Πώς ξεπερνιέται αυτό το άγχος??????

Καλημέρα κορίτσια! Εύχομαι σε όλες μας καλές γιορτές και να καταφέρουμε να κρατήσουμε στην αγκαλιά μας γερά τα μωράκια μας. Μετά από μια αποβολή στην 26η εβδομάδα πριν 8 μήνες είμαι και πάλι έγκυος στην 11η εβδομάδα. Κάνω τις αντιπηκτικές μου, παίρνω ινσουλίνη, προγεστερόνη (καθώς είχα μια αποκόλληση), σίδηρο, μαγνήσιο, φυλλικό κλπ κλπ... Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να καταπολεμήσω το άγχος μου με αποτέλεσμα να παθαίνω κρίσεις πανικού. Φοβάμαι ότι το μωρό έχει χαθεί και ότι στον επόμενο υπέρηχο θα το δούμε νεκρό όπως συνέβη και την προηγούμενη φορά. Πάω κάθε βδομάδα στο γιατρό μου, ο οποίος ευτυχώς έχει μεγάλη κατανόηση και προσπαθεί με κάθε τρόπο να με ηρεμήσει. Όμως δεν ησυχάζω με τίποτα. Πχ τώρα έχω 10 μέρες να το δω και επειδή από χθες νιώθω ότι ξεπρήστηκε η κοιλιά μου και δεν έχω πονάκια, ούτε έκανα εμετό, νιώθω ότι όλα τελείωσαν. Πραγματικά νιώθω άσχημα με όλη αυτή την κατάσταση καθώς είμαι συνέχεια μουτρωμένη, δεν έχω διάθεση για τίποτα, θέλω να μαι κλεισμένη σπίτι μου, χωμένη στο κρεβάτι μου και να κοιμάμαι!!!! Και ο καημένος ο άντρας μου έχει φοβηθεί πολύ..... Σκέφτεστε κανένα τρόπο αντιμετώπισης??

Ευχαριστώ πολύ!

Καλημέρα κορίτσια! Εύχομαι σε όλες μας καλές γιορτές και να καταφέρουμε να κρατήσουμε στην αγκαλιά μας γερά τα μωράκια μας. Μετά από μια αποβολή στην 26η εβδομάδα πριν 8 μήνες είμαι και πάλι έγκυος στην 11η εβδομάδα. Κάνω τις αντιπηκτικές μου, παίρνω ινσουλίνη, προγεστερόνη (καθώς είχα μια αποκόλληση), σίδηρο, μαγνήσιο, φυλλικό κλπ κλπ... Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να καταπολεμήσω το άγχος μου με αποτέλεσμα να παθαίνω κρίσεις πανικού. Φοβάμαι ότι το μωρό έχει χαθεί και ότι στον επόμενο υπέρηχο θα το δούμε νεκρό όπως συνέβη και την προηγούμενη φορά. Πάω κάθε βδομάδα στο γιατρό μου, ο οποίος ευτυχώς έχει μεγάλη κατανόηση και προσπαθεί με κάθε τρόπο να με ηρεμήσει. Όμως δεν ησυχάζω με τίποτα. Πχ τώρα έχω 10 μέρες να το δω και επειδή από χθες νιώθω ότι ξεπρήστηκε η κοιλιά μου και δεν έχω πονάκια, ούτε έκανα εμετό, νιώθω ότι όλα τελείωσαν. Πραγματικά νιώθω άσχημα με όλη αυτή την κατάσταση καθώς είμαι συνέχεια μουτρωμένη, δεν έχω διάθεση για τίποτα, θέλω να μαι κλεισμένη σπίτι μου, χωμένη στο κρεβάτι μου και να κοιμάμαι!!!! Και ο καημένος ο άντρας μου έχει φοβηθεί πολύ..... Σκέφτεστε κανένα τρόπο αντιμετώπισης??

 

Ευχαριστώ πολύ!

