Έλλειψη αυτοπεποίθησης

Έχω ένα γιο 11 χρονών που έχει δυσλεξία(δυσγραφία,δυσορθογραφία). Έχουμε όλες τις γνωματεύσεις και τα παραίτητα για το σχολέιο χαρτιά απο τις αρμόδιες υπηρεσίες χωρίς βέβαια να υπάρχει ανάλογο ενδιαφέρον από τις δασκάλες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ο γιος μ ου έχιε χαμηλή αυτοεκτίμηση, βλέπει τα άλλα παιδιά σαν ανώτερα είναι πολύ μαζεμένος στις παρέες, καθόλου ανταγωνιστικός και πάντα λέει ότι εγώ δεν μπορώ να καταφέρω τίποτα. Προσπάθησα να τον στρέψω στη μουσική και σε αθλήματα χωρίς και εκεί να σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Πάντα οι άλλοι ήταν ένα βήμα μπροστά και αυτό τον πληγώνει. Τι μπορώ να κάνω για να τον βοηθήσω και κυρίως να μην πληγώνεται και στεναχωριέται τόσο πολύ!!

Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι να τον αφήσεις να παίρνει πρωτοβουλίες, από το τι θα φορέσει μέχρι και να σε βοηθήσει στο σπίτι. Για παράδειγμα χθες είχα μειγμα από κιμά και ήθελα να πλάσω κεφτεδάκια, ήρθαν λοιπόν τα παιδιά μου, 9 και 5 χρονών και ήθελαν να πλάσουν αυτά τα κεφτεδάκια. Στην αρχή αρνήθηκα, μετά όμως τα φώναξα και το έκαναν. Ο μεγάλος μου πάλι μια μέρα έπλυνε τα πιάτα, του είπα μπράβο. Όταν ετοίμαζα την βαλίτσα για διακοπές, ο μεγάλος μου έβγαλε ο ίδιος τα ρούχα του και μου είπε μαμά εγώ αυτά θα πάρω. Λοιπόν αυτά του έβαλα, μαζί με ένα ζακετάκι. Να τον ενθαρύνεις, να μην του μιλάς συνέχεια για την δυσλεξία, αν έχει μικρότερο αδερφό να του αναθέτεις ευθύνες, δηλ. να τον προσέχει. Να νιώσει ότι μπορεί να καταφέρει μόνος του πράγματα, ξεκινώντας από τα πιο απλά για να φτάσει και στα σοβαρότερα. Πάντως μην νομίζεις και μένα ο μεγάλος μου δεν είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός και όταν χάνει, δεν δείχνει να τον πειράζει ιδιαίτερα.

