Σχολικός Εκφοβισμός Bullying / Mobbing

Το πρόβλημα μεταφέρεται σε όλη την οικογένεια. Δεν μπορώ να πω ότι είναι αποκλεισικά δικό της. Φυσικά και με ταλαιπωρεί όταν π.χ. το πρωί δεν σηκώνεται από το κρεββάτι της για να πάει στο σχολείο ή το απόγευμα έχει ένταση και ξεσπάει στα αδέρφια της.

Εκείνη έχει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Οτι την καταπιέζει η φίλη της π.χ.

Εσεις έχετε τα προβλήματα που αναφέρεις. Της τα έχεις πει?

.

Στο σπίτι είναι αποφασιστική και δείχνει ακριβώς τι την ενοχλεί και ποια συμπεριφορά την πληγώνει ή δεν θεωρεί αποδεκτή από μία φίλη. Στο σχολείο όμως, τί γινεται?

Στο σχολείο δεν εκφράζει και δεν δείχνει τι την ενοχλεί, προκειμένου να κρατήσει τη φίλη αυτή.

Γιατί? Αυτό μπορείτε να το συζητήσετε. Γιατί θα εισπράτει πολλά θετικά. Ποια ειναι αυτά?

Η αυθόρμητη έκφραση των συναισθημάτων του παιδιού πίσης δεν ξέρω πως την εννοείς αλλά η φίλη της κόρρης μου για παράδειγμα αυτό κάνει ότην την θέλει αποκλειστικά δική της.

Εγραψα για έκφραση συναισθημάτων όταν κάνετε συζήτηση μαζί με το παιδί. Δηλ. να εκφράσει ότι φοβάται π.χ. οτι θα χάσει τη συγκεκριμένη φίλη. Η΄ότι λυπάται που εκείνη στεναχωριέται και αφήνεται να την χειριστεί κτλ. Από αυτά αρχίζει η συζήτηση και σιγά σιγά προχωράει στο να βρει μόνη της τη λύση. Δεν είναι καθόλου αυθόρμητη στη συγκεκριμένη περίπτωση η εκφραση των συναισθημάτων. Δηλαδή εκείνη μπορεί να λέει "λυπάμαι" και τελικά να φοβάται.

Αυτό γίνεται όταν υπάρχει ένας συνομιλητής που αποδέχεται και που ακούει. Εδω περιγράφεται αναλυτικά.

Ναι αυθόρμητη έκφραση είναι και αυτό που κάνει το άλλο παιδί στο δικό σου, αλλά με άλλα κίνητρα.

Δεν μπορεί να στενοχωρήσει την φίλη της. Είναι ευαίσθητη και πονόψυχη γι' αυτό και δυσκολεύεται να επιβάλει τα δικά της "θέλω".

Ευαίσθητος και πονόψυχος σημαίνει ότι "κάνω στους άλλους αυτά που αρέσει να κάνουν και σε μένα". Ετσι κάπως το μεταφράζω εγω.

Οταν καταπιέζομαι για να μην στεναχωρήσω τον άλλο κάτι βαθύτερο συμβαίνει.

Όταν ανέφερα ότι παλιότερα ήταν αρχηγός της τάξης (στον παιδικό σταθμό-σε άλλη περιοχή-με άλλα παιδάκια) το είπα μόνο και μόνο για να δείξω τον δυναμισμό του χαρακτήρα της.

Τι σημαίνει δυναμικό παιδί-αρχηγός της τάξης στα 3-4 έτη? Οτι βάζει τα υπόλοιπα παιδιά να παίξουν ένα συγκεκριμένο παιχνίδι π.χ.? Τι ακριβώς?

Νομίζω επίσης ότι τέτοιες καταστάσεις έχουμε περάσει όλοι. Αν οχι με τα παιδιά μας, έχουμε συναντήσει τέτοιους ανθρώπους με τάση να πατρονάρουν στη ζωή μας.

Και ναι νομίζω τέτοιες καταστάσεις έχουμε περάσει όλοι. Αν οχι με τα παιδιά μας, έχουμε συναντήσει τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μας.

Αν έχουμε λέει? Η καλύτερή μου φίλη στο δημοτικό, η παλαιότερη φιλία της ζωής μου, κουμπάρα μου και νονά της κόρης μου, με τρομοκρατούσε για δεκαετίες.

