ΜΗΤΡΙΑΙΑ ΑΡΤΗΡΙΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΙΜΑΤΩΝΕΤΑΙ ΚΑΛΑ?

Σύμφωνα με το γιατρό μας ήθελε πολύ ξεκούραση και κάναμε Doppler κάθε 15-20 μέρες. Έχει σχέση με την ανάπτυξη του παιδίου. Το δικό μας γεννήθηκε τελικά την 38η βδομάδα 2,5 κιλά (δηλαδή τα κατώτερα φυσιολογικά).

και μενα μου βρηκαν αυξημενες αντιστασεις στη μητριαια αρτηρια οταν εκανα το β επιπεδου στην 22η εβδομαδα... μου ειπαν οτι δειχνει ταση για προεκλαμψια, αλλα μονο οταν συνδιαζεται με υψηλη πιεση και αποτομο βαρος και πρηξιμο, τα οποια συμπτωματα προς το παρον δεν εχω.. τωρα ειμαι στην 28η, και την αλλα βδομαδα θα κανω ντοπλερ για να δουμε πως εξελισσεται το προβλημα.. δεν ανησυχω υπερβολικα γιατι μου ειπαν οτι ειναι αρκετα συχνο φαινομενο και το χειροτερο που μπορει να συμβει, ειναι να πρεπει να γεννηθει το μωρακι λιγο νωριτερα... καλη τυχη σε ολες μας.... αν καποια κοπελα αντιμετωπισε κατι αντιστοιχο ας μας πει τι εγινε......

Αντιμετωπισε μια πολυ καλη μου φιλη.

Το παρακολουθουσαν συχνα, απλα το μωρακι δεν εβαζε πολυ βαρος.

Γεννησε στις 37 εβδομαδες μια κουκλιτσα 2.100κ.

Ολα πηγαν μια χαρα κ η κουκλα της χαιρει ακρας υγειας.

γεια σας και απο μένα.το ίδιο προβλημα είχα και εγω.ο γιατρος μου τότε ειπε οτι ειναι ενα προβλημα που δημιουργήθηκε κατα την δημιουργία του εμβρύου,ενα μικρό λαθάκι.δεν ειναι ανησυχητικο.το παιδί μεγάλωσε κανονικα.γεννησα στην 39η εβδομάδα, με καισαρικη επισκληριδιο,γιατι έσπασαν τα νερα και δεν κατεβαινε γιατι ήταν δεμένος.το βάρος του ηταν 3,200 γραμμαρια, 49 εκατοστα ύψος και αγόρι.τωρα ειναι 3,6 ετων υγιέστατος και 1,10 υψος και 17 κιλα.μην το σκεφτεσαι ιδιαίτερα απλα μόνο να παρακολουθειται αν αναπτυσεται αναλογικα με τις εβδομαδες του.μετα την γέννα δεν υπαρχει τιποτα απο αυτα.εισαι σε καλο δρόμο συνεχίστε>>>>>>

ΑΚΡΙΒΩΣ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΕΚΛΑΨΙΑ ΜΕ 16 ΚΑΙ 9 ΠΙΕΣΗ

ΓΕΝΝΗΣΑΜΕ 37 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΝΑΝ ΠΑΙΔΑΡΟ 2.220 ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η 3 ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ ΚΑΙ Η ΠΙΕΣΗ ΕΠΕΣΕ ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΕ ΝΟΡΜΑΛ ΕΠΙΠΕΔΑ!!!

να σου ζησει το παιδακι σου!!!!! να σε ρωτησω κατι, ποτε ανεβασες πιεση? εγω ειμαι 28 εβδομαδων και ακομα εχω κανονικη (προς χαμηλη πιεση). Ειχες αλλα συμπτωματα εκτος της μητριαιας αρτηριας?

Και σε εμενα στο Β επιπεδου ο γιατρος μας ειπε πως φαινεται να εχω προδιαθεση να ανεβασω πιεση (ταση για προεκλαμψια) κι απο τοτε τη μετραμε καθημερινα, χωρις ομως να εχει ανεβει.....Μονο αυξημενες σφυξεις εχω και σημερα εχω ραντεβου με τον καρδιολογο μου να τις δουμε......

