Εμπειρίες από μικροβιολογικά εργαστήρια Θεσσαλονίκης

Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ ανέκαθεν είχα «θέμα» με τις βελόνες και το αίμα. Στην εγκυμοσύνη όμως δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς παρά να δίνουμε συχνά πυκνά. Η πρώτη, τραυματική δυστυχώς, εμπειρία που είχα ήταν σε μικροβιολογικό εργαστήριο στη Θέρμη. Επειδή έχω πολύ λεπτές & βαθιές φλέβες (όλα τα καλά μαζί δηλαδή) η μια βοηθός μικροβιολόγου προσπαθούσε να πάρει αίμα χωρίς να με πονέσει. Επειδή η διαδικασία καθυστερούσε (μέχρι να ψάξει να βρει φλέβα κατάλληλη) μπαίνει μέσα η δεύτερη και ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Έβαλε τις φωνές και στη συνάδελφό της και σε μένα για το πώς κάνουμε έτσι, και αγχωνόμαστε κτλ. Άρχισα να ιδρώνω και να ταράζομαι ακόμη περισσότερο εγώ, η συνάδελφός της αγχώθηκε ακόμη περισσότερο και τελικά την «έκανε πέρα» η δεύτερη για να με αναλάβει. Με πόνεσε τόσο πολύ και με τρύπησε άδικα 2 φορές για να καταλήξει στην 3η τελικά προσπάθεια να πάρει αίμα. Δεν μου έφτανε αυτό άρχισε να «αστειεύεται» κιόλας η «κυρία» και να λέει ειρωνικά «έχουμε να κάνουμε κάτι γλέντια μαζί σου όταν θα μας έρθεις για την καμπύλη»! Και ως πρώτη εγκυμοσύνη και άσχετη μέλλουσα μαμά ρώτησα τι είναι η καμπύλη γιατί τότε δεν ήξερα. Και μου εξήγησε πόσες φορές πρέπει να με τρυπήσουν κτλ. Περιττό να σας πω ότι μόλις μπήκαμε με τον άντρα μου στο αυτοκίνητο με έπιασαν τα κλάματα και δήλωσα ότι δεν πρόκειται να ξαναδώσω αίμα ούτε με σφαίρες. Κορίτσια χωρίς υπερβολή είχα μια απλωτή μελανιά για 10 μέρες στο χέρι. Ευτυχώς ο καλός μου γιατρός Ηλίας μου σύστησε το αιματολογικό Ανάλυση στην Καλαμαριά που είναι και κοντά στο ιατρείο του οπότε με βολεύει με την καταπληκτική βιοπαθολόγο κυρία Δράκου και τα απίστευτα κορίτσια Γεωργία & Χριστίνα. Έχω δώσει έκτοτε αίμα απίστευτες φορές και κάθε φορά ψάχνω να βρω έστω και ένα σημαδάκι που μπορεί να μου έχει μείνει. Έχουν ένα τρόπο να σε ηρεμούν, είναι ευχάριστες και χαμογελαστές πάντα πρόθυμες να σε εξυπηρετήσουν. Σήμερα αναγκάστηκε να μου πάρει αίμα από την πάνω πλευρά της παλάμης (που όποια το έχει κάνει ξέρει πόσο πονάει) και δεν κατάλαβα τίποτα. Ακόμη κοιτάω το χέρι μου σαν ηλίθια και απορώ που με τρύπησε γιατί δεν υπάρχει ούτε καν σημαδάκι. Συγνώμη για το αν σας φάνηκε χαζό το post αλλά για μένα προσωπικά είναι μεγάλη υποθέση. Περιμένω να μοιραστείτε κι εσείς τις εμπειρίες σας.

Γειά σας διαβάζοντας την εμπειρία σας βλέπω το ίδιο φόβο που έχει και η κόρη μου κάθε φορά που χρειάζεται να κάνουμε εξετάσεις .Ετσι και τώρα πρέπει να ξανακάνουμε και θα ήθελα να σας παρακαλέσω να μου πείτε αν ισχύουν ακόμα αυτά που γράψατε για το μικροβιολογικό εργαστήριο