Καλησπέρα!!!!!διανυω τον 4ο μήνα και εχω και εγω πολυ άγχος!!!!!οχι όμως σε τέτοιο βαθμό!!!!!βρε κορίτσι μου πρέπει να χαλαρωσεις!!!!!!κοιτα να χαρείς την εγκυμοσύνη σου......πιστεύω οτι ολα ειναι καλά και ολα ειναι στο μυαλό σου..!!!!

σ ευχαριστώ για την απάντηση... δεν μπορώ να χαρώ.... το ξέρω είμαι αχάριστη αλλά πραγματικά δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω! Έως τώρα όντως ήταν όλα στο μυαλό μου και εκεί εύχομαι να μείνουν....τι να πω! Ας είναι καλά αυτό κι ας σκάω εγώ δεν πειράζει... με το καλό το νινί σου!

Καλημέρα κορίτσια! Εύχομαι σε όλες μας καλές γιορτές και να καταφέρουμε να κρατήσουμε στην αγκαλιά μας γερά τα μωράκια μας. Μετά από μια αποβολή στην 26η εβδομάδα πριν 8 μήνες είμαι και πάλι έγκυος στην 11η εβδομάδα. Κάνω τις αντιπηκτικές μου, παίρνω ινσουλίνη, προγεστερόνη (καθώς είχα μια αποκόλληση), σίδηρο, μαγνήσιο, φυλλικό κλπ κλπ... Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να καταπολεμήσω το άγχος μου με αποτέλεσμα να παθαίνω κρίσεις πανικού. Φοβάμαι ότι το μωρό έχει χαθεί και ότι στον επόμενο υπέρηχο θα το δούμε νεκρό όπως συνέβη και την προηγούμενη φορά. Πάω κάθε βδομάδα στο γιατρό μου, ο οποίος ευτυχώς έχει μεγάλη κατανόηση και προσπαθεί με κάθε τρόπο να με ηρεμήσει. Όμως δεν ησυχάζω με τίποτα. Πχ τώρα έχω 10 μέρες να το δω και επειδή από χθες νιώθω ότι ξεπρήστηκε η κοιλιά μου και δεν έχω πονάκια, ούτε έκανα εμετό, νιώθω ότι όλα τελείωσαν. Πραγματικά νιώθω άσχημα με όλη αυτή την κατάσταση καθώς είμαι συνέχεια μουτρωμένη, δεν έχω διάθεση για τίποτα, θέλω να μαι κλεισμένη σπίτι μου, χωμένη στο κρεβάτι μου και να κοιμάμαι!!!! Και ο καημένος ο άντρας μου έχει φοβηθεί πολύ..... Σκέφτεστε κανένα τρόπο αντιμετώπισης??

 

Ευχαριστώ πολύ!

Σιγουρα γνωριζεις πως οτι νιωθεις το νιωθει και το μωρακι σου... Δεν θα σου πω πολλα απλα οταν ερθει η ωρα να το "ακουσεις" και αν συνεχισεις να εισαι ετσι δεν θα μπορεσει να ανταποκριθει γιατι θα το κανεις με τον τροπο σου να ειναι αγχωμενο μεσα στην ιδια σου την κοιλια αθελα σου βεβαια αλλα... Οποτε η καλυτερη αντιμετωπιση ειναι ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΓΧΟΣ που ναι μεν ειναι δικιολογημενο αλλα ειναι και καταλυτικο για την κατασταση στην οποια βρισκεσαι (κυηση). Μην το αφησεις να σε κυριευσει γιατι μονο κακο θα σου προκαλεσει...!!!

Με το καλο...!!!

σ ευχαριστώ για την απάντηση... δεν μπορώ να χαρώ.... το ξέρω είμαι αχάριστη αλλά πραγματικά δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω! Έως τώρα όντως ήταν όλα στο μυαλό μου και εκεί εύχομαι να μείνουν....τι να πω! Ας είναι καλά αυτό κι ας σκάω εγώ δεν πειράζει... με το καλό το νινί σου!

