Ύπνος με τη μαμά και το μπαμπά

Θα ήθελα να ακούσω απόψεις και εμπειρίες σχετικά με το θέμα του ύπνου στο κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά. Δυστυχώς, στα 3,5 ο γιος μου εξακολουθεί να θέλει να κοιμάται μαζί μας. Πιο συγκεκριμένα, αυτό άρχισε στα 1,5, όταν αναγκαστήκαμε να μείνουμε για μερικές εβδομάδες κάπου όπου δεν είχε την κούνια του ή άλλο κρεβάτι και τον βάλαμε στη μέση. Έκτοτε κόλλησε... Τώρα, δέχεται (έστω και με διαμαρτυρίες) να αποκοιμηθεί στο κρεβάτι του, αλλά μετά από 2-3 ώρες ξυπνά κι έρχεται σε μας. Το μεσημέρι, συνήθως, ολοκληρώνει τον ύπνο στο κρεβάτι του. Επίσης, χρειάζεται αρκετό χρόνο για να αποκοιμηθεί και πάντα με κάποιον μαζί του.

Η αλήθεια είναι ότι κατά βάθος κι εμείς τον θέλουμε μαζί μας και συντηρήσαμε ίσως αυτή την κατάσταση. Ωστόσο, μας φαίνεται αδύνατο να εφαρμόσουμε τη μέθοδο του να τον επιστρέφουμε με κλάματα στο κρεβάτι του, όσες φορές κι αν χρειαστεί μέχρι να μάθει. Καταρχάς, είναι εξοντωτικό για μας και τον λυπόμαστε κιόλας. Προσπαθούμε με κουβεντούλα να τον πείσουμε, συμφωνεί, αλλά το βράδυ τα ίδια.

Κυρίως μας ανησυχούν οι τυχόν συνέπειες στην ανάπτυξή του. Όσο για τη μεταξύ μας σχέση, σίγουρα έχει υποστεί πλήγμα και λόγω αυτής της κατάστασης.

Για να μην έχεις τύψεις:

http://mamalydia.wordpress.com/2010/09/16/cosleeping-until5/

Μεγάλο θέμα το συγκεκριμένο και θα ακούσεις πολλές απόψεις!

Προσωπικά πιστεύω ότι θέμα για την ανάπτυξη του παιδιού δεν υπάρχει και ότι αργά ή γρήγορα θα φύγει από το κρεβάτι σας, αν δεν τον πιέσετε θα φύγει μάλιστα γρηγορότερα!

Ωστόσο, δεν μπορώ να αγνοήσω το γεγονός ότι παραδέχεσαι ότι έχει επηρεαστεί η σχέση σας ως ζευγάρι. Είναι κάτι με το οποίο ταυτίζομαι και είναι και ο βασικός λόγος που δεν διανοήθηκα ποτέ να πάρω το παιδί στο κρεβάτι μας....προσοχή...δεν εννοώ ότι δεν έχω κοιμηθεί μαζί του, έχω ένα κρεβάτι στο δωμάτιό του και έχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις που ένας από τους δυο μας έχει κοιμηθεί μαζί του. Δεν ξέρω, για μένα ο χώρος της κρεβατοκάμαράς μου είναι κάτι σαν άσυλο, δεν θέλω να κοιμάται άλλος εκεί εκτός από εμένα ή τον άντρα μου, ούτε καν το παιδί μου...μην πέσετε να με φάτε, έτσι αισθάνομαι!

Οπότε θα έλεγα....μήπως να παίρνατε ένα κανονικό κρεβάτι στο δωμάτιο του μικρού και σταδιακά να κοιμόταν ένας από τους δύο σας εκεί μαζί του? Επειδή είναι και αρκετά μεγάλος, μπορείτε να κάνετε συμφωνία ότι θα μένει ο μπαμπάς ή ή μαμά μαζί του μέχρι να αποκοιμηθεί και μετά θα φεύγει και αν μέσα στη νύχτα το χρειαστεί θα σας φωνάζει και θα πηγαίνετε πάλι να κοιμάστε μαζί του, αλλά στο κρεβάτι του και όχι στο κρεβάτι σας.

Ίσως έτσι σιγά-σιγά σταματήσει και τα ξυπνήματα, καθώς θα ξέρει ότι δεν υπάρχει λόγος να φοβάται και ότι όντως η μαμά ή ο μπαμπάς θα έρθει να κοιμηθεί μαζί του αν χρειαστεί.

Οργανώστε και ένα μικρό "πάρτυ καινούριου δωματίου", αγοράστε μαζί το νέο κρεβάτι και τα καινούρια του σεντόνια και όλα αυτά που ίσως του δημιουργήσουν ένα μεγαλύτερο αίσθημα ενθουσιασμού για το κρεβάτι του.

Κυρίως με τρομοκρατούν κάτι περιστατικά που ακούω για παιδιά έως και Γυμνασίου που ζητούν το κρεβάτι των γονιών! Η αλήθεια είναι ότι σκέφτομαι κι εγώ μήπως ολοκληρώσει μόνος του αυτή τη φάση, χωρίς πίεση, όπως έγινε και με άλλες προηγούμενες. Από την άλλη μια παιδαγωγός του μας είπε ότι είναι σημαντικό για την αυτονομία και τη σεξουαλικότητά του να το αντιμετωπίσουμε το συντομότερο. Υποθέτω ο καθένας έχει τη δική του γνώμη κι εγώ δεν έχω καταλήξει κάπου...