Σε εμας επισης υπαρχει και αλλο ευρημα "μονηρης ομφαλικη αρτηρια", που εχει να κανει με την αιματωση της μαιμουδιτσας μας....και ειμαι σε ξαπλοθεραπεια απο το Β επιπεδου και επειτα.......

Αυτο που μας ειπε ο υπερηχογραφιστης ειναι πως λογω των ευρηματων δεν προκειται να βγει 4 κιλα η μπεμπα μας, το πολυ γυρω στα 3 να ειναι (μια χαρα και παλι.... ), και μπορει να γεννηθει προωρα.....

Για τυος λογους αυτους κανουμε επανελεγχο συχνα και ο επομενος ειναι την επομενη Παρασκευη.....

μια χαρα μου φαινεται 3 κιλα!!!!!!! μακαρι να βγει και η δικια μου τοσο!!!

Σχετικά με το θέμα βρε κορίτσια δεν μπορώ να καταλάβω τελικά που επηρεάζουν το έμβυο οι υψηλές αντιστάσεις μητριαίας αρτηρίας και ρωτάω γιατί εγώ ενώ στο β' επιπέδου είχα "αντιστάσεις μητριαίων αρτηρίων εντός φυσιολογικών οριών" και βάρος εμβρύου 475 γρ. (εντός φυσιολογικών ορίων) τώρα που έκανα το doppler στις 31 και 2 εβδομάδες ο γιατρός σημείωσε "υψηλές αντιστάσεις αριστερής μητριαίας αρτηρίας με κόμβωση" και βάρος εμβρύου 1906γρ. (παραπάνω από το φυσιολογικό όριο). Ξέρετε τι μπορεί να συμβαίνει?

Τον γιατρό που ρώτησα που είπε δεν συμβαίνει τίποτα, όλα είναι φυσιολογικά και μην ανησυχείς και τέλος παρακολούθηση πιο στενή της πίεσης μου (γενικότερα εγώ είμαι υποτασική).

Εμενα μου ειχε πει οτι εχει σχεση με την τροφοδοσια του εμβρυου και το δικο μας μωρο ήταν στα κατωτερα φυσιολογικά. Προφανως ο δικος σου δεν ανησυχει αφου το μωρο αναπτυσσεται καλα. Οποτε μην ανησυχεις...

Γεια σας κορίτσια! Έχω γράψει για το θέμα μου και σε άλλα δυο θέματα αυτού του φόρουμ.

Μένω στην Ορεστιάδα, Έβρου και είμαι 4,5 μηνών έγκυος. Όλες μου οι εξετάσεις ως τώρα, αιματολογικές και ούρων βγαίνουν καθαρότατες, όμως όταν πήγαμε να κάνουμε την εξέταση αυχενικής διαφάνειας, ενώ όλες οι μετρήσεις ήταν κανονικότατες παρατηρήθηκε ότι οι μητριαίες αρτηρίες μου είναι πιο στενές απ' ό,τι θα έπρεπε (Εντύπωμα κόμβοι άμφω) κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον φόβο ότι μπορεί να εμφανίσω προεκλαμψία λίγο πριν τις 34 εβδομάδες ή το παιδάκι μου ν' αρχίσει να μην αναπτύσσεται σωστά πριν να ολοκληρώσει τις 37 εβδομάδες.

Εν τω μεταξύ, μια ζωή ήμουν υποτασσική (το ίδιο και η οικογένειά μου) και όταν δίνω αίμα για τις εξετάσεις κάνει εντύπωση στους γιατρούς το πόσο αραιό αίμα έχω. Και τώρα να μου λένε ότι υπάρχει φόβος εμφάνισης προεκλαμψίας! Μα τι μετάλλαξη κι αυτή στην εγκυμοσύνη!!!

Το θέμα είναι ότι μου πρότειναν αρχικά ν' ακολουθήσω προληπτική θεραπεία με ασπιρίνη αλλά λόγω του ότι είχα εμφανίσει στο παρελθόν ευαισθησία στη χρήση της με αλλεργικό σοκ, τώρα μου προτείνουν την εφαρμογή ενέσεων amp. clexan κι έχω αγχωθεί με όλα αυτά. Και μου είπαν ότι αυτές τις ενέσεις θα τις κάνω κάθε μέρα μέχρι το τέλος της κύησης. Φοβάμαι πολύ γιατί κάναμε 3 χρόνια προσπάθειες για να πιάσουμε παιδί και δε θέλω με τίποτα να πάθει κάτι το μικράκι μου.

