Οσες εχετε δουλεψει σε βρεφονηπιακους...

Τι να σου πω...Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου! Μπορεί για να μη χάσει πελάτη, μπορεί να έχει τα ίδια μυαλά με τον γονιό που αρνείται να εμβολιάσει το παιδί του, πολλά μπορεί. Κρίμα που δεν θυμάμαι το λινκ για να το παραθέσω, αν το θυμάται κάποιος ας το βάλει.

 

Αλλά μάλλον αλήθεια είναι, αν σκεφτεί κανείς ότι και για την εγγραφή στο δημοτικό ζητούν τα βιβλιάρια υγείας του παιδιού για να επιβεβαιώσουν ότι έγιναν τα εμβόλια. Είδες κανένα παιδάκι να μην πηγαίνει σχολείο;

 

Αν και είμαι εντελώς εκτός θέματος.

Εγώ έχω ακούσει ότι είναι αρκετοί οι παιδίατροι που δεν κάνουν εμβόλια,

αλλά να σας πω κάτι, και να μην δηλώσει ψευδώς ο παιδίατρος ότι έχουν γίνει τα εμβόλια,

είναι δύσκολο πάνω στο βιβλιάριο του παιδιού να βάλουμε μια ημερομηνία και μια τζίφρα ότι το παιδί τα έχει κάνει ……????? Λέω εγώ τώρα…..

και εγώ εντελώς εκτός θεματός....

Δλδ για να καταλαβω...οσα παιδακια δεν εχουν εμβολιαστει συμφωνα με τη δικη σας λογικη δε θα επρεπε να πηγαινουν σχολειο? Μαλιστα....Ο γιος μου 4 ετων δεν εχει κανει ολα τα εμβολια λογω καποιου θεματος υγεια που εχει.Της ανεμοβλογιας συγκεκριμενα εχει κανει μονοτη μια δοση.Αν εσεις που τα παιδακια σας εχουν εμβολιαστει τρεμετε μια μη τυχον και κολλησει το παιδακι σας ανεμοβλογια...εγω που ο δικος μου δεν εχει εμβολιαστει τρεμω χιλιες μια.

Εμενα κανει πυρετικους σπασμους...στα πλαισια μιας επιληψιας που εχει.Κι εγω τρελαινομαι οταν βλεπω μαμαδες να στελνουν τα παιδακια τους με πυρετο στον παιδικο γιατι πχ εργαζονται και δεν εχουν που να τα αφησουν και θεωρουν οτι οκ μωρε 37 δεν ειναι πυρετος...αλλα εμας ενα 37 μπορει να μας αναγκασει να νοσηλευτουμε.Τι να γινει ομως...ο καθενας τη βολη του κοιταει τελικα.

Niki ΠΡΟΦΑΝΩς και δεν συζηταμε οταν καποιο παιδακι δεν κανει καποια εμβολια για λογους υγειας...σε αυτη την περιπτωση ΦΥΣΙΚΑ και ετσι πρεπει να γινει! Οταν ομως ενα παιδακι ειναι υγιες και δεν εμβολιαζεται τοτε δεν υπαρχει δικαιολογια...διοτι οι γονεις του συνδραμουν στην επανεφανιση εξαφανισμενων πλεον ασθενειων!

Κι εμενα η μια μου κορη δεν εχει κανει καποια εμβολια διοτι περασε ενα σοβαρο θεμα υγειας και μας ειπαν να περιμενουμε μερικα χρονια. Εκει ακους τους γιατρους....

Αστο...ειναι μεγαλο θεμα τα εμβολια...μεγαλο θεμα και δυσκολο.Κι εγω πριν μου τυχει οτι ετυχε ελεγα τα ιδια ακριβως με εσενα...μπορεις να βρεις και πολλα ποστ μου στο φορουμ σε θεματα περι εμβολιασμου.Κι εγω απορουσα πως καποιοι γονεις φερονται τοσο ανευθυνα και δεν εμβολιαζουν τα παιδια ακριβως γιατι οπως πολυ σωστα λες ο σκοπος των εμβολιων ειναι να εξαλειφθουν οι παιδικες ασθενεις.Τωρα θα σου πω οτι απλα δεν ξερω...δεν ξερω ποιος τελικα κανει σωστα και ποιος λαθος.Εξακολουθω να εμβολιαζω το δευτερο γιο μου κανονικα αλλα καθε φορα που κανουμε εμβολιο ειμαι με την ψυχη στο στομα απο το φοβο μου.Τεσπα ολα αυτα εινΙ εκτος θεματος.

Γενικα οπως ειπα ο καθε γονιος κοιταει τη βολη του σε σχεση με το παιδι στα σχολεια...εγω αυτο βλεπω.Λαθος...μεγα λαθος αλλα αυτο γινεται.Εγω οταν εγραψα το γιο μου προνηπιο θεωρουσα αυτονοητο οτι ενα παιδακι αρρωστο δεν πηγαινει σχολειο...δε θα το δεχονταν εννοω.Κι ομως αρκετες φορες μου ανεφερε ο γιος μου οτι καποιο παιδακι στην ταξη ειχε πυρετο και η δασκαλα του ειπε να μην πηγαινει κοντα του.

ΧΧΧΧΧ

Γενικα οπως ειπα ο καθε γονιος κοιταει τη βολη του σε σχεση με το παιδι στα σχολεια...εγω αυτο βλεπω.

 

Λαθος...μεγα λαθος αλλα αυτο γινεται.Εγω οταν εγραψα το γιο μου προνηπιο θεωρουσα αυτονοητο οτι ενα παιδακι αρρωστο δεν πηγαινει σχολειο...δε θα το δεχονταν εννοω.Κι ομως αρκετες φορες μου ανεφερε ο γιος μου οτι καποιο παιδακι στην ταξη ειχε πυρετο και η δασκαλα του ειπε να μην πηγαινει κοντα του.

