σωματική τιμωρία από δασκάλα δημοτικού

......

Πάντως, γενικά θα ήθελα να πω το εξής. Μην καλλιεργείται στα παιδιά σας την αντίληψη ότι ο δάσκαλος είναι αυθεντία. Όλη μου τη σχολική ζωή προσπαθούσα να πείσω τους γονείς μου ότι δεν ήταν όλοι οι δάσκαλοι και καθηγητές τέλειοι, ότι όσα έλεγαν όλοι τους ήταν και πάντοτε σωστά ή αντικειμενικά, γιατί έχω γνωρίσει - όπως όλοι μας άλλωστε - υπέροχους παιδαγωγούς, αλλά και άκρως απαράδεκτους.

......

Πραγματικά έχεις δίκιο στο ότι δεν είναι όλοι οι δάσκαλοι αυθεντίες και στο ότι υπάρχουν οι πολύ καλοί, οι απαράδεχτοι και οι μέτριοι, οι οποίοι προφανώς και είναι η συντριπτική πλειοψηφία, όπως σε όλους τους τομείς. Αυτό έιναι ένα θέμα, αλλά είναι άλλο θέμα ο σεβασμός στον "δάσκαλο" ως θεσμό.

Εάν το παιδί μου διαφωνήσει (στο μέλλον βέβαια) με έναν καθηγητή για ένα θέμα στα μαθηματικά για παράδειγμα και έχει δίκιο, εκεί θα το υπερασπιστώ. Εάν όμως διαφωνήσει για το πώς θα πρέπει να φέρεται μέσα στην τάξη δεν θα το υπερασπιστώ. Είναι δύο διαφορετικά θέματα.

Προφανώς δεν μιλάμε για "τρελούς" δασκάλους. Εκεί αλλάζει το θέμα. Πόσοι όμως από τους δασκάλους / καθηγητές που γνωρίζουμε είναι πραγματικά εκτός ορίων; Για να είμαστε ειλικρινείς, είναι ελάχιστοι. Μέτριοι στις επιδόσεις τους είναι πολλοί, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.

Δηλαδη epang εισαι αντιθετη σε καθε μορφη τιμωριας? "Δεχεσαι" τη μεθοδο με τις περισσοτερες εργασιες, αλλα οχι ως τιμωρια...απλα επειδη δεν προλαβαν να τα κανουν στην ταξη?

 

Πες μια τιμωρια που "ταιριαζει" στο παιδι σου...

Αντιπαρέρχομαι το ειρωνικό ύφος που διακρίνω (sorry αν κάνω λάθος!) & απαντώ:

Θα δεχόμουν μια τιμωρία που δεν θίγει την προσωπικότητά του & δεν θα τον υποτιμούσε & δεν θα φόβιζε ούτε τον ίδιο αλλά ούτε & τα υπόλοιπα παιδιά. Μια τιμωρία με λογική, που δεν θα έδινε δικαίωμα στα παιδιά να χαρακτηρίσουν τη δασκάλα στρίγκλα. πχ να του αλλάξει θρανίο ή αν δεν υπήρχε κενό θρανίο, να πάρει την καρέκλα του & να κάτσει σε ένα σημείο της έδρας, ή (από τη στιγμή που ήταν εκτός τμήματος) να γράψει μια έκθεση ενώ οι άλλοι συμμαθητές του θα ζωγράφιζαν, ή να τον βάλει στο τέλος της αίθουσας να κάτσει στην καρέκλα του μόνος του & αν μπορούσε ας σχεδίαζε κάτι ή ας έγραφε κάτι...

Δεν είμαι εκπαιδευτικός για να σκεφτώ περισσότερες & πιο ενδεδειγμένες μεθόδους. Στη δουλειά μου να είσαι σίγουρη ότι μπορώ να σου βρω δεκάδες λύσεις για κάθε πρόβλημα, ανάλογα με τη σοβαρότητα & την εξέλιξή του. Γιατί μου αρέσει να δουλεύω, μου αρέσει να επεξεργάζομαι & να αντιμετωπίζω την κάθε κατάσταση, με προκαλεί η αντιξοότητα & θέλω να το κάνω σωστά για να με ευχαριστεί.

epang οχι σε ρωτησα ειρωνικα, ρωτησα απλα να καταλαβω εαν δεχεσαι την εννοια της τιμωριας. Οπως καταλαβα , τη δεχεσαι. Οποτε λες πως δεχεσαι η δασκαλα να βαλει το παιδι σε μια καρεκλα μονο του στην εδρα, η στην ακρη της αιθουσας αλλα σου φαινεται κακο να το βαλει ορθιο...αυτη η διαφορα για μενα ειναι αμελητεα...προσωπικα ειτε βαλει το παιδι μου ορθιο στον τοιχο, ειτε σε μια ακρουλα της ταξης θεωρω πως η τιμωρια ειναι ιδια.

δε σε ρωτησα ειρωνικα εννοουσα

εγω προσωπικα τους λεω πως θα τους βαλω πιο πολλες εργασιες.οταν με σκανε.αυτο ρε παιδια δε νομιζω πως ειναι τραγικο.πειτε μου

Τι τραγικό; Ό,τι καλύτερο είναι...

Συνέπεια που είναι απολύτως σχετική με την αντικανονική συμπεριφορά.

Εκαβη μου και παλι απαντηση δεν λαμβανω, δηλ αισθανομαι οτι εαν στο μελλον, συμβει κατι παρομοιο στην κορη μου και προτεινω πχ να γραφει εναλλακτικα εκθεσεις, γιατι δεν επρεπε να μιλαει, no offense, η δασκαλα απλα θα με κοιταξει με γλαρο υφος......