Το κακό είναι ότι η γυναικολόγος μου δε μου εμπνέει πια εμπιστοσύνη. Τα αποτελέσματα από την αυχενική διαφάνεια βγήκαν πριν 3 εβδομάδες κι εκείνη χαλαρότατη, ενώ την παρακαλούσα να ψάξει το θέμα και να μου πει τι ακριβώς πρέπει να κάνω μιας κι είμαι αλλεργική στην ασπιρίνη, μου έδωσε την απάντηση την προηγούμενη Παρασκευή. Πόσες εβδομάδες την έψαχνα για να μου γράψει εξετάσεις αίματος και τα συμπληρώματα που πρέπει να παίρνω (σίδηρο, μαγνήσιο κτλ) κι όλα αυτά μ' έχουν αγχώσει πάρα πολύ. Το αποκορύφωμα ήταν την Παρασκευή που πήγα στο ιατρείο της να πάρω τις συνταγές και ξαφνικά μαθαίνω ότι είναι έγκυος στο μήνα της και θα πάει να κάνει καισαρική. Εγώ τόσο καιρό νόμιζα ότι ήταν απλά παχουλή, είναι και μεγάλη σε ηλικία, δεν είχα υποψιαστεί ούτε εγώ ούτε ο σύζυγός μου ότι ήταν έγκυος και δε μας είχε πει τίποτα. Επομένως, θα λείπει από εδώ τουλάχιστον 2 εβδομάδες. Όλα αυτά με έχουν προβληματίσει και σκέφτομαι ν' αλλάξω γυναικολόγο κι αυτό με στεναχωρεί γιατί νιώθω πολύ μετέωρη.

Με τούτα και μ' εκείνα ξεκίνησα να κάνω την αντιπηκτική αγωγή την Τετάρτη που πέρασε. Με το που τις ξεκίνησα, άρχισαν οι εμετοί κι έχω εμφανίσει πίεση 14 και 9. Πήρα τηλέφωνο τη γυναικολόγο που είχα ως τώρα να τη συμβουλευθώ αλλά εκείνη άφαντη. Δε σηκώνει καν τα τηλέφωνα. Έτσι, πήρα τη γιατρό που μου έκανε την εξέταση της αυχενικής διαφάνειας και μου συνέστησε να παρακολουθώ καθημερινώς την πίεσή μου επί 10-15 μέρες (πρωί, μεσημέρι, βράδυ) κι αν δω ότι για αρκετές μέρες δεν κατεβαίνει η πίεση, να έρθω και πάλι σε επικοινωνία μαζί της. Πράγματι, μετρώ την πίεσή μου όπως μου είπε και δυστυχώς συνεχίζει να είναι στο 13,7 η μεγάλη και 8,6 η μικρή. Μόνο χτες το μεσημέρι μου κατέβηκε στο 11 και 7 που είχα συνήθως.

Προσπαθώ να διατηρώ ηθικό υψηλό και να κάνω πράγματα για να ξεχνιέμαι, αλλά η αγωνία μου είναι ιδιαίτερη, κυρίως γιατί δεν έχω και γιατρό να εμπιστευθώ, να νιώθω ότι θα μου δώσει μια συμβουλή, θα με εξετάσει και θα τα βγάλω πέρα. Τώρα αποφασίσαμε με τον άντρα μου να πάμε τη Δευτέρα στο Νοσοκομείο του Διδυμοτείχου να δούμε τι μπορεί να γίνει.

Γεια σας κορίτσια! Έχω γράψει για το θέμα μου και σε άλλα δυο θέματα αυτού του φόρουμ.