Γιατί έτσι δεν λειτουργούμε όλοι??

Δηλαδή ο γονιός που δεν εμβολιάζει το παιδί του από «θέση» και όχι από «φύση» όπως εσείς , κοιτάζει το κάλο του δικού μου παιδιού που θα νοσήσει???

Αστο...ειναι μεγαλο θεμα τα εμβολια...μεγαλο θεμα και δυσκολο.Κι εγω πριν μου τυχει οτι ετυχε ελεγα τα ιδια ακριβως με εσενα...μπορεις να βρεις και πολλα ποστ μου στο φορουμ σε θεματα περι εμβολιασμου.Κι εγω απορουσα πως καποιοι γονεις φερονται τοσο ανευθυνα και δεν εμβολιαζουν τα παιδια ακριβως γιατι οπως πολυ σωστα λες ο σκοπος των εμβολιων ειναι να εξαλειφθουν οι παιδικες ασθενεις.Τωρα θα σου πω οτι απλα δεν ξερω...δεν ξερω ποιος τελικα κανει σωστα και ποιος λαθος.Εξακολουθω να εμβολιαζω το δευτερο γιο μου κανονικα αλλα καθε φορα που κανουμε εμβολιο ειμαι με την ψυχη στο στομα απο το φοβο μου.Τεσπα ολα αυτα εινΙ εκτος θεματος.

 

Γενικα οπως ειπα ο καθε γονιος κοιταει τη βολη του σε σχεση με το παιδι στα σχολεια...εγω αυτο βλεπω.Λαθος...μεγα λαθος αλλα αυτο γινεται.Εγω οταν εγραψα το γιο μου προνηπιο θεωρουσα αυτονοητο οτι ενα παιδακι αρρωστο δεν πηγαινει σχολειο...δε θα το δεχονταν εννοω.Κι ομως αρκετες φορες μου ανεφερε ο γιος μου οτι καποιο παιδακι στην ταξη ειχε πυρετο και η δασκαλα του ειπε να μην πηγαινει κοντα του.

Δλδ για να καταλαβω...οσα παιδακια δεν εχουν εμβολιαστει συμφωνα με τη δικη σας λογικη δε θα επρεπε να πηγαινουν σχολειο? Μαλιστα....Ο γιος μου 4 ετων δεν εχει κανει ολα τα εμβολια λογω καποιου θεματος υγεια που εχει.Της ανεμοβλογιας συγκεκριμενα εχει κανει μονοτη μια δοση.Αν εσεις που τα παιδακια σας εχουν εμβολιαστει τρεμετε μια μη τυχον και κολλησει το παιδακι σας ανεμοβλογια...εγω που ο δικος μου δεν εχει εμβολιαστει τρεμω χιλιες μια.

 

Εμενα κανει πυρετικους σπασμους...στα πλαισια μιας επιληψιας που εχει.Κι εγω τρελαινομαι οταν βλεπω μαμαδες να στελνουν τα παιδακια τους με πυρετο στον παιδικο γιατι πχ εργαζονται και δεν εχουν που να τα αφησουν και θεωρουν οτι οκ μωρε 37 δεν ειναι πυρετος...αλλα εμας ενα 37 μπορει να μας αναγκασει να νοσηλευτουμε.Τι να γινει ομως...ο καθενας τη βολη του κοιταει τελικα.

Απόλυτα σεβαστά και δεκτά αυτά που λες αλλά νομίζω ότι δεν μιλάμε για εξαιρέσεις.

Ελεος...με τους γονεις που βαζουν σε κινδυνο αλλα μωρα επειδη δε γουσταρουν τα εμβολια:twisted::twisted:

Ειναι εξωφρενικο να αρρωσταινουν μωρα με ανεμοβλογια το 2014

ειδικα για την ανεμοβλογια εγω εχω επιφυλλαξεις, και στους δυο εκανα το εμβολιο οταν ηταν 18 μηνων, και οι 2 πηγαν παιδικο 25 μήνων και οι 2 περασαν ανεμοβλογια 1ίση χρονο μετα οταν εκκλεισαν τα 3, παντως δεν κολλησε ο μεγαλος τον μίκρο

Μην φαντάζεσαι του παιδικούς σταθμούς σαν κέντρα κακοποίησης βρεφών. Ούτε και ότι θα υποκαταστήσει η βρεφονηπιοκόμος την αγάπη και τη φροντίδα της μητέρας.

Δες τους σαν αυτό που είναι. Επιχειρήσεις που θέλουν τους πελάτες ευχαριστημένους.

 

Θα κάνεις μια προσεκτική επιλογή σταθμού, θα θέσεις όλες αυτές τις ανησυχίες σου και θα ακούσεις τι έχουν να σου πουν. Θα απαιτείς συνεχή ενημέρωση για τα πάντα και θα τους έχεις από κοντά.

 

Για αυτά που σε απασχολούν,δεν νομίζω ότι σε έναν νορμάλ ιδιωτικό σταθμό θα αφήνουν τα μωρά χωρίς να τα αλλάζουν συχνά. Είναι κάτι που θα φανεί άμεσα αφού το μωράκι θα συγκαεί.

Αν το μωρό δεν έχει μάθει την πιπίλα και να του τη δώσουν δεν θα τη θέλει.

