Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Νοσοκομεία Παίδων: Συνθήκες


Recommended Posts

Εχουμε στην οικογένεια έναν μεγάλο προβληματισμό σχετικά με την νοσηλεία των παιδιών μας και θέλω να ακούσω κι άλλες απόψεις μιας και δεν βρήκα κάτι σχετικό - ούτε καν αναφορά σ'αυτό που θα παραθέσω. Και αληθινά μου έκανε τρομερή εντύπωση.

Πρόσφατα νοσηλευθήκαμε με το 3χρονο κοριτσάκι μου στο Παίδων Αγλ. Κυριακού με πνευμονία. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω...

Μετά από 12 ώρες αναμονής στα εξωτερικά ιατρεία και 3 αντιπυρετικά σε πυρετό ακατέβατο 40+, άμεσα διέγνωσαν άτυπη πνευμονία στα όρια σηψαιμίας και έγινε εισαγωγή.

Εννοείται πως ζήτησα να είμαι παρούσα για τον φλεβοκαθετήρα και η απάντηση ήταν αρνητική. Μου είπαν να περάσω έξω. Με το παιδί ή μόνη μου. Ούτε τα έντυπα που έχουν ετοιμάσει εδώ απ' το κίνημα τους συγκίνησε ούτε τίποτα. Ηταν ρητή η αν. διευθύντρια, ή θα συμμορφωθείτε και θα βγείτε έξω να κάνουμε την δουλειά μας ή θα πάρετε το παιδί να φύγετε.

Δεν περιγράφω άλλο εδώ γιατί και μόνο που τα θυμάμαι πνίγομαι. Μόνο θα παραθέσω πως τα έντυπα του συνήγορου του πολίτη και η καταγγελία έγιναν σκουπίδια στον κάδο του δωματίου νοσηλείας.

 

Τις πρώτες δύο ημέρες μας είχαν σε ένα δωμάτιο με σκουριασμένες σιδερένιες κούνιες, σκισμένη κουρτίνα, σπασμένες πολυθρόνες και συρτάρια γεμάτα με σκουπίδια. Στο ένα μέσα είχε εμετό.

Καθάρισα ένα κομοδίνο για το παιδί μου, ζήτησα και μου έδωσαν ένα σεντονάκι τρύπιο και μία σκισμένη πικέ να το σκεπάσω και πες ότι κάτι έγινε.

Η καθαρίστρια περναγε κάθε πρωί και βούταγε ένα σφουγγάρι σε έναν κάδο με νερό; αντισηπτικό; δεν ξέρω. Ηταν γκρι, σαν βρωμικο νερό. Με αυτό έκανε μια περασιά στην λεκάνη της τουαλέτας, απευθείας τον νιπτήρα και τον νιπτήρα του θαλάμου. Με την σειρά αυτή. Χωρίς να το ξαναβρέξει/αλλάξει.

 

Μετά μας μετέφεραν σε δωμάτιο. Ολα νορμάλ εδώ. Με τον ίδιο καθαρισμό εννοείται. Επλυνα κι εκεί το κομοδίνο, το κρεβάτι κλπ.

 

Δεν ήξερα πως υπάρχουν χειρότερα...

Την τελευταία ημέρα μας μετέφεραν σε άλλο τμήμα (ήθελαν τα κρεβάτια για πιο βαριά περιστατικά). Μου το είπαν στις 12:10. Μόνη μου με το παιδί. Ερχεται στο μεταξύ το φαγητό. Δεν με άφηναν να ταϊσω το παιδί, το οποίο πείναγε (μετά από 20 ημέρες ανορεξίας και 2,5 κιλά μείον). Μου το πέταξαν σε ένα πλαστικό μπωλ εμετού και μου είπαν να το πάρω μαζί μου και να φύγω.

Μου έδωσαν και τα ενδοφλέβια φάρμακα να τα πάω εγώ μαζί με τον φάκελο στο νέο τμήμα.

Και πάμε σε ένα άλλο δωμάτιο με σπασμένα κρεβάτια, σπασμένα κομοδίνα, σπασμένη ντουλάπα και χωρίς τουαλέτα. Στο σταντ του ορού του παιδιού μου ήταν τυλιγμένο ένα βρώμικο καλώδιο του κλιματιστικού.

Το τμήμα είχε 20 θαλάμους και δύο τουαλέτες.

 

Επλυνα και το 3ο κομοδίνο του Παίδων λοιπόν, και σε λίγες ώρες είχα πάθει γαστρεντερίτιδα. Ε εντάξει, επόμενο ήταν.

Να πω επίσης πως μου έδωσαν κι εδώ τρύπια σεντόνια να στρώσω και να σκεπάσω το παιδί. Μάλιστα με κοίταγαν "με συμπόνια" οι 4 νοσηλέυτριες του νέου τμήματος χωρίς ασφαλώς να κουνηθούν και να ταράξουν τα νερά της ηρεμίας τους. Με το παιδί παραμάσχαλα και τον ορό ψηλά να μετακομίζω περα δώθε και πάνω κάτω τους ορόφους μόνη μου, να στρώνω σεντόνια και να πλένω κρεβάτι/κομοδίνο/καρέκλα/νιπτήρα.

Για να πάω τουαλέτα έπρεπε να πάρω το παιδί με τους ορούς μαζί μου (δεν το άφηνα μόνο του στιγμή εκει μέσα με όλους αυτούς τους "καταντημένους" που έβλεπα να κυκλοφορούν). Αν το παιδί κοιμόταν περίμενα να ξυπνήσει.

 

Λοιπόν, ήταν η πρώτη φορά που μπήκαμε μέσα στο Παίδων. Πρώτη φορά ένιωσα πως νιώθουν τα παιδιά στα άσυλα. Στα αναμορφωτήρια. Πρώτη φορά δεν αντέδρασα και υπέμεινα τόσα. Γιατί την μία και μόνη που επαναστάτησα (ώρα εισαγωγής) το παιδί μου δεν έλεγε να ηρεμήσει απ' την σύγχιση και το κλάμα. Δεν έχει μάθει να μας βλέπει να φωνάζουμε.

 

Αυτή η εμπείρία ήρθε σε απόλυτη αντιπαράθεση με την Ιδιωτικό Παιδιατρικό Νοσοκομείο που συνηθίζω να πηγαίνω τα παιδιά μου κι έχουν νοσηλευθεί 3 φορές. Αυτή την φορά πήγαμε στο Δημόσιο γιατί επέμεναν όλοι οι γιατροί της οικογένειας πως η κατάσταση του παιδιού ήταν σοβαρή και έπρεπε να αεπευθυνθώ εκεί για έγκυρη διάγνωση και θεραπεία. Επίσης απ' ότι φάνηκε είχαν δίκιο ότι ήταν συνέχεια πρόσφατης νοσηλείας και αδιάγνωστης άτυπης πνευμονίας στο ιδιωτικό.