 

Μένω στην Ορεστιάδα, Έβρου και είμαι 4,5 μηνών έγκυος. Όλες μου οι εξετάσεις ως τώρα, αιματολογικές και ούρων βγαίνουν καθαρότατες, όμως όταν πήγαμε να κάνουμε την εξέταση αυχενικής διαφάνειας, ενώ όλες οι μετρήσεις ήταν κανονικότατες παρατηρήθηκε ότι οι μητριαίες αρτηρίες μου είναι πιο στενές απ' ό,τι θα έπρεπε (Εντύπωμα κόμβοι άμφω) κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον φόβο ότι μπορεί να εμφανίσω προεκλαμψία λίγο πριν τις 34 εβδομάδες ή το παιδάκι μου ν' αρχίσει να μην αναπτύσσεται σωστά πριν να ολοκληρώσει τις 37 εβδομάδες.

 

Εν τω μεταξύ, μια ζωή ήμουν υποτασσική (το ίδιο και η οικογένειά μου) και όταν δίνω αίμα για τις εξετάσεις κάνει εντύπωση στους γιατρούς το πόσο αραιό αίμα έχω. Και τώρα να μου λένε ότι υπάρχει φόβος εμφάνισης προεκλαμψίας! Μα τι μετάλλαξη κι αυτή στην εγκυμοσύνη!!!

 

Το θέμα είναι ότι μου πρότειναν αρχικά ν' ακολουθήσω προληπτική θεραπεία με ασπιρίνη αλλά λόγω του ότι είχα εμφανίσει στο παρελθόν ευαισθησία στη χρήση της με αλλεργικό σοκ, τώρα μου προτείνουν την εφαρμογή ενέσεων amp. clexan κι έχω αγχωθεί με όλα αυτά. Και μου είπαν ότι αυτές τις ενέσεις θα τις κάνω κάθε μέρα μέχρι το τέλος της κύησης. Φοβάμαι πολύ γιατί κάναμε 3 χρόνια προσπάθειες για να πιάσουμε παιδί και δε θέλω με τίποτα να πάθει κάτι το μικράκι μου.

 

Το κακό είναι ότι η γυναικολόγος μου δε μου εμπνέει πια εμπιστοσύνη. Τα αποτελέσματα από την αυχενική διαφάνεια βγήκαν πριν 3 εβδομάδες κι εκείνη χαλαρότατη, ενώ την παρακαλούσα να ψάξει το θέμα και να μου πει τι ακριβώς πρέπει να κάνω μιας κι είμαι αλλεργική στην ασπιρίνη, μου έδωσε την απάντηση την προηγούμενη Παρασκευή. Πόσες εβδομάδες την έψαχνα για να μου γράψει εξετάσεις αίματος και τα συμπληρώματα που πρέπει να παίρνω (σίδηρο, μαγνήσιο κτλ) κι όλα αυτά μ' έχουν αγχώσει πάρα πολύ. Το αποκορύφωμα ήταν την Παρασκευή που πήγα στο ιατρείο της να πάρω τις συνταγές και ξαφνικά μαθαίνω ότι είναι έγκυος στο μήνα της και θα πάει να κάνει καισαρική. Εγώ τόσο καιρό νόμιζα ότι ήταν απλά παχουλή, είναι και μεγάλη σε ηλικία, δεν είχα υποψιαστεί ούτε εγώ ούτε ο σύζυγός μου ότι ήταν έγκυος και δε μας είχε πει τίποτα. Επομένως, θα λείπει από εδώ τουλάχιστον 2 εβδομάδες. Όλα αυτά με έχουν προβληματίσει και σκέφτομαι ν' αλλάξω γυναικολόγο κι αυτό με στεναχωρεί γιατί νιώθω πολύ μετέωρη.

 

Με τούτα και μ' εκείνα ξεκίνησα να κάνω την αντιπηκτική αγωγή την Τετάρτη που πέρασε. Με το που τις ξεκίνησα, άρχισαν οι εμετοί κι έχω εμφανίσει πίεση 14 και 9. Πήρα τηλέφωνο τη γυναικολόγο που είχα ως τώρα να τη συμβουλευθώ αλλά εκείνη άφαντη. Δε σηκώνει καν τα τηλέφωνα. Έτσι, πήρα τη γιατρό που μου έκανε την εξέταση της αυχενικής διαφάνειας και μου συνέστησε να παρακολουθώ καθημερινώς την πίεσή μου επί 10-15 μέρες (πρωί, μεσημέρι, βράδυ) κι αν δω ότι για αρκετές μέρες δεν κατεβαίνει η πίεση, να έρθω και πάλι σε επικοινωνία μαζί της. Πράγματι, μετρώ την πίεσή μου όπως μου είπε και δυστυχώς συνεχίζει να είναι στο 13,7 η μεγάλη και 8,6 η μικρή. Μόνο χτες το μεσημέρι μου κατέβηκε στο 11 και 7 που είχα συνήθως.

