Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Το παιδί της απέναντι


Recommended Posts

Σαν την ψυχολόγο μου μιλάς.....μήπως είσαι εσύ Μαρία;;;;;:):):):)

Όχι, δεν είμαι η Μαρία, αλλά είμαι κι εγώ ψυχολόγος. Χαίρομαι που συμφωνώ με τη συνάδελφο :)

 

Εννοείς το μόνιμα μοναχικό παιχνίδι ειναι κατάντια. Κρινοντας από την κορη μου χρειάζεται και το μοναχικό παιχνίδι που και που και η παιδικη και ο παιδότοπος και τα σπίτια φίλων αλλά και να μπορει να δεχτει φιλους της στο χωρο της.

Όντως, το μοναχικό παιχνίδι χρειάζεται και από μικρότερες ηλικίες ακόμα (από 6 μηνών για να μάθει το παιδί να αυτοσυγκεντρώνεται), αλλά με μέτρο. Και μέτρο στην περίπτωση αυτή δεν σημαίνει 50% μοναχικό παιχνίδι και 50% παιχνίδι με συνομηλίκους. Το φυσιολογικό είναι το παιχνίδι με άλλα παιδιά, και όταν λέμε παιχνίδι δεν εννοούμε απλά κούνιες και τσουλήθρες, αλλά για την ηλικία των 5 χρονών, παιχνίδι φαντασίας, παιχνίδι ρόλων, παιχνίδι με κανόνες και κυρίως παιχνίδι συνεργατικό. Να έχουν τα παιδιά την ευκαιρία να διαπραγματευτούν, να διοργανώσουν, να κάνουν αλλαγές, να κάνουν ομάδες, να επικοινωνήσουν. Στην ηλικία των 5 χρονών και αργότερα, αυτά είναι που έχουν περισσότερη ανάγκη τα παιδιά, όχι την μοναξιά ή την αλληλεπίδραση με τους μεγάλους.

 

Τζουτζούκα η απάντηση είναι και για σένα, για αυτό που είπες σχετικά με το μέτρο, απλά δεν μπορώ να κάνω παράθεση τα λόγια σου.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 374
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

:):):) Εγώ τα εφάρμοσα στην πράξη.

Είχες το επιθυμητό αποτέλεσμα; Κι εγώ προσπαθώ να τα εφαρμόσω στην πράξη με το γιο μου και έχω αρχίσει να καυγαδίζω με τον μπαμπά (αλλά δεν θα του περάσει) :evil:

Link to comment
Share on other sites

Είχες το επιθυμητό αποτέλεσμα; Κι εγώ προσπαθώ να τα εφαρμόσω στην πράξη με το γιο μου και έχω αρχίσει να καυγαδίζω με τον μπαμπά (αλλά δεν θα του περάσει) :evil:

 

Ναι, ευτυχώς. Σ' εμάς το πρόβλημα το είχα εγώ, όχι ο μπαμπάς :) (δεν θα μ' έλεγες και απόλυτα κοινωνική :)), επίσης, με υπερπροστατευτικότητα απέναντι στο παιδί (να μην το πω και ευνουχισμό:):)) και κάπως "εγώ αποφασίζω για όλα, μέχρι και τις παρέες του". Κι επίσης, μοναχοπαίδι. Ευτυχώς η Μαρία μ' έκανε να καταλάβω πολλά, να δω δηλαδή πως όλες οι αντιδράσεις του παιδιού κάτι "φώναζαν", μ' έκανε να καταλάβω το πώς νοιώθει το παιδί μου, μέσα από τη δική του ψυχή" και όχι μέσα από τα δικά μου μάτια. Τελικά, είναι απλό και δύσκολο μαζί να κάνεις πίσω και να δει το παιδί σου ως μια ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ από εσένα οντότητα, με τα δικά του θέλω και δεν θέλω και όχι σα μια μικρογραφία δική ΣΟΥ. Τέλος πάντων, αυτά να τα συζητήσουμε σε προσωπικό μήνυμα, να μην κάνουμε κατάχρηση του θέματος της beba.