καλησπερα κοριτσια! καπωσ ετσι ημουν και εγω οταν ημουν μικρη ημουν παντα το παιδακι που πηγενε παντα στο τελοσ! που δεν ειχε ιδιετερεσ παρεεσ μονο 2 φιλεσ οι οποιεσ απο πισω λεγαν τα δικα τουσ!!!! ειχα και εγω και εχω δλδ δυσλεξια δυσγραφία,δυσορθογραφία και ακομα το ορθογραφικα λαθη επιμενουν! παντα τελευταια....ο λογοσ αγνωστοσ.....και για καποιο λογο στην μαμα μου δεν ελεγα τιποτα νομιζε οτι ολα ηταν καλα......η γιαγια μου ειχε μια τακτικη να μην βγει το κοριτσι εξω απο σπιτι....(μυαλα παλια)η μαμα μου δεν καταλαβε ποτε τιποτα!οποτε και δεν με βοηθησε.....μεσα σε αυτη την ελειψη αυτοπεπιθησεισ βιωνα και την αποριψη απο φιλουσ ιδιετερα! ομωσ γυρω εκει στην δευτερα γυμνασιου πηρα αναποδεσ στροφεσ και απο εκει που ημουν το ησυχο παιδακι εγινε μαλλον το μαυρο προβατο!!! αντιμιλουσα αντιδρουσα ασχημα αρχισα να βριζω και εγω δεν ξερω ποσο.....γιατι ολα αυτα (η αποριψη) με ειχαν πληγωση! ολα αυτα τα ειδα και στον μεγαλο μου γιο σε ηλικια 5 χρ ηταν το μαζεμενο παιδακι ετρωγε ξυλο απ τα αλλα παιδακια και ζητουσε και συγνωμη.....εκλαιγε μονοσ του και δεν μπορουσα να βγαλω ακρη!!!καποια στιγμη χρειαστηκε να βαλουμε γυαλια εκει να δειτε πανηγυρι ολα τα παιδακια τον κοροιδευαν !!! βαραγαν τον μεγαλο και πηγεναι ο αδερφοσ του ενα χρονο μικροτεροσ να ξεκαθαρισει.....εβλεπε και αυτοσ ολα τα παιδια ανωτερα με την δικαιολογια παντα οτι δεν μπορω να κανω αυτο δεν μπορω να κανω τ αλλο.....αυτοεκτιμιση (0)μηδεν!στα 7 αποφασισα να τον γραψω καρατε....εχασε και καποια κιλα παραπανω που ειχε (ηταν και αυτοσ ενασ παραγοντασ)και ξαφνικα ηταν ενα αλλο παιδι.....δεν βαραει δεν μιλαει ασχημα αλλα αμυνετε και εχει παρεεσ και μετραει η γνωμη του τοσο οσο και των αλλων παιδιων! δεν ξερω αν βοηθησε το καρατε η κατι αλλο αλλα το αποτελεσμα εχει σημασια!!!! mrna μηπωσ ειναι παροδικο και περασει....ισωσ τον ενψυχωσεισ και εσυ για πολλα πραματα....και πιστευω ολα θα πανε καλα! απλα θελει πολυ υπομονη.....

το οτι ειναι δυσλεκτικος δεν σημαινει οτι πρεπει να ειναι χωρις παρεες,,, ειναι ασχετο το ενα με το αλλο.. φυσικα να τον ενθαρυνεις σε οτι κανει αλλα πες του να δουμε αν σου ταιρειαζει αυτο, αν σου αρεσει... για να μην αισθανθει την αποτυχια , εστω αν απλα βαρεθει ενα αθλημα πχ η οτιδηποτε αλλο.. αυτο σημαινει οτι εχει προβλημα, κομπιαζει μονο στο διαβασμα ετσι δεν ειναι/? εχω εναν ξαδερφο, που μονο μονος του δεν ειναι...! καταρχην να πας στο σχολειο και να ριξεις εναν ωραιοτατο καυγα, αυτο εκανε και ο θειος μου και ξαναεριξε καυγα, μη κολλας καθολου,, οι δασκαλες εχουν υποχρεωσει να ¨φροντισουν¨το παιδι σου πιο πολυ , αλλιως δεν θα χρειαζοτανε να βγαλεις χαρια δεν θα ειχανε διευκολυνσεις.. μεινε κοντα στο γλυκο σου αντρακι, ψαξξε να δεις αν το θεμα με την αυτοεκτιμηση ειναι για αυτο το λογο και να ξερεις οτι σε πολλους σ=δημους θα ξεκινησουν το σεπτεμβρη σεμιανρια για γονεις που τα παιδεια εχουν τετοιες ¨δυσκολιες'΄, συμβουλεψου κι εναν ειδικο,..

τωρα το παιδακι σου να διευκολυνθει πολυ στο θεμα της ομιλιας αν διαβαζει δυνατα αρχαια, δεν θα λυθει το προβλημα αλλα θα λυε=θει η γλωσσα του αρκετα.

το παιδι σου να ξερεις πρωτα εσυ οτι δεν εχει προβλημα! απλα διαβαζει κομπιαστα! ευχομαι αν το καταλαβει το μικρο σου αγγελουδι.. θα αλαλξει η διαθεση του!

