Πρεπει να ζωγραφιζουν ολα τα παιδακια;;;

Μα τα 12 χέρια στην μπαλαρίνα, μπορεί να δείχνουν την κίνηση των χεριών! Πώς αλλιώς θα αποτυπωθεί αυτή στο χαρτί;

 

Ή μπορεί να είναι σε αργή κίνηση, σαν σε όνειρο......

 

Επίσης, αν έφτιαχνε άνθρωπο με 1 πόδι...δενυπάρχουν άνθρωποι με ένα πόδι; Δεν μπορεί να κάνει κουτσό και να έχει το πόδι μαζεμένο;

 

Γιατί πρέπει ένα τραπέζι να έχει 4 πόδια και το πάνω-τετράγωνο μέρος; Δεν υπάρχουν ταρπέζια με 1 πόδι στο κέντρο; Στρόγγυλα; Με γυαλί; Με ξύλο; Μάυρα; κόκκινα; Πράσινα; και 1002 διαφορετικά τραπέζια; (Ομοίως και για τα πάντα)

Εχεις δικιο Εμμακι μου, δεν το ειχα σκεφτει ετσι.

Ναι, ειναι απολυτα λογικο να μην αντιλαμβανονται ολοι το ιδιο αντικειμενο με τον ιδιο τροπο.

Τωρα το απογευμα ζωγραφισε σε ενα χαρτι πολλες κουκιδες πολυχρωμες οι οποιες πλησιασαν τον ηλιο και απο κατω ενα προσωπακι με χαμογελο και καπελο με κεραιες (ε, με αυτες τις κεραιες μανια! ). Ειπε πως το προσωπακι ειναι η ιδια που αφησε τα μπαλονια (κουκιδες) να πανε στον ηλιο. Μου αρεσε πολυ σαν σκεψη!!!

Πιο παλια μας ειχαν πει απο το σταθμο πως οι ζωγραφιες της αποπνεουν σιγουρια και αυτοπεποιθηση καθως χρησιμοποιουσε χαρουμενα χρωματα και καλυπτε το μεγαλυτερο μερος του χαρτιου. Σταματησε να μουτζουρωνει απο πολυ νωρις.

Οπως και να ΄χει με καθησυχασες πολυ και σε ευχαριστω!!

Φοβερό!!! Να την χαίρεσαι!

Σε ευχαριστω pax μου!

Και η δικιά μου (3μιση χρονών) δεν πολυενδιαφέρεται για ζωγραφική.

Κάποιες φορές κρατάει καλά το μαρκαδόρο (πολλά μπράβο από τη μανούλα) και αν την ενθαρρύνεις ζωγραφίζει αναγνωρίσιμα (π.χ. ανθρωπάκια, αυτοκίνητο με δύο ρόδες και φανάρι). Αν την αφήσεις μόνη της κάνει ... μμμμ... τελείως ελεύθερο σχέδιο- η ίδια βέβαια περιγράφει τι έφτιαξε (και λέμε και πάλι μπράβο). Αυτό που προτιμάει είναι να κρατάει 3,4,5 μαρκαδόρους και να μουτζουρώνει πολύχρωμα. Αν προσπαθήσω να τη βάλω να ζωγραφίσει σχέδια (μέσα σε γραμμές), κάνει ελάχιστα και μετά απλώνεται παντού. Σε ιχνηλάτηση (λαβύρινθους, ζικ ζακ και τέτοια), ακολουθεί καλά αν και συνήθως κρατάει το μολύβι στη χούφτα και αρνείται να αλλάξει. Στο ipad κάνει παπάδες- νομίζω ότι είναι πολύ πιο εύκολο από το μολύβι!

Στο σχολείο, οι δασκάλες δεν ανησυχούν, αλλά κάνουν αρκετή ελεύθερη ζωγραφική (πάει σε δημοτικό σταθμό- είναι 30 παιδάκια με 3 δασκάλες- μέχρι τα χριστούγεννα ήταν δύο και δεν ξέρω πόσο προλαβαίναν). Γενικά κάνουν αρκετές χειροτεχνίες κολλάζ, κοβουν, ράβουν (προσπαθούν και οι τρεις) αλλά καθόλου βάψιμο μέσα σε σχήματα κι όταν τις ρώτησα μου είπαν ότι δεν κερδίζει τίποτα το παιδί με το να βάφει μέσα σε όρια.

Προσωπικά δε θέλω το παιδί να πιέζεται για να φέρει την τέλεια ζωγραφιά που δε βγαίνει γραμμή έξω από τα όρια στο σπίτι, αλλά προβληματίζομαι γιατί φίλοι μας που πάνε σε ιδιωτικούς παιδικούς δείχνουν να κάνουν κυρίως αυτό το πράγμα (και πολύ καλύτερα από εμάς βέβαια).