Σπουδαίες οι ιδέες σου Deena!

Σας ευχαριστώ

Όποια άλλη άποψη καλοδεχούμενη!

οι ιδεες της Deena είναι πολύ καλες κ μπορεις ν τις δοκιμασεις, κ μια φιλη εχει τ ιδιο θεμα κ η παιδίατρος της προτεινε ν της φτιαξουν ένα πολύ δελεαστικο δωνατιο

δε ξερω αν εχει λαθος η σωστο σε αυτό τ κομματι αλλα η προσωπικη μ αποψη συμπιπτει μ της deena, εμενα δηλ δε μ βολευει καθολου τ μωρο στο κρεβατι αν κ την παιρνω τ μεσημερια ( ασε π είναι 4 μηνων κ πιανει ολο τ κρεβατι η γαιδουριτσα μ), αν καποιον δεν τ ενοχλεί δ βλεπω τ πρόβλημα

κατά αλλα τ παιδι βολευει όταν εχεις <πονοκεφαλο> :D:D

Εγω και με τους δυο μου γιους εχω κανει αυτο που λεει η Deena.Ο μεγαλος κοιμαται σε ημιδιπλο και ο μικρος σε διπλο.Αποκοιμιουνται και φευγω.αν ξυπνησουνπαω εγω στο κρεβατι τους.Υπηρξε περιοδος που τους ειχαμε στο δωματιο μας και τους δυο.Βγηκαν πολυ ευκολα οταντους το ειπα.Καταρχας απορω πως χωρατε με τοο τριχρονο στη μεση...ξεκουραζεστε ετσι? Επρεπε να τον εχετε εστω σε δικο του κρεβατι...στο δωματιο σας αλλα οχι στο κρεβατι σας.

Το παιδί στη μέση, πολύ καλύτερο από πονοκέφαλο. Χα, χα, πολύ καλό!

Νίκι, προς το παρόν χωράμε, είναι μεγαλούτσικο το κρεβάτι, αν και ο ύπνος ο δικός μου δεν είναι και πολύ καλός, τρώω και σκουντιές...

Και εγω απο την αρχη δεν ηθελα να κοιμαται το παιδδι στο κρεβατι μας για να μην μαθει..γιατι ξερω πως μετα δεν ξεκολλανε.. Οποτε εναμιση χρονο τωρα εχει κοιμηθει ολες κι ολες 2 νυχτες στο κρεβατι μας και τοτε γιατι ηταν αρρωστο!

Τωρα για να μαθεις να κοιμαται μονος του θα τον βαζεις στο κρεβατι του θα λες καληνυχτα θα δινεις φιλι θα φευγεις.αυτο θα συκωνεται παλι εσυ παλι θα πρεπει να τον ξανα βαλεις..χωρις παιχνιδια χωρις γελια για να καταλαβει πως δεν αστειευεσαι και πως ειναι ωρα για υπνο.. Φυσικα και θα κλαψει καποιες φορες...και εσυ θα νευριασεις και εσυ ισως κλαψεις αλλα πρεπει να εχει ΥΠΟΜΟΝΗ για μερικες μερες (10-15..συνηθως στης 2βδομαδες μαθαινουν) μπορει να το κανεις αυτο οοοοολη την νυχτα να συκωνεσαι να τον βαζεις στο κρεβατι του γιαυτο σου λεω θελει υπομονη. Αλλα θα τα καταφερεις.. Κ η γνωμη μου ειναι να μην καθεσαι διπλα του μεχρι να κοιμηθει γιατι παλι μαθαινει ναμκοιμαται με καποιον..(εγω τον βαζω στο κρεβατι τον σκεπαζω τον φιλαω του λεω νανι τωρα φευγω κλεινω την πορτα και κοιμαται) αλλα θελει κοπο για να υτο καταφερεις αυτο.

Επισης πηγαινετε μια μερα μαζι στα μαγαζια(η και μονη σ αν δεν γινετε μαζι) και παρε του/της δεν ξερω τι ειναι κιολας ενα φωτινουλη..(και αν εχετε δεν πηραζει παρε αλλο σχεδιο) και πες του πως αυτο θα σου κανει νπαρεα ολο το βραδυ με αυτο θα κοιμασαι τωρα αγκαλιτσα και τετοια...

Gentiana πόσο σε καταλαβαινω αυτο έπαθα και εγω τον προηγούμενο μήνα που πήγα διακοπές και δεν υπήρχε κούνια και κοιμήθηκα στο κρεββάτι μαζι του. Ήρθαμε πισω και απο απο εκει που το παιδι μου κοιμόταν 12 ωρες σερί δεν ήθελε να κοιμηθεί μονο του και για δυο βδομαδες ειχα ενα στρώμα στο δωμάτιο του και κοιμόμουν δίπλα στην κούνια του οσο μου έπιανε το χέρι ολο το βράδυ

Σταμάτησε να μπορει να ήρεμει μονο του, σταμάτησε να κοιμάται μεσημέρι, κολησε πανω μου σε τέτοιο σημείο που έχασε τον εαυτο του μαι έκλαιγε αυνεχεια!!!

