Οι τρομερές γιαγιάδες

Γεια σας και πάλι.

Θα ήθελα τη γνώμη σας, ειδικών και μή, σχετικά με το ρόλο που πρέπει να έχουν οι γιαγιάδες στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Τα έχουν φέρει έτσι οι ανάγκες της εποχής μας, που πολλοί από εμάς έχουν το προνόμιο (γιατί εν μέρει είναι) να μας κρατάνε τα παιδιά μας οι γιαγιάδες και οι παππούδες.

Θα ήθελα να σας πω τη δική μου περίπτωση. Αν και καινούρια, ήδη έχω γράψει αρκετά για ένα βράδυ , αλλά τώρα που σας βρήκα.....(όχι πλάκα κάνω δεν θα σας κουράσω πολύ). Λοιπόν, γενικά έχουμε μία σχετικά ιδανική κατάσταση, όπου οι δύο συμπεθέρες είναι σχεδόν φίλες, δεν αλληλοτρώγονται και τα λοιπά, είναι σχετικά νέες σε ηλικία, και εδώ και 5 χρόνια έχουν κληθεί αυτοβούλως να κρατάνε την κόρη μας όσο εμείς δουλεύουμε. Ανά εβδομάδα η μικρή είναι στη μία γιαγιά ή στην άλλη μετά τον παιδικό, όπου μην με ρωτήσετε πώς, μένουμε όλοι μαζί στην ίδια πολυκατοικία! Κάτι που με τις συγκεκριμένες γυναίκες δεν είναι δύσκολο γιατί είναι πολύ διακριτικοί άνθρωποι. Θα με ρωτήσετε τώρα....και πού είναι το πρόβλημα? Το παιδί σου μεγαλώνει ουσιαστικά στο σπίτι του, με ανθρώπους που το αγαπάνε κλπ κλπ κλπ.

Και ερχόμαστε στο πρόβλημα. Οι γιαγιάδες, επιφανειακά, ακούνε τους γονείς σε αυτά που τους λέμε. Αλλά ουσιαστικά, από το ένα μπαίνει και από το άλλο βγαίνει, με αποτέλεσμα, είτε αυτό είναι το φαγητό, όπου ευτυχώς τρώει στον παιδικό και τρώει μόνο το απογευματινό σνακ μαζί τους. Το σνακ περιλαμβάνει από σοκολάτες, τυροπιτάκια, τσουρέκια, γκοφρέτες κλπ. Εντάξει, ίσως να υπερβάλλω λίγο γιατί της δίνουν και πορτοκαλάδα...σουρωμένη 3 φορές! Φρούτα? Με το ζόρι στις γιαγιάδες, κανένα πρόβλημα μαζί μας ή στο σχολείο.

Όταν γυρνάει η μικρή και μου λέει το απόγευμα έφαγα μπισκότα, κουλούρια, γλειφιτζούρι, γκοφρέτα, κλπ μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Όχι γιατί τα απαγορεύω, αλλά επειδή δεν υπάρχει μέτρο! Οι γιαγιάδες βέβαια το αρνούνται και με λένε υπερβολική. Προσπάθησα να τους πω ότι ΟΚ, κάθε Τετάρτη που είναι μέσα της εβδομάδας δώστε της μία γκοφρέτα ή κάποιο γλύκισμα, αλλά αυτό τιρήθηκε για 1 εβδομάδα! Την επόμενη ξεχάστηκε. Ειδικά παλιότερα είχαμε πρόβλημα, διότι ο γιατρός τη θεωρούσε υπέρβαρη και δεν εννοούσαν να το καταλάβουν! Τώρα που είναι και 5 χρονών και καταλαβαίνει, δεν μπορείς να πεις και τίποτα μπροστά της για το φαγητό. Μην την κάνουμε να νιώθει και τύψεις για το φαί. Το παιδί δεν έχει πρόβλημα και το πρόβλημά μου δεν είναι η παχυσαρκία κατά πρώτο λόγο, αλλά οι επιπτώσεις τέτοιας διατροφής στην υγεία της και στις μετέπειτα διατροφικές της συνήθειες.

Της κάνουν όλα τα χατίρια. Η μία γιαγιά δεν διανοείται να της κάνει οποιαδήποτε παρατήρηση, με αποτέλεσμα εγώ και ο άντρας μου να παίζουμε τους κακούς.

Μόλις κλάψει για κάτι, αμέσως τρέχουν! Δεν ξέρω αν ακούγομαι υστερική, αλλά έχω επανειλημμένως προσπαθήσει και εγώ και ο άντρας μου με το καλό, να τους δώσουμε να καταλάβουν πως αποτελούν μέρος της διαπαιδαγώγησης του εγγονιού τους, και ότι εφόσον κάθεται αρκετές ώρες κάθε μέρα μαζί τους θα πρέπει να ακολουθούμε περίπου την ίδια τακτική, ώστε να μην μπερδεύεται το παιδί. Θεωρώ ότι κι εγώ και ο άντρας μου είμαστε αρκετά προοδευτικοί άνθρωποι και καθόλου παράλογοι στις απαιτήσεις μας. Όμως πρέπει να βάζουμε φρένο στα καπρίτσια της μικρής. Είναι ένα καλό και χαρούμενο παιδί, και από ότι μου λένε στο σχολείο και βλέπω κι εγώ δεν έχει συμπεριφορά μοναχοπαιδιού.

Όμως οι συζητήσεις με τις γιαγιάδες μας φθήρουν πολύ -κρατάνε τώρα περί τα 3.5 χρόνια- έχω κουραστεί και πλέον δεν έχω τρόπο να τις κουμαντάρω. Η πεθερά μου επειδή είναι πιο χαμηλών τόνων, είναι σχετικά πιο εύκολη. Με τη μαμά μου που λέμε και μία κουβέντα παραπάνω, τα πράγματα παρεκτρέπονται. Το κακό είναι πως ξέρουν πως δεν έχουμε άλλη επιλογή, και πατάνε στον κάλο όποτε γίνει συζήτηση. Επίσης, ειδικά από τη μαμά μου ακούω την ατάκα: Έχω μεγαλώσει 2 παιδιά εγώ. Κλασσική ατάκα Ελληνίδας μαμάς.