Ποιά είναι η γνώμη σας;

mama athina το ίδιο θέμα και εμείς. Σε δυο μήνες γίνεται τεσσάρων και οι ζωγραφιές της είναι πάντα ελεύθερες. Γραμμές, χρώματα αλλα τίποτα συγκεκριμένο. Αμα τη ρωτησεις τι ζωγραφίσε δεν απαντά, το μολύβι/μαρκαδορο το πιάνει σωστά. Ζωγραφίζει συχνά, στο σχολειο και στο σπίτι.

Βλέπω τις ζωγραφιές των συνομιληκων και ανησυχώ... Είναι σχέδια αναγνωρίσιμα... Τι εμπειρία έχετε;

Eμενα ειναι 4,5 και παει προνηπιο...ασχολουμαι πολυ στο σπιτι και εχουμε παρα πολλα βιβλια χρωματισμου με θεματα που του αρεσουν(μικυ μαους,μεταφορικα μεσα,κα).Παιδια,δεν ξερω τι λετε,εγω δεν τον εχω καν βαλει να ζωγραφισει ελευθερα και μαλιστα και η νηπιαγωγος τονιζει οτι μας ενδιαφερει τα παιδια να μαθαινουν να ζωγραφιζουν μεσα στα πλαισια του σχεδιου,θεωρω οτι ειναι μικρα ακομα να δινουμε τοση βαση σε τετοιες λεπτομερειες...εμενα σε αυτον τον τομεα εχει μεγαλη διαφορα ολους αυτους τους μηνες που παει σχολειο.Μην πιεζετε τα παιδια σας και μην τα συγκρινετε με τα αλλα παιδια σε τετοιο βαθμο και ειδικα σε αυτην την ηλικια...και μην πολυσυζητατε με αλλες μαμαδες και γιαγιαδες γιατι θα τρελαθειτε...λενε και υπερβολες και ψεματα,τους αρεσει να μειωνουν τα αλλα παιδακια.

Το να ζωγραφίζει το παιδί εντός πλαισίων είναι μία παιδαγωγική διαδικασία, στα πλαίσια των ασκήσεων προ-γραφής. Το ελεύθερο σχέδιο είναι κάτι διαφορετικό: αποσκοπεί στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων του παιδιού και στην έκφραση της δημιουργικότητάς του.

Θεωρώ και τα δύο εξίσου σημαντικά. Συμφωνώ στην τάση υπερβολής που έχουμε οι μαμάδες.

Τα συγκεκριμενα ποστς τα βρισκω εντελως υπερβολικα...μιλαμε για παιδακια που δεν εχουν κλεισει τα 4...και μονο οτι σχεδιαζουν γραμμουλες (και πιθανον τα παιδακια να λενε κιολας οτι προκειται για ενα παιδακι ή ενα σπιτακι,ασχετα αν δεν ειναι ενα αναγνωρισιμο σχεδιο)δειχνει οτι δεν υπαρχει προβλημα εξωτερικευσης συναισθηματων...ας μην τρελαινομαστε εμεις οι ιδιες γιατι τρελαινουμε και τα παιδια μετα...αυτες οι δραστηριοτητες πρεπει να γινονται ευχαριστα και αβιαστα για τα παιδια...αν παρουν χαμπαρι οτι"πρεπει να τις κανουν" το χασαμε το παιχνιδι...καλα κανουν οι δασκαλες στους παιδικους και τους δειχνουν ο,τι δειχνουν αλλα αυτο δε σημαινει οτι ολα τα παιδακια απο τα τρια πρεπει να ειναι Πικασο ή να λενε την προπαιδεια...φαντασου το αγχος που θα αποκτησουν οι εν λογω μαμαδες οταν τα παιδακια πανε στο δημοτικο!

Δεν κατάλαβα αν αναφέρεσαι στο δικό μου πόστ.

Πάντως, το ελεύθερο σχέδιο είναι αυτό που βγαίνει αβίαστα, αντίθετα η ζωγραφική σε πλαίσιο απαιτεί πειθαρχία.

Εννοείται δεν μιλάμε για Πικάσο. Περιμένουμε να δούμε αυτές τις τρεμουλιαστές γραμμούλες και τις μουντζουρίτσες και να ακούσουμε ότι παριστάνουν έναν ολόκληρο κόσμο από δράκους, ιππότες, πειρατές και σπάιντερμαν.

Σε κάθε περίπτωση, στην ηλικία των 4, το σημαντικό είναι να αρχίσει να μαθαίνει το παιδί να κρατά σωστά τον μαρκαδόρο.