Χαρα-Μαρία μου, νομίζω ότι αδικείς πολύ τους εκπαιδευτικούς. Γιατί το λες αυτό; Προσωπικά θεωρώ ότι οι ανενημέρωτοι ή ανίκανοι είναι μειοψηφία. Πραγματικά πιστεύω ότι είναι σχεδόν "λαχείο" να βρεθεί εκπαιδευτικός που ως μέθοδο τιμωρίας εφαρμόζει το "σηκώνω τον μαθητή όρθιο, με την πλάτη στην τάξη, να κοιτάζει τον ... σκουπιδοντενεκέ για όοοοολη την ώρα του μαθήματος".

Έχω μάλλον καλύτερη άποψη για τους Έλληνες εκπαιδευτικούς.

Παντως τεινω να συμφωνησω με τη φιλη μου την Ελισα24, στο οτι δεν θελω να γινει το παιδι μαλθακο.....ο κοσμος ειναι χαλια αυτη τη στιγμη, ανθρωποι πεθαινουν μπροστα σου, σημερα πχ στο μετρο ημουν εκει οταν καποιος επεσε στις ραγες....

Κοίτα να δεις όμως. Οι άνθρωποι που "έφεραν" την κρίση και οι άνθρωποι που την "αντιμετωπίζουν" με τον τρόπο που ανέφερες, είναι ΑΥΤΟΙ που διαπαιδαγωγήθηκαν με άλλον τρόπο.. Είναι αυτοί που "πειθαρχούσαν" στπ σχολείο, που "υπάκουαν" στους γονείς τους, που ήταν ήρεμοι, ευγενικοί και συνεργάσιμοι. Είναι τα παιδιά εκείνα στα οποία θεωρούνταν νόμιμο, εύλογο και ΣΩΣΤΟ να χαστουκίζεις / χτυπάς με τον χάρακα / σηκώνεις όρθιο / βρίζεις κλπ.

Μήπως τελικώς ΑΥΤΗ η μέθοδος διαπαιδαγώγησης απέτυχε;

Το αν θα γίνουν τα παιδιά στο μέλλον μαλθακά με τον σημερινό τρόπο διαπαιδαγώγησης, θα το δούμε εν καιρώ.

Προς το παρόν απολαμβάνουμε τα αποτελέσματα των παλαιών μεθόδων.

Και για να μην τα τραγικοποιησω εντελως, οπως λεει παραπανω η ElpidaZ, στη ζωη θα μας φερονται ασχημα πολλοι, δεν θα ειναι διπλα μας μια μαμα να μας υπερασπιζεται. Θελει θαρρος, χαρακτηρα και δυναμη. Αν λοιπον η κορη μου παθει το ιδιο, καταρχας δεν θα πω μπροστα της οτι κατι εγινε, ωστε να μην επηρεαστει, δευτερον θα της πω εν μερει οτι ας προσεχε....σκληρο αλλα αληθινο...αλλη φορα να μην μιλαει οχι απο φοβο, αλλα γιατι για καθε τι που κανουμε, πρεπει να υποστουμε τις συνεπειες. Στο μελλον θα την παροτρυνω να μιλαει, οταν νιωθει αδικημενη αλλα πρωτα, να ειναι σιγουρη οτι δεν αδικει εκεινη καποιον. Με τιποτα ομως να στεναχωριεται, να τα κραταει μεσα της και μετα να ζηταει εκδικηση.

Και εγώ αυτό θα πω στα παιδιά μου, αν ποτέ τους τύχει: "Δεν έπρεπε να συμπεριφερθείς έτσι. Όποτε αποκλίνουμε από τους κανόνες, οι συνέπειες είναι δυσάρεστες".

Ούτε εγώ θα επέκρινα μπροστά στο παιδί τη δασκάλα: Γιατί αυτό θα τραυμάτιζε μια για πάντα τη σχέση του παιδιού μου μαζί της και γιατί θα προτιμούσα για την ψυχολογία του παιδιού μου να κλείσει πιο γρήγορα και πιο ανώδυνα η ιστορία.

ΑΝ όμως αντιλαμβανόμουν ότι η αντίδραση της δασκάλας αποτελεί "σύστημα" και όχι στιγμιαίο λάθος, θα της ζητούσα εξηγήσεις. Και θα έπραττα όλα όσα χρειάζονται, μέχρι τέλους: Διευθυντής, Προϊστάμενος Εκπαίδευσης, Υπουργείο, Συνήγορος του Παιδιού.

...Στο θέμα μας τώρα: ναι, θεωρώ ότι ο τρόπος πειθαρχίας της συγκεκριμένης δασκάλας δείχνει μια απροθυμία εκ μέρους της να δουλέψει με τα παιδιά, να βρει πιο αποτελεσματικούς τρόπους, να κεντρίσει το ενδιαφέρον τους στην τάξη, να κερδίσει τη "θέση" της στην τάξη. Προσωπικά, έχω γνωρίσει κακομαθημένα παιδιά και το παιδάκι στο θέμα αυτό δεν είναι τέτοιο. Η πλειοψηφία των 9χρονων έχουν την τάση να μιλούν με το διπλανό τους στην τάξη, δεν είναι κάτι τραβηγμένο, ούτε δείχνει ότι το παιδί δεν έχει όρια. Απλά, πρέπει να βρεις έναν "κώδικα" και με βάση αυτό να υπενθυμίζεις στο παιδί ότι αυτά που έχουμε να πούμε στο φίλο μας θα πρέπει να περιμένουμε να τα πούμε στο διάλειμμα. Σε εμένα έπιανε.