Νιώθουμε πως τα λόγια μας δεν έχουν καμία βαρύτητα, αλλά πρόκειται για το παιδί μας! Το περίεργο είναι πως από τότε που φύγαμε για σπουδές στο εξωτερικό ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου είμαστε τα παιδιά της μαμάς μας, αλλά πολύ ανεξάρτητοι άνθρωποι (κάτι βέβαια που ειδικά η δική μου μητέρα δεν μπόρεσε ποτέ να χωνέψει).

Δεν θέλω να φανώ αχάριστη απέναντί τους, γιατί δεν είμαι. Ξέρω πως αυτό που κάνουν είναι μεγάλο πράγμα και καθόλου εύκολο. Νιώθω όμως πως πρέπει να κάνω κάτι για να σταματήσει αυτή η ιστορία, αλλά δεν ξέρω τι! Τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις? Πώς αντιμετωπίζεται η κατάσταση πριν να είναι αργά?

έγραψες..............Τώρα που είναι και 5 χρονών και καταλαβαίνει, δεν μπορείς να πεις και τίποτα μπροστά της για το φαγητό. Μην την κάνουμε να νιώθει και τύψεις για το φαί. Το παιδί δεν έχει πρόβλημα και το πρόβλημά μου δεν είναι η παχυσαρκία κατά πρώτο λόγο, αλλά οι επιπτώσεις τέτοιας διατροφής στην υγεία της και στις μετέπειτα διατροφικές της συνήθειες..

κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη, η κόρη σου είναι αρκετά μεγάλη για να της μιλάς για σωστές διατροφικές συνήθειες. Δεν νομίζω ότι θα της δημιουργήσεις τύψεις αν της κάνει ανάλυση στο τί εστί σωστή διατροφή και πόσο κακό κάνουν τα πατατάκια, τα γλυφυτζούρια και οι λοιπές (συγγνώμη για την έκφραση!) ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΒΟΜΒΕΣ. Θα σου πω και κάτι που το πιστεύω ..δεν μπορείς να διαχωρίσεις την παχυσαρκία από τις λάθος διατροφικες συνήθειες!! το ένα φέρνει το άλλο, είναι φυσικό επακόλουθο!!

φυσικά δεν είμαι γιατρος για να ξέρω λεπτομέρειες αλλά επειδή μικρή ήμουν υπέρβαρη και ξέρω το τί εστί θα έλεγα να δουλέψεις πιο πολύ τη σχέση σου με τη μικρή γιατί -και πάλι ταπεινή μου άποψη- οι γιαγιάδες και οι παππούδες υπάρχουν για να "κακομαθαίνουν τα εγγόνια" και το θεωρώ πολύ φυσιολογικό (μέχρι βέβαια ενός σημείου!)

Και εμένα τα πεθερικά μου που προσέχουν τα παιδιά, δεν τους χαλάνε χατήρι αλλά

1. τους το λέω αν κάτι με ενοχλεί (ευτυχώς δεν είναι τίποτα σοβαρό)

2. το λέω και στα παιδιά μου.

και για να καταλάβεις

πχ. Δίνει η πεθερά μου σοκολάτα στα παιδιά ενώ εγω δεν θέλω. το λέω και στην πεθερά μου ότι δεν είναι σωστό και για ποιο λόγο δεν είναι σωστό, αλλά και στα παιδιά μου τα οποία είναι παρόντα στην όλη συζήτηση. (Αλλά βέβαια μιλάμε για συζήτηση και όχι για τσακωμό.) Επίσης επειδή η πεθερά μου τους δίνει σοκολάτα, δεν τους δίνω εγώ. Δεν είμαι κακή έτσι, απλά είναι μια συμφωνία που έχουμε κάνει με τα παιδιά.. "Φάγατε σοκολάτα σήμερα στη γιαγιά, σπίτι δεν μπορείτε να φάτε άλλο γλυκό"

Σε πληροφορώ ότι το δέχονται. τους έχει γίνει συνήθεια.

όπως συνήθεια τους έχει γίνει και ο φρέσκος χυμός ή η φρουτοσαλάτα που θα φάμε κάθε απόγευμα που θα πάμε σπίτι μας.

Γιατί ξέρουν ότι τους κάνει καλό και το λόγο που τους κάνει καλό. Τα παιδια δεν είναι χαζά και καταλαβαίνουν τα πάντα. Φαντάσου ότι όταν θα μεγαλώσουν και δεν θα τα ελέγχουμε θα πρέπει να έχουν τη θέληση και τη δύναμη όταν πάνε σε μια καφετέρεια με τους φίλους τους να διαλέξουν ένα φρέσκο χυμό και όχι καφέ ή αλκοόλ, γιατί θα ξέρουν ότι αυτό τους κάνει καλό.

Προτείνω να "συννενοηθείς" με τον παιδίατρό σου να το φέρεις μια μέρα σπίτι να δει και καλά το παιδί και να "εφεύρετε" μια "πάθηση" που να απαγορεύει τις σοκολάτες κλπ. Κάτι ανώδυνο φυσικά για να μην τρομοκρατηθούν αλλά επιστημονικά εμπεριστατωμένο από το παιδίατρο που να τις κάνει και τις 2 να το πάρουν σοβαρά το θέμα.

Π.χ. η κόρη μου έχει έλλειψη ενζύμου G6 κλπ( δεν το θυμάμαι). Που σημαίνει ότι είναι αλλεργική στις ασπιρίνες στα κουκιά και άλλα.

Μήπως -λέω εγώ τώρα- να πει ο παιδίατρος ότι έχει αλλεργία σε κάτι η μικρή και θα πάθει σοβαρό αλλεργικό σοκ αν συνεχίσει αυτού του είδους την διατροφή?

Αλλιώς δεν θα τα βγάλεις πέρα μαζί τους. Πίστεψέ με αυτό το πρόβλημα που έχεις εσύ με την μάνα-πεθερά σου το έχω εγώ με τον άντρα μου. Μη τυχόν και κλάψει η κόρη του, βαράμε όλοι προσοχές στο σπίτι.

