Τίκ σε παιδιά..

Ο γιός ενός οικογενειακού μας φίλου έχει αρχίσει να αναπτύσσει ένα τίκ με το κορμάκι του τον τελευταίο μήνα!

Προσωπικά έχω ανησυχήσει ιδιαίτερα γνωρίζοντας απο άρθρα ότι αυτό είναι ένας τρόπος εξωτερίκευσης του εσωτερικού άγχους που πιθανόν να βιώνει το παιδάκι απο το περιβάλλον του!

Ο πατέρας σε προβληματισμό που είχε και με ρώτησε ξαφνιάστηκε όταν του απάντησα ότι είναι ανησυχητικό!

Το θέμα είναι ότι ρώτησα δύο ειδικούς ψυχολόγους και οι δύο μου απάντησαν ότι η ρίζα του προβλήματος είναι οι γονείς και θα πρέπει εκείνοι πρώτοι να κάνουν συνεδρίες...γιατί όσο και να προσπαθείς να βοηθήσεις το παιδί άν γυρίζει στο ίδιο περιβάλλον τότε δεν κάνεις κάτι.

Ό,τι άλλες πληροφορίες έχετε σχετικές θα ήθελα να μου τις παραθέσετε!!

Ευχαριστώ!!

ναι τα τικ είναι κάτι που ανησυχούν πολύ.

μπορεί να έχουν πολλούς λόγους...

το καλύτερο είναι να επικοινωνήσουν με παιδίατρο κ ειδικό

και να ΜΗΝ το αφήσουν έτσι.. 

είναι κρίμα ένα παιδί να νιώθει άσχημα όλη του τη ζωή - δεν είναι κάτι αστείο, και προκαλεί τεράστια ντροπή σε ένα παιδί με όλες τις συνέπειες που έχει αυτό.

θα γράψω περισσότερα αύριο για περίπτωση που θυμάμαι σχετική.

Το ανηψακι μας εχει τετοιο προβλημα τον τελευταιο καιρο και ειναι τωρα 5,5 χρονων.Οι γονεις του θα δουν ψυχολογο την ερχομενη εβδομαδα.Το προβλημα μαλλον το εντοπιζουν στο οτι η αδερφη του που ειναι σχεδον 7 και πηγε φετος πρωτη δημοτικου εχει τραβηξει ολη την προσοχη της μητερας της που ασχολειται με το διαβασμα κλπ

Την κατασταση χειροτερευει οτι η μικρη ειναι πολυ απαιτητικη και κτητικη και ζηλευει πολυ τον μικρουλη.Κανει σκηνες οταν πανε να ασχοληθουν λιγο μαζι του (κλεινεται στο δωματιο της και κλαει και λεει οτι δεν την αγαπανε και θα φυγει απο το σπιτι ).Ετσι ισως τελικα τον παραμελουν τον μικρουλη...Τι να πω...

Με την βοήθεια των ειδικών, καταπολεμούνται... όμως θέλει να προσπαθήσουν πραγματικά όλοι.... ....

το πιό καλό είναι να αναγνωρίσουν ότι κάτι μπορούν να κάνουν, και ότι είναι απαραίτητο να αλλάξουν τις ισορροπίες.

Τα αδερφάκια (και όλες οι αλλαγές )είναι πάντα μεγάλη υπόθεση, και αν οι γονείς δεν προσέξουν αυτό το πράγμα και άθελά τους δίνουν σε λάθος στιγμή για τον λάθος λόγο προσοχή σε ένα παιδί, ... μπορεί να κλιμακωθεί αρκετά μια κατάσταση με τέτοια αποτελέσματα...

Θέλω να σας ρωτήσω για κάτι που με απασχολεί τελευταία σχετικά με το μεγάλο μου γιο (είναι 28 μηνών).

Έχω παρατηρήσει τις τελευταίες 10 ημέρες ότι κλείνει το ένα του ματάκι (συγκεκριμένα το αριστερό).

