Κρίση και Κοινωνικότητα

Ανοίγω αυτό το θέμα γιατί οφείλω να ομολογήσω πως με έχει προβληματίσει πολλές φορές τώρα τελευταία.

Παρατηρώ πως οι επαφές μας με φίλους/ γνωστούς έχουν μειωθεί εξαιτίας της κρίσης. θα παραθέσω κάποια παραδείγματα και θα προσπαθήσω να είμαι σαφής.

Παράδειγμα 1

Την περασμένη εβδομάδα ήταν τα γενέθλια φίλης της κόρης μου σε παιδότοπο αρκετά μακρυά απο το σπίτι μας. Ο μπαμπάς έλειπε εκτός Αθηνών για δουλειά, άρα είχε πάρει και το αυτοκίνητο. Για να πάμε λοιπόν στο εν λόγω πάρτυ, θα έπρεπε να πάρω ταξί για να πάμε, ταξί να γυρίσουμε(η περιοχή δεν συνδέεται με συγκοινωνία άμεση θα κάναμε τουλάχιστον ένα 2ωρο να φτάσουμε) συν το δώρο...θα μας κόστιζε γύρω στα 50 ευρώ αν υποθέσουμε ότι δεν διέθετα και σούπερ ποσό για δώρο, κάτι αξιοπρεπές τουλάχιστον. 50 ευρώ για ένα πάρτυ δεν μπορώ να διαθέσω, δεδομένου του ότι υπάρχουν κι άλλα 3 πάρτυ μέσα στον μήνα που πρέπει να πάμε και ειλικρινά, σκέφτομαι πως θα ανταπεξέρθουμε σε όλα. Το αποτέλεσμα ήταν να κανονίσω κάτι άλλο που ευχαριστούσε την κόρη μου και δεν στοίχιζε τόσο πολύ και τελικά να μην πάμε στο πάρτυ.

Παράδειγμα 2

Μια φίλη μου και μαμά ενός απο των κοριτσιών που κάνει παρέα η κόρη μου, μου πρότινε με ενθουσιαμό να πάμε μαζί σε μαθήματα ζωγραφικής του δήμου. Το ποσό, για δήμο, είναι αρκετά μεγάλο και δεν δύναμαι να το δώσω για χόμπυ, παρόλο που το επιθυμώ διακαώς. Αναγκάστηκα κι εκεί να βρω μια δικαιολογία του στυλ "δεν έχω χρόνο φέτος του χρόνου βλέπουμε" και να αρνηθώ ευγενικά.

Παράδειγμα 3

Εμενα και του άντρα μου μας αρέσει πολύ να μαγειρεύουμε και να καλούμε κόσμο σπίτι. Είναι βασικό κομμάτι της κοινωνικής μας ζωής. Παρόλα αυτά, με τις καινούριες οικονομικές συνθήκες αυτό έχει σχεδόν κοπεί. Καλούμε πλέον μόνο τους πολύ κολλητούς μας και ακόμα και τότε, αναγκαστικά, σκεφτόμαστε πολύ τι θα μαγειρέψουμε για να βγει κάπως οικονομικά.

Παράδειγμα 4

Πριν απο λίγο καιρό γέννησε η νύφη μου. Και επειδή δεν είχα λεφτά να της πάρω κάτι αξιοπρεπές απέφευγα να πάω στο σπίτι τους(στο μαιευτήριο δεν πήγα γιατί είμασταν άρρωστοι και δεν επιτρέπονταν ούτως ή άλλως) γιατί περίμενα να μαζέψω λεφτά για να αγοράσω κάτι καλό. Δεν μιλάμε τώρα για τρελλά ποσά οκ?

Σκέφτομαι ότι αν συνεχίσουμε έτσι θα απομακρυνθούμε απ' όλους. Γενικά είμαι πολύ περήφανη σε αυτό το θέμα και δεν θέλω να λέω σε κανέναν ότι δεν έχουμε λεφτά να κάνουμε αυτό κι εκείνο και "συγνώμη, αλλά δεν θα ακολουθήσουμε γιατί δεν μας περρίσεψε μία αυτόν τον μήνα". Δόξα το θεό έχουμε και οι δύο δουλειές και σπίτι δικό μας αλλά μόλις που μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας. Για παραπάνω δεν φτάνει με τίποτα. Απο τη μία στενοχωριέμαι γιατί δεν θέλω να κόψω τις κοινωνικές μας επαφές ούτε να στερώ απο το παιδί μου πράγματα τα οποία τα έχει ανάγκη. Απο την άλλη λέω έχουμε την υγεία μας, την δουλειά μας και κάπως θα την βγάλουμε - όπως όλοι έτσι κι εμείς.