Υπάρχει και η φορτωμένη τάξη της δασκάλας μεν, αλλά κανείς δεν είπε ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι εύκολο και ως εκ τούτου δεν μπορώ να δεχτώ ότι τόσα χρόνια στην εκπαίδευση δεν έχει βρει άλλο τρόπο/ άλλους τρόπους οριοθέτησης.

Και σα μαμά ακόμη, προσέχω να μην προσβάλλω, πληγώσω το παιδί μου. Ε, δε θα μου ήταν εύκολο να αποδεχτώ ότι κάποιος τρίτος το κάνει με ελαφριά την καρδία, αν και συμφωνώ ότι δε θα του άφηνε του παιδιού και κανένα τρομερό ψυχολογικό να σταθεί για λίγο όρθιο στην τάξη. Εμένα όμως όχι δε θα μου άρεσε και πιθανότατα να το συζητούσα με την εν λόγω δασκάλα.

Πάντως, γενικά θα ήθελα να πω το εξής. Μην καλλιεργείται στα παιδιά σας την αντίληψη ότι ο δάσκαλος είναι αυθεντία. Όλη μου τη σχολική ζωή προσπαθούσα να πείσω τους γονείς μου ότι δεν ήταν όλοι οι δάσκαλοι και καθηγητές τέλειοι, ότι όσα έλεγαν όλοι τους ήταν και πάντοτε σωστά ή αντικειμενικά, γιατί έχω γνωρίσει - όπως όλοι μας άλλωστε - υπέροχους παιδαγωγούς, αλλά και άκρως απαράδεκτους.

Γενικά, να ακούτε τα παιδιά σας, τα παραπονά τους, τις ανησυχίες τους και να τα φιλτράρετε (αν είναι αληθινά ή αν τα λένε πάνω στα νεύρα τους κάποια στιγμή γιατί τα πήραν με το δάσκαλο που τους έβαλε πολλά) και να τους οξύνετε την κρίση (ακόμη και για τους δασκάλους και καθηγητές τους), να τους μάθετε να εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους και στο σπίτι και στην τάξη, χωρίς να φοβούνται μην τους μαλώσει κάποιος. Μην τα φιμώσετε ποτέ και μην αφήσετε ποτέ κανένα δάσκαλο να τα φιμώσει... το σχολείο, το πανεπιστήμιο θα πρέπει να είναι χώρος όπου αναπτύσσεται η σκέψη και αυτό γίνεται μοναχά με τον αληθινό διάλογο και με το να ακούγονται και διαφορετικές απόψεις που δεν έχουν μπει σε καλούπια.

Χαίρομαι να ακούω τέτοιες απόψεις από εκπαιδευτικούς, έτσι θα ήθελα να συμπεριφέρονται στα παιδιά μου. Συμφωνώ επίσης με τις συμβουλές που δίνεις σαν μαμα. Τα έθιξες όλα!

Είναι κάτι αντίστοιχο με τις διαφωνίες μεταξύ των γονιών για την διαπαιδαγώγιση των παιδιών. Μπορεί να διαφωνείς με τον άντρα σου σε κάτι που λέει στο παιδί, αλλά μπροστά στο παιδί ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΥΡΩΝΕΙΣ!! Τον πιάνεις σε άλλη φάση, πίσω από το παιδί και το συζητάτε. Ετσι ακριβώς είναι και με την δασκάλα. ΔΕΝ ακυρώνεις την δασκάλα μπροστά στο παιδί. Εμένα ο γιος μου ήρθε την προηγούμενη εβδομάδα και μου είπε ότι τον άλλαξε θρανίο γιατί μίλαγε. Χωρίς καμία προηγούμενη παρατήρηση. Του είπα ότι καλά έκανε, και στο μάθημα δεν μιλάμε. Είναι πρωτάκι και το καταλαβαίνω, ότι δεν το ξέρει..μου είπε με φυσικότητα ότι είχε τελειώσει τις εργασίες που τους είχε πει να κάνουν. Αν ακυρώνω την δασκάλα, πως μετά θα έχω την απαίτηση να την ακούει, να την σέβεται? Τον διπλανό του που συνέχισε να μιλάει, τον άφησε στο διάλλειμα μέσα. Του είπα "Είδες τι θα πάθαινες? Θα έχανες το διάλλειμα. Στο μάθημα δεν μιλάμε. Πρέπει να ακους την δασκάλα σου. Μπορεί εσύ να ειχες τελειώσει τις ασκησεις, αλλα τα άλλα παιδιά όχι, και τα ενοχλείς όταν μιλάς, δεν μπορούν να συγκεντρωθούν" Εγώ είμαι αυστηρή και θέλω να πιστεύω δίκαιη, το παιδί μου δεν θεωρώ πως είναι η αρχή του σύμπαντος, θέλω να είμαι περήφανη γι'αυτό, από τα μπράβο που ακούω γι' αυτόν, και όχι γιατί απλά κουκουβαδίζω!!!

Είναι κάτι αντίστοιχο με τις διαφωνίες μεταξύ των γονιών για την διαπαιδαγώγιση των παιδιών. Μπορεί να διαφωνείς με τον άντρα σου σε κάτι που λέει στο παιδί, αλλά μπροστά στο παιδί ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΥΡΩΝΕΙΣ!! !!

Γενικά δεν τον ακυρώνεις. Υπαρχουν διαφωνίες και διαφωνίες. Αν κατι ξεπερνά τα όρια που έχεις θέσει τότε δρας. (Ανάλογα με το πόσο τα ξεπερνα μπορεί να φτάσει να είναι και λόγος διαζυγίου). Αλλά αν κανει κατι που θεωρείς ότι είναι κακοποίηση / ασκηση βίας τι κάνεις; Εδώ φαντάζομαι οι περισότερες/ροι θα πουνε ότι θα επέμβουν στην σωματική βία.

Ισως όμως πρέπει να επέμβουν και στην ψυχολογική, πχ αν κανει κατι ο ένας που εξεφτέλισε το παιδί.

Γενικά δεν θεωρώ κακό οι γονείς να παραδέχονται τα λάθη τους. Υπάρχουν και οι πιο ελαφρυές περιπτώσεις. Πχ το παιδί μου μου κανει παράπονο στην μαμα ότι ``ο μπαμπας του έβαλε τις φωνές και είπαμε ότι δεν φωνάζουμε μιλάμε`` Δεν θα μείωσω τον μπαμπα αν πω μπορεί να είναι λάθος που φώναξε αλλά αυτό που έγινε ήταν τόσο άσχημο /επικύνδυνο/.... που δεν κρατήθηκε και να μετά να εστιάσω στα δικά τους λάθη....

Τα παιδιά ξέρουν πολύ καλά ότι οι γονείς τους διαφωνούν και τους αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Μπορείς να διαφωνείς χωρίς να ακυρώνεις τον άλλο.

Χαρα-Μαρία μου, νομίζω ότι αδικείς πολύ τους εκπαιδευτικούς. Γιατί το λες αυτό; Προσωπικά θεωρώ ότι οι ανενημέρωτοι ή ανίκανοι είναι μειοψηφία. Πραγματικά πιστεύω ότι είναι σχεδόν "λαχείο" να βρεθεί εκπαιδευτικός που ως μέθοδο τιμωρίας εφαρμόζει το "σηκώνω τον μαθητή όρθιο, με την πλάτη στην τάξη, να κοιτάζει τον ... σκουπιδοντενεκέ για όοοοολη την ώρα του μαθήματος".

Έχω μάλλον καλύτερη άποψη για τους Έλληνες εκπαιδευτικούς.

 

 

Στο σημειο αυτο, ειχα σχολιασει το γεγονος οτι τη συγκεκριμενη αντι-προταση, δηλαδη αντι να κατσει πχ στη γωνια, να γραψει εκθεση ωστε να εξηγησει γιατι... μιλαγε, θα την εβρισκε τοσο ακυρη για το συγκεκριμενο περιστατικο, οσο τη βρισκω κι εγω. Δεν θα τη θεωρουσα ανενημερωτη, απλα θα σκεφτοταν ποσο ασχετη θα ημουν για να προτεινω μια τετοια μεθοδο για το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ θεμα. Ολες οι μεθοδοι δεν ταιριαζουν σε ολες τις περιστασεις. Μπορω να σκεφτω αλλα παραδειγματα που θα ηταν η ορθη επιλογη, να γραψει το παιδι μερικα πραγματα και να τα συζητησουν επειτα. οχι εδω. Τωρα το γενικο που θιγεις αστο καλυτερα, 3 εκπαιδευτικους εχει μεχρι τωρα η κορη μου, και οι 3 ειναι σκληροπυρηνικες Δημοσιοι υπαλληλλοι, κολλημενες με το τι εχουν να διδαξουν και απο ψυχολογια παιδιου, μηδεν. Εχασα τον πατερα μου, τιποτα δεν προτειναν/βοηθησαν ψυχολογικα αστο ειναι μεγαλη ιστορια. Πονεμενη ομως.

 

 

 

 

Κοίτα να δεις όμως. Οι άνθρωποι που "έφεραν" την κρίση και οι άνθρωποι που την "αντιμετωπίζουν" με τον τρόπο που ανέφερες, είναι ΑΥΤΟΙ που διαπαιδαγωγήθηκαν με άλλον τρόπο.. Είναι αυτοί που "πειθαρχούσαν" στπ σχολείο, που "υπάκουαν" στους γονείς τους, που ήταν ήρεμοι, ευγενικοί και συνεργάσιμοι. Είναι τα παιδιά εκείνα στα οποία θεωρούνταν νόμιμο, εύλογο και ΣΩΣΤΟ να χαστουκίζεις / χτυπάς με τον χάρακα / σηκώνεις όρθιο / βρίζεις κλπ.

Μήπως τελικώς ΑΥΤΗ η μέθοδος διαπαιδαγώγησης απέτυχε;

 

Το αν θα γίνουν τα παιδιά στο μέλλον μαλθακά με τον σημερινό τρόπο διαπαιδαγώγησης, θα το δούμε εν καιρώ.

Προς το παρόν απολαμβάνουμε τα αποτελέσματα των παλαιών μεθόδων.

 

Επειδη δηλαδη απετυχε η μια ακραια μεθοδος, παμε στο αλλο ακρο, με το παραμικρο μην πειραζετε τον κανακαρη μου? Να κανουμε τοσο μεγαλο θεμα το οτι καθησε στη γωνια 3'? προφανως θα εχουμε το αντιθετο αποτελεσμα, αλλα παλι ενα ακραιο, λαθος αποτελεσμα-απλα θα ειναι λαθος απο αλλη αποψη. Δεν ξερω αν γινομαι κατανοητη.