Link to comment
Share on other sites

Ίσως πρέπει να ανοίξουμε ένα άλλο θέμα, ειδικά για τα μοναχοπαίδια. Πλέον πολλά παιδιά μεγαλώνουν χωρίς αδέρφια και φαντάζομαι πως αυτά τα θέματα απασχολούν κι άλλους γονείς. Εμένα τουλάχιστον με απασχολούν πάρα πολύ.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Εγώ πάντως νοιώθω ότι είναι καθήκον μου να εξασφαλίσω παρέα για παιχνίδι στο παιδί μου, αν και μόνος του μου το ζητάει να πάρω τον έναν φίλο του ή τον άλλον να έρθουν να παίξουν. Αν δεν μπορεί τη συγκεκριμένη στιγμή κανένας στεναχωριέμαι πολύ και τον πάω στις κούνιες να βρει τα γνωστά παιδάκια που παίζουν εκεί. Ειδικά για τα μοναχοπαίδια είναι απαραίτητο πιστεύω…

Link to comment
Share on other sites

Ίσως πρέπει να ανοίξουμε ένα άλλο θέμα, ειδικά για τα μοναχοπαίδια. Πλέον πολλά παιδιά μεγαλώνουν χωρίς αδέρφια και φαντάζομαι πως αυτά τα θέματα απασχολούν κι άλλους γονείς. Εμένα τουλάχιστον με απασχολούν πάρα πολύ.

 

Μήπως να το ανοιξουμε το νέο θέμα?? Ούτως ή άλλως η θεματοθέτρια δεν συμμετέχει επι του παρόντος στους προβληματισμους...το δικό μου μοναχοπαιδι είναι ακόμη μικρό για να εχω εμπειρίες...πάντως θεωρω ότι όταν αποφασίζεις για διαφορετικούς λόγους να μείνεις με ένα παιδι τότε οφείλεις να του παρεχεις μια στοιχειώδη παρέα μέσα από το παιχνιδι με γειτονόπουλα , συμμαθητες κτλ Το να αφηνεις μόνο του είναι για μένα ισοδύναμο με το μην αλλάζεις πάνα στο βρέφος...

Link to comment
Share on other sites

Και βέβαια να το ανοίξουμε θα είναι πολύ ενδιαφέρον αρκεί να μη μπαίνουν να μας λένε ότι η λύση είναι να του κάνουμε αδερφάκι. Γιατί στα άλλα θέματα που έχω διαβάσει σχετικά με αυτό το θέμα όλο εκεί καταλήγει το πράγμα και είναι πολύ κουραστικό.

Link to comment
Share on other sites

(Χωρίς να θέλω να υπεισέλθω σε προσωπικά ζητήματα και πάντα καλοπροαίρετα, θυμάμαι πως είστε μονογονεϊκή οικογένεια; Μήπως αυτό σε "φρενάρει" σε κάποια ζητήματα;Με όλη την καλή διάθεση)

δλδ πως φρενάρει σε κάποια ζήτηματα αυτό ; τι σχέσει μπορεί να έχει αυτο ;

δεν ξέρω ρωτάω !

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

στη θεματοθέτρια :

δεν ξέρω καλη μου το γιατι ( που σίγουρα σε ενα ψυχοθεραπευτικό ψυχαναλυτικό καναπέ έχει σημασία :wink: )

δεν θες πολλά πολλά με τους γείτονες αλλά εγω το χω λύσει το θέμα με την ειλικρίνεια με την μικρή μου !

και όσες υποχωρήσεις είναι αναγκασμένη να κάνει κι αυτή μεσα στη μέρα ( διαβασε, μάζεψε τα παιχνίδια σου κλπ αλλες τόσες κάνω κι εγω :wink: ... )

 

α ! και που σαι .. εχε στο νού σου οτι πολύ συντομα θα .." πετάξει " ! καλό ειναι να ξέρει οτι θα είσαι δίπλα της /του ακόμα και όταν θα κανει παρεα με ανθρωπους που εσυ δε πολύ γουστάρεις !

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω μοναχοπαίδια. Και δεν θεωρώ ούτε απαραίτητο ούτε αυτονόητο να αποκτήσω σχέσεις με γονείς φίλων των παιδιών μου. Με χαρά δέχομαι τους φίλους της κορης μου, και δεν διανοούμαι να την αποξενώσω από κανέναν. Και τα περί μπελάδων αστειότητες.