Το κάθε παιδάκι σίγουρα διαφέρει. Άλλα θα τους αρέσει η ζωγραφική και σε άλλα όχι.

Πάντως η κόρη μου ασχολείται πολύ με την ζωγραφική και από πολύ νωρίς έδειξε ότι της αρέσει! Στο σπίτι ασχολείται πολύ ώρα με τους μαρκαδόρους της είτε σε προσχεδιασμένες εικόνες από βιβλία ζωγραφικής ή που της τυπώνω εγώ είτε ζωγραφίζει μόνη της σε λευκές κόλλες.

Έχοντας κρατήσει όλα όσα έχει ζωγραφίσει μέχρι τώρα, βλέπω την πρόοδό της και σίγουρα από τα 3 και κάτι ζωγράφιζε ευδιάκριτα.

Παιδικό σταθμό την έστειλα πρώτη φορά φέτος τον Σεπτέμβρη (ήταν 3,5χρν) και έχω ακούσει και από τις δασκάλες της σχολεία περί ζωγραφικής και ότι ζωγραφίζει πολύ καλά για την ηλικία της. Εννοείται, είμαι περήφανη .

Πριν λίγες μέρες κλείσαμε τα 4. Τώρα ζωγραφίζει πολλά θέματα και χωρίς να μας τα περιγράφει, τα περισσότερα από αυτά τα καταλαβαίνουμε. Ζητάει να της δείξω κάτι καινούριο που δεν ξέρει ακόμη να το κάνει πρώτη φορά πχ ήθελε να ζωγραφίσει ένα καρότσι, της το έφτιαξα και μετα αυτή συνέχισε, ζωγραφισε μια μητέρα να το κραταει, ενα μωρο μεσα στο καροτσι κλπ... Άλλες φορές πάλι, μου λεει να της φτιάξω κάτι και της λέω προσπάθησε πρώτα εσύ και μετα την βοηθάω. Σκέφτεται τί θέλει να ζωγραφίσει και μετά το προσπαθεί. Γοργόνες, πριγκιπισσες, πριγκιπες, δεντρα, σπιτι, κοκκινοσκουφιτσα και λυκο...Έχουμε ποικιλία στα θέματά μας!!!

Δεν την πίεσαμε ποτέ. Αλλά όπως της πρωτοέδωσα το πρώτο μαρκαδόρο για να κάνει μουντζούρες, έτσι συνέχισα να δίνω ώθηση (οχι πιεση) στο να ζωγραφίσει κάποιο ετοιμο σχέδιο με ένα χρώμα, μετά να μάθει να χρησιμοποιεί και δεύτερο χρώμα κλπ.

Της αρέσει απλά να ζωγραφίζει είτε μόνη της είτε με παρέα με παιδάκια είτε και με εμάς τους μεγάλους.

Φαντάζομαι οτι το δικό μου post θεωρήθηκε "εντελώς υπερβολικό"... Τέλος πάντων... Το θέμα δεν είναι εάν τα αλλα παιδάκια είναι "καλύτερα"..προφανώς... Το θέμα είναι εάν σε κάποια ηλικία χ θα πρέπει να μπορούν να ζωγραφίζουν και εάν όχι τι μπορούμε να κάνουμε για τα ωθισουμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Ψαχνοντας βρηκα οτι η Μαρία Στυλιανακη έχει δώσει κάποιες ενδιαφέρουσες απαντήσεις πάνω στο θέμα. (Δεν καταφερνω να κάνω παράθεση τα σχετικά posts..έκανα αναζητηση με τη λέξη "ζωγραφική")

Τελικα και εμενα ο μικρος (ο 3μιση) δεν θελει να ζωγραφιζει, Πλεον συμμετεχει στις ασκησεις που κανουν (γιατι περισυ εκλαιγε) αλλα οι γραμμες του ειναι πολυ αχνες - ισα που φαινονται.. Κατα την δασκαλα προτιμαει τις κατασκευες αλλα πρεπει να μαθει να κραταει το μολυβι..

Βλεπω οτι δεν τον ενδιαφερει γιατι το σπιτι ειναι γεματο χαρτια και χρωματα και ο αδελφος του ολο και κατι θα κανει,,,

2μιση χρονια μετα ευπειθως αναφερω οτι ο μικρος μου εξακολουθει να μην θελει να ζωγραφισει (ισως γιατι τελικα δεν καταφερνει να δει ολα τα χρωματα λογω δαλτωνισμου). Ευτυχως το χερι του ειναι πιο σταθερο τωρα οποτε μαλλον στο γραψιμο θα τα καταφερουμε...