Κόντεψα να φτάσω τα σαράντα για να συνειδητοποιήσω ότι το γεγονός ότι σε αυτή τη φιλία μονίμως "έφταιγα" για κάτι, ότι μονίμως ήμουν για κάποιο λόγο εκτεθειμένη απέναντί της, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΛΑΘΟΣ.

Την αγαπάω πολύ και έχουμε τεράστια οικειότητα, αλλά νιώθω πολύ μ@&^^ που πέρασα τόσα χρόνια χωρίς να καταλαβαίνω ότι το πρόβλημα το είχε εκείνη.

Ακόμα και το γεγονός ότι έγινε κουμπάρα μου ήταν δική της απόφαση, που για μια ακόμα φορά πέρασε. Αποφάσισε ότι θα με παντρέψει, και το έκανε.

Λέω τώρα να την πάρω ένα τηλέφωνο να την απογειώσω, γιατί κάπως μου'ρθε!!!

Η αλήθεια είναι ότι θα είχε βοηθήσει πάρα πολύ αν η μαμά μου μου είχε υποδείξει ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να την ακούω, ότι εκείνη έχει λάθος που θέλει να με χειρίζεται και ότι δεν έχω υποχρέωση να την ευχαριστώ.

Με οποιαδήποτε μέθοδο, θα ήταν καλοδεχούμενο.

Φίλη Sunday, keep walking. Προσπάθησε μόνο να μη νευριάζεις, μην προσθέσεις στην εξίσωση και την ανάγκη της να ευχαριστήσει ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ.

Κατά τα άλλα, συνέχισε να την ενισχύεις, και μια μέρα θα πιάσει. Θα δουλέψουν όλα αυτά μέσα της, και μια μέρα θα ξυπνήσει και θα νιώσει ENOUGH IS ENOUGH.

Θέλει χρόνο για να φτάσει σε αυτό το σημείο, μην ανυπομονείς.

Αυτό που μπορώ να σου εγγυηθώ είναι ότι έτσι που το αντιμετωπίζεις, η μικρή σου δε θα φτάσει σαράντα για να καταλάβει τι τη βρήκε.

Κα πιθανώς να διαλέξει άντρα κουμπάρο!!!

, και το έκανε.

 

Λέω τώρα να την πάρω ένα τηλέφωνο να την απογειώσω, γιατί κάπως μου'ρθε!!!

:D:D (Αν ειχε εμότικον που χτυπιεται από τα γέλια θα το έβαζα)

Κα πιθανώς να διαλέξει άντρα κουμπάρο!!!

...και θα το ξαναέβαζα το εμότικον....

Εγω στην Τρίτη δημοτικού έκανα παρέα με τα αγοράκια γιατί ειχαμε ένα τέτοιο χειριστικό κοριτσάκι, που μας έβαζε να κάνουμε οτι ηθελε αυτη..

Μετά άλλαξα σχολείο!

Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια που ασχοληθήκετε με το θέμα μου!

Πράγματι με όσους το συζητάω έχουν να μου διηγηθούν αντίστοιχες ιστορίες από τα μαθητικά τους χρόνια. Προσωπικά δεν είχα ζήσει κάτι ανάλογο και μου φαίνεται τόσο περίεργο.

Daphne- με βοήθησες με αυτά που έγραψες....θα συνεχίσω με πολύ συζήτηση και ακόμη πιο πολύ υπομονή (ακολουθούν κι άλλα δύο μικρά οπότε η υπομονή είναι η λέξη-κλειδή για μένα)!

ΑΝΝΑ24 με έκανες να γελάσω και το χρειαζόμουν, thanks!

Εξαιρετικά ενδιαφέρον το post και τα link της κας Στυλιανακη!

Στα περισσοτερα σχολεια της Ελλαδος τα παιδια πεφτουν θυματα bulling.