φιλικα ελενα

Προσπάθησα να τον στρέψω στη μουσική και σε αθλήματα χωρίς και εκεί να σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Πάντα οι άλλοι ήταν ένα βήμα μπροστά και αυτό τον πληγώνει. Τι μπορώ να κάνω για να τον βοηθήσω και κυρίως να μην πληγώνεται και στεναχωριέται τόσο πολύ!!

Μίλα μαζί του τι θα ήθελε αυτός να κάνει.

Από αθλήματα έχω δει να βοηθά πολύ ανατολίτικη πολεμική τέχνη.

http://eclass.uoa.gr/modules/document/file.php/PPP125/theses/250005_peyret.pdf

θα το διαβαζα οπωσδήποτε

[Στρατηγικές αντιμετώπισης πειραγμάτων στην τάξη, αυτοεκτίμηση και αυτοαποτελεσματικότητα παιδιών με και χωρίς μαθησιακές δυσκολίες

ειδικά τα κεφαλαια 2 κ 3 2. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ..2.3. Σπουδαιότητα της έννοιας του εαυτού και παράγοντες που παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση της3. ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ]

επισης αυτό http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=32009

ακόμα,

με τα αγγλικα πως τα πας ?

θα διαβαζα κ θα έγραφα και σε αυτο το φορουμ http://www.beingdyslexic.co.uk/ που φαινεται αρκετα οργανωμενο και εχει εφήβους και ενηλικες που συζητούν για αυτό.

και ισως εχουν και προτασεις για activities δηλδη ασχολίες.

πιστευω οτι αν δε δοκιμασει περισσοτερα να δει τι του αρεσει θα ειναι δυσκολο να το βρείτε κιόλας. θα τον βοηθήσει σίγουρα εάν έχεις εσυ την νοοτροπία, του ότι είναι φυσιολογικό να μη μας αρέσουν σε όλους τα ίδια

καποια δε μας πανε,

και επισης,

ακόμα και εαν 98% του κοσμου , τα παει καλα σε ενα πραγμα

δε σημαινει οτι πρεπει να τα παμε και εμείς.

"θα ψαξουμε να βρουμε αυτό το οποιο τα πάμε εμείς καλά. αυτό υπάρχει."

μπορεί να δυσκολευτείτε να το βρείτε αλλά θα το βρείτε σίγουρα.

εσυ πρέπει να έχεις αυτή την νοοτροπία (με πολύ αισιόδοξο τρόπο) και να την μεταδώσεις στο παιδί σου. μόνο έτσι θα την βρεί/θα την μιμηθεί κ θα μπορέσει να ξεφυγει απο το δικό του αδιέξοδο.

σκεφτείτε εντελώς αφηρημένα. πάρτε μια εγκυκλοπαίδεια και ξεφυλίστε την στο άσχετο και δείτε που θα σας βγάλει στην τύχη.

δεν χρειάζεται να ειναι τα πράγματα σε μια τροχιά όπως σε όοοολα τα άλλα τα παιδιά που ίσως βλέπετε δίπλα σας που κάνουν τα ίδια και τα ίδια μαθήματα -

βρείτε κάτι το πολύ εξωτικό και διαφορετικό, εφόσον και εκείνος ειναι διαφορετικός. Είναι διαφορετικός και γιατί να μην το γιορτάσει.

πρέπει να κανει αυτα που κανουν όλοι, αυτά στα οποία όλοι είναι καλοί και εκείνος όχι ?

ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!

μπορεί κάποιο παιδί ειδικά σε αυτή την ηλικία , να θέλει να μην νιώθει διαφορετικό, όμως εφόσον η κοινωνία του το επιβεβαιώνει, και είναι και αλήθεια οτι λειτουργεί διαφορετικά το μυαλό σε κάποια πράγματα, είναι αδιέξοδο το να προσπαθεί κάποιος να το πείσει οτι δεν διαφέρει σε τίποτα.