Το Ήλεκτράκι μου και ο Οδυσσέας μου, οι ηλιαχτίδες μου!

..................................................................................

Ο Θεός πέθανε...

Ο Μαρξ πέθανε...

κι Εγώ τώρα τελευταία δε νοιώθω πολυ καλά...

Link to comment
Share on other sites

Και ξαναρωτάω, τι κάνει ένα 5χρονο μόνο του στο σπίτι κάθε απόγευμα; Τι προτιμότερη ενασχόληση υπάρχει από το να παίξει με το φιλαράκι του;

 

Μα εάν για τον οποιοδήποτε λόγο δεν θέλεις παρτίδες με τους γονείς του παιδιού αναγκαστικά θα πάρει η μπάλα και το παιδάκι. Εντωμεταξύ η κοπέλα δεν απαγορεύει στο παιδί της να έχει σχέσεις με αυτό το παιδάκι. Βλέπονται στο σχολείο, μπορούν να βρεθούν κάποιο απόγευμα στην παιδική χαρά, αλλά δεν θέλει μέσα στο σπίτι της. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό είναι τόσο τραγικό...

Link to comment
Share on other sites

Το να είσαι επιλεκτικός στις παρέες σου δεν πάει να πει ότι καταστρέφεις τον ψυχολογικό κόσμο των παιδιών σου.

 

Και πίστεψέ με, το να περάσει ένα απόγευμα μόνο του ένα πεντάχρονο σπίτι του δεν είναι το τραγικότερο πράγμα του κόσμου. Μαθαίνει να αυτοαπασχολήται και να χρησιμοποιεί δημιουργικά την φαντασία του.

 

Συμφωνώ απόλυτα.

Link to comment
Share on other sites

Μα εάν για τον οποιοδήποτε λόγο δεν θέλεις παρτίδες με τους γονείς του παιδιού αναγκαστικά θα πάρει η μπάλα και το παιδάκι. Εντωμεταξύ η κοπέλα δεν απαγορεύει στο παιδί της να έχει σχέσεις με αυτό το παιδάκι. Βλέπονται στο σχολείο, μπορούν να βρεθούν κάποιο απόγευμα στην παιδική χαρά, αλλά δεν θέλει μέσα στο σπίτι της. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό είναι τόσο τραγικό...

Δεν είναι τραγικο :) ...απαντω σε εσενα γιατι ξερω ποσο φιλοξενη και ευγενικη εισαι μια που γνωριζόμαστε προσωπικα.

Θα στο θεσω αλλιως ...

είναι ένα παιδι που η μαμα του δουλευει ολη μερα. Κακως?? κακως..καμια αντιρρηση. Μπορει να είναι και τρελη η μανα του, μπορει και κουτσομπολα....κακως και αυτό!

το παιδακι είναι στης γιαγιας του πχ η σπιτι του με καποιον που το φυλαει και δεν εχει την δυνατοτητα να παει στην παιδικη χαρα...ζηταει να ερθει σπιτι σου...

Με τη μαμα του δεν εκπέμπεις στο ιδιο μηκος κυματος....αλλα δεν σου χει κανει και κατι ασχημο στην τελικη....

Θα το φερεις σπιτι το παιδακι..εστω μια φορα...εστω για δοκιμη...

Αν διαπιστώσεις ότι δεν μπορεις να το εχεις σπιτι γιατι φερεται επικινδυνα πχ, τοτε ναι...δεν θα το ξαναφερεις.

Η διαφορα λοιπον είναι στο ότι θα ξερεις περι τινος προκειται γιατι θεωρητικα δεν στεκει να κινδυνεύεις από ένα παιδακι ;)....και δεν δικαιολογειται η αρνηση ενός ενηλικα στην εστω μια φορα φιλοξενια ενός παιδιου για καποια ωρα....

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Μα εάν για τον οποιοδήποτε λόγο δεν θέλεις παρτίδες με τους γονείς του παιδιού αναγκαστικά θα πάρει η μπάλα και το παιδάκι.