06/03 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ

http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/796324/anisuhitika-ta-stoiheia-gia-to-bullying/

Κοινή συνέντευξη Τύπου για το θέμα από Γιαννόπουλο και Μώραλη

Περίπου 351 κλήσεις από τις 719 καταγγελίες που δέχθηκε το «Χαμόγελο του Παιδιού» το 2014 αφορούσαν περιστατικά bullying, όπως τόνισε σήμερα ο πρόεδρος της οργάνωσης, Κώστας Γιαννόπουλος, ο οποίος παραχώρησε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον δήμαρχο Πειραιά, Γιάννη Μώραλη, στο Δημοτικό Θέατρο της πόλης, με αφορμή την Εθνική Ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού.

Ο κ. Γιαννόπουλος υπογράμμισε ότι το φαινόμενο απαιτεί εξειδικευμένη αντιμετώπιση και πως το «Χαμόγελο του Παιδιού» σε όλες τις περιπτώσεις και σε 286 κλήσεις παρείχε συμβουλευτική υποστήριξη, ενώ σε 65 περιπτώσεις δόθηκαν κατευθύνσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Επίσης, σημείωσε ότι το 2014 η οργάνωση προχώρησε στην υλοποίηση 246 δράσεων ενημέρωσης σε μαθητές, 23 επιμορφωτικές δράσεις σε εκπαιδευτικούς και 106 ημερίδες ευαισθητοποίησης σε γονείς.

Αναφερόμενος στην εξαφάνιση της 14χρονης μαθήτριας από τα Καμίνια, επισήμανε ότι δεν υπάρχουν νεότερα, ενώ για τον 20χρονο σπουδαστή στα Γιάννενα, Βαγγέλη Γιακουμάκη, δήλωσε ότι η υπόθεση του νεαρού φαίνεται να έχει σημάδια έντονης βίας. Ακόμη, ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού» υποστήριξε ότι στην περιοχή από την οποία προέρχονται το παιδί και η παρέα που φέρεται να το παρενόχλησε, παρεμπιπτόντως, έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά περίπου 200 αγόρια. «Δεν είναι, όμως, θέμα περιοχής αλλά είναι ότι κάποιος άνθρωπος βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί καταστάσεις. Δεν κάνουμε, όμως, εικασίες».

Ο δήμαρχος Πειραιάς τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι το bullying έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια και απασχολεί κάθε οικογένεια με παιδιά, προσθέτοντας ότι τα παιδιά που βιώνουν τέτοιες καταστάσεις, δεν μιλούν, ντρέπονται. «Εμείς, ως δήμος, έχουμε καθήκον να ενημερώσουμε τον κόσμο» σημείωσε.

Για την καλύτερη ενημέρωση γύρω από το θέμα του εκφοβισμού, το YouSmile, η δράση των μαθητών-εθελοντών της οργάνωσης θα φιλοξενεί διαδικτυακές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές από εφήβους με θέμα το bullying.

Στην ιστοσελίδα της οργάνωσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα αναρτώνται άρθρα ψυχολόγων, έρευνες, προσωπικές ιστορίες και στοιχεία αναφορικά με το φαινόμενο.

Επίσης, εξειδικευμένη ομάδα ψυχολόγων του «Χαμόγελου του Παιδιού» θα υλοποιεί -στοχευμένες στο φαινόμενο- διαδραστικές παρεμβάσεις σε μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς σε σχολεία της χώρας.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ενημερωθούν περαιτέρω μέσω της ιστοσελίδας της καμπάνιας (http://www.antibullying.eu), όπου θα βρουν χρήσιμες πληροφορίες στην ψηφιακή βιβλιοθήκη.

Σημειώνεται, ότι το «Χαμόγελο του Παιδιού» έχοντας την προεδρία του Ευρωπαϊκού Δικτύου ενάντια στον Σχολικό Εκφοβισμό (συμμετέχουν 19 οργανώσεις από συνολικά 13 κράτη της ΕΕ), για ακόμη μία χρονιά, υλοποιεί δράσεις ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης παιδιών και ενηλίκων για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού, από τις 2 έως τις 9 Μαρτίου 2015.

Είμαι νέο μέλος και θέλω να εκμεταλλευτώ το βήμα που μου δίνεται μέσω αυτού του πολυμελούς forum να αναφερθώ σε ένα θέμα που με απασχολεί πολύ λόγω της επίδρασης που έχει στην κοινωνία, τον σχολικό εκφοβισμό ή bullying.