Ο δικος μου..πλεον 4...οσο δεν πηγαινε σχολειο δεν ασχολιοταν καθολου με ζωγραφικη και φυσικα οτι ζωγραφιζε ηταν μουτζουρες.Ουτε και καταφερα να του μαθω να κραταει το μολυβι οσο κι αν προσπαθησα.Φετος που πηγε προνηπιο εμαθε και να κραταει το μολυβι και να γραφει το ονομα του και ξαφνικα λατρεψε τη ζωγραφικη.Πλεον εκτος απο το προνηπιο και στο σπιτι του αρεσει να ζωγραφιζει πολυ κυριως με πρσχεδια.Εξακολουθω να προσπαθω να του δειξω πως φτιαχνουμε πχ ενα αυτοκινητο, ενα λουλουδι αλλα μαζι μου αντιδρα θελει να τα κανει οπως του αρεσουν.Με τη δασκαλα αντιθετως τα μαθαινει ολα.Πλεον ζωγραφιζει αρκετα πραγματα και αρκετα σωστα...σιγα σιγα καταφερνει να μενει μεσα στις γραμμες.Οποτε κι εγω αφηνω τη δασκαλα να του τα μαθει κι εγω ακολουθω τη δικη της γραμμη.Για παραδειγμα ειδα πως αυτη τους γραφει το ονομα τους με κεφαλαια και τα αφηνει να το αντιγδαψουν...ετσι εμαθαν να γδαφουν το ονομα τους οποτε το ιδιο κανω κι εγω.Για φετος μου ειπε μονο το ονομα αρκει.Απο του χρονου τα υπολοιπα...οποτε κι εγω δεν τον ζοριζω για πολλα περισσοτερα.Εγω ρε κοριτσια δυσκολευομαι να του δειχνω και πραγματα γιατι ειναι αριστεροχειρας.Για παραδειγμα δυσκολευεται να γραψει το Σ γιατι παει να το γραψει αναποδα ξεκινοντας απο κατω προς τα πανω.Οταν παω να τον βοηθησω εγω το γραφω κανονικα αλλα δεν ξερω ανετσι τον βοηθαω η τον μπερδευω περισσοτερο.Εσεις που εχετε παιδακια αριστεροχειρα πως το κανετε ολο αυτο? Μονο εγω μπερδευομαι?

Νίκη είσαι ζωγράφος; Εννοώ ξέρεις από ζωγραφική και θέλεις να του μάθεις; Δε καταλαβαίνω τι εννοείς να του δείξεις πως φτιάχνεται ένα αυτοκίνητο, αυτά θα τα κάνει μόνος του όπως θέλει αυτός, αυτό έχει σημασία εξάλλου στη ζωγραφική να βάζεις τη φαντασία σου και να τα κάνεις όπως θες.

Όσο για το είναι αριστεροχειρας η δασκάλα τι σου λέει; Εγώ στη θέση σου θα συμβουλευομουν τη νηπιαγωγείο μου για να μου δώσει κατευθύνσεις.

Τι παει να πει αυτο βρε Μαριτα? Πρεπει να ειμαι ζωγραφος για να δειξω στο παιδι μου πως ζωγραφιζουμε ενα αυτοκινητο? Δε σε καταλαβαινω ομολογουμενως.Δλδ οταν μου λεει πχ θελω να ζωγδαφισω ενα αυτοκινητο αλλα δεν ξερω πως τι να του πω...καντο οπως νομιζεις? Να μη του δειξω γιατι δεν ειμαι ζωγραφος?

Ως προς την αριστεροχειρια θα το συζητησω με τη δασκαλα απλα ηθελα να δω πως το αντιμετωπιζουν οι αλλες μαμαδες.

Μα εσύ είπες ότι θες Εσύ να του δείξεις πως φτιάχνεται ένα αυτοκίνητο και αυτός αντιδρά. Και εγώ λέω το εξης: και γιατί να του δείξεις εσύ πως να το φτιάξει;;; Μόνος του θα προσπαθήσει να το φτιάξει όταν και αν θέλει και όπως θέλει αυτός, δεν υπάρχει σωστό και λάθος στη ζωγραφική. Αν θέλει να του δείξεις κάτι θα στο ζητήσει ο ίδιος, αυτό λέω εγώ.

Μαρίτα, γιατί το λες αυτό; Προφανώς, δε θα πεις στο παιδί "δεν το κάνεις σωστά, κάτσε να σου δείξω εγώ", αλλά μπορείς να του πεις "θες να σου κάνω ένα αυτοκινητάκι;" ή "μπορείς να προσθέσεις και ένα τιμόνι, να, κοίτα πώς". Αν αντιδρά,φυσικά, υποχωρούμε...