 

Το μόνο που οφείλω να ομολογήσω είναι πως η διάγνωση πραγματικά ήταν επιτυχής και άμεση. Ξέρω πως ο στόχος είναι να γίνει το παιδί καλά. Αλλά δεν μπορώ να ανέχομαι τόση βρώμα και τέτοια σκληρότητα απέναντι στο παιδί (καθημερινά αιμοληψίες, να το κρατούν 4 και να ουρλιάζει το παιδί "βοήθεια μαμά" - βγήκαμε με μελανιές στις γάμπες και στους πήχεις). Και πολλά άλλα λιγότερο σημαντικά.

 

Μου κάνει εντύπωση που δεν έχω ακούσει κανέναν εδώ μέσα να διαμαρτύρεται. Οταν τα είπα σε γνωστούς μου απάντησαν πως δυστυχώς έτσι είναι και αδιαμαρτύρητα τα δέχονται για λίγες ημέρες ώσπου τα παιδιά να γίνουν καλά.

 

Τόσο μα τόσο ευαίσθητοι είμαστε εγώ και ο άντρας μου δηλαδή; Είμαι σε δίλημα τώρα. Την επόμενη φορά που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάτι εξίσου σοβαρο - να πάμε στο Ιδιωτικό ή στο Δημόσιο;;;

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Δεν ξέρω να απαντήσω στο ερώτημά σου (αν και ξέρω ότι πράγματι τα σοβαρά περιστατικά αντιμετωπίζονται ιατρικά καλύτερα στα δημόσια νοσοκομεία), αλλά εγώ στη θέση σου δεν θα έπαιρνα μαζί μου έντυπα, διαμαρτυρίες, κτλ. Αλλά θα απαντούσα ότι "αν τολμάς πες γραπτώς αυτό που λες προφορικά" (ότι θα σας διώξει) και θα έμενα εκεί. (αν θες να με διώξεις θα με βγάλεις σηκωτή και μετά θα δεις τι έχει να γίνει).

Για την καθαριότητα θα έκανα ότι και εσύ. Δηλαδή να καθαρίσω μόνη μου ορισμένα πράγματα και για τα υπόλοιπα θα είχα από κοντά την καθαρίστρια.

 

Επίσης για οποιοδήποτε άλλο ευτράπελο, δεν θα υποχωρούσα όσο ύφος και να είχαν.

Link to comment
Share on other sites

Εμένα η κόρη μου εκανε επεμβαση στο Αγια Σοφία τελη Οκτωβριου και ειμαι κατενθουσιασμενη. Πεντακαθαρο νοσοκομειο, εξυπηρετικοτατοι και ευγενεστατοι ολοι τους. Και φυσικα ουτε καν διανοηθηκαν να ζητησουν ή να παρουν φακελακι.

Οσες φορες εχουμε παει εκτακτως στο Αγλαια Κυριακου, ναι ειχαμε μια μικρη αναμονη (αναλογα με την ειδικοτητα του ιατρειου), οταν χρειαστηκαμε αντιπυρετικο μας εδωσαν αμεσως. Γενικα δεν εχω παραπονο τουλαχιστον τον τελευταιο χρονο απο τα δυο νοσοκομεια.

Link to comment
Share on other sites

Δηλαδή βρε μαμάδες στα ιδιωτικά δεν γίνονται σωστές γνωματεύσεις;

Εκεί δεν υπάρχουν εμπειροι παιδίατροι, μόνο στο Παίδων πρέπει να απευθυνόμαστε για κάτι ποιό σοβαρό;

Μου κάνει εντύπωση αυτό που γράφει η θεματοθέτρια και δυστυχώς το έχω ξανακούσει...

Θα παρακαλάμε να μην αρρωστήσουν τα παιδάκια μας και πέσουμε στην ανάγκη τους..

Link to comment
Share on other sites

Αυτό που έχω ακούσει γενικώς (από γιατρούς) είναι πως τα δημόσια νοσοκομεία πέραν από τους πολύ έμπειρους ιατρούς, διαθέτουν και εξελιγμένα μηχανήματα.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Zwh μακάρι να πέσαμε σε τμήματα - εξαίρεση. Δεν ξέρω πως να τα περιγράψω, έχω βγάλει φωτο για αυτά που λέω και θέλω να κάνω αναφορά στην Διοίκηση.

 

mama-ritsa το ίδιο αναρωτιέμαι και εγώ και θέτω το ερώτημα σε εσάς. Εμένα επέμεναν και η παιδίατρος και δύο γιατροί της οικογένειας.

 

ekavi η πρώτη μου ανταπάντηση στο "περάστε έξω μόνη σας ή με το παιδί" ήταν αυτή. "Δώσε μου γραπτώς πως αρνείσαι να περιθάλψεις το παιδί μου κλπ" και σηκώθηκε και έφυγε. Ετσι απλά.

Εφυγε - ήταν 2 η ώρα τη νύχτα και είπε στις νοσηλέυτριες αν αλλάξω γνώμη να την ειδοποιήσουν. Αλλιώς είναι δική μου ευθύνη. Το παιδί καιγόταν, τα πράγματα είχαν προχωρήσει και έπρεπε να κάνω πίσω. Μάλιστα εκείνη την ώρα το είχα αγκαλιά και λέω στον άντρα μου: Φεύγουμε; πάμε στο Μητέρα να τελειώνουμε; και μου θύμισε τα λόγια της παιδιάτρου μας και των συγγενών μας.

 

Θεωρώ πως αυτός ήταν ο λόγος που μας ταλαιπώρησαν έτσι και που η προισταμένη του τμήματος με είχε στην μπούκα, με πρόσβαλε συνεχώς καθόλη την διάρκεια. Ασφαλώς και το άνοιξα το στοματάκι μου πολλές φορές - ιδίως στην προαναφερόμενη αλλά όχι μπροστά στο παιδί.

Μα γύρναγαν την πλάτη και λες και μίλαγες στον τοίχο.

 

Εχω κάτσει κορίτσια και μιλάω στο γκισέ των νοσηλευτριών. Με κοιτάνε μες τα μάτια 4. Οι δύο μιλάνε στο τηλέφωνο. Με κοιτούν όμως.

"Θα μου δώσετε κάτι να σκεπάσω το παιδί;" σεντόνι, κουβέρτα;

Τίποτα. Με κοιτάζουν ΜΕΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ. Επανέλαβα 3 φορές. Μέ έπιασαν τα γέλια και φώναξα: Ρε σεις, έχετε στηθεί για φωτο και δεν το λέτε; Περιμένετε να φέρω την φωτογραφική!!!!!! Και η μία έκλεισε το τηλέφωνο και σηκώθηκε να μου δώσει σεντονάκι.