 

Προσπαθώ να διατηρώ ηθικό υψηλό και να κάνω πράγματα για να ξεχνιέμαι, αλλά η αγωνία μου είναι ιδιαίτερη, κυρίως γιατί δεν έχω και γιατρό να εμπιστευθώ, να νιώθω ότι θα μου δώσει μια συμβουλή, θα με εξετάσει και θα τα βγάλω πέρα. Τώρα αποφασίσαμε με τον άντρα μου να πάμε τη Δευτέρα στο Νοσοκομείο του Διδυμοτείχου να δούμε τι μπορεί να γίνει.

Εγώ γέννησαν στο ΔΙδυμοτειχο στον Ριτβαν. Φοβερος γιατρός και πολύ καλός άνθρωπος! Τον συστήνω ανεπιφύλακτα! Απο ότι κατάλαβα είναι και εναντίον της καισαρικης!

Εγώ γέννησαν στο ΔΙδυμοτειχο στον Ριτβαν. Φοβερος γιατρός και πολύ καλός άνθρωπος! Τον συστήνω ανεπιφύλακτα! Απο ότι κατάλαβα είναι και εναντίον της καισαρικης!

Ναι, όποια γυναίκα μου έχει μιλήσει για τον Ριτβάν μου έχει πει τα καλύτερα λόγια. Γι' αυτό και αποφασίσαμε να απευθυνθούμε εκεί. Είχες κι εσύ το ίδιο θέμα και γέννησες μαζί του ή ήταν κανονικός τοκετός;

Ναι, όποια γυναίκα μου έχει μιλήσει για τον Ριτβάν μου έχει πει τα καλύτερα λόγια. Γι' αυτό και αποφασίσαμε να απευθυνθούμε εκεί. Είχες κι εσύ το ίδιο θέμα και γέννησες μαζί του ή ήταν κανονικός τοκετός;

Οχι δεν είχα το ίδιο θέμα. Γέννησα φυσιολογικά. Απο ότι κατάλαβα είναι υπέρ του φυσιολογικου τοκετού. Ακόμη και επισκληριδιο που τον ρώτησα μου είπε μικρή κοπέλα είσαι δεν έχεις ανάγκη!!!(28 είμαι). Και μένα όταν ήμουν έγκυος όλοι για αυτόν μου έλεγαν. Δεν είμαι απο πάνω και άκουσα τα καλύτερα κι έτσι πήγα σε αυτόν. Στην Αλεξανδρούπολη γίνεται χαμός! Εχω ακούσει και καλα λόγια αλλά και πολλά παράπονα.και αρκετές μαιες ήταν καλές, ιδιαίτερ μια με βοήθησε πολύ με τον θηλασμο. Και τέλος δεν πλήρωσα και ΤΙΠΟΤΑ! Κι αν ακόμα δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα σε στέλνουν άμεσα Αλεξανδρούπολη σε ότι αφορά το μωρό. Εύχομαι να μην χρειαστεί αλλά δεν αξίζει την ταλαιπωρία για το ίσως να πας ΑΛεξανδρουπολη!

Τελικά η πίεσή μου είναι σε φυσιολογικά επίπεδα, διαπιστώσαμε με τον σύζυγό μου ότι υπήρξε σφάλμα στο πιεσόμετρο (!!!!!!!!!) και το γυρίσαμε πίσω, πήραμε άλλο κι από τότε συμπίπτουν οι μετρήσεις του και με του γιατρού που δείχνουν ότι έχω την ίδια πίεση που είχα πάντα. Το μωρό φαίνεται να αναπτύσσεται φυσιολογικά, σήμερα πήγα και στον Ριντβάν, καλός μου φάνηκε αλλά μετά τα όσα έχω πάθει, είμαι ακόμα επιφυλακτική. Συνεχίζω την αντιπηκτική αγωγή, μετρώ καθημερινά την πίεσή μου και κάνω όσες εξετάσεις χρειάζονται. Σε δυο βδομάδες θα κάνω και την β επιπέδου, για να δούμε αυτή τι θα δείξει...

pasmar μπραβο!!Ευχομαι με ενα πονο !!!