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το κάνει τις περισσότερες φορές όταν βλέπει τηλεόραση αλλά και κάποιες άλλες, πχ εχθές όταν ξύπνησε από το μεσημεριανό του ύπνο το έκλεισε 3-4 φορές. Η αλήθεια είναι ότι τους τελευταίους 6 μήνες έχει δει ελάχιστα τηλεόραση αλλά από την προηγούμενη εβδομάδα έχει κολλήσει μέ ένα συγκεκριμένο παιδικό και το παρακολουθεί αρκετά συχνά...

Δεν είμαι σίγουρη αν φταίει αυτό ή απλά είναι σύμπτωση, επίσης δε μπορώ να καταλάβω αν είναι τικ ή κάτι πιο παθολογικό ή ακόμα και ψυχολογικό...

Τον παιδίατρο θα τον ρωτήσω αυτή τη βδομάδα που θα τον επισκεφτώ.

Θα το εκτιμούσα αν έχετε να μου πείτε κάποια γνώμη

tboys δεν έχω ιδέα για κάτι τέτοιο

Νομίζω όμως πως δεν είναι κάτι...

θα δεις τι θα σου πει κι ο γιατρός!

εύχομαι να είναι παροδικό συνήθειο!

χμ αν ειναι μονο το ένα μάτι δεν ξέρω αν το χαρακτηρίζουν σαν τικ, συνήθως το τικ΄ειναι και στα δύο ματια? μπορεί και να λέω βλακεία όμως,

αυτό που θα κάνεις είναι να παρακολουθείς και να καταγράψεις,όλες τις φορές

ποιες στιγμές γίνεται,

και τι έχει προηγηθεί. (με αυτή τη λιστα πας στον οφθαλμίατρο/παιδίατρο)

δοκίμασε να αποκλείσεις την τηλεόραση για κάποιες μέρες και δες αν υπάρχει διαφορά.

πάντως ο παιδίατρος μπορεί να μη μπορεί να σου πεί 100% κάτι, καλύτερα θα ήταν να ρωτήσεις οφθαλμίατρο...

εάν είναι τικ, είναι θέμα ψυχολογικής έντασης (που εκφράζεται σωματικά),

ενω αν ειναι κάτι ιατρικό, πρώτα από όλα οφθαλμίατρο θα πρέπει να ρωτήσεις.

πάντως αν το εχεις παρακολουθήσει σε συνδυασμό με την τηλεόραση, μάλλον αυτό θα φταίει.... ! ελπίζω να είναι απλώς κάτι παροδικό, κ το πολύ να χρειάζεται καμια αλοιφούλα και να ηρεμήσει καποιο πιθανό ερεθισμό.

προς καλύτερη ενημέρωση,

ένα τικ, (μια κίνηση που επαναλαμβάνεται σαν αυτόματα σαν τίναγμα, πχ κουνημα του κεφαλιού, χεριού, επαναλαμβανόμενο κλείσιμο ματιών)

δεν είναι συνήθειο αλλά αν τα λέω καλά, ψυχοσωματική έκφραση, εσωτερικής έντασης την οποία εκφράζουν άνθρωποι που έχουν προδιάθεση να εκφράσουν τικ, δηλαδή δεν παθαίνουν όλοι τικ στην ένταση - και πρέπει πάντα να το τσεκάρουν οι γονείς, για να καταπολεμείται η αιτία της έντασης, καθώς και

το τικ αλλά και η αιτία του, είναι κατι που ενοχλεί καταβάθος το άτομο, και θα το ενοχλεί και στην μετέπειτα ζωή του, κάνοντάς το να αισθάνεται ένοχα/άσχημα που δεν μπορεί να το ελέγξει.