Link to comment
Share on other sites

κοπέλα μου τα ίδια και χειρότερα έχουμε περάσει κι εμείς με εξαιρεση τα σεντόνια /κομοδίνα που ήταν φαινομενικά καθαρά... Κι εμείς αντιδράσαμε πολύ επίμονα αλλά άκρη δε βγήκε. Όσο ήμασταν εκεί με κοιτούσαν σαν την τρελή. Όταν κάθε πρωί έμπαιναν μέσα οι γιατροί για να εξετάσουν τα παιδιά έλεγαν "οι συνοδοί έξω". Εγώ έπαιρνα τη μικρή αγκαλιά και βγαίναμε μαζί απο το δωμάτιο και όταν ερχόταν η σειρά της μπαίναμε και την εξέταζαν μπροστά μου. Μίλησα με όλους εκεί μέσα, με επιμελητές, διευθυντές, γιατρούς όλοι μου έλεγαν για τον "κανονισμό" Επίσης κι εγώ κόλλησα εκεί μέσα γαστρεντερίτιδα και μόλις με είδε η νοσηλευτρια να ξερνάω μου είπε να φύγω απο την κλινική μην κολλήσω και κανέναν άλλον:D.

Α, επίσης δεν υπογράφουν τπτ εννοείται αλλά θέλουν να βάλουν εσένα να υπογράψεις οτι δε δεχεσαι τους κανονισμούς τους. Τους είπα εννοείται οτι αυτοί πρέπει να υπογράψουν οτι αρνούνται να εκτελέσουν το καθήκον τους... και ώς εκ θάυματος στο παιδί δε χρειαζόταν πια να μπεί φλεβοκαθετήρας άρα τσάμπα διαφωνούσαμε

Link to comment
Share on other sites

ekavi η πρώτη μου ανταπάντηση στο "περάστε έξω μόνη σας ή με το παιδί" ήταν αυτή. "Δώσε μου γραπτώς πως αρνείσαι να περιθάλψεις το παιδί μου κλπ" και σηκώθηκε και έφυγε. Ετσι απλά.

Εφυγε - ήταν 2 η ώρα τη νύχτα και είπε στις νοσηλέυτριες αν αλλάξω γνώμη να την ειδοποιήσουν. Αλλιώς είναι δική μου ευθύνη. Το παιδί καιγόταν, τα πράγματα είχαν προχωρήσει και έπρεπε να κάνω πίσω. Μάλιστα εκείνη την ώρα το είχα αγκαλιά και λέω στον άντρα μου: Φεύγουμε; πάμε στο Μητέρα να τελειώνουμε; και μου θύμισε τα λόγια της παιδιάτρου μας και των συγγενών μας.

 

Θεωρώ πως αυτός ήταν ο λόγος που μας ταλαιπώρησαν έτσι και που η προισταμένη του τμήματος με είχε στην μπούκα, με πρόσβαλε συνεχώς καθόλη την διάρκεια. Ασφαλώς και το άνοιξα το στοματάκι μου πολλές φορές - ιδίως στην προαναφερόμενη αλλά όχι μπροστά στο παιδί.

Μα γύρναγαν την πλάτη και λες και μίλαγες στον τοίχο.

 

Εχω κάτσει κορίτσια και μιλάω στο γκισέ των νοσηλευτριών. Με κοιτάνε μες τα μάτια 4. Οι δύο μιλάνε στο τηλέφωνο. Με κοιτούν όμως.

"Θα μου δώσετε κάτι να σκεπάσω το παιδί;" σεντόνι, κουβέρτα;

Τίποτα. Με κοιτάζουν ΜΕΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ. Επανέλαβα 3 φορές. Μέ έπιασαν τα γέλια και φώναξα: Ρε σεις, έχετε στηθεί για φωτο και δεν το λέτε; Περιμένετε να φέρω την φωτογραφική!!!!!! Και η μία έκλεισε το τηλέφωνο και σηκώθηκε να μου δώσει σεντονάκι.

 

Τι να πω. Αν δεν είχες εκεί μέσα κάποιον ανώτερό της που θα μπορούσες να απευθυνθείς, εγώ θα καλούσα την αστυνομία. Δεν καταλαβαίνω ποιο ήταν ακριβώς το πρόβλημά της και έπρεπε οπωσδήποτε να περάσεις έξω.

 

Εγώ θα σου πρότεινα να κάνεις μια γραπτή καταγγελία και να την κοινοποιήσεις στη διοίκηση του νοσοκομείου και οπωσδήποτε σε κάθε ενδιαφερόμενο εκτός νοσοκομείου (πχ Συνήγορο κτλ). Θα αναφερθείς προσωπικά στη συμπεριφορά της κυρίας (που και δίκιο να είχε- δηλ αυτό να προβλέπεται από κάποιον κανονισμό- δεν συμπεριφέρεσαι με τέτοιον τρόπο, ούτε εκβιάζεις), στη συμπεριφορά όσων νοσηλευτριών σου φέρθηκαν προσβλητικά και στις άσχημες συνθήκες που επικρατούσαν (θα μιλήσεις για συγκεκριμένα δωμάτια).

 

Εγώ θα το έκανα, έτσι για το γμτ και ας μην γινόταν τίποτα.

 

Πάντως ένας γνωστός μου που έχει κάνει 2 παρόμοιες καταγγελίες (που αφορούσαν κυρίως άσχημη-προσβλητική-ρατσιστική) συμπεριφορά (όχι σε νοσοκομεία), δικαιώθηκε πριν φτάσει σε δικαστήρια.

Link to comment
Share on other sites

Ακριβώς daisy!!!!! μόνο εγώ να πάρω ευθύνη - όχι αυτοί!.

Και άλλη μία μαμά κόλλησε γαστρεντερίτιδα και λιποθύμησε πια. Το παιδάκι ήταν 4 ετών και έμεινε μόνο του. Δεν προσπάθησαν να συνεφέρουν την μητέρα οι νοσηλεύτριες ή να πάει ένας γιατρός. Την είχαν την κοπέλα στο πάτωμα και προσπαθούσαν άλλες μαμάδες να την συνεφέρουν.

 

Μετά από φωνές και απειλές άλλων μαμάδων άνοιξαν τον φάκελο του παιδιού και πήραν τηλέφωνο στο σπίτι του (εκτός Αθηνών) να ειδοποιήσουν κάποιον να έρθει να παραλάβει μαμά και να φροντίσει παιδί.

 

Ekavi θα το κάνω, εχω το φωτογραφικό υλικό και τα ονόματα, αριθμούς δωματίων και όλα τα καλά. Νομίζω πως δεν θα μας ξανατύχει, θα το κάνω για τα επόμενα παιδιά όμως.

Η δικαιολογία τους ήταν ότι οι γονείς κριτικάρουμε τον τρόπο που δουλεύουν (φλεβοκαθετήρες/αιμοληψίες κλπ) γιατί λυπόμαστε τα παιδιά μας και τσακωνόμαστε μαζί τους και δεν τους αφήνουμε να κάνουν αυτό που πρέπει.

