ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

Όταν λες "μελέτες";

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η πλειοψηφία των μαμάδων που ακολουθούν το attachment parenting είναι τόσο απόλυτες και δεν δέχονται κουβέντα ούτε και κάποια διαφορετική άποψη. Έστω τα θετικά μιας διαφορετικής άποψης, και παλεύουν με βαρύγδουπες εκφράσεις να εκμηδενήσουν όλες τις υπόλοιπες μαμάδες που στην τελική για να είμαστε τόσες κάτι καταφέρνουμε...

και για να υπάρχουν και αυτές οι μελέτες κάπου βασίζονται και κάπως αποδίδουν.

 

Λίγο μετριοπάθεια, κανείς δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια...

Ανταλλαγή απόψεων και λίγος σεβασμός στους συνομιλητές...

Βασικά αυτο ειναι! Ποςο εύκολα χρησιμοποιούνται λέξεις του τύπου 'κακοποίηση' ενω εμείς δεν θα τολμούσαμε ποτε να μιλάμε για τέτοια οταν μια μαμα συνεχίζει να κανει μπάνιο με το 10χρονο (και βάλε γιο της!) στο όνομα του attachment parenting !! :roll:

Βασικά αυτο ειναι! Ποςο εύκολα χρησιμοποιούνται λέξεις του τύπου 'κακοποίηση' ενω εμείς δεν θα τολμούσαμε ποτε να μιλάμε για τέτοια οταν μια μαμα συνεχίζει να κανει μπάνιο με το 10χρονο (και βάλε γιο της!) στο όνομα του attachment parenting !! :roll:

Αχ, αυτές τις υπερβολές να μη λέγατε!!! Εκτός αν έχεις φίλους και γνωστούς, ή έχεις διαβάσει για κοπέλες που γράφουν στο φόρουμ και γι' αυτή την περίπτωση!

Επί της ουσίας πάντως, ακολουθώ στο τρίτο μου παιδί, σε αντίθεση με τα δύο πρώτα, το attachment parenting - μόλις τώρα έμαθα και τον ορισμό, δεν είχε τύχει να τον ξανακούσω - κυρίως επειδή μας βολεύει όλους οικογενειακά και λειτουργεί καλά στα πλαίσια της δικής μας οικογενειακής ζωής. Δεν αναγκάζομαι να σηκώνομαι το βράδυ επειδή ακόμη τον θηλάζω (με βολεύει να τον θηλάζω ακόμη και μέσα στον ύπνο μου), τα κορίτσια δεν ξυπνάν γιατί ο μικρός δεν προλαβαίνει να κλάψει και το πρωί είμαι ξεκούραστη γιατί έχω κοιμηθεί καλά και αδιάκοπα.

Εάν δεν λειτουργούσε αυτό καλά στη δική μας οικογένεια και στο δικό μας τρόπο ζωής, εννοείται ότι θα άλλαζα γραμμή πλεύσης. Και εννοείται βρε κορίτσια ότι εάν ο μικρός δεν ξυπνούσε το βράδυ ή εάν προτιμούσε το κρεβάτι του και δεν έκλαιγε θέλοντας να έρθει στο δικό μας, θα προτιμούσα κι εγώ χίλιες φορές την ιδιωτικότητά μας παρά τον συνωστισμό!

Αχ, αυτές τις υπερβολές να μη λέγατε!!! Εκτός αν έχεις φίλους και γνωστούς, ή έχεις διαβάσει για κοπέλες που γράφουν στο φόρουμ και γι' αυτή την περίπτωση!

Αν αυτο ειναι κατι που δεν εχεις συναντήσει εσύ δεν σημαίνει οτι όλες εχουμε τον ίδιο κύκλο!

Ναι ξέρω και προσωπικά μάλιστα και εχω ακουςει και ανάλογο σε φόρουμ...

Attachment parenting δεν ειναι μονο αυτο που ακολουθείς εσύ!