Δεν μπόρεσα άλλο και τον αφήσαμε να κλαψει για 10 λεπτά για δυο βραδιά και μερα γύρισε στο κανονικό του και ολα τελεια!! Αυτές οι κ*λο διακοπές καταστρέφουν πολυ κοςμο!!

Στην δικιά σου περιπτωση που ειναι μεγαλος εχεις δοκιμασει reward system?

Η supernanny Jo frost λέει να τα πηγαίνεις ατο κρεββάτι τους και καθε φορά που ξυπνανε να τα πηγαίνεις πισω χωρις να τους μιλας καθόλου. Τα δυο πρωτα βραδιά θα ειβαι δύσκολα αλλα αν επιμινεις δεν θα κρατήσει πολυ!!

Και εγω απο την αρχη δεν ηθελα να κοιμαται το παιδδι στο κρεβατι μας για να μην μαθει..γιατι ξερω πως μετα δεν ξεκολλανε.. Οποτε εναμιση χρονο τωρα εχει κοιμηθει ολες κι ολες 2 νυχτες στο κρεβατι μας και τοτε γιατι ηταν αρρωστο!

Τωρα για να μαθεις να κοιμαται μονος του θα τον βαζεις στο κρεβατι του θα λες καληνυχτα θα δινεις φιλι θα φευγεις.αυτο θα συκωνεται παλι εσυ παλι θα πρεπει να τον ξανα βαλεις..χωρις παιχνιδια χωρις γελια για να καταλαβει πως δεν αστειευεσαι και πως ειναι ωρα για υπνο.. Φυσικα και θα κλαψει καποιες φορες...και εσυ θα νευριασεις και εσυ ισως κλαψεις αλλα πρεπει να εχει ΥΠΟΜΟΝΗ για μερικες μερες (10-15..συνηθως στης 2βδομαδες μαθαινουν) μπορει να το κανεις αυτο οοοοολη την νυχτα να συκωνεσαι να τον βαζεις στο κρεβατι του γιαυτο σου λεω θελει υπομονη. Αλλα θα τα καταφερεις.. Κ η γνωμη μου ειναι να μην καθεσαι διπλα του μεχρι να κοιμηθει γιατι παλι μαθαινει ναμκοιμαται με καποιον..(εγω τον βαζω στο κρεβατι τον σκεπαζω τον φιλαω του λεω νανι τωρα φευγω κλεινω την πορτα και κοιμαται) αλλα θελει κοπο για να υτο καταφερεις αυτο.

Επισης πηγαινετε μια μερα μαζι στα μαγαζια(η και μονη σ αν δεν γινετε μαζι) και παρε του/της δεν ξερω τι ειναι κιολας ενα φωτινουλη..(και αν εχετε δεν πηραζει παρε αλλο σχεδιο) και πες του πως αυτο θα σου κανει νπαρεα ολο το βραδυ με αυτο θα κοιμασαι τωρα αγκαλιτσα και τετοια...

Προσωπικα διαφωνω με κατι τετοιες μεθοδους...πολυ ψυχοφθορες και για μενα και για το παιδι.Το παιδι θελει να κοιμαται μετη μααμα και το μπαμπα γιατι εκει νιωθει περισσοτερη ασφαλεια.Δουλεια του γονιου ειναινα βοηθησει το παιδι να ξεπερασει αυτη την φοβια, ανασφαλεια.Αυτο μπορει να γινει και με πιο ηρεμο τροπο...χωριςν φτανει ενα παιδι να σπαραζει.Επισης το παιδι εμεις το μαθαινουμε να κοιμαται μαζι μας...δικο μας λαθος ειναι...ειναι λοιπον και δικη μας δουλεια να το βοηθησουμε να το αλλαξει αυτο.

Προσωπικη μου αποψη παντα.

Εμενα παλι κοριτσια ο βραδυνος υπνος με αγκαλια τον μικρο μου ηταν απο τις καλυτερες στιγμες μας.

Εγω δεν μπορω να αρνηθω σε ενα πλασματακι 2χρονο-3χρονο που ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΤΑΤΑ νιωθει φοβο και ανασφαλεια στο σκοταδι .

Εδω εμεις φοβομαστε τη νυχτα, και εχουμε την απαιτηση να μη φοβαται το μικρο παιδι?

Σιγα σιγα καθως μεγαλωνουν φευγουν καποια στιγμη αναλογα με το χαρακτηρα του καθε παιδιου και αναλογα παλι και με τη δουλεια που κανουμε εμεις να νιωθει οσο γινεται πιο ασφαλες.

Το καθε παιδι θελει το δικο του χρονο.

Διαφωνω με ολες αυτες τις μεθοδους.

Προσπαθουμε να κανουμε ενα 2-χρονο να καταλαβει , να μην νιωθει φοβο , ενω εμεις οι ιδιες δεν μπορουμε να καταλαβουμε πως νιωθει.

Για σκεφτειτε τον εαυτο σας να σας αφηνανε καπου μονες σας που φοβοσαστε και να την ακουγατε απο πανω. Να σας αναγκαζαν να μεινετε ξανα και ξανα.

