Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Αγαπημένο ποίημα


Jean

Recommended Posts

Ας γραψουμε και λίγα απ'τα αγαπημενα μς ποιηματα, στιχάκια κτλ

 

"IF"

 

If you can keep your head when all about you

are losing theirs and blaming it on you

if you can trust yourself when all men doubt you

but maκe allowance for their doubting too,

if you can wait and not be tired by waiting,

or being lied about, don't deal in lies,

or being hated, don't give way to hating

and yet don't look too good, nor talk too wise

 

If you can dream-and not maκe dreams your master

If you can think- and not maκe thoughts your aim

If you can meet with Triumph and disaster

and treat those two impostors just the same

If you can bear to hear the truth you 've spoken

twisted by knaves to maκe a trap for fools,

or watch the things you gave your life to, broken,

and stoop and build 'em up with worn-out tools

 

If you can maκe one heap of all your winnings

and risk it on one turn of pitch-and-toss

and lose, and start again at your beginnings

and never breathe a word about your loss

if you can force your heart and nerve and sinew

to serve you turn long after they are gone

and so hold on when there is nothing in you

except the Will which says to them "hold on!"

 

If you can talk with crowds and keep your virtue

or walk with kings- nor lose the common touch

if neither foes nor loving friends can hurt you

if all men count with you but none too much

if you can fill the unforgiving minute

with sixty seconds worth of distance run

yours is the Earth and everything tηat 's in it

and-which is more-you 'll be a Man, MY SON!

 

By Rudyard Kipling (1865-1936)

 

 

και μεταφράζω:

 

 

"AN"

 

Αν να κρατας μπορεις το λογικο σου οταν ολοι γυρω σου

το 'χουν χαμενο και ριχνουνε γι' αυτο το φταιξιμο σε σενα

Αν να εμπιστευεσαι μπορεις τον εαυτο σου

οταν για σενα αμφιβαλλουν ολοι,

αλλα να βρισκεις ελαφρυντικα ακομη και για την αμφιβολια τους αυτη,

Αν να προσμενεις μπορεις διχως απ' την προσμονη ετουτη να κουραζεσαι

η αν σε συκοφαντουν εσυ να μην βυθιζεσαι στο ψεμα

η αν και σε μισουν το μισος να μην αφησεις να φουντωσει μεσα σου

κι ωστοσο να μην δειχνεσαι παρα πολυ καλος

κι ουτε με παρα πολλη σοφια να μιλας

 

Αν να ονειρευεσαι μπορεις διχως το ονειρο να κανει δασκαλο σου

Αν να στοχαζεσαι μπορεις διχως να κανεις το στοχασμο σκοπο σου

Αν το μπορεις το θριαμβο και την καταστροφη να αντικρυσεις

και στους δυο αυτους αγυρτες ομοια να φερθεις

Αν να ακους αντεχεις την αληθεια που εσυ εχεις πει,

απο πανουργους νοθευμενη ωστε να γινει παγιδα για τους αμυαλους,

ή να βλεπεις ολα αυτα που τη ζωη σου εχεις αφιερωσει, τσακισμενα

και παλι ν' αρχιζεις να τα στυλωνεις μ' εργαλεια φαγωμενα,

αν μπορεις να στοιβαζεις σ' ενα σωρο ολα εκεινα που εχεις κερδισμενα

κι ολα να τα παιξεις κορωνα γραμματα μεμιας και να τα χασεις

κι ουτε ποτε μιλια για οσα εχασες να βγαλεις

Αν το μπορεις καρδια και νευρα και μυωνες

να αναγκασεις να σου δουλευουνε κι ας ειναι αφανισμενα απο καιρο

κι ετσι να κρατιεσαι ορθιος μολο που τιποτα δεν εχει απομεινει

παρα η θεληση που τους λεει "κρατηθειτε!"

 

Αν μπορεις να μιλας με τα πληθη κι ωστοσο την αρετη σου να κρατας

με βασιλιαδες να βαδιζεις χωρις να χανεις το απλο φερσιμο σου

Αν ουτε εχθροι ουτε φιλοι ακριβοι μπορουν να σε πληγωσουν

Αν ολοι οι ανθρωποι σε λογαριαζουν, ομως κανενας παρα πολυ

Αν μπορεις την ωρα που ο θυμος σου θελει να ξεσπασει

να κρατηθεις νηφαλιος και τη γαληνη σου την πρωτη να ξαναβρεις

Δικη σου θα 'ναι η γη και ο,τι βρισκεται σ' αυτην

και-ο,τι αξιζει πιο πολυ-αντρας θα εισαι τοτε, γιε μου!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 95
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Ellen Wolfe (1940- )

 

Amniocentesis

 

(for Yona)

 

Lie up under the umbrella of my ribs

my new island

Sleep while the thin throat

samples your lake

First planting in my old body

they worry about you

These people who fear monsters

will be looking for monsters

They will be looking for the skewed pattern

the aberrant piece

of your chromosome puzzle

Love

they will be listening

Sing for them

your perfect song

 

 

Κρυψου κατω απ' των πλευρων μου την ομπρελα

καινουργιο μου νησι...