γιατί να μην το κάνει να αισθανθεί οτι είναι ΚΑΛΟ που δεν ειναι ιδιος με τους αλλους και οτι ειναι ΚΑΛΟ που δεν μπροεί να ειναι καλος στα ίδια πράγματα με τους άλλους.

πρέπει λιγο να πορωθείς εσυ σε αυτό για να πορώσεις και τον ίδιο. είμαι σίγουρη οτι αυτό το συναίσθημα ειναι κολλητικό και θα καταφέρει να το βρεί και ο ίδιος μέσα του εφόσον το δεί σε σένα.

μέσα απο αυτό θα του ανέβει η αυτοπεποίθηση, και δεν θα συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους, αλλά αντίθετα θα βλέπει με θετικό μάτι όλα αυτά που τον χωρίζουν απο τους άλλους.

θα το παρομοίαζα έτσι στο ίδιο το παιδί. (ρίχνοντας το και λίγο στην πλάκα)

"κοίτα, φαντάσου να πηγαίναμε τώρα στην ιαπωνία.

θα υπηρχε περίπτωση να τα πήγαινες τόσο καλά όσο τα γιαπωνεζάκια, στα ιαπωνεζικα, στις δικες τους πολεμικές τέχνες στα τραγουδια και τη ζωγραφική τους; " (θα έβαζα και βίντεο για να το υποστηρίξω)

"Είσαι διαφορετικός και άρα δεν πειραζει που δεν μπορείς να κανεις τα ίδια πράγματα. Το μυαλό σου δουλεύει διαφορετικά. Εσύ θα μαθεις άλλα πράγματα καλά και καλύτερα που δεν μπορούν εκείνοι. Εσυ για παράδειγμα, μπορείς να εφεύρεις τον νέο συνδυασμό ΕλληνοΓιαπωνέζικων, ενώ εκείνοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να το κάνουν! Βεβαιως και θα συμμετέχεις στα μαθήματα, αλλά πως να το κανουμε δε γινεται και να σε πειραζει που δεν τα κανεις σαν γιαπωνεζακι! μπορεί μεν να φαίνεσαι ίδιος επειδη ο μπαμπάς σου πχ ειναι γιαπωνεζος, αλλά κατά τα άλλα δεν μεγάλωσες όπως εκείνα. Αν στο λέει κανεις, ή αν σου κανει παρατήρηση, να λές οτι ξέρετε δεν είμαι ίδιος με τα γιαπωνεζάκια που μεγάλωσαν εδώ, είμαι διαφορετικός - για να καταλαβει γιατι εσυ δεν γίνεται να τα ξέρεις όπως εκείνα. "

"α Και να ξέρεις οτι και εκείνοι μια μέρα θα πουν "αχ, να μπορούσαμε α να καναμε και κάτι άλλο πέρα απο αυτά που ήδη ξέρουμε! πόσο βαρετό είναι να κανεις αυτο που κανουν ολοι! " "

προσωπικά είμαι σίγουρη ότι όταν κάποιος έχει δυσλεξία έχει ταλέντο/χαρίσματα σε άλλα πράγματα γιατι εχω γνωρίσει πολύ κόσμο με δυσλεξία.

απλώς ακόμα η επιστημη δεν τα εχει ακόμα ξεκαθαρίσει αυτά, δηλαδή δεν εχει βρεί ακόμα (νομίζω ε) ποιοι τομείς υπερτερούν σε άτομα με δυσλεξία.

έχετε λοιπον μπροστά σας ένα ενδιαφέρον ταξίδι ανακάλυψης αγνώστων περιοχών ! έτσι θα το αντιμετώπιζα.

μιλα του για τον Αινσταιν!νομιζω πως ειναι το καλυτερο παραδειγμα για να βρει την χαμενη του αυτοεκτιμηση..

