Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Και μια άλλη άποψη για τα ονόματα....


mama

Recommended Posts

Δεν το παραθέτω για να .... τσακωθούμε, απλά το βρήκα ενδιαφέρον....

Ειναι απο την Καθημερινη της 22/6..

"MONIMEΣ ΣTHΛEΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 22-06-08

Aποτυπωματα

Διαρκές νηπιαγωγείο Tης Mαριαννας Tζιαντζη

 

Η μάνα που καταδιώκει το παιδί της στην παραλία για να του δώσει το κεφτεδάκι του ή οι γονείς που αναφέρονται στα παιδιά τους χρησιμοποιώντας το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο (κάναμε το εμβόλιο, έχουμε διαγώνισμα, περάσαμε) δεν είναι μόνον ελληνικό φαινόμενο. Πρόσφατα ο Τζόζεφ Επστάιν (μια αστραφτερή και αιχμηρή πένα) έγραψε για την «παιδοκρατία» (Κindergarchy), για τους γονείς που διαχειρίζονται κάθε πτυχή της ζωής του παιδιού τους, που γίνονται δορυφόροι του.

 

Οχι πλέον τα μυαλά, αλλά οι γονείς στα κάγκελα (του σχολείου, όχι του γηπέδου). «Αχ, αυτός ο Σεφέρης, μας έκαψε», λέει με καημό ένας οξυγονοκολλητής. Δεν εννοεί ότι η ποίησή του του πήρε τα μυαλά, αλλά το θέμα της Εκθεσης που δόθηκε φέτος στις Πανελλήνιες και δυσκόλεψε τον 17χρονο γιο του. Κάποτε θα μιλούσε έτσι μόνο για τον τερματοφύλακα ή τον προπονητή που χαντάκωσε την ομάδα του.

 

Σήμερα οι γονείς έχουν γίνει άτυποι γραμματείς, μάνατζερ, βαστάζοι και συνοδοί του παιδιού, οργανωτές των δραστηριοτήτων του. Για να είναι κανείς «σωστός» γονέας δεν αρκεί να εμπιστεύεται το ένστικτό του ή την πείρα του κοινωνικού του περίγυρου: πρέπει να μελετήσει τις «οδηγίες χρήσης» της συσκευής.

 

Αν βρεθείτε στο φουαγιέ ενός παιδικού θεάτρου και φωνάξετε «Νεφέλη! Αλέξανδρε! Λητώ! Ορέστη!», κάποια κεφαλάκια θα στραφούν προς το μέρος σας. Αν όμως φωνάξετε «Μίμη! Τάκη! Ελένη! Κατίνα!», μάλλον θα σας αγνοήσουν. Αλλά και στην Αμερική, σύμφωνα με τον κ. Επστάιν, οι γονείς προτιμούν να δίνουν στα παιδιά τους σοφιστικέ ονόματα, όπως Μακένζι, Γκίντεον, Λίντσεϊ και Κόρτνεϊ και όχι Ρόμπερτ, Ντέιβιντ, Εμιλι και Τζέιν. Παιδιά πλασμένα για το μεγαλείο. Ενας Ιάσων δεν καταλήγει εύκολα στον πάγκο με τα τυριά του σούπερ μάρκετ, όμως ένας σκέτος Κωστάκης…

 

Σε μια όχι και τόσο μακρινή εποχή, οι γονείς πρόσφεραν στα παιδιά τους αγάπη χωρίς να το αναφέρουν διαρκώς, τα μάθαιναν να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό, αλλά δεν νοιάζονταν να μάθουν τι βιβλία διάβαζαν εκείνα, τι μουσική άκουγαν, τι θέματα έπεσαν στο διαγώνισμα και ούτε καμάρωναν επειδή το παιδί μιλάει «σωστά ελληνικά» ή έχει πλούσιο λεξιλόγιο. Σήμερα η ιδιότητα του γονέα τείνει να γίνει επάγγελμα, ενώ η αγάπη του μοιάζει να κρίνεται από το πόσο είναι διατεθειμένος να γίνει εξάρτημα του παιδιού του, από το πόσο «ποιοτικός» είναι ο χρόνος που του αφιερώνει. Και τα παιδιά που μεγαλώνουν με την εγωιστική και όχι καθησυχαστική βεβαιότητα ότι είναι το κέντρο του γονεϊκού σύμπαντος απογοητεύονται αργότερα, όταν διαπιστώνουν ότι δεν ισχύει το ίδιο στο σύμπαν των σπουδών και της εργασίας, ότι ο κόσμος δεν υποκλίνεται στο διάβα τους.

