ΟΙ ΑΚΡΑΙΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ

Γεια σας, θα ηθελα συμβουλες και γνωμες γι αυτα που αντιμετωπιζω με την κορη μου λιγο πριν τα 2α γενεθλια της.Συνεννοουμαστε μαζι της πολυ καλα αν και το λεξιλογιο της ειναι μπεμπε.Οπότε καταλαβαινει παντα τι της λεω οπως και γω καταλαβαινω τι θελει να μου πει.Ως εδω καλα.Εχει αρχισει να θελει να κανει αυτο που θελει αυτη και μονο, σε διαφορετικη περιπτωση αρχιζει και τσιριζει εντονα και πεφτει κατω.Δεν μπορω να την ντυσω, δεν μπορω να την ταισω, επικρατει ενας χαμος.Ειμαι και εγκυος, φοβαμαι τις κλωτσιες της οταν την ντυνω και ποση υπομονη να εχω η δολια η μανα.Οπότε εχω αρχισει και δεν της παω κοντρα για να μην εχω ακραιες αντιδρασεις.Δυστυχως καποιες τροφες τις τρωει ακομα αλεσμενες (πχ φρουτα, πατατες κτλ)και οταν της δινω μια καινουρια γευση την βγαζει αμεσως και δεν ξανανοιγει τον στομα της.Βαζω ζουζουνια,κατεβαζω τον ουρανο με τα αστρα για να φαει.Τελευταιο της κατορθωμα ξυπναει χαραματα κα θελει να κατεβει απο το κρεβατι και να παει στα παιχνιδια της. Δραμα και χαμος!!!!Ειμαι εντονα προβληματισμενη μηπως και παγιωθει καποια κατασταση και δεν μπορω να την αλλαξω.

Μάλλον καταλαβαίνει ότι έρχεται κάποιο άλλο μωρό.....!

ετσι ακριβως ειναι και η δικια μου...

τα ιδια...

και δεν περιμενουμε μωρο!!!

Αυτό που περνάτε λέγεται terrible twos! Το ξέρω, θα έρθει και η σειρά μου!

http://health.in.gr/baby/Article.asp?ArticleId=18985&CurrentTopId=18928&IssueTitle=%CA%E1%EB%F9%F3%FC%F1%E9%F3%E5%F2+%CC%F9%F1%DC%EA%E9

Ο μπαμπας δεν μπορει να βοηθησει σε ολο αυτο?

Στην κατασταση σου..... θελει μια προσοχη .

Υπομονη. Θα μεγαλωσει

Αυτό που περνάτε λέγεται terrible twos! Το ξέρω, θα έρθει και η σειρά μου!

http://health.in.gr/baby/Article.asp?ArticleId=18985&CurrentTopId=18928&IssueTitle=%CA%E1%EB%F9%F3%FC%F1%E9%F3%E5%F2+%CC%F9%F1%DC%EA%E9

oh yes..

Εμένα είναι ο τρίτος λίγο πριν τα δύο και φυσικά θέλει να κάνει αυτό που θέλει, όποτε το θέλει. Εκείνο που κάνω είναι να του δίνω λίγο το χρόνο του, π.χ. δεν θέλει να φάει κρέμα, τον αφήνω και μετά από 5 λεπτά που έχει ξεχαστεί με κάτι τον ταΐζω και ούτε που θυμάται ότι δεν την ήθελε πριν λίγο. Όπου μπορώ πάω λίγο με τα νερά του.

Αν αρχίσει και τσιρίζει και πέφτει κάτω τον αγνοώ. Αν ηρεμήσει πάει καλά, αν όχι τον βουτάω και κάνω αυτό που πρέπει π.χ. άλλαγμα και μετά τον αφήνω να ηρεμήσει.

Δεν το παίρνω πια πολύ προσωπικά, δεν πιστεύω δηλαδή ότι το κάνει επίτηδες για να μου σπάσει τα νεύρα, μάλλον έχει αρχίσει να έχει άποψη.

Βοηθάει πάρα πολύ να του αποσπώ την προσοχή και να ξεχνιέται, άμα του αρέσει να μασάει το κουτί της κρέμας όσο τον αλλάζω τον αφήνω.

Με το φαγητό έχουμε τα ίδια ακριβώς, φτύνει αν δεν θέλει. Δεν επιμένω πάντα ν' αδειάσει το πιάτο.

Για το πρωινό ξύπνημα είναι ζόρι, άμα ξυπνήσει πολύ νωρίς, δίνω ένα γάλα και τον ξαναβάζω για ύπνο. Όταν είχε γεννηθεί το δεύτερο, θυμάμαι ότι ξυπνούσα στις 5:30-6:00 για το μικρό, ξυπνούσε και ο μεγάλος και δεν ξανακοιμόντουσαν, μέχρι τις 7:30 μου φαινόταν μεσημέρι...

Εμένα είναι ο τρίτος λίγο πριν τα δύο

3 εχεις ζεττα???

δεν το ηξερα!!! να σου ζησουν!!!!!

η δικια μου ανεκαθεν ηταν βεβαια τσαμπουκαλεμενη... γεννηθηκε 'στ αρματα στ αρματα, εμπρος στον αγωνα...'

αλλα οσο πλησιαζουμε τα 2... τρεμει το φυλλοκαρδι μου...

πολυ μανουρα.... ειδικα με μενα...

Αχ, και η δικιά μου σε αυτή τη φάση βρίσκεται, και δεν βοηθάει το ότι υπάρχει κι η μπέμπα. Προσπαθώ να κάνω υπομονή, αλλά αυτά τα terrible twos (που τα κλείνει σε ένα μήνα, φαντάσου δηλαδή) μου έχουν τσακίσει το νευρικό σύστημα.

Όταν είχε γεννηθεί το δεύτερο, θυμάμαι ότι ξυπνούσα στις 5:30-6:00 για το μικρό, ξυπνούσε και ο μεγάλος και δεν ξανακοιμόντουσαν, μέχρι τις 7:30 μου φαινόταν μεσημέρι...

Μόλις περιέγραψες αυτό που μου συμβαίνει εδώ και καμιά βδομάδα...

terrible twos!!!Ολα οσα διαβασα μαζι.Τι να πω υπομονη και μονο..αλλα στενοχωριεμαι βρε κοριτσια..αρχιζει και κλαιει διχως λογο και αναρωτιεμαι τι της εκανα, μηπως ειναι αρρωστη και τετοια.οσο για το φαγητο που ανεφερα με προβληματιζει περισσοτερο το οτι δεν της εχω μαθει να τρωει μη αλεσμενα, αν φαει ή οχι δεν με στενοχωρει ιδιαιτερα.Κυριως απασχολει την μαμα μου που την κρατα και δεν θελει να ειναι νηστικη (που δεν ειναι ολο και κατι αλλο θα φαει).Οταν ομως την βλεπω να κλαιει να μην ξερει τι θελει να μην ευχαριστιεται με τιποτα στενοχωριεμαι.

3 εχεις ζεττα???

 

δεν το ηξερα!!! να σου ζησουν!!!!!

 

η δικια μου ανεκαθεν ηταν βεβαια τσαμπουκαλεμενη... γεννηθηκε 'στ αρματα στ αρματα, εμπρος στον αγωνα...'

 

αλλα οσο πλησιαζουμε τα 2... τρεμει το φυλλοκαρδι μου...

 

πολυ μανουρα.... ειδικα με μενα...

Ευχαριστώ fistikaki! Κι η Αθηνά στ΄άρματα γεννήθηκε, μπορεί να γίνει σοφή και φρόνιμη...

Η γυναίκα που κρατάει το μικρό έχει έναν αλάνθαστο τρόπο με τα παιδιά, επιμένει μεν, αλλά τους μιλάει συνέχεια, ακόμα και σε ηλικίες που εγώ δεν έδινα τόσο σημασία, το αποτέλεσμα είναι ότι τους καταφέρνει να συνεργάζονται, εγώ δεν τα καταφέρνω έτσι, πρέπει να είναι και λίγο χάρισμα...

Το ότι αγνοώ τον μικρό δεν είναι ακριβώς επιλογή, ξεκίνησε επειδή πραγματικά έπρεπε να κάνω κάτι άλλο, αλλά τελικά λειτούργησε πολύ καλά, σ' ένα λεπτό του έχει περάσει. Μόνο για να πιάσει να μαδήσει το γατί επιμένει και δεν του περνάει .

Μόλις περιέγραψες αυτό που μου συμβαίνει εδώ και καμιά βδομάδα...

Απολαμβάνεις την ανατολή όμως... θα περάσει γρήγορα...

...με προβληματιζει περισσοτερο το οτι δεν της εχω μαθει να τρωει μη αλεσμενα,

Κι ο δικός μου και τα φρούτα και το μεσημεριανό αλεσμένα τα τρώει. Κανονικό φαΐ (τοστ, φρούτο) του δίνω το απόγευμα κι όσο φάει.

Μήπως βγάζει και κανένα δόντι και κλαίει γι αυτό;

Κι ο δικός μου και τα φρούτα και το μεσημεριανό αλεσμένα τα τρώει. Κανονικό φαΐ (τοστ, φρούτο) του δίνω το απόγευμα κι όσο φάει.

Μήπως βγάζει και κανένα δόντι και κλαίει γι αυτό;

παλι καλα υπαρχει και αλλο παιδακι που τρωει αλεσμενα...ναι και μενα φρουτα και μεσημεριανο τρωει αλεσμενα αλλα με 1000 ζορια... κατεβαζουμε ολα τα περιεργα αντικειμενα και τα dvd παιζουν στην tv.οσο για δοντι τι να πω μπορει,εχει να βγαλει τα πισω και κατω και πανω.οταν εχει την πιπιλα στο στομα ολο πισω την βαζει.

Χα!Εμένα συνεχίζει και τα κάνει αυτά τα τρελλά ακόμη και τώρα που κλείνει τα τρία!!!!Η μόνη διαφορά είναι ότι μιλάει πλέον κανονικά και μπορούμε να συνενοηθούμε!Οι κρίσεις θυμού είναι μερικές φορές τρομερά έντονες...υπάρχει και το μωρό στη μέση που το αγαπάμε πολύ αλλά και το ζηλεύουμε πολύ επίσης!

Υπομονή κοριτσάκι!Πέρασα κι εγώ εγκυμοσύνη με 2χρονο παιδί και ξέρω πως είναι...μερικές μέρες θα είστε καλά και άλλες θα είναι χάλια!

Έχεις πολύ δρόμο μπροστά σου....μόλις γεννηθεί με το καλό το μωράκι σου να δεις τι έχει να γίνει!!!

Δείξε την αγάπη σου όσο μπορείς για να νοιώθει ασφαλής, ζήτα βοήθεια από μπαμπά, γιαγιάδες κτλ όταν νοιώσεις ότι καταρέεις και σκέψου ότι υπάρχουν χιλιάδες σαν και σένα που περνούν τα ίδια ή τα έχουν περάσει...

ένα θα σου πω, μέχρι 7 μηνών έγκυος ξάπλωνα δίπλα στο κρεβάτι της κάτω στο πάτωμα για να της κρατάω το χεράκι για να κοιμηθεί..διαφορετικά θα μας άκουγε όλη η πολυκατοικία...

παλι καλα υπαρχει και αλλο παιδακι που τρωει αλεσμενα...ναι και μενα φρουτα και μεσημεριανο τρωει αλεσμενα αλλα με 1000 ζορια... κατεβαζουμε ολα τα περιεργα αντικειμενα και τα dvd παιζουν στην tv.οσο για δοντι τι να πω μπορει,εχει να βγαλει τα πισω και κατω και πανω.οταν εχει την πιπιλα στο στομα ολο πισω την βαζει.

Υπαρχει ΚΑΙ αλλο ενα......θα σε εντυπωσιασει ποσοι ιδιοι ειμαστε στις ιδιες ηλικιες παιδιων κοριτσι μου. Δεν τρωμε ευκολα, ΔΕΝ τρωμε πολυ, ΔΕΝ μας αρεσουν οι αλλαγες, ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ......εχω σταματησει να το πολυπαλευω. Κακο κανω. Την πιπιλα την χρησιμοποιει και εμας για μασητηρι μιας και οταν την εχει την ματσαλαει στα πισω πλαινα δοντια (βγαζει εκει).....και για την ιδιοτροπια τους? Δεν ειναι ιδιοτροπια ειναι η πρωτη εφηβια (terrible two's που διαβασα και πανω) και ειναι η πρωτη δηλωση τους για ανεξαρτησια. Εξαλλου αμα το σκεφτεις ηρεμα θα δεις οτι αν καποιος ερχονταν να ντυσει εσενα οταν δεν ηθελες και εσυ θα αντιδρουσες. Απλα πριν το παιδι δεν μπορουσε και δεν γνωριζε πως να αντιδρασει. Τωρα μπορει και θα το κανει.....'ειναι το σωμα μου μανα.....'.....καταλαβες? Ολες καπου εκει γυρω ειμαστε....

διαβαζω ολα οσα μου γραφεται με προσοχη και παιρνω θαρρος και κουραγιο.Βοηθεια εχω πολυ και απο την μανα μου και απο τον συζυγο μου.....Υπομονη και μονο....!!!

..διαφορετικά θα μας άκουγε όλη η πολυκατοικία...

πραγματικα ορισμενες φορες σκεφτομαι τι θα λενε οι γειτονες οταν τσιριζει!!!!

Κορίτσια, πότε τελειώνουν αυτά τα terrible twos ??????

Κοντεύω να σαλτάρω με τον Νικόλα... δεν παίζεται το παιδάκι μας. Είναι μέσα στην τρέλα. Μουντάρει συνέχεια την μπέμπα, δεν προλαβαίνω πλέον τις αντιδράσεις του ... η μία πίσω από την άλλη στα καπάκια. Τον επιπλήττω αλλά δεν φαίνεται να έχει κανένα θεαματικό αποτέλεσμα. Κάνει κάτι που ξέρει ότι είναι κακό, και μετά έρχεται και μου κάνει αγκαλιές.....

Κι εγώ στην παρέα σας ... τί να κάνω? Τί άλλο να προσπαθήσω ?

Είμαι σε κατάσταση απελπισίας (σχεδόν)....

Εξαλλου αμα το σκεφτεις ηρεμα θα δεις οτι αν καποιος ερχονταν να ντυσει εσενα οταν δεν ηθελες και εσυ θα αντιδρουσες. Απλα πριν το παιδι δεν μπορουσε και δεν γνωριζε πως να αντιδρασει. Τωρα μπορει και θα το κανει.....'ειναι το σωμα μου μανα.....'.....καταλαβες? Ολες καπου εκει γυρω ειμαστε....

Υπάρχει και χειρότερο....να σου λέει "πάμε βόλτα;" να λες "οκ, αρκεί να ντυθείς γρήγορα γιατί σε λίγο θα νυχτώσει" και να σε έχει να περιμένεις ένα τέταρτο με τα ρούχα στο χέρι και αυτός να τρέχει σε όλο το σπίτι γυμνός και να φωνάζει "φέρνω κάτι και έρχομαιιιιιι".

Όσο ήταν μικρότερος έπιανε ο αντιπερισπασμός π.χ. σου έχω πει την ιστορία μπλα μπλα και ταυτόχρονα ντύνω-ξεντύνω.

Όσο μεγαλώνει και αντιλαμβάνεται καλύτερα τις συνέπειες των πράξεών του μπαίνουν κι άλλα μέσα στο παιχνίδι. Π.χ. έχω ντυθεί και είμαι στην εξώπορτα και το ζουζούνι ακόμα τρέχει στο σπίτι χωρίς ρούχα. Αφού το έχω πει ίσα με 30 φορές, έλα αγάπη μου να φύγουμε γιατί κουράστηκα να σε περιμένω, ξεντύνομαι, βάζω τις φόρμες του σπιτιού... άρχισε να την ψιλιάζεται...μαμά γιατί άλλαξες; γιατί κουράστηκα να σε περιμένω και δεν έχω διάθεση για βόλτα....έκλαιγε ένα τέταρτο και εγώ του εξηγούσα γιατί έγινε όλο το σκηνικό. Για καμιά βδομάδα ήταν κύριος...ντυνόταν πρώτος απ'όλους και μερικές φορές και μονος του. Μετά ξεχάστηκε πάλι .

Τέλος πάντων, υπομονή και ψυχραιμία...

Υπάρχουν στιγμές που σου 'ρχεται να ουρλιάξεις, όμως να τώρα που τα γράφω μου φαίνονται χαριτωμένα

Κορίτσια, πότε τελειώνουν αυτά τα terrible twos ??????

 

Κοντεύω να σαλτάρω με τον Νικόλα... δεν παίζεται το παιδάκι μας. Είναι μέσα στην τρέλα. Μουντάρει συνέχεια την μπέμπα, δεν προλαβαίνω πλέον τις αντιδράσεις του ... η μία πίσω από την άλλη στα καπάκια. Τον επιπλήττω αλλά δεν φαίνεται να έχει κανένα θεαματικό αποτέλεσμα. Κάνει κάτι που ξέρει ότι είναι κακό, και μετά έρχεται και μου κάνει αγκαλιές.....

Κι εγώ στην παρέα σας ... τί να κάνω? Τί άλλο να προσπαθήσω ?

Είμαι σε κατάσταση απελπισίας (σχεδόν)....

καταλαβα...θα περασουμε καλα οταν με το καλο ερθει το 2ο...

Γεια σας, θα ηθελα συμβουλες και γνωμες γι αυτα που αντιμετωπιζω με την κορη μου λιγο πριν τα 2α γενεθλια της.Συνεννοουμαστε μαζι της πολυ καλα αν και το λεξιλογιο της ειναι μπεμπε.Οπότε καταλαβαινει παντα τι της λεω οπως και γω καταλαβαινω τι θελει να μου πει.Ως εδω καλα.Εχει αρχισει να θελει να κανει αυτο που θελει αυτη και μονο, σε διαφορετικη περιπτωση αρχιζει και τσιριζει εντονα και πεφτει κατω.Δεν μπορω να την ντυσω, δεν μπορω να την ταισω, επικρατει ενας χαμος.Ειμαι και εγκυος, φοβαμαι τις κλωτσιες της οταν την ντυνω και ποση υπομονη να εχω η δολια η μανα.Οπότε εχω αρχισει και δεν της παω κοντρα για να μην εχω ακραιες αντιδρασεις.Δυστυχως καποιες τροφες τις τρωει ακομα αλεσμενες (πχ φρουτα, πατατες κτλ)και οταν της δινω μια καινουρια γευση την βγαζει αμεσως και δεν ξανανοιγει τον στομα της.Βαζω ζουζουνια,κατεβαζω τον ουρανο με τα αστρα για να φαει.Τελευταιο της κατορθωμα ξυπναει χαραματα κα θελει να κατεβει απο το κρεβατι και να παει στα παιχνιδια της. Δραμα και χαμος!!!!Ειμαι εντονα προβληματισμενη μηπως και παγιωθει καποια κατασταση και δεν μπορω να την αλλαξω.

Μάλλον την κόρη μου περιγράφεις !!!!!!!!!!!

Και εγώ δεν περιμένω αλλο παιδακι.

Τι να πω ????Μάλλον υπομονή .Φάση είναι και θα περασει.

Δυστυχως είμαι και εγώ μια μαμά ζωηρου παιδιού..πολύ ζωηρού...

νιώθω στιγμές στιγμές απελπισμένη και τύψεις που δεν μπορω να το ηρεμήσω και της φωνάζω...πολύ κούραση,,θέλει συνέχεια κάποιον δίπλα του να τον απασχολεί, είναι πολύ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΗ κ επιθυμεί να γίνεται το δικό της..αυτο που φοβάμαι είναι οτι μάλλον δεν έχουν δωθεί τα σωστά όρια..παρόλαυτα παραθέτω μερικές πληροφορίες που ίσως δικαιολογούν κάποια χαρακτηριστικά μερικών κυρίως ζωηρών παιδιών:

-Ο αρνητισμός είναι σχεδόν αυτοσκοπός για το παιδί της ηλικίας των 2-3 ετών.

-Ο εγωκεντρισμός του παιδιού αυτής της ηλικίας και η αίσθηση που έχει ότι το ίδιο βρίσκεται στο κέντρο του κοντινού του περιβάλλοντος, είναι πολύ έντονα μετά το πρώτο έτος και γίνονται ακόμη εντονότερα καθώς οδεύει προς τα δεύτερα γενέθλιά του.

-το παιδί σε αυτή τη φάση διερευνά ανεξάντλητα, τόσο τις δυνατότητές του, όσο και τα όρια που του θέτουν οι γονείς και οι ενήλικοι του περιβάλλοντός του......

Νομίζω οτι υπάρχει ένα μικρά μυστικά ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ-ΥΠΟΜΟΝΗ-ΕΠΙΜΟΝΗ...

ΚΑΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΜΑΔΕΣ

κορίτσια κ εμάς ο ανιψιός μου, 21 μηνών, εδώ και κανά δυό μήνες άρχισε να κάνει τα δικά του. πίό πρίν ήταν πολύ υπάκουος, έκανε ό,τι του έλεγες, έφερνε ό,τι του ζητούσες. εδώ και λίγο καιρό με προβληματίζει, γιατί άρχισε να κάνει του κεφαλιού του. του ζητάς κάτι και άμα έχει όρεξη στο φέρνει, αλλιώς σε γράφει, τον φωνάζεις και φεύγει, έρχεται και μας τραβάει διαρκώς από το χέρι να πάμε μαζί εκεί που θέλει αυτός... γενικά δεν μας ακούει όπως μας άκουγε πιό πριν. κι εσάς τα ίδια κάνουν? χώρια που στην ομιλία έχουμε μείνει στάσιμοι... εδώ και κάτι μήνες πάνω κάτω τις ίδιες λέξεις, άντε να πρ'οσθεσε κανά δυό και τις άλλες τις λέει όποτε θέλει...