Σ' ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά.

Επιστρέφω σήμερα με νέα από την β' επιπέδου... Το μωρό συνεχίζει μέχρι στιγμής, ευτυχώς, να αναπτύσσεται κανονικά με βάση τις εβδομάδες. Έφτασε τα 530 gr. Όλα φάνηκαν απόλυτα φυσιολογικά, αλλά... δυστυχώς υπάρχει αυτό το μεγάλο αλλά. Η κατάσταση με τις μητριαίες αρτηρίες συνεχίζει η ίδια. Η γιατρός μου είπε ότι η αγωγή δε φαίνεται να έχει κάνει καμιά επίδραση. Με ρώτησε πότε ξεκίνησα την αγωγή κι όταν της είπα ότι το έκανα από την 17η εβδομάδα μου είπε «κακώς, χάθηκε πολύτιμος χρόνος, έπρεπε να ξεκινήσει αμέσως μόλις σας ενημέρωσα για το θέμα, γιατί θα προλαβαίνατε να κάνετε την αγωγή ήδη από το πρώτο τρίμηνο που ήταν και το πιο κρίσιμο ως προς την ανάπτυξη». Της εξήγησα ότι το σφάλμα δεν ήταν δική μου αμέλεια αλλά της γιατρού που είχα τότε.

Μου είπε πως στη φάση που είμαι τώρα θα βοηθούσε πάρα πολύ και αν έπαιρνα ασπιρίνη, αλλά αφού είμαι αλλεργική κάτι τέτοιο δε γίνεται φυσικά. Έτσι, μου αύξησε τη δόση στις ενέσεις και μου είπε να παίρνω τη διπλάσια ποσότητα μαγνησίου. Επίσης, να παρακολουθώ συνεχώς την πίεσή μου, κάθε μέρα δυο φορές το λιγότερο και μου σύστησε να παρακολουθείται πιο στενά η κατάστασή μου αλλά και να κάνω σε λίγες εβδομάδες και την εξέταση doppler.

Της είπα ότι έκλεισα ραντεβού και με αιματολόγο για θρομβοφιλία και μου είπε ότι αυτή η εξέταση είναι άσχετη με το θέμα που έχω με τις μητριαίες αρτηρίες, ότι συστήνεται κυρίως σε γυναίκες που έχουν βιώσει καθ' έξη αποβολές κι ότι δε θα ωφελήσει σε κάτι στο συγκεκριμένο θέμα αλλά αφού αποφάσισα να την κάνω, δε θα με βλάψει και σε τίποτα.

Μετά απ' αυτά που σας γράφω, δεν ξέρω πώς ακριβώς να αισθανθώ. Στην αρχή το πήρα ψύχραιμα, μετά γύρισα στο σπίτι και το έριξα το κλαματάκι μου και μετά αποφάσισα ότι πολύ απλά θα κάνω ό,τι καλύτερο περνά από το χέρι μου για να ακολουθήσω τις οδηγίες που μου δίνονται και να αντιμετωπίσω όσο μπορώ το θέμα και από εκεί και πέρα... μόνο θετικές σκέψεις. Μετά, πήγα για πρόβα στην ερασιτεχνική ομάδα θεάτρου που συμμετέχω κι έκανα εκεί την «ψυχοθεραπεία» μου και ξεχάστηκα. Αυτή τη στιγμή νιώθω ένα μεγάλο κενό. Προσπαθώ να κρατώ καλή ψυχολογία για το καλό της μικρής μου.