 

Οσο αραιώνει η πλέξη στο δίχτυ κοινωνικής προστασίας, όσο εμπορευματοποιούνται η παιδεία και η υγεία τόσο πιο πυκνό γίνεται το δίχτυ της γονεϊκής προστασίας, τόσο πυκνό που προκαλεί ασφυξία. Ομως παγιδευμένα δεν είναι μόνον τα παιδιά, αλλά και οι γονείς, οι εθελουσίως φυλακισμένοι στο «διαρκές νηπιαγωγείο» που οι ίδιοι έχτισαν και μέσα στο οποίο ζουν και αυτοί σαν όμηροι, λέει ο κ. Επστάιν. Μόνο που αυτό το νηπιαγωγείο δεν το έχτισαν από ναρκισσισμό: η επίγνωση της σκληρότητας, του ανταγωνισμού στην κοινωνία των ενηλίκων μάς αναγκάζει να μετατρέψουμε την ανατροφή σε προπόνηση.

"

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


:( ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑΝ ΓΟΝΕΑ ΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ...ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ :? "ΕΜΕΙΣ" :? ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΚΟ....ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΘΕΣΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΣΤΟΡΓΗ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑ....ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ ΤΟΥ....mama ευχαριστω :wink:
Link to comment
Share on other sites

Εμένα ο μεγάλος μου γιος πάει πρώτη Γυμνασίου.Δυστηχώς δεν του αρέσει καθόλου το διάβασμα και οι βαθμοί του στα τρίμηνα δεν θα ικανοποιούσαν τους περισσότερους γονείς.

Όμως όταν πάω στο σχολείο να ρωτήσω και μου λένε οτι δεν διαβάζει αρκετά αλλά κατά τα άλλα δεν μας δημιουργεί κανένα πρόβλημα στην τάξη και οτι έχω ένα πάρα πολύ καλό παιδί με ότι συνεπάγεται αυτό,εγώ τότε μου λέτε γιατί νιώθω περήφανη και ικανοποιημένη?

____________________

226309v9f6uc43sf.jpg

716217ybmeeuyfgz.gif

Μανόλης:9/9/95_Νίκος:8/12/06

Link to comment
Share on other sites

Εμένα ο μεγάλος μου γιος πάει πρώτη Γυμνασίου.Δυστηχώς δεν του αρέσει καθόλου το διάβασμα και οι βαθμοί του στα τρίμηνα δεν θα ικανοποιούσαν τους περισσότερους γονείς.

Όμως όταν πάω στο σχολείο να ρωτήσω και μου λένε οτι δεν διαβάζει αρκετά αλλά κατά τα άλλα δεν μας δημιουργεί κανένα πρόβλημα στην τάξη και οτι έχω ένα πάρα πολύ καλό παιδί με ότι συνεπάγεται αυτό,εγώ τότε μου λέτε γιατί νιώθω περήφανη και ικανοποιημένη?

____________________

226309v9f6uc43sf.jpg

 

μη μασας!!! μια χαρα ειναι το πιτσιρικι σου!!! καθηγητρια ειμαι και ξερω τι σου λεω!!! καλοι μαθητες υπαρχουν πολλοι, καλα παιδια λιγα!!

 

Βασικα χ.....κα αμα το πτιτσιρικι μου ειναι καλη μαθητρια αυριο, μεθαυριο... Χαρουμενο, φιλικο, καλοκαρδο και εξυπνο θελω να ειναι... και πιστεψε με, η εξυπναδα δεν εχει καμια σχεση με τους βαθμους στα μαθηματα!!! εχω μαθητη που σε πουλαει και σ αγοραζει, αστερι σε ολα.... αλλα δεν ανοιγει βιβλιο!!!! το χει σε κακο!!! Τον παω με τα χιλια, τον αγαπαω πολυ, αλλα τον εχω ρημαξει στα 9ρια.. οκ, δεν θα γινει αστροφυσικος, και τι εγινε??? ολοι επιστημονες πια!!! βουλιαξαμε στη μορφωση σ αυτη τη χωρα!!!