εγώ πιστεύω ότι κάθε μητερα πρέπει να εμπιστεύεται το ένστικτο της και να συμβουλεύεται τα "μπορώ" της. Το πρώτο μου παιδάκι κοιμήθηκε σερί απο βρεφος και θυμάμαι ότι το σήκωνα απο τη κούνια να το πάρω λίγο στο κρεβάτι μου. Το δεύτερο δεν κοιμήθηκε ποτέ στη κούνια παρά μόνο μαζί μου στο κρεβάτι. Δεν ενδιαφέρομαι να μάθω καμία γραπτή μέθοδο, κανενός ειδικού. Κάνω ο,τι μπορώ , αρχικά για το καλό του παιδιου και μετά για τη δική μου ηρεμία. Δεν ξέρω αν ειναι κακοποίηση να αφήνεις το παιδι να κλαίει ελεγχόμενα (όμως) αλλα για μένα ειναι απλά άδικο για το παιδι. Αν μπορούσε να μιλήσει και μας έλεγε: φοβάμαι, διψάω, θέλω την αγκαλιά σου, μην με αφήνεις... Τι θα κάνατε;

Εγώ δεν θα ωραιοποιήσω τα λόγια μου ούτε θα στρογγυλέψω τις φράσεις μου, και όποιος θέλει ας παρεξηγηθεί: μέθοδοι τύπου "κοιμήσου παιδί μου" είναι απαράδεκτες και μόνο κακό κάνουν στα παιδιά.

 

Ζούμε σε έναν κόσμο πολύ σκληρό, που απαιτεί τα παιδιά να γίνουν "ανεξάρτητα" και "αυτόνομα" από τους πρώτους μήνες της ζωής τους. Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ αν είναι φυσιολογικό αυτό; Έχουμε αναρωτηθεί ποιανού "καλό" υπηρετούμε με αυτές τις μεθόδους;

Τα παιδιά μας ζούνε με υποκατάστατα από τις πρώτες ημέρες της ζωής τους: Έχουμε αντικαταστήσει το μητρικό γάλα με σκόνες, το μητρικό στήθος με πλαστικές θηλές, την μητρική αγκαλιά με κουκλάκια, αρκουδάκια, πανάκια, σεντονάκια και λοιπά μπιχλιμπίδια, το νανούρισμα με φωτεινούς προβολείς με ήχο... Και η ιστορία συνεχίζεται... την μαμά με την baby sitter για 12 ώρες το 24ωρο, το σπιτικό φαγητό με delivery, τις οικογενειακές διακοπές με παιδικούς σταθμούς που λειτουργούν μέχρι τις 9 το βράδυ και όλο τον Αύγουστο...

 

Ξεχνάμε όμως ότι για τα περισσότερα παιδάκια η νύχτα, το σκοτάδι και η κατάσταση του ύπνου είναι κάτι πολύ τρομακτικό και δύσκολα διαχειρίσιμο. Το Α και το Ω για τα παιδιά είναι η ασφάλεια, και δεν μπορώ ούτε καν να διανοηθώ ότι οποιαδήποτε μέθοδος εκπαίδευσης περιλαμβάνει κλάμα μέχρι εμετού πίσω από τα κάγκελα μιας κούνιας μέσα στη μοναξιά ενός σκοτεινού δωματίου συμβάλλει με οποιοδήποτε τρόπο στην ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας του παιδιού (έστω και αν η μαμά μπαίνει κάθε 1, 2, 5 ή 10 λεπτά μέσα και διαβεβαιώνει ότι "σε αγαπάω, αλλά σε αφήνω μόνο σου να κλαις και να ζητάς αγκαλιά". Και τελικά γιατί αυτό; Όχι γιατί έκανες κάτι επικίνδυνο, όχι γιατί χτύπησες τον αδερφό σου με τρόπο που μπορεί να του έκανες κακό, όχι γιατί μου ζητάς κάτι που δεν μπορώ να σου προσφέρω γιατί είναι πολύ ακριβό ή κακό για την υγεία σου, όχι γιατί κάνεις πείσματα και δοκιμάζεις τα όριά μου και αν εννοώ αυτό που λέω, όχι γιατί έφαγες 3 παγωτά - όπως άστοχα είπε μια κοπέλα πιο πριν σε άλλο ποστ - και επομένως θα πονέσει το στομάχι σου και η ζάχαρη θα σου κάνει κακό, αλλά γιατί... έτσι "πρέπει". "Πρέπει" να μάθεις ΤΩΡΑ να κοιμάσαι μόνος σου. Αλήθεια, αν τα παιδιά μπορούσαν να κάνουν την ερώτηση "γιατί μου το κάνεις αυτό;", θα είχαμε μια αρκετά πειστική απάντηση να τους δώσουμε..;

 