Εγω,γενικά,αγχώνομαι με το παραμικρό!!!!!τη Δευτέρα εχω υπέρηχο και σκέφτομαι διάφορα!!!!!με το που μπήκα στον 4ο σταμάτησαν οι εμετοι και τα συμπτώματα.οποτε καταλαβαίνεις τι σενάρια εχω στο μυαλό μου!!!!!!προσπαθω να ξεχνιέμαι και να μη σκέφτομαι αρνητικά.κριμα ειναι αυτούς τους μήνες να σκεφτόμαστε έτσι......

Εγω,γενικά,αγχώνομαι με το παραμικρό!!!!!τη Δευτέρα εχω υπέρηχο και σκέφτομαι διάφορα!!!!!με το που μπήκα στον 4ο σταμάτησαν οι εμετοι και τα συμπτώματα.οποτε καταλαβαίνεις τι σενάρια εχω στο μυαλό μου!!!!!!προσπαθω να ξεχνιέμαι και να μη σκέφτομαι αρνητικά.κριμα ειναι αυτούς τους μήνες να σκεφτόμαστε έτσι......

Καλή μου κοπέλα προφανως και τα συμπτώματα του πρώτου τριμήνου κάποια στιγμή θα σταματούσαν. Λίγες είναι οι κοπέλες που συνεχίζουν να τα έχουν μετά το πρώτο τρίμηνο. Σου συνέβη το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, τι σενάρια κάνεις στο μυαλό σου;;;!

Καταλαβαίνω το άγχος σου, και γω αγχώνομαι κατά διαστήματα(είμαι στη 19η), ειδικά αν ακούω για αποβολές σε προχωρημένο στάδιο όπως η προηγούμενή σου εμπειρία, αλλά πρέπει να το καταπολεμήσεις! Δεν υπάρχει λόγος να τρελαινόμαστε, αφού στο κάτω-κάτω δεν μπορούμε να κάνουμε και τίποτα παραπάνω... ό,τι είναι να γίνει θα γίνει! Με το καλό να το σφίξεις στην αγκαλίτσα σου!!

koalaki μου το ξέρω αυτό που λες....και ο γιατρός μου μου το λέει συχνά... Απλά επειδή την προηγούμενη φορά δεν είχα κανένα σύμπτωμα της απώλειας και απλά το διαπιστώσαμε στον υπέρηχο τρέμω μη συμβεί πάλι το ίδιο. Κάθε φορά που πάω στο γιατρό η πρώτη μου ερώτηση είναι "ζει?" Την Τρίτη έχω αυχενική και μ έχει πιάσει πανικός! Πραγματικά δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ ίσως να πρέπει να δω κάποιον ειδικό...

Καλή μου κοπέλα προφανως και τα συμπτώματα του πρώτου τριμήνου κάποια στιγμή θα σταματούσαν. Λίγες είναι οι κοπέλες που συνεχίζουν να τα έχουν μετά το πρώτο τρίμηνο. Σου συνέβη το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, τι σενάρια κάνεις στο μυαλό σου;;;!

 

Καταλαβαίνω το άγχος σου, και γω αγχώνομαι κατά διαστήματα(είμαι στη 19η), ειδικά αν ακούω για αποβολές σε προχωρημένο στάδιο όπως η προηγούμενή σου εμπειρία, αλλά πρέπει να το καταπολεμήσεις! Δεν υπάρχει λόγος να τρελαινόμαστε, αφού στο κάτω-κάτω δεν μπορούμε να κάνουμε και τίποτα παραπάνω... ό,τι είναι να γίνει θα γίνει! Με το καλό να το σφίξεις στην αγκαλίτσα σου!!