 

 

 

 

Και εγώ αυτό θα πω στα παιδιά μου, αν ποτέ τους τύχει: "Δεν έπρεπε να συμπεριφερθείς έτσι. Όποτε αποκλίνουμε από τους κανόνες, οι συνέπειες είναι δυσάρεστες".

Ούτε εγώ θα επέκρινα μπροστά στο παιδί τη δασκάλα: Γιατί αυτό θα τραυμάτιζε μια για πάντα τη σχέση του παιδιού μου μαζί της και γιατί θα προτιμούσα για την ψυχολογία του παιδιού μου να κλείσει πιο γρήγορα και πιο ανώδυνα η ιστορία.

ΑΝ όμως αντιλαμβανόμουν ότι η αντίδραση της δασκάλας αποτελεί "σύστημα" και όχι στιγμιαίο λάθος, θα της ζητούσα εξηγήσεις. Και θα έπραττα όλα όσα χρειάζονται, μέχρι τέλους: Διευθυντής, Προϊστάμενος Εκπαίδευσης, Υπουργείο, Συνήγορος του Παιδιού.

Συμφωνω 100%. Απλα για μερικες απο εμας επαναλαμβανω για το συγκεκριμενο περιστατικο δεν το θεωρουμε οτι εντασσεται στην περιπτωση της τελευταιας παραγραφου.

*συγνωμη για τη μορφοποιηση το PC μου σημερα ειναι off

Χαρά-Μαρία λυπήθηκα για τον πατέρα σου...Θυμάμαι ότι αγωνίστηκε (-ατε)...

Στο προκείμενο, απλά έχουμε διαφορετική φιλοσοφία (όπως έγραψε και η G.Geo).

Λες ότι βρίσκεις άκυρη την έκθεση. Εγώ πάλι όχι! Έχω βάλει τον γιο μου, που τώρα είναι στη Β Δημοτικού, να γράψει για το τι λάθη κάνει και πώς μπορεί να οργανώνει καλύτερα τον χρόνο του ώστε και να διαβάζει και να παίζει και να μην έχουμε δράματα στο σπίτι. Στο δικό ΜΟΥ παιδί λειτουργεί. Σε εμένα πάλι, το 1990 (Γ Δημοτικού), η δασκάλα μου με είχε βάλει να γράψω στο σπίτι 10 προτάσεις για το πώς ενοχλώ εκείνη και τους συμμαθητές μου όταν μπαίνω με καθυστέρηση από το διάλειμμα και τι μπορώ να κάνω. Και σε εμένα είχε λειτουργήσει...

Το θέμα με την "έκθεση" είναι να ξεφύγει το παιδί από την ατομικότητα και να πάει στη συλλογικότητα. Να αντιληφθεί ότι η δική του πράξη έχει αντίκτυπο στο σύνολο. ΑΥΤΟ είναι το ζητούμενο. Γιατί πολλά παιδιά (και πολλοί γονείς) νομίζουν ότι η πράξη τους έχει συνέπειες μόνο στους ίδιους, οπότε ... και τι έγινε; "Γούστο μου καπέλο μου, αφού εγώ θα τα λουστώ;".

Αν όμως το παιδί συναισθανθεί ότι εξαιτίας ΤΟΥ, η δασκάλα του θα πάει στο σπίτι κουρασμένη και στενοχωρημένη (και πονάει και ο λαιμός της ) και δεν θα έχει τη διάθεση να παίξει με το παιδάκι της που την περιμένει οοολη μέρα και αυτό θα είναι λυπημένο...

Αν, επίσης, το παιδί αντιληφθεί ότι εξαιτίας ΤΟΥ, ο συμμαθητής του μπορεί να μην καταλάβει το μάθημα και, όταν γυρίσει σπίτι του, αναγκαστεί να χάσει το παιχνίδι του γιατί θα πρέπει η μαμά του και ο μπαμπάς του να του το εξηγήσουν...

ΤΟΤΕ πώς θα νιώσει ένα φυσιολογικό παιδί; Νομίζω ότι ένα "φυσιολογικό" παιδί θα νιώσει τύψεις και ντροπή και θα σκέφτεται διπλά και τριπλά...

Επειδή λοιπόν πιστεύω ότι γενικώς τα παιδιά διαθέτουν καλοσύνη, θεωρώ ότι -αν αντιληφθούν όλες τις συνέπειες της πράξης τους- θα προσαρμόσουν τη συμπεριφορά τους.

Τη μέθοδο "μην πειράζετε τον κανακάρη μου" δεν την επικροτεί κανείς. Διάβασες έστω ένα ποστ αυτής της γραμμής;

Στο δικό μας σπίτι, οι συνέπειες είναι "αιματηρές" γιατί αφορούν πάντα στη διασκέδαση. Π.χ Του έχω καταστήσει σαφές ότι, αν δεν είναι σωστή η συμπεριφορά του στο σχολείο, θα χάνει τα πάρτυ και τις εκδρομές. Μέχρι στιγμής δεν έχω γίνει δέκτης παραπόνων...

Άλλες τιμωρίες που επιβάλλονται: 1) Μαζεύω 10 από τα 210 αυτοκίνητά του /lego/playmobil κλπ. 2) Στερείται το σινεμά / λούνα παρκ ή πολύ ξεχωριστή διασκέδαση που είχε σχεδιαστεί. 3) Η χειρότερη τιμωρία: "Δεν θα παίξω/διαβάσω καθόλου μαζί σου σήμερα".