Μια απο τις μερες που το κρατουσε η γιαγια το εκανε και στα 2 ματια. Ετυχε να παμε στον παιδιατρο και τον ρωτησαμε και βγαζει την διαπιστωση "τικ". Του λεω μηπως φταει η τηλεορασή? Μου λεει " βλεπει πολυ τηλεοραση?" . Ηξερα οχι και ειπα οχι. Αλλα στο δρομο για το σπιτι μου μπηκαν ψιλοι. Η γιαγια κανει οτι της ζητησει ...

Καναμε το πειραμα που ειπε η Μαρια. Φοβισαμε την γιαγια οτι δεν κανει να δει τηλεοραση στο ελαχιστο γιατι κατι εχει και ολα εφτιαξαν.

Ο μικρος κολαγε στην τηλεοραση και κουραζε τα ματακια του.

Επισης κοιτα αν εχει καποια κοκκινιλα ή μηπως εχει καμια βλεφαριδα μεσα και τον κοβει. Θα προτεινα οφθαλμιατρο και οχι παιδιατρο

Πήγαμε στον παιδίατρο και μου είπε ότι μάλλον είναι από κούραση και ότι δε φαίνεται να έχει κάτι παθολογικό. Επίσης μου είπε ότι αν ήταν τικ θα το έκανε σε όλη τη διάρκεια της ημέρας και όχι συγκεκριμένες στιγμές οπότε μάλλον δεν...

Οπότε πρέπει να κόψουμε την τηλεόραση και βλέπουμε...

Βρε κορίτσια θα τρελαθώ όμως τικ από τόσο μικρή ηλικία.... Δεν αντέχω άλλο κάθε φορά λόγος να υπάρχει για να αγχωνόμαστε...

Δεν αντέχω άλλο κάθε φορά λόγος να υπάρχει για να αγχωνόμαστε...

Πάντως χάρηκα που είχες καλά νέα να μας πείς!!

Παράθεση

αν ήταν τικ θα το έκανε σε όλη τη διάρκεια της ημέρας και όχι συγκεκριμένες στιγμές

απο ένα παιδάκι που είχε τίκ με διάγνωση σε τέτοια ηλικία, ήταν απο πολύ μεγάλο ψυχολογικό στρές βασικά, θυμαμαι οτι το έκανε όχι διαρκώς/συνεχώς, αλλά διάσπαρτα κατά την διάρκεια της ημέρας, συνήθως σε προσπάθεια συνομιλίας με άλλα παιδιά ή ενήλικες. Ναι δεν συνέβαινε μεμονωμένα, πχ μονο για μια ώρα, ήταν κατανεμημένο κατά την διάρκεια της μέρας. Καταπολεμήθηκε σε μεγάλο βαθμό όμως με τη βοηθεια ειδικών έτσι ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες του παιδιού και να ξεπεράσει το έντονο στρές στο οποίο είχε εκτεθεί.

Παράθεση

Πάντως χάρηκα που είχες καλά νέα να μας πείς!! Very Happy

και εγώ ! ωραία πάντως που δεν είναι κάτι άλλο!

δεν είναι όμως τόοοσο συχνό φαινόμενο το τικ, πρέπει να υπάρχει και πολύ δυνατός στρεσσογόνος παράγοντας και προδιάθεση μαζί απο ότι θυμάμαι στις ενημερώσεις που μου είχαν κάνει τότε.

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.

Η αλήθεια είναι ότι εγώ 2 μέρες τώρα αντί να μειώσω την τηλεόραση μάλλον την έχω αυξήσει λίγο και έχω παρατηρήσει ότι το παιδί το κάνει μόνο τότε, οπότε το επόμενο βήμα είναι να την κόψω μαχαίρι και να δω τί γίνεται....

Ο γιατρός μου μίλησε για κούραση και βλεφαρόπτωση, θα δούμε.