Πάντως, και εμένα ο γιος μου έκανε τεράστια στροφή, με το που ξεκίνησε το προνήπιο. Παράπονο το είχα που τα άλλα παιδάκια στρώνονταν αμέσως να ζωγραφίσουν, ενώ εκείνος τίποτα!

Παρεμπιπτόντως, έχω βρει τυχαία στο youtube κάτι γιαπωνέζικα βιντεάκια, που παρουσιάζουν-σε στυλ παιδικού τραγουδιού-ζωγραφιές(από εκσκαφείς και τρένα μέχρι αρκουδάκια και παγωτά) με εξαιρετικά απλές γραμμές:

https://www.youtube.com/results?search_query=oojioo

Και βέβαια μπορείς να το κάνεις αυτό ή ακόμα καλύτερα κάθεστε μαζί και ο καθένας κάνει τη ζωγραφιά του. Η ένσταση μου είναι στο ότι θέλω να του δείξω πως να το κάνει και αυτός αντιδρά. Την ώρα που ζωγραφίζει το αυτοκίνητο του λες θα βάλεις και τιμόνι ή όχι; γιατί να του το βάλω εγώ το τιμόνι εάν δεν μου το ζητήσει το παιδί να το κάνω;

Νομίζω παίζει ρόλο ο τρόπος που θα το πεις. Αλλά, πράγματι, πολλά παιδιά θυμώνουν όταν παρεμβαίνουμε στη ζωγραφιά τους. Ίσως η λύση του να κάνουμε εμείς τη ζωγραφιά μας, ταυτόχρονα, είναι η καλύτερη. Μπορεί το παιδί να δείχνει ότι αδιαφορεί, αλλά σίγουρα θα μας μιμηθεί.

Περασαμε πολλες μερες τα Χριστουγεννα να γκρινιαζει οτι θελω να φτιαξω ενα χριστουγεννιατικο δεντρο αλλα μου βγαινει σα γουρουνι ενω τα αλλα παιδακια φτιαχνουν.Προσπαθησα να βρω καποιο ευκολο τροπο να του δειξω πως να το κανει...και αντιδρουσε...γιατι αυτο που για μενα ειναι ευκολο για εκεινος μπορει να ειναι δυσκολο.Αν παλι τον αφηδω να το κανει οπως θελει και δεν ασχοληθω παλι γκρινιαζει γιατι δεν τον βοηθαω.Οταν αντιδραει του τυπου εγω θελω να το κανω ετσι εννοειται δεν επεμβαινω...δεν εχω και καμια καψα να τον κανω πικασο.Οταν ομως θελει να το κανει μονος του αλλα δεν τα καταφερνει και γκρινιαζει γιατι ναι μεν θελει να το κανει μονος του αλλα θελει να το κανει και σωστα το μονο που μπορω να κανω ειναι να του δειξω πως το κανω εγω ωστε να τον διευκολυνω.

Περα απο αυτο το να ζωγραφιζει ενα λουλουδι και να του πω θες να σου δειξω κι εναν αλλον τροπο να το κανεις...δε το βλεπω λαθος.Αν δε θελει και επιμεινει στο δικο του ολα καλα.

Και ζωγραφος να ημουνα παλι θα εκανα πισω αν αντιδρουσε και ηθελα να ζωγραφισει μονος του...γι αυτο και δεν καταλαβα την ερωτηση σου.

Δεν θα δείξεις σε ένα παιδί πώς να φτιάχνει αυτοκίνητο (ή ότι άλλο).

Θα το βάλεις στη διαδικασία να σκεφτεί πώς είναι το αυτοκίνητο, θα του δείξεις εικόνες από διάφορα αυτοκίνητα (ναι, και από τα λεγόμενα "αυτοκίνητα του μέλλοντος"), θα συζητήσετε για το πώς είναι το αυτοκίνητο (π.χ. έχει ρόδες; έχει τιμόνι; έχει πόρτα στο πλάι; έχει πόρτα από πάνω;....) και θα φτιάξει το δικό του αυτοκίνητο.

Επίσης, όταν θα φτιάξει το τραπέζι με 1 πόδι, δεν θα του δείξεις πώς είναι το "σωστό" τραπέζι (με 4 πόδια), γιατί το ΔΙΚΟ του τραπέζι είναι αυτό!

Όπως το ΔΙΚΟ ΤΟΥ δέντρο μπορεί να έχει μωβ κορμό! Το ΔΙΚΟ ΤΟΥ σπίτι μπορεί να είναι στρογγυλό! και λοιπά και λοιπά και λοιπά

Και αν πει ότι δεν ξέρει να ζωγραφίζει πχ γάτα, δείξτε του φωτογραφίες από γάτες, ζωγραφιές μεγάλων ζωγράφων ρεαλιστών, υπερεαλιστών, κυβιστών κλπ που απεικονίζουν γάτες με διάφορους τρόπους. Θα δει ότι η γάτα δεν έχει μόνο μια μορφή, αλλά έχει τη μορφή που θέλουμε εκείνη τη στιγμή!

