Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Γιατί τόσα πρόωρα...;


Recommended Posts

Κορίτσια γεια σας!

Καταρχάς εύχομαι κουράγιο στις μανούλες με τα προωράκια κι ένα μεγάλο μπράβο για τις προσπάθειες που όλες κάνετε! Ξέρω πώς είναι να έχεις παιδάκι στη ΜΕΝΝ γιατί κι εμένα νοσηλεύτηκε για 10 μέρες, όχι ως πρόωρο, αλλά επειδή (και καλά...) είχε μια υποτιθέμενη λοίμωξη που τελικά δεν είχε... Καταλαβαίνω απόλυτα (ή σχεδόν απόλυτα..) την αγωνία σας κι εύχομαι όλα τα προωράκια να γυρίσουν στο σπιτάκι τους το γρηγορότερο γερά και όμορφα!

Από τις μέρες που πήγαινα στη ΜΕΝΝ όμως και μη έχοντας προηγούμενη εμπειρία απόρησα: γιατί γεννιούνται στις μέρες μας τόσα πρόωρα παιδάκια; Δεν είχα καμμία επαφή με το πρόβλημα και όταν πήγα στη ΜΕΝΝ και μετά διάβασα κι εδώ τόσες περιπτώσεις μου γεννήθηκε αυτή η απορία...

Μήπως αν κατηγοριοποιούσαμε εδώ τα συμπτώματα, δηλαδή τι παρουσίασε κάθε μία πριν την πρόωρη γέννα, συνειδητοποιούσαμε ποιοι είναι οι κίνδυνοι και ποιες κινδυνεύουν περισσότερο; Υπάρχουν και ασυμπτωματικές πρόωρες γέννες; Άραγε σ' αυτές φταίει ας πούμε η μόλυνση του περιβάλλοντος :confused: ή το παθητικό κάπνισμα;; Ή μήπως είναι θέμα κληρονομικότητας;

Τα γράφω αυτά απλώς για να εκθέσω τον προβληματισμό μου και για να κατηγοριοποιήσουμε εδώ τις περιπτώσεις για όσες επιθυμούν φυσικά.

eMWap2.png?5pVCTyDY
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


υπαρχουν παρα πολλοι λογοι που οδηγουν σε προωροτητα... εγω παραδειγμα το επαθα απο μικροβιο σε συνδυασμο με αδιαφορια του γιατρου μου, αλλη κοπελα επειδη ειχε προβλημα με τον πλακουντα, αλλη γιατι δεν μεγαλωνε σωστα το μωρο... ειναι τοσοι πολλοι οι λογοι που δεν μπορεις να το συγκεκριμενοποιησεις και να πεις φταιει το αλφα η το βητα...

Despoina 27/5/2010

Dimitris 12/6/2011

Marilou 9/8/2013

Link to comment
Share on other sites

Ενα απο τα αίτια είναι ο διαβήτης κύησης και η προεκλαμψία (υπέρταση κύησης)

Επίσης η δίδυμη κύηση αποτελεί παράγοντα κινδύνου. Στις ημέρες μας έχουν αυξηθει οι εξωσωματικές με αποτέλεσμα να εχουμε πιο πόλλες διδυμές ή τρίδυμες κυήσεις.

Οπως είπε μια αλλη κοπέλα οι λοιμώξεις είτε του μωρου είτε της μητέρας.

Πιο παλιά τα πολύ πρόωρα δεν επιβίωνανε σε αντίθεση με τώρα.

tnDpp3.png

77l3p3.png

Link to comment
Share on other sites

"Ξέρω πώς είναι να έχεις παιδάκι στη ΜΕΝΝ γιατί κι εμένα νοσηλεύτηκε για 10 μέρες, όχι ως πρόωρο, αλλά επειδή (και καλά...) είχε μια υποτιθέμενη λοίμωξη που τελικά δεν είχε... Καταλαβαίνω απόλυτα (ή σχεδόν απόλυτα..) την αγωνία σας"

 

Think again, dear...

Link to comment
Share on other sites

Ισως λογω πολυδυμων κυήσεων...

Τα διδυμα μου γεννηθηκαν προωρα λογω προεκλαμψιας....

Μετα ο γιος μου οριακα προωρος λογω οτι ανοιξε η τομη της προηγουμενης καισαρικης και οτι ξαφνικα πηρε λαθος σταση, ο λωρος τυλιγμενος γυρω απο τον λαιμο και δεν τον παιζαμε αλλο.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Aυτη η απορια θα με καιει κ μενα μια ζωη..

Γεννησα μετα απο μια τελεια εγκυμοσυνη την μερα που συμπληρωνα 31 εβδομαδων κυηση..πηρα το μωρο στο σπιτι οταν θα το γεννουσα..σχεδον δυομηνες μετα..(βεβαια μεσολαβησα κ μια πολυ ασχημη σηψαιμια ουροποιμοξη που παραλιγο να το χασω...αλλα τεσπα δυο μηνες μετα το πηρα..).

ο λογος ηταν οτι εσπασαν τα νερα κ δεν μπορουσε να αποτραπει περαιτερω η γεννα...

γιατι σπασαν τα νερα;ελα ντε...

απο οτι διαβασα μετα οι βασικοι λογοι εχουν να κανουν με την ηλικια της μητερας,την εξωσωματικη των πολυδυμων κυησεων...σε