Τώρα όσον αφορά κάποιο ψυχολογικό στρες που μπορεί να περνάει το παιδί δε μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο. Το μόνο που έχω παρατηρήσει είναι ότι τον τελευταίο μήνα που έχω ξεκινήσει δουλειά έχει δεθεί με το μπαμπά του πάρα πολύ ο οποίος τον κρατάει. Η γιαγιά έχει αναλάβει το μπέμπη μας. Γενικά ο άντρας μου ασχολείται σχεδόν όλο το 24ωρο με το Γιώργο (η δουλειά του του επιτρέπει κάτι τέτοιο) και εκτός του ότι δεν του χαλάει κανένα χατίρι έχουν γίνει αυτοκόλλητοι σε τέτοιο σημείο που πολλές φορές εμένα με διώχνει γιατί προτιμάει την παρέα του μπαμπά του. Και βέβαια με στεναχωρεί αυτό αλλά ποτέ δεν πίστεψα ότι μπορεί να του δημιουργήσει κάποιο ψυχολογικό στρες κάτι τέτοιο. Ίσως ναι ίσως και όχι...

!! οχι βρε,,...., δεν μιλαμε για τετοιο είδους στρεςς,

αλλά για κατι που προκύπτει απο συγκεκριμένο τραυματικό γεγονός, ή κατάσταση που να έχει βιώσει ή συνειδητοποιήσει...!

για να μην μπαίνουν στο μυαλό σου πραγματα! !!

!!!!!! κόψε την τηλεόραση !!! μονο έτσι θα δεις κ αν ειναι απλώς κούραση!

αυτά που έγραψα πιο πάνω τα έγραψα για γενική πληροφορηση των αναγνωστών οχι για την δική σου περίπτωση πάντως! απλώς γενικά !!

ώρα για χαλάρωση:

βρές διάφορες μουσικές ακούσματα, (απο διάφορες χώρες, μεξικό, κίνα, κλασσική, κτλ)

και δώσε του μουσικά όργανα κ ασε να πειραματιστεί (με λίγη βοήθεια στην αρχή). Υπάρχουν και στον Νάκα, και σε άλλα καταστήματα.

Θα σου πω κατι να γελασεις!!!

Μου συνεβει και εμενα αυτο πριν απο κατι μηνες. Οπως και εσυ, ετσι και εγω ειπα οτι το παιδι μου απεκτησε τικ ή στην καλυτερη κουραστηκε απο την τηλεοραση. Ειχα γεννησει και την μικρη τοτε και λεω αυτο ειναι, το παιδι αρχισε να εκδηλωνει την ζηλια με τετοια πραγματα.....

Τελικα ομως δεν ηταν τικ, μια τρελη μανα ημουν!!!!!

Η κυρια εβλεπε στην τηλεοραση Ροζ Πανθηρα τον οποιο τον εδειχνε να νυσταζει και να ανοιγοκλεινει τα ματια του προσπαθωντας να μην κοιμηθει. Ετσι μετα απο καποιες μερες που ξαναβαλαμε αυτο το dvd, μου εδειχνε στην τηλεοραση και μου ελεγε "νανι"....... και ανοιγοκλεινε τα ματια της οπως ο Ροζ Πανθηρας....

Τα σχολια δικα σου.............

Tα τικ είναι πρωτίστως ιατρική διάγνωση. Ζητήστε συμβουλή από παιδίατρο με βασικές γνώσεις παιδιατρικής νευρολογίας / αναπτυξιολογίας. Αν θέλετε να βρείτε σχετικά άρθρα, για να μην ανησυχείτε, ψάξτε στο αγγλόφωνο ιντερνετ για management guidelines με τις λέξεις κλειδιά tics and Tourette. Ακόμα και αν είναι ιδιαίτερα σοβαρά βελτιώνονται εύκολα με φαρμακευτική θεραπεία. Πολύ συχνά είναι γονιδιακά καθοριζόμενα (δηλαδή φταίει το DNA και η κληρονομικότητα) και όχι οτιδήποτε σε σχέση με σοκ,άγχος,ψυχολογικό... οπότε πρώτα να γίνει η συζήτηση με γιατρό και μετά με οιονδήποτε άλλον...

