Φτιαξατε το σπιτι σας οπως θέλετε και ή ζωή σας διώχνει απο αυτο......

Γειά σας κορίτσια, ψαχνω να βρω παρηγοριά απο γυναίκες που μπορεί να πέρασαν αυτό που φαίνεται πως θα περάσω εγω την άνοιξη!!! εφτιαξα το σπιτάκι μου με τόση αγάπη, ως νιόπαντρη , με τόσα έξοδα και κόπο και τώρα οι καταστάσεις μας αναγκάζουν να μετακομίσουμε στην επαρχία. Στο πατρικό του άνδρα μου. Και να ζούμε σε ένα μεγάλο μεν (το δικό μας στη σαλονίκι ειναι με το ζορι 60τμ) αλλα του '60 διόροφο σπίτι, στο οποιό κατω θα ζουν τα πεθερικά μου και πάνω εμεις... Ο ανδρας μου εδώ και καιρό συζητάει τακτικα το ενδεχόμενο αυτο για να μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε τα στρέμματα που έχει, παραλληλα με τη δουλειά του, και να μπορέσω να κάνω και γω μια δική μου δουλειά εκει. Να σημειώσω οτι φέτος τον μαρτιο είχαμε μια σκέψη: να παράγουμε φρούτα και λαχανικά και να τα μεταποιούμε.. η ιδέα ξεκινησε διστακτικα τον Μαρτη με γλυκά του κουταλιου και πήγε πάρα πολύ καλα το καλοκαίρι που ήταν φουλ σεζον για γάμους και βαφτίσεις (έστελνα βαζάκια για κέρασμα στολισμένα σε όλη την ελλάδα.). Εστειλα μεχρι και στην Κύπρο. Τα έφτιαχνα στο χωριο στην Ημαθία, αλλα έμενα στη Σαλονίκη. 50' μακρια.. Η αλήθεια είναι πως το πηγαινε έλα με κούρασε.. Τώρα ξεκινήσαμε σιγα σιγά και ετοιμάζουμε το εργαστήρι... Θέλω να κάνω πολλά πράγματα εκει αλλα απο τη Σαλονίκη δε γινετε... το καταλαβαίνω...ο ανδρας μου θέλει να με στηρίξη στη δουλειά αυτη, γιατι την πιστέυει και αυτος.

Το προβλημά μου είναι διπλό: πρώτων οτι δεν μπορώ να φανταστώ τρίτους να ζουν μεσα στο σπιτι μου στη Σαλονίκη που τα έφτιαξα όπως μου αρέσει και κάθομαι συχνά και το καμαρώνω.... και δευτερον πως θα συμβιώσω με τα πεθερικά μου? ( ειναι πόλυ καλοι ανθρβποι και δε 'χονονται', αλλα όπως και να χει δε θα μαστε πια μόνοι)

Σας κουρασα? περιμενω παρόμοιες ιστορίες και γνώμες...

δες το καλύτερο για σας ..

ξέρω ειναι δύσκολο αλλά δες τα υπέρ και τα κατά..

στο λεω γιατί εμείς σκεφτόμαστε να τα πουλήσουμε όλα και να πάμε εξωτερικό,,

να πουλήσω ένα σπίτι που ο άντρας μου 10 χρόνια το φτοιάχνει και που 1 χρόνο που είμαστε μαζί τωρα το τελιοποιούμε και δεν έχω μπει καν μέσα για να μείνω..

που όλα τα κάναμε φτύνοντας αίμα...

φαντάσου πως νιώθω.. ματώνει η ψυχή μου ..

να αφήσω το σπίτι μου το κτήμα μου (κάνω ίδια δουλεια με σένα έχουμε ένα χωράφι και έχει διάφορα μέσα και είναι όλα πλήρως βιολογικά οπότε τα αξιοποίησα) την δουλειά που τώρα σιγα σιγά προσπαθώ να την στρώσω για να πάμε στο άγνωστο..

τουλάχιστον εσείς θα είστε με δικούς σας ανθρώπους..

τώρα στο θέμα πεθερά βάλε τα ορια σου ξεκαθάρισε με τον άντρα σου 5 πράγματα μίλα και θα είσαι μια χαρά

μεγαλη πληγη ανοιγεις,,αχ,,τι να πρωτοπω! δεν εχω ομως κουραγιο νυσταζω θα τοποθετηθω αλλη στιγμη

σε νοιωθω ομως 100%

δες το καλύτερο για σας ..