Το οτι καποιες τελικα το καταφερνετε με οποια μεθοδο και να χρησιμοποιησετε δεν σημαινει οτι το παιδι εχει σταματησει να νιωθει φοβο και ανασφαλεια. Απλα Προσπαθει να καταπνιξει το φοβο του με οτι συνεπειες εχει αυτο στην ψυχολογια του και μαλλον αυτο που εισπραττει ειναι οτι η μητερα του δεν τον καταλαβαινει.

Εξαλλου και οι τελευταιες ερευνες εχουν δειξει οτι τα παιδια που κοιμουνται με τους γονεις μεχρι καποια ηλικια ειναι πιο ολοκληρωμενα συναισθηματικα. Τον πρωτο χρονο μαλιστα μειωνεται ο κινδυνος του αιφνιδιου θανατου .

Εξαρτάται πως το βλέπεις, άλλοι το βλέπουν οτι το να αφήσεις το παιδι να κλαψει 5 λεπτά ειναι μαρτύριο και άλλοι το βλέπουν οτι το παιδι μαθαίνει οτι δεν χρειάζεται να φοβάται τιποτα

Εγω ποτε δεν κοιμήθηκα με τον μικρο μου πέρα απο τις 5 πρώτες βδομαδες και τις διακοπές μας τον προηγούμενο μήνα και παρατήρησα οτι αρχισε να φοβάται και να μην εμπιστεύεται τον εαυτο του οταν κοιμόμουν μαζι του. Ειχε αλλάξει σαν άνθρωπος με χρειαζόταν παντού δεν μπορούσε να κανει τιποτα μόνος του

Οταν τον άφησα να κλαψει 10 λεπτά ναι στο τελος πήγε παλι στο κανονικό του, βρήκε την αυτοπεποίθηση του

Προςωπικα δεν τον εχω αφήσει παραπάνω απο 10 λεπτά (ουτε θα το εκανα, απλα θα το ξανάρχισε την επόμενη μερα) αλλα εντελως 100% καταλαβαινω τους γινεις που θέλουν τα παιδια να κοιμούνται μόνα τους και δεν θα έλεγα οτι αυτά έχουν συναισθηματικές ελλείψεις.. Αυτο ειναι λίγο ακραίο, λίγο επικριτικό και προςωπικα βλέπω τον δικο μου να ειναι πολυ πιο συναισθηματικός και ευαίσθητος απο αλλα!

εμενα παντως η μικρη μου ηδη κοιμαται στο κρεβατι της το βραδυ εδώ και ένα μηνα, δηλαδή από 3 μηνων και της αρεσει γιατι εχει χωρο να κινειται ανετα, και εννοείται ότι σηκωνομαι με την παραμικρη γκρινια, δε μου αρεσει καθολου να βλεπω παιδια (το λεω από προσωπικη εμπειρια) 7-8 χρονων να μην μπορουν να κοιμηθουν μονα τους, δε το θεωρω φυσιολογικο

θα συμφωνησω με την babycute περι ακραιων αποψεων

Το καθε παιδι ειναι διαφορετικο και εχει τις δικες του αναγκες.

Υπαρχουν παιδια που δεν φοβουνται και μπορουν να κοιμηθουν μονα τους.

Δεν εγραψα για αυτα τα παιδακια

Ομως για αυτα που φοβουνται και νιωθουν ανασφαλεια μονα τους τη νυχτα το θεωρω φυσιολογικοτατο και δεν μπορω να καταλαβω γιατι πρεπει να το τιμωρουμε το παιδι -γιατι αυτο κανουμε, αφηνοντας στο δωματιο του μονο του τη νυχτα η διωχνοντας το συνεχεια απο το κρεβατι μας.

Οταν ειναι ετοιμο το παιδι δεν θα ξαναερθει στο κρεβατι. Και ποτε θα ειναι ετοιμο, εξαρταται απο πολλα. Φυσικα και απο τη δικη μας συμπεριφορα.

Μια φιλη μου που εχει δυο παιδακια και ηταν απολυτη σε αυτο το θεμα - το αργοτερο στους 6 μηνες επρεπε το παιδι να κοιμαται μονο του ελεγε- καθως ο πρωτος εφτασε κοντα στα 1,5- 2 αρχισε να φευγει απο το κρεβατι του και πηγαινε στους γονεις.

Γιατι το παιδακι ενω ειχε μαθει να κοιμαται μονο του και χωρις καθολου πιεση αλλαξε ξαφνικα?

Μπορει να ειχαν κανει κατι λαθος οι γονεις??... Ισως.

Μπορει το παιδακι να ειδε και να ακουσε κατι που το τρομαξε? Ισως.

Μπορει να ειδε εναν εφιαλτη, η ενα τρομακτικο παδικο . Μπορει να τρομαξε με οτιδηποτε απλο που δεν θα παει ποτε το μυαλο μας.

Ειτε ειχαν κανει λαθος ειτε οχι η ουσια ηταν ΜΙΑ .

Το παιδακι δεν μπορουσε να κοιμηθει μονο του για τους δικους του λογους.

Ολα τα ειχαν δοκιμασει. Μεχρι που καταλαβαν οτι αδικα βασανιζονταν και βασανιζαν το παιδι ακομα περισσοτερο . Αποδεχτηκαν αυτη η συνηθεια του παιδιου τους

Μετα τα 6 χρονια το ξεπερασε .

Και ειναι μια χαρα ανεξαρτητο και εξυπνο παιδι.