Το πρόβλημα για όποιον έχει τικ είναι το "κόμπλεξ" που θα αναπτύξει αν δεν σταματήσει να έχει τα τικ, ιδίως το μικρό παιδάκι που θα το "κοροιδεύει" ο κακός της τάξης, και...θα το "αγχώνει με το παραπάνω" η μαμά, μπαμπάς, γιαγιά κοκ...διότι νομίζουν ότι έτυχε κάτι κακό και ψυχολογικό στο παιδί τους!

Οπότε θάρρος,ηρεμία, λογική σκέψη και οδεύστε σε έναν σωστό παιδίατρο που να έχει βασικές γνώσεις για το θέμα "τικ" και την θεραπεία τους.

Αρχικά σαν νέος , να χαιρετίσω όλους όσους συμμετέχουν στο forum αυτό.

Έχω και εγώ ένα πρόβλημα με τον μικρό μου 10-11 ετών με διάφορα τίκ τα οποία αλλάζουν μεταλλάσσονται και σε ένταση και σε κατηγορία.

Έχουμε κλείσει 4 μήνες με συνεδρίες και φαρμακευτική υποστήριξη , το παιδί είναι πότε καλά , πότε λίγο καλύτερα , πότε λίγο χειρότερα με γνώμονα ότι το "κόκκινο πανί" είναι το σχολείο. Αυτό που θέλω να ξέρω είναι τι γίνεται με την φαρμακευτική υποστήριξη , θα έχουμε προβλήματα εθισμού? , είναι απαραίτητη? , γιατί κάποιοι λένε ότι αν πας σε παιδοψυχίατρο θα σου δώσει φάρμακα ενώ αν πας σε παιδοψυχολόγο θα σε βοηθήσει μόνο με συνεδρίες , πόσο θα κρατήσει αυτό?.

Η διάγνωση του γιατρού είναι ότι "είναι πιο ώριμος από όσο θα έπρεπε για την ηλικία του με αποτέλεσμα να τον ενοχλούν πράγματα που σε άλλα παιδιά δεν γίνονται αντιληπτά."

Τέλος υπάρχει κάποιος που να μπορεί να συστήσει κάποιον ειδικό σε αυτό το τομέα γιατρό στην Θεσσαλονίκη?

Δυστυχώς η εποχή που μεγαλώνουν τα παιδιά μας βοούν από κατάθλιψη και πάσης φύσεως ψυχολογικά προβλήματα.

Ευχαριστώ

Καλησπέρα, αντιμετοπίζω κι εγω σχετικό πρόβλημα με τον γιο μου. Παρουσίασε τικ στην ηλικία των 5 χρονων. Συμβουλεύτηκα παιδονευρολόγο, που πιστεύω οτι είναι ο πιο αρμόδιος. Μου είπε οτι το πιο σημαντικό είναι να μην το αναφέρουμε ποτέ στο παιδι γιατι δεν μπορεί να το ελέγξει κι όταν του το αναφέρεις προσπαθεί να το σταματήσει και απλά γίνεται χειρότερο, απλά να κάνεις πως δεν υπάρχει. Το πιο πιθανό ειναι να εξαφανιστεί κατα την περιοδο της εφηβειας. Επίσης μου είπε οτι θα υπάρχουν περίοδοι που θα έχει έξαρση και άλλες που θα τον αφήνει τελείως και οτι ωφείλεται κυρίως όταν το παιδί έχει έντονα συναισθηματικά ερεθίσματα, είτε χαρα είτε λυπη κ.λ.π. Με τον γιό μου το θέμα ειναι οτι ενω είχε μόνο κινητικά τικ, τώρα εμφανίστηκαν και ηχητικά, δηλαδή σαν μεγάλες εισπνοές που ακούγονται πολύ έντονα. Αν ξέρει καποιος γι αύτο παρακαλώ να μου απαντήσει. Τέλος για γιατρο ξέρω να συστήσω μονο στην Αθήνα.