Ανήκω στις μαμάδες που βάζω όρια στα παιδιά, θέτω κανόνες και χρησιμοποιώ την έννοια της τιμωρίας όταν οι κανόνες αυτοί παραβιάζονται (π.χ. "θα καθήσεις εδώ να σκεφτείς αν είναι σωστό αυτό που έκανες"). Εννοώ αυτό που λέω στα παιδιά μου, δεν τα κοροϊδεύω, τηρώ τις υποσχέσεις μου και επιβάλω τις "ποινές" που έχω προαναγγείλει (αν πω ότι δεν θα κάνουμε το Α αν δεν κάνουν το Β, όντως δεν κάνουμε το Α αν δεν κάνουν το Β). Αλλά δεν παίζω με την ανασφάλεια των παιδιών μου. Ποτέ. Και επειδή είμαι πεπεισμένη ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου πλάθεται σε συντριπτικό ποσοστό τα πολύ πρώτα χρόνια της ζωής του, και επειδή είμαι επίσης πεπεισμένη ότι αυτά μου μας ορίζουν ως ανθρώπους ανατρέχουν πολύ πίσω στη ζωή μας, σε ανεξίτηλα σημάδια που καν τα θυμόμαστε, και τέλος, επειδή βλέπω γύρω μου πάρα πολλούς ανθρώπους με συμπεριφορές προβληματικές χωρίς προφανή αιτία (είναι άραγε του χαρακτήρα τους?), έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ μεγάλο το ρίσκο για μένα να προτιμήσω μεθόδους με βραχυχρόνια "θετικά" αποτελέσματα - ήσυχος ύπνος τις νύχτες χωρίς ενοχλητικούς επισκέπτες στο διπλό κρεβάτι - και αμφίβολα εσωτερικά σημάδια (ο κύριος/κυρία που έγραψε το σκουπίδι αυτό μπορεί να μας εγγυηθεί ότι η μέθοδός του είναι απολύτως ασφαλής και ακίνδυνη?), από αυτό που μου λέει το ένστικτο, η λογική και η καρδιά μου: να σηκώσω το παιδί μου, να το φιλήσω, να το καθησυχάσω, να το κρατήσω στην αγκαλιά μου και να κοιμηθούμε μαζί, για όσο και όποτε θέλει.

Πολύ ωραίο και αναλυτικό ποστ που μόλις ανακάλυψα μέσα στο χαμό των σελίδων του συγκεκριμένου θέματος. Πραγματικά με εκφράζει απόλυτα!

Έτσι ακριβώς...

Πολύ ωραίο και αναλυτικό ποστ που μόλις ανακάλυψα μέσα στο χαμό των σελίδων του συγκεκριμένου θέματος. Πραγματικά με εκφράζει απόλυτα!

και εμενα με καλυψε απολυτα το ποστ της κοπελας!!παρτε αγκαλιτσα τα παιδια σας και απολαυστε τα...οπως και εγω απολαυσα τον υπνο αγκαλια με τη δικη μου μαμα(την εχω χασει δυστυχως) ετσι κανω και με το μωρακι μου και δε το αλλαζω με τιποτα...χερακια και γελακια που με ξυπνουν καθε πρωι..

Καλημέρα... έχω μια μπουμπού σχεδόν 11 μηνών και ο ύπνος μας έχει περάσει από διάφορα στάδια..... ως 4 μηνών ξυπνούσε ανά 3 με 4 ώρες για φαγητό.... (κάναμε μεικτή διατροφή με συμπλήρωμα το τελευταίο βραδινό γεύμα και στήθος στα ενδιάμεσα ξυπνήματα). Η γιατρός μου συνέστησε από τον 3ο μήνα (δν το τόλμησα τόσο νωρίς αλλά μόλις κλείσαμε τον 4ο), και επειδή πλέον η μικρή έτρωγε γάλα στις 11 μιση με και ξαναξύπναγε στις 4, να μην ταΐζω αλλά να νανουρίζω περίπου 10 με 15 λεπτά τη φορά και μετά να ταΐζω έτσι ώστε να κόψουμε το βραδινό γάλα....Πράγματι σε μέρες, χωρίς καθόλου γκρίνια και κλάματα το 4 έγινε 5 μιση..... Φαντάζεστε χαρά ε???? ΄Ώσπου φτάσαμε στους μαρτυρικούς μήνες ...5ος και 6ος ένα δράμα... κοιμόταν και ξύπναγε στην καλύτερη ανά δίωρο με τάση γύρω στις 4 με 6 να μη θέλει να κοιμηθεί ούτε στην κούνια ούτε στο στο κρεβάτι μας αλλά να χαζολογάει και να παίζει..... 2 μήνες σερνόμουν.... από τον 7ο και μετά ξυπνάει συνήθως μια φορά όπου και την παίρνω μαζί μας στο κρεβάτι ως το πρωί που τρώμε και ξανακοιμάται στην κούνια.... τις τελευταίες μέρες μάλιστα το πάει σερι 10 με 6....