Παρακολουθώ τις συζητήσεις γύρω από το συγκεκριμένο πρόβλημα και όλες καταλήγουν στις ίδιες προτάσεις για την επίλυση του προβλήματος: παροτρύνουν τα παιδιά να μιλήσουν στους γονείς και στους δασκάλους τους και θέτουν το θέμα της ύπαρξης ψυχολόγου στα σχολεία. Κατά την ταπεινή μου γνώμη και οι δύο αυτές προσεγγίσεις είναι λάθος.

Και γιατί το πιστεύω αυτό; Πρώτον γιατί τα παιδιά που είναι θύτες ή θύματα σχολικού εκφοβισμού είναι κατά μεγάλο ποσοστό παιδιά που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με το κοντινό τους περιβάλλον για διάφορους ψυχολογικούς λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναφερθούν. Εγώ πιστεύω ότι αν αυτά τα παιδιά μπορούσαν να επικοινωνήσουν δεν θα υπήρχε καν το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού.

Επίσης πιστεύω ότι ένας ψυχολόγος που θα κάθεται όλη μέρα σε ένα γραφείο του σχολείου και θα βαράει μύγες περιμένοντας κάποιον μαθητή να τον πλησιάσει ,δεν μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά μιας και το παιδί που δέχεται το σχολικό εκφοβισμό, θα διστάσει να «τσαλακώσει» κι άλλο την εικόνα του στους συμμαθητές του δείχνοντας το φόβο του και την ανάγκη του για βοήθεια.

Οπότε -κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα- η λύση είναι μια:

Να προστεθεί μάθημα συναισθηματικής νοημοσύνης και διαχείρισης συναισθημάτων από εξειδικευμένους ψυχολόγους στα σχολεία ώστε να πάρουν τα παιδιά τις βάσεις για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και το πώς να επικοινωνούν με τους ανθρώπους γύρω τους.

Έχω πολλές αναφορές να παραθέσω για το πόσο σημαντική είναι η διαχείριση των συναισθημάτων στα παιδιά αλλά δεν θέλω να σας κουράσω. Αν κάποιος από σας συμφωνεί μαζί μου και έχει την γνώση και τα μέσα να δημιουργηθεί κάποιος μοχλός πίεσης προς οποιονδήποτε αρμόδιο ώστε να βάλλουμε ένα μικρό λιθαράκι προς την επίλυση του προβλήματος παρακαλώ ας σχολιάσει.

Μακάρι να υπάρξει τέτοια κινητοποίηση!

Ούτε ειδικοί, ούτε τίποτα...

Ευαισθητοποίηση χρειάζεται, γιατί για το bulling έχουμε τρεις κατηγορίες και όχι δύο που όλοι εστιάζουν. Οι περισσότεροι κοιτάνε θύτη-θύμα. Ενώ είναι θύτης-θύμα-παρατηρητές. Ο θύτης κάνει ό,τι κάνει γιατί θέλει να φανεί στα μάτια των παρατηρητών. Αν λοιπόν αυτοί έμπρακτα του δείξουν την απαξίωσή τους και υποστηρίξουν το θύμα, τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους. Αν ο θύτης μιλήσει, φωνάξει, διεκδικήσει, κοινοποιήσει τη δυσκολία, τότε θα φτάσει και στους παρατηρητές. Με ευαισθητοποίηση, οι τελευταίοι, έχουν τη δύναμη να βάλουν το "νταή" στη θέση του χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Κι αν μαζευτεί μια φορά σα συμπεριφορά, θα σταματήσει. Ο μηχανισμός που θα ξεκλειδώσει αυτή την ανάρμοστη συμπεφιφορά περνά μέσα από τους παρατηρητές. Αυτοί ουσιαστικά ενισχύουν ή υποβιβάζουν την όποια δραστηριότητα του θύτη.

Ευαισθητοποίηση για να φέρονται οι παρατηρητές υπεύθυνα.

Ευαισθητοποίηση για να επικοινωνεί το θύμα προς ανεύρεση βοήθειας. Είναι δηλαδή ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του να μιλήσει και να μη σιωπήσει!

... και τότε ο θύτης θα κάτσει στη μεριά του σαν καλό παιδί...

Γιατί όλοι θέλουν να είναι μέρος του κοινωνικού συνόλου και η ομάδα έχει δύναμη!