Link to comment
Share on other sites

Ακριβώς daisy!!!!! μόνο εγώ να πάρω ευθύνη - όχι αυτοί!.

Και άλλη μία μαμά κόλλησε γαστρεντερίτιδα και λιποθύμησε πια. Το παιδάκι ήταν 4 ετών και έμεινε μόνο του. Δεν προσπάθησαν να συνεφέρουν την μητέρα οι νοσηλεύτριες ή να πάει ένας γιατρός. Την είχαν την κοπέλα στο πάτωμα και προσπαθούσαν άλλες μαμάδες να την συνεφέρουν.

 

Μετά από φωνές και απειλές άλλων μαμάδων άνοιξαν τον φάκελο του παιδιού και πήραν τηλέφωνο στο σπίτι του (εκτός Αθηνών) να ειδοποιήσουν κάποιον να έρθει να παραλάβει μαμά και να φροντίσει παιδί.

 

Ekavi θα το κάνω, εχω το φωτογραφικό υλικό και τα ονόματα, αριθμούς δωματίων και όλα τα καλά. Νομίζω πως δεν θα μας ξανατύχει, θα το κάνω για τα επόμενα παιδιά όμως.

Η δικαιολογία τους ήταν ότι οι γονείς κριτικάρουμε τον τρόπο που δουλεύουν (φλεβοκαθετήρες/αιμοληψίες κλπ) γιατί λυπόμαστε τα παιδιά μας και τσακωνόμαστε μαζί τους και δεν τους αφήνουμε να κάνουν αυτό που πρέπει.

 

έλεος! Στο δρόμο να το πάθαινε είχε ελπίδα να έρθει και κανένα ασθενοφόρο. Κι εμένα σου λέω με διώξανε οχι να με δεί και γιατρός... πού νόμιζα οτι βρίσκομαι, σε κανένα νοσοκομείο;

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ekavi θα το κάνω, εχω το φωτογραφικό υλικό και τα ονόματα, αριθμούς δωματίων και όλα τα καλά. Νομίζω πως δεν θα μας ξανατύχει, θα το κάνω για τα επόμενα παιδιά όμως.

Η δικαιολογία τους ήταν ότι οι γονείς κριτικάρουμε τον τρόπο που δουλεύουν (φλεβοκαθετήρες/αιμοληψίες κλπ) γιατί λυπόμαστε τα παιδιά μας και τσακωνόμαστε μαζί τους και δεν τους αφήνουμε να κάνουν αυτό που πρέπει.

 

Να το κάνεις!

 

Δεν ζήτησα μαντάμ να μπω σε χειρουργείο. Έλεος. Θα κάτσω εδώ και δεν θα σας μιλάω καθόλου. Αρνείσαι νοσηλεία, για να καταλάβω... (κάτι τέτοιο θα της έλεγα πιστεύω)

Link to comment
Share on other sites

εχω παει τα παιδια μου κ στο αγια σοφια κ στο κυριακου.το κυριακου ειναι σαφως εγκατελελειμενο.δεν εχει γινει ανακαινιση οπως στο αγια σοφια που ειναι πιο καινουριο.ευτυχως για μερες εχουμε μεινει μονο στο σοφια.η αληθεια ειναι οτι αν μπορεις να παραβλεψεις τις συνθηκες αυτες ειναι καλυτερα τα δημοσια.μη ξεχναμε οτι τα ιδιωτικα σε κρατανε οσο μπορουν μεσα γιατι εχουν κ οικονομικα συμφεροντα.αν κλεισει το νοσοκομειο μενουν χωρις δουλεια.πολλες φορες υπερβαλουν στις διαγνωσεις τους κ εμεις που αγωνιουμαι για τα παιδια μας τα δεχομαστε.

εχω παει σε ιδιωτικο ωρυλα που χειρουργει σε ιδιωτικο.εχω παει σε ωρυλα που χειρουργει στο αγια σοφια.ο πρωτος μου ειπε οτι το παιδε πρεπει να χειρουργηθει εχθες κ ο δευτερος μου ειπε οτι δεν χρειαζεται κ το παρακολουθουμε.το παιδι δεν εχει ξανακανει ωτιτιδα εδω κ ενα χρονο!!ο πρωτος ομως ηθελε σωνει κ ντε χειρουργειο.δυστυχως δεν ειναι ολοι οι γιατροι κ ανθρωποι.τωρα με την οικονομικη κριση να δεις πως κανουν να σε ανοιξουν!!αστα!

NRNSp2.pngsMstp2.png
Link to comment
Share on other sites

xena, υπήρχε η δυνατότητα, αφού έγινε η διάγνωση, να υπογράψεις και να πας στο ιδιωτικό που πηγαίνεις συνήθως; Γιατί, αν κατάλαβα καλά, για την έγκυρη και έγκαιρη διάγνωση αγωνιούσατε όλοι.

 

Περαστικά σας...

Link to comment
Share on other sites

Xena, καλησπερα.Διαβαζα το post σου και μου ξυπνησες τις χειροτερες μνημες.Πριν 3 χρονια νοσηλευτηκε εκει η μικρη της αδρεφης μου, για τους ιδιους λογους που αναφερεις, ολοι μας ελεγαν οτι στο δημοσιο ειναι καλυτερα. Περασαμε ακριβως τα ιδια οπως τα περιγραφεις, η μικρη ηταν μονο 20 μηνων και ειχαμε κανει χειρουργειο στο χερακι της(εχει γεννηθει με δυο δακτυλακια ενωμενα και καναμε διαχωρισμο). Περνουσαμε ακριβως οπως τα περιγραφεις αλλα καναμε υπομονη, εγω δεν εφυγα στιγμη απο το πλευρο της αδερφης μου μερα νυχτα για ψυχολογικους κυριως λογους αλλα και πρακτικους, το παιδι ηταν πολυ μικρο και το βραδυ δεν επρεπε να αλλαξει ουτε πλευρο. Βοηθεια απο το προσωπικο ΜΗΔΕΝ, ευγενεια ανυπαρκτη και το αποκορυφωμα το τριτο βραδυ που ημασταν μεσα, εχω βγει για λιγο εκτος νοσοκομειου να βρω φαρμακειο γιατι κατι χρειαζομασταν που δεν ειχαν, γυρνωντας στο δωματιο συνειδητοποιω μες στη νυστα μου οτι εχει σφουγγαρισει η καθαριστρια εκει που παταω, γυρναω την κοιταω και της λεω χιλια συγνωμη. Η απαντηση;;;; Δεν μας παρατας κοπελα μου, τι να την κανω την συγνωμη σου!!!!Για αλλη μια φορα κανω υπομονη και δεν μιλαω, απο την ιδια μερα η συγκεκριμενη καθαριστρια οποτε εμπαινε στο δωματιο επειτηδες εκανε θεμα, εκει ΞΕΣΠΑΣΑ... Βγηκα εξω στο διαδρομο και τι ελεγε το στομα μου δεν ξερω!Που ειμαστε σε καμια τριτοκοσμικη χωρα; Μηπως πρεπει να πω κ ευχαριστω για κατι που πληρωνω ΕΓΩ και ολοι οι πολιτες;;; Δεν υπολογιζουν πουθενα οτι για να ειμαστε εκει μεσα εχουμε τον πονο μας, το αγχος μας και ισως θα επρεπε να εχουν μια ιδιαιτερη συμπεριφορα οσοι εργαζονται σε τετοιους χωρους;;; Ζηταω πολλα;;; Οταν ερχοντουσαν ομως ο γαμπρος μου, ο αντρας μου, ή ο πατερας μου που υψωνουν την φωνουλα τουςοπου χρειαστει σουζα καθοντουσαν!!! Μηπως τελικα πρεπει να συμπεριφερομαστε ετσι;;;; Κ το αποκορυφωμα ειναι οτι τελικα η επεμβαση ειχα επιπλοκη το παιδακι πηγαινε απο το κακο στο χειροτερο και αφου τα σκασαμε στο ΙΑΣΩ μας φερθηκαν σαν να ειμαστε ανθρωποι κ οχι ζωα κ ειδαμε κ αποτελεσμα! Κ φανταστειτε οτι τοτε δεν ημουν ακομα μανουλα γιατι μονο τωρα μπορω να αντιληφθω την αγωνια μιας μανας... Μου σηκωνεται η τριχα που τα θυμαμαι... Ελπιζω πραγματικα να ειμαστε εξαιρεση...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Κάτι μου λέει ότι νοσηλεύτηκες στον 3ο , στην αριστερή πτέρυγα (πριν σας πάνε στον 4ο, στις "θέσεις")...