Και γω ήμουν κάθετη με την κούνια γι αυτό και την έβαλα από 3 μηνών....και δεν ήθελα να την παίρνω στο κρεβάτι... όταν όμως την είδα ότι μαζί μας ηρεμούσε αμέσως και κοιμόταν δε σημαίνει κάτι αυτό????? ποτέ μα ποτέ δεν την άφησα να κλαίει πάνω από 5 λεπτά... Δεν πιστεύω ότι το κάνει από πείσμα... ένα παιδί μέσα στον ύπνο του δεν ξυπνάει κλαίγοντας έτσι από πείσμα... έχει σίγουρα κάποια ανάγκη.... Και ναι κουραζόμουν σφαζόμουν με τον άντρα μου από τα νεύρα όμως χαλάλι της..... μόνη της μας δείχνει το δρόμο ότι σιγά σιγά θα προσαρμοστεί... Φυσικά δεν είναι όλες οι οικογένειες και όλα τα παιδάκια έτσι... όμως πιστεύω ακράδαντα ότι η αγκαλιά και η αγάπη είναι το βασικό φάρμακο.. η βασική τροφή για τα παιδιά μας.... δε θ αργήσει η ώρα που θα παρακαλάμε για μια αγκαλιά.....

Μια συμφορουμίτισα μαμά η La Latina έχει πει κάτι πολύ σωστό που προσπαθώ πάντα να το θυμάμαι : ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τις συνέπειες των σημερινών επιλογών μας στο μέλλον. Η αλήθεια είναι για καμία μέθοδο δεν μπορείς να είσαι απολύτως σίγουρος αν οι μελλοντικές επιρροές της στα παιδιά θα είναι υπαρκτές ή ανύπαρκτες, καλές ή κακές, άξιες λόγου ή επουσιώδεις. Όλοι οι γονείς κρίνονται τελικά εκ του αποτελέσματος και στο μεσοδιάστημα απλά προσπαθούμε, με μια αυτονόητη παραδοχή : την αγάπη για τα παιδιά.

Προσπαθούμε και προσπαθούμε και προσπαθούμε...και κάνουμε λάθη και απογοητευόμαστε και πετυχαίνουμε και αποτυγχάνουμε και συνεχώς αμφισβητούμε τον εαυτό μας και τους άλλους!

Δεν είμαστε χωρισμένοι σε στρατόπεδα, από την μια μεριά αυτοί που αφήνουν τα παιδιά τους να κλαίνε αγνοώντας τις ανάγκες τους και από την άλλη αυτοί που ζουν και αναπνέουν 50 εκατοστά μακριά από το παιδί τους για να προλάβουν το παραμικρό κλάμα του. Η ίδια μαμά που θα αγοράσει το επίμαχο βιβλίο και θα το εφαρμόσει, η ίδια θα κοιμηθεί αγκαλιά με το παιδί της αν δει εφιάλτη ή αν είναι άρρωστο. Και η μαμά που επί μήνες ξυπνάει τα βράδια 10 φορές σπεύδοντας στο παιδί είναι η ίδια με αυτήν που κάποια στιγμή θα λυγίσει από την εξάντληση και θα το αφήσει να κλάψει για να μάθει επιτέλους να κοιμάται μόνο του.

Όλες είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο, ας μην γεμίζουμε ενοχές η μία την άλλη (κι αυτό κλεμμένο από την La Latina!!!!).

Εγώ, πάλι, είμαι λιγότερο ρομαντική... Πιστεύω ότι, σε πολλές περιπτώσεις, οι μητέρες βάζουν τη βολή τους πάνω από την "αγάπη για το παιδί". Πρώτη και καλύτερη εγώ, με τα πατατάκια και την κόκα-κόλα στην εγκυμοσύνη, αφού ήταν τα μόνα που με ανακουφιζαν από την ασταμάτητη ναυτία, ή το Οtrivin, πάλι στην εγκυμοσύνη, αν και είχα διαβάσει ότι δεν είναι 100% ασφαλές...Θα μπορούσα να προβάλω ως δικαιολογία ότι "όταν η μαμά είναι ήρεμη είναι ήρεμο και το έμβρυο". Ε, όχι, στις δεδομένες στιγμές σκεφτόμουν τον εαυτό μου περισσότερο από το παιδί μου. Και (στις δεδομένες στιγμές, το τονίζω) τις γυναίκες που υπεμειναν εξίσου έντονη ναυτία ή ρινική συμφόρηση χωρίς αντίστοιχες παρεμβάσεις, τις θεωρώ καλύτερες/δυνατότερες μητέρες από μένα.

