Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Αγκαλιά από την θεία


ariel1

Recommended Posts

Ήθελα να ρωτήσω εάν έχει συμβεί σε κάποια από εσάς να χτυπήσει το παιδί σας και να θέλει παρηγοριά από άλλο πρόσωπο εκτός από την μαμά.

Χθες συνέβη κάτι με των 10 μηνών γιο μου και με στεναχώρησε πάρα πολύ. Για να τα πάρω από την αρχή μένω σε ένα 2ώροφο σπίτι με τα πεθερικά μου στον κάτω όροφο. Ο μικρός περνάει πολλές ώρε μαζί μου αφού δεν δουλεύω και κάποιες με τα πεθερικά μου όταν π.χ. θέλω να καθαρίσω το σπίτι ή τον πάνε καμιά βόλτα. Στο ίδιο σπίτι με τα πεθερικά μου μένει και η αδελφή της πεθεράς μου στην οποία έχει τρελλή αδυναμία ο γιος μου. Να επισημάνω ότι τον πέρνουν με το παραμικρό όλοι αγκαλιά όταν κλάψει ενώ εγώ προσπαθώ να μην τον κακομαθαίνω.

Για να μην σας κουράζω τον είχε χθες η πεθερά μου με την αδελφή της και σιδέρωναν και τον μικρό τον είχαν κάτω. Προσπάθησε να μπουσουλήσει και χτύπησε το κεφάλι του. Τον πήρε αγκαλιά η θεία και εγώ έτρεξα να δω τι έπαθε και να τον πάρω αγκαλίτσα. Τον πήρα αγκαλιά αλλά ήθελε την αγκαλιά της θείας. Βέβαια τον απασχόλησα με κάτι άλλο και ηρέμησε, αλλά πραγματικά με προβληματίζει γιατί δεν με ήθελε? Πολλές φορές και εγώ απογοητεύομαι για το εάν κάνω κάτι λάθος. Το μόνο που μπορώ να το δικαιολογήσω ήταν μην και φοβήθηκε ότι θα τον πάρω από εκεί που έπαιζε....αλλά αυτό είναι δικιά μου επεξήγηση.

Γενικότερα όλη την φροντίδα του παιδιού την έχω αναλάβει εγώ αλλά δεν του κάνω όλα τα χατήρια. Καλά οι γιοί δεν πρέπει να είναι κολλημένοι με τις μανάδες τους? Είναι εγωϊστικό αυτό που αναφέρω αλλά με τρελλαίνει όλο αυτό κάποιες στιγμές....:-(

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 70
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

ariel1 σου εχω δυο ερωτησουλες: τι εννοεις οτι προσπαθεις να μην τον κακομαθαινεις??ενα μωρακι 10 μηνων κακομαθαινει απο τις αγκαλιες??

και οταν λες χατηρια?? τι χατηρι μπορεις να αρνηθεις σε ενα βρεφος?? εστιαζω σε αυτα και οχι στο γεγονος οτι θελησε την αγκαλια της θειας απο την δικη σου...μην μπαινεις σε τετοια τρυπακια,κανενα νοημα δεν εχουν...τι πειραζει αν ηθελε την αγκαλια της θειας??ειναι απλα ενα μωρακι,μην στεναχωριεσαι με τετοια θεματακια και απολαυσαι το θαυματακι σου να μεγαλωνει...

εχω εναν μικρο πριγγηπα στην αγκαλια μου...

Link to comment
Share on other sites

δεν μπορω να καταλαβω γιατι οι μαμαδες ενοχλουνται τοσο πολυ οταν το παιδι τους δειξει προτιμηση σε αλλο προσωπο. θεωρητικα κανενας γονιος δεν πρεπει να θελει το παιδι τους κολλημενο πανω του γιατι πραγματικα θα αποτελεσει εμποδιο στην κοινωνικοτητα του παιδιου και την ψυχολογια του. πρεπει το παιδι που λαμβανει αγαπη να μπορει να την ανταποδιδει και αυτο ειναι το σωστο.

 

στην περιπτωση σου τωρα, το πιο πιθανο ειναι πως απλως δεν αρεσε στο παιδι η αλλαγη που πηγε να γινει... παρηγοριοταν στην πρωτη αγκαλια που δεχτηκε και ξαφνικα καποιος τον τραβα και τον παιρνει απο εκει. επισης ειναι πιθανο το παιδι να περιμενε παρηγορια απο τη γιαγια η τη θεια λογω του οτι τις εβλεπε εκει και ενιωθε σιγουρια οτι αν παθει κατι αυτα τα ατομα θα το σωσουν. ειναι το ενστικτο του παιδιου. οταν ηρθε η μαμα να τον παρει αυτο δεν μπορεσε να καταλαβει οτι εγινε για να τον παρηγορησει. το παιδι σε τετοια ηλικια λειτουργει μονο με ενστικτο ειδικα σε "επειγουσες"καταστασεις. αν δοκιμαζες μετα απο λιγα δευτερολεπτα κι αφου ειχε προλαβει να σε δει, θα εβλεπες οτι θα ερχοταν κοντα σου.