Έχεις δίκιο....!!!!!μακαρι να μας πανε ολα καλά!!!!!με το καλό και το δικό σου μωρακι!!

koalaki μου το ξέρω αυτό που λες....και ο γιατρός μου μου το λέει συχνά... Απλά επειδή την προηγούμενη φορά δεν είχα κανένα σύμπτωμα της απώλειας και απλά το διαπιστώσαμε στον υπέρηχο τρέμω μη συμβεί πάλι το ίδιο. Κάθε φορά που πάω στο γιατρό η πρώτη μου ερώτηση είναι "ζει?" Την Τρίτη έχω αυχενική και μ έχει πιάσει πανικός! Πραγματικά δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ ίσως να πρέπει να δω κάποιον ειδικό...

Ακριβως αυτο εννοουσα με το "μονη σου να ξεπερασεις ολο αυτο το αγχος" και να παρεις ΕΣΥ η ιδια σου μια αποφαση (οποια και αν ειναι αυτη, ακομα και η επισκεψη σε εναν ειδικο οπως προανεφερες) για να βγεις οσο πιο ανεμελη μπορεις απο την εγκυμοσυνη σου που λογω της προηγουμενης ατυχης εχει στιγματιστει και αυτη θελωντασ και μη, που ειμαι σιγουρη οτι θα παει ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ...!!!

σε παρακαλω μην το κανεις αυτο ουτε στον ευτος σου ουτε στο μωρο σου. το α τριμηνο ειναι το πιο σπουδαιο αφησε το να δημιουργηθει σωστα ηρεμα ηρεμα μερα με τη μερα διοτι το στρες το νιωθει κ σιγουρα καλο δεν του κανει. αστο να μεγαλωνει ομορφα νανιωθει την μαμα του χαρουμενη και χαλαρη. καντω κ για τον ευτο σου περασες οπως λες 8 μηνες μετα το γεγονος τωρα ομως εχει ερθει στην ζωη σου αλλο γεγονος κ δεν του αξιζει τετοια συμπεριφορα. και κατι πιο πρακτικο διαβασε βιβλια ομορφα πλεξε κ κεντησε. σιγουρα αυτα ειναι αγχωλητικα αν σου αρεσουν μονο εσυ θα βοηθησεις τον εαυτο σου να ξεφυγει ο νους σου απο αυτες τις σκεψεις.

σε παρακαλω μην το κανεις αυτο ουτε στον ευτος σου ουτε στο μωρο σου. το α τριμηνο ειναι το πιο σπουδαιο αφησε το να δημιουργηθει σωστα ηρεμα ηρεμα μερα με τη μερα διοτι το στρες το νιωθει κ σιγουρα καλο δεν του κανει. αστο να μεγαλωνει ομορφα νανιωθει την μαμα του χαρουμενη και χαλαρη. καντω κ για τον ευτο σου περασες οπως λες 8 μηνες μετα το γεγονος τωρα ομως εχει ερθει στην ζωη σου αλλο γεγονος κ δεν του αξιζει τετοια συμπεριφορα. και κατι πιο πρακτικο διαβασε βιβλια ομορφα πλεξε κ κεντησε. σιγουρα αυτα ειναι αγχωλητικα αν σου αρεσουν μονο εσυ θα βοηθησεις τον εαυτο σου να ξεφυγει ο νους σου απο αυτες τις σκεψεις.

Το ξέρω ότι δεν το βοηθάω... Και έχω και τύψεις ότι το καταδικάζω χωρίς λόγο... Τα κάνω όλα αυτά που λες και διαβάζω και κεντάω τώρα θ αρχίσω να μαθαίνω και πλέξιμο για να ηρεμήσω ... Όντως βοηθάνε! Ελπίζω αν ποτέ φτάσω να το νιώσω ίσως να μαι πιο ήρεμη!!!

Το ξέρω ότι δεν το βοηθάω... Και έχω και τύψεις ότι το καταδικάζω χωρίς λόγο... Τα κάνω όλα αυτά που λες και διαβάζω και κεντάω τώρα θ αρχίσω να μαθαίνω και πλέξιμο για να ηρεμήσω ... Όντως βοηθάνε! Ελπίζω αν ποτέ φτάσω να το νιώσω ίσως να μαι πιο ήρεμη!!!