Και κάθε λίγο και λιγάκι του τσαμπουνάω ότι αυτό (π.χ.) είπε ο παιδίατρος για να τελειώνουμε (που και πάλι δεν πείθετε αλλά το παίρνει πιο σοβαρά).

Προτείνω να "συννενοηθείς" με τον παιδίατρό σου να το φέρεις μια μέρα σπίτι να δει και καλά το παιδί και να "εφεύρετε" μια "πάθηση" που να απαγορεύει τις σοκολάτες κλπ. Κάτι ανώδυνο φυσικά για να μην τρομοκρατηθούν αλλά επιστημονικά εμπεριστατωμένο από το παιδίατρο που να τις κάνει και τις 2 να το πάρουν σοβαρά το θέμα.

 

Π.χ. η κόρη μου έχει έλλειψη ενζύμου G6 κλπ( δεν το θυμάμαι). Που σημαίνει ότι είναι αλλεργική στις ασπιρίνες στα κουκιά και άλλα.

 

Μήπως -λέω εγώ τώρα- να πει ο παιδίατρος ότι έχει αλλεργία σε κάτι η μικρή και θα πάθει σοβαρό αλλεργικό σοκ αν συνεχίσει αυτού του είδους την διατροφή?

 

Αλλιώς δεν θα τα βγάλεις πέρα μαζί τους. Πίστεψέ με αυτό το πρόβλημα που έχεις εσύ με την μάνα-πεθερά σου το έχω εγώ με τον άντρα μου. Μη τυχόν και κλάψει η κόρη του, βαράμε όλοι προσοχές στο σπίτι.

Και κάθε λίγο και λιγάκι του τσαμπουνάω ότι αυτό (π.χ.) είπε ο παιδίατρος για να τελειώνουμε (που και πάλι δεν πείθετε αλλά το παίρνει πιο σοβαρά).

καλά φοβερό!!!!!!!!!!!!

Όχι αγάπη μου το ΦΟΒΕΡΟ το έχω ακούσει από τον άντρα μου , έχει πει την εξής θεϊκή φράση : Ο ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΤΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!!!!

Και κάποια στιγμή που με έφερε στο απροχώρητο του ΟΡΚΙΣΤΗΚΑ ότι θα το πετάξω έξω από σπίτι με τα σώβρακα αν συνεχίσει το ίδιο μοτίβο που έχει με την μικρή. Συνήλθε κάπως , οπότε τρέφω ελπίδες για το μέλλον......... όχι πολλές βέβαια.

Προτείνω να "συννενοηθείς" με τον παιδίατρό σου να το φέρεις μια μέρα σπίτι να δει και καλά το παιδί και να "εφεύρετε" μια "πάθηση" που να απαγορεύει τις σοκολάτες κλπ. Κάτι ανώδυνο φυσικά για να μην τρομοκρατηθούν αλλά επιστημονικά εμπεριστατωμένο από το παιδίατρο που να τις κάνει και τις 2 να το πάρουν σοβαρά το θέμα.

 

Π.χ. η κόρη μου έχει έλλειψη ενζύμου G6 κλπ( δεν το θυμάμαι). Που σημαίνει ότι είναι αλλεργική στις ασπιρίνες στα κουκιά και άλλα.

 

Μήπως -λέω εγώ τώρα- να πει ο παιδίατρος ότι έχει αλλεργία σε κάτι η μικρή και θα πάθει σοβαρό αλλεργικό σοκ αν συνεχίσει αυτού του είδους την διατροφή?

 

Αλλιώς δεν θα τα βγάλεις πέρα μαζί τους. Πίστεψέ με αυτό το πρόβλημα που έχεις εσύ με την μάνα-πεθερά σου το έχω εγώ με τον άντρα μου. Μη τυχόν και κλάψει η κόρη του, βαράμε όλοι προσοχές στο σπίτι.

Και κάθε λίγο και λιγάκι του τσαμπουνάω ότι αυτό (π.χ.) είπε ο παιδίατρος για να τελειώνουμε (που και πάλι δεν πείθετε αλλά το παίρνει πιο σοβαρά).

 

 

 

καλά φοβερό!!!!!!!!!!!!

Είσαι φοβερή!!!

Όχι αγάπη μου το ΦΟΒΕΡΟ το έχω ακούσει από τον άντρα μου , έχει πει την εξής θεϊκή φράση : Ο ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΤΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!!!!

 

Και κάποια στιγμή που με έφερε στο απροχώρητο του ΟΡΚΙΣΤΗΚΑ ότι θα το πετάξω έξω από σπίτι με τα σώβρακα αν συνεχίσει το ίδιο μοτίβο που έχει με την μικρή. Συνήλθε κάπως , οπότε τρέφω ελπίδες για το μέλλον......... όχι πολλές βέβαια.

καλά μιλάμε για ΤΟΝ ΧΑΖΟΜΠΑΜΠΑ!!!!!!

Με την κόρη μας συζητάμε για αυτό το θέμα. Της έχουμε πει πολλές φορές πως πρέπει να επιλέγει. Ξέρει ότι αν φάει σοκολάτα στη γιαγιά, δεν μπορεί να ξαναφάει γλυκό στο σπίτι και δεν το κάνει. Πως αν φάει σήμερα, δεν μπορεί να ξαναφάει και αύριο. Απλά εννοώ πως δεν τα λέω στις γιαγιάδες μπροστά της γιατί δεν νομίζω ότι περνάει ωραίο μήνυμα. Και πως συνήθως τέτοιου είδους αντιμετώπιση, μεγαλώνοντας γυρνάει μπούμεραγκ. Πιστεύω πως 'πάν μέτρον άριστον' κι έτσι μαθαίνει και το παιδί. Αλλιώς περνάει το μήνυμα πως τα απαγορεύει η μαμά. Και κάνει κάτι που δεν πρέπει δημιουργώντας της ενοχές. Αυτό εννοώ. Ευτυχώς πατατάκια, γαριδάκια και όλα τα συναφή δεν μπαίνουν σπίτι. Ξέρει πως είναι κάτι που τρώμε μόνο στα πάρτυ. Έτσι το έχει συνδέσει.