Link to comment
Share on other sites

ariel1 σου εχω δυο ερωτησουλες: τι εννοεις οτι προσπαθεις να μην τον κακομαθαινεις??ενα μωρακι 10 μηνων κακομαθαινει απο τις αγκαλιες??

και οταν λες χατηρια?? τι χατηρι μπορεις να αρνηθεις σε ενα βρεφος?? εστιαζω σε αυτα και οχι στο γεγονος οτι θελησε την αγκαλια της θειας απο την δικη σου...μην μπαινεις σε τετοια τρυπακια,κανενα νοημα δεν εχουν...τι πειραζει αν ηθελε την αγκαλια της θειας??ειναι απλα ενα μωρακι,μην στεναχωριεσαι με τετοια θεματακια και απολαυσαι το θαυματακι σου να μεγαλωνει...

 

 

Αγαπητή magdoulini ευχαριστώ για την απάντηση. όσον αφορά να μην κακομαθαίνει εννοώ να μην είναι συνέχεια στην αγκαλιά κάποιου και να μπορεί να παίζει και μόνος του. όσο αφορά το χατήρι είναι κυρίως η αγκαλιά. Προσπαθώ να τον έχω λίγο περισσότερο στο έδαφος για να μπορέσει να μπουσουλήσει μιας και έχει καθυστερήσει σε αυτό. Μπορεί να είναι ανούσιο και εγωϊστικό όλο αυτό απλά θα ήθελα να παρηγορηθεί στην δική μου αγκαλιά.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

να σου πω κατι εμενα ο γιος μου ειναι 4 ετων τη κυριακη ειμασταν σε μια ταβερνα που ειχε κουνιες ο μικρος επαιζε ωσπου εφαγε τη κουνια απο ενα αλλο παιδακι καταλαθος στα μουτρα εκει κοντα ηταν ο νονος του εσκυψε τον κρατησε αγκαλια και ο μικρος λυσσαξε στο κλαμα.:cry:

εγω πλησιασα ειδα οτι δεν ειχε χτυπησει και τον αφησα να απολαυσει την αγκαλια του νονου του και να παρηγορηθει.ημουν εκει τον χαιδεψα στο κεφαλακι και τον ειδα οτι σταματησε με τα αστεια που του ελεγε ο νονος του και ολα καλα:wink:

να σου πω χαρηκα που ειδα αυτη τη σκηνη τρυφεροτητας μεταξυ νονου και βαφτηστηρακι:P

δε σημαινει τιποτα που ο δικος σου ηθελε τη θεια εκεινη τι στιγμη,

δηλ εγω να ανυσηχησω που δε με εψαξε.δε σημαινει οτι δεν ειμαι καλη μαμα.ετσι θελω να πιστευω τουλαχιστον:P:wink:

Link to comment
Share on other sites

δεν μπορω να καταλαβω γιατι οι μαμαδες ενοχλουνται τοσο πολυ οταν το παιδι τους δειξει προτιμηση σε αλλο προσωπο. θεωρητικα κανενας γονιος δεν πρεπει να θελει το παιδι τους κολλημενο πανω του γιατι πραγματικα θα αποτελεσει εμποδιο στην κοινωνικοτητα του παιδιου και την ψυχολογια του. πρεπει το παιδι που λαμβανει αγαπη να μπορει να την ανταποδιδει και αυτο ειναι το σωστο.

 

στην περιπτωση σου τωρα, το πιο πιθανο ειναι πως απλως δεν αρεσε στο παιδι η αλλαγη που πηγε να γινει... παρηγοριοταν στην πρωτη αγκαλια που δεχτηκε και ξαφνικα καποιος τον τραβα και τον παιρνει απο εκει. επισης ειναι πιθανο το παιδι να περιμενε παρηγορια απο τη γιαγια η τη θεια λογω του οτι τις εβλεπε εκει και ενιωθε σιγουρια οτι αν παθει κατι αυτα τα ατομα θα το σωσουν. ειναι το ενστικτο του παιδιου. οταν ηρθε η μαμα να τον παρει αυτο δεν μπορεσε να καταλαβει οτι εγινε για να τον παρηγορησει. το παιδι σε τετοια ηλικια λειτουργει μονο με ενστικτο ειδικα σε "επειγουσες"καταστασεις. αν δοκιμαζες μετα απο λιγα δευτερολεπτα κι αφου ειχε προλαβει να σε δει, θα εβλεπες οτι θα ερχοταν κοντα σου.