Link to comment
Share on other sites

Πολύ ωραίο κείμενο που αποτυπώνει εύγλωττα την σημερινή ενδοοικογενειακή πραγματικότητα...Το θέμα που δεν θίγει επαρκώς το άρθρο αυτό, είναι οι αιτίες που έχουν οδηγήσει σ' αυτή την κατάσταση...Εντελώς συνοπτικά θα έλεγα πως αυτή η "τυρρανία" των παιδιών εδραιώθηκε χάρη στην επικράτηση της πυρηνικής οικογένειας, σε βάρος της εκτεταμένης του παρελθόντος, την αραίωση των οικογενειακών δικτύων (που αναφέρονται ήδη στο άρθρο) εφόσον οι κοινωνίες έγιναν περισσότερο πολυπληθείς και απρόσωπες, στην μετατόπιση του μέσου όρου ηλικίας δημιουργίας οικογένειας - που πολλές φορές καθιστούν μια εγκυμοσύνη πολύτιμη και μοναδική- και στην αλλαγή του τρόπου ζωής σε καταναλωτικό, ο οποίος δημιουργεί πολύωρες απουσίες απο το σπίτι και παράλληλα ενοχές.

Αυτά πολύ- πολύ συνοπτικά βέβαια. Γιατί ο ενοχικός γονιός αναπληρώνει κατά τη γνώμη του την πολύωρη απουσία του ελέγχοντας ασφυκτικά τη ζωή του παιδιού...Κάνοντας σκοπό της ύπαρξής του την ευποιϊα του παιδιού, χωρίς όμως να εξετάζει τι θα σήμαινε γι' αυτό αυτή η ευποιϊα...Θα ήθελε το παιδί μας να ζει περισσότερο ελεύθερο, ακόμα κι αν δεν ήταν τόσο ασφαλές όσο θα θέλαμε εμείς... Θα ήταν πιο ευτυχισμένο με μια ώρα παιχνίδι στην ύπαιθρο, απο ατέλειωτες ώρες δημιουργικής απασχόλησης...

Προσωπικά ως μαμά απέφευγα εξ αρχής, και συνεχίζω ν' αποφεύγω με δυσκολία αυξανόμενη ευθέως ανάλογα με την ηλικία μου όμως, να επιτρέψω στις φοβίες μου να "μαραζώσουν" το παιδί μου, αλλά εξίσου αποφεύγω να δείχνω στο παιδί οτι είμαι κάτι που στην ουσία δεν είμαι: υπεράνθρωπος! Σε αντίθεση με πολλές μαμάδες που έβλεπα γύρω μου όταν δεν άντεχα ή δεν είχα τη διάθεση να κάνω κάτι, απλά δεν το έκανα εξηγώντας παράλληλα στο παιδί το λόγο της άρνησής μου... ούτε δίστασα να μειώσω κάπως τον χρόνο προς το παιδί για μια προσωπική ανάγκη (οσο δύσκολο κι αν μου ήταν αυτό εξαιτίας των ενοχών που αισθανόμουν κάποιες φορές) επειδή ήξερα πως μια δυστυχισμένη μαμά, ή ένα δυσλειτουργικό ζευγάρι, δεν φέρνουν ευτυχία αλλά μιζέρια στην καθημερινότητα ενός παιδιού. Αποτέλεσμα αυτών είναι, τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση, ο αμοιβαίος σεβασμός και η αμφίδρομη κατανόηση στην προσωπικότητα και τις ανάγκες και της μαμάς και του παιδιού.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά, αλλά θα τελειώσω μ' αυτό: όποιος είχε την τύχη να παρατηρήσει μια μαμά γάτα πώς συμπεριφέρεται στα παιδιά της, ίσως να είχε μια μοναδική δυνατότητα ν' αντιληφθεί την ουσία της διαπαιδαγώγησης: Είμαι κοντά σου όσο με χρειάζεσαι για να σε βοηθήσω ν' αντιληφθείς τις δυνατότητες και ν' αναπτύξεις τις ικανότητές σου...Είμαι κοντά σου τόσο όσο χρειάζεται για ν' ανοίξεις τα δικά σου φτερά...Έχετε ακούσει ποτέ για κακιά γατοπεθερά; :)

Συγγνώμη για το τεράστιο πόστ...:)

10/1/1998 Πρώτη φορά μαμά: Ο Ραφαήλ έρχεται στη ζωή μου!