 

Εντιτ: για τη xena το λέω

 

Ακριβώς!!! Μα ακριβώς!!!!

 

 

Αγγελίνα την ημέρα που ξημέρωσε πήρα τηλέφωνο στο ιδιωτικό να πω την αλήθεια και ζήτησα αν γίνεται ασθενοφόρο και διακομιδή. Μου είπαν να μιλήσω με τον επιμελητή μας και να αιτηθώ ιστορικό και πράγματι θα γίνει.

ΟΜΩΣ θα έκαναν και πάλι τις ίδιες εξετάσεις στο παιδί (ξανά αίμα και δικό τους φλεβοκαθετήρα, ξανά πλάκες - extra rad δηλαδή) διότι μετρούν με δικά τους αντιδραστήρια. Επίσης ο συγγενής μου γιατρός μου είπε πως είμασταν σοβαρά και να καθόμασταν με υπομονή εκεί που καθόμαστε γιατί στα ιδιωτικά εάν άλλαζαν αντιβίωση και μου έβαζαν ένα γενόσημο που δεν θα έπιανε το μικρόβιο θα είχα άλλα.

Τι θα έκανες; Εγώ ακύρωσα την διακομιδή.

 

edit: Basia, δεν έχω λόγια.. σε καταλαβαίνω όσο κανείς.

Link to comment
Share on other sites

Εχω και εγώ τραγική εμπειρία από το παίδων, για αυτό και φρόντισα να κάνω μια ιδιωτική ασφάλεια στην μικρή μου. Δεν μπορώ να ακούω πια την άποψη ότι μονο το παίδων έχει τους καλύτερους γιατρούς. Ισως κάποτε να ίσχυε αυτό, τώρα όμως όχι. Οι καλύτεροι γιατροί έχουν πάει πλέον στα ιδιωτικά και αυτό είναι γεγονός.

Το αγλαία κυριακού δεν θέλω να το ξαναδώ ποτέ στα μάτια μου. 4 μηνών με στέλνει η τότε παιδίατρός μου (έφαγε σουτ και αυτή, γιατί ενώ ήθελα να το πάω Ιασω εκείνη μου έλεγε όχι, στο παίδων). Της έκαναν υπερηβική σε ένα δωμάτιο μέσα στο οποίο είχε μπουκάρει ένα τσιγκανάκι και το κυνηγούσε ένας φύλακας και στην μέση πάνω στο φορείο το 4 μηνών παιδί μου να κλαίει και να ουρλιάζει. Το αποτέλεσμα? Της τραυμάτισαν την ουροδόχο κύστη με το τραγικότερο αποτέλεσμα της αιμορραγίας. Ενας γιατρός που δεν ήξερε την τύφλα του αφού έπαιξε με το κορμάκι της μικρής μου και δεν μπορούσε να τα καταφέρει, έστειλε να φωνάξουν κάποιον άλλον να την αποτελειώσει. Αυτοί είναι οι κορυφαίοι γιατροί του παίδων??? Ολα αυτά μπροστά στα μάτια μου. Με στέλνουν σε ένα δωμάτιο της κακής συμφοράς, δίπλα τσιγκανάκια ηλικίας 10 και βάλε που ξερνοβολούσανε και το δικό μου νεογέννητο. Δεν το έβαλα καν στο δωμάτιο, καθόμουν στο διάδρομο με το μωρό αγκαλιά. Βρίσκω την προισταμενη, υπογράφω και πάω στο παίδων πεντέλης. Πολύ καλύτερες συνθήκες εννοείται αλλά ούτε και εκεί έμεινα ευχαριστημένη. Η προισταμένη της βάρδιας δεν με άφησε να παραστώ δίπλα στο ανήμπορο μωρό μου για τον φλεβοκαθετήρα, ήμουν ανένδοτη όμως και δεν το κούναγα ρούπι και εκείνη με μια άλλη νοσοκόμα άρχισαν την διαδικασία μιλώντας για κάτι βαπτίσια ενώ το μωρό μου ούρλιαζε. τότε με άκουσε όλο το νοσοκομείο και αυτή μου λέει'' θα καλέσω την ασφάλεια'' και της λέω ΄΄κάλεσε και την αστυνομία''. Να ηταν μόνο αυτά, πόσα άλλα μπορώ να γράψω ακόμη αλλά δεν έχω το κουράγιο ούτε να τα ξαναθυμηθώ.

Για αυτό λοιπόν, xena, στην ερώτησή σου, ιδιωτικό και πάλι ιδιωτικό. Και για την ακρίβεια το ιασω και το μητέρα είναι τα καλύτερα και αυτό το λεώ μέσα από δικές μου εμπειρίες, φίλων και οικογένειας.

Link to comment
Share on other sites

Ξέρω ster, εγώ στο Μητερα τα πάω, έχω ασφάλεια και δεν πληρώνω τίποτα ή μόνο ψίχουλα εκεί. Και μου φέρνουν να φάω κάθε ημέρα μενού σαν να τρώω έξω. Και μου στρώνουν κρεβάτι να ξαπλώσω δίπλα στο παιδί μου. Εχουν αποδεχτεί το κίνημα "ποτε πια μόνα" και μου φέρονται ανθρώπινα.