 

Αγαπητή salvia πιστεύω να έχεις παιδάκια και ίσως να με καταλαβαίνεις έστω και λίγο. Ίσα ίσα το παιδί μου θέλω να είναι κοινωνικό και μέχρι στιγμής θεωρώ ότι τα έχω καταφέρει. Πηγαίνει σε όλους τους ανθρώπους πλην μικρών εξαιρέσεων π.χ. σε ανθρώπους με μούσι. Δεν θέλω να είναι κολλημένο μαζί μου το παιδί ούτε να είναι μαμόθρεφτο, απλά σαν όλες τις μαμάδες πιστεύω ότι ένα μωρό θέλει την παρηγοριά της μάνας. όσον αφορά αυτό που λες ότι γιατί πειράζει να θέλει μια άλλη αγκαλιά, άλλες μαμάδες τους πειράζει αυτό άλλες πάλι κάτι άλλο. ευχαριστώ πάντως για την απάντηση. Ίσως και από την μεριά μου να είμαι υπερβολική απλά ήταν ένα γεγονός που με προβλημάτισε

Link to comment
Share on other sites

να σου πω κατι εμενα ο γιος μου ειναι 4 ετων τη κυριακη ειμασταν σε μια ταβερνα που ειχε κουνιες ο μικρος επαιζε ωσπου εφαγε τη κουνια απο ενα αλλο παιδακι καταλαθος στα μουτρα εκει κοντα ηταν ο νονος του εσκυψε τον κρατησε αγκαλια και ο μικρος λυσσαξε στο κλαμα.:cry:

εγω πλησιασα ειδα οτι δεν ειχε χτυπησει και τον αφησα να απολαυσει την αγκαλια του νονου του και να παρηγορηθει.ημουν εκει τον χαιδεψα στο κεφαλακι και τον ειδα οτι σταματησε με τα αστεια που του ελεγε ο νονος του και ολα καλα:wink:

να σου πω χαρηκα που ειδα αυτη τη σκηνη τρυφεροτητας μεταξυ νονου και βαφτηστηρακι:P

δε σημαινει τιποτα που ο δικος σου ηθελε τη θεια εκεινη τι στιγμη,

δηλ εγω να ανυσηχησω που δε με εψαξε.δε σημαινει οτι δεν ειμαι καλη μαμα.ετσι θελω να πιστευω τουλαχιστον:P:wink:

 

Ίσως και εμένα το λάθος μου ήταν ότι πήγα να δω και το χειρότερο ήταν οτι τον πήρα από μια άλλη αγκαλιά. απλά ήθελα να δω που χτύπησε και να τον πάρω μια σφιχτή αγκαλίτσα. Αυτό που έκανες ήταν καλύτερη στάση και η δική μου ίσως να δήλωνε κτητικότητα αλλά εκείνη την στιγμή θεώρησα καλό να τον πάρω αγκαλίτσα. Τελοσπάντων μπορεί να είμαι υπερβολική

Link to comment
Share on other sites

Ίσως και εμένα το λάθος μου ήταν ότι πήγα να δω και το χειρότερο ήταν οτι τον πήρα από μια άλλη αγκαλιά. απλά ήθελα να δω που χτύπησε και να τον πάρω μια σφιχτή αγκαλίτσα. Αυτό που έκανες ήταν καλύτερη στάση και η δική μου ίσως να δήλωνε κτητικότητα αλλά εκείνη την στιγμή θεώρησα καλό να τον πάρω αγκαλίτσα. Τελοσπάντων μπορεί να είμαι υπερβολική
Νομιζω πως δεν εισαι υπερβολικη αλλα και να εισαι θα σε συχγωρεσουμε;),ετσι ειναι ολες οι μανουλες στο περιπου στην αρχη,ειναι μικρο το μωρακι σου και ακομα εχεις αυτες τις ψιλοφοβιες/ανησυχιες/ερωτηματικα....απλα εχω να σου πω να μην ασχολεισαι με αυτα ειναι εντελως ανουσια και το μονο πραγμα που θα καταφερεις ειναι να αισθανθεις εσυ ασχημα και το συναισθημα αυτο να το μεταδωσης και στο παιδι...χαλαρωσε καλη μου και ασε το μικρο να αγκαλιαζει αποιον θελει εκεινο...αυτο ειναι πολυ καλο και απολυτα φυσιολογικο....μαθαινει να αγαπαει και να αγαπιεται και απο αλλους ανθρωπους ....μην αγχωνεσαι γιατι σαν τη μανα πουθενα και καμια....στο λεω απο την πλευρα της μανας αλλα και της θειας...και εγω με την ανηψουλα ετσι ειμαστε...αγκαλιες και φιλια και ειναι 1 μηνα μεγαλυτερη σας....παει η μανα της να την παρει και με κρατα σφυχτα με τα νυχια:shock:;)....πολυ γλυκο ....εχεις μπροστα χρονο να ασχοληθεις με πολυυυυ σημαντικοτερα τα οπια θα τα δεις στην πορια.....ευχομαι τα καλυτερα και ασε τις περιεργες σκεψεις καπου πισω πισω στο μυαλο η πετα τες.Να σου ζησει το μικρο.
Link to comment
Share on other sites