Δεν ηταν ''μαμοθρεφτο''. Πολυ απλα ΦΟΒΟΤΑΝ .

Στο δευτερο παιδακι της το ιδιο εφαρμοσε , απο 6 μηνων στο δωματιο του.

Το δευτερο παιδακι ομως ποτε δεν πηγε στο δωματιο των γονιων.

Δειτε εδω

http://fe-mail.gr/pages/posts/relatioships_child_na-koimhthoume_agalia_/relatioships_child_na-koimhthoume_agalia_8013.php

και εδω.

http://anti-ntp.blogspot.com/2011/07/blog-post_6850.html

Διαπιστώνεται λοιπόν, μέσα από παιδιατρικές έρευνες, αύξηση της αυτοπεποίθησης, μείωση των προβλημάτων συμπεριφοράς, λιγότερο άγχος και περισσότερα αισθήματα ευτυχίας και γενικής ικανοποίησης σε παιδιά που μοιράστηκαν το κρεβάτι με την μαμά και τον μπαμπά.

Ανεξαρτησία

Η κοινή πεποίθηση είναι, ότι τα παιδιά που κοιμούνται με τους γονείς τους τείνουν να είναι άβουλα και εξαρτημένα, παιδιά που με απλά λόγια χαρακτηρίζονται «μαμόθρεφτα». Ωστόσο οι μελέτες δείχνουν ότι αυτά τα παιδιά ανεξαρτοποιούνται γρηγορότερα και δεν έχουν σχεδόν ποτέ την ανάγκη από αντικείμενα ασφαλείας. Όταν ένα παιδί πηγαίνει για ύπνο με την παρουσία ενός γονιού να του κρατάει το χέρι είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα πιπιλίσει το δάχτυλό του και δεν θα αναζητήσει ασφάλεια σε κάποιο αρκουδάκι.

Αυτοπεποίθηση

Τα παιδιά που μοιράστηκαν το γονεϊκό κρεβάτι, παρουσιάζουν αυξημένη αυτοπεποίθηση, λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς και, γενικώς, θετικά αισθήματα και θεώρηση της ζωής. Είναι επίσης εντυπωσιακό πόσο λιγότερο άγχος τα βασανίζει, σε σχέση με παιδιά που δεν κοιμόντουσαν με τους γονείς τους.

Σωματική και πνευματική υγεία

Μαζί με τα οφέλη στην ψυχική υγεία του παιδιού, μελέτες που διήρκεσαν 30 χρόνια γύρω από τα παιδιά που κοιμόντουσαν μαζί με τους γονείς τους σε βρεφική ηλικία, αποκαλύπτουν ότι αυτά τα μωρά πραγματικά «ανθίζουν». Δεν είναι ότι είναι απλά πιο ήρεμα, αλλά ψηλώνουν περισσότερο, μιλούν και ωριμάζουν πνευματικά γρηγορότερα. Αυτό οφείλεται αφʼ ενός στο γεγονός ότι μεγαλώνουν αισθανόμενα ασφάλεια, αλλά και στο γεγονός ότι έχουν θηλάσει περισσότερο (ναι, τα μωρά που κοιμούνται κοντά στη μαμά θηλάζουν πολύ περισσότερο).

Σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου

Ένα εντυπωσιακό εύρημα μελέτης του πανεπιστημίου του Harvard, αποκαλύπτει μειωμένη την εμφάνιση συνδρόμου αιφνιδίου βρεφικού θανάτου σε μωρά που κοιμούνται μαζί με τη μαμά τους. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι η αναπνοή του μωρού, οι φάσεις του ύπνου του και τα κακά όνειρα, ρυθμίζονται ομαλότερα μέσα στην ασφάλεια που παρουσία της μαμάς, η μυρωδιά και ο ρυθμός της αναπνοής της, προσφέρουν. Τα μωρά που αφήνονται να κλαίνε για πολλή ώρα στο διπλανό δωμάτιο, παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης που μπορεί να βλάψει την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους. Επίσης, τα αισθήματα άγχους που βιώνουν τα οδηγούν σε μεγαλύτερες πιθανότητες να αρρωστήσουν και να αναρρώσουν με αργότερους ρυθμούς.

Ευκολία στο θηλασμό

Οι μαμάδες που θηλάζουν και κοιμούνται μαζί με το μωρό τους δηλώνουν ότι τα καταφέρνουν και ξεκουράζονται περισσότερο. Το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να σηκωθούν από το κρεβάτι για να θηλάσουν, κάνει τον ρυθμό του ύπνου τους να είναι πιο ομαλός και έτσι αισθάνονται πιο ξεκούραστες και «ετοιμοπόλεμες» κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Οικογενειακοί δεσμοί

Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μια οικογένεια που μοιράζεται το κρεβάτι δημιουργούν στενότερους οικογενειακούς δεσμούς. Το να κοιμάσαι μαζί με το παιδί, προσφέρει περισσότερο χρόνο για χάδια και αγκαλιές (πριν τον ύπνο ή κατά το ξύπνημα), γεγονός που δημιουργεί αισθήματα τρυφερότητας και ισχυρούς δεσμούς.

απλα λεμονια ετσι πως το εθεσες αρχικα φαινοταν να κακοχαρακτηριζεις τις μαμαδες που βαζουν τα παιδακια τους να κοιμούνται στο δωματιο τους

Εχεις δικιο.