Αφήστε που κι εμείς δεν είμαστε ιδιαίτερα του γλυκού. Μαζί μας θα φάει και το φρούτο και στο σχολείο το ίδιο. Ότι είναι του γλυκού είναι, και ποιο παιδί δεν είναι. Εμείς φροντίζουμε να υπάρχει μέτρο. Και μιλάμε για καμιά σοκολάτα κανένα kinder πού και πού το σ/κ, όχι πάστες και τέτοια. Όταν ξέρουμε όμως ότι όλη την εβδομάδα έχει φάει κουλουράκια, μπισκοτάκια κλπ, τη σκέφτεσαι τη σοκολάτα για το σ/κ. Με το φαγητό, ποτέ δεν είχα πρόβλημα μαζί της ως προς την ποικιλία των τροφίμων ή την ποσότητα. Μία περίοδο δεν έτρωγε πολύ και είχαν πανικοβληθεί και οι δύο γιαγιάδες ότι το παιδί κάτι έχει. Τι τον παιδίατρο έχω προφασιστεί, δεν μπορείτε να φανταστείτε!

οι γιαγιάδες και οι παππούδες υπάρχουν για να "κακομαθαίνουν τα εγγόνια" και το θεωρώ πολύ φυσιολογικό (μέχρι βέβαια ενός σημείου!)

Κι εγώ το θεωρώ φυσιολογικό. Αν τα βλέπουν το σ/κ... Αν τα κρατάνε για 6 ώρες κάθε μέρα, δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια. Είναι μέρος της ανατροφής τους, αλλιώς φοβάμαι πως αντί να κάνουν καλό, άθελά τους και με τις καλύτερες προθέσεις επιτυγχάνουν το αντίθετο. Γιατί όταν η μικρή θυμώσει στη γιαγιά, η γιαγιά θα τρέξει. Όταν όμως η γιαγιά δεν μπορεί να επιβληθεί, αυτό γίνεται μόνιμος τρόπος για τη μικρή. Δείχνω κατανόηση πως είναι το πρώτο και μοναδικό ακόμα εγγόνι και για τις δύο. Σίγουρα είμαι ευγνώμων που υπάρχουν και είναι γερές και δυνατές και μου δίνουν απεριόριστη βοήθεια. Θα ήθελα όμως να τηρούν έστω και το 1/3 από αυτά που λέμε, γιατί δεν είμαστε που δεν είμαστε με το παιδί όλη μέρα, τουλάχιστον να ξέρουμε πως τουλάχιστον τα λεγόμενά μας εισακούγονται.

Όχι αγάπη μου το ΦΟΒΕΡΟ το έχω ακούσει από τον άντρα μου , έχει πει την εξής θεϊκή φράση : Ο ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΤΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!!!!

 

Και κάποια στιγμή που με έφερε στο απροχώρητο του ΟΡΚΙΣΤΗΚΑ ότι θα το πετάξω έξω από σπίτι με τα σώβρακα αν συνεχίσει το ίδιο μοτίβο που έχει με την μικρή. Συνήλθε κάπως , οπότε τρέφω ελπίδες για το μέλλον......... όχι πολλές βέβαια.

Καλά! Θεϊκό όντως!

θα συμφωνήσω εντελώς με όλα αυτά που λεέει η motherof2 και θα προσθετα και ένα βιβλίο παιδικό

που να μιλάει για την διατροφή, για τους ενζυμακηδες για όλα αυτά,

έτσι ώστε να αποκτήσει εικόνα για το σώμα της εσωτερικά. και για τις σοκολατες και τα δόντια που χαλάνε πιο γρήγορα, υπάρχουν πολλά τέτοια βιβλία,

τα οποία θα ήταν καλό να υπάρχουν σε ενα σπιτι χωρίς να γίνονται θέμα,

αλλα συνείδηση.

σε ότι συζήτηση με αυτό το θέμα θα ειναι πολυ σημαντικό να μη νπεράσει καποια κακία η θυμος για τις γιαγιάδες.

την λύση που προτείνει η zana την θεωρώ εύθυμη αλλά θα διαφωνήσω καθετα, μιας και σε ηλικία 5 ετών τα παιδιά αισθάνονται

εαν κατι τοσο σοβαρό όπως μια ασθένεια είναι αλήθεια ή όχι.

Θα καταλάβουν ότι τα κοροιδεύετε, και θα καταλάβουν το ψέμμα αυτό.

Το μόνο που θα επιτευχθεί θα είναι η δημιουργία εντύπωσης στο παιδί ότι όταν θέλουμε να πετύχουμε κατι, λέμε ψέμματα.

Δεν το συνιστώ να το κανετε, εγώ δεν θα το έκανα με τίποτα. είναι ίσως μια γρήγορη λύση, αλλά οχι η σωστή...

η σωστή θα ήταν να πατε στον παιδίατρο, και να σας δείξει το σώμα με εικόνες πως ειναι εσωτερικα, και να σας πει οτι οι πολλές σοκολάτες και η ζάχαρη κανουν κακό στο σώμα και να εξηγήσει και γιατί με πολύ απλά λόγια.

"δεν κανουν καλό στο σώμα, αλλα είναι κατι πολύ ωραίο, για αυτό μπορουμε να τρώμε λίγο, αλλά όχι συνέχεια. μπορουμε να τρώμε είτε ενα μεγάλο (μια ολόκληρη σοκολάτα) μια φορά την εβδομάδα ή καθε μέρα κατι μικρό. (πχ μισό γκοφρετάκι), μετά το φαγητό και τα φρούτα το γιαούρτι κτλ κτλ. "

επισης βάλετε καποιο άτομο το οποιο ακούει και της κανει εντύπωση πχ,. καποια μεγαλη ξαδέρφη, να τα πει αυτά.

πιστεύω παντως οτι είναι δυσκολο να εξαλειψει κανεις εντελώς τα γλυκα ή και να μην τρώνε καθημερινά τιποτα γλυκο, ... ειδικά οταν υπαρχουν αλλα ατομα στην μέση.