Αγαπητή salvia πιστεύω να έχεις παιδάκια και ίσως να με καταλαβαίνεις έστω και λίγο. Ίσα ίσα το παιδί μου θέλω να είναι κοινωνικό και μέχρι στιγμής θεωρώ ότι τα έχω καταφέρει. Πηγαίνει σε όλους τους ανθρώπους πλην μικρών εξαιρέσεων π.χ. σε ανθρώπους με μούσι. Δεν θέλω να είναι κολλημένο μαζί μου το παιδί ούτε να είναι μαμόθρεφτο, απλά σαν όλες τις μαμάδες πιστεύω ότι ένα μωρό θέλει την παρηγοριά της μάνας. όσον αφορά αυτό που λες ότι γιατί πειράζει να θέλει μια άλλη αγκαλιά, άλλες μαμάδες τους πειράζει αυτό άλλες πάλι κάτι άλλο. ευχαριστώ πάντως για την απάντηση. Ίσως και από την μεριά μου να είμαι υπερβολική απλά ήταν ένα γεγονός που με προβλημάτισε

 

ariel αν και δικα μου παιδακια δεν εχω, σε καταλαβαινω πολυ οχι μονο λιγο.

να ξεκαθαρισω οτι στην πρωτη παραγραφο δεν ανεφερομουν ειδικα σε σενα αλλα σε ενα μεγαλο ποσοστο μαμαδων που αντιδρουν ετσι και ηταν ας πουμε ρητορικη ερωτηση.

οπως στην προηγουμενη απαντηση μου μιλησα για το ενστικτο του παιδιου,υπαρχει και το ενστικτο της μανας και αυτο σε οδηγησε στο να αρπαξεις το παιδι σου οταν το ακουσες να κλαιει. ειναι πολυ φυσικο.

απο την αλλη ομως δεν μπορω ακριβως να καταλαβω γιατι ενω λες οτι προσπαθεις να μην τον παιρνεις αγκαλια με το παραμικρο για να μην κακομαθει εκεινη τη στιγμη το εκανες παρολο που ηδη καποιος αλλος τον παρηγορουσε... αυτο εμενα με ξενισε και δεν μπορεσα να το δικαιολογησω ως αγνο μητρικο ενδιαφερον..αλλα λιγο σαν αντιζηλια με τη θεια η την πεθερα... το λεω γιατι οπως σου ειπα εχω ζησει πολλα παιδια και γονεις σε διαφορες καταστασεις. αν ισχυει η οχι εσυ το ξερεις μεσα σου.

 

το μερος της απαντησης που αφορουσε μονο εσενα ηταν η δευτερη παραγραφος οπου προσπαθησα να σου εξηγησω το γιατι αντεδρασε ετσι το παιδι σου. να διορθωσω μονο στο σημειο που εγραψα "αν ξαναδοκιμαζες μετα απο λιγο" δεν ειχα προσεξει πως το παιδι δεν το επεστρεψες αλλα το κρατησες στην αγκαλια σου...

 

επισης να πω οτι συμφωνω με την Μαρια2010 και το ΤΙΓΡΑΚΙ απο τις οποιες ισως σου ειναι πιο ευκολο να δεχτεις τη γνωμη τους καθοσον ειναι οι ιδιες μανουλες και νιωθεις οτι σε καταλαβαινουν απο πρωτο χερι.

 

εν κατακλειδι μην αφηνεις να σε στεναχωρουν τοσο μικρα πραγματακια...εχεις εναν αγγελο στα χερια σου και δοξα τω θεω ανθρωπους που το αγαπανε γυρω σου...! τι πιο υπεροχο?:-)

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

ariel αν και δικα μου παιδακια δεν εχω, σε καταλαβαινω πολυ οχι μονο λιγο.

να ξεκαθαρισω οτι στην πρωτη παραγραφο δεν ανεφερομουν ειδικα σε σενα αλλα σε ενα μεγαλο ποσοστο μαμαδων που αντιδρουν ετσι και ηταν ας πουμε ρητορικη ερωτηση.

οπως στην προηγουμενη απαντηση μου μιλησα για το ενστικτο του παιδιου,υπαρχει και το ενστικτο της μανας και αυτο σε οδηγησε στο να αρπαξεις το παιδι σου οταν το ακουσες να κλαιει. ειναι πολυ φυσικο.

απο την αλλη ομως δεν μπορω ακριβως να καταλαβω γιατι ενω λες οτι προσπαθεις να μην τον παιρνεις αγκαλια με το παραμικρο για να μην κακομαθει εκεινη τη στιγμη το εκανες παρολο που ηδη καποιος αλλος τον παρηγορουσε... αυτο εμενα με ξενισε και δεν μπορεσα να το δικαιολογησω ως αγνο μητρικο ενδιαφερον..αλλα λιγο σαν αντιζηλια με τη θεια η την πεθερα... το λεω γιατι οπως σου ειπα εχω ζησει πολλα παιδια και γονεις σε διαφορες καταστασεις. αν ισχυει η οχι εσυ το ξερεις μεσα σου.