Αφήστε τα παιδιά να βγάλουν τη φαντασία τους στη ζωγραφική!

Περασαμε πολλες μερες τα Χριστουγεννα να γκρινιαζει οτι θελω να φτιαξω ενα χριστουγεννιατικο δεντρο αλλα μου βγαινει σα γουρουνι ενω τα αλλα παιδακια φτιαχνουν.Προσπαθησα να βρω καποιο ευκολο τροπο να του δειξω πως να το κανει...και αντιδρουσε...γιατι αυτο που για μενα ειναι ευκολο για εκεινος μπορει να ειναι δυσκολο.Αν παλι τον αφηδω να το κανει οπως θελει και δεν ασχοληθω παλι γκρινιαζει γιατι δεν τον βοηθαω.Οταν αντιδραει του τυπου εγω θελω να το κανω ετσι εννοειται δεν επεμβαινω...δεν εχω και καμια καψα να τον κανω πικασο.Οταν ομως θελει να το κανει μονος του αλλα δεν τα καταφερνει και γκρινιαζει γιατι ναι μεν θελει να το κανει μονος του αλλα θελει να το κανει και σωστα το μονο που μπορω να κανω ειναι να του δειξω πως το κανω εγω ωστε να τον διευκολυνω.

 

Περα απο αυτο το να ζωγραφιζει ενα λουλουδι και να του πω θες να σου δειξω κι εναν αλλον τροπο να το κανεις...δε το βλεπω λαθος.Αν δε θελει και επιμεινει στο δικο του ολα καλα.

Και ζωγραφος να ημουνα παλι θα εκανα πισω αν αντιδρουσε και ηθελα να ζωγραφισει μονος του...γι αυτο και δεν καταλαβα την ερωτηση σου.

Το λέει αυτό γιατί του έχει περάσει το μήνυμα (όχι από σένα παραίτητα) ότι ένας είναι ο σωστός τρόπος απεικόνισης.

Και όμως δεν είναι ένας!

Ψάξτε εικόνες στο internet και σε βιβλία. Θα δείτε ότι υπάρχουν άπειρα Χριστουγεννιάτικα ΄δεντρα (μιας και αυτό το παράδειγμα έφερες), μικρά, μεγάλα, πράσινα, ροζ, ψηλά, κοντά, ανάποδα, μυτερά, πιο στρόγγυλα, πιο ρεαλιστικά..... Άπειρα!!!!!

Ομοίως, δείτε ανθρώπους.... Εκεί και αν υπάρχουν άπειρες μορφές!

Αυτοκίνητα..... Μόνο ένα περιοδικό με αυτοκίνητα να πάρεις.... ή να ψάξεις με μιααπλή αναζήτηση στο google για "ζωγραφιές αυτοκινήτων".... Και ομοίως για τα πάντα

Είναι γνωστή η δήλωση του Πικάσο: «Μου πήρε 4 χρόνια να ζωγραφίσω σαν το Ραφαήλ, αλλά μια ολόκληρη ζωή για να ζωγραφίσω σαν παιδί».

Το σημαντικό είναι να νιώθει καλά ένα παιδί ζωγραφίζοντας. Είναι απολύτως φυσικό να νιώθει δυσφορία, βλέποντας ότι δεν μπορεί να φτάσει το αποτέλεσμα που φαντάζεται στο μυαλό του.

Για μένα η καλύτερη αντιμετώπιση στοχεύει στο να το κάνουμε να αισθάνεται καλά με ό,τι μπορεί να φτιάξει.

Το να το διορθώνουμε ή να του δείχνουμε το σωστό μπορεί να βαθύνει τη δυσφορία του, γιατί του "ανεβάζει τον πήχη" και το κάνει να νιώθει ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλεια και αίσθηση αποτυχίας.

Έτσι θα οδηγηθεί στο να παραιτηθεί από αυτή την ασχολία και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί είναι εξαιρετική δίοδος έκφρασης και αποφόρτισης.

Δεν θα δείξεις σε ένα παιδί πώς να φτιάχνει αυτοκίνητο (ή ότι άλλο).

Θα το βάλεις στη διαδικασία να σκεφτεί πώς είναι το αυτοκίνητο,

 

Αφήστε τα παιδιά να βγάλουν τη φαντασία τους στη ζωγραφική!