για αυτο δεν θα ηταν καλο να πει ο παιδίατρος οτι δεν κανει να τρώμε καθόλου ΠΟΤΕ γλυκά κτλ και να συνεννοηθείτε απο πριν να πει τι θα θέλατε να πει. λιγοτερα? περίπου τόσα?θα το συζητήσετε. Θα είναι ψέμμα αλλά και χειριστικό το να πει ο παιδίατρος οτι ΔΕΝ ειναι ωραια η σοκολατα, και οτι τα φρουτα ειναι πιο νοστιμα, γιατι οσο και να το κανεις η σοκολατα κ τα ωραια γλυκα ειναι γλυκά. λιώνουν στο στόμα κτλ κτλ. - θα έχει αντίθετο αποτέλεσμα στο παιδί το να πει ο παιδίατρος "Α αυτό είναι κατι ΚΑΚΟ"....

αν ειναι ΤΟΣΟ κακό γιατι επιτρέπεται και υπαρχει παντού? γιατί το τρώνε και οι μεγάλοι? (και χίλια δυο άλλα που θα αμφισβητήσουν την εγκυρότητα της δήλωσης του γιατρού).

υπαρχει περιπτωση να βρείτε μια κοπέλα για καποιες ώρες απο τις οποίες είναι με τις γιαγιάδες, για να απασχολείται η κόρη σας δημιουργικά και να σπάει λιγο η πολύωρη επαφή με γιαγιάδς?. ένα άτομο πιο νέο, σίγουρα θα μπορεί να έχει μεγάλη επιρροή πάνω στην κόρη σας και αν ειναι έξυπνο και ικανό, τότε, θα καταφέρει να μεταφέρει τις αξίες που θα θέλατε εσείς.

την λύση που προτείνει η zana την θεωρώ εύθυμη αλλά θα διαφωνήσω καθετα, μιας και σε ηλικία 5 ετών τα παιδιά αισθάνονται

εαν κατι τοσο σοβαρό όπως μια ασθένεια είναι αλήθεια ή όχι.

Θα καταλάβουν ότι τα κοροιδεύετε, και θα καταλάβουν το ψέμμα αυτό.

Το μόνο που θα επιτευχθεί θα είναι η δημιουργία εντύπωσης στο παιδί ότι όταν θέλουμε να πετύχουμε κατι, λέμε ψέμματα.

Δεν το συνιστώ να το κανετε, εγώ δεν θα το έκανα με τίποτα. είναι ίσως μια γρήγορη λύση, αλλά οχι η σωστή...

Όταν έκανα την πρότασή μου μάλλον ξέχασα να πω, να μην γίνει όλη αυτή η συζήτηση μπροστά στο παιδί.

Κατά τ'άλλα συμφωνώ με τη Μαρία, αλλά οι γιαγιάδες δεν καταλαβαίνουν Χριστό ρε παιδιά. Εγώ προσπαθώ να πείσω τις δικές μας να μην βάζουν τόσο πολύ αλάτι στο φαγητό και με γράφουν κανονικότατα.

Η δε μάνα λέει συνεχώς ότι τότε το φαγητό θα είναι άνοστο. της λέω κι εγώ μην το φας εσύ, εγώ για το παιδί το θέλω.

Με γράφουνε και οι 2, μπαινάκης -βγαινάκης.

Axx! καλές μου Μαμάδες!!! Μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα να μεγαλώναμε τα παιδιά μας αποκλειστικά εμείς και κανείς άλλος. Όσο και να τα αγαπάνε οι παππουδογιαγιάδες, σε πάρα πολλά πράγματα έχουμε διαφορετική άποψη και λόγω ηλικίας πλέον δεν μπορούν να το καταλάβουν. (χωρίς παρεξήγηση ταιριάζει η παροιμία "Γερικο γαιδούρι, περπατησιά δεν αλλάζει")

Πολλές φορές που τα παιδιά, μου λένε κάτι που δεν συμφωνώ και τους το έχει πει ο παππούς ή η γιαγιά, τους τονίζω (με ήρεμο τρόπο βέβαια), ότι από εμένα ή τον μπαμπά δεν το έχουν ακούσει "αυτό" και πως εμείς είμαστε οι γονείς τους και κανένας άλλος. Προσοχή όμως, δεν πιστεύω ότι είναι σωστό να τους κατηγορούμε! Στο κάτω κάτω, η φροντίδα των παιδιών μας από αυτούς, έγκειται στην δική τους καλή θέληση και μόνο. κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μου μεγαλώσει τα παιδιά που εγώ έκανα με τη θέλησή μου

νομίζω ότι και τα παιδιά αλλά και οι παππουδογιαγιάδες, πρέπει να ξέρουν ότι ο ρόλος τους είναι Βοηθητικός στο μεγάλωμα των παιδιών μας. Και δε νομίζω ότι προσβάλουμε κανένα έτσι.

ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ

Όσο και να τα αγαπάνε οι παππουδογιαγιάδες, σε πάρα πολλά πράγματα έχουμε διαφορετική άποψη και λόγω ηλικίας πλέον δεν μπορούν να το καταλάβουν. (χωρίς παρεξήγηση ταιριάζει η παροιμία "Γερικο γαιδούρι, περπατησιά δεν αλλάζει")

Εμένα η πεθερά μου ήθελε σώνει και καλά να της δώσω αυγό πριν κλείσει χρόνο η μικρή παρά τις αυστηρές οδηγίες που είχα απο τον παιδίατρο.

Όπως επίσης ήθελε να βάλει ντομάτα στο φαγητό του άλλου της εγγονού παρόλο που και ο παιδιάτρός του το είχε απαγορεύσει κατηγορηματικά πριν κλείσει χρόνο το παιδάκι. Και μιλάμε για παιδάκι που όταν γεννήθηκε πέρασε 3 βδομάδες στην εναντική για να ζήσει.

Και όταν της λες μην το κάνεις, σου λέει εμείς δεν τα ξέραμε αυτά παλιά.

Και μιλάμε ότι η πεθερά μου είναι από τις εύκολες πεθερές, ακούει τι της λες και σε γενικές γραμμές είναι διακριτική.

Αλλά το τι αλάτι πέφτει στο φαγητό δεν λέγεται.............