Ακριβώς έτσι είναι!

LaLatina... φιλάκι! σμακ!! :* (για τη θέση που βρίσκεσαι και για τον τρόπο που το χειρίζεσαι!)

Γράφω, σβήνω σε αυτό το θέμα.......μου είναι πια αδύνατον να το δω αντικειμενικά γι αυτό απέχω.........φιλιά και σε σένα!

Φυσικά και να μην το δεις αντικειμενικά! Ποιος το ζήτησε άλλωστε; Εδώ κάνουμε αμάν να βρούμε ανθρώπους να μιλήσουν από τη δική τους οπτική γωνία. Ίσα ίσα αυτό λέμε... λέμε ΟΧΙ στη ΣΙΩΠΗ!

Είδαμε κι όταν τα παιδιά ΦΩΝΑΖΟΥΝ και δείχνουν τα ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ........πολύ ασχολούνται!!!!!

Εκεί επεμβαίνουν οι μαμάδες/μπαμπάδες/πρόσωπα ευθύνης και καλά κάνουν! Συνήθως όταν φωνάζουν, πιάνουν τόπο οι φωνές. Υπάρχουν βέβαια και τα περιβάλλοντα που δεν είναι τόσο δεκτικά, οπότε πρέπει να επέμβει ένα πρόσωπο με μεγαλύτερη ισχύ και να φέρει τα πράγματα σε ένα λογαριασμό.

Εκεί επεμβαίνουν οι μαμάδες/μπαμπάδες/πρόσωπα ευθύνης και καλά κάνουν! Συνήθως όταν φωνάζουν, πιάνουν τόπο οι φωνές. Υπάρχουν βέβαια και τα περιβάλλοντα που δεν είναι τόσο δεκτικά, οπότε πρέπει να επέμβει ένα πρόσωπο με μεγαλύτερη ισχύ και να φέρει τα πράγματα σε ένα λογαριασμό.

Έτσι ακριβώς....αφού μας αναγκάζουν να ζητήσουμε βοήθεια άνωθεν......

Κι εγώ συμφωνώ. Όση ευθύνη έχει ο θύτης, τόση έχει και το θύμα και πολλή περισσότερη οι παρατηρητές που δεν εμπλέκονται συναισθηματικά στην ιστορία και άρα μπορούν να δράσουν καταλυτικά.

Και δεν πιστέυω ότι είναι καινούριο φαινόμενο κι ας κόπτονται κάποιοι συνάδελφοι ότι όλα γίνονται για τα λεφτά που συνοδεύουν δράσεις κλπ. Απλά τώρα απέκτησε όνομα, πε΄σανε οι μάσκες και ξέρουμε και πώς να το αντιμετωπίσουμε.

Μάγκες και νταήδες υπήρχαν πάντα,για μένα η διαφορά είναι ότι τότε ακόμα και αυτοί είχαν σεβασμό στο δάσκαλο.Όταν τους μάλωναν έσκυβαν το κεφάλι.Σήμερα δε φαίνεται να τους σταματάει τίποτα, οι δάσκαλοι θα πουν δώστε τα χέρια και δεν θα ασχοληθούν άλλο, κάνουν ότι δεν είδαν ότι δεν ξέρουν...Μην πάτε μακριά, το παλικάρι στα Γιάννενα...όλοι ήξεραν...

Αυτή τη μάνα πόσο τη σκέφτομαι...

Μάγκες και νταήδες υπήρχαν πάντα,για μένα η διαφορά είναι ότι τότε ακόμα και αυτοί είχαν σεβασμό στο δάσκαλο......

Την εποχή που λες... έπεφτε γιαούρτωμα... Οπότε, επανερχόμαστε στο σημείο μηδέν. Οι συμπεριφορές πάντα υπήρχαν.

Κι εγώ το ίδιο πιστεύω. Επίσης δε νομίζω ότι το μπούλινγκ ήταν κατ' ανάγκη κατακριτέο, ιδιαίτερα προς "ευπαθείς" ομάδες. Ούτε καν υπήρχε η έννοια του "politically correct".