Διαβαζοντας τωρα το απογευμα το μηνυμα μου ξανα ,φαινομουν λιγο απολυτη.

Οχι εννοειται οτι και εγω αυτο επιδιωξα στην αρχη και μαλιστα εως 18 μηνων ποτε δεν ειχε κοιμηθει στο κρεβατι μας.

Απο το δωματιο μας τον εβγαλα ενος γιατι ειχε παλινδρομηση και ηθελα να εχω απολυτο ελεγχο. Μου πνιγοταν αρκετες φορες. Αλλα και παλινδρομηση να μην ειχε ηθελα να εχω τον ελεγχο και να αντιδρασω αμεσα σε οτιδηποε γινοταν.

Αλλα οταν απο μονος του 2 χρονων εφευγε τη νυχτα απο το δωματιο του και ερχοταν στο κρεβατι μας και εκλεγε δεν μπορουσα να του αρνηθω. Δεν ηθελα να τον στενοχωρω . Ειναι η ηλικια που αρχιζουν και καταλαβαινουν .

Εντωμεταξει εγω ελειπα και πολλες ωρες απο το σπιτι και δεν μπορουσα να τον διωχνω τη νυχτα.

Ισως και γιαυτο να ηθελε να κοιμομαστε μαζι.

Ειναι αυτο που ειπε και η Νικη. Οτι μπορει να εφταιγα και να μην την πληρωνε το παιδακι.

Αλλα δεν μετανοιωσα για οσες αγκαλιες τον πηρα και που κοιμαμαστε μαζι.

Τωρα το εχει περιορισει αρκετα, απο μονο του.

Σε λιγο θα μου κλεινει και την πορτα του δωματιου του.

Λεμόνια μου νομιζω αυτά τα άρθρα ειναι λίγο extreme και πιστεύω αναφέρονται σε γινεις που αφήνουν το παιδι να κλαίει για ωρες.. Για ονομα του Θεού κανενας δεν μιληςε για κατι τέτοιο αλλα μιλάμε για ήπιους τρόπους τη παιδι να μην φοβάται

Εχω γνωςτη που το άφηνε να κλαίει μιάμιση ώρα καθε φορά και μαλιςτα μια φορά πήγανε το πρωί να βρούνε το παιδάκι με μελανωμενα χείλια (έκλαιγε απο το κρύο και δεν το πήραν χαμπάρι).... Την συγκεκριμένη δεν την παω καθόλου για στους τους τρόπους ανατροφης

Αλλα.... Δεν σημαινει οτι θελουμε παμε στο άλλο άκρο να κοιμούνται μαζι μας, για πολλούς απο μας θελουμε να τους μάθουμε να ειναι μην φοβούνται να ειβαι ανεξάρτητα, και όντως θελουμε και την ισορροπία μας στην προσωπική μας ζωή !

Προςωπικα με τιποτα δεν δέχομαι τέτοια άρθρα όπως το παρακάτω .. Ειναι εντελως 100% επικριτικό σε μανούλες που καταφέρανε να κάνουν τα παιδια τους να κοινουνται με μεγάλη υπομονή και επιμονή

Και στην αναφορά του άρθρου για αιφνίδιο θάνατο η NICE μόλις ανακοινωσε οτι αλλάζει τα guidelines και κανενας δεν πρεπει να κοιμάται με μωρακια κατω του ενός έτους για ευθύνονται για αυτούς τους θάνατος

https://www.nice.org.uk/News/Press-and-Media/draft-recommendations-to-tackle-sudden-infant-death-syndrome-published-for-consultation

Παιδια το συγκεκριμενο θεμα κατ'εμε δεν εχει σωστο κ λαθος. Καθε οικογενεια κανει αυτο που της ταιριαζει. Κ εγω αν ειχα ενα παιδακι να κοιμαται ολη νυχτα ή να ξυπνα μια δυο φορες τη νυχτα στο δωματιο του θα ελεγα. Ο δικος μου εκλεισε τα 2 κ οχι ολοκληρη νυχτα δεν εχει κοιμηθει αλλα αν ξυπνησει 4 φορες ειμαστε ευτυχισμενοι! Κ τον εχουμε στο κρεβατι μας ετσι? Δυο χρονια ετσι κ με δουλεια απλως δεν βγαινει! Εδω η παιδιατρος μας που ειναι καθετη στο να μη κοιμαται το παιδι με τους γονεις κ σηκωνει τα χερια ψηλα. Να σκεφτειτε οσες φορες τον εχει πιασει αλλεργια κ παιρνει αταραξ, μια η αλλη. Ουτε καν αυτο δεν τον πιανει. Ποιος θα μου πει εμενα μη τον παιρνεις στο κρεβατι? κ Ξερω το περνουν κ αλλες οικογενειες αυτο. Για αυτο λεω το θεμα ειναι αντικειμενικο

thumper

πριν γεννησω πολλα ελεγα, αλλα τωρα βλεπω ότι όλα είναι σχετικα και πλεον με το θεμα του υπνου είμαι ΚΑΘΕΤΗ, θα εκανα τα παντα αρκει να κοιμηθώ,,το παραδέχομαι