κοιμησου καθως η λεπτη τραχεια δειγματοληπτει τη λιμνη σου

που στο αρχαιο μου κορμι φυτευτηκε κι ανησυχουν για σενα...

 

Αυτοι οι ανθρωποι που τρεμουν τα τερατα

θα ψαχνουν γι' αυτα

θα ψαχνουν το στραβο προτυπο

το αποκλίνον κομματι

στων χρωμοσωματων σου τον γριφο.

 

Αγαπη...

θ' ακουνε...

τραγουδα γι' αυτους

το τελειο ασμα σου!!

Link to comment
Share on other sites

Donald Hall (1928- ?)

 

My son, my executioner

 

My son, my executioner,

I take you in my arms,

Quiet and small and just astir,

And whom my body warms,

 

Sweet death, small son, our instrument

Of immortality,

Your cries and hungers document

Our bodily decay.

 

We twenty-five and twenty-two,

Who seemed to live forever,

Observe enduring life in you

And start to die together.

 

 

Γιέ μου, δήμιέ μου,

σε σηκωνω στα χερια

σιωπηλο και μικρο που μόλις ξυπνησες

και που το σωμα μου ζεσταινει

 

Γλυκιε θανατε, μικρε γιε

της αθανασιας μας οργανο

τα δακρυα κι η πεινα σου

τη φυσικη φθορα μας μαρτυρουν

 

Εμεις, εικοσιπεντε και εικοσιδυο,

που για παντα πως θα ζουμε θεωρησαμε

παρατηρουμε της ζωης μας τη συνεχιση σε σενα

και αρχιζουμε να σβηνουμε μαζι...

Link to comment
Share on other sites

γνωρίζει κανείς απο τις εκπαιδευτικούς/φιλόλογους, ένα ποίημα που αρχίζει με

 

άνθρωπε,

μη λιποψυχήσεις,

σα... ........

..............

........

.....

 

 

ξέρω δεν βοηθάω και πολύ αλλά λέω ότι όποιος το ξέρει θα το θυμηθεί!

 

ψάχνω να το βρώ αλλά μάταιο! μόνο τις πρώτες λέξεις θυμάμαι -με είχαν βάλει να το πω στο δημοτικό μπροστά σε όλους της τάξης (γονείς και παιδιά) για την καλοκαιρινή γιορτή - (όλοι είχαν απο ένα ποίημα...)! (είχα φρικάρει :? )

θα χαρώ πολύ αν το ξαναβρώ.

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

δεν ειμαι fun της ποιησης μη φανταστείτε αλλα το συγκεκριμένο το χω τυπωσει γιατι μου αρεσει παρα πολύ...ειναι του Καβαφη

 

Οσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

 

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινή ανοησία,

ως που vα γίνει σα μιά ξένη φορτική.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Βάρναλης οι Πόνοι της Παναγιάς,

 

Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;

Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφή ερημική;

Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάξεις.

Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,

Που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις

.................

Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ' αλήθεια, φως της αστραπής,

χτυπήσει ο Κύρης τ' ουρανού, παιδάκι μου, να μη την πεις.

Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν.

Δεν είν' αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.

Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.

Το δικαίωμά σας να ομιλείτε,δεν περιλαμβάνει και υποχρέωσή μας να σας πάρουμε στα σοβαρά

Link to comment
Share on other sites

το παράπονο Οδυσσέας Ελύτης

 

Εδώ στου δρόμου τα μισά

έφτασε η ώρα να το πω

άλλα είναι εκείνα που αγαπώ

γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

 

Στ' αληθινά στα ψεύτικα

το λέω και τ' ομολογώ.

Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ

μες στη ζωή πορεύτηκα.

 

Όσο κι αν κανείς προσέχει

όσο κι αν το κυνηγά,

πάντα πάντα θα 'ναι αργά

δεύτερη ζωή δεν έχει.

Το δικαίωμά σας να ομιλείτε,δεν περιλαμβάνει και υποχρέωσή μας να σας πάρουμε στα σοβαρά

Link to comment
Share on other sites

Μονοτονία

Την μιά μονότονην ημέραν άλλη

μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν

τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι -

οι όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.

 

Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.

Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·

είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.

Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.

 

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Το δικαίωμά σας να ομιλείτε,δεν περιλαμβάνει και υποχρέωσή μας να σας πάρουμε στα σοβαρά

Link to comment
Share on other sites

Η πιο όμορφη θάλασσα

 

Ναζίμ Χικμέτ

 

 

Να γελάσεις απ' τα βάθη των χρυσών σου ματιών

Eίμαστε μες στο δικό μας κόσμο

 

Η πιο όμορφη θάλασσα

είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει

Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα

Τις πιο όμορφες μέρες μας

δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

 

Κι αυτό που θέλω να σου πω

το πιο όμορφο απ' όλα,

δε στο 'χω πει ακόμα.

Το δικαίωμά σας να ομιλείτε,δεν περιλαμβάνει και υποχρέωσή μας να σας πάρουμε στα σοβαρά

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Your children are not your children.

 

They are the sons and daughters of Life's longing for itself.

 

They come through you but not from you,

 

And though they are with you, yet they belong not to you.

 

You may give them your love but not your thoughts.

 

For they have their own thoughts.

 

You may house their bodies but not their souls,

 

For their souls dwell in the house of tomorrow, which you cannot visit, not even in your dreams.

 

You may strive to be like them, but seek not to make them like you.

 

For life goes not backward nor tarries with yesterday.

 

You are the bows from which your children as living arrows are sent forth.

 

The archer sees the mark upon the path of the infinite, and He bends you with His might that His arrows may go swift and far.

 

Let your bending in the archer's hand be for gladness;

 

For even as he loves the arrow that flies, so He loves also the bow that is stable.

 

khalil gibran- απόσπασμα από το "the prophet"

1eca.jpg1ecap3.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Το δικαίωμά σας να ομιλείτε,δεν περιλαμβάνει και υποχρέωσή μας να σας πάρουμε στα σοβαρά

Link to comment
Share on other sites

Ὄνειρο καλοκαιρινοῦ μεσημεριοῦ

 

Χτὲς βράδυ δὲν κοιμήθηκαν καθόλου τὰ παιδιά. Εἴχανε κλείσει ἕνα σωρὸ τζιτζίκια στὸ κουτὶ τῶν μολυβιῶν, καὶ τὰ τζιτζίκια τραγουδοῦσαν κάτου ἀπ' τὸ προσκεφάλι τους ἕνα τραγούδι ποὺ τὸ ξέραν τὰ παιδιὰ ἀπὸ πάντα καὶ τὸ ξεχνοῦσαν μὲ τὸν ἥλιο.

Χρυσὰ βατράχια κάθονταν στὶς ἄκρες τῶν ποδιῶν χωρὶς νὰ βλέπουν στὰ νερὰ τὴ σκιά τους. κι ἤτανε σὰν ἀγάλματα μικρὰ τῆς ἐρημιᾶς καὶ τῆς γαλήνης.

Τότε τὸ φεγγάρι σκόνταψε στὶς ἰτιὲς κι ἔπεσε στὸ πυκνὸ χορτάρι.

Μεγάλο σούσουρο ἔγινε στὰ φύλλα.

Τρέξανε τὰ παιδιά, πῆραν στὰ παχουλά τους χέρια τὸ φεγγάρι κι ὅλη τη νύχτα παίζανε στὸν κάμπο.

Τώρα τὰ χέρια τους εἶναι χρυσά, τὰ πόδια τους χρυσά, κι ὅπου πατοῦν ἀφήνουνε κάτι μικρὰ φεγγάρια στὸ νοτισμένο χῶμα. Μά, εὐτυχῶς, οἱ μεγάλοι ποὺ ξέρουν πολλά, δὲν καλοβλέπουν. Μονάχα οἱ μάνες κάτι ὑποψιάστηκαν.

Γι᾿ αὐτὸ τὰ παιδιὰ κρύβουνε τὰ χρυσωμένα χέρια τους στὶς ἄδειες τσέπες, μὴν τὰ μαλώσει ἡ μάνα τους ποὺ ὅλη τη νύχτα παίζανε κρυφὰ μὲ τὸ φεγγάρι.

ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ

Ρατσιστής δεν γεννιέσαι … γίνεσαι

Link to comment
Share on other sites

Γ. Ρίτσος - για την κόρη του...

 

Κοριτσάκι μου,

θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων

να σου φέγγουν τον ύπνο σου.

 

Θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι

ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη

πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας

να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.

 

Θέλω να σου φέρω

ένα σταυρουλάκι αυγινό φως

δυο αχτίνες σταυρωτές από τους στίχους μου

να σου ξορκίζουν το κακό

να σου φωτάνε μη σκοντάψεις

 

 

To έχω αφιέρώσει στα παιδιά μου :):)

ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ

Ρατσιστής δεν γεννιέσαι … γίνεσαι

Link to comment
Share on other sites

Κι άλλος Ρίτσος :)

 

Κοριτσάκι μου,

μες στο βουβό πηγάδι του φεγγαριού

σου ‘πεσε απόψε το πρώτο δαχτυλίδι σου.

Δεν πειράζει.

Αργότερα θα φτιάξεις άλλο

να παντρευτείς τον κόσμο μες στον ήλιο.

Γιατί δεν είναι κοριτσάκι

να μάθεις μόνο εκείνο που είσαι,

εκείνο που έχεις γίνει,

είναι να γίνεις

ό,τι ζητάει

η ευτυχία του κόσμου.

Άλλη χαρά

δεν είναι πιο μεγάλη

απ’ τη χαρά που δίνεις

Να το θυμάσαι κοριτσάκι.

ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ

Ρατσιστής δεν γεννιέσαι … γίνεσαι

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Όταν βλέπεις τα μάτια μου

 

 

Οταν βλέπεις τὰ μάτια μου νὰ σκοτεινιάζουν

κι ἀκοῦς τὸ αἷμα στὶς φλέβες μου

νὰ κατεβαίνει βουίζοντας.

Ὅταν ἀντὶ νὰ μιλήσω

βλέπεις σφαγμένα πουλιὰ

νὰ φράζουν τὸ στόμα μου

κι ἀκοῦς τὶς μαῦρες νυχτερίδες

νὰ ρημάζουν τὸ κέντρο μου.

Ὅταν στὴν ἄκρη τοῦ πνιγμοῦ

στὸ ἔλεος τοῦ πανικοῦ

ἰκετεύω—

ὢ μὴ θυμώνεις ἄγγελε μὴ σπρώχνεις.

Κᾶμε φωλιὰ τὸ χέρι σου

καὶ σκέπασε μέ...

 

Λουκάς Θεοδωρακόπουλος

ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ

Ρατσιστής δεν γεννιέσαι … γίνεσαι

Link to comment
Share on other sites

Χρονοδιάγραμμα

 

Συχνά, θυμάμαι, οι μεγάλοι, όταν ήμουν παιδί, μιλούσαν για

το μέλλον μου. Αυτό γινόταν συνήθως στο τραπέζι. Αλλά εγώ

ούτε τους πρόσεχα, ακούγοντας ένα πουλί έξω στο δέντρο.

Ίσως γι΄ αυτό το μέλλον μου άργησε τόσο πολύ: ήταν τόσο

αναρίθμητα τα πουλιά και τα δέντρα.

 

Τάσος Λέιβαδίτης :!:

ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ

Ρατσιστής δεν γεννιέσαι … γίνεσαι

Link to comment
Share on other sites

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

 

 

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

 

Eπειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω

Nα μπαίνω σαν Πανσέληνος

Aπό παντού, για το μικρό το πόδι σου μέσ' στ' αχανή

σεντόνια

Nα μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη

Aποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω

Mέσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας

στοές

Yπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

 

Aκουστά σ' έχουν τα κύματα

Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς

Πώς λες ψιθυριστά το "τί" και το "έ"

Tριγύρω στο λαιμό στον όρμο

Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

 

Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό

πλεούμενο

Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά

Tο βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά

 

Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες

Tα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει

Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά

που μεγαλώνει

Tο γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ

Eπειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ

Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το

εξαργυρώνει:

 

Tόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο

Tόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά

Tριγύρω η θάλασσα η δεσποτική

Kαμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα

Tόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

 

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο

Mέσ' στους τέσσερεις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα

Nα φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου

Nα μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι

Eπειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο

Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς

Eίναι νωρίς ακόμη μέσ' στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

 

Nα μιλώ για σένα και για μένα.

.png.png
Link to comment
Share on other sites

Ιθάκη

 

Σα βγεις

στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρείς,

αν μέν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

 

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι

που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·

να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,

και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,

σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,

και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·

σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,

να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

 

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.

Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.

Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·

και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,

πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,

μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

 

Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι.

Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.

Αλλο δεν έχει να σε δώσει πια.

 

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.

Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

 

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1911)

Το δικαίωμά σας να ομιλείτε,δεν περιλαμβάνει και υποχρέωσή μας να σας πάρουμε στα σοβαρά

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος

Ελένη Βακαλό

 

(απόσπασμα)

 

Θα σας πω πώς έγινε

Έτσι είναι η σειρά

 

Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν χτυπημένο

Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε

Τόσο πολύ λυπήθηκε που ύστερα φοβήθηκε

 

Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα

Τι τα θες τι τα γυρεύεις

Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο

Και καλύτερα να πούμε

Ούτε πως τον έχω δει

 

Και επειδή φοβήθηκε

Έτσι συλλογίστηκε

 

Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;

Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες

Άρχισε λοιπόν και κείνος

Από πάνω να χτυπά

 

Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας...

 

 

303373zhikltw9hx.jpg

ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ

Ρατσιστής δεν γεννιέσαι … γίνεσαι

Link to comment
Share on other sites

Το τέλος του σπιτιού

 

Ελένη Βακαλό

 

Μια μέρα ο μεγάλος μου γιος είπε

 

«το βράδυ δε θα γυρίσω σπίτι νωρίς»

 

 

 

Έβαλα τα μικρά να κοιμηθούνε

 

και τότε θαρρώ πως κοίταξα το σπίτι μας

 

για πρώτη φορά

 

 

 

Ήταν παλιό

 

και το χειμώνα θα έσταζε με τις βροχές.

ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ

Ρατσιστής δεν γεννιέσαι … γίνεσαι

Link to comment
Share on other sites

Ο ιπτάμενος δίσκος

 

Στέλιος Γεράνης

 

 

«Δεν μπορώ να πιστέψω –έλεγε

 

πως είναι δυνατόν άνθρωποι να βασανίζουν ανθρώπους».

 

 

 

«Μα από που μας ήρθε αυτός-ρωτούσαν

 

οι συνδαιτυμόνες-μήπως είναι ιπτάμενος δίσκος

 

που δεν έχει ακόμα προσγειωθεί;»

 

 

 

«Μην παραξενεύεστε-είπε ο γεροντότερος

 

ο άνθρωπος αυτός είναι μάλλον φυτό.

 

Έχει πολύ πράσινο η φωνή του. Μας φέρνει

 

το δάσος, θυμίζει πουλιά, έχει

 

μέσα στα μάτια του το ζεστό καλοκαίρι.

 

Μην τον φορτώνετε με τις μνήμες σας.

 

Δε βλέπετε πόσο μας λείπει ένας αθώος;

 

Ας τον αφήσουμε στις περιπλανήσεις του.

 

 

 

Μας χρειάζεται –άλλωστε- ένας άνθρωπος

 

να πιστεύει πως δεν είναι ποτέ δυνατόν

 

άνθρωποι να βασανίζουν ανθρώπους.

ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ

Ρατσιστής δεν γεννιέσαι … γίνεσαι

Link to comment
Share on other sites

Άφησε με να ρθω μαζί σου...

Θα καθήσουμε λίγο στο πεζούλι, πάνω στο ύψωμα,

κι όπως θα μας φυσάει ο ανοιξιάτικος αέρας

μπορεί να φανταστούμε κιόλας πως θα πετάξουμε,

γιατί, πολλές φορές, και τώρα ακόμη,

ακούω τον θόρυβο του φουστανιού μου

σαν τον θόρυβο δύο δυνατών φτερών που ανοιγοκλείνουν,

κι όταν κλείνεσαι μέσα σαυτόν τον ήχο του πετάγματος,

νιώθεις κρουστό το λαιμό σου, τα πλευρά σου, τη σάρκα σου,

μες στους μύωνες του γαλάζιου αγέρα,

μέσα στα ρωμαλέα νεύρα του ύψους,

δεν έχει σημασία αν φεύγεις ή αν γυρίζεις,

και ούτε έχει σημασία που άσπρισαν τα μαλλιά μου,

 

Άφησέ με να έρθω μαζί σου

 

Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα,

μοναχός στη δόξα και στο θάνατο.

Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.

 

Άφησέ με να έρθω μαζί σου...

 

Γιάννης Ρίτσος

(απόσπασμα από την 'Σονάτα Του Σεληνόφωτος')

Δυο γλυκά χαμόγελα...η ζωή μου όλη...

Link to comment
Share on other sites

Άφησέ με να έρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!

Είναι καλό το φεγγάρι, -δε θα φαίνεται

που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι

θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις.

Άφησέ με να έρθω μαζί σου.

 

 

Όταν έχει φεγγάρι μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,

αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες,

ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου

λησμονημένα λόγια δε θέλω να τ ακούσω. Σώπα.

 

 

Άφησε με να έρθω μαζί σου

 

Γιάννης Ρίτσος (απόσπασμα από την

'Σονάτα Του Σεληνόφωτος')

Δυο γλυκά χαμόγελα...η ζωή μου όλη...

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...