ξέρω ειναι δύσκολο αλλά δες τα υπέρ και τα κατά..

στο λεω γιατί εμείς σκεφτόμαστε να τα πουλήσουμε όλα και να πάμε εξωτερικό,,

να πουλήσω ένα σπίτι που ο άντρας μου 10 χρόνια το φτοιάχνει και που 1 χρόνο που είμαστε μαζί τωρα το τελιοποιούμε και δεν έχω μπει καν μέσα για να μείνω..

που όλα τα κάναμε φτύνοντας αίμα...

φαντάσου πως νιώθω.. ματώνει η ψυχή μου ..

να αφήσω το σπίτι μου το κτήμα μου (κάνω ίδια δουλεια με σένα έχουμε ένα χωράφι και έχει διάφορα μέσα και είναι όλα πλήρως βιολογικά οπότε τα αξιοποίησα) την δουλειά που τώρα σιγα σιγά προσπαθώ να την στρώσω για να πάμε στο άγνωστο..

τουλάχιστον εσείς θα είστε με δικούς σας ανθρώπους..

τώρα στο θέμα πεθερά βάλε τα ορια σου ξεκαθάρισε με τον άντρα σου 5 πράγματα μίλα και θα είσαι μια χαρά

γιατι δεν αξιοποιεις αυτά που παράγεις? το δοκιμασες?

μεγαλη πληγη ανοιγεις,,αχ,,τι να πρωτοπω! δεν εχω ομως κουραγιο νυσταζω θα τοποθετηθω αλλη στιγμη

σε νοιωθω ομως 100%

Αχ μη με ξεχάσεις αυριο!!! σε περιμένω!!! μη σου πω να πιεις ενα καφεδάκι και να αρχίσεις......

Kαλή αρχή!

Δεν έχω περάσει το ίδιο ακριβώς, αλλά εμείς πουλήσαμε τα υπάρχοντα (έως και βαριές αντίκες ορισμένα έπιπλα μη σου πω) ενός σπιτιού 130 τ.μ. για να μετακομίσουμε στο ημι-υπογειάκι μου και να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.

Αντιλαμβάνομαι την πίκρα του να αφήνεις πίσω κάτι δικό σου που το έχεις φτιάξει με αγάπη και κόπο. Το καταλαβαίνω απόλυτα κι είναι πραγματικά θλιβερό. Το σπίτι στη Θεσ/νίκη είναι δικό σου? Έχεις σκεφτεί τι θα το κάνεις? (θα το νοικιάσεις/πουλήσεις...?)

Τα πράγματά σου θα τα μεταφέρεις στο χωριό, ή θα τα πουλήσεις? Έχετε σκεφτεί δηλαδή όλα αυτά τα πράγματα?

Καταλαβαίνω απόλυτα την απογοήτευσή σου. Παρόλα αυτά βρίσκεστε στο κατώφλι μιας νέας αρχής. Ο άντρας σου πολύ σωστά διαισθάνθηκε ότι στο χωριό θα μπορέσετε να επιβιώσετε (πολλοί, ξέρεις το κάνουν τελευταία) Ξεκινάτε κάτι φοβερά δημιουργικό που ήδη έχει δείξει ότι "περπατάει"! Πόσο φοβερό είναι αυτό! Έχετε μπει στο σύμπαν των άπειρων πιθανοτήτων και δυνατοτήτων! Έχετε βρει τις ιδιαίτερες ικανότητές σας και το ταλέντο σας! Ξέρεις πόσος κόσμος δεν γνωρίζει ποιο είναι το ταλέντο του και πόση πίκρα φέρνει αυτό? Εύχομαι μέσα απ' την ψυχή μου να σας πάει πάρα πολύ καλά!

Το προβλημά μου είναι διπλό: πρώτων οτι δεν μπορώ να φανταστώ τρίτους να ζουν μεσα στο σπιτι μου στη Σαλονίκη που τα έφτιαξα όπως μου αρέσει και κάθομαι συχνά και το καμαρώνω.... και δευτερον πως θα συμβιώσω με τα πεθερικά μου? ( ειναι πόλυ καλοι ανθρβποι και δε 'χονονται', αλλα όπως και να χει δε θα μαστε πια μόνοι)

Σας κουρασα? περιμενω παρόμοιες ιστορίες και γνώμες...