 

Αυτό σκεφτόμουνα κι εγώ. Και καλά τώρα που είναι μικρά. Την πιθανότητα να κάνουν κολλητή παρέα, όντας γειτονόπουλα, και όταν μεγαλώσουν και οι δύο οικογένειες να έχουν τελείως διαφορετικές αρχές, και το ένα επηρρεάζει αρνητικά το άλλο, τότε τι κάνεις? Αναγκάζεις το παιδί σου να διακόψει σχέσεις με το άλλο παιδάκι? Η αναγκάζεσαι να έρθεις σε αντιπαράθεση με την εκάστοτε οικογένεια? Παιδιά μην κοιτάτε μόνο το παρόν, δείτε τα πράγματα και λίγο μελλοντικά. Όχι ότι τα παιδιά μας δεν θα έρθουν ποτέ σε επαφή με παιδιά οικογενειών με διαφορετικές αρχές, αλλά τουλάχιστον εμείς ως γονείς, ας μην καλλιεργούμε καταστάσεις που ίσως στο μέλλον θα χρειαστεί να συμμαζεύουμε.

 

Προσωπικά μου έχει τύχει να έρθω σε επαφή με πολλών ειδών ανθρώπων, λόγω δουλειάς, και βλέπω ότι, εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσα να συνυπάρξω με κάποιες οικογένειες και τις συνήθειές τους. Με άλλες οικογένειες μπορώ άνετα και το επιδιώκω. Αυτό δεν έχει σχέση με την κοινωνικότητα. Έχει σχέση με την επιλεκτικότητα. Και με όσες οικογένειες θεωρώ πως η επαφή μαζί τους μπορεί να είναι περισσότερο επιβλαβής παρά οφέλιμη, τώρα ή στο μέλλον, απλά δεν την επιδιώκω (την επαφή).

 

Για παράδειγμα μία συνάδελφος με έχει φάει, πότε θα πάμε τα παιδιά μας για ένα άθλημα. Κάθε μα κάθε εβδομάδα μου το προτίνει. Επειδή την ξέρω χρόνια όμως, ξέρω ότι είναι τσιγκούνα, κατ' αρχήν και κατά δεύτερον κομπλεξική - ξέρω δηλαδή εξ' αρχής ότι θα γίνουν πράγματα που θα με εκνευρίσουν και θα χαλάσει η όποια σχέση αποκτήσουμε. Οπότε είναι ώριμο εκ μέρους μου να αφήσω τα παιδιά μας να αναπτύξουν σχέσεις με τα παιδιά της και μετά να κόβουμε με συνοπτικές διαδικασίες? Κι όλα αυτά χάρην της κοινωνικοποίησης...?

Link to comment
Share on other sites

Δεν είναι τραγικο :) ...απαντω σε εσενα γιατι ξερω ποσο φιλοξενη και ευγενικη εισαι μια που γνωριζόμαστε προσωπικα.

Θα στο θεσω αλλιως ...

είναι ένα παιδι που η μαμα του δουλευει ολη μερα. Κακως?? κακως..καμια αντιρρηση. Μπορει να είναι και τρελη η μανα του, μπορει και κουτσομπολα....κακως και αυτό!

το παιδακι είναι στης γιαγιας του πχ η σπιτι του με καποιον που το φυλαει και δεν εχει την δυνατοτητα να παει στην παιδικη χαρα...ζηταει να ερθει σπιτι σου...

Με τη μαμα του δεν εκπέμπεις στο ιδιο μηκος κυματος....αλλα δεν σου χει κανει και κατι ασχημο στην τελικη....

Θα το φερεις σπιτι το παιδακι..εστω μια φορα...εστω για δοκιμη...

Αν διαπιστώσεις ότι δεν μπορεις να το εχεις σπιτι γιατι φερεται επικινδυνα πχ, τοτε ναι...δεν θα το ξαναφερεις.

Η διαφορα λοιπον είναι στο ότι θα ξερεις περι τινος προκειται γιατι θεωρητικα δεν στεκει να κινδυνεύεις από ένα παιδακι ;)....και δεν δικαιολογειται η αρνηση ενός ενηλικα στην εστω μια φορα φιλοξενια ενός παιδιου για καποια ωρα....