Ένα υποτυπώδες πρόγραμμα του σταθμού προφανώς και θα υπάρχει. Δεν είναι εφικτό κάθε μωρό να ακολουθεί εντελώς ξεχωριστό πρόγραμμα. Λογικό δεν είναι;

Αν δεν θέλει να φάει το μωρό δεν θα μπορούν να το ταίσουν με το ζόρι...

Να έχεις στο μυαλό σου ότι δεν είναι εφικτό να μην κλάψει ποτέ το παιδί.

 

Εμένα πάντως με ενημέρωναν αναλυτικά για το πόσες πάνες άλλαξαν και τι είχαν μέσα, για το αν έφαγε και πόσο κτλ

 

Εγώ πάντως πιστεύω ότι ένας καλός παιδικός σταθμός είναι προτιμότερος από μια γυναίκα στο σπίτι, την οποία δεν ελέγχει κανείς.

Για ποιον λόγο θεωρείς ότι είναι καλύτερος;

Όσες δυνατότητες έχεις να ελέγξει τον παιδικό (που αναφέρεις παραπάνω) άλλες τόσες και περισσότερες έχεις για να ελέγξεις τη γυναίκα που φροντίζει το παιδί σου.

Π.χ. Εγώ γνωρίζω τον αριθμό ταυτότητας, αφμ, τηλέφωνο, διεύθυνση των δύο νταντάδων που φρόντισαν-φροντίζουν τα παιδιά μου.

Έχω πάει στο σπίτι τους πριν τις προσλάβω, αιφνιδιαστικά εννοείται.

Έχω ρωτήσει στη γειτονιά.

Έχω πάρει ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ.

Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας μας, και εμείς και συγγενείς μας έρχονται στο σπίτι (με κλειδί) και βλέπουν τι γίνεται. Επίσης, ρωτάω και τους δικούς μου γείτονες (π.χ. αν το παιδί φορούσε τη ζακέτα του, αν φαινόταν χαρούμενο, αν έτρεχαν μύξες, αν πήγαιναν από το πεζοδρόμιο, αν μιλούσαν ή όχι...).

Θέλω να πω ότι -αν θέλεις- μπορείς να έχεις τη γυναίκα στο σπίτι από πολύ πολύ κοντά. Οπότε, νομίζω ότι είναι τουλάχιστον ισότιμες οι δύο περιπτώσεις.

Εμείς θεώρησαμε ότι υπερτερεί η νταντά σε δύο σημεία:

α) Σε περίπτωση ασθένειας, είναι καλύτερο για ένα μωρό-παιδάκι να αναρρώνει στο χώρο του.

β) Στην περίπτωση που πρόκειται για βρέφη ή για παιδιά πλήρως εξαρτημένα (κάτω των 18-24 μηνών). Τότε, η αναλογία παιδιών-βρεφονηπιοκόμου είναι (στην καλύτερη των περιπτώσεων) 1:4 ή 1:5. Ακόμα και αν βρεφονηπιοκόμος είναι η μητέρα μας ή η αδελφή μας πότε θα ασχοληθεί καλύτερα με το βρεφάκι: όταν είναι μόνο του ή όταν είναι μαζί με τα άλλα 3-4 αδελφάκια του;

Για ποιον λόγο θεωρείς ότι είναι καλύτερος;

Όσες δυνατότητες έχεις να ελέγξει τον παιδικό (που αναφέρεις παραπάνω) άλλες τόσες και περισσότερες έχεις για να ελέγξεις τη γυναίκα που φροντίζει το παιδί σου.

 

Θέλω να πω ότι -αν θέλεις- μπορείς να έχεις τη γυναίκα στο σπίτι από πολύ πολύ κοντά. Οπότε, νομίζω ότι είναι τουλάχιστον ισότιμες οι δύο περιπτώσεις.

 

Θα σου πω πως το σκέφτομαι.

Καταρχάς, το να έχω νταντά στο σπίτι, σημαίνει ότι το μωρό θα είναι όλη μέρα σχεδόν κλεισμένο μέσα σε 4 τοίχους. Αυτό γιατί δεν θα επέτρεπα σε καμία νταντά, όσο καλή και έμπειρη να είναι να το βγάλει εκτός σπιτιού.

Δεύτερον, πιστεύω ότι το σπίτι κρύβει πολλούς κινδύνους. Προτιμώ να είναι το παιδί σε οργανωμένο περιβάλλον, κατάλληλο για μωράκια, παρά στο σπίτι με κάποια γυναίκα που πιθανόν να μην είναι σε θέση να προστατεύσει το μωρό κατάλληλα.

Τρίτον, δυσκολεύτηκα τόσο μα τόσο πολύ να βρω μια νορμάλ καθαρίστρια (όλες καλές φαίνονταν στην αρχή και με συστάσεις), που το να αναζητήσω νταντά μου φαίνεται εξαιρετικά επικίνδυνο.:lol:

Προτιμώ λοιπόν να είναι το παιδί σε έναν καλό, οργανωμένο παιδικό σταθμό και να έχω από κοντά τον σταθμό, παρά να έχω από κοντά μια γυναίκα και ας έχει τις καλύτερες συστάσεις.

Τώρα αν εσύ έχεις βρει κάποιον άνθρωπο που εμπιστεύεσαι δεν διαφωνώ στο να τον προσλάβεις και να τον έχεις από κοντά, όπως ακριβώς κάνεις. Εγώ δεν είχα κάποιον και δεν ήθελα να ψάξω στην τύχη.

Όλα τα παραπάνω τα αναφέρω για ηλικίες 1-2. Για πάνω από 2 χρονών, θεωρώ τον παιδικό απαραίτητο και για λόγους κοινωνικοποίησης. Πάντα λόγω του γεγονότος ότι δεν θα επέτρεπα σε ξένο άνθρωπο να βγάλει βόλτα το παιδί μου.