Για το τελευταίο που γράφεις, δεν κατάλαβα τι εννοείς:

Δεν θεωρείς ότι η αντίδραση της δασκάλας αποτελεί σύστημα ή δεν πιστεύεις ότι κάνει κακό μία τέτοια πρακτική;

Αντιπαρέρχομαι το ειρωνικό ύφος που διακρίνω (sorry αν κάνω λάθος!) & απαντώ:

Θα δεχόμουν μια τιμωρία που δεν θίγει την προσωπικότητά του & δεν θα τον υποτιμούσε & δεν θα φόβιζε ούτε τον ίδιο αλλά ούτε & τα υπόλοιπα παιδιά. Μια τιμωρία με λογική, που δεν θα έδινε δικαίωμα στα παιδιά να χαρακτηρίσουν τη δασκάλα στρίγκλα. πχ να του αλλάξει θρανίο ή αν δεν υπήρχε κενό θρανίο, να πάρει την καρέκλα του & να κάτσει σε ένα σημείο της έδρας, ή (από τη στιγμή που ήταν εκτός τμήματος) να γράψει μια έκθεση ενώ οι άλλοι συμμαθητές του θα ζωγράφιζαν, ή να τον βάλει στο τέλος της αίθουσας να κάτσει στην καρέκλα του μόνος του & αν μπορούσε ας σχεδίαζε κάτι ή ας έγραφε κάτι...

Δεν είμαι εκπαιδευτικός για να σκεφτώ περισσότερες & πιο ενδεδειγμένες μεθόδους. Στη δουλειά μου να είσαι σίγουρη ότι μπορώ να σου βρω δεκάδες λύσεις για κάθε πρόβλημα, ανάλογα με τη σοβαρότητα & την εξέλιξή του. Γιατί μου αρέσει να δουλεύω, μου αρέσει να επεξεργάζομαι & να αντιμετωπίζω την κάθε κατάσταση, με προκαλεί η αντιξοότητα & θέλω να το κάνω σωστά για να με ευχαριστεί.[/QU

 

 

Σε πληροφορώ ότι και γι αυτές τις τιμωρίες που προτείνεις έχουμε ακούσει πολλά...Και εδώ στο forum αμα διαβάσεις θα βρεις απόψεις που λοιδωρούν με τα χειρότερα λόγια δασκάλα επειδή έβαλε το παιδί τους να καθήσει μόνο του πίσω στην αίθουσα και το στιγμάτισε ή άλλη άποψη που διάβασα''δε θα δεχτώ να μου φέρει το παιδί μου στο σπίτι παραπάνω εργασίες σαν τιμωρία''.Ασε,μην το ψάχνεις,οι Ελληνες δεν έχουμε άποψη για όλα???

Aimee μου ναι δεν εγινα κατανοητη, λιγο που εχουμε πολλη δουλεια σημερα, λιγο οι υπολογιστες που πεφτουν...

Σε ευχαριστω για το μπαμπα, περασαμε πολλα ειναι αληθεια.... anyway. Στο θεμα μας....

-Πρωτον, δεν ειμαι εναντιον της εκθεσης-ποσο μαλλον να την δω ακυρη. Απλα θεωρω οτι δεν ταιριαζει, στη συγκεκριμενη περιπτωση. Προφανως εχεις καποια αλλη εμπειρια απο εμενα, γιατι σε εσενα λειτουργησε. Εγω αντιθετα, θυμαμαι να λειτουργει το "αν θα συνεχισεις να μιλας, θα σε χωρισω απο τη φιλη σου/θα κατσεις μπροστα" κλπ. ειναι στο παιδι ισως...

-Δευτερον, στο μυαλο μου θα επρεπε να υπαρχει αλλη αντιμετωπιση απο το δασκαλο για "μικρα" παραπτωματα πχ μιλαω στο διπλανο μου, αλλη για πιο συνθετα πχ εχω προβλημα επικοινωνιας με τους συμμαθητες μου και αλλη για σοβαρα πχ ενα παιδακι χτυπαει τα αλλα.

Οποτε αν συνοψισω τα δυο σημεια τα παραπανω, εκθεση θα προτεινα σε μια περιπτωση συνθετη, πχ εγινε ενα περιστατικο στο μαθημα και υπηρξε ενταση κλπ. Για ενα "μικρο" καθημερινο παράπτωμα, οπως το μιλαω μεσα στο μαθημα, δεν βρισκω ουτε καταλληλη ουτε πρακτικη μια τετοια μεθοδο, γιατι ειναι τοσο συχνο που στο τελος ολοι θα γραφουν εκθεσεις και ισως να αντιγραφει απλα ο ενας τον αλλο

Για τα υπολοιπα συμφωνω μαζι σου τα εφαρμοζω κιολας.

ΥΓ το σχολιο για τον κανακαρη κλπ δεν ηταν απαντηση σε δικο σου σχολιο, και παει στο οτι οι γονεις σημερα, με το παραμικρο, κανουν "θεμα". Αυτο επηρεαζει το παιδι, πρωτον γιατι του δημιουργει το αισθημα οτι κατι φοβερο συνεβη, δευτερον για εμενα, μειωνει το σεβασμο προς το σχολειο.