Από την άλλη αν δεν είχα τη μάνα μου να μου κρατάει το παιδί, θα είχα φλιπάρει γι'αυτό το βουλώνω σε πολλά θέματα.

Ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι υποχρεωμένες να μας κρατάνε τα παιδιά, χάρη μας κάνουνε - τουλάχιστον εγώ έτσι το βλέπω.

Όπως επίσης ότι και οι αντοχές τους στην γκρίνια ενός παιδιού δεν είναι και πολλές, οπότε αν το συνδυάσεις και με την αδυναμία που τους έχουν............... βράστε όρυζα κορίτσια.

Καταρχάς ευχαριστώ πάρα πολύ Μαρία (ενικός έτσι?) για την απάντηση.

Θα δοκιμάσω τη συζήτηση με τον παιδίατρο, γιατί γενικά είναι παιδί που ακούει και της αρέσει να κάνει το σωστό.

για τους ενζυμακηδες για όλα αυτά.

Στο σχολείο έχουν διδαχθεί κάτι παρόμοιο για τη ζαχαρούλα κλπ και μου τα λέει, της το φέρνω παράδειγμα όταν είναι να πλύνουμε δόντια, για να μην κάνει η ζαχαρούλα πάρτυ στα δόντια κλπ. και το καταλαβαίνει.

σε ότι συζήτηση με αυτό το θέμα θα ειναι πολυ σημαντικό να μην περάσει καποια κακία η θυμος για τις γιαγιάδες.

Δεν θέλω κι εγώ να περάσει θυμός κλπ για τις γιαγιάδες. Το κατανοώ απόλυτα αυτό. Χθες βράδυ κιόλας η μικρή είπε πως η γιαγιά της είπε πως αν τρώμε πολλές σοκολάτες θα γίνουμε χοντροί. Έχει ξαναειπωθεί παλιότερα και είχα συνεννοηθεί σε προσωπική συζήτηση με τη γιαγιά πως είναι κάτι που δεν πρέπει να της ξαναπεί έτσι. Για αυτό έκανα νύξη για ενοχές στο φαγητό. Τόσα ακούμε για ανορεξίες στην εφηβεία, μην καταλήξουμε εκεί.

Αυτό που αναρωτιέμαι είναι γιατί. Και οι δύο γιαγιάδες δεν είναι 'γιαγιάδες' στην ουσία. Νέες σχετικά γυναίκες και με αρκετά προοδευτικές ιδέες, που ακούνε, διαβάζουν, ενημερώνονται. Πώς γίνεται να πεις μία τέτοια χοντράδα? Πώς διορθώνεις μία τέτοια χοντράδα?

υπαρχει περιπτωση να βρείτε μια κοπέλα για καποιες ώρες απο τις οποίες είναι με τις γιαγιάδες, για να απασχολείται η κόρη σας δημιουργικά και να σπάει λιγο η πολύωρη επαφή με γιαγιάδς?. ένα άτομο πιο νέο, σίγουρα θα μπορεί να έχει μεγάλη επιρροή πάνω στην κόρη σας και αν ειναι έξυπνο και ικανό, τότε, θα καταφέρει να μεταφέρει τις αξίες που θα θέλατε εσείς.

Σε συζήτηση για τις ανησυχίες που έχω σχετικά με την πολύωρη διαμονή στις γιαγιάδες, αυτό μου είχε προτείνει και η παιδοψυχολόγος στον παιδικό. Το καταλαβαίνω αυτό απόλυτα και θα ήταν ιδανικό, αλλά υπάρχει και ο οικονομικός παράγοντας που δεν μπορεί να βγει απ'έξω δυστυχώς. Και για μένα το ιδανικό αυτό θα ήταν, αλλά όταν έχεις τα έξοδα του παιδικού, δεν είναι πολύ εύκολο αυτό.

Από το οικογενειακό μας περιβάλλον υπάρχει η αδερφή του άντρα μου που είναι μικρή και λατρεύει η μία την άλλη, αλλά λόγω ωραρίου στη δουλειά της η κοπέλα γυρνάει σπίτι μετά από εμάς.....

Προσοχή όμως, δεν πιστεύω ότι είναι σωστό να τους κατηγορούμε! Στο κάτω κάτω, η φροντίδα των παιδιών μας από αυτούς, έγκειται στην δική τους καλή θέληση και μόνο. κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μου μεγαλώσει τα παιδιά που εγώ έκανα με τη θέλησή μου

Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό. Κι εγώ μαζί σου. Δεν θέλω να φανούν κατηγορίες, γιατί είναι περισσότερο απόγνωση επειδή διαιωνίζεται μία κατάσταση χωρίς βελτίωση. Μάλιστα, όντως μας κάνουν χάρη, γιατί υπάρχουν και μαμάδες και πεθερές που ξέρω που δεν ακουμπάνε το χεράκι τους, και εκεί να δεις απόγνωση και τρέξιμο. Νιώθω πραγματικά ευγνώμων απέναντί τους και με στενοχωρεί κι εμένα αυτό, γιατί πέρα από αυτή την αντιπαράθεση που χρειάζεται λύση, οι σχέσεις μου με τη μητέρα μου και την πεθερά μου είναι πολύ καλές.....

Το κακό είναι οτι αναγκάσαμε τις γιαγιάδες να γίνουν μαμάδες. Δεν είναι δυνατόν αυτό το πράγμα. Όσοι γονείς αφήνουν τα παιδιά με γιαγιάδες και παπούδες αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα. Μέχρι βέβαια που το παιδί θα μεγαλώσει τόσο ώστε να αρχίσει η απαραίτητη πλύση εγκεφάλου για τη διατροφή και να μπορεί να αυτορυθμίζεται. Αυτό όμως θα γίνει αρκετά αργά και οι βασικές συνήθειες διατροφής θα έχουν θεμελιωθεί. Οι γιαγιάδες και οι παπούδες δεν καταλαβαίνουν κατά κανόνα τίποτα. Και κατά τη γνώμη μου, μην 'βγάλεις το παιδί άρρωστο' γιατί θα αποκαλυφθεί, τα το τρομάξεις και δεν θα έχει και αποτέλεσμα γιατί η γιαγιά θα αρχίσει να ρωτάει και φυσικά θα ανακαλύψει ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Και μην νομίζεις ότι ο κάθε παιδίατρος θα θέσει σε αμφισβήτηση την επαγγελματική του φήμη για να λέει ανακρίβειες, εκπαιδεύοντας τις γιαγιάδες μας. Μόνο στο φιλότιμο μπορείς να τις ρίξεις με μία σοβαρή συζήτηση αλλά και πάλι μη περιμένεις πολλά. Εγώ την μόνη λύση που βρήκα είναι η baby sitter. Πάθανε και οι δύο γιαγιάδες πλάκα, αλλά εγώ είμαι σίγουρη ότι ό,τι λέω είναι διαταγή.