 

Αυτή όμως είναι η δική μας εντύπωση κι όχι των συγγενών γιατρών και αμφιταλαντευόμαστε με τον άντρα μου τι θα κάνουμε αν παρουσιαστεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον. Εμείς γιατροί δεν είμαστε για να κρίνουμε και σκεφτόμαστε μήπως είναι εγωϊστικό να προτιμήσουμε το Ιδιωτικό (επειδή είμαστε καθαρά και άνετα) διακινδυνεύοντας την υγεία του παιδιού (κατά τους παραπάνω γιατρούς) για να μην παιδευτούμε και νιώσουμε ζώα στο δημόσιο.

Link to comment
Share on other sites

Ακριβώς!!! Μα ακριβώς!!!!

 

 

Αγγελίνα την ημέρα που ξημέρωσε πήρα τηλέφωνο στο ιδιωτικό να πω την αλήθεια και ζήτησα αν γίνεται ασθενοφόρο και διακομιδή. Μου είπαν να μιλήσω με τον επιμελητή μας και να αιτηθώ ιστορικό και πράγματι θα γίνει.

ΟΜΩΣ θα έκαναν και πάλι τις ίδιες εξετάσεις στο παιδί (ξανά αίμα και δικό τους φλεβοκαθετήρα, ξανά πλάκες - extra rad δηλαδή) διότι μετρούν με δικά τους αντιδραστήρια. Επίσης ο συγγενής μου γιατρός μου είπε πως είμασταν σοβαρά και να καθόμασταν με υπομονή εκεί που καθόμαστε γιατί στα ιδιωτικά εάν άλλαζαν αντιβίωση και μου έβαζαν ένα γενόσημο που δεν θα έπιανε το μικρόβιο θα είχα άλλα.

Τι θα έκανες; Εγώ ακύρωσα την διακομιδή.

 

edit: Basia, δεν έχω λόγια.. σε καταλαβαίνω όσο κανείς.

 

Για τη διακομιδή: εφόσον παραλάβει το παιδί ασθενοφόρο από το ιδιωτικό, ο φλεβοκαθετήρας παραμένει, δεν αφαιρείται. Επίσης, οι εξετάσεις δεν επαναλαμβανοντ

ΥΓ: τουλάχιστον, από τον επιμελητή αυτόν (αν είναι ο Ί... ) δεν πρέπει να έχετε παράπονο. Τον συμπαθούν όλοι, εν γένει.

Link to comment
Share on other sites

Θα συμφωνησω με ster! Αφου εκει ειναι μονο οι καλυτεροι, στις δικες μας περιπτωσεις που ηταν;;; Διακοπες; Xena μου εγω στην ερωτηση σου θα απαντησω με σιγουρια, ιδιωτικο κ παλι ιδιωτικο! Γιατι οπως ακουσες στο ΙΑΣΩ δεν πηγαμε μονο για τος συνθηκες αλλα εκει εγινε ουσιαστικη δουλεια στο παιδι! ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι μετα απο αυτην την εμπειρια με το που καναμε την μικρη με τον αντρα μου της καναμε ιδιωτικη ασψαλεια και οταν χρειαστηκε να παμε στο ΜΗΤΕΡΑ μας φερθηκαν τελεια κ το παιδι μια χαρα...

Link to comment
Share on other sites

Ακριβώς!!! Μα ακριβώς!!!!

 

 

Αγγελίνα την ημέρα που ξημέρωσε πήρα τηλέφωνο στο ιδιωτικό να πω την αλήθεια και ζήτησα αν γίνεται ασθενοφόρο και διακομιδή. Μου είπαν να μιλήσω με τον επιμελητή μας και να αιτηθώ ιστορικό και πράγματι θα γίνει.

ΟΜΩΣ θα έκαναν και πάλι τις ίδιες εξετάσεις στο παιδί (ξανά αίμα και δικό τους φλεβοκαθετήρα, ξανά πλάκες - extra rad δηλαδή) διότι μετρούν με δικά τους αντιδραστήρια. Επίσης ο συγγενής μου γιατρός μου είπε πως είμασταν σοβαρά και να καθόμασταν με υπομονή εκεί που καθόμαστε γιατί στα ιδιωτικά εάν άλλαζαν αντιβίωση και μου έβαζαν ένα γενόσημο που δεν θα έπιανε το μικρόβιο θα είχα άλλα.

Τι θα έκανες; Εγώ ακύρωσα την διακομιδή.

 

edit: Basia, δεν έχω λόγια.. σε καταλαβαίνω όσο κανείς.

 

Θα έκανα ακριβώς το ίδιο με σένα.

 

Τι να πω ρε παιδιά...αίσχος κι αηδία. Τι να πω. Μακάρι να είναι η τελευταία ταλαιπωρια που περάσατε στη ζωή σας. Καλή ανάρρωση.

Link to comment
Share on other sites

Για τη διακομιδή: εφόσον παραλάβει το παιδί ασθενοφόρο από το ιδιωτικό' date=' ο φλεβοκαθετήρας παραμένει, δεν αφαιρείται. Επίσης, οι εξετάσεις δεν επαναλαμβανοντ

ΥΓ: τουλάχιστον, από τον επιμελητή αυτόν (αν είναι ο Ί... ) δεν πρέπει να έχετε παράπονο. Τον συμπαθούν όλοι, εν γένει.[/quote']

 

Για τα υπόλοιπα δεν ξέρω, αλλά για οι εξετάσεις επαναλαμβάνονται μια χαρά, όχι μόνο από δημόσιο σε ιδιωτικό, αλλά κι από δημόσιο σε δημόσιο. Τα θυμάμαι από τη μαμά μου, που την έτρεχα από το Παπανικολάου στο Θεαγένειο. Φτου κι απ' την αρχή ακτινογραφίες, αίματος, όλο το πακέτο. Το κάθε νοσοκομείο ήθελε τα δικά του.

Link to comment
Share on other sites

εμείς έχουμε κάνει ιδιωτική ασφάλεια για να μην ζήσουμε τα ανωτέρω που αναφέρεις :(

και εμάς επεσαν να μας φάνε οτι οι καλύτεροι γιατροί ειναι στο παίδων κτλ κτλ ΑΛΛΑ επειδή δεν θέλω να πάω με ενα σπασμένο χέρι και να φύγω με άλλα την κάναμε και χαλάλι τους. Το ίδιο σκεφτόταν και μια φίλη μέχρι που ο μικρός της έπαθε βρογχιολιτιδα και έμεινε μια εβδομάδα στο παιδων, μόλις βγήκε έκανε αμέσως ασφάλεια. Εντάξει τι να κάνεις; φαντάζομαι οτι είχες μια λάθος διάγνωση από το ιδιωτικό ίσως γιατί ήταν κάτι στην αρχή του. Ολες οι ιωσεις πνευμονίες κτλ ξεκινάνε με την εικόνα της ίωσης οπότε κάτι στην πολύ αρχή του μπορεί να μπερδέψει φαντάζομαι τους γιατρούς.