Για κάτω του ενός έτους, η καλύτερη λύση (για μια εργαζόμενη μητέρα) θα ήταν να έχει προσλάβει κάποια νταντά που θα φρόντιζε το μωρό, παρουσία όμως κάποιου συγγενικού προσώπου. πχ γιαγια.

Για παράδειγμα ξέρω περίπτωση όπου η γιαγιά δεν μπορούσε να βοηθήσει για λόγους υγείας (δεν μπορούσε να κρατήσει το μωρό μόνη της), έλεγχε όμως την νταντά που ερχόταν.

Ράνια 36 , μάλλον τα παιδιά μας πάνε στον ίδιο παιδικό....με ενημέρωσαν ότι το παιδάκι είχε κάνει το εμβόλιο και απλά αντέδρασε ο οργανισμός της μια εβδομ. μετά.....ευτυχώς δεν κολλήσαν τα καμάρια μας!!!

Για ποιον λόγο θεωρείς ότι είναι καλύτερος;

Όσες δυνατότητες έχεις να ελέγξει τον παιδικό (που αναφέρεις παραπάνω) άλλες τόσες και περισσότερες έχεις για να ελέγξεις τη γυναίκα που φροντίζει το παιδί σου.

Για τους εξής λόγους:

Π.χ. Εγώ γνωρίζω τον αριθμό ταυτότητας, αφμ, τηλέφωνο, διεύθυνση των δύο νταντάδων που φρόντισαν-φροντίζουν τα παιδιά μου.

-Είναι αυτονόητο ότι θα τους ζητήσει κανείς. Αλλά τι να τους κάνει, πέραν του να εξακριβώσει την ταυτότητα κλπ;Να ψάβει να τις βρει αν γίνει η στραβή ώστε να αποδωθούν ευθύνες; Απευκταίο...

-Έχω πάει στο σπίτι τους πριν τις προσλάβω, αιφνιδιαστικά εννοείται.

Συμφωνώ με την τακτική.

-Έχω ρωτήσει στη γειτονιά.

Για μένα δε λέει τπτ...Όλοι οι εγκληματίες, κατά τους γείτονές τους "καλά παιδιά φαινόντουσαν, έλεγαν καλημέρα, έφευγαν, γύρναγαν..."

-Έχω πάρει ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ.

Γραπτές;Προφορικές από τηλεφώνου ή φέις του φέις;Προσωπικά, αν δεν διαπιστώσω τι βαθμού συγγένεια (δεν) παίζει, δεν εμπιστεύομαι-και το κόβω κομματάκι δύσκολο να την διαπιστώσω. Επίσης, όσο εύκολο είναι να πάρει "εικοσαρικάκι" ο παιδίατρος, αν υποθέσουμε ότι ευσταθεί μια τέτοια εκδοχή, εξίσου εύκολα το "τσιμπάει" ο άγνωστος για το παίξει ευεργετηθείς γονιός από τη νταντά. Μόνο αν εξεταστούν κατ'αντιπαράσταση νταντά-παιδιά (προϋποθέτει να είναι μικρά)-γονείς, θα μπορούν να εξαχθούν σχετικά ασφαλή συμπεράσματα...

-Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας μας, και εμείς και συγγενείς μας έρχονται στο σπίτι (με κλειδί) και βλέπουν τι γίνεται. Επίσης, ρωτάω και τους δικούς μου γείτονες (π.χ. αν το παιδί φορούσε τη ζακέτα του, αν φαινόταν χαρούμενο, αν έτρεχαν μύξες, αν πήγαιναν από το πεζοδρόμιο, αν μιλούσαν ή όχι...).

Προϋποθέτει να υπάρχει κοντινός συγγενής στην ίδια πόλη και να μπορεί να πραγματοποιήσει αιφνιδιαστική έφοδο. Αν δεν υπάρχει όμως; Βόλτα με άγνωστο δεν θα έβγαζα ποτέ το παιδί μου και οι γείτονες δεν είναι κάθε μέρα σταντ-μπάι να επιτηρούν τη νταντά των παιδιών μου

-Θέλω να πω ότι -αν θέλεις- μπορείς να έχεις τη γυναίκα στο σπίτι από πολύ πολύ κοντά. Οπότε, νομίζω ότι είναι τουλάχιστον ισότιμες οι δύο περιπτώσεις.

Για μένα όχι

Εμείς θεώρησαμε ότι υπερτερεί η νταντά σε δύο σημεία:

α) Σε περίπτωση ασθένειας, είναι καλύτερο για ένα μωρό-παιδάκι να αναρρώνει στο χώρο του.

Όποτε είχαμε τέτοιο θέμα, έπαιρνα κανονική άδεια από τη δουλειά για να καθήσω με το παιδί. Επίσης δεν θα εμπιστευόμουν να δώσει φάρμακο (νεπόν πχ) μία ξένη στο παιδί, ή να την καταστήσω υπεύθυνη να παρακολουθεί τον πυρετό, κλπ

β) Στην περίπτωση που πρόκειται για βρέφη ή για παιδιά πλήρως εξαρτημένα (κάτω των 18-24 μηνών). Τότε, η αναλογία παιδιών-βρεφονηπιοκόμου είναι (στην καλύτερη των περιπτώσεων) 1:4 ή 1:5. Ακόμα και αν βρεφονηπιοκόμος είναι η μητέρα μας ή η αδελφή μας πότε θα ασχοληθεί καλύτερα με το βρεφάκι: όταν είναι μόνο του ή όταν είναι μαζί με τα άλλα 3-4 αδελφάκια του;

Η μητέρα μπορεί να είναι εργαζόμενη, η αδερφή να μην υπάρχει, οπότε σε όλες τις περιπτώσεις καλύτερα ένας σταθμός (εφόσον δεν υπάρχει άλλη λύση και η μητέρα υποχρεούται να επιστρέψει στην εργασία της), όπου η αναλογία νηπίων-βρεφοκόμων/παιδαγωγών είναι αυτή που περιγράφεις και στον αριθμό τους 4 σε εμάς σε σύνολο 20 παιδιών, όπου δεν χρειάζονται κάμερες γιατί όσο και να τσαταλιάσουν τα νεύρα, θα υπάρχουν μάρτυρες, οπότε το ενδεχόμενο να παραφερθεί μειώνεται δραματικά...