Είναι τουλάχιστον καλοί άνθρωποι. Περιόρισέ τους στον όροφό τους, κι εσύ διαμόρφωσε τον δικό σου όροφο όσο περισσότερο μπορείς πιο κοντά στα δικά σου γούστα και στις ανάγκες της οικογένειάς σου. Κλείνε την πόρτα σου και με τον τρόπο σου μην επιτρέπεις στα πεθερικά να νομίζουν ότι είστε ένα σπίτι... είστε δύο ξεχωριστά σπίτια! Φρόντισε βέβαια να είσαι ευγενική απέναντί τους.

Σκέψου πόσο τυχεροί είστε που έχετε αυτή την εναλλακτική λύση. Υπάρχει κόσμος που θα "σκότωνε" για να έχει την επιλογή τη δική σας. Κράτα στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι το σπιτάκι σας θα το ξαναφτιάξετε πάλι, πρώτα ο θεός, γεροί να είστε.

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!

γιατι δεν αξιοποιεις αυτά που παράγεις? το δοκιμασες?

κάνω γλυκά του κουταλιού λικέρ κλπ αλλά δυστυχώς δεν έχω ζήτηση,,

μόνο τα αυγουλάκια που πουλάω γίνονται ανάρπαστα... (κότα ελευθέρας βοσκής και βιολογικο...)

θέλει να έχεις έναν αλφα κύκλο για να ξεκινήσεις και εμένα αυτο ο κύκλος που έχω μόνο για να τρώνε τζάμπα ξέρουν ασε..

έκανα και ένα σαιτ στο ίντερνετ αυτές τις μέρες μπας και γίνει τίποτα και βλέπω,,

ασε μιλάμε για τραγική κατάσταση,,

σκέφτομαι να κανω δείγματα και να μοιράζω μπας και κάνω μια αρχή γιατί ετοιμο υλικό έχω ..

Ο άντρας σου πολύ σωστά διαισθάνθηκε ότι στο χωριό θα μπορέσετε να επιβιώσετε (πολλοί, ξέρεις το κάνουν τελευταία)

πόσο μα πόσο δικαιο έχεις ..

το μόνο που μας κρατάει μέχρι στιγμής να μην φύγουμε είναι αυτό ..

αλλά για πόσο ακόμα δεν ξέρω,,

εχουμε δικά μας αυγά λαδι ελιες κλπ κλπ κλπ

αλλα με τα υπόλοιπα τί γινετε..

μας έχουν καταντήσει ¨φυγάδες¨..

Αχ μη με ξεχάσεις αυριο!!! σε περιμένω!!! μη σου πω να πιεις ενα καφεδάκι και να αρχίσεις......

δεν γινεται εχω τον γιο με ωτιτιδα και βογγαει

κλαιω κι εγω για το σπιτι που με κοπο φτιαξαμε στην ιδεα να φυγουμε ξανα για εξω, στη ουσια ομως κλαιω ενα κομματι του εαυτου μου, δεν ξερω τι φοβαμαι να αφησω πισω, μπορω να ξαναφτιαξω μια ωραια συνθηκη κι εκει που θα παω το εχω ξανακανει ομως και ξαναγυρισα, ωραιες και οι καινουργιες αρχες, αλλα κατι με κολλαει ως αναμνηση,,,,,

και φυσικα ενα γαμωτο, θελω να ζησω εδω γιατι να αναγκαστω λογω συνθηκων να φυγω?

η ζωη ομως παιδια ειναι αλλαγες αντροπες και μεταβατικα σταδια προσωπικα βρισκομαι σε τετοια φαση και με πιανει ιλιγγος αλλαζουν ολα γυρω μας κι εμεις θελουμε να μην αλλαξει τιποτα μεσα μας αλλα δεν γινεται

απο αυτα που μου λες, που ακουγονται υπεροχα, μου καθεται βαρεια το πεθερικο πανω κατω,,,,ο πανω οροφος επικοινωνει με τον κατω? ριξτε μια γυψοσανιδα,,δεν ξερω φανταζομαι δεν μπορει κατι τετοιο να κρατησει και για παντα

αν τα δείς δύσκολα στείλα τα πεθερικά θεσσαλονίκη και κράτα εσύ την σπιταρόνα χεχε ;):D:D:D

αν τα δείς δύσκολα στείλα τα πεθερικά θεσσαλονίκη και κράτα εσύ την σπιταρόνα χεχε ;):D:D:D

θεα παιδι μου θεα!