Επ΄ευκαιρίας ήθελα να πω σχετικά με τη δασκάλα μας (Β΄δημοτικού). Σε όλες τις εργασίες τους, τα παροτρύνει να στολίζουν τη σελίδα με ζωγραφιές. Ως εδώ καλά. Μετά δείχνει τις ζωγραφιές των παιδιών δημοσίως και τα υπόλοιπα παιδιά χειροκροτούν, σχολιάζουν, αδιαφορούν κτλ...

Η κόρη μου έχει στενοχωρηθεί γιατί νιώθει ότι δεν ζωγραφίζει καλά (προφανώς δεν έχει πολλές ζητωκραυγές) και ότι παίρνουν τα εύσημα κάποια παιδάκια όπου τα βοηθάει η μαμά τους να ζωγραφίσουν. Εγώ αρνιόμουν στην αρχή να τη βοηθήσω και έκανα αυτό που λες emmaki. Της έδειχνα εικόνες, της έλεγα να βάλει τη φαντασία της, προσπαθούσε και μετά γύρναγε απογοητευμένη ότι δεν άρεσε η ζωγραφιά της στα υπόλοιπα παιδιά. Δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι η απόλυτη αλήθεια ή αν έτσι το αντιλαμβάνεται, αλλά άρχισα κάποιες φορές να τη βοηθάω. Όχι να της κάνω τη ζωγραφιά, αλλά να της δίνω ιδέες, να κάνω κάτι δικό μου στο πρόχειρο και να προσπαθεί να το αντιγράψει κτλ. Αρνούμαι όμως να επεκταθώ και της εξηγώ ότι ακόμα και να πάρει τα εύσημα δεν θα έχει σημασία, γιατί δεν θα είναι δική της ζωγραφιά αν την έχω κάνει εγώ. Και σχετικά με τα άλλα παιδάκια, αν όντως τους φτιάχνει τις ζωγραφιές η μαμά τους, στην ουσία η μαμά παίρνει τα χειροκροτήματα.

Τώρα τελευταία νιώθει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για τις ζωγραφιές της και σταμάτησα την οποιαδήποτε βοήθεια, πλην ίσως να της δώσω κάποια ιδέα συμπληρωματικά σε αυτό που φτιάχνει (εάν μου το ζητήσει).

Εσύ πως θα το χειριζόσουν;

Τι γνώμη έχεις για τη μέθοδο της δασκάλας;

Στην αρχη καναμε αυτο που λες με τον υπολογιστη ψαξαμε πολλες εικονες απο δεντρα για να βρω κι εγω καποιο ευκολο σχεδιο να του κανω.Ειδαμε λοιπον ποσα πολλα δεντρα υπαρχουν και πως ο καθενας το κανει με το δικο του τροπο.Μεχρι εδω καλα.Παμε τωρα να φτιαξουμε το δικο μας.Οταν το εφτιαχνε μονοςμτου και να του ελεγα εγω πολυ ωραιο το εκανες βαλε και μπαλιτσες τωρα..μου ελεγε οχι δεν ειναι ετσι το χριστουγεννιατικο δεντρο και νευριαζε...οταν επιχειρουσα να του δειξω εγω εναν τροπο να το κανει παλι νευριαζε γιατι δε μπορουσε να το κανει.Το ολο θεμα ηταν πως στην παρουσα φαση δε μπορουσε ακομα να φτιαξει τριγωνο.Τη σκεπη πχ στοσπιτακι την εκανε στρογγυλη και ολα καλα.Με το χριστουγεννιατικο δεντρο φαγαμε πολυ γκρινια.Εκει λοιπον τι να του πω?

Για την αριστεροχειρια μηπως μπορεις να μου πεις την αποψη μουΔλδ ενα παιδι αριστεροχειρο επηρεαζεται/μπερδευεται οταν βλεπει πχ εσενα πως γραφεις το Σ? Αν δλδ θελεις εσυ να δειξεις σε ενα παιδακι το Σ του δειχνεις πως το γραφεις γραμμουλα γραμμουλα η του το δειχνεις γραμμενο και το αφηνεις να το αντιγραψει με οποιο τροπο μπορεσει?

Δεν θα δείξεις σε ένα παιδί πώς να φτιάχνει αυτοκίνητο (ή ότι άλλο).

Θα το βάλεις στη διαδικασία να σκεφτεί πώς είναι το αυτοκίνητο, θα του δείξεις εικόνες από διάφορα αυτοκίνητα (ναι, και από τα λεγόμενα "αυτοκίνητα του μέλλοντος"), θα συζητήσετε για το πώς είναι το αυτοκίνητο (π.χ. έχει ρόδες; έχει τιμόνι; έχει πόρτα στο πλάι; έχει πόρτα από πάνω;....) και θα φτιάξει το δικό του αυτοκίνητο.