Ας μην γελιόμαστε...Προσωπικά με ένα παιδί και ούσα έγκυος στο 2ο, ζοριζόμουνα πολύ-τα παιδιά είναι και αυτά ανθρωπάκια με νεύρα, "ιδιοτροπίες", όσο πιο μικρά τόσο πιο δύσκολη η συννενόηση, κλπ-κλπ...Εδώ εγώ εκνευριζόμουν ώρες-ώρες, θα περιμένω από μια άγνωστη να συγκρατηθεί;Ακόμη και κάμερα να έβαζα, τι να το κάνω να το διαπιστώσω εκ των υστέρων...(που το διαπίστωσα)

Σταθμός και πάλι σταθμός. Σήμερα στέλνω τα παιδιά μου σε δημοτικό παιδικό σταθμό και προνήπιο, όπου μπορεί να μην υπάρχουν όλες οι υποδομές, αλλά θεωρώ ότι το προσωπικό κάνει το καλύτερο που μπορεί, έχει πρόγραμμα και κανόνες τα οποία τηρεί και μπορώ να καταλάβω από τις απαντήσεις και την έκφραση των παιδιών αν περνούν καλά (αυτό βέβαια ισχύει και για την περίπτωση της νταντάς, απλά το θεωρώ μεγαλύτερο ρίσκο με μεγαλύτερο κόστος σε περίπτωση ακαταλληλότητάς της, για τους λόγους που προανέφερα).

Και νιώθω ευγνωμοσύνη για τις κυρίες στο σταθμό-το βρεφονηπιακό ειδικά-που κράτησαν αγκαλιά το μικράκι μου τις ώρες που εγώ δεν μπορούσα. Και όποτε θεωρούσα ότι υπήρχε "θεματάκι" με βάση τα λεγόμενα των παιδιών, τα οποία φρόντιζα να ρωτώ πώς πέρασαν τη μέρα τους και να εκμαιεύσω την απάντηση με "κολπάκια"-δεν είναι εύκολο να κάνεις συζήτηση με το 18 μηνών- το συζητούσα μαζί τους και φρόντιζα να ξέρουν "ότι-και ό,τι"-ήξερα.

Η προσωπική μου εμπειρία, η προσωπική μου άποψη, με αστερίσκο στο ότι έστειλα το 2ο παιδί μου σταθμό στην ηλικία των 9 μηνών. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν έπερεπε να επιστρέψω στην εργασία μου μετά το πρώτο τρίμηνο...Μάλλον θα ζητούσα άνεϋ αποδοχών...(μιλάω για μένα)

Θα σου πω πως το σκέφτομαι.

Καταρχάς, το να έχω νταντά στο σπίτι, σημαίνει ότι το μωρό θα είναι όλη μέρα σχεδόν κλεισμένο μέσα σε 4 τοίχους. Αυτό γιατί δεν θα επέτρεπα σε καμία νταντά, όσο καλή και έμπειρη να είναι να το βγάλει εκτός σπιτιού.

Δεύτερον, πιστεύω ότι το σπίτι κρύβει πολλούς κινδύνους. Προτιμώ να είναι το παιδί σε οργανωμένο περιβάλλον, κατάλληλο για μωράκια, παρά στο σπίτι με κάποια γυναίκα που πιθανόν να μην είναι σε θέση να προστατεύσει το μωρό κατάλληλα.

Τρίτον, δυσκολεύτηκα τόσο μα τόσο πολύ να βρω μια νορμάλ καθαρίστρια (όλες καλές φαίνονταν στην αρχή και με συστάσεις), που το να αναζητήσω νταντά μου φαίνεται εξαιρετικά επικίνδυνο.:lol:

Προτιμώ λοιπόν να είναι το παιδί σε έναν καλό, οργανωμένο παιδικό σταθμό και να έχω από κοντά τον σταθμό, παρά να έχω από κοντά μια γυναίκα και ας έχει τις καλύτερες συστάσεις.

Τώρα αν εσύ έχεις βρει κάποιον άνθρωπο που εμπιστεύεσαι δεν διαφωνώ στο να τον προσλάβεις και να τον έχεις από κοντά, όπως ακριβώς κάνεις. Εγώ δεν είχα κάποιον και δεν ήθελα να ψάξω στην τύχη.

 

Όλα τα παραπάνω τα αναφέρω για ηλικίες 1-2. Για πάνω από 2 χρονών, θεωρώ τον παιδικό απαραίτητο και για λόγους κοινωνικοποίησης. Πάντα λόγω του γεγονότος ότι δεν θα επέτρεπα σε ξένο άνθρωπο να βγάλει βόλτα το παιδί μου.

 

Για κάτω του ενός έτους, η καλύτερη λύση (για μια εργαζόμενη μητέρα) θα ήταν να έχει προσλάβει κάποια νταντά που θα φρόντιζε το μωρό, παρουσία όμως κάποιου συγγενικού προσώπου. πχ γιαγια.