 

το μερος της απαντησης που αφορουσε μονο εσενα ηταν η δευτερη παραγραφος οπου προσπαθησα να σου εξηγησω το γιατι αντεδρασε ετσι το παιδι σου. να διορθωσω μονο στο σημειο που εγραψα "αν ξαναδοκιμαζες μετα απο λιγο" δεν ειχα προσεξει πως το παιδι δεν το επεστρεψες αλλα το κρατησες στην αγκαλια σου...

 

επισης να πω οτι συμφωνω με την Μαρια2010 και το ΤΙΓΡΑΚΙ απο τις οποιες ισως σου ειναι πιο ευκολο να δεχτεις τη γνωμη τους καθοσον ειναι οι ιδιες μανουλες και νιωθεις οτι σε καταλαβαινουν απο πρωτο χερι.

 

εν κατακλειδι μην αφηνεις να σε στεναχωρουν τοσο μικρα πραγματακια...εχεις εναν αγγελο στα χερια σου και δοξα τω θεω ανθρωπους που το αγαπανε γυρω σου...! τι πιο υπεροχο?:-)

 

Ίσα-ίσα δεν θέλω να μου χαϊδεύουν τα αυτιά. Και βέβαια δέχομαι την άποψή σου και μου αρέσει που τα λες εμπεριστατωμένα. Όσο για την αγκαλιά δεν τον παίρνω με τον παραμικρό, δεν είπα οτι δεν παίρνω καθόλου το παιδί μου αγκαλιά. Όταν με χρειάζεται είμαι εκεί και πιστεύω ότι οι μανούλες καταλαβαίνουν πότε είναι κλάμα ανησυχητικό και πότε όχι. Οι παπούδες όταν κλάψει λίγο τσουπ αγκαλιά. Μπορεί οι αγκαλιές να είναι ωραίες αλλά δεν είναι ωραίο τα παιδιά να είναι μόνιμα στην αγκαλιά.

Όσον για την αντιζηλία δεν υπάρχει καμία ως προς την πεθερά μου. Με την θεία έχουν γίνει κάποιοι τσακωμοί διότι επεμβαίνει πολύ στο θέμα ανατροφής του παιδιού (κάτι που δεν έγραψα γιατί δεν το θεωρώ και τόσο σημαντικό) αλλά εκείνη την στιγμή δεν τον πήρα αγκαλιά για να εκδηλώσω την αντιζηλία μου αλλά γιατί το ένστικτό μου έτσι πρόσταζε.

Το ενδιαφέρον της μάνας είναι πάντα αγνό και δεν το νομίζω να φωλιάζει μέσα μου κάτι άλλο. Το παιδί δεν έχει καμία σχέση με τις δικές μου αντιπαραθέσεις.

Link to comment
Share on other sites

Να προσθέσω επίσης ότι και η θεία έκανε κίνηση να μου τον δώσει διότι θεώρησε καλύτερο να τον έχω εγώ αγκαλιά. Τέλοσπάντων.....τα λόγια περιττά. ευχαριστώ όλες για την απάντησή σας.

Link to comment
Share on other sites

Επειδή είναι βρέφος θέλει συνέχεια αγκαλιά;; Βλακείες! Κι εγώ δεν τον παίρνω συνέχεια αγκαλιά! Από πολύ νωρίς, όταν μπορείς να καθίσεις να παίξεις μόνος σου, παίξε μόνος, γιατί να έρθω να σε πάρω αγκαλιά;

Δεν το καταλαβαίνω πως επειδή είναι βρέφος θέλει συνέχεια αγκαλιά! Οταν κλαίει τον παίρνω αλλιώς γιατί;

 

Κι εμένα λοιπόν το είχε κάνει αυτό 2 φορές όταν ήταν κοντά στους 10 μήνες και μάλιστα τον έναν τον έβλεπε πρώτη φορά! Πάω να τον πάρω αγκαλιά και γυρνάει το κεφάλι και αγκαλιάζει σφιχτά τον άσχετο!!! :-D

 

Τώτα που είναι περίπου 17 μηνών, για προσπάθησε να τον πάρεις από την αγκαλιά μου! Χαμός γίνεται!!!

Και τώρα όμως δεν τον παίρνω αγκαλιά αν δεν το ζητήσει! (εκτός από κάτι κρίσεις ρουφήγματος που με πιάνουν!)

Nothing you would take... Everything you gave...