Εσείς αντιμετωπίζετε κάτι τέτοιο? Τι κάνετε γιαυτό? Έχετε αναγκαστεί να αραιώσετε κάποιες επαφές εξαιτίας της κρίσης? Έχετε διαπιστώσει πως με μερικές οικογένειες δεν μπορείτε πια να συμβαδίσετε γιατί ας πούμε ένα παράδειγμα η άλλη οικογένεια διαθέτει πχ 100 ευρώ για βγει με παρέα σε ταβέρνα κι εσείς δεν μπορείτε να διαθέσετε όχι απλά ένα τέτοιο ποσό αλλά κανένα ποσό ωστε να κανονίσετε να βρεθήτε κάπου και να φάτε? ή να πάτε σινεμά/θέατρο/για καφέ κλπ

Κι εμείς έχουμε κάπως περιοριστεί κοινωνικά λόγω της κρίσης, νομίζω ανθρώπινο είναι και σε τέτοιες εποχές κανείς δεν σε παρεξηγεί.

Δεν είμαστε ακόμη σε ηλικία πάρτυ κλπ, είναι μικρά τα δικά μου αλλά στην βάφτιση μου έκανε εντύπωση πως τα δώρα ήταν τα περισσότερα αξίας 5-15 ευρώ. Σοκ όταν πήγα σε κατάστημα γνωστό και έδωσα 3 αλλαγές και μου είπαν 17 ευρώ....

Κάτι που δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Στην αρχή τσιμπήθηκα, μετά όμως σκέφτηκα ψύχραιμα και δικαιολόγησα απόλυτα την κατάσταση. Αφού ήταν άνεργοι κάποιοι, άλλοι με τρελές μειώσεις στους μισθούς και άλλοι απλήρωτοι. Άρα μετά από σκέψη εκτιμάς και το γεγονός ότι ήρθαν που λέει ο λόγος.

Είναι πολύ λίγοι πλέον αυτοί που θα ανταπεξέλθουν απόλυτα σε τέτοιες υποχρεώσεις και δυστυχώς εμείς δεν είμαστε σε θέση να ακολουθούμε. Υπάρχουν επίσης και τρόποι να ξεπεράσεις τέτοια θέματα, πχ καλείς για καφέ κι όχι για φαγητό. Επίσης όταν σε καλούν σε γεύμα μπορείς να δωρίσεις ένα χειροποίητο γλυκό (αξιοπρεπές - κάτι που πετυχαίνεις) παρά ένα κουτί με επώνυμα γλυκά. Από κάποιους εκτιμάται και περισσότερο.

Εχουμε πάρει απόφαση πως ζούμε κι έτσι μια χαρά. Την υγειά μας να'χουμε.

Δόξα το θεό έχουμε και οι δύο δουλειές και σπίτι δικό μας αλλά μόλις που μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας

Γειά σου tzoutzouka,

Καταρχήν συμφωνώ πως οι κοινωνικές επαφές μπορούν να μειωθούν εξαιτίας της κρίσης. Μιλάμε όμως για κόσμο άνεργο, ή σπίτια όπου εργάζεται μόνο ο ένας κ υπάρχουν 2-3 παιδιά. Εκεί να καταλάβω την απουσία απʼτο πάρτυ (παράδειγμα 1), απʼτο μάθημα ζωγραφικής (παράδειγμα 2), ακόμη και τα 3 και 4 θα μπορούσα να τα κατανοήσω εαν μιλάμε για κόσμο άνεργο - παρότι με μια καλή προετοιμασία (προσφορές κλπ) μπορεί κάποιος να μαγειρέψει κάτι αξιοπρεπές, και τον ερχομό του ανηψακίου τον γνωρίζουμε αρκετούς μήνες νωρίτερα ώστε να κάνουμε τον κουμάντο μας.

Όμως στην περίπτωσή σας όπου δουλεύουν και οι δύο μου κάνει εντύπωση, και μου φέρνει στο νού συνάδελφο του συζύγου που με μισθά 2500 (εργάζεται και η γυναίκα του) κουτσά στραβά βγάζουν το μήνα και άντε πότε θα μπει και πότε θα μπει (ο μισθός). Και χωρίς νοίκι. Εννοώ, μήπως να ιεραρχήσετε διαφορετικά τις ανάγκες σας ή/και την ψυχαγωγία σας? Εσείς ξέρετε από πού θα κόψετε αλλά σίγουρα δε θα κλειστείτε μέσα λόγω κρίσης. Προσωπικά θα πήγαινα στο πάρτυ (δε μιλάμε αν βαριόμουνα γιατί είχα άλλα 3 πάρτυ μες το μήνα), θα κοίταζα μήπως πάω σε κοντινό μετρό ώστε να δώσω ένα εισητήριο συν αρκετά λιγότερα ευρώ στο ταξί, και θα έπαιρνα και ένα αξιοπρεπές δώρο με 10-15 ευρώ (εγώ τουλάχιστον το θεωρώ αξιοπρεπές και τέτοιο πήγαμε στο γιό του αφεντικού του άντρα μου, ένα ζευγάρι παπούτσια γνωστή μάρκα προπέρσινη μόδα). Με άλλα 3 πάρτυ μες το μήνα ε νομίζω να σε παρεξηθούσε κανένας, ειλικρινά!