εγω την παιρνω μαζι μου το μεσημερι και αν θελω να κοιμηθώ και άλλο το πρωι, στον βραδυνο υπνο δεν ειχα πρόβλημα ποτε

Ασε κ εγω ελεγα... ελα μου ομως που ηρθαν οι κολικοι, ο υπνος στο στηθος καθοτι νεα μαμα δεν ηξερα αν τρωει η πιπιλαει κοκ. Τωρα παλι λεω που περιμενω το δευτερο αλλα αντε να δω

Η μεγάλη μας κόρη, 3,5 ετών, κοιμάται από 7 μηνών μαζί μας. Όλα ξεκινήσαν από τις φορές που ξυπνούσε στην κούνια της και εμείς ως εργαζόμενοι, δεν είχαμε το κουράγιο να πηγαινοερχόμαστε μες τη νύχτα να την ξανακοιμίσουμε. Ειναι ενα πανέξυπνο πλάσμα, που καταλαβαίνει οτι επχει δικό της δωμάτιο κ κρεβάτι, όμως δηλώνει συνηδειτά- όσο μπορεί σε αυτήν την ηλικία- οτι θα αλλάξει δωμάτιο όταν "αποφασίσει" εκείνη! Την έχουμε πιά συνηθίσει και μεις τόσο, που θα μας έλειπε.... Το θέμα είναι πρακτικά, οτι πιά δέ χωράμε!!!

Η μικρή μας, κοιμάται από λεχούδι στην κούνια της σε άλλο δωμάτιο.

Είναι δύο τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες, η μικρή αποκοιμιέται μονάχη της, η μεγάλη μέχρι τα 2,5 ήθελε "κοίμισμα" και ακόμα, στα 3,5, δεν κοιμαται αν δεν είμαι εγώ δίπλα της..

Μόλις το μωρό μεγαλώσει λίγο, θα τους αγοράσουμε μια κουκέτα, και θα αλλάξουμε πλήρως το παιδικό δωμάτιο. Ίσως τότε αποφασίσει η μεγάλη να φύγει.

Μέχρι τότε, θα την έχουμε παρεούλα μας!

Σιγα βρε κοριτσια δηλαδη εμεις που βαζουμε τα παιδια μας και κοιμουντε μονα τους και δεν κοιμομαστε μαζι στο κρεβατι μας σημαινει πως το παιδι μου δεν εχει αυτοπεποιθειση,?δεν θα ειναι ευτυχισμενο,?θα εχει αγχος,?θα εχει προβλημα συμπεριφορας,?θα ειναι νευρικο και δεν θα ψυλωσει τοοοσο οσο ενα παιδι που κοιμαται με τον γονεα του?? Τι ερευνα ειναι αυτη?????? Δεν λεω για το κοριτσι που την εβαλε εδω λεω γενικα για αυτους που εκαναν την ερευνα υποτιθετε! Τι αλλο θα ακουσω!

Φυσικα οταν το παιδι με χρειαστηκε ημουν διπλα του' πχ οταν αρρωστησε. Η αν ξυπνησει μεσα στο βραδυ κ κλαιει καμια φορα φυσικα και τρεχω κοντα του δεν το αφηνω να φοβαται.. Εννοειτε αφηνω το φως στο διαδρομο ανοιχτο ωστε αν συκωθει να μας βλεπει.κ λεω να μας βλεεπι γιατι οι δυο κρεβατοκαμαρες ειναι απενατι με αποσταση 2 μετρα η μια απο την αλλη οποτε το κρεβατι μας κοιταει το δικο του σε αποσταση 5 μετρων περιπου!

Και φυσικα πιστευω πως ειναι στο παιδι..εδω αδερφια ειναι και το ενα κοιμαται μονο του και το αλλο θελει την μαμα του.. Ο δικος μου ετσι και τον παρω να κοιμηθουμε μαζι δεν κοιμαται με τιποτα! Εχει μαθει μονο του και δεν μπορει να κοιμηθει με αλλον τωρα!και ειναι 19 μηνων!

Και ναι ειμαι απο τις μαμαδες που αφηνουν τα παιδια τους να κλαινε κ λιγο(οχι βεβαια οταν φοβουνται..) δεν λεω το παιδι να κλαιει δυο ωρες μονο του αλλα για δυο λεπτα δεν παθαινει κ τιποτα(και ξανα λεω οχι να το αφησω να κλαιει οταν φοβαται η οταν χτυπησε) Αυτο με κανει κακη μανα??? Μπορει και να ειμαι το παραδεχομαι!

Σε λιγο θα βγει κ ερευνα που θα λεει πως δεν ειμαστε και καλες μανες εμεις που μαθαμαι τα παιδια μας να κοιμουνται μονα του..

Σιγα βρε κοριτσια δηλαδη εμεις που βαζουμε τα παιδια μας και κοιμουντε μονα τους και δεν κοιμομαστε μαζι στο κρεβατι μας σημαινει πως το παιδι μου δεν εχει αυτοπεποιθειση,?δεν θα ειναι ευτυχισμενο,?θα εχει αγχος,?θα εχει προβλημα συμπεριφορας,?θα ειναι νευρικο και δεν θα ψυλωσει τοοοσο οσο ενα παιδι που κοιμαται με τον γονεα του?? Τι ερευνα ειναι αυτη?????? Δεν λεω για το κοριτσι που την εβαλε εδω λεω γενικα για αυτους που εκαναν την ερευνα υποτιθετε! Τι αλλο θα ακουσω!