Εγώ, πάλι, είμαι λιγότερο ρομαντική... Πιστεύω ότι, σε πολλές περιπτώσεις, οι μητέρες βάζουν τη βολή τους πάνω από την "αγάπη για το παιδί". Πρώτη και καλύτερη εγώ, με τα πατατάκια και την κόκα-κόλα στην εγκυμοσύνη, αφού ήταν τα μόνα που με ανακουφιζαν από την ασταμάτητη ναυτία, ή το Οtrivin, πάλι στην εγκυμοσύνη, αν και είχα διαβάσει ότι δεν είναι 100% ασφαλές...Θα μπορούσα να προβάλω ως δικαιολογία ότι "όταν η μαμά είναι ήρεμη είναι ήρεμο και το έμβρυο". Ε, όχι, στις δεδομένες στιγμές σκεφτόμουν τον εαυτό μου περισσότερο από το παιδί μου. Και (στις δεδομένες στιγμές, το τονίζω) τις γυναίκες που υπεμειναν εξίσου έντονη ναυτία ή ρινική συμφόρηση χωρίς αντίστοιχες παρεμβάσεις, τις θεωρώ καλύτερες/δυνατότερες μητέρες από μένα.

Καλά το otrivin, αλλά η κόκα κόλα που πειράζει ακριβώς; Εννοείς λόγω ζάχαρης ή καφείνης; Μα ακόμη και τον καφέ δεν μου τον είχε απαγορέψει ο γιατρός, απλώς να πίνω με μέτρο...

Πάντως περί αυτοθυσίας της μαμάς στα θέματα ύπνου, σίγουρα πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι ανάγκες-αντοχές της μαμάς, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό γίνεται εις βάρος του παιδιού. Μια φόρμουλα που να λειτουργεί για όλους.

Μια συμφορουμίτισα μαμά η La Latina έχει πει κάτι πολύ σωστό που προσπαθώ πάντα να το θυμάμαι : ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τις συνέπειες των σημερινών επιλογών μας στο μέλλον. Η αλήθεια είναι για καμία μέθοδο δεν μπορείς να είσαι απολύτως σίγουρος αν οι μελλοντικές επιρροές της στα παιδιά θα είναι υπαρκτές ή ανύπαρκτες, καλές ή κακές, άξιες λόγου ή επουσιώδεις. Όλοι οι γονείς κρίνονται τελικά εκ του αποτελέσματος και στο μεσοδιάστημα απλά προσπαθούμε, με μια αυτονόητη παραδοχή : την αγάπη για τα παιδιά.

 

Προσπαθούμε και προσπαθούμε και προσπαθούμε...και κάνουμε λάθη και απογοητευόμαστε και πετυχαίνουμε και αποτυγχάνουμε και συνεχώς αμφισβητούμε τον εαυτό μας και τους άλλους!

 

Δεν είμαστε χωρισμένοι σε στρατόπεδα, από την μια μεριά αυτοί που αφήνουν τα παιδιά τους να κλαίνε αγνοώντας τις ανάγκες τους και από την άλλη αυτοί που ζουν και αναπνέουν 50 εκατοστά μακριά από το παιδί τους για να προλάβουν το παραμικρό κλάμα του. Η ίδια μαμά που θα αγοράσει το επίμαχο βιβλίο και θα το εφαρμόσει, η ίδια θα κοιμηθεί αγκαλιά με το παιδί της αν δει εφιάλτη ή αν είναι άρρωστο. Και η μαμά που επί μήνες ξυπνάει τα βράδια 10 φορές σπεύδοντας στο παιδί είναι η ίδια με αυτήν που κάποια στιγμή θα λυγίσει από την εξάντληση και θα το αφήσει να κλάψει για να μάθει επιτέλους να κοιμάται μόνο του.

 

Όλες είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο, ας μην γεμίζουμε ενοχές η μία την άλλη (κι αυτό κλεμμένο από την La Latina!!!!).