 

Αχ, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Με συγκίνησες.:):)

 

Ναι εγώ προσωπικά έστω μια φορά, έστω μια ώρα θα το έφερνα, αλλά σε δικό μου χρόνο και όχι όταν θα με πετύχαινε στο μπαλκόνι και με την προυπόθεση να μην γίνει σύστημα εφόσον δεν θέλω παρτίδες (για κάποιον λόγο) με τους απέναντι.:P

 

Η θεματοθέτρια μπορεί όμως για τον χ,ψ λόγο να μην θέλει ούτε μια φορά. Μπορεί βρε αδερφέ το σπίτι της να είναι σε άσχημη κατάσταση (λέμε τώρα), οι γονείς της να είναι περίεργοι ή άρρωστοι, οτιδήποτε. Είναι δικαίωμά της για κάποιον λόγο (όποιος και να είναι αυτός) να μην θέλει να δεχτεί κόσμο στο σπίτι ή να μην θέλει να δεχτεί τον συγκεκριμένο κόσμο. Δεν γνωρίζουμε τους λόγους και δεν χρειάζεται να μας το αναλύσει.

 

Εφόσον όμως αντιπροτείνει κάποια άλλη εκδοχή (να βρεθούν στην παιδική χαρά, δηλ σε ουδέτερο έδαφος) δεν βρίσκω λόγο να την κατακρίνω. Θα μπορούσε και η εργαζόμενη μαμά να πάει έστω μια φορά για τα μάτια του κόσμου. Ούτε και έχει αντιπροτείνει, πχ ελάτε εσείς. Άρα ούτε η άλλη θέλει παρτίδες...

 

Η θεματοθέτρια έχει σταματήσει να σχολιάζει το θέμα, άρα μόνο εικασίες κάνουμε...

Link to comment
Share on other sites

Τζουτζούκα στο μέλλον δεν θα μπορούμε να ελέγχουμε τις παρέες τους. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να τους περάσω το μήνυμα ότι επιλέγουμε τους φίλους μας (εκείνους με τους οποίους περνάμε καλά, μας φέρονται καλά, μας σέβονται και δεν στραβώνουν όταν για κάποιον λόγο τους πούμε όχι).

 

Το να είναι κάποιος ανοιχτός σε όλους, να λέει σε όλους ναι, να θέλει να είναι πάντα αρεστός, να συγχωρεί τα πάντα ή να καταπιέζεται σε μια φιλία, δεν είναι προτέρημα.Οπότε θέλω να έχουν κάποιες "απαιτήσεις" από τους φίλους τους, αλλά ταυτόχρονα να είναι και οι ίδιοι σωστοί στις φιλίες τους... Επίσης να μπορούν να κάνουν και μόνα τους. Να μην έχουν διαρκώς την ανάγκη κάποιου για να περνάνε καλά.

 

Όλα αυτά όχι στην ηλικία των 5 προφανώς :P, αλλά νομίζω βλέπουν το δικό μας παράδειγμα.

Link to comment
Share on other sites

δλδ πως φρενάρει σε κάποια ζήτηματα αυτό ; τι σχέσει μπορεί να έχει αυτο ;

δεν ξέρω ρωτάω !

 

Καλημέρα!

 

1η περίπτωση:Οι γονείς αγαπημένου συγγενικού μου προσώπου χώρισαν προ 15 ετών. Σε πληροφορώ ότι στο σχολείο το συγκεκριμένο παιδί βίωσε απόρριψη και σχόλια από συμμαθητές του, τα οποία είναι φως φανάρι ότι προήλθαν από το οικογενειακό του περιβάλλον. Ε, η μαμά του παιδιού πώς λές να ένιωθε;(Εννοείται ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές με βρίσκουν κάθετα αντίθετη)

 

2η περίπτωση:Περιμένω το μικρό μου έξω από τη μουσικοκινητική και μαζί με εμένα και άλλες μαμάδες. Μία από αυτές μας λέει ότι χώρισε με τον άντρα της όταν ο μικρούλης της ήταν 1 έτους. Από εκεί και στο εξής, παρατηρώ ότι δεν συμμετέχει σε συζητήσεις που αφορούν την οικογενειακή ζωή εν γένει. Νιώθει άβολα;Είναι σε άλλο μήκος κύματος γιατί είναι σε σχέση;Δεν έχει ξεπεράσει το διαζύγιο;Δεν...;Όλα τα παραπάνω; Δεν έχω ιδέα τι έχει συμβεί, δεν την ψέγω-και κανείς άλλος εννοείται, πάντως περιμένει χειμώνα-καλοκαίρι πλέον στο πεζοδρόμιο, κάνοντας τσιγάρο. Μπορεί απλά να μην γουστάρει το παρεάκι, μπορεί να ξενέρωνε με τη συζήτηση. Εμένα πάντως μου δημιουργήθηκε αυτή η αίσθηση, ότι δλδ δεν έκανε "φιτ ιν".Μπορεί και να κάνω λάθος.