Καλημέρα, κορίτσια! Χρόνια πολλά και σ' εμάς τις εορτάζουσες. Στις 9 Αυγούστου έκανα καμπύλη σακχάρου έπειτα από παρότρυνση της ενδοκρινολόγου μου. Είδαμε ότι ο οργανισμός μου αργεί να «αντιδράσει» στη λήψη της γλυκόζης, γι' αυτό και ενώ την πρώτη ώρα που την πήρα ήταν αρκετά χαμηλό το σάκχαρό μου, ανέβηκε στη 2η ώρα και στην 3η ώρα κατέβηκε. Έτσι, η ενδοκρινολόγος μου, μου έδωσε ένα μηχανηματάκι για να μετρώ το σάκχαρό μου πρωί (νηστική) και 1,5 ώρα μετά το μεσημεριανό. Εννοείται, φυσικά, ότι μου έδωσε και διατροφή. Μου είπε ότι δεν έχω τίποτα ανησυχητικό στις μετρήσεις του σακχάρου αλλά για την περίπτωσή μου είναι καλύτερα να προσέχω τη διατροφή μου, την πρόσληψη σακχάρου και αλατιού για να είμαστε οκ.

Επιπλέον, στις 12 του μήνα έκανα και εξετάσεις για θρομβοφιλία και για να δούμε αν με καλύπτει η δόση της ένεσης που παίρνω. Τα πρώτα αποτελέσματα που πήρα στα χέρια μου έδειξαν ότι δεν έχω κάποιο θέμα θρομβοφιλίας κι ότι η δόση της ένεσης με καλύπτει. Σε καμιά 20ριά μέρες θα πάρω και τα υπόλοιπα αποτελέσματα. Θα ξανακάνω εξετάσεις σε ένα μήνα.

Με λίγα λόγια, μου είπαν ότι όλα δείχνουν ότι η προδιάθεση που έχω για προεκλαμψία οφείλεται αποκλειστικά στις αντιστάσεις που βλέπουμε στις μητριαίες αρτηρίες, ότι αυτό έχει να κάνει καθαρά με τον σχηματισμό του πλακούντα κατά τη συγκεκριμένη κύηση (πολύ πιθανό σε επόμενη κύηση να μην έχω τέτοιο θέμα) κι ότι δεν οφείλεται σε κανέναν άλλον παράγοντα.

Καλημέρα σε όλες σας! Μιας και τόσον καιρό έμπαινα εδώ και σας παρέθετα το πρόβλημά μου, ήρθε η στιγμή να σας πω και την ευχάριστη εξέλιξη: γέννησα κι όλα πήγαν απολύτως καλά.

Ένα μήνα πριν κι ενώ διένυα την 36η εβδομάδα κύησης ακόμα, έσπασαν τα νερά μου. Ήμουν μόνη στο σπίτι - ο άντρας μου ήταν κλασσικά μέσα για υπηρεσία - δεν ήμουν σίγουρη αν όντως ήταν τα νερά μου που έσπασαν γιατί στην αρχή ήταν πολύ λίγη η ροή και πριν καλά προλάβω να αναρωτηθώ τι μου συμβαίνει, άρχισα να πλημμυρίζω το πάτωμα και να τριγυρνώ στο σπίτι με μια σφουγγαρίστρα στο χέρι. Υποτίθεται ότι είχα μπροστά μου άλλες τρεις βδομάδες αλλά τελικά η μικρή μου αγωνίστρια, αποφάσισε πως ήθελε να βγει πιο νωρίς.

Στην αρχή με κατέβαλε πανικός, μα μετά σκέφτηκα πως με τον πανικό μόνο ζημιά θα έκανα στη μικρή μου κι έτσι είδα τα πράγματα ψύχραιμα, άρχισα να μαζεύω τα πράγματα σύμφωνα με τη λίστα που ευτυχώς είχα έτοιμη για εκείνη την ώρα, ειδοποίησα τον γιατρό (που ευτυχώς είχε εφημερία) και τον άντρα μου για την κατάστασή μου. Μέχρι να καταφέρει ο σύζυγός μου να φύγει από την υπηρεσία, πέρασαν ολόκληρα 50 λεπτά. Είχα ακούσει ιστορίες γυναικών που γέννησαν ώρες ολόκληρες ή και βδομάδες ακόμα μετά το σπάσιμο των νερών τους κι έτσι οπλίστηκα με θάρρος και υποδέχτηκα τον άντρα μου μ' ένα τεράστιο χαμόγελο για να τον καθησυχάσω. Πήραμε τη βαλίτσα μας και ξεκινήσαμε για το μαιευτήριο.