Δε θέλω να βγω off topic... θα ταν πολύ όμορφα αν ήταν έτσι όπως τα λες... ξέρεις καλά δυστυχώς ότι δεν γίνεται πουθενά αυτό..... Και το λέω από πείρα.... σε θέμα πολύ ευαίσθητο που γίνονται μάχες επί μαχών εδώ μέσα......

Καλά το otrivin, αλλά η κόκα κόλα που πειράζει ακριβώς; Εννοείς λόγω ζάχαρης ή καφείνης; Μα ακόμη και τον καφέ δεν μου τον είχε απαγορέψει ο γιατρός, απλώς να πίνω με μέτρο...

 

Πάντως περί αυτοθυσίας της μαμάς στα θέματα ύπνου, σίγουρα πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι ανάγκες-αντοχές της μαμάς, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό γίνεται εις βάρος του παιδιού. Μια φόρμουλα που να λειτουργεί για όλους.

Αν υπήρχε πρόβλημα με την κοκα κόλα η κόρη μου θα ταν η πρώτη που θα το χε..... την έσκιζα στην εγκυμοσύνη ειδικά από την 8η έως τη 16η εβδομάδα που δεν έβλεπα από ναυτία...... απλά έπινα zero..... εκτός αν ασπάζεσαι τη θεωρία της μπουρμπουλήθρας......

Επίσης υπάρχει και χωρίς καφείνη....

Αν υπήρχε πρόβλημα με την κοκα κόλα η κόρη μου θα ταν η πρώτη που θα το χε..... την έσκιζα στην εγκυμοσύνη ειδικά από την 8η έως τη 16η εβδομάδα που δεν έβλεπα από ναυτία...... απλά έπινα zero..... εκτός αν ασπάζεσαι τη θεωρία της μπουρμπουλήθρας......

Επίσης υπάρχει και χωρίς καφείνη....

Ε, όχι έλεος...:p

Ε, όχι έλεος...:p

επειδή το χω ακούσει κι αυτό... και από γιατρό μάλιστα......:grin:

Εγώ' date=' πάλι, είμαι λιγότερο ρομαντική... Πιστεύω ότι, σε πολλές περιπτώσεις, οι μητέρες βάζουν τη βολή τους πάνω από την "αγάπη για το παιδί". Πρώτη και καλύτερη εγώ, με τα πατατάκια και την κόκα-κόλα στην εγκυμοσύνη, αφού ήταν τα μόνα που με ανακουφιζαν από την ασταμάτητη ναυτία, ή το Οtrivin, πάλι στην εγκυμοσύνη, αν και είχα διαβάσει ότι δεν είναι 100% ασφαλές...Θα μπορούσα να προβάλω ως δικαιολογία ότι "όταν η μαμά είναι ήρεμη είναι ήρεμο και το έμβρυο". Ε, όχι, στις δεδομένες στιγμές σκεφτόμουν τον εαυτό μου περισσότερο από το παιδί μου. Και (στις δεδομένες στιγμές, το τονίζω) τις γυναίκες που υπεμειναν εξίσου έντονη ναυτία ή ρινική συμφόρηση χωρίς αντίστοιχες παρεμβάσεις, τις θεωρώ καλύτερες/δυνατότερες μητέρες από μένα.[/quote']

 

Συμφωνω μαζι σου..ολα ειναι θεμα προταιρεοτητων...Άλλες μαμαδες βαζουν πρωτα απο ολα τις αναγκες του μωρου τους ενω αλλες μαμαδες σκεφτονται λιγο περισσοτερο τον εαυτο του.αναλογα με το ποσο το ψαχνει καποιος,με την ηλικια ,με το αν του ηρθε ευκολα τομωρο,με το τροπο που μεγαλωσε κ.λ.π ακολουθεί τον αναλογο δρομο.ειμαι σιγουρη οτι οι περισσοτερες νομιζουμε οτι αυτο που κανουμε ειναι το καλυτερο.αγαπη και αγκαλιες θελουν τα μωρα μας!

Δε θέλω να βγω off topic... θα ταν πολύ όμορφα αν ήταν έτσι όπως τα λες... ξέρεις καλά δυστυχώς ότι δεν γίνεται πουθενά αυτό..... Και το λέω από πείρα.... σε θέμα πολύ ευαίσθητο που γίνονται μάχες επί μαχών εδώ μέσα......

Δεν ξέρω για ποιο θεμα λες, μάλλον το ξεχνάω ή μου έχει διαφύγει γιατι συστηματικά απέχω απο θέματα οταν αρχίζουν οι τσακωμοί!