 

Επίσης, όταν θα φτιάξει το τραπέζι με 1 πόδι, δεν θα του δείξεις πώς είναι το "σωστό" τραπέζι (με 4 πόδια), γιατί το ΔΙΚΟ του τραπέζι είναι αυτό!

Όπως το ΔΙΚΟ ΤΟΥ δέντρο μπορεί να έχει μωβ κορμό! Το ΔΙΚΟ ΤΟΥ σπίτι μπορεί να είναι στρογγυλό! και λοιπά και λοιπά και λοιπά

 

Και αν πει ότι δεν ξέρει να ζωγραφίζει πχ γάτα, δείξτε του φωτογραφίες από γάτες, ζωγραφιές μεγάλων ζωγράφων ρεαλιστών, υπερεαλιστών, κυβιστών κλπ που απεικονίζουν γάτες με διάφορους τρόπους. Θα δει ότι η γάτα δεν έχει μόνο μια μορφή, αλλά έχει τη μορφή που θέλουμε εκείνη τη στιγμή!

 

Αφήστε τα παιδιά να βγάλουν τη φαντασία τους στη ζωγραφική!

Αυτό ακριβώς εννοώ!Δε θα του δείξω εγώ τι να κάνει κάτι γιατί απλά δεν υπάρχει σωστό και λάθος στη ζωγραφική...όπως το αισθάνεται και το φαντάζεται ο καθένας, μικρός ή μεγάλος. Αυτό εννούσα ,όχι ότι μόνο οι ζωγράφοι δείχνουν στα παιδιά τους - που ούτε αυτοί φαντάζομαι κάθονται κάτω και τους μαθαίνουν.

Είναι γνωστή η δήλωση του Πικάσο: «Μου πήρε 4 χρόνια να ζωγραφίσω σαν το Ραφαήλ, αλλά μια ολόκληρη ζωή για να ζωγραφίσω σαν παιδί».

 

Το σημαντικό είναι να νιώθει καλά ένα παιδί ζωγραφίζοντας. Είναι απολύτως φυσικό να νιώθει δυσφορία, βλέποντας ότι δεν μπορεί να φτάσει το αποτέλεσμα που φαντάζεται στο μυαλό του.

Για μένα η καλύτερη αντιμετώπιση στοχεύει στο να το κάνουμε να αισθάνεται καλά με ό,τι μπορεί να φτιάξει.

Το να το διορθώνουμε ή να του δείχνουμε το σωστό μπορεί να βαθύνει τη δυσφορία του, γιατί του "ανεβάζει τον πήχη" και το κάνει να νιώθει ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλεια και αίσθηση αποτυχίας.

Έτσι θα οδηγηθεί στο να παραιτηθεί από αυτή την ασχολία και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί είναι εξαιρετική δίοδος έκφρασης και αποφόρτισης.

Εγώ τη κόρη μου, και όλα τα υπόλοιπα παιδιά φαντάζομαι, την θαυμάζω στη ζωγραφική. Όχι επειδή ζωγραφίζει καλά (δε ξέρω κιόλας αν ζωγραφίζει καλά) αλλά επειδή πρώτον το χαίρεται και δεύτερον δεν αγχώνεται για αυτό που θα φτιάξει.

Δηλαδή καθόμαστε μαζί στο τραπέζει να ζωγραφίσουμε, εγώ σκέφτομαι πως θα κάνω το σπίτι, κάνω ευθείες σταθερές γραμμές και πολύ μονότονες φυσικά. Αυτή παίρνει το μολύβι χωρίς να σκεφτεί και αρχίζει, σχεδιάζει αυτό που θέλει στο λεπτό και μετά το βάφει. Χωρίς άγχος αν είναι ίσιο το δέντρο ή μεγάλοι οι καρποί. Πάντα μα πάντα την επιβραβεύω γιατί ειλικρινά έχει τόσο φαντασία που δεν έχει σημασία πως και τι έκανε αλλά το ότι το ευχαριστήθηκε και το έκανε χωρίς κανένα άγχος για το αποτέλεσμα.

Ζωγραφίζει από μικρή, 2 1/2 ετών της πήραμε νερομπογιές και βάφαμε παρέα στο μπαλκόνι. Οι υπόλοιποι φίλοι μας φοβόντουσαν να πάρουν στα συνομίληκά τους για να μη τους βάψουν το σπίτι. Ποτέ δε μου έγραψε με μαρκαδόρο ή μπογιά πουθενά εκτός από το χαρτί. Δεν έχει κανένα φοβερό ταλέντο αλλά την ηρεμεί και την ευχαριστεί απίστευτα.