Για παράδειγμα ξέρω περίπτωση όπου η γιαγιά δεν μπορούσε να βοηθήσει για λόγους υγείας (δεν μπορούσε να κρατήσει το μωρό μόνη της), έλεγχε όμως την νταντά που ερχόταν.

Και για αυτούς τους λόγους...

Εγώ πάλι θα προτιμούσα (και προτίμησα εν τέλει) γυναίκα στο σπίτι - βέβαια και με τα ωράριά μας μόνο αυτό εξυπηρετούσε πραγματικά.

Τελικά όμως, όλα είναι αυτό που λέμε αγγλιστί leap of faith. Δηλαδή και στις δύο περιπτώσεις παίρνεις ένα ρίσκο, φροντίζεις να το μετριάσεις (με τους τρόπους π.χ. που αναφέρει η Aimee) και ελπίζεις για το καλύτερο.

Ελεος...με τους γονεις που βαζουν σε κινδυνο αλλα μωρα επειδη δε γουσταρουν τα εμβολια:twisted::twisted:

Ειναι εξωφρενικο να αρρωσταινουν μωρα με ανεμοβλογια το 2014

Εμεις παντως, ενω καναμε και τις δυο δοσεις της ανεμοβλογιας, νοσησαμε

Προσωπικά πιστεύω ότι για παιδάκια κάτω των 2 ετών η καλύτερη λύση είναι η νταντά στο σπίτι, για δύο βασικούς λόγους:

1. Αποφυγή ασθενειών. Ναι, όποτε και να πάει παιδικό θα αρρωστήσει, αλλά αλλιώς είναι να έχεις ένα άρρωστο μωρό 10 μηνών και αλλιώς ένα άρρωστο παιδάκι 3 ή 4 ετών. Επίσης όσο πιο μικρό είναι το μωρό τόσο περισσότερο ευάλωτο σε επικίνδυνες ασθένειες για τις οποίες δεν έχει ακόμα εμβολιαστεί.

2. Υποστήριξη της μονοπρόσωπης προσκόλλησης. Γύρω στην ηλικία του ενός έτους το μωρό αναπτύσσει δεσμό με το πρόσωπο φροντίδας. Ιδανικά το πρόσωπο αυτό θα πρέπει να είναι η μητέρα, αλλά αν δεν μπορεί να είναι η μητέρα, τότε καλό είναι να υπάρχει ένα σταθερό πρόσωπο φροντίδας στη ζωή του παιδιού και όχι πολλά και διαφορετικά.

Σημείωση για τις αγορομάνες: ψυχολόγοι που ασχολούνται με τις διαφυλικές διαφορές, υποστηρίζουν πως η σημασία του δεσμού με το πρόσωπο φροντίδας είναι μεγαλύτερη για τα αγόρια, παρά για τα κορίτσια.

Από εκεί και πέρα ο καθένας συνυπολογίζει διάφορους παράγοντες όπως το κόστος, τα διαδικαστικά, τις συνθήκες της ζωής του (δεν έχουν όλοι συγγενείς κοντά που να μπορούν να ελέγξουν τη νταντά, αλλά δεν μπορούν και όλοι να πάρουν άδεια από τη δουλειά τους κάθε φορά που το παιδί αρρωσταίνει) και αναλόγως αποφασίζει.

Ως προς την επιλογή νταντάς, για μικρά παιδιά πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό η κυρία στην οποία θα εμπιστευτούμε τα παιδιά μας να είναι επαγγελματίας με σπουδές, εμπειρία και συστάσεις, όχι απλά μια κοπέλα που θα έρχεται στο σπίτι να φροντίσει το παιδί και παράλληλα να βοηθήσει στο σιδέρωμα, να μαγειρέψει και να κάνει φασίνα.

Από εκεί και πέρα ο καθένας συνυπολογίζει διάφορους παράγοντες όπως το κόστος, τα διαδικαστικά, τις συνθήκες της ζωής του (δεν έχουν όλοι συγγενείς κοντά που να μπορούν να ελέγξουν τη νταντά, αλλά δεν μπορούν και όλοι να πάρουν άδεια από τη δουλειά τους κάθε φορά που το παιδί αρρωσταίνει) και αναλόγως αποφασίζει.

Συμφωνώ, είναι θέμα συνθηκών. όσο για την άδεια από τη δουλειά, στην περίπτωσή μου...την έχω εξαντλήσει γιατί έπερεπε να μείνω με το/τα παιδ-ί/-ιά.

Ως προς την επιλογή νταντάς, για μικρά παιδιά πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό η κυρία στην οποία θα εμπιστευτούμε τα παιδιά μας να είναι επαγγελματίας με σπουδές, εμπειρία και συστάσεις, όχι απλά μια κοπέλα που θα έρχεται στο σπίτι να φροντίσει το παιδί και παράλληλα να βοηθήσει στο σιδέρωμα, να μαγειρέψει και να κάνει φασίνα.

Αυτό το τελευταίο ξαναπέστο!

Από εκεί και πέρα ο καθένας συνυπολογίζει διάφορους παράγοντες όπως το κόστος, τα διαδικαστικά, τις συνθήκες της ζωής του (δεν έχουν όλοι συγγενείς κοντά που να μπορούν να ελέγξουν τη νταντά, αλλά δεν μπορούν και όλοι να πάρουν άδεια από τη δουλειά τους κάθε φορά που το παιδί αρρωσταίνει) και αναλόγως αποφασίζει.

Συμφωνώ, είναι θέμα συνθηκών. όσο για την άδεια από τη δουλειά, στην περίπτωσή μου...την έχω εξαντλήσει γιατί έπερεπε να μείνω με το/τα παιδ-ί/-ιά.