Είναι κάτι αντίστοιχο με τις διαφωνίες μεταξύ των γονιών για την διαπαιδαγώγιση των παιδιών. Μπορεί να διαφωνείς με τον άντρα σου σε κάτι που λέει στο παιδί, αλλά μπροστά στο παιδί ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΥΡΩΝΕΙΣ!! Τον πιάνεις σε άλλη φάση, πίσω από το παιδί και το συζητάτε. Ετσι ακριβώς είναι και με την δασκάλα. ΔΕΝ ακυρώνεις την δασκάλα μπροστά στο παιδί. Εμένα ο γιος μου ήρθε την προηγούμενη εβδομάδα και μου είπε ότι τον άλλαξε θρανίο γιατί μίλαγε. Χωρίς καμία προηγούμενη παρατήρηση. Του είπα ότι καλά έκανε, και στο μάθημα δεν μιλάμε. Είναι πρωτάκι και το καταλαβαίνω, ότι δεν το ξέρει..μου είπε με φυσικότητα ότι είχε τελειώσει τις εργασίες που τους είχε πει να κάνουν. Αν ακυρώνω την δασκάλα, πως μετά θα έχω την απαίτηση να την ακούει, να την σέβεται? Τον διπλανό του που συνέχισε να μιλάει, τον άφησε στο διάλλειμα μέσα. Του είπα "Είδες τι θα πάθαινες? Θα έχανες το διάλλειμα. Στο μάθημα δεν μιλάμε. Πρέπει να ακους την δασκάλα σου. Μπορεί εσύ να ειχες τελειώσει τις ασκησεις, αλλα τα άλλα παιδιά όχι, και τα ενοχλείς όταν μιλάς, δεν μπορούν να συγκεντρωθούν" Εγώ είμαι αυστηρή και θέλω να πιστεύω δίκαιη, το παιδί μου δεν θεωρώ πως είναι η αρχή του σύμπαντος, θέλω να είμαι περήφανη γι'αυτό, από τα μπράβο που ακούω γι' αυτόν, και όχι γιατί απλά κουκουβαδίζω!!!

Χαίρομαι να διαβάζω σκέψεις σαν και τις δικές σου!

Οσι για τη στέρηση διαλλείματος ως τελευταίο παντα μέτρο,έχουμε ακούσει ό,τι μπορείς να φανταστεις.Από απειλή μαθητή ότι είναι παράνομο και θα φέρει τη μητέρα του(από πού τ ακούν αυτά άραγε?) μέχρι γονιό ο οποίος πήγε στη Διεύθυνση εκπαίδευσης να το καταγγείλει γραπτώς και να απειλεί με μήνυση κατά του εκπαιδευτικού που το εφάρμοσε!

Μιλάμε για τρελές καταστάσεις......

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ.ΔΕ ΔΙΑΒΑΣΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΛΟΓΩ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΧΡΟΝΟΥ ΑΠΛΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ. ΜΑΛΛΟΝ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΠΟΛΛΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΘΑ ΕΛΕΓΑ. ΠΑΝΤΩΣ ΣΩΣΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΤΙΜΩΡΙΑ Ή ΝΑ ΒΓΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΞΗ. ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΙ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ (ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ) ΜΑΣ ΣΗΚΩΝΕ ΤΡΕΙΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΙΜΩΡΙΑ. ΕΠΙΣΗΣ ΠΩΣ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΒΓΑΖΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΞΗ?ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΛΟΓΩ ΗΛΙΚΙΑΣ ΔΕ ΘΑ ΒΓΕΙ ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ, ΔΕ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ Ή ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ? ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΜΕΝΩ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΟΥΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ. ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΗΚΑ ΑΛΛΑ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ, ΑΝ ΕΒΓΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ( ΠΟΥ Η ΠΟΡΤΑ ΔΕΝ ΚΛΕΙΔΩΝΕΙ ΦΥΣΙΚΑ) ΚΑΙ ΠΑΘΑΙΝΕ ΚΑΤΙ, ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΣΑΜΕ? ΤΙ ΔΙΚΑΙΟ ΘΑ ΒΡΙΣΚΑΜΕ? ΑΠΛΑ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΙΛΑΝΕ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΙΜΩΡΙΑ ΚΑΙ ΦΟΒΟ.

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΠΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΙΡΑΞΕΙ ΚΑΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ( ΚΑΘΩΣ ΔΕ ΔΙΑΒΑΣΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ)

Σε πληροφορώ ότι και γι αυτές τις τιμωρίες που προτείνεις έχουμε ακούσει πολλά...Και εδώ στο forum αμα διαβάσεις θα βρεις απόψεις που λοιδωρούν με τα χειρότερα λόγια δασκάλα επειδή έβαλε το παιδί τους να καθήσει μόνο του πίσω στην αίθουσα και το στιγμάτισε ή άλλη άποψη που διάβασα''δε θα δεχτώ να μου φέρει το παιδί μου στο σπίτι παραπάνω εργασίες σαν τιμωρία''.Ασε,μην το ψάχνεις,οι Ελληνες δεν έχουμε άποψη για όλα???

Μάλλον πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που διεκδικούν το δικαίωμα στην ατιμωρησία.

Η δική μου απορία σχετίζεται με το επιτρεπτό της τιμωρίας της ορθοστασίας (όπως περιγράφηκε εδώ: με πλάτη γυρισμένη στην τάξη και για όλη τη διάρκεια του μαθήματος).

Η μαμά μου, που συνταξιοδοτήθηκε προ 3ετίας, επιμένει ότι από το Υπουργείο ζητούν "παιδαγωγική διαδικασία" (που δεν την ορίζουν συγκεκριμένα), ενώ από τον Συνήγορο του Παιδιού υπάρχει η γνώμη ότι η "τιμωρία" δεν πρέπει να είναι εξευτελιστική για το παιδί (αλλά εκεί είναι πολύ "ανοικτή" η έννοια του εξευτελισμού).