Λάβε υπόψη σου πως μόλις με το καλό γεννηθεί το μωράκι σου όλα αυτά θα τα σκέφτεσαι και θα γελάς πρέπει να αντιστέψεις την ψυχολογία σου και να σκέφτεσαι θετικά... και στο λέει ένα άτομο που όταν έφευγε από τον υπέρηχο στο γιατρό, έτρωγε τα νύχια του πως θα περάσει ο καιρός για να έρθει η ώρα του επόμενου υπέρηχου!! εγώ δούλευα βέβαια κιόλας οπότε ξέφευγε και λίγο το μυαλό μου.. και εκεί είναι όλο το παιχνίδι.. δηλ. όσο κάθεσαι στο κρεβάτι και το σκέφτεσαι συνέχεια τρελαίνεσαι, οπότε όλο τον ελεύθερο χρόνο που έχεις θα πρέπει να τον εκμεταλλευτείς για να:

α) διάβασε ευχάριστα βιβλία,

β) κέντα / πλέξε ότι σε βοηθά καλύτερα

γ) πήγαινε για καφέ με καμία φίλη σου και συζητήστε για οτιδήποτε άλλο πλην των θεμάτων για μωρά κλπ

δ) δες ταινίες ευχάριστες

ε) οργάνωσε πράγματα για το δωμάτιο του μωρου, πως θες να το φτιάξεις κλπ...

γενικά απασχόλησε το μυαλό σου με ευχάριστα πράγματα... άγχος είναι λογικό ότι θα έχεις και όταν κάνεις εξετάσεις και μέχρι να πάρεις τα αποτελέσματα αλλα να προσπαθείς να είσαι στα πλαίσια του φυσιολογικού... και όπως έλεγα και εγώ στον ευατό μου... ότι είναι να συμβεί θα συμβεί, δεν μπορώ να κάνω και πολλα...

Ευτυχώς και γω δουλεύω και όντως αυτό με βοηθά αν και οι ρυθμοί τώρα είναι χαλαροί. Όλες τις άλλες ώρες όμως το μυαλό εκεί.... Φαντάσου όταν κατάφερα μετά από 6 εβδομάδες διατροφής και ινσουλίνης να ρυθμίσω το ζάχαρο έπαθα πανικό ότι για να ρυθμίστηκε πάει κάτι στραβά! Παραλλήρημα!!! Τώρα που ξεπρήστηκε η κοιλιά μου πχ και δεν έκανα εμετούς χθες έχω πέσει στη μαύρη κατάθλιψη! Ντρέπομαι για μένα γιατί δεν ήμουν έτσι... Ακόμη και μετάωτην αποβολή πέρασα ένα άσχημο 5 μηνο μετά στάθηκα στα πόδια μου πιο δυνατή... Τώρα κάνω σαν τρομαγμένο γατί... Και το ήθελα τόσο πολύ αυτό το μωρό!

Ευτυχώς και γω δουλεύω και όντως αυτό με βοηθά αν και οι ρυθμοί τώρα είναι χαλαροί. Όλες τις άλλες ώρες όμως το μυαλό εκεί.... Φαντάσου όταν κατάφερα μετά από 6 εβδομάδες διατροφής και ινσουλίνης να ρυθμίσω το ζάχαρο έπαθα πανικό ότι για να ρυθμίστηκε πάει κάτι στραβά! Παραλλήρημα!!! Τώρα που ξεπρήστηκε η κοιλιά μου πχ και δεν έκανα εμετούς χθες έχω πέσει στη μαύρη κατάθλιψη! Ντρέπομαι για μένα γιατί δεν ήμουν έτσι... Ακόμη και μετάωτην αποβολή πέρασα ένα άσχημο 5 μηνο μετά στάθηκα στα πόδια μου πιο δυνατή... Τώρα κάνω σαν τρομαγμένο γατί... Και το ήθελα τόσο πολύ αυτό το μωρό!