Ευχαριστώ

κραταω αυτην την προταση που λενε ολοι αυτοι οι γιατροι που δεν τους εχει συμβει στα δικα τους παιδια!!!!...απλά να κάνεις πως δεν υπάρχει.....για ρωτα την καρδια των γονιων εκεινη την στιγμη.....μονο αυτο και κλεινω...δεν κατηγορω αλλα ειλικρινα στα θεωρητικα ειναι πανευκολο...

Ειμαι νεα στο forum και θελω να ρωτησω ορισμενα πραγματα σχετικα με τα τικ.

Εχω ενα γιο 6,5 χρονων που παρουσιασε στην αρχη καποια ηχητικα τικ και μετα και κινητικα,πριν απο 3 μηνες. Με τις διακοπες βελτιωθηκαν αλλα δεν υποχωρησαν τελειως.

Τον πηγα σε τρεις γιατρους Παιδοψυχιατρους και Νευρολογους. Ο ενας παιδοψυχιατρος μου συστησε Rispardal, αλλα διαβαζοντας τις παρενεργειες δεν του το εδωσα καθολου. Ο νευρολογος μου συστησε catapressan και μου ειπε αν κρινω οτι το χρειαζεται να του δωσω, δηλ πως να το κρινω??

Τελος επισκεφθηκα και στο Παιδων Αγια Σοφια μια Παιδοψυχιατρο και μου ειπε για συνδρομο pantas , αλλα κανοντας strep test και αντισωματα βγηκε αρνητικο.

Διαβαζοντας στα διαφορα ξενα σιτε ειδa οτι μπορει να σχετιζεται με τροφικες αλλεργιες , να επειρεάζεται απο ψυχολογικους παραγοντες ή και απο περιβαλλοντικους παραγοντες. Κληρονομικοτητα δεν υπαρχει και εχω πραγματικα τρομαξει για το πως θα το αντιμετωπισουν οι φιλοι του τωρα που ξεκιναει το σχολειο...

Εχει κανενας σχετικα εμπειρια απο τα παραπανω φαρμακα ή μπορει να προτυνει κατι ?

Ευχαριστω

SB

ο γιος μου 6 χρονών, το τελευταίο καιρο κάνει μια κινηση στο κεφάλι σαν να τον πονάει ο αυχένας του, στην αρχή δεν ηταν τοσο έντονο, τώρα τελευταία το κάνει σχεδον 8 φορές στο λεπτο, λεει οτι πονάει, και οτι πονάει το κεφάλι του το πρωι, ο παιδίατρος που τον ειδε είπε οτι μάλλον ειναι τικ,και να παρακολουθουμε τους πονοκεφάλους του και θα δουμε αν θα χρειαστει κάποιες εξετάσεις. το θέμα είναι οτι στεναχωριόμαστε ολοι πολύ στο σπιτι οπως τον βλέπουμε, πρέπει να συμβουλευθουμε κάποιο άλλο γιατρό??

Καλησπερα σε ολους.Εχω και εγω προβλημα με τον γιο μου.Ειναι 10 χρονων και εχει ενα εντονο τικ με τη μυτη του.Ρουφαει συνεχεια σαν να εχει συναχι.Ειναι πολυ εκνευριστικο για τους γυρω του και εγω στεναχωριεμαι παρα πολυ που τον ακουω.Δεν τον εχω παρει σε καποιον ειδικο γιατι εδω στη Ροδο δεν υπαρχει.Σας παρακαλω αν καποιος ξερει ας μου πει τι να κανω.Ειναι περιπου 4 μηνες που συμβαινει αυτο.Του εκανα παρατηρηση για να το σταματησει αλλα χειροτερεψε η κατασταση .Τι να κανω; Ευχαριστω!!!!!!!!!