θεωρώ ότι αυτό που προέχει είναι να βρεθούν τα πραγματικά αίτια της χαμηλής αυτοεκτίμησης και παραίτησης. Τα τελευταία δεν τα συνδέουμε πάντα με τη δυσλεξία, σαφώς ένα δυσλεκτικό παιδί μπορεί να παρουσιάσει τέτοια συμπτώματα, άλλα δεν αποτελεί γενικό κανόνα. Αρκετά έως και πολλά από αυτά τα παιδιά είναι χαρισματικά. Ήθελα να σε ρωτήσω, αν υπάρχουν άλλα παιδιά στο οικογενειακό περιβάλλον πέρα από το σχολείο και, αν άθελα έχει γίνει κάποια σύγκριση. Όσον αφορά την αντιμετώπιση των δασκάλων είναι απαράδεκτη. Έχουν υποχρέωση να τον βοηθήσουν (χωρίς να "στιγματίζεται")και πάνω από όλα να συνεργαστούν μαζί σου. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γίνεται αυτό; Σε συμβουλεύω μόλις ξεκινήσουν τα σχολεία και πριν γίνει η παιδαγωγική συνεδρίαση στο σχολείο να έχεις επισκευτεί τον διευθυντή και να θέσεις το θέμα της χαμηλής αυτοεκτίμησης ξέχωρα από το θέμα της δυσλεξίας. Δουλεύω σε λύκειο και πραγματικά, τουλάχιστον όσον αφορά τις επιδόσεις, τα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση δυσκολεύονται περισσότερο από τα παιδιά με δυσλεξία, πόσο μάλλον, όταν αυτά συνυπάρχουν.Η αντιμετώπιση πρέπει να είναι συνολική με συνεργασία οικογένειας και καθηγητών. Πίστεψέ με δεν είναι δύσκολη, πραγματικά υπάρχουν και αξιόλογοι άνθρωποι στην εκπαίδευση που μπορούν να βοηθήσουν, έχουν τις γνώσεις και το έχω βιώσει. Πόσο μάλλον, όταν και το παιδί προέρχεται από οικογένεια που πραγματικά ενδιαφέρεται για το παιδί τους και δεν ντρέπονται, που σαφέστατα δεν υπάρχει λόγος, να ενημερώσουν τους καθηγητές για τα προβλήματα. Αφού βρήκες λοιπόν τέτοια αντιμετώπιση,πίεζέ τους. Δεν αρκούν τα χαρτιά. Όσο μπορείς να τους επισκέπτεσαι και ιδιαίτερα τον καθηγητή που τους έχει περισσότερες ώρες και αυτόν για τον οποίο ο μικρός τρέφει μια ιδιαίτερη αδυναμία. Αυτά σε γενικές γραμμές όσον αφορά το σχολικό χώρο. Όσον αφορά το οικογενειακό συμφωνώ με το να του δίνεται περιθώριο πρωτοβουλιών και να του αναθέτετε μικρές "αποστολές" που θα φέρει εις πέρας και σταδιακά οι απαιτήσεις αυτών να μεγαλώνουν. Ο έπαινος είναι απαραίτητος, με διάφορες μορφές, από το "μπράβο" μέχρι ένα χαμόγελο ή ένα χτύπημα στην πλάτη κ.α Σταδιακά και όχι βεβιασμένα θα δείτε αποτελέσματα και ο ίδιος θα ζητήσει να ασχοληθεί με κάτι. Σημαντικό ρόλο έχει και το φιλικό του περιβάλλον και κατα πόσο τον επηρεάζουν (αν υπάρχουν φίλοι, αδέλφια,ξαδέλφια που δραστηριοποιούνται κάπου και μπορούν να τον εντάξουν). Πραγματικά είναι πολλά αυτά που θέλω να πώ, ... ειδικά τώρα που είμαι και μανούλα,αγαπώ ακόμα περισσότερο τα παιδιά μου και προσπαθώ να βοηθήσω όσο μπορώ. Υπομονή, καλή επικοινωνία και όλα θα πάνε μια χαρά.