Πάντως, αυτό είχε προκύψει στο σχολείο της όταν, μετά από κινητοποίηση γονέων, ήρθε αυτοπροσώπως ο Συνήγορος του Παιδιού και ήταν πολύ αυστηρός (έως ... εξωπραγματικά αυστηρός) στα όρια για τους δασκάλους.

Επίσης, από συζητήσεις του δασκαλοσογιού μου, είχα συμπεράνει ότι τα χέρια των εκπαιδευτικών είναι κάπως "δεμένα". Ακόμα και η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Και ότι όλα γίνονται δυσκολότερα γιατί ο δάσκαλος δεν μπορεί καν να υποχρεώσει τον γονιό να συναντηθούν. Έχω ακούσει περιστατικά που χρειάστηκε να καλέσουν την Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου, για να υποχρεωθεί γονιός που σφύριζε αδιάφορα να πάει στο σχολείο και να λάβει γνώση της συμπεριφοράς του γιου του.

Ήθελα λοιπόν να ρωτήσω αν έχει κάτι αλλάξει. Γιατί, από τις πληροφορίες μου, μέχρι και πριν 3 χρόνια, ήταν έκθετος ο εκπαιδευτικός που εφάρμοζε συστηματικά τέτοιες τιμωρίες.

* Το ότι έχουμε άποψη για όλα όσα μας αφορούν σε προσωπικό επίπεδο είναι κακό; Λογικά και εσύ θα έχεις άποψη για το ύψος των φόρων που πληρώνεις, την πεζοδρόμηση της οδού Χ..., την τιμή του γάλακτος, τους ελέγχους που γίνονται ή δεν γίνονται στα είδη διατροφής, την ποιότητα των παιχνιδιών, την αξία του γιατρού σου-δικηγόρου σου-ασφαλιστή σου κλπ.

Εκαβη μου και παλι απαντηση δεν λαμβανω, δηλ αισθανομαι οτι εαν στο μελλον, συμβει κατι παρομοιο στην κορη μου και προτεινω πχ να γραφει εναλλακτικα εκθεσεις, γιατι δεν επρεπε να μιλαει, no offense, η δασκαλα απλα θα με κοιταξει με γλαρο υφος.....

.

Μα σου απάντησα ότι έχω ήδη γράψει πολλούς τρόπους που δεν προλαβαίνω να ξαναγράψω.

Εν συντομία, να του άλλαζε θέση, να το έβαζε έστω σε μια καρέκλα μόνο του (όχι όρθιο να κοιτάει τον τοίχο που είναι τελείως καψόνι), να αντιμετώπιζε με χιούμορ τους όποιους ψιθύρους, να τον σήκωνε να γραψει κάτι στον πίνακα κτλ. Τέλοσπάντων να έχει την ικανότητα σαν εκπαιδευτικός να αντιπαρέλθει με ηρεμία κάποιους ψιθύρους-ομιλίες μέσα στην τάξη... Σιγά το πρόβλημα ρε παιδιά. Δηλαδή σε πιο τραβηγμένες περιπτώσεις τι θα έκανε; Θα τον έγδυνε στην τάξη για να ρεζιλευτεί περισσότερο; Δεν είπα να μην επιβάλλει κάποιου είδους τιμωρία. Αλλά τιμωρία από τιμωρία διαφέρει. Όπως δεν δέχομαι να αγγίζουν το παιδί μου, δεν ανέχομαι να το ρεζιλεύουν κιόλας.

Και επειδή η epang τα γράφει πιο ωραία και πιο ψύχραιμα από εμένα:

Αντιπαρέρχομαι το ειρωνικό ύφος που διακρίνω (sorry αν κάνω λάθος!) & απαντώ:

Θα δεχόμουν μια τιμωρία που δεν θίγει την προσωπικότητά του & δεν θα τον υποτιμούσε & δεν θα φόβιζε ούτε τον ίδιο αλλά ούτε & τα υπόλοιπα παιδιά. Μια τιμωρία με λογική, που δεν θα έδινε δικαίωμα στα παιδιά να χαρακτηρίσουν τη δασκάλα στρίγκλα. πχ να του αλλάξει θρανίο ή αν δεν υπήρχε κενό θρανίο, να πάρει την καρέκλα του & να κάτσει σε ένα σημείο της έδρας, ή (από τη στιγμή που ήταν εκτός τμήματος) να γράψει μια έκθεση ενώ οι άλλοι συμμαθητές του θα ζωγράφιζαν, ή να τον βάλει στο τέλος της αίθουσας να κάτσει στην καρέκλα του μόνος του & αν μπορούσε ας σχεδίαζε κάτι ή ας έγραφε κάτι...

Δεν είμαι εκπαιδευτικός για να σκεφτώ περισσότερες & πιο ενδεδειγμένες μεθόδους. Στη δουλειά μου να είσαι σίγουρη ότι μπορώ να σου βρω δεκάδες λύσεις για κάθε πρόβλημα, ανάλογα με τη σοβαρότητα & την εξέλιξή του. Γιατί μου αρέσει να δουλεύω, μου αρέσει να επεξεργάζομαι & να αντιμετωπίζω την κάθε κατάσταση, με προκαλεί η αντιξοότητα & θέλω να το κάνω σωστά για να με ευχαριστεί.

Αυτά ακριβώς!