Στη διαδρομή ξεκίνησαν οι ωδίνες μου, αλλά τις έκρυψα από τον άντρα μου για να μην τον πανικοβάλλω κι αρχίσει να τρέχει στο δρόμο, ένα τρακάρισμα σ' εκείνη τη στιγμή ήταν το τελευταίο πράγμα που θέλαμε. Όταν φτάσαμε στο μαιευτήριο τα ρούχα μου ήταν πια μουσκεμένα από τα νερά που συνέχισαν να τρέχουν. Ο γιατρός με υποδέχτηκε προβληματισμένος γιατί η μικρή μου ήταν στα όρια των κιλών του νεογνού που μπορούσαν να υποστηρίξουν στο συγκεκριμένο νοσοκομείο και συζητούσε μαζί μας το ενδεχόμενο να μη γεννήσω εκεί αλλά στο νοσοκομείο της Αλεξπολης. Ίσως φταίω κι εγώ γιατί ακόμα κι εκείνη την ώρα δεν έδειχνα σε κανέναν το πόσο γρήγορα έρχονταν οι ωδίνες μου μιας και προσπαθούσα να κρατηθώ ήρεμη για να μην ανεβάσω πίεση.

Ο γιατρός μου χορήγησε μια ένεση που - σύμφωνα με τα λεγόμενά του - θα καθυστερούσε τον τοκετό για άλλες 5 ώρες οπότε και θα προλάβαινα να μεταφερθώ στο νοσοκομείο της Αλεξπολης αν τελικά έτσι του έλεγε η παιδίατρος του νοσοκομείου. Κι ενώ ο γιατρός πήγε να συνεννοηθεί με την παιδίατρο, εμένα ξεκίνησαν οι τελικοί πόνοι. Ποια ένεση; Η μικρή βιαζόταν πολύ να βγει και χτυπούσε την πόρτα της εξόδου ήδη. Η μαία δεν πίστευε στα μάτια της, φώναξε τον γιατρό, ο οποίος ήρθε «πετώντας» και διαπίστωσε ότι ήδη φαινόταν το κεφαλάκι της. Σε λίγα λεπτά ακούστηκε το κλαματάκι της μικρής μου πριγκίπισσας κι ο γιατρός μου την έδωσε να την κρατήσω στην αγκαλιά μου. Ήταν σαν να μου έδωσε τον κόσμο ολόκληρο να κρατήσω στα χέρια μου. Δεν περιγράφεται αυτή η στιγμή! Κλείσαμε, λοιπόν, αισίως έναν μήνα ζωής.

Κι όπως καταλαβαίνετε, τελικώς δε συνέβη τίποτα από αυτά που φοβόμασταν. Η πίεσή μου παρέμεινε σταθερή σ' όλη τη διάρκεια του τοκετού κι η μικρή μου χαίρει άκρας υγείας και μεγάλης πείνας τελευταίως, χιχιχιχι.

Να σου ζησει!!!τελος καλο ολα καλα μπραβο γερη και καλοτυχη να ειναι η μικρη σου χχχ

αυτό θα πει πραγματικά με έναν πόνο! Μπραβο σου να σου ζήει η μπεμπα!

Και εγω μια απο τα ιδια κοριτισια, Μολις σημερα βγηκα απο το νοσοκομειο οπου νοσηλευτικα για 3 μερες με πιεση στο 15 και 16. Και μεις ανακαλυψαμε στην πορεια οτι οφειλεται στις αντιστασεις της μητριαιας αρτηριας! Ευτυχως το ελεγξαμε με διατροδη απλα και ενα χαπακι μονο αν ανεβει πανω απο το 14-15! Τελος καλο ολα καλα αλλα μεχρι να βρεθει η ακρη του νηματος... ειδαμε και παθαμε! Το νινακι μου ολα καλα, την Δευτερα εχουμε και το ραντεβου του μηνα με τον γιατρο μας!

Πραγματικα εχει δυο μερες που δε μπορω να ηρεμησω. Δεν ξερω τι να σκεφτω! Τα βραδια οι ωρες περναν βασανιστηκα. Ξεκινησα και τις ενεσεις τις αντιπηκτικες σημερα, και ελπιζω να υπαρξει θετικη εξεληξη στην ιστορια. Με καταλαβαινουν οσες περασαν η περναν τα ιδια !!