γεια σου Moody!

καταρχην, δεν εισαι η μονη τρελη μελλουσα μαμα!!!:-P:-P

ΚΑΙ ΕΓΩ με το που ανοιγει η ο οθονη ρωταω αν ζει....! Στην αυχενικη δε, οταν ανοιξε η οθονη το μωρο ηταν ακουνητο γιατι κοιμονταν κ εγω μονο τα κλαμματα που δεν εβαλα!

Η λυση στο προβλημα σου/μας , νομιζω ειναι μια. Και ειναι η ακριβως αντιθετη... ! Κανε ονειρα κ σχεδια για το μωρο σου! Να σκεφτεσαι τη ζωη σου με αυτο, του χρονου τα χριστουγεννα οτι θα στε 3... και οοοοολα αυτα τα ξεμυαλιστικα!

Οπως ειδες και συ, το κακο πολλες φορες δε μας δινει προειδοποιησεις...

οποτε, η συμβουλη μου ειναι, να το αντιμετωπισεις οταν κ ΕΑΝ ερθει....!!

καλες γιορτες!!!

Με το καλό το νινί σου.. Εγώ πάλι φοβάμαι να κάνω όνειρα.. Πέρυσι που τα κάναμε κι αρχίσαμε τις ετοιμασίες όλα χάθηκαν... Έχω απαγορεύσει στους δικιύς μου να μιλάμε γι αυτό και δεν το χω πει παρά στους πολύ απαραίτητους...

Με το καλό το νινί σου.. Εγώ πάλι φοβάμαι να κάνω όνειρα.. Πέρυσι που τα κάναμε κι αρχίσαμε τις ετοιμασίες όλα χάθηκαν... Έχω απαγορεύσει στους δικιύς μου να μιλάμε γι αυτό και δεν το χω πει παρά στους πολύ απαραίτητους...

καντα με τον αντρα σου! δεν ειναι αναγκη να το συζητας παραεξω!!

Να μη μαυριζεις με ασχημες σκεψεις αυτη την περιοδο της ζωης σου... τι παει να πει,που ειχες μια ατυχια; οτι αυτη η εγκυμοσυνη δεν ειναι χαρουμενο γεγονος; οχι βεβαια! κανε τα ονειρα σου! εσυ κ ολες οι γυναικες που εχουν περασει μια πρωτη ατυχη εγκυμοσυνη ειναι κ εκεινες που το αξιζουν περισσοτερο!

αντε φτανει με τη μαυριλα μερες που ναι!! θα περασουν οι μηνες , θα πας να γεννησεις κ θα λες τι χαζη που ημουν που τοτε δε χαιρομουν!!

Έχεις απόλυτο δίκαιο να αισθάνεσαι έτσι. Ο καθένας στη θέση σου τα ίδια θα αισθανόταν. Μην προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου οτι αυτό που πέρασες δεν ήταν κάτι τόσο τραγικό ώστε να σε κάνει να χάσεις τον έλεγχο του ίδιου σου του εαυτού ή οτι εσύ είσαι απίστευτα δυνατή και πολύ σύντομα πρέπει να το ξεπεράσεις. Ήταν όντως πάρα πολύ σκληρό. Και όλοι στη θέση σου θα παθαίναμε κρίσεις πανικού ή οτιδηποτε άλλο.

Πρέπει όμως να προχωρήσεις. Η ζωή είναι γεμάτη πίκρες άλλα έχει και πολλές χαρές...θα τις δεις μόλις πάρεις το παιδάκι σου αγκαλιά.

Εγώ στη θέση σου θα ζητούσα βοήθεια..