Link to comment
Share on other sites

εφοσον λοιπον η μονη σου απορια ηταν το γιατι το παιδι αντεδρασε ετσι...απο τη μερια μου και κατα τη γνωμη μου σου απαντησα..! δεν τιθεται θεμα προτιμησης απο τη μερια του παιδιου απλα το ενστικτο του. ετσι κι αλλιως ποιος μπορει να πει οτι σαν παιδι δεν αγαπουσε πανω απο ολους τη μαμα και πως μονο το φιλακι της μαμας εκανε το βαβα καλα? εγω παντως οχι! :lol:

να υποθεσω οτι ειναι το πρωτο σου παιδακι? θα το δεις οταν το παιδι γινει 2-3 χρονων ποσο κολλημενο θα ειναι πανω σου θες δεν θες. τοτε ειναι που θα λεει "εσυ κανε μου αυτο, η γιαγια θα μου διαβασει παραμυθι (γιατι εχει ωραια φωνη), ο μπαμπας θα με ταισει(γιατι μου κανει το φαγητο παιχνιδι), η μαμα θα με βαλει για υπνο (γιατι το χαδι της με ηρεμει)", τωρα ειναι μικρο δεν κανει συνειδητες επιλογες.

Link to comment
Share on other sites

Ίσως και εμένα το λάθος μου ήταν ότι πήγα να δω και το χειρότερο ήταν οτι τον πήρα από μια άλλη αγκαλιά. απλά ήθελα να δω που χτύπησε και να τον πάρω μια σφιχτή αγκαλίτσα. Αυτό που έκανες ήταν καλύτερη στάση και η δική μου ίσως να δήλωνε κτητικότητα αλλά εκείνη την στιγμή θεώρησα καλό να τον πάρω αγκαλίτσα. Τελοσπάντων μπορεί να είμαι υπερβολική

Καταρχήν μπορεί να μην είσαι η μόνη που είσαι υπερβολική, κι γω έτσι θα ένιωθα σε αντίστοιχη περίπτωση.

 

Ισως να μην έχει σημασία αλλά για σκέψου κάτι που ίσως σε ανακουφίσει, που ήσουν κι έφυγες και πήγες στο παιδί?

Λογικά θα ήσουν σπίτι σου (πάνω) και σε ειδοποιήσαν και τρόμαξες, όταν λοιπόν θα έφτασες στο παιδί τρέχοντας εκείνο θα είχε ήδη παρηγορηθεί από την αγγαλιά της θείας και θα ήθελε να συνεχίσει το παιχνίδι του.

Αρα το ίδιο με σένα θα σκεφτόμουν ότι πιθανά φοβήθηκε πως θα το πάρεις από το παιχνίδι του.

 

Θα ήθελα όμως να σου πω πως τόσο μικρά παιδάκια δεν κακομαθαίνουν, όταν έχουν ανάγκη την αγγαλιά της μαμάς πρέπει να την παίρνουν απλόχερα και να είσαι εκεί για αυτά.

 

Προσωπικά αν το παιδί μου περνούσε χρόνο με άλλους χωρίς εμένα θα τους είχα ζητήσει να ΜΗΝ το κακομαθαίνουν εκείνοι με αγγαλιές, προτιμώ να το κακομάθω η ίδια και με τους άλλους να κάνει άλλα πράγματα.

Στη νταντά πχ που είχα για λίγο καιρό λόγω δουλειάς, εκτός από το ρέψιμο του παιδιού, το λόξυγγα του, το τάισμα του, έχω κόψει τις περιττές αγγαλιές, κι ας την έχω σαν συγγενή.

Στους δικούς μου/πεθερικά δεν έχω κόψει κάτι ακόμη γιατί είμαι διαρκώς μαζί με το παιδί όταν το χαίρονται. Συνήθως αυτό γίνεται σε εξωτερικό χώρο κι έτσι η αγγαλιά είναι αναπόφευκτη (το παιδί είναι μικρό ακόμα και δεν περπατά/μποσουλά).

Τον χειμώνα που θα περνάμε πιο πολύ χρόνο μαζί τους κι ίσως τους το αφήσω και να πάω μια βόλτα θα τους βάλω εγώ τα όρια μου, τους κανόνες μου, και όποιος θέλει ας μη συμμορφωθεί!

Και πρίν βρω τη νταντά που χρειάστηκε να δουλέψω και το άφησα στη μάνα μου πάλι την είχα δασκαλέψει πως τα θέλω.

 

Θα σε συμβούλευα να πάρεις κι συ το πάνω χέρι γιατί μάλλον δεν σε ακούνε και τόσο. Προς Θεού μη μειώσεις το χρόνο που περνάει το παιδί σου μαζί τους, αλλά τον τρόπο.

Αν του παίζουν ΟΚ, αλλιώς γιατί να το έχουν συνέχεια από πίσω?

ένα τόσο δα ανθρωπάκι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, σ'αγαπώ!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

 

(εκτός από κάτι κρίσεις ρουφήγματος που με πιάνουν!)

 

 

αχ αυτες οι κρισεις ρουφηγματος!! καμια φορα νομιζω οτι θα με μισησουν τα παιδια αλλα ευτυχως ακομα δεν εχει γινει κατι τετοιο!! :lol::lol:

Link to comment
Share on other sites

Dimmi να σε ρωτησω γιατι δεν θες να πολυ-αγκαλιαζουν τα παιδια σου οι αλλοι συγγενεις ? (ενταξει με την νταντα το πιστευω κι εγω οτι δεν πρεπει ).