Να γράψω κι εγώ παρόλο που βλέπω ότι στα τελευταία μυνήματα δεν έχει απαντήσει κανένας...

Ο πιτσιρίκος μου που είναι 3,5 έχει αρχισει εδώ και καιρο και όταν μιλάει σοβαρα (δηλαδη δεν χοροπηδάει και δεν κρεμεται αναποδα) ανοιγοκλείνει τα μάτια... έχει γίνει πιο έντονο απ'οτι λίγο καιρο πριν. Είναι τικ; Κι αν ναι τι πρέπει να κάνω; Πως το χειρίζομαι;

Είναι ένα παιδι με πολύ ενέργεια που δεν μπορεί να σταματήσει να κουνιέται και δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί σε πράγματα ή να κάνει δραστηριοτητες που δεν έχουν έντονη κίνηση... πράγματα που τον αγχώνουν ή τον στεναχωρουν πολύ τα εσωτερικεύει συνήθως. Δεν ξέρω αν αυτα που έγραψα βοηθουν σε κάτι.

ο γιος μου τωρα τελευταια κανει ενα νευρικο κλεισιμο των ματιων κατι που αποτι ρωτησα και τις αλλες μητερες στο σχολειο κανουν πολλα παιδια τωρα τελευταια ...τωρα ξεκινησε κι εναν νευρικο βηχαλακι

αγχωνομαι κι εγω πολυ με αυτο που συμβαινει στο παιδι

ομως κι εγω και ο μπαμπας του οταν ειμασταν μικροι ειχαμε αντιστοιχα τικ τα οποια αποτι θυμαμαι με δικη μου προσπαθεια ξεπερασα αφου αρχισαν να με ενοχλουν...

κι εμεις και το παιδι τα τελευταια 2 χρονια περασαμε μια περιοδο εντονου στρες και τωρα πριν ενα μηνα που ηρεμησαμε αρχισαν αυτα τα τικ...

θα ηθελα πολυ τη γνωμη σας

http://tsgenesee.mbg.duth.gr/tsgr.html

https://www.paidiatros.com/search-engine?key=τικ

βρηκα αυτες τις πληροφοριες που ουδεμια σχεση εχουν με τον πανικο και ολα αυτα περι φαρμακευτικης αγωγης

ελπιζω να βοηθηθουμε ολες απο αυτες τις πληροφοριες

updated links 2022

Δεν εχω παιδάκι ακομα αλλα θυμαμαι απο τον εαυτο μου πως οταν ειχα πρωτοπαει σχολειο απεκτησα καποια τικ μαλλον λόγω αγχους. Ηταν πολυ "της μοδας" αφου θυμαμαι 2-3 παιδια με διαφορα τικ και απο εκει τα ειχα αντιγράψει (βεβαια με παραλλαγες για να ειμαι και διαφορετικη!) Μπορω να σας πω και για την ψυχολογια μου γιατι τα θυμαμαι πολυ εντονα...οταν η μαμα μου με ρωτησε χαμογελόντας τι ακριβως ειναι αυτο που κάνω και το αντιμετωπισε με χιουμορ ενιωσα οτι δεν ειναι κατι σοβαρο και οτι ειναι στο χερι μου να το αλλάξω. Πιστευω θα ηταν τρομερο λαθος να με κρινανε και να εδειχναν πολυ προβληματισμενοι. Ετσι θα διογκωναν το προβλημα και θα με αγχωναν περισσότερο.

Τελικά το τικ ξεχάστηκε μολις αρχισα να ασχολουμε με αλλα πραγματα και να κανω φιλίες μεσα στο σχολειο. Το ιδιο και στα αλλα παιδια.

Φυσικά αυτη ειναι η δική μου αποψη δεν γνωρίζω τη θέση των ψυχολόγων!