Φυσικα οταν το παιδι με χρειαστηκε ημουν διπλα του' πχ οταν αρρωστησε. Η αν ξυπνησει μεσα στο βραδυ κ κλαιει καμια φορα φυσικα και τρεχω κοντα του δεν το αφηνω να φοβαται.. Εννοειτε αφηνω το φως στο διαδρομο ανοιχτο ωστε αν συκωθει να μας βλεπει.κ λεω να μας βλεεπι γιατι οι δυο κρεβατοκαμαρες ειναι απενατι με αποσταση 2 μετρα η μια απο την αλλη οποτε το κρεβατι μας κοιταει το δικο του σε αποσταση 5 μετρων περιπου!

Και φυσικα πιστευω πως ειναι στο παιδι..εδω αδερφια ειναι και το ενα κοιμαται μονο του και το αλλο θελει την μαμα του.. Ο δικος μου ετσι και τον παρω να κοιμηθουμε μαζι δεν κοιμαται με τιποτα! Εχει μαθει μονο του και δεν μπορει να κοιμηθει με αλλον τωρα!και ειναι 19 μηνων!

Και ναι ειμαι απο τις μαμαδες που αφηνουν τα παιδια τους να κλαινε κ λιγο(οχι βεβαια οταν φοβουνται..) δεν λεω το παιδι να κλαιει δυο ωρες μονο του αλλα για δυο λεπτα δεν παθαινει κ τιποτα(και ξανα λεω οχι να το αφησω να κλαιει οταν φοβαται η οταν χτυπησε) Αυτο με κανει κακη μανα??? Μπορει και να ειμαι το παραδεχομαι!

Σε λιγο θα βγει κ ερευνα που θα λεει πως δεν ειμαστε και καλες μανες εμεις που μαθαμαι τα παιδια μας να κοιμουνται μονα του..

Κοιταξε ολα τα τελευταια χρονια επικρατουσε η αποψη οτι το παιδι πρεπει να κοιμαται μονο του απο 6 μηνων.

Αυτο δημιουργουσε τυψεις σε καποιες μητερες που δεν μπορουσαν να το εφαρμοσουν για πολλους λογους.

Το αποτελεσμα ηταν να βασανιζουν το παιδι τους και να βασανιζονται και οι ιδιες προσπαθωντας να το εφαρμοσουν και οταν δεν το καταφερναν ειχαν ενοχες γιατι πιστευαν οτι μπορει το παιδι να ειναι προσκολημενο, μαμοθρεφτο και εξαρτημενο. Γενικοτερα μη ισορροπημενο.

Αυτη η νεα ερευνα αναδεικνυει και τα θετικα να κοιμαται ενα παιδι με τους γονεις γιατι ολα τα χρονια ηταν απογορευτικο.

Προσωπικα ακουλουθω το ενστικτο μου και ποτε δεν βαζω κανονες και στεγανα.

Εχω ακουσει πολλες συμβουλες πως να κοψω αυτη την ''κακια συνηθεια'' -εννοειται χωρις να τις ζητησω αλλα παιδαγωγοι γυρω μας ειναι πολλοι. Το τι ειναι καλυτερο για το παιδι μου και τι αναγκες εχει νομιζω σαν μητερα οτι το ξερω καλυτερα απο αυτους που βαζουν τους κανονες .

Ισως κανω λαθος αλλα προτιμω να κανω λαθος ακολουθωντας το ενστικτο μου παρα να κανω λαθος επειδη μου το λενε οι αλλοι τιμωρωνας μαλιστα το παδι μου και τον εαυτο μου .

Και μετα απο χρονια να ερθουν να μου πουν.

Ξερεις οι ερευνες τελικα αλλαξαν, συγνωμη καναμε λαθος και αυτο που εμμεσα σου υπαγορευσαμε σαν το πιο σωστο δεν ισχυει.

Που μαλλον αυτο προκυπτει μετα απο 30 χρονια εφαρμογης της απαγορευσης του υπνου με τους γονεις- Εαν ειναι αξιοπιστη βεβαια η ερευνα.

Ομως τα παιδικα ψυχικα τραυματα θα εχουν χαρακτει στην ψυχη του παιδιου και τοτε θα ειναι αργα για να επανορθωσω.

Η καθε μητερα γνωριζει το παιδι της καλυτερα, πρεπει να το ακουει και να κρινει ξεχωριστα για τις αναγκες του καθενος.

ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΜΕΤΑΓΧΕΙΡΙΣΗ .

ΕΠΙΣΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ.

Υποσ.Οι κοπελες που εχουν μωρα μην βιαζονται να βγαλουν συμπερασματα..

Δεν ξερετε πως θα αντιδρασει το παιδι σας αργοτερα.

Συμφωνω Λεμωνια μαζι σου ποιυ λες πως ξερεις τις αναγκες του παιδιου σου κ η καθε μανα ξερει τις αναγκες του δικου της παιδιου. δηλαδη το δικο μου δεν μπορει να κοιμηθει ευκολα με αλλον θα πρεπει να πιεσω το παιδι μου να κοιμηθει μαζι μου σωνει κ καλα??

Το καθε παιδι ειναι μοναδικο..