Το ξέρω οτι δεν γίνεται έτσι, αυτο λέω ακριβώς...ειναι κρίμα που υπάρχει πάντα αυτή η τάση της κριτικής και ενοχοποίησης της άλλης "μεριάς" οποία κι αν ειναι αυτή!

Υ.Γ: Η θεωρία της μπουρμπουληθρας τί ειναι βρε παιδια;:confused:

Εγώ' date=' πάλι, είμαι λιγότερο ρομαντική... Πιστεύω ότι, σε πολλές περιπτώσεις, οι μητέρες βάζουν τη βολή τους πάνω από την "αγάπη για το παιδί". Πρώτη και καλύτερη εγώ, με τα πατατάκια και την κόκα-κόλα στην εγκυμοσύνη, αφού ήταν τα μόνα που με ανακουφιζαν από την ασταμάτητη ναυτία, ή το Οtrivin, πάλι στην εγκυμοσύνη, αν και είχα διαβάσει ότι δεν είναι 100% ασφαλές...Θα μπορούσα να προβάλω ως δικαιολογία ότι "όταν η μαμά είναι ήρεμη είναι ήρεμο και το έμβρυο". Ε, όχι, στις δεδομένες στιγμές σκεφτόμουν τον εαυτό μου περισσότερο από το παιδί μου. Και (στις δεδομένες στιγμές, το τονίζω) τις γυναίκες που υπεμειναν εξίσου έντονη ναυτία ή ρινική συμφόρηση χωρίς αντίστοιχες παρεμβάσεις, τις θεωρώ καλύτερες/δυνατότερες μητέρες από μένα.[/quote']

 

Scratee έκανες οτι πιστεύες σωστό τη δεδομένη στιγμή!

Και εγω που ούτε κόκα κόλες ούτε πατατάκια ούτε καφέ η αλκοολ.... Δεν έπαιρνα αντιβίωση για να υπόμεινω ενα κ***βηχα απο λοίμωξη και στο τέλος απο το περίμενε περίμενε απο τον βήχα έπαθε ζημιά ο πλακουντας.... Οι πολλες θυσίες δεν βοηθάνε κανενα!!!

Μια συμφορουμίτισα μαμά η La Latina έχει πει κάτι πολύ σωστό που προσπαθώ πάντα να το θυμάμαι : ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τις συνέπειες των σημερινών επιλογών μας στο μέλλον. Η αλήθεια είναι για καμία μέθοδο δεν μπορείς να είσαι απολύτως σίγουρος αν οι μελλοντικές επιρροές της στα παιδιά θα είναι υπαρκτές ή ανύπαρκτες, καλές ή κακές, άξιες λόγου ή επουσιώδεις. Όλοι οι γονείς κρίνονται τελικά εκ του αποτελέσματος και στο μεσοδιάστημα απλά προσπαθούμε, με μια αυτονόητη παραδοχή : την αγάπη για τα παιδιά.

 

Προσπαθούμε και προσπαθούμε και προσπαθούμε...και κάνουμε λάθη και απογοητευόμαστε και πετυχαίνουμε και αποτυγχάνουμε και συνεχώς αμφισβητούμε τον εαυτό μας και τους άλλους!

 

Δεν είμαστε χωρισμένοι σε στρατόπεδα, από την μια μεριά αυτοί που αφήνουν τα παιδιά τους να κλαίνε αγνοώντας τις ανάγκες τους και από την άλλη αυτοί που ζουν και αναπνέουν 50 εκατοστά μακριά από το παιδί τους για να προλάβουν το παραμικρό κλάμα του. Η ίδια μαμά που θα αγοράσει το επίμαχο βιβλίο και θα το εφαρμόσει, η ίδια θα κοιμηθεί αγκαλιά με το παιδί της αν δει εφιάλτη ή αν είναι άρρωστο. Και η μαμά που επί μήνες ξυπνάει τα βράδια 10 φορές σπεύδοντας στο παιδί είναι η ίδια με αυτήν που κάποια στιγμή θα λυγίσει από την εξάντληση και θα το αφήσει να κλάψει για να μάθει επιτέλους να κοιμάται μόνο του.

 

Όλες είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο, ας μην γεμίζουμε ενοχές η μία την άλλη (κι αυτό κλεμμένο από την La Latina!!!!).