Link to comment
Share on other sites

Εμείς έχουμε δύο νοσηλείες στο τσεπάκι από το Παίδων Πεντέλης και δεν είχαμε ιδιαίτερα παράπονα. Αυτό με το να μην αφήνουν το γονιό μέσα, ήταν έτσι και έτσι, εμένα με είχαν αφήσει τη δεύτερη φορά και τις δύο φορές το παιδί καταλάβαινε και δεν τρομοκρατήθηκε. Το προσωπικό ήταν νορμάλ, ούτε σκιζόταν, ούτε αδιαφορούσε. Μάλλον επαγγελματισμό θα το περιέγραφα, γενικά. Μόνο που τη δεύτερη φορά που είχαμε αρχές πνευμονίας, μας βάλαν με άλλους 3 που είχαν όλοι κάτι στο αναπνευστικό! Η χαρά της ίωσης. Και άντε να πείσεις το 4χρονο, έστω και άρρωστο, ότι δεν πρέπει να αγγίξει τίποτα εκτός από το κρεβάτι του! Εγώ κοιμόμουν κατευθείαν στο κρεβάτι με το παιδί και κανείς δεν μου είπε τίποτα, οι άλλες μαμάδες το έπαιζαν ηρωϊδες, δεν ξέρω, δεν έπαιζε να βγάλω βράδυ σε καρέκλα, απλώς δεν έπαιζε. Είχε άνετα μεγάλα κρεβάτια. Καλά, για τα μωρά, εννοείται είχε κουνάκια και τίποτα για την ξεκούραση της μαμάς. Καρεκλίτσες σκέτες.

 

Edit ένα ένα τα θυμάμαι... Για τις μωρομάνες όμως ήταν ζόρικα, δεν το συζητώ. Όρθιες γύρω από τα κουνάκια, να έχουν ψιλοφρικάρει, οι περισσότερες φαινεται ότι είχαν πρωτότοκα και δεν ήξεραν καλά καλά καλά πού πάνε τα τέσσερα όσον αφορά το γερό μωρό, πόσο μάλλον το άρρωστο... Οπότε εκεί, αισθανόμουν ότι το μη ιδανικό περιβάλλον έπαιζε ρόλο στο τι γεύση θα άφηνε όλο αυτό στους γονείς και στα παιδιά. Απομόνωση νομίζω κάναν μόνο για τα νεογέννητα, αλλά και εκεί, τα έχεις δει όλα, με νεογέννητο νοσοκομείο. Οι μαμάδες των μεγαλύτερων παιδιών ήταν όλες πολύ κουλ, όλες και όλοι χαλαροί, γιατί φαίνεται θέλαν να περάσουν την ηρεμία στα παιδιά. Λες και ήμασταν όλοι κατασκήνωση, ένα πράγμα, μια ηρεμία όμως, τι να πω... Αυτό για τα παιδιά από 2-3 ετών και πάνω. Όμως και τα μικρά παιδιά νιώθουν εν μέρει την ταραχή και τα ίδια τα μωράκια, κάποια από αυτά, είχαν φρικάρει και σήκωναν τον όροφο στο πόδι. Αυτό τη μία από τις δύο φορές. Μπορεί και να έτυχε.

 

Την πρώτη φορά είχαμε υποψία μηνιγγίτιδας, ευτυχώς δεν είχαμε τίποτα τέτοιο, αλλά λόγω της κατάστασης μας είχαν σε μονόκλινο, τύπου απομόνωση, χωρίς να μας το ανακοινώσουν και κάναμε ωραίες διακοπές, γιατί τότε ήμουν πηγμένη με τα δίδυμα-γραφείο-τρέξιμο 50 εβδομάδες το χρόνο. Ενώ στο νοσοκομείο, μονόκλινο, μόνη μου με ένα παιδί, όταν ειδικά καταλάβαμε ότι είμαστε σε απλή παρακολούθηση, ήταν χλίδα που ούτε στις κανονικές μου διακοπές δεν ζούσα! Άνεση, ξενοιασιά, χαλαρότητα! Το παιδί δεν με διεκδικούσε συνεχώς, όπως όταν θα ήταν σπίτι με το αδεφάκι, ήταν ήρεμο, μιλάμε μου έμεινε το πόσο ηρέμησα και ξεκουράστηκα εκεί μέσα!

 

Νομίζω ότι στο συγκεκριμένο και ανάλογα τον ασφαλιστικό φορέα και την πληρότητα του νοσοκομείου, μπορεί κανείς να ζητήσει δίκλινο...

 

Πάντως την άλλη νοσηλεια, τη δεύτερη, πιστεύω θα τη γλιτώναμε, αν είχαμε παιδίατρο που κάνει παρακολούθηση στο σπίτι. Πάρα πολλές εισαγωγές γίνονται με αγωγή που θα μπορούσε να πάρει το παιδί και στο σπίτι και ο λόγος εισαγωγής είναι για να παρακολουθείται. Οπότε αν έχει παιδίατρο, που τα κάνει αυτά σπίτι, φαίνεται ότι ένα ποσοστό εισαγωγών θα μπορούσε να γλιτώσει κανείς.

 

Για την ακρίβεια, η δικιά μας, έχει ιατρείο 3 φορές την εβδομάδα, απόγευμα και εκτός αυτών των ωρών δεν μας καλύπτει και μας έστειλε νοσοκομείο, για 2 πολύ ανησυχητικά περιστατικά, έτσι έδειχναν τουλαχιστον στην αρχή, που είχαμε. Επί λέξει νοσοκομείο, ακόμα και αν συνεργάζεται με ιδιωτικό...

 

Με αυτό τον τρόπο, για απλό έλεγχο που θα μπορούσε να είχε κάνει και η παιδίατρός μας, επισκεφτήκαμε και τα εξωτερικά των άλλων νοσοκομείων, 2-3 φορές του Αγλαϊα Κυριακού και μία φορά του Αγ. Σοφίας. Για το Αγλαϊα, κρίνοντας από τα εξωτερικά, έχω τη χειρότερη γνώμη. Οπότε για εμάς η πρώτη προτίμηση είναι το Πεντέλης. Αν τυχαίνει να μην εφημερεύει και το εκάστοτε πρόβλημα φαίνεται ότι μπορεί να περιμένει λίγες ωρίτσες, προτιμώ να περιμένω να ανοίξει η εφημερία του Πεντέλης, που είναι και πιο κοντά μας και σε περίπτωση νοσηλείας θα εκτιμηθεί ότι θα είναι κοντά στο σπίτι, για να πηγαινοέρχονται οι ενήλικες... Για κάτι κατεπείγον, εννοείται τρέχουμε όπου εφημερεύει. Πάντως στο Αγ. Σοφία, έχω να το λέω, εντυπωσιάστηκα από την οργάνωση, την προθυμία του προσωπικού και τη γρηγοράδα στην εξυπηρετηση στα εξωτερικά. Πριν κανα χρόνο αυτά, νομίζω έχει σημασία αυτό, γιατί πιο πριν μπορεί να ήταν αλλιώς. Ακριβώς το αντίθετο στο Αγλαϊα Κυριακού. Πιο αντίθετα, δεν γίνεται.