Εγω παλι θεωρω τυχερα τα παιδια που μεγαλωνουν εστω κ με γιαγιαδες κ παπουδες κ οχι με ξενες γυναικες, εφοσον βεβαια τηρουνται καποιες προυποθεσεις. Κ εξαλου νομιζω οτι ειναι ωραιο που κ που να τα κακομαθαινουν κ λιγο (αυτος δεν ηταν παντα ο ρολος των γιαγιαδων???).. Οταν κινουμαστε μεσα σε φυσιολογικα κ λογικα ορια πιστευω οτι δεν κανει κακο στο παιδι. Ας πουμε κ εγω λεω στους δικους μου να μην της κανουν ολα τα χατηρια κ να μην της δινουν πατατακια (η τελευταια της ανακαλυψη), αλλα απο την αλλη χαιρομαι που νιωθει καλα κ ασφαλεια με τους παπουδες της κ που ξερει οτι υπαρχει κ καποιος που της κανει ολα τα χατηρια. Γιατι βεβαια εγω ειμαι παντα η κακια που επιβαλει τη ταξη στο παιδι, οταν ο μπαμπας δεν μπορει να στεναχωρησει την κορη του κ οι γονεις μου λεν ελα μωρε..παιδακι ειναι. Αλλα εγω δεν το βρισκω κακο αυτο. Ισα ισα ετσι νομιζω πρεπει να ειναι κ οι ρολοι.

Βεβαια σαφως κ παντα θα πρεπει να υπαρχει συνεννοηση μεταξυ σας για τα βασικα, αλλα το να φαει λιγη σοκολατα παραπανω...ενταξει δε χαθηκε κ ο κοσμος.. Κερδιζει αλλα απο την αγαπη τους πολυ πιο σημαντικα..

Σίγουρα είμαστε τυχερές εμείς που έχουμε τις γιαγιάδες να μας κρατάνε τα βλαστάρια μας, δεν το συζητάω. Εγώ προσωπικά αν δεν είχα αυτή την πολυτέλεια δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να αφήσω το παιδί μου μόνο του με μία ξένη γυναίκα , και ας είχα τις καλύτερες συστάσεις. Θα προτιμούσα να σταματήσω την δουλειά , εννοείται. Και ας υπήρχαν μετά δυσκολίες στα οικονομικά.

Όμως πρέπει όλα να γίνονται με ένα μέτρο. Και δεν πιστεύω ότι αναγκαστικά ο ρόλος της μαμάς είναι να είναι η κακιά της υπόθεσης. Δεν τα βλέπουμε που δεν τα βλέπουμε αναγκαστικά λόγω της δουλειάς τα παιδιά μας , γιατί θα πρέπει όταν γυρνάμε στο σπίτι να τα μαλώνουμε κιόλας για τις κακές συνήθειες που τα μαθαίνουν οι παπούδες και οι γιαγιάδες?

Πρέπει να υπάρχει συνεννόηση και κατανόηση και από τις δύο πλευρές.

Βρε κορίτσια, αυτή η ατάκα "έχω μεγαλώσει 142 παιδιά εγώ & ξέρω", περνάει στο γυναικείο dna? Έτσι & η πεθερά μου...Ναι καλή μου, μεγάλωσες παιδιά το 1821, αλλά έχεις μετρήσει τις ζημιές? Ε?

Σίγουρα είμαστε τυχερές εμείς που έχουμε τις γιαγιάδες να μας κρατάνε τα βλαστάρια μας, δεν το συζητάω. Εγώ προσωπικά αν δεν είχα αυτή την πολυτέλεια δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να αφήσω το παιδί μου μόνο του με μία ξένη γυναίκα , και ας είχα τις καλύτερες συστάσεις. Θα προτιμούσα να σταματήσω την δουλειά , εννοείται. Και ας υπήρχαν μετά δυσκολίες στα οικονομικά.

Όμως πρέπει όλα να γίνονται με ένα μέτρο. Και δεν πιστεύω ότι αναγκαστικά ο ρόλος της μαμάς είναι να είναι η κακιά της υπόθεσης. Δεν τα βλέπουμε που δεν τα βλέπουμε αναγκαστικά λόγω της δουλειάς τα παιδιά μας , γιατί θα πρέπει όταν γυρνάμε στο σπίτι να τα μαλώνουμε κιόλας για τις κακές συνήθειες που τα μαθαίνουν οι παπούδες και οι γιαγιάδες?

Πρέπει να υπάρχει συνεννόηση και κατανόηση και από τις δύο πλευρές.

Τους παππούδες και τις γιαγιάδες πρέπει να μαλώνουμε, όχι τα παιδιά.

Εγω παλι θεωρω τυχερα τα παιδια που μεγαλωνουν εστω κ με γιαγιαδες κ παπουδες κ οχι με ξενες γυναικες, εφοσον βεβαια τηρουνται καποιες προυποθεσεις. Κ εξαλου νομιζω οτι ειναι ωραιο που κ που να τα κακομαθαινουν κ λιγο (αυτος δεν ηταν παντα ο ρολος των γιαγιαδων???).. Οταν κινουμαστε μεσα σε φυσιολογικα κ λογικα ορια πιστευω οτι δεν κανει κακο στο παιδι. Ας πουμε κ εγω λεω στους δικους μου να μην της κανουν ολα τα χατηρια κ να μην της δινουν πατατακια (η τελευταια της ανακαλυψη), αλλα απο την αλλη χαιρομαι που νιωθει καλα κ ασφαλεια με τους παπουδες της κ που ξερει οτι υπαρχει κ καποιος που της κανει ολα τα χατηρια. Γιατι βεβαια εγω ειμαι παντα η κακια που επιβαλει τη ταξη στο παιδι, οταν ο μπαμπας δεν μπορει να στεναχωρησει την κορη του κ οι γονεις μου λεν ελα μωρε..παιδακι ειναι. Αλλα εγω δεν το βρισκω κακο αυτο. Ισα ισα ετσι νομιζω πρεπει να ειναι κ οι ρολοι.