Στο δημοτικό που πήγαινα εγώ, υπήρχε στο ίδιο συγκρότημα τμήμα παιδιών με ειδικές ανάγκες. Τα αποκαλούσαμε, μαθητές και δάσκαλοι "τα καθυστερημένα". Ο άντρας μου, στο σχολείο έφαγε χαρακιά και χαστούκι, επειδή υπερασπίστηκε το σάκο του μποξ του σχολείου, και έδειρε ένα νταή.

Άστε να πάνε... διαχρονικά!

Κι εγώ το ίδιο πιστεύω. Επίσης δε νομίζω ότι το μπούλινγκ ήταν κατ' ανάγκη κατακριτέο, ιδιαίτερα προς "ευπαθείς" ομάδες. Ούτε καν υπήρχε η έννοια του "politically correct".

Στο δημοτικό που πήγαινα εγώ, υπήρχε στο ίδιο συγκρότημα τμήμα παιδιών με ειδικές ανάγκες. Τα αποκαλούσαμε, μαθητές και δάσκαλοι "τα καθυστερημένα". Ο άντρας μου, στο σχολείο έφαγε χαρακιά και χαστούκι, επειδή υπερασπίστηκε το σάκο του μποξ του σχολείου, και έδειρε ένα νταή.

Άστε να πάνε... διαχρονικά!

Τώρα, για να είμαστε ειλικρινείς το bulling ήταν ανέκαθεν κατακριτέο από κάποιους και αποδεκτό από κάποιους άλλους, όπως είναι και σήμερα. Δεν είναι ανάγκη να έχει εφευρεθεί ο όρος "politically correct" για να μας μάθει η μάνα μας ότι δεν χτυπάμε τους πιο αδύναμους, δεν τρομοκρατούμε κλπ.

Κατανοώ αυτό που λες για τον τρόπο που αντιμετωπίζατε τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Όντως γινόταν και γίνεται. Μην κρυβόμαστε. Εγώ όμως στο σχολείο μου είχα έναν συμμαθητη με ειδικές ανάγκες (όχι τραγική περίπτωση). Δεν είχα διανοηθεί ποτέ ότι θα τον πω καθυστερημένο. Πέρα από το τι θα έκανε το σχολείο, η μάνα μου σίγουρα θα με σκότωνε. Και από το σχολείο όμως θα έτρωγα γερή τιμωρία. Δεν λέω ότι όλα τα παιδιά ήταν άψογα, λέω ότι το σχολείο φροντιζε να κρατάμε κάποια όρια. Αυτά τα όρια είναι που χάνουμε σήμερα και στο σπίτι και στο σχολείο.

Και από το σχολείο όμως θα έτρωγα γερή τιμωρία. Δεν λέω ότι όλα τα παιδιά ήταν άψογα, λέω ότι το σχολείο φροντιζε να κρατάμε κάποια όρια.

Ακριβώς. Τώρα πια, το σχολείο αδρανεί και κουκουλώνει. Και το 84 που πήγα εγώ δημοτικό, δεν είχε γιαουρτώματα...εμείς στο σχολείο μας είχαμε πτέρυγα αλλοδαπών. Στην αυλή τα έβλεπες, έπαιζαν χώρια, μόνα. ειδικά τα έγχρωμα παιδάκια. Έκανα έναν καλό φίλο, δίναμε τα χέρια και λέγαμε ότι είμαστε ΠΑΟΚ (άσπρο- μαύρο)....

...εμείς στο σχολείο μας είχαμε πτέρυγα αλλοδαπών. Στην αυλή τα έβλεπες, έπαιζαν χώρια, μόνα. ειδικά τα έγχρωμα παιδάκια. Έκανα έναν καλό φίλο, δίναμε τα χέρια και λέγαμε ότι είμαστε ΠΑΟΚ (άσπρο- μαύρο)....

Αυτό υποθέτω δεν το κατάλαβα καλά. Από αυτά που γράφεις, καταλαβαίνω το σχολείο φρόντιζε να κρατάει τα παιδιά χωριστά και να τα βάζει να παίζουν σε ξεχωριστές αυλές, αντί να βοηθάει στην συνύπαρξή τους και να τα μαθαίνει πώς να σέβονται τη διαφορετικότητα των άλλων.

Όμως η βασική αιτία του bulling είναι ακριβώς αυτό: η μη ανοχή της διαφορετικότητας του άλλου