Αυτή την κριτική, αυτο το judgemental attitude δεν θα το βρεις σε αλλη χώρα περα απο μας!!

Οι μανούλες φαινεται οτι τα βλέπουν ολα άσπρο μαύρο , η τα αφήνεις και κλαίνε μέχρι το πρωί η τα παίρνεις και κοιμάσαι μαζι τους!! Και εννοείται το δεύτερο νικά!

Μην ασχολείσαι Deena και μην στενοχωριεσαι για οτι ακούς .. Εσύ τουλαχιςτον εχεις παιδιά που κοιμουνται!

Ρε, τι μου θυμήσατε!!! Χαχαχα!!!

Η θεωρία της μπουρμπουλήθρας, Deena, είναι μία καταπληκτική θεωρία, σύμφωνα με την οποία δεν επιτρέπεται η κόκα-κόλα στην εγκυμοσύνη για τον προφανή και απλούστατο λόγο ότι (κρατήσου!) οι μπουρμπουλήθρες που σπάνε κουφαινουν το έμβρυο! Συμπέρασμα: να πίνετε ξεθυμασμένα αναψυκτικά στην εγκυμοσύνη...

Ρε, τι μου θυμήσατε!!! Χαχαχα!!!

 

Η θεωρία της μπουρμπουλήθρας, Deena, είναι μία καταπληκτική θεωρία, σύμφωνα με την οποία δεν επιτρέπεται η κόκα-κόλα στην εγκυμοσύνη για τον προφανή και απλούστατο λόγο ότι (κρατήσου!) οι μπουρμπουλήθρες που σπάνε κουφαινουν το έμβρυο! Συμπέρασμα: να πίνετε ξεθυμασμένα αναψυκτικά στην εγκυμοσύνη...

Ζτουμπ.....ο ήχος του σαγονιου μου πέφτοντας στο πάτωμα!!!!

:shock:

Πλακα πλακα εμένα μου είπανε να μην τα πίνουμε γιατι κανει τα μικρά hyper.. Φιλη μου που έπινε καθε μέρα, το μικρο της δεν κάθεται ουτε λεπτό!

Δεν ξέρω για ποιο θεμα λες, μάλλον το ξεχνάω ή μου έχει διαφύγει γιατι συστηματικά απέχω απο θέματα οταν αρχίζουν οι τσακωμοί!

 

Το ξέρω οτι δεν γίνεται έτσι, αυτο λέω ακριβώς...ειναι κρίμα που υπάρχει πάντα αυτή η τάση της κριτικής και ενοχοποίησης της άλλης "μεριάς" οποία κι αν ειναι αυτή!

 

Υ.Γ: Η θεωρία της μπουρμπουληθρας τί ειναι βρε παιδια;:confused:

για το θηλασμό μιλάω...

πραγματικα διαβαζοντας τα ποστ απο τις μαμαδες που εφαρμοσαν την συγκεκριμενη εκπαιδευση και περιεγραφαν πως σπαραζαν τα παιδακια τους εβαλα τα κλαματα. ακομη δακρυα εχω στα ματι πραγματικα.. γιατι το κανετε αυτο στα αθωα αγγελουδακια???? ειμαστε με τα καλα μας??? αφηνετε να κλαψουν τα παιδια μεχρι που κανουν και μια και δυο και τρεις φορες εμετο??? και λετε πως κανουν εμετο απο πεισμα και οτι κανουν τερτιπια???? ειστε σοβαρες?? πως μπορειτε εσεις οι ιδιες να προκαλειτε τοσο πονο στα σπλαχνα σας? και σαν δινουν και συγχαρητηρια απο πανω. σας λενε μπραβο σηνεχιστε... τι να πω δεν ξερω.. νομιζετε πως ετσι τα παιδια σας μαθαινουν να κοιμουνται μονα τους?? μεγαλο λαθος. τα παιδια παραιτουνται απο την προσπαθεια που κανουν να επικοινωνησουν μαζι σας. ξερουν πως οοοσο και να φωναξουν δεν θα ανταποκριθει κανεις. το ξερετε πως στρεσαροντας εκκρινεται η κορτιζολη? η ορμονη του αγχους και παραμενει σε υψηλα επιπεδα ακομη και μηνες μετα το συμβαν? εχουν γινει ερευνες πανω στο θεμα που το αποδεικνυουν.. ντροπη. ειναι πολυ επικινδυνη η συγκεκριμενη μεθοδος. ακους εκει να φτανουν σε σημειο τα παιδια να κανουν εμετο!