Φιλικά,

Ελίνα

Link to comment
Share on other sites

Τζουτζούκα στο μέλλον δεν θα μπορούμε να ελέγχουμε τις παρέες τους. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να τους περάσω το μήνυμα ότι επιλέγουμε τους φίλους μας (εκείνους με τους οποίους περνάμε καλά, μας φέρονται καλά, μας σέβονται και δεν στραβώνουν όταν για κάποιον λόγο τους πούμε όχι).

 

Φυσικά και δεν μπορούμε να τις ελέγξουμε, μόνο το μηνύματα μπορούμε να τους περάσουμε. Αυτό που θέλω να πω είναι αυτό ακριβώς αυτό που λες κι εσύ πιο πάνω. Επιλέγουμε τους φίλους μας, δεν λέμε ναι σε όλα και σε όλες τις καταστάσεις για να μην μας πουν αντικοινωνικούς.

 

Το να είναι κάποιος ανοιχτός σε όλους, να λέει σε όλους ναι, να θέλει να είναι πάντα αρεστός, να συγχωρεί τα πάντα ή να καταπιέζεται σε μια φιλία, δεν είναι προτέρημα.Οπότε θέλω να έχουν κάποιες "απαιτήσεις" από τους φίλους τους, αλλά ταυτόχρονα να είναι και οι ίδιοι σωστοί στις φιλίες τους... Επίσης να μπορούν να κάνουν και μόνα τους. Να μην έχουν διαρκώς την ανάγκη κάποιου για να περνάνε καλά.

 

Όλα αυτά όχι στην ηλικία των 5 προφανώς :P, αλλά νομίζω βλέπουν το δικό μας παράδειγμα.

 

Είχα ένα φίλο - παρεπιπτόντως ήταν μοναχοπαίδι - ο οποίος ήταν σούπερ κοινωνικός. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην τον κάνει παρέα. Κι ο ίδιος πολύ καλό παιδί. Είχε όμως ένα "ελάττωμα", το οποίο μόνο τον ίδιο έβλαπτε. Δεν μπορούσε να μείνει ούτε λεπτό μόνος. Αν έμενε έστω και μια μέρα μόνος στο σπίτι τον άκουγα νευρικό και μελαγχολικό στο τηλέφωνο. Τελικά δεν άντεχε και έβγαινε με όποιον νά' ναι. Κι αυτό επηρρέαζε και την κρίση του για τους άλλους και τελικά επηρρέασε και την καθαρά προσωπική του ζωή γιατί δεν έκανε καθόλου καλές επιλογές.

Link to comment
Share on other sites

Τζουτζούκα ξέρω πολύ κόσμο που να είναι έτσι. Να μην μπορούν να μείνουν λεπτό μέσα στο σπίτι (γιατί τους πλακώνει) και να μην μπορούν να κάνουν καθόλου χωρίς παρέα, χωρίς φίλους, χωρίς σχέση... Δεν ξέρω αν είναι θέμα χαρακτήρα ή αν είναι θέμα βιωμάτων, αλλά το θεωρώ μειονέκτημα.

 

Δεν σου λέω να είναι κάποιος μοναχικός, αλλά να μπορεί να μείνει και μόνος του αν χρειαστεί χωρίς να πάθει κατάθλιψη ή χωρίς να πάρει τους δρόμους για να βρει όποια παρέα να΄ναι...