 

Ως προς την επιλογή νταντάς, για μικρά παιδιά πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό η κυρία στην οποία θα εμπιστευτούμε τα παιδιά μας να είναι επαγγελματίας με σπουδές, εμπειρία και συστάσεις, όχι απλά μια κοπέλα που θα έρχεται στο σπίτι να φροντίσει το παιδί και παράλληλα να βοηθήσει στο σιδέρωμα, να μαγειρέψει και να κάνει φασίνα.

Αυτό το τελευταίο ξαναπέστο!

Αυτό ακριβώς! Άλλο νταντά άλλο "οικιακή βοηθός".

καλημέρα!

Απλά να πω ότι το ποστ είναι της Little Monkey και παρέλειψα να κάνω "quote".

Επαναφέρω το θεμα γιατι η αρχικη μου ερωτηση δεν απαντηθηκε ποτε και πηγε αλλου η συζητηση. Με ενδιαφερει να μαθω για το τι γινεται στην πραξη σε παιδικους σταθμους. Κατα ποσο ακολουθουνται οι οδηγιες των γονεων, κατα ποσο γινονται πραγματα που δεν τα λενε στους γονεις αλλα δεν θα τολμουσαν να τα κανουν μπροστα τους, πως φροντιζουν τα μωρα κλπ.

Καλησπέρα! Είμαι νέο μέλος στο Forum αν και παρακολουθώ συχνά τις συζητήσεις σας. Όσον αφορά στο ερώτημα, δεν μπορώ να απαντήσω τί γίνεται σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς γιατί δεν έχω εμπειρία. Ως βρεφονηπιαγωγός όμως με χρόνια εμπειρία σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς και ειδικά σε βρεφικά τμήματα, μπορώ να πω με σιγουριά τα εξής.

Πρώτον, η συντριπτική πλειοψηφία των παιδαγωγών λατρεύουν τη δουλειά τους και τα παιδιά. Σίγουρα υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις όπου μπήκαν τυχαία σε μια σχολή και αυτό ήταν, όμως όπως είπα, είναι εξαιρέσεις. Καταλαβαίνω τη αγωνία κάθε μητέρας, μην ξεκινάτε όμως με το σκεπτικό «εκεί που θα αφήσω το παιδί μου θα το κακομεταχειριστούν». Είναι άδικο για τις χιλιάδες κοπέλες που υπερβάλλουν εαυτό κάθε μέρα σε πολύ αντίξοες συνθήκες.

Δεύτερον, το παιδί θα κλάψει. Θα κλάψει γιατί είναι σε άγνωστο μέρος με άγνωστα πρόσωπα. Γιατί νυστάζει. Γιατί πεινάει. Γιατί πονάει. Γιατί βαριέται. Κι όχι το ένα παιδί, το δικό σας. Αλλά και τα 18 παιδιά που θα έχουν 2 παιδαγωγοί στο τμήμα τους. Ειδικά στην προσαρμογή θα κλαίνε ΟΛΑ ΜΑΖΙ. Πόσα παιδιά θα κρατήσουν ταυτόχρονα 4 χέρια; όχι λοιπόν, δεν είναι πως η παιδαγωγός δεν ενδιαφέρεται κι αφήνει το παιδί να κλαίει. Αυτό που κάνει είναι να προσπαθεί να τα παρηγορεί και να τα ηρεμεί όλα με τη σειρά γιατί αλλιώς δε γίνεται.

Τρίτον, οι παιδαγωγοί εννοείται και λαμβάνουν υπόψιν τους αυτά που θα τους πει ο γονιός. Αν δεν έχει πιπίλα, δε θα του δώσουν. Αν δεν πίνει γάλα σκόνη δε θα του δώσουν κτλ κτλ. Εάν όμως δουν πως το παιδί πεινάει κι άλλο, θα συζητήσουν με τους γονείς, θα εξηγήσουν την κατάσταση και θα ζητήσουν άδεια πριν κάνουν το οτιδήποτε.

Τέταρτον, δε γίνεται να ακολουθούμε 18 και 20 διαφορετικά προγράμματα. Το πρόγραμμα είναι ένα και το προσαρμόζουμε όσο γίνεται καλύτερα στις ανάγκες του κάθε παιδιού. Επίσης τα μωρά αλλάζονται τακτικά ακόμα κι αν δεν έχει γεμίσει η πάνα.

Τέλος, σίγουρα μια παιδαγωγός που έχει να φροντίσει ταυτόχρονα τόσα παιδιά, δεν μπορεί να κάνει όσα κάνει η μητέρα. Όχι γιατί πληρώνεται λίγα. Αλλά γιατί είναι ανθρωπίνως αδύνατο λόγω συνθηκών. Γνώμη μου, αν μια μαμά μπορεί να το κρατήσει μέχρι τα 2 χρόνια, ας το κρατήσει. Αν όχι, ας ψάξει πού θα το πάει. Και να μην είναι προκατειλημμένη. Υπάρχουν και αδιάφορες παιδαγωγοί, ναι. Μα είναι ελάχιστες. Και για τα μωρά 1-2 χρονών που δε μιλάνε ακόμα, η απόδειξη του αν περνάνε καλά στο σταθμό είναι η χαρά με την οποία πηγαίνουν στη δασκάλα τους αφού βέβαια τελειώσει η προσαρμογή και τη μάθουνε.

Συγνώμη αν σας κούρασα μα ήταν πολλά τα ερωτήματα. Για ό,τι δεν απάντησα μπορείτε να ρωτήσετε.