Link to comment
Share on other sites

καταρχήν να πω οτι ευχομαι περαστικα και να φυγουν όλα μακριά πίσω σας. φρικτή εμπειρία.

θα σχολιάσω μόνο το θεμα της απομακρυνσης του παιδιού, γιατι τα άλλα θέματα δεν εχω ασχοληθεί και δεν ξέρω τι ακριβως φταίει.

 

Εννοείται πως ζήτησα να είμαι παρούσα για τον φλεβοκαθετήρα και η απάντηση ήταν αρνητική. Μου είπαν να περάσω έξω. Με το παιδί ή μόνη μου. Ούτε τα έντυπα που έχουν ετοιμάσει εδώ απ' το κίνημα τους συγκίνησε ούτε τίποτα. Ηταν ρητή η αν. διευθύντρια, ή θα συμμορφωθείτε και θα βγείτε έξω να κάνουμε την δουλειά μας ή θα πάρετε το παιδί να φύγετε.

Δεν περιγράφω άλλο εδώ γιατί και μόνο που τα θυμάμαι πνίγομαι. Μόνο θα παραθέσω πως τα έντυπα του συνήγορου του πολίτη και η καταγγελία έγιναν σκουπίδια στον κάδο του δωματίου νοσηλείας.

 

λοιπον μετα απο κάποιους μήνες που παρακολουθώ την ομάδα ποτέ πια μόνα εχω να πω τα εξής.

Οι διαχειρίστριες της ομάδας λένε σε ολους να διαβασουν τα εγγραφα και να καταλαβουν τι αυτά σημαίνουν.

Είναι νομικά θέματα. Είναι νομικά θέματα τα οποία εάν δεν τα κατανοήσετε επακριβώς, δεν θα μπορείτε να απαντήσετε σε αυτές τις "κυρίες".

 

Ναι τότε θα γινουν τα χαρτιά αυτά σκουπίδια στους καλαθους των αχρήστων και μην εκπλήσσεστε, - τις περισσότερες φορές, και οι ίδιοι δεν γνωρίζουν τι νόμους παραβαίνουν και ότι θα μπορούσαν να πανε φυλακή.

όταν όμως γνωρίζετε το νόμο και μπορείτε να απαντήσετε όπως πρέπει,

τότε δεν μπορεί ΚΑΝΕΝΑΣ να σας το παίζει υπερανω.

 

δεν αρκεί να έχετε τα χαρτιά αυτά μαζί σας ή να τα υποδεικνείετε. πρεπει να τα ΜΑΘΕΤΕ απέξω τι σημαίνουν. όσες δεν ξέρετε πηγαιντε να διαβασετε. διαβαστε πολύ. μόνο αυτό βοηθάει και σωζει έτσι ώστε εκείνη τη στιγμή

να μην πέσετε θυμα αυτών των ατόμων που απο τη βόλη τους κανουν αυτά τα πράγματα και παραβιάζουν το δικαίωμά σας.

 

διαβάστε εδω στο άρθρο πως εξελίσσονται τα πράγματα

http://parents.org.gr/news/a575

 

αλλά μόνο εάν σοβαρά ασχοληθείτε θα μπορείτε να το αντιμετωπίσετε.

τα εγγραφα εκεί δεν σας δίνουν αυτοματως την λύση.

θα πρεπει να εισαστε ετοιμοι να καλεσετε αστυνομια, τα χαρτια θα βοηθήσουν τους αστυνομους,

αλλά προπαντων θα πρεπει να τονιζετε ξανα και ξανα το θεμα άρνησης τελεσης οφειλομενης πραξης.

πρεπει να καταλαβετε τι σημαινει. και δεν εχει νοημα να κανετε φασαρια ή φωνες ή απειλες.

 

δεν επιτρεπεται σε κανεναν να σας πει να φυγετε ενοσω το παιδί σας χρήζει ιατρικής περίθαλψης για οποιοδηποτε λογο.

παει ΦΥΛΑΚΗ καποιος αν το κανει αυτό.

μαθετε περισσότερα, τα χαρτιά ειναι για εκτυπωση για να τα κατανοήσετε και να τα πείτε εκεινη τη στιγμή, και όχι για να τα δωσετε να τα διαβασουν.

πρεπει να καλειτε την αστυνομια οταν σας λέει καποιος φύγετε δεν σας περιθαλπτω την στιγμή που υπαρχει διαγνωση κλπ κλπ.

ΤΕΛΟΣ!

 

 

ΚΑΝΕΝΑΣ δεν είναι υποχρεωμένος να υποστεί αυτό το πραγμα και ο νόμος σας προστατευει.

 

το μονο που πρεπει να κανετε ειναι να πειτε αυτά τα πράγματα καντε τα προβα στο σπιτι ,

καντε οτι χρειαζεται για να εχετε το σθενος εκεινη τη στιγμη να αντιμετωπισετε αυτά τα ατομα. αλλα θυμηθείτε, δε θα επιτρεπεται να πειτε χαρακτηρισμούς.

θα παιρνετε την αστυνομια, κανετε μηνυση επιτοπου, δεν πληρώνετε κατι εκεινη τη στιγμη, και πρεπει να συλληφθεί το άτομο που αρνείται την περιθαλψη του παιδιού σας ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ.

αμεση δραση, το παιδί μου κινδυνευει ειναι επικινδυνα αρρωστο δεν το περιθαλπτουν παραβιαζουν το καθηκον τους, το ιατρικο λειτουργημα δεν επιτρεπεται αρνηση τελεσης πραξης, ελατε να τους συλλαβετε.

και εκει να δειτε πως θα αλλαζουν γνωμη γρήγορα.

 

κανενας συνηγορος του πολιτη. ποινικό αδικημα η αρνηση τελεσης οφειλομενης πραξης. διαβαστε τα παντα στο αρθρο.

 

εχω και ενα σχολιο δικο μου απαντηση σε επιστολη του αττικου νοσοκομείου, αυτο ειναι δικο μου κειμενο. διαβαστε να ξερετε τι παιζει.

 

 

τα υπολοιπα, περι καθαριοτητας , καταστασεων, ... αν τηρουσαν τα άλλα, θα παλευόντουσαν με καποιο τρόπο όπως και τα πάλεψε η μαμα αυτή. το πιο φρικτό, είναι αυτο που περιγραφηκε εδω στο quote.

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...