Έχεις απόλυτο δίκαιο να αισθάνεσαι έτσι. Ο καθένας στη θέση σου τα ίδια θα αισθανόταν. Μην προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου οτι αυτό που πέρασες δεν ήταν κάτι τόσο τραγικό ώστε να σε κάνει να χάσεις τον έλεγχο του ίδιου σου του εαυτού ή οτι εσύ είσαι απίστευτα δυνατή και πολύ σύντομα πρέπει να το ξεπεράσεις. Ήταν όντως πάρα πολύ σκληρό. Και όλοι στη θέση σου θα παθαίναμε κρίσεις πανικού ή οτιδηποτε άλλο.

Πρέπει όμως να προχωρήσεις. Η ζωή είναι γεμάτη πίκρες άλλα έχει και πολλές χαρές...θα τις δεις μόλις πάρεις το παιδάκι σου αγκαλιά.

Εγώ στη θέση σου θα ζητούσα βοήθεια..

Κορίτσια, όντως. Μια κοπέλα που είχε τόσο άσχημη εμπειρία, να χάσει το μωρό της σε μια σχετικά προχωρημένη εγκυμοσύνη, είναι εξαιρετικά δύσκολο - έως αδύνατο - να μπορέσει να διαχειριστεί όλο αυτό το φόβο που της έχει δημιουργηθεί. Κρίνοντας από τον εαυτό μου που ενώ έχω περάσει το κρίσιμο πρώτο τρίμηνο τρελαίνομαι με το παραμικρό χωρίς να έχω, δόξα τω Θεώ, κακές εμπειρίες, μπορώ να καταλάβω πόσο δύσκολο πρέπει να είναι για τη moody.

Moody μου, κάνε μια έρευνα τι επιλογές έχεις για επαγγελματική ψυχολογική υποστήριξη, πιθανώς να υπάρχουν οικονομικές λύσεις. Ένας επαγγελματίας, σίγουρα έχει περισσότερη εμπειρία από όλες εμάς στο πώς να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις μια τραυματική εμπειρία και να μπορέσεις να χαρείς το τώρα. Α, και μη φοβάσαι να κάνεις όνειρα. Πάντα τα όνειρα, οποιουδήποτε είδους, μπορεί να γκρεμιστούν σε μια στιγμή γιατί υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε ή να προβλέψουμε, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ονειρευόμαστε. Τα όνειρα μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε! Αν κάνεις θετικές σκέψεις, αν μη τι άλλο, θα ανέβει η διάθεσή σου.

κορίτσια πραγματικά σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τις απαντήσεις και το κουράγιο που μου δίνετε! Ήδη λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά ότι μίλησα ανοιχτά και είχα τόση ανταπόκριση.... Είμαι καλύτερα σήμερα. Ξέρω βέβαια ότι η διάθεση μου είναι πολύ ασταθής με σκαμπανεβάσματα αλλά το παλεύω...

dimitra00 δεν ξέρω αν αξίζω περισσότερο να γίνω μάνα.. όλες το αξίζουμε και μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να το ζήσουμε...

Την Τρίτη έχω αυχενική.. Αν πάνε όλα καλά ίσως να ηρεμήσω λιγάκι. Διαφορετικά θα φροντίσω να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό άμεσα. Νομίζω ότι παρέχουν αυτή τη δυνατότητα και τα δημόσια νοσοκομεία.

Και πάλι σας ευχαριστώ! Εύχομαι ολόψυχα καλές γιορτές και με το καλό τα νινιά!!!

Καλημέρα κοριτσάκι μου!!!!!

Το άγχος που έχεις και οι κρίσεις πανικού νομίζω οτι οφείλονται στην προγεστερόνη που παίρνεις. Είναι ήδη αυξημένες οι ορμόνες σου και με τα χάπια σου ανεβαίνουν στον θεό!!!!! Το ίδιο έπαθα και εγώ και στις 2 εγκυμοσύνες μου και με το που τα έκοβα γινόμουν άλλος άνθρωπος!!!!! Εύχομαι να έχεις μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη!!!!!!