Έχω ξαναγράψει σε σχετικό τόπικ, διότι εμείς με μισθό μόνο του συζύγου (αλλά αρκετά καλό) συν ενοίκιο, μας μένουν και στην άκρη. Ε και μου φαίνεται λίγο κάπως δύο μισθοί/χωρίς νοίκι/1 παιδί να μην μένει στην άκρη όχι για δώρο ανηψιού αλλά ούτε για σινεμά όπως γράφεις. Όλα με καλή διάθεση.

Μα σαφώς και μιλάμε με καλή διάθεση, γιαυτό και συζητάμε άλλωστε. Να διορθώσω όμως πως έχω δύο παιδιά, όχι ένα, απλά ανέφερα μόνο την κόρη μου γιατί έτυχε να είναι μέσα στα παραδείγματα που ανέφερα.

Τώρα στο θέμα των μισθών. Ανάλογα τι μισθό παίρνει ο καθένας που δουλεύει. Ο μισθός του άντρα μου πχ μειώθηκε με την κρίση στο μισό κι εγώ παίρνω έναν μισθό της τάξεως κανονικός μισθός δημοσίου υπαλλήλου. Δεν θα ήθελα να αναφέρω το ακριβές ποσό για ευννόητους λόγους. Αλλά φανταστήτε ότι το συνολικό ποσό και των δύο μας είναι σαν να δουλεύει ένας και να παίρνει έναν σχετικά καλό μισθό. Θα αρκεστώ να πω ότι ούτε κατά διάνοια δεν φτάνει το 2500 που γράφεις πιο πάνω. Επίσης σχετικά με το νοίκι, εμείς πληρώνουμε το χαράτσι για δύο σπίτια, ένα αυτό που μένουμε και ένα του άντρα μου που του έχουν αφήσει όχι πλήρως τελειωμένο, το πληρώνουμε όμως. Οπότε είναι σαν να πληρώνουμε νοίκι. Βάλε και τον παιδικό του μικρού, κοινόχρηστα, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, βενζίνες, σούπερ μάρκετ, παιδίατροι, φάρμακα κλπ έξοδα...τι μπορεί να μείνει απο αυτά?

Και μιλάμε ότι κάνουμε πολύ μετρημένη ζωή, έχω να αγοράσω ας πούμε ρούχο για τον εαυτό μου απο...εμμμ...δεν θυμάμαι...

Έχω ξαναγράψει σε σχετικό τόπικ, διότι εμείς με μισθό μόνο του συζύγου (αλλά αρκετά καλό) συν ενοίκιο, μας μένουν και στην άκρη. Ε και μου φαίνεται λίγο κάπως δύο μισθοί/χωρίς νοίκι/1 παιδί να μην μένει στην άκρη όχι για δώρο ανηψιού αλλά ούτε για σινεμά όπως γράφεις. Όλα με καλή διάθεση.

Το σημαντικό δεν είναι πόσα χρήματα παίρνεις αλλά πόσα χαλάς (τι υποχρεώσεις έχεις). Αν έχεις δεύτερο σπίτι στο όνομά σου, ειδικά αν από αυτό δεν παίρνεις ενοίκιο, αναγκάζεσαι να πληρώνεις ΕΝΦΙΑ συν τα κοινόχρηστά του, και ξαφνικά είναι σαν να πληρώνεις κανονικό ενοίκιο (και φυσικά ΕΝΦΙΑ στο κανονικό σου σπίτι).

Αυτή τη στιγμή είναι σε καλύτερη μοίρα αυτός που νοικιάζει παρά αυτός που έχει δικό του σπίτι, οπότε μην θεωρείς ότι αυτός που είναι "χωρίς νοίκι" είναι προνομοιούχος. Καμία σχέση.

Επίσης το να έχεις μόνο ένα καλό μισθό είναι προτιμότερο από το να έχεις δύο μέτριους. Κατ' αρχήν έχεις τα μισά έξοδα μετακίνησης και γλιτώνεις και το έξοδο του παιδικού. Συν όλα τα ψιλολόγια που πληρώνει αυτός που είναι εκτός σπιτιού όλη μέρα: τις τυρόπιτες, τους καφέδες, το ταξί που θα χρειαστεί να πάρει κάποια στιγμή κλπ.

Εσείς αντιμετωπίζετε κάτι τέτοιο? Τι κάνετε γιαυτό? Έχετε αναγκαστεί να αραιώσετε κάποιες επαφές εξαιτίας της κρίσης? Έχετε διαπιστώσει πως με μερικές οικογένειες δεν μπορείτε πια να συμβαδίσετε γιατί ας πούμε ένα παράδειγμα η άλλη οικογένεια διαθέτει πχ 100 ευρώ για βγει με παρέα σε ταβέρνα κι εσείς δεν μπορείτε να διαθέσετε όχι απλά ένα τέτοιο ποσό αλλά κανένα ποσό ωστε να κανονίσετε να βρεθήτε κάπου και να φάτε? ή να πάτε σινεμά/θέατρο/για καφέ κλπ

Εγώ ναι, έχω κάνει αρκετές περικοπές στη διασκέδαση για να μπορώ να κάνω άλλα έξοδα που μου είναι πιο απαραίτητα ή που τα θεωρώ πιο σημαντικά. Στους κοντινούς φίλους το λέω ευθέως ότι δεν μπορούμε να πάμε π.χ. έξω για φαγητό γιατί δεν έχουμε χρήματα. Θέατρο έχω να πάω χρόνια, για καφέ δεν προλαβαίνω λόγω των ωρών εργασίας και σινεμά πήγα τον Μάρτιο. Τώρα πάλι θα ξαναπάω σε θερινό. Γενικά όμως δεν είμαι της διασκέδασης, οπότε δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει το έξω. Δηλαδή μου λείπει, απλά δεν με πειράζει σε σημείο να στεναχωριέμαι.