Link to comment
Share on other sites

Είχα ένα φίλο - παρεπιπτόντως ήταν μοναχοπαίδι - ο οποίος ήταν σούπερ κοινωνικός. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην τον κάνει παρέα. Κι ο ίδιος πολύ καλό παιδί. Είχε όμως ένα "ελάττωμα", το οποίο μόνο τον ίδιο έβλαπτε. Δεν μπορούσε να μείνει ούτε λεπτό μόνος. Αν έμενε έστω και μια μέρα μόνος στο σπίτι τον άκουγα νευρικό και μελαγχολικό στο τηλέφωνο. Τελικά δεν άντεχε και έβγαινε με όποιον νά' ναι. Κι αυτό επηρρέαζε και την κρίση του για τους άλλους και τελικά επηρρέασε και την καθαρά προσωπική του ζωή γιατί δεν έκανε καθόλου καλές επιλογές.

 

Παρεπιπτόντως τα περισσότερα μοναχοπαίδια επειδή ακριβώς έχουν μάθει να είναι ΚΑΙ μόνα τους, δεν έχουν πρόβλημα σε αυτό. Αντίθετα αυτά που έχουν αδερφάκια και ειδικά με μικρή διαφορά δεν μπορούν τόσο εύκολα. Αυτό τουλάχιστον μου λενε οι φίλες μου με 2 παιδιά με διαφορά μικρή, καλύτερα να μου αφήσει και τα δύο παιδιά ο άντρας μου παρά να μου πάρει το ένα μου λένε αν είναι να πάει κάπου ο μπαμπάς.

 

Προσωπικά μου αρέσει που παίζει μόνη της η κόρη μου, που περνάει χρόνο στο δωμάτιο της αλλά και που μοιράζεται τα πάντα όταν έρχονται φίλοι στο σπίτι. Νομίζω πως χρειάζονται λίγα από όλα, και να μάθει μόνο του το παιδί αλλά και να είναι με παρέα όταν το θελήσει.

Το να μη μπορεί λεπτό το παιδί μόνο του είναι κάτι που εμένα με προβληματίζει.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ έχω 2 παιδιά με μικρή διαφορά. θα παίξουν και μαζί, θα παίξει και το καθένα χώρια στο δωμάτιό του ή παράλληλα το ένα δίπλα στο άλλο ή να παίζουν και τα 2 μαζί μας... Όλους τους συνδυασμούς...

Link to comment
Share on other sites

Εγώ έχω 2 παιδιά με μικρή διαφορά. θα παίξουν και μαζί, θα παίξει και το καθένα χώρια στο δωμάτιό του ή παράλληλα το ένα δίπλα στο άλλο ή να παίζουν και τα 2 μαζί μας... Όλους τους συνδυασμούς...

 

Αυτό είναι πολύ υγιές και όμορφο για εμένα.

 

Έχεις δύο και έχουν επιλογές για τους συνδυασμούς. Το ένα παιδί δεν έχει επιλογή οπότε μαθαίνει και το θεωρεί και φυσιολογικό να είναι μόνο του, δεν έχει κάτι να συγκρίνει δηλαδή δε ξέρει πως είναι να υπάρχουν δυο παιδιά στο σπίτι.

Οπότε με αυτή την έννοια λέω ότι τα μοναχοπαίδια δεν έχουν τόσο πρόβλημα να είναι μόνα τους όσο αυτά που έχουν αδερφάκια.

Δεν λέω ποιο είναι καλύτερο, φυσικά και είναι καλύτερα να έχεις αδερφάκι - παρεάκι δε το συζητάμε αυτό, αλλά το μοναχοπαίδι δεν νιώθει άσχημα να είναι μόνο του γιατί αυτό είναι το δεδομένο του.

Link to comment
Share on other sites

Για την συγκεκριμένη περίπτωση που συζητάμε, είναι δυο παιδάκια δίπλα δίπλα το καθένα μόνο του, το να παίξουν μαζί στο σπίτι της κοπέλας δεν το βλέπω τραγικό ακόμα και αν αυτή δε θέλει σχέσεις με τους γονείς του άλλου.. βέβαια εννοείται ότι παίρνουμε ως δεδομένο κάποια βασικά στάνταρ της οικογένειας, του, ότι δεν είναι εγκληματίες ή ναρκομανείς.. κατά τα άλλα γιατι να μην παίζουν που και που μαζί ?

Αργότερα στο σχολείο που θα επιλέγουν τους φίλους τους μόνοι τους δεν θα τους δέχεται στο σπίτι του το παιδί αν δεν αρέσουν οι γονείς τους στη μαμά του?

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...