Βεβαια σαφως κ παντα θα πρεπει να υπαρχει συνεννοηση μεταξυ σας για τα βασικα, αλλα το να φαει λιγη σοκολατα παραπανω...ενταξει δε χαθηκε κ ο κοσμος.. Κερδιζει αλλα απο την αγαπη τους πολυ πιο σημαντικα..

κι εγώ δεν ξέρω τι θα αντιμετωπίσω τώρα που θα μου κρατά η μαμά μου το μικρό, αλλά μια ευαισθησία στο θέμα την έχω: κι η δική μου η μαμά δούλευε και με μεγάλωσε η γιαγιά μου (η μητέρα της), δεν ξέρω αν ποτέ διαφωνούσαν, για μένα ήταν ο πιο γλυκός άνθρωπος του κόσμου, και όποτε με μάλωναν οι γονείς μου σε εκείνη πήγαινε για χάδια κι αγκαλιές, μπορεί αυτό να στο προσφέρει μία ξένη? μη στερείτε από τα παιδιά σας την επαφή με γιαγιάδες και παππούδες, είναι πολύτιμη για μένα, και δεν πειράζει ας τα κακομαθαίνουν λίγο, δεν είναι τόσο φοβερό, όντως αυτός είναι ο ρόλος τους

Δίκιο έχεις. Αλλα δυστυχώς δεν καταλαβαίνουν πάντα. Όταν όμως μάλωσα τον αγαπημένο εγγονούλη τους για κάποια πράγματα που άρχισε να κάνει ο μικρός και υπεύθυνοι ήταν οι παπουδογιαγιάδες, να δεις πώς μαζεύτηκαν.

eleanax, θα συμφωνήσω & εγώ μαζί σου. Εννοείται πως οι γιαγιάδες & οι παππούδες τα λατρεύουν τα παιδιά μας, αλλά καμιά φορά, άθελά τους, μας σαμποτάρουν... Πολλές φορές νιώθω σαν να βρίσκομαι σε κούρσα! Ποιός θα γίνει ο αγαπημένος παππούς/γιαγιά? Και με αυτά τα δώρα πιά, έλεος (το έχω γράψει & σε άλλο τόπικ)... ξέρω οτι το κάνουν με αγνές προθέσεις, αλλά πια στα μάτια μου κοντεύει να γίνει δωροδοκία!!!

εγω κοριτσια εχω προβλημα.η μπεμπουλα μου ειναι 6 μηνων και την κραταει η πεθερα μου απο την πρωτομαγια που επιασα δουλεια,η οποια ειναι γυρω στα 45,δεν εχει αλλο εγγονι και μενει απο πανω μας.

απο τη μια δεν ξερω τι θα εκανα αν δεν μου την κρατουσε,κι απο την αλλη θελω να σταματησω απο τη δουλεια για να μην την κραταει αλλο,γιατι οταν συμφωνησαμε οτι θα την κραταει μου ελεγε οτι θα της κανει το προγραμμα που θα της ειχα εγω κι αλλα τετοια,αλλα τωρα...δεν ξερω απο που ν'αρχισω..

τωρα πιστευει οτι ξερει το μωρο καλυτερα απο μενα,ποτε δεν κανει οτι της πω,παντα διαφωνουμε σε οτι εχει να κανει με το μωρο και γενικα με εκνευριζει αφανταστα η συμπεριφορα της γιατι φερεται στο μωρο λες κι ειναι η κουκλα για να περναει την ωρα της.

το αποκορυφωμα ειναι οτι θελει να πηγαινει βολτα το μωρο με το αυτο/το,κι επιμενει οτι ειναι πιο ασφαλες στην αγκαλια της!πολυ ξεροκεφαλη μιλαμε τωρα.καλα ελεγα εγω μακρια κι αγαπημενοι!

γιατι τωρα που εχω την αναγκη της το εκμεταλλευεται και κανει του κεφαλιου της!

να φανταστειτε ηθελε να παρει το μωρο για διακοπες 12 μερες και νομιζε οτι θα την αφηνα!πειτε μου ειμαι παραξενη???

Ηγνωμη μου ειναι οτι ΔΕΝ εισαι παραξενη Α Λ Λ Α οταν αφηνουμε τα παιδια στις γιαγιαδες ειναι φυσικο και επομενο να πανε τα παιδια με τις δικες τους συνηθειες και οχι με τις δικες μας,πιστευω οτι πολυ σπανια θα βρεις γιαγια να κραταει το εγγονι της και να πηγαινει καταγραμμα με τις συνηθειες της μαμας.Πρεπει να βρεθει η μεση λυση!!!!

Μου θυμισατε τον παππου μου τωρα,ερχοταν με μια σακουλα τιγκα με γαριδακια,γκοφρετες,πατατακια και οτι περιοδικο ηθελα!

Βεβαια αυτο γινοταν 1 φορα την εβδομαδα,οχι παραπανω,μαλλον για αυτο δεν ημουνα παχουλο παιδι.Παντως παππουδες και γιαγιαδες αυτο κανουν,κακομαθαινουν τα παιδια!

Elenada εσυ εχεις μπλεξει ασχημα αν κρινω απο τα γραφομενα σου...ισως θα επρεπε να σκεφτεις να αφησεις την δουλεια σου- εφοσον φυσικα σε παιρνει να το κανεις.Η πεθερα σου υποπτευομαι οτι πλεον συγχεει τον ρολο της γιαγιας με τον ρολο της μανας,και ειναι θεμα χρονου να σου πεταξει μπηχτες για την μητρικη σου επαρκεια.