απλα επειδη εγω εχω διαφοερτικη γνωμη θα ηθελα αν εχεις ορεξη να μου εξηγησεις πως το εχεις σκεφτει και το αποφασισες? οπως ειπα ακομα δεν ειμαι μαμα και δεχομαι αποψεις για να μπορεσω να βελτιωσω τη φιλοσοφια μου...

Link to comment
Share on other sites

Καλά οι γιοί δεν πρέπει να είναι κολλημένοι με τις μανάδες τους? Είναι εγωϊστικό αυτό που αναφέρω αλλά με τρελλαίνει όλο αυτό κάποιες στιγμές....

Ναι, αλλά όχι σε τόσο μικρή ηλικία!

 

Το μωρό λογικό είναι να "προτιμά" αυτόν που παίζει μαζί του, που του κάνει τα χατήρια, που το παίρνει πολλές αγκαλιές, που το πάει βόλτες, και όχι αυτόν που το φροντίζει, ειδικά αν αυτός που το φροντίζει είναι αυστηρός μαζί του.

 

Αυτό που έκανε ο γιος σου είναι απόλυτα φυσιολογικό και αντί να σε προβληματίζει θα έπρεπε να χαίρεσαι που υπάρχουν άτομα στη ζωή του με τα οποία νιώθει οικειότητα και από τα οποία παίρνει στοργή και αγάπη.

Link to comment
Share on other sites

Dimmi να σε ρωτησω γιατι δεν θες να πολυ-αγκαλιαζουν τα παιδια σου οι αλλοι συγγενεις ? (ενταξει με την νταντα το πιστευω κι εγω οτι δεν πρεπει ).

Κι όμως, είναι σημαντικό αυτός ή αυτοί που έχουν το ρόλο της μητέρας (δηλαδή η μητέρα, η γιαγιά, ο μπαμπάς, ο παππούς, η θεία, ο θείος, η νταντά, όποιος φροντίζει το παιδί τέλος πάντων) να αναπτύξουν σχέση στοργής με το μωρό. Η στοργή και η ασφάλεια που νιώθει το μωρό απέναντι στο άτομο ή στα άτομα που έχουν αναλάβει τη φροντίδα του είναι καθοριστική για τη δημιουργία μιας σωστά δομημένης και ώριμης προσωπικότητας. Τάδε έφη Ματθαίος Γιωσαφάτ.

Link to comment
Share on other sites

Dimmi να σε ρωτησω γιατι δεν θες να πολυ-αγκαλιαζουν τα παιδια σου οι αλλοι συγγενεις ? (ενταξει με την νταντα το πιστευω κι εγω οτι δεν πρεπει ).

απλα επειδη εγω εχω διαφοερτικη γνωμη θα ηθελα αν εχεις ορεξη να μου εξηγησεις πως το εχεις σκεφτει και το αποφασισες? οπως ειπα ακομα δεν ειμαι μαμα και δεχομαι αποψεις για να μπορεσω να βελτιωσω τη φιλοσοφια μου...

απλά δεν βρίσκω λόγο για το αντίθετο, πχ τώρα που το παιδί είναι μόνο 5 (μηνών) είναι διαρκώς στην αγγαλιά της γιαγιάς (μαμάς μου) την ώρα που δουλεύω, μπροστά μου, όμως όλοι οι δικοί μου του παίζουν ενώ το έχουν αγγαλιά, τους έχω απαγορεύεσει πχ να το κοιμήζουν, παρηγορούν ή οτιδήποτε άλλο με αγγαλιά ή κούνημα αφού εγώ δεν έχω μάθει το παιδί έτσι, μόνο στον λόξυγγα, στο ρέψιμο και το τάισμα, και φυσικά αν κλαίει χωρίς λόγο (που είναι σπάνιο).

Οταν θα μπουσουλά ποιός ο λόγος να το έχει αγγαλιά η γιαγιά διαρκώς αφού το παιδί θα είναι "ανεξάρτητο" κινητικά?

Αυτό ισχύει πχ και για τα ανήψια μου, γιατί να έχουν δεσμευμένο αγγαλιά το παιδί ενώ μπορούν εξίσου τρυφερά να το έχουν κάτω, να παίζουν μαζί του και να το κυνηγούν/προσέχουν?

Κάπως έτσι το βλέπω!

 

Υ.Γ. σε αγνώστους δεν το συζητώ, δεν κάθεται το παιδί πια, μικρό πήγαινε σε όλους, τώρα μόλις το πάρει άλλος γυρνά και κοιτά όποιον είναι μαζί του, πχ τη γιαγιά, με λυπημένο ύφος κι είναι αφασία!

ένα τόσο δα ανθρωπάκι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, σ'αγαπώ!