Καλημέρα και ευχαριστούμε, ήσουν πολύ κατατοπιστική.

Να ρωτήσω τώρα που σε βρήκαμε πρόχειρη :)

Τα παιδάκια περίπου στα 2 έτη, τα ταΐζετε εσείς ή τα αφήνετε να τρώνε μόνα τους; Ο δικός μου επιμένει να τρώει μόνος του και λερώνει το μισό σπίτι εκτός από τον εαυτό του. Το φαγητό είναι σε μικρές μπουκίτσες; Άμα (χτύπα ξύλο) στραβοκαταπιεί- πνιγεί κάποιο παιδάκι έχουν τις γνώσεις οι δασκάλες να το σώσουνε; Θα το πάρουν χαμπάρι έγκαιρα; Νερό τους δίνετε σε τακτά χρονικά διαστήματα;

Γενικά θα ήθελα να μάθω πώς λειτουργείτε την ώρα του φαγητού.....

Καλησπέρα! Πρωταρχικός στόχος σε αυτές τις ηλικίες είναι η αυτοεξυπηρέτηση, οπότε ναι. Τα ενθαρρύνουμε και τα βοηθάμε να τρώνε όσο το δυνατόν μόνα τους. Φυσικά φροντίζουμε να ταίζουμε όσα δεν μπορούν ή δε θέλουν, δεν τα αφήνουμε μόνα τους και όσο φάνε. Ναι, θα λερωθούν και μετά θα τα αλλάξουμε, ναι θα λερώσουν το πάτωμα και μετά θα τα καθαρίσουμε, αυτή όμως είναι η διαδικασία. Νερό πίνουν μετά το φαγητό (πρωινό, δεκατιανό, μεσημεριανό και απογευματινό αν προσφέρει απογευματινό ο σταθμός) αλλά και όποια άλλη στιγμή θελήσουν ή κρίνουμε ότι χρειάζεται (πχ μετά από κάποιο μουσικοκινητικό παιχνίδι ή αν έχει πολύ ζέστη κτλ). Το φαγητό είναι κομμένο σε μικρές μπουκίτσες ή αλεσμένο στις μικρές ηλικίες ή αν κάποιο παιδάκι δεν έχει μάθει ακόμα να τρώει στερεά τροφή. Τώρα για τις πρώτες βοήθειες, θα είμαι ειλικρινής και θα σου πω πως οι περισσότερες παιδαγωγοί γνωρίζουμε μεν, πάνε πολλά χρόνια όμως από τότε που τα μάθαμε.. Δυστυχώς αυτά για να τα ξαναθυμηθείς πρέπει να παρακολουθήσεις ειδικό σεμινάριο (που φυσικά το πληρώνεις εσύ όπως και ό,τι άλλο επιπλέον θες να μάθεις για τη δουλειά σου) και είναι πολύ λίγες οι κοπέλες που το κάνουν. Ένα από τα μελανά σημεία γενικότερα του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Για να σε καθησυχάσω όμως θα σου πω πως για το φαγητό ειδικά λαμβάνονται αυστηρά μέτρα, από την κουζίνα μέχρι το τάισμα, ώστε οι πιθανότητες ατυχήματος να είναι μηδαμινές. Φυσικά τα μάτια μας είναι 14 ώστε να προλάβουμε το παραμικρό. Και μια που ανέφερες το μικρό σου (να τον χαίρεσαι!!!!) γνώμη μου, να τον αφήνεις να προσπαθεί και να τον βοηθάς όσο σου επιτρέπει! Είναι λίγο κούραση, μα είναι στην ηλικία που χτίζει προσωπικότητα κι έχει ανάγκη να νιώσει ότι ΜΠΟΡΕΙ. Έτσι θα αποκτήσει αργότερα αυτοπεποίθηση και ανεξαρτησία ως άνθρωπος. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, οι βάσεις της προσωπικότητάς μας μπαίνουν από πολύ μικρές ηλικίες!

Αυτό που ήθελα να προσθέσω γενικότερα για το θέμα είναι ότι σε δημοτικούς σταθμούς θα ακολουθηθούν περισσότερο οι οδηγίες των γονέων από ότι σε έναν ιδιωτικό. Εκεί πληρώνεις και σου λένε πάντα ναι και επίδης δεν σου λένε πολλές φορές κάποια αλήθεια (π.χ. έφαγε, δεν έφαγε, έβαλε πιπίλα, κοιμήθηκε, κτλ.). Εάν ο γονιός δώσει π.χ. μια οδηγία για το μωρό που μπορεί να μην συμφωνεί με τους κανόνες του παιδικού, στον ιδιωτικό θα πουν ότι το κάνανε ενώ σε δημοτικό θα πουν ότι δεν μπορούν να το κάνουνε. Θα προτιμούσα λοιπόν πάντα έναν δημοτικό σταθμό γιατί δεν σου λένε πάντα αυτό που θέλεις να ακούσεις.

Despetros αυτό που ανέφερες είναι πιθανό -δυστυχώς- να συμβαίνει. Κακά τα ψέματα, οι ιδιωτικοί παιδικοί είναι επιχείρηση, κι όλα εξαρτώνται από τον επιχειρηματία. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως οι ιδιωτικοί είναι κακοί και οι δημοτικοί καλοί, σίγουρα όμως μια κοπέλα που δουλεύει σε ιδιωτικό σταθμό είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί τη γραμμή που της δίνουν αλλιώς θα χάσει τη δουλειά της. Με λίγα λόγια, στους δημοτικούς σταθμούς είναι σε τί δασκάλα θα πέσεις, ενώ στους ιδιωτικούς, σε τί ιδιοκτήτη...