Οσο κι αν ειναι δυσκολο να φυγεις απο τις συνηθειες και ενα χωρο που διαμορφωσες με τοση αγαπη και φροντιδα, σκεψου οτι ειναι για το καλο ολων σας και για μια καλυτερη ζωη απο οικονομικης αποψης. Εσεις φευγετε για να ορθοποδησετε, πατε σε δικο σας σπιτι που αλλοι ουτε να το ονειρευτουν δεν μπορουν μεσα στην κριση και τι κι αν μενετε μαζι με τα πεθερικα; αφου ειναι καλοι ανθρωποι και το παραδεχεσαι παρεα θα τους εχετε, μπορει να σας βοηθανε κιολας.

Πολλοι στις μερες μας αντιμετωπιζουν παρομοιες προκλησεις και με οχι τοσο ευνοικες συνθηκες οπως οι δικες σας, αλλοι πανε να φορτωθουν σε γονεις και πεθερικα να τους ταιζουν. Εγω με τον αντρα μου φτιαξαμε ενα σπιτι στον τοπο του αντρα μου οπως το ονειρευτηκαμε, δεν πηγαμε ποτε γιατι δεν πηραμε ποτε μεταθεση, μας μειωσαν κατα πολυ τους μισθους και δεν αντεχουμε να πληρωνουμε δανειο γι'αυτο το σπιτι και ενοικιο εδω που μενουμε και θα πουλησουμε το σπιτι. Ξεχναμε μεταθεσεις και μενουμε εδω στην πολη μου στο ενοικιο μεχρι να ορθοποδησουμε καποτε και να αγορασουμε κατι εκ νεου- που αμφιβολο το βλεπω. Μαλλον δεν θα εχω ποτε δικο μου σπιτι!!!

Καλη αρχη στο νεο σου επαγγελματικο εγχειρημα και στη νεα σου ζωη!

ευχαριστώ ρε κοριτσια για τη συμπαράσταση!!!

πωλίνα το καλύτερο προιόν του κοσμου να πάραγεις αν δε μπορεις να το πούλήσεις δεν αξίζει... Μη περιμένεις να σε βρουν αυτοι που το αγόραζαν! ψαξε εσύ να τους βρεις... και μεις έχουμε δικά μας μήλα, λάδι, ελιες, ροδακινα, σχεδον όλα τα ζαρζαβάτια, ροδιες, κ.α αλλα δε θέλω να τα χαρίζω στους εμπόρους...

Μονο με θυσίες και ξενυχτια θα καταφερω σε λιγα χρονια να εξάγω!!!! ειναι μεχρι να παρω την αποφαση. Το σπίτι είναι ανεξαρτητο το πάν απο το κάτω. τωρα δηλαδη το εκαναν ετσι τα πεθερικα μου γιατι δεν μπορουν πλεον να ανεβοκατεβαίνουν εκεινη τη πελωρια σκάλα. Να σκεφτειτε εχουμε 4 κουζίνες, Δυο στο πάνω σπίτι (μια μικρη ,μια μεγάλη) και 2 κάτω (μια στο σπιτάκι που έφτιαξαν και μια στην αποθήκη). η αποθήκη ειναι όση και το σπίτι. ενα δομάτιο της αποθήκης που επικοινωνει με το δρόμο το ετοιμαζουμε για εργαστήριο... αν μετρησω και τα φλογιστρα που θα εχει εκει τότε οι κουζίνες ειναι 5!!!

Αχ!!! τι θα λέω την μικρουλσ μου οταν μου λεει αντε μαμα παε σπιτι μας...

και να φανταστείται ήμυν αεροσυνοδος στην ολυμπιακη και επειτα γραμματεία προεδρου σε δημοσιο οργανισμο.....μεσα στα λόυσα και τωρα παλεύω!!!!

θεα παιδι μου θεα!