Link to comment
Share on other sites

Κι όμως, είναι σημαντικό αυτός ή αυτοί που έχουν το ρόλο της μητέρας (δηλαδή η μητέρα, η γιαγιά, ο μπαμπάς, ο παππούς, η θεία, ο θείος, η νταντά, όποιος φροντίζει το παιδί τέλος πάντων) να αναπτύξουν σχέση στοργής με το μωρό. Η στοργή και η ασφάλεια που νιώθει το μωρό απέναντι στο άτομο ή στα άτομα που έχουν αναλάβει τη φροντίδα του είναι καθοριστική για τη δημιουργία μιας σωστά δομημένης και ώριμης προσωπικότητας. Τάδε έφη Ματθαίος Γιωσαφάτ.

συμφωνώ, γι'αυτό και είπα σήμερα στη νταντά ότι δε θα άφηνα το παιδί μου σε άλλον με τίποτε...έχουν δεθεί, αλλά ακολουθεί τη δικιά μου γραμμή, και σ'αυτό ίσως παραήμουν αυστηρή αλλά φοβόμουν μη πάει και κάνει άλλα όταν δεν ήμουν μπροστά. Τελικά την τσεκάρισα κάποιες φορές και πείστηκα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν επαγρυπνούμε, κι ας είναι δικός μας άνθρωπος αυτός που έχει το παιδί μας όταν απουσιάζουμε.

ένα τόσο δα ανθρωπάκι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, σ'αγαπώ!

Link to comment
Share on other sites

α, οκ καταλαβα, το ειχα καταλαβει εντελως διαφορετικα με το προηγουμενο σου μηνυμα! ευχαριστω για τον κοπο να μου απαντησεις! :)

δεν μπορώ να στο περιγράψω γιατί ε μας ξέρεις και σαν οικογένεια, είμαστε μονίμως μαζί με το παιδί, ΟΛΟΙ. Οταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι χαχαχαχαχ

 

σκέψου καθένας μας να το αγγάλιαζε διαρκώς ;)

 

α και άλλη μια σημείωση, κάνω 2 δουλειές, στη δουλειά που είναι μαζί και οι δικοί μου έχει η γιαγιά το παιδί αγγαλιά. Στην άλλη η νταντά ;)

οπως ειπα ακομα δεν ειμαι μαμα και δεχομαι αποψεις για να μπορεσω να βελτιωσω τη φιλοσοφια μου...

βασικά μη το βλέπεις έτσι, όσο κι αν το φιλοσοφήσεις είναι θέμα χημείας παιδιού μάνας, το παιδί σε πάει...εσύ ακολουθείς!

Ναι βοηθά πολύ να έχεις ενημερωθεί πχ πως να το κοιμίζεις, αλλά όταν θα έχεις χτίσει σχέση κατανόηησης με το παιδί σου, και θα νιώθεις τις ανάγκες του, τα βιβλία και οι εμπειρίες άλλων είναι περιττές. Και πίστεψε με γίνεται πολύ γρήγορα αυτό! Αρκεί να είσαι εκεί, και με μάτια αυτιά ψυχή ορθάνοιχτα!

Επεξεργάστηκαν by dimmi
προς salvia

ένα τόσο δα ανθρωπάκι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, σ'αγαπώ!

Link to comment
Share on other sites

Τάδε έφη Ματθαίος Γιωσαφάτ.
μμμ καιρός για ψάξιμο στη βιβλιοθήκη! Νομίζω το είχα πάρει 1 από όλα που είχες προτείνει και άρχιζε από το βρέφος!

ένα τόσο δα ανθρωπάκι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, σ'αγαπώ!

Link to comment
Share on other sites

Να προσθέσω επίσης ότι και η θεία έκανε κίνηση να μου τον δώσει διότι θεώρησε καλύτερο να τον έχω εγώ αγκαλιά. Τέλοσπάντων.....τα λόγια περιττά. ευχαριστώ όλες για την απάντησή σας.

Νομίζω, ίσως το ξαναείπα, πως η θεία παρεμβαίνει περισσότερο από όσο θα επιθυμούσες στο πώς θα γίνει κάτι σχετικά με το παιδί σου, κι αυτό προσωπικά δεν το βρίσκω σωστό. Δεν αποκόπτεις το παιδί από τους ανθρώπους σου, βάζεις όμως όρια στους μεγάλους, όποια επιθυμείς, εάν τους αφήσεις ανεξέλεγκτους τότε εκείνοι θα κάνουν όσα θέλουν με το παιδί σου και δε θα μπορείς να τους ζητήσεις και λογαριασμό.

Γιατί νιώθεις άσχημα που θέλεις να βάλεις όρια? Αυτό αντιλαμβάνομαι,. Εχεις κάθε δικαίωμα, είσαι μάνα και είναι το παιδί σου, όχι της θείας ή της γιαγιάς.

ένα τόσο δα ανθρωπάκι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, σ'αγαπώ!

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...