TpqWp2.pngIgXop2.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Εμένα ο μεγάλος μου γιος πάει πρώτη Γυμνασίου.Δυστηχώς δεν του αρέσει καθόλου το διάβασμα και οι βαθμοί του στα τρίμηνα δεν θα ικανοποιούσαν τους περισσότερους γονείς.

Όμως όταν πάω στο σχολείο να ρωτήσω και μου λένε οτι δεν διαβάζει αρκετά αλλά κατά τα άλλα δεν μας δημιουργεί κανένα πρόβλημα στην τάξη και οτι έχω ένα πάρα πολύ καλό παιδί με ότι συνεπάγεται αυτό,εγώ τότε μου λέτε γιατί νιώθω περήφανη και ικανοποιημένη?

____________________

226309v9f6uc43sf.jpg

 

μη μασας!!! μια χαρα ειναι το πιτσιρικι σου!!! καθηγητρια ειμαι και ξερω τι σου λεω!!! καλοι μαθητες υπαρχουν πολλοι, καλα παιδια λιγα!!

 

Βασικα χ.....κα αμα το πτιτσιρικι μου ειναι καλη μαθητρια αυριο, μεθαυριο... Χαρουμενο, φιλικο, καλοκαρδο και εξυπνο θελω να ειναι... και πιστεψε με, η εξυπναδα δεν εχει καμια σχεση με τους βαθμους στα μαθηματα!!! εχω μαθητη που σε πουλαει και σ αγοραζει, αστερι σε ολα.... αλλα δεν ανοιγει βιβλιο!!!! το χει σε κακο!!! Τον παω με τα χιλια, τον αγαπαω πολυ, αλλα τον εχω ρημαξει στα 9ρια.. οκ, δεν θα γινει αστροφυσικος, και τι εγινε??? ολοι επιστημονες πια!!! βουλιαξαμε στη μορφωση σ αυτη τη χωρα!!!

 

 

 

nen, με συγκινησες αφανταστα. :cry::oops:

Μονο αυτο.

Συγχαρτήρια για αυτο που κανεις και τυχεροι οι μαθητες που σε εχουν.

Link to comment
Share on other sites

Θα μπορούσα να γράψω πολλά, αλλά θα τελειώσω μ' αυτό: όποιος είχε την τύχη να παρατηρήσει μια μαμά γάτα πώς συμπεριφέρεται στα παιδιά της, ίσως να είχε μια μοναδική δυνατότητα ν' αντιληφθεί την ουσία της διαπαιδαγώγησης: Είμαι κοντά σου όσο με χρειάζεσαι για να σε βοηθήσω ν' αντιληφθείς τις δυνατότητες και ν' αναπτύξεις τις ικανότητές σου...Είμαι κοντά σου τόσο όσο χρειάζεται για ν' ανοίξεις τα δικά σου φτερά...Έχετε ακούσει ποτέ για κακιά γατοπεθερά; :)

...:)

 

 

Ποσο, μα ποσο δικιο εχεις........!!!!!!

Να σαι καλα

Link to comment
Share on other sites

nen, μακάρι να ήταν όλες οι καθηγήτριες σαν εσένα.Δυστηχώς κάποιοι αντιμετωπίζουν τα παιδιά ανάλογα με τους βαθμούς που έχουν. Όχι όλοι ευτυχώς!

Ο δικός μου γιος έχει πολλή καλή μνήμη και αντίληψη αλλά δεν μπορεί να κάτσει σε μια καρέκλα και να συγκεντρωθεί για να διαβάσει.Ότι "αρπάξει" απο την παράδοση στο σχολείο. Τώρα στις εξετάσεις διαβάζαμε μαζί. Αν διαβάζει μόνος του δεν συγκεντρώνεται. Πρέπει να περιμένω πότε θα του έρθει η όρεξη.Αν έχει όρεξη τα μαθαίνει πολύ γρήγορα,σχεδόν με την πρώτη φορά που θα τα διαβάσει.Αν δεν έχει όμως , μια σελίδα μπορεί να την πεδεύει ώρες.

Φυσικά και δεν θέλω να γίνει επιστήμονας μόνο να μάθει κάτι για να βιοποριστεί.

Μου έχει δηλώσει οτι θέλει να γίνει μάγειρας γιατί του αρέσει και εγώ είμαι μαζί του σε οτι αποφασίσει τελικά.

:P

716217ybmeeuyfgz.gif

Μανόλης:9/9/95_Νίκος:8/12/06

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...