ευχαριστώ ευχαριστώ.. χεχε

Εγω με τον αντρα μου φτιαξαμε ενα σπιτι στον τοπο του αντρα μου οπως το ονειρευτηκαμε, δεν πηγαμε ποτε γιατι δεν πηραμε ποτε μεταθεση, μας μειωσαν κατα πολυ τους μισθους και δεν αντεχουμε να πληρωνουμε δανειο γι'αυτο το σπιτι και ενοικιο εδω που μενουμε και θα πουλησουμε το σπιτι. Ξεχναμε μεταθεσεις και μενουμε εδω στην πολη μου στο ενοικιο μεχρι να ορθοποδησουμε καποτε και να αγορασουμε κατι εκ νεου- που αμφιβολο το βλεπω.

Πολύ δυσάρεστο... κρίμα βρε κουκλίτσα, εύχομαι να τα καταφέρετε να το πάτε απ' την αρχή το πράγμα.

Βρε zoivrana, εσείς πάτε σε σπιταρώνα... με εργαστήριο, πλάκα μου κάνεις! Τέλεια!

...

και να φανταστείται ήμυν αεροσυνοδος στην ολυμπιακη και επειτα γραμματεία προεδρου σε δημοσιο οργανισμο.....μεσα στα λόυσα και τωρα παλεύω!!!!

Έχουμε καταστραφεί όλοι! Κι εγώ ήμουν υπάλληλος των 1300 ευρώ, ο άντρας μου με καλό μισθό, νοικιάζαμε μεγάλο σπίτι, κάθε βράδυ ποτάκι και φαγητό έξω... και τώρα άνεργη ένα χρόνο και έγκυος στο ημιυπογειάκι μου. Και μη χειρότερα, υγεία να υπάρχει!

Zoivrana..ειναι δυσκολη η αποφαση αλλα το αποτελεσμα θα σε δικαιωσει...Δυο φορες στη ζωη μου ως τωρα αναγκαστηκα να αφησω 'τα παντα'...πολυ στεναχωρια αλλα και πολυ πεισμα.... Τα αρνητικα συναισθηματα μπορει να γινουν ειτε θηλια και να σε πνιξουν ειτε κινητρο για να καταφερεις πολλα. Στο μυαλο ειναι ολα.

Πηγαινε στο χωριο, φτιαξε το σπιτακι σου οπως μπορεις καλυτερα και σιγα σιγα θα το αγαπησεις. Στα πεθερικα μην δινεις σημασια εφοσον δεν ανακατευονται κι ολας. Πρεπει να νοικιασεις το σπιτι στη θεσσαλονικη?? Μπορεις , προς το παρον, απλα να το 'κλεισεις'? Το λεω για να ερχεσαι κανα σκ .....

Οπως και να εχει, σκεψου θετικα και προχωρα!!! Θα αγαπησεις και τη νεα σου ζωη...εισαι δημιουργικο ατομο και θα αγαπησεις και τα επομενα δημιουργηματα σου!

ευχαριστώ ρε κοριτσια για τη συμπαράσταση!!!

πωλίνα το καλύτερο προιόν του κοσμου να πάραγεις αν δε μπορεις να το πούλήσεις δεν αξίζει... Μη περιμένεις να σε βρουν αυτοι που το αγόραζαν! ψαξε εσύ να τους βρεις... και μεις έχουμε δικά μας μήλα, λάδι, ελιες, ροδακινα, σχεδον όλα τα ζαρζαβάτια, ροδιες, κ.α αλλα δε θέλω να τα χαρίζω στους εμπόρους...

 

Μονο με θυσίες και ξενυχτια θα καταφερω σε λιγα χρονια να εξάγω!!!! ειναι μεχρι να παρω την αποφαση. Το σπίτι είναι ανεξαρτητο το πάν απο το κάτω. τωρα δηλαδη το εκαναν ετσι τα πεθερικα μου γιατι δεν μπορουν πλεον να ανεβοκατεβαίνουν εκεινη τη πελωρια σκάλα. Να σκεφτειτε εχουμε 4 κουζίνες, Δυο στο πάνω σπίτι (μια μικρη ,μια μεγάλη) και 2 κάτω (μια στο σπιτάκι που έφτιαξαν και μια στην αποθήκη). η αποθήκη ειναι όση και το σπίτι. ενα δομάτιο της αποθήκης που επικοινωνει με το δρόμο το ετοιμαζουμε για εργαστήριο... αν μετρησω και τα φλογιστρα που θα εχει εκει τότε οι κουζίνες ειναι 5!!!

 

Αχ!!! τι θα λέω την μικρουλσ μου οταν μου λεει αντε μαμα παε σπιτι μας...

και να φανταστείται ήμυν αεροσυνοδος στην ολυμπιακη και επειτα γραμματεία προεδρου σε δημοσιο οργανισμο.....μεσα στα λόυσα και τωρα παλεύω!!!!

προσπαθω να το πουλήσω και θα τα καταφέρω γιατι με έχει πεισμώσει πολύ το πράγμα.

τεσπα.

να θυμάσαι η ζωη φέρνει ανατροπές αρκει να μπορείς να προσαρμοστείς.

τα λουσα στην ζωή σου τα δημιουργεις κάποια στιγμη θα σου ξαναέρθουνε..

Οσο κι αν ειναι δυσκολο να φυγεις απο τις συνηθειες και ενα χωρο που διαμορφωσες με τοση αγαπη και φροντιδα, σκεψου οτι ειναι για το καλο ολων σας και για μια καλυτερη ζωη απο οικονομικης αποψης. Εσεις φευγετε για να ορθοποδησετε, πατε σε δικο σας σπιτι που αλλοι ουτε να το ονειρευτουν δεν μπορουν μεσα στην κριση και τι κι αν μενετε μαζι με τα πεθερικα; αφου ειναι καλοι ανθρωποι και το παραδεχεσαι παρεα θα τους εχετε, μπορει να σας βοηθανε κιολας.

Πολλοι στις μερες μας αντιμετωπιζουν παρομοιες προκλησεις και με οχι τοσο ευνοικες συνθηκες οπως οι δικες σας, αλλοι πανε να φορτωθουν σε γονεις και πεθερικα να τους ταιζουν. Εγω με τον αντρα μου φτιαξαμε ενα σπιτι στον τοπο του αντρα μου οπως το ονειρευτηκαμε, δεν πηγαμε ποτε γιατι δεν πηραμε ποτε μεταθεση, μας μειωσαν κατα πολυ τους μισθους και δεν αντεχουμε να πληρωνουμε δανειο γι'αυτο το σπιτι και ενοικιο εδω που μενουμε και θα πουλησουμε το σπιτι. Ξεχναμε μεταθεσεις και μενουμε εδω στην πολη μου στο ενοικιο μεχρι να ορθοποδησουμε καποτε και να αγορασουμε κατι εκ νεου- που αμφιβολο το βλεπω. Μαλλον δεν θα εχω ποτε δικο μου σπιτι!!!

Καλη αρχη στο νεο σου επαγγελματικο εγχειρημα και στη νεα σου ζωη!

με συγκίνησες!! όντως δύσκολο να ζεις με μεταθλεσεις... πριν γνωρισω τον ανδρα μου ειχα μια σχεση που διοριστικε στην πολεμ.αεροπορία και τωρα μετα απο χρόνια βλέπω πωςδε θα το ήθελα να μην μπορεσω ποτέ να κανω δικό μου σπιτι... Αν και ολα ειναι θέμα συνήθειας..

οταν ήρθα στο σπίτι που δε θελω τωρα να εγκαταλλέιψω 'εκλαιγα.. δε το ήθελα. μου φαινόταν μικρό. ειναι στον 5ο μιας οικοδομής και δε μου αρεζε γιατι εγω μεγάλωσα σε μονοκατοικια, ειναι δυτικα και γω μεγαλωσα ανατολικα, έλεγα θα ειναι προσωρινο και μετα θα παμε σε καλυτερο και μεγαλύτερο... να όμως που το έφτιαξα όπως μου αρέσει και έγινα σπιτόγατος... μαρεσει να καθομαι να το κοιτάζω... ακομα και τα ταβάνια ειναι γυάλινα!!!! και με πονάει να το νοικιασουμε....

Εγω με τον αντρα μου φτιαξαμε ενα σπιτι στον τοπο του αντρα μου οπως το ονειρευτηκαμε, δεν πηγαμε ποτε γιατι δεν πηραμε ποτε μεταθεση, μας μειωσαν κατα πολυ τους μισθους και δεν αντεχουμε να πληρωνουμε δανειο γι'αυτο το σπιτι και ενοικιο εδω που μενουμε και θα πουλησουμε το σπιτι. Ξεχναμε μεταθεσεις και μενουμε εδω στην πολη μου στο ενοικιο μεχρι να ορθοποδησουμε καποτε και να αγορασουμε κατι εκ νεου- που αμφιβολο το βλεπω. Μαλλον δεν θα εχω ποτε δικο μου σπιτι!!!

τοσο δυσκολο ειναι να μετατεθειτε?? Μια προσπαθεια ακομη? Οπως και να εχει μη στεναχωριεσαι...Σπιτι μας ειναι αυτο που γεμιζουμε αγαπη και οχι αυτο που εχουμε τιτλους ιδιοκτησιας

Ασε που σημερα και να εχεις δικο σου, ολα μπορουν να ανατραπουν....

ξέρετε έχω εναν υπέροχο άνδρα που τον βλέπω να ξεφυσάει καθε βράδυ και να κρατάει σκυμμένος το μετωπο και στεναχωριέμαι.... οταν γνωριστίκαμε επερνε 3,500 με 4.000 ευρώ γιατι δουλευε με ποσοστα... και γω 1.200.. δε μου αρνήθηκε ποτέ τιποτα και γινοταν χαλι και για μενα και για το παιδι... ετσι φτιαξαμε και το σπίτι.. και ήθελε να το κάνω όπως μου αρέσει για να σταματησει να με βλεπει να στεναχωριέμαι που ήρθα παρα τη θελησή μου. Και είναι ανθρωπος που κηνυγάει τη δουλεια. Ηταν νοσοκόμος και τα παράτησε για να δουλέψει με ποσοστα και να βγάζει περισσότερα απο το 1000ρικο του νοσομειου. και τα κατάφερε. Τώρα στην ίδια δουλεια περνει 1000 και γω ανεργη.. με εξοδα 800-900 το μήνα δεν αντέχει!!!!! θελει να δράσει άμεσα.... τον καταλαβαινω... παντα έλεγε πως δε θέλει να γυρίσει πίσω στο χωριο και τώρα προσπαθει και αυτος να πεισει τον εαυτό του πως είναι για καλο!!!

Και πιστέυω πως μιας και ειναι πετυχημενος στις πωλήσεις θα μπορέσει να με απογυώσει με τα χρόνια.. ήδη μου έφερε κάποιες συνεργασίες...

Τον αγαπάω μωρε αλλα δε του το δείχνω!!!

Το 1922 ο προπαππούς και η προγιαγιά μου ξεριζώθηκαν απο τη πατρίδα τους τη Σμύρνη,έχασαν σπίτι,κτήματα,όλη τη περιουσία.

Όταν μπήκαν στο καράβι και μάκραιναν απο το τόπο τους η γιαγιά έβαλε τα κλάματα και είπε -χάσαμε το παράδεισο,ο παππούς της χάιδεψε τη φουσκωμένη κοιλιά και αγκάλιασε το 2χρονο κοριτσάκι που κρατούσε και της είπε -τον παράδεισο τον πήραμε μαζί μας.

Απ όταν άκουσα αυτή την ιστορία έβαλα καλά στο μυαλό μου οτι με τα ντουβάρια δεν πρέπει να δενόμαστε,αλλά με τους ανθρώπους.Το σπίτι σου το αγαπάς και σε δένουν στιγμές επειδή το έφτιαξες νιόπαντρη με αγάπη,λαχτάρα,έβαλες το γούστο σου,τώρα πας κάπου αλλού να φτιάξεις κάτι αλλο,σκέψου οτι αργότερα μπορεί να ξαναμείνεις.Η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη και ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να βρεθείς.Όλα θα πάνε καλά και καλές δουλειές,να μας δείξεις τα βαζάκια που φτιάχνεις να το έχουμε υπόψιν!!!!

Το 1922 ο προπαππούς και η προγιαγιά μου ξεριζώθηκαν απο τη πατρίδα τους τη Σμύρνη,έχασαν σπίτι,κτήματα,όλη τη περιουσία.

Όταν μπήκαν στο καράβι και μάκραιναν απο το τόπο τους η γιαγιά έβαλε τα κλάματα και είπε -χάσαμε το παράδεισο,ο παππούς της χάιδεψε τη φουσκωμένη κοιλιά και αγκάλιασε το 2χρονο κοριτσάκι που κρατούσε και της είπε -τον παράδεισο τον πήραμε μαζί μας.

 

Απ όταν άκουσα αυτή την ιστορία έβαλα καλά στο μυαλό μου οτι με τα ντουβάρια δεν πρέπει να δενόμαστε,αλλά με τους ανθρώπους.Το σπίτι σου το αγαπάς και σε δένουν στιγμές επειδή το έφτιαξες νιόπαντρη με αγάπη,λαχτάρα,έβαλες το γούστο σου,τώρα πας κάπου αλλού να φτιάξεις κάτι αλλο,σκέψου οτι αργότερα μπορεί να ξαναμείνεις.Η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη και ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να βρεθείς.Όλα θα πάνε καλά και καλές δουλειές,να μας δείξεις τα βαζάκια που φτιάχνεις να το έχουμε υπόψιν!!!!

Αντιγόνη τι μου ειπες τωρα????????????? πόσο δίκαιο έχεις???????? ποπο!!! δε ξέρω τι να πω.....

οσο για τα βαζάκια μου μπορέις να τα δεις εδω edit admin αυτο είναι οτι καταφερα μεχρι τώρα με πολύ ξενυχτι , τρέξιμο, ψαξιμο, χαρες και λύπες...

Το προβλημά μου είναι διπλό: πρώτων οτι δεν μπορώ να φανταστώ τρίτους να ζουν μεσα στο σπιτι μου στη Σαλονίκη που τα έφτιαξα όπως μου αρέσει και κάθομαι συχνά και το καμαρώνω.... και δευτερον πως θα συμβιώσω με τα πεθερικά μου? ( ειναι πόλυ καλοι ανθρβποι και δε 'χονονται', αλλα όπως και να χει δε θα μαστε πια μόνοι)

Σας κουρασα? περιμενω παρόμοιες ιστορίες και γνώμες...

Αυτό το είχα πάθει και εγώ όταν νοίκιασα μια γκαρσονιέρα που έμενα.Όταν είδα να μπαίνει ο νοικάρης μου κακοφανηκε αλλά την επόμενη κιόλας μέρα το συνήθισα,στο πρώτο νοίκι που πήρα στα χέρια μου ενθουσιάστηκα!!Όταν έμενα εγώ επειδή ήταν ακριβώς πάνω απο το πατρικό ήμουν συνέχεια κάτω οπότε δεν είχε και ιδιαίτερο νόημα,αρκεί να βρεις άνθρωπο να το προσέχει,εγώ να φανταστεις του άφησα ένα σωρό γλάστρες και ούτε να της ποτίσω δεν πάω,τα φροντίζει μόνος του.

Η συμβίωση με τα πεθερικά μιας και είναι καλοί άνθρωποι φαντάζομαι αν θέσεις τα όρια σου μια χαρά θα περάσεις,άσε που θα έχεις και μια βοήθεια απο τη πεθερά,κανα φαί η σίδερο τουλάχιστον.

Μην αφήσεις ένα σπίτι να γίνει η αλυσίδα που θα σας τραβάει κάτω. Ανοίξτε τα φτερά σας. όπου γης και πατρίς.

Μωρε τα πεθερικα ειναι καλά.. μεχρι τώρα τουλάχιστον. η πεθερά με βοηθάει χωρις να το ζητήσω...μου πλένει τα ρουχα αμέσως μολις αλλάξω.... μου πλένει τα χαλια πριν παρω χαμπαρι.... δεν εχω παράπονο.... και πάντα μου λέει 'τωρα που μπορώ θα σας φροντίζω εγω..... σας λυπάμαι να κουράζεστε.. θα έρθει η ώρα που θα μας φροντίζεις έσυ' και εδω ειναι λίγο που δαγκώνομαι.... καταλαβαίνεις γιατι φαντάζομαι.... εκει η νύφη γυροκομει τα πεθερικά.... και γω πάντα της απαντώ 'ευχομαι να σαι γερή στΑ πόδια σου και να μη συμβεια υ]αυτο που υπονοεις'. Βεβαια δε της το λέω έτσι γιατι έχουμε και μια ευγένεια προς το παρρόν στον τρόπο που μιλάμε μεταξύ μας!!