Για να μπορώ να έχω κάποια πράγματα (πολυτέλειες) που δεν θέλω να κόψω, αυτό που κάνω είναι τρελλή οικονομία σε άλλα πράγματα που δεν μου είναι τόσο απαραίτητα. Δυστυχώς είναι τέτοιες οι εποχές που δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.

Τζουτζούκα,

Το (1) και το (2) μου φαίνονται κατανοητά.

Το (3), επίσης, μου φαίνεται εύλογο. Συνήθως, στο σπίτι μας, στα τραπέζια μας, καλούμε τους πιο στενούς μας φίλους. Για τους λιγότερους στενούς, συνήθως κάνουμε πιο απλές ετοιμασίες.

Για το (4), μου φαίνεται ότι αντιπαθείς έντονα τη νύφη σου.

Για το ανηψάκι να πω κι εγώ ότι μου φαίνεται υπερβολή να μην πηγαίνεις επίσκεψη επειδή δεν έχεις χρήματα για δώρο. Φαντάσου να ήσουν στη θέση της νύφης σου, δεν θα σου φαινόταν "κάπως" να μην έχουν έρθει οι κοντινοί συγγενείς να δουν το μωρό; Εγώ θα είχα πικαριστεί απίστευτα. Και γιατί πρέπει να πάρεις δώρο στην τελική; Τώρα που το σκέφτομαι, κανένα από τα αδέρφια μας δεν πήρε δώρο στο μωρό μας όταν γεννήθηκε. Αλλά ήταν όλοι στο μαιευτήριο, η νύφη μου κιόλας πρώτη-πρώτη, άφησε τη δουλειά της καθημερινή μεσημέρι και ήρθε να δει το νεογέννητο (δώρο του πήρε 6 μήνες μετά).

Οχι δεν εχουν μειωθεί οι επαφές μας λόγω κρίσης, αντιθέτως έχουν αυξηθεί λόγω της κόρης μας που θέλει να βλέπει παιδάκια, οποτε "αναγκαζομαστε" να πάρουμε τηλέφωνο άλλους με παιδάκια και να τους προσκαλεσουμε.

Παλιοτερα που δεν ειχαμε παιδια (ακριβως πριν την κριση) ειμαστε πιο αντικοινωνικοι. Μας εφτανε ο καναπες, καμια ταινια, και έξοδος για φαγητο.

(Μπαρ, ξενυχτια έχουν κοπει εδω και αιωνες βεβαια).

Εννοειται οτι δεν κανουμε εξοδα καθημερινα. Οσον αφορα τα δωρα για παρτυ που θα αγορασω κυμαινονται απο 5 εως 20 ευρω. Το ιδιο ισχυει και για τα δωρα που δεχομαστε ή που δεν...δεχομαστε!Καμια παρεξηγηση ..καταλαβαινω.

Η κριση εχει επηρεασει την ψυχολογια και τις επιλογες μου ως προς το τι και αν θα αγορασω, αλλα υπάρχουν περιπτωσεις που μας εχει φερει πιο κοντα με καποιους ανθρωπους.

Εννοειται οτι δεν κανουμε εξοδα καθημερινα. Οσον αφορα τα δωρα για παρτυ που θα αγορασω κυμαινονται απο 5 εως 20 ευρω. Το ιδιο ισχυει και για τα δωρα που δεχομαστε. Καμια παρεξηγηση ..καταλαβαινω.

Πολλές φορές σκέφτομαι πως έχουμε ξεφύγει συνολικά. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή ότι τα περισσότερα δώρα σε πάρτι ήταν βιβλία ή κάποιο απλό παιχνίδι (κούκλα, αυτοκινητάκια, σπάνια επιτραπέζιο). Οι τούρτες ήταν απλές τούρτες από ζαχαροπλαστείο και τα κεράσματα σπιτικά από τα χεράκια της μαμάς. Και δεν νιώθαμε ότι στερούμασταν, μια χαρά είμασταν.

30 χρόνια μετά, ένα βιβλίο κοστίζει λιγότερα από 10 ευρώ κι εμείς θεωρούμε πως αν δώσουμε 20 ευρώ για δώρο, δίνουμε λίγα. Η τούρτα πρέπει να είναι υπερπαραγωγή με ειδικό παιδικό θέμα, τα κεράσματα επίσης υπερπαραγωγή, και φέρνουμε και κλόουν για να απασχολήσει τα παιδιά. Κάνουμε δηλαδή το διπλάσιο έξοδο αλλά αισθανόμαστε φτωχότεροι. Δεν είναι κρίμα;

Πολλές φορές σκέφτομαι πως έχουμε ξεφύγει συνολικά. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή ότι τα περισσότερα δώρα σε πάρτι ήταν βιβλία ή κάποιο απλό παιχνίδι (κούκλα, αυτοκινητάκια, σπάνια επιτραπέζιο). Οι τούρτες ήταν απλές τούρτες από ζαχαροπλαστείο και τα κεράσματα σπιτικά από τα χεράκια της μαμάς. Και δεν νιώθαμε ότι στερούμασταν, μια χαρά είμασταν.

 

30 χρόνια μετά, ένα βιβλίο κοστίζει λιγότερα από 10 ευρώ κι εμείς θεωρούμε πως αν δώσουμε 20 ευρώ για δώρο, δίνουμε λίγα. Η τούρτα πρέπει να είναι υπερπαραγωγή με ειδικό παιδικό θέμα, τα κεράσματα επίσης υπερπαραγωγή, και φέρνουμε και κλόουν για να απασχολήσει τα παιδιά. Κάνουμε δηλαδή το διπλάσιο έξοδο αλλά αισθανόμαστε φτωχότεροι. Δεν είναι κρίμα;

Ετσι ακριβώς. Η γιάγιά έφτιαχνε την τούρτα. Η μαμά μαγείρευε το φαγητό. Τα δώρα απο τους φίλούς απλά και πολλες φορές χειροποίητα (θυμάμαι μια συμμαθήτρια μου, μου είχε φτιάξει μια πολύ όμορφη κάρτα με χρόνια πολλά πάνω). Και περνούσα τέλεια, παιζαμε, χορεύαμε, γελούσαμε.....

Και μάλιστα θυμάμαι οτι δεν μας κάναμε και κάθε χρόνο πάρτυ γενεθλίων. Ανάλογα με τον προυπολογισμό της χρονιάς.

Χθές το βράδυ ήμασταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι με τον αντρα μου και αντι ''να βγάζουμε τα μάτια μας'', συζητούσαμε για το πως μπορούμε να περιορίσουμε τα ήδη περιορισμένα έξοδα μας. Δεν είναι τραγικό? Και μετά αφου καταλήξαμε στο οτι δεν έχει μείνει κάτι άλλο να κόψουμε (για την ακρίβεια αποφασίσαμε να κόψουμε τις σόδες που πίνουμε καμιά φορά, νεράκι και μόνο απο δω και πέρα ), κοιμηθήκαμε!:)

Όσο για τη νύφη έχω να σας πω πως είναι τύπος που θα παρεξηγούνταν η ίδια απίστευτα, αν πήγαινα χωρίς δώρο

Εγώ προσωπικά δεν θα παρεξηγιόμουνα καθόλου αν ο αδερφός μου δεν μου έφερνε καθόλου δώρο λόγω οικονομικής κατάστασης. Η νύφη μου είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση, αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία. Στο μαιευτήριο διευκρίνησα πιο πάνω ότι δεν πήγαμε γιατί είμασταν οικογενειακώς άρρωστοι και δεν επιτρέπονταν.

Κατά τα άλλα συμφωνώ με το πιθηκάκι. Όλα ήταν τόσο απλά παλιά - και τι χαρά που κάναμε όταν μας έφερναν αυτό το μικρό ασήμαντο δωράκι! - και τώρα χρειάζονται υπερπαραγωγές για να πεις ότι κάτι έκανες. Δεν είμαι της ίδιας λογικής, ούτε και υπερπαραγωγές κάνω. Δηλαδή θεωρώ ότι είναι λίγο περιττό έξοδο ο κλόουν σε ένα παιδικό πάρτυ και η τούρτα μπορεί να είναι και μια απλή του ζαχαροπλαστείου(δεν το έχω με τις τούρτες). Μπορούμε να φάμε και μια ωραία μακαρονάδα με τους φίλους μου δεν είναι ανάγκη να φτιάξω ψητό γουρουνόπουλο για να βρεθούμε. Ωστόσο μερικές φορές νιώθω άσχημα όταν πρέπει να αρνηθώ να πάμε κάπου γιατί δεν έχω ούτε 10 ευρώ να πάρω ένα ψευτοπαιχνιδάκι ή ένα τσουρέκι που λέει ο λόγος, έτσι να κρατάω κάτι στο χέρι. Περισσότερο με πειράζει όταν δίνω άκυρα για πάρτυ των παιδιών, για μένα δεν με πειράζει και τόσο. Μερικές φορές καταλαβαίνω πως και οι φίλοι μου αρνούνται να έρθουν με κάποιο πρόσχημα γιατί ντρέπονται να έρθουν με άδεια χέρια - παρόλο που έχω διευκρινήσει ότι δεν είναι απαραίτητο.

Όσο για τη νύφη έχω να σας πω πως είναι τύπος που θα παρεξηγούνταν η ίδια απίστευτα, αν πήγαινα χωρίς δώρο

Αν είσαι σίγουρη γι' αυτό, πάσο. Συμφωνώ με τη Lucia, θα μπορούσες να είχες κάνει το κουμάντο σου πιο πριν. Μέσα σε 6-7 μήνες θα είχες μαζέψει κάποια χρήματα, θα μπορούσες ίσως να είχες πάρει το δώρο στις εκπτώσεις. Εγώ τουλάχιστον αυτό θα έκανα.

Μερικές φορές καταλαβαίνω πως και οι φίλοι μου αρνούνται να έρθουν με κάποιο πρόσχημα γιατί ντρέπονται να έρθουν με άδεια χέρια - παρόλο που έχω διευκρινήσει ότι δεν είναι απαραίτητο.

Αυτό δεν είναι κρίμα; Γιατί δεν κάνετε μια ανοιχτή κουβέντα να πείτε ότι δεδομένων των συνθηκών δεν θα παίρνουμε δώρα ο ένας στον άλλο και θα πηγαίνουμε επίσκεψη με άδεια χέρια; Αν το συμφωνήσετε όλοι μαζί, δεν θα αισθάνεται κανείς άσχημα. Είναι πολύ κρίμα να χάνεις την κοινωνική επαφή για 10 ευρώ, ειδικά στις μέρες μας που η επικοινωνία με φίλους μπορεί να μας στηρίξει όσο τίποτα άλλο (γιατί απ' ότι φαίνεται η Ελπίδα έχει χάσει το δρόμο).

Χθές το βράδυ ήμασταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι με τον αντρα μου και αντι ''να βγάζουμε τα μάτια μας'', συζητούσαμε για το πως μπορούμε να περιορίσουμε τα ήδη περιορισμένα έξοδα μας. Δεν είναι τραγικό? Και μετά αφου καταλήξαμε στο οτι δεν έχει μείνει κάτι άλλο να κόψουμε (για την ακρίβεια αποφασίσαμε να κόψουμε τις σόδες που πίνουμε καμιά φορά, νεράκι και μόνο απο δω και πέρα ), κοιμηθήκαμε!:)

Οι σόδες κάνουν κακό, να τις κόψετε, το νεράκι πάλι με προσοχή, η ΕΥΔΑΠ πληρώνεται κι αυτή.

Ααααπαπαπαπα τώρα που το σκέφτομαι να φυτέψετε κάτι ειδικούς κάκτους που φυτρώνουν στην έρημο κι έχουν μέσα νερό. Που να πληρώνετε ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΠΑΝΩ :lol::lol::lol::lol:

Οι σόδες κάνουν κακό, να τις κόψετε, το νεράκι πάλι με προσοχή, η ΕΥΔΑΠ πληρώνεται κι αυτή.

 

Ααααπαπαπαπα τώρα που το σκέφτομαι να φυτέψετε κάτι ειδικούς κάκτους που φυτρώνουν στην έρημο κι έχουν μέσα νερό. Που να πληρώνετε ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΠΑΝΩ :lol::lol::lol::lol:

Λες να περιορίσουμε και το μπάνιο? Μια φορά την εβδομάδα! Μπας και σταματήσουν να τσιμπάν και τα κουνούπια λόγω βρώμας....:p

Αν είσαι σίγουρη γι' αυτό, πάσο. Συμφωνώ με τη Lucia, θα μπορούσες να είχες κάνει το κουμάντο σου πιο πριν. Μέσα σε 6-7 μήνες θα είχες μαζέψει κάποια χρήματα, θα μπορούσες ίσως να είχες πάρει το δώρο στις εκπτώσεις. Εγώ τουλάχιστον αυτό θα έκανα.

 

Ποιό κουμάντο? Εδώ παιδί μου δεν είχαμε να πληρώσουμε τα κοινόχρηστα γιατί βγήκαν έξτρα έξοδα υγείας...

Άσε που η συγκεκριμένη αν δεν της πας δώρο απο 200 ευρώ και πάνω κάνει κανά χρόνο να σου μιλήσει, άστο, είναι περίπτωση η κοπέλα

 

Αυτό δεν είναι κρίμα; Γιατί δεν κάνετε μια ανοιχτή κουβέντα να πείτε ότι δεδομένων των συνθηκών δεν θα παίρνουμε δώρα ο ένας στον άλλο και θα πηγαίνουμε επίσκεψη με άδεια χέρια; Αν το συμφωνήσετε όλοι μαζί, δεν θα αισθάνεται κανείς άσχημα. Είναι πολύ κρίμα να χάνεις την κοινωνική επαφή για 10 ευρώ, ειδικά στις μέρες μας που η επικοινωνία με φίλους μπορεί να μας στηρίξει όσο τίποτα άλλο (γιατί απ' ότι φαίνεται η Ελπίδα έχει χάσει το δρόμο).

Μωρέ ξέρεις τί? Στους πολύ κολλητούς το λες αυτό, οκ. Και μεταξύ σας δεν παίρνετε τίποτα. Τα παιδάκια όμως που σε κοιτάνε στα χέρια με τα ματάκια τους γεμάτα προσμονή? Και στους πιο ξένους? Τι λές? Εγώ ντρέπομαι να πω "ξέρετε δεν γίνεται να έρθω γιατί στο πορτοφόλι μου έχω 10 ευρώ να περάσω 5 μέρες".

Εσείς τι κάνετε? Δεν σας έχει τύχει να αρνηθήτε να πάτε κάπου γιαυτό το λόγο?

Πάντως ρε παιδιά σε αυτά τα δύσκολα τελευταία χρόνια δεν θα έπρεπε ειδικά απο το συγγενικό-οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον να υπάρχει περισσότερη κατανόηση σε τέτοια θέματα?

Δηλ. πρέπει ντε και καλα να τραπεζώσω τους φίλους μου άν θέλω να τους δω στο σπίτι μου? Με ένα καφέ δεν θα γίνει ίδια κοινωνική επαφή?

Λες να περιορίσουμε και το μπάνιο? Μια φορά την εβδομάδα! Μπας και σταματήσουν να τσιμπάν και τα κουνούπια λόγω βρώμας....:p

ΚΑΝΕΤΕ ΜΠΑΝΙΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ??????

:lol::lol::lol:

ΚΑΝΕΤΕ ΜΠΑΝΙΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ??????

 

:lol::lol::lol:

Ωχ να το.Εδώ γίνεται η σπατάλη ε? Το ήξερα οτι δεν είμαι καλή στην οικιακή οικονομία.

Πάντως ρε παιδιά σε αυτά τα δύσκολα τελευταία χρόνια δεν θα έπρεπε ειδικά απο το συγγενικό-οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον να υπάρχει περισσότερη κατανόηση σε τέτοια θέματα?

Δηλ. πρέπει ντε και καλα να τραπεζώσω τους φίλους μου άν θέλω να τους δω στο σπίτι μου? Με ένα καφέ δεν θα γίνει ίδια κοινωνική επαφή?

Θα έπρεπε. Κοίτα όμως το παράδοξο που συμβαίνει ή που βλέπω εγώ να συμβαίνει. Ενώ δεν υπάρχουν λεφτά για περιττά έξοδα, τα παιδικά πάρτυ πχ συνεχίζονται και μάλιστα σε ακριβά μέρη. Με τούρτες υπερπαραγωγές, με κλόουν, με δώρα επίσης υπερπαραγωγές. Απο ανθρώπους όχι επιχειρηματίες, απλούς υπαλλήλους. Και έρχομαι και αναρωτιέμαι που στο καλό βρίσκουν τα λεφτά να πληρώσουν τέτοιες εποχές, διότι εμείς ας πούμε, στα γενέθλια της κόρης μου καλέσαμε τις δυό κολλητές της, τους γονείς τους, φτιάξαμε έναν απλό μπουφέ, τούρτα απο ζαχαροπλαστείο, πιατάκια/ποτηράκια απο το σούπερ, μπαλόνια απο το σούπερ και τέρμα. Περάσαμε τέλεια! Αλλά να, ας πούμε η μία εκ των μαμάδων έφερε στην κόρη μου πανάκριβη μπλούζα δώρο. Και τις προάλλες που κάνανε αυτοί πάρτυ υπερπαραγωγή στην κορούλα τους ε, ντράπηκα να πάω με δώρο των 10 ευρώ.

Μπορεί να είναι και δικό μου κόλλημα έτσι? Αλλά ντράπηκα να μην ανταποδώσω.

Όσο για την επαφή με τους φίλους έχεις δίκιο γίνεται και με καφέ. Αλλά έλα που είναι η κουλτούρα της παρέας μου έτσι ώστε να συνδυάζουμε την παρεούλα με το φαγητό... Το κάνουμε χρόνια τώρα είναι κάτι σαν παράδοση. Πως να το κόψεις εντελώς?

Θα έπρεπε. Κοίτα όμως το παράδοξο που συμβαίνει ή που βλέπω εγώ να συμβαίνει. Ενώ δεν υπάρχουν λεφτά για περιττά έξοδα, τα παιδικά πάρτυ πχ συνεχίζονται και μάλιστα σε ακριβά μέρη. Με τούρτες υπερπαραγωγές, με κλόουν, με δώρα επίσης υπερπαραγωγές. Απο ανθρώπους όχι επιχειρηματίες, απλούς υπαλλήλους. Και έρχομαι και αναρωτιέμαι που στο καλό βρίσκουν τα λεφτά να πληρώσουν τέτοιες εποχές, διότι εμείς ας πούμε, στα γενέθλια της κόρης μου καλέσαμε τις δυό κολλητές της, τους γονείς τους, φτιάξαμε έναν απλό μπουφέ, τούρτα απο ζαχαροπλαστείο, πιατάκια/ποτηράκια απο το σούπερ, μπαλόνια απο το σούπερ και τέρμα. Περάσαμε τέλεια! Αλλά να, ας πούμε η μία εκ των μαμάδων έφερε στην κόρη μου πανάκριβη μπλούζα δώρο. Και τις προάλλες που κάνανε αυτοί πάρτυ υπερπαραγωγή στην κορούλα τους ε, ντράπηκα να πάω με δώρο των 10 ευρώ.

 

Μπορεί να είναι και δικό μου κόλλημα έτσι? Αλλά ντράπηκα να μην ανταποδώσω.

 

Όσο για την επαφή με τους φίλους έχεις δίκιο γίνεται και με καφέ. Αλλά έλα που είναι η κουλτούρα της παρέας μου έτσι ώστε να συνδυάζουμε την παρεούλα με το φαγητό... Το κάνουμε χρόνια τώρα είναι κάτι σαν παράδοση. Πως να το κόψεις εντελώς?

Και γω απορώ πως διαθέτουν 200? και 300? για να κάνουν ένα πάρτυ υπερπαραγωγή σε παιδάκι το οποίο θα ήταν ευχαριστημένο και μόνο που θα είχε την δυνατότητα να παιξει με τους φίλους του και να μοιραστεί μαζί τους την τούρτα.

Προσωπικά εγώ πέρσυ στην κόρη μου που έγινε 3 χρονών δεν έκανα καθόλου πάρτυ. Τιποτα. Πήραμε με τον μπαμπά μία τουρτα, σβήσαμε τα κεράκια, την φάγαμε και ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι.

Η φίλη μου της πήρε δώρο παπουτσια, εγώ στο δικό της το παιδί πήρα ένα παζλ. Μέχρι εκεί μπορώ. Παρεξηγήθηκες? Δεν θέλεις να με κάνεις παρέα? Προβλημά σου. Θέλεις μία φίλη η οποία θα σταθεί στα δύσκολα βράχος δίπλα σου, θα τρέξει για σένα και θα προσπαθήσει να σε βοηθήσει σε οτιδήποτε χρειαστείς ή θέλεις μία φίλη που θα σου παίρνει ακριβά δώρα? Αν μπορείς να έχεις και τα δύο καλώς, αν όχι διαλεγεις και παίρνεις.

Tzoutzouka:

1. Η νυφη σου ειναι ψωνιο και δυστυχως δεν ειναι η μονη, παρα την κριση. Καποιοι νομιζουν οτι ζουν στο Μονακο και πρεπει να τους φερονται αναλογως. Εσυ παντως σε συζητησεις να τονιζεις την οικονομικη δυσπραγια και να της παιρνεις δωρα που αντεχει το πορτοφολι σου.

2. Να καλεις φιλους για μεζεδακια απλα στο σπιτι η μια μακαροναδιτσα και μπυρα. Οι φιλοι δεν παρεξηγουν. Αν καποιοι τσινισουν, προφανως δεν ειναι και τοσο φιλοι.

3. Τα δωρακια να ειναι πιο οικονομικα (ναι ενα δωρακι 10 ευρω ειναι αξιοπρεπεστατο αρκει να το διαλεξεις με γουστο). Επισης οι μεγαλοι σε γιορτες δεν χρειαζονται δωρο (εμεις τα εχουμε κοψει αυτα προ πολλου).

4. Να καλεις παιδακια στο σπιτι η να κανονιζετε εξοδο σε παιδικη χαρα.

5. Αν κανεις παρτυ στο σπιτι κανονισε ολα να ειναι απλα. Οπως ειπαν και οι αλλες κοπελες, φτανει πια με τα παρτυ υπερπαραγωγη, τις πινιατες και τους κλοουν, τα ακριβα κερασματα που στο τελος ξεμενουν γιατι τα παιδια στα παρτυ πανε για να χαρουν κι οχι για να φανε.

6. Γενικως ξεκαθαρισε σε ολους χωρις ντροπες οτι η συγκυρια ειναι δυσκολη. Να δεις οτι και οι φιλοι σου θα ανακουφιστουν γιατι πραγματι οι πιο πολλοι ζοριζονται σημερα...

Παντως οι οικονομικες δυσκολιες δεν πρεπει να στεκονται εμποδιο στις μικρες απολαυσεις της ζωης μας. Δε θα γινουμε κι ερημιτες για χαρη της Μερκελ!

Και γω απορώ πως διαθέτουν 200? και 300? για να κάνουν ένα πάρτυ υπερπαραγωγή

καλέ τι 200 και 300? Ξέρεις πόσο θα πληρώσει γνωστή μου? (απλοί υπάλληλοι και οι δύο γονείς)

1000 ευρώ!

1000!!

αχ ζαλίζομαι, δε νιώθω καλά

1000 ευρώ!

1000!!

αχ ζαλίζομαι, δε νιώθω καλά

Αυτο το ποσό μου εξασφαλίζει ενοίκιο 2 μηνών!!!!!!!!!!!!!!!!

Εγω πάλι δεν ζαλίζομαι, έχω πεθάνει στο γέλιο.....:-P:-P:-P:-P:-P:-P

Επίσης ξέχασα να πω οτι η κουνιάδα μου με αυτό το ποσό έκανε την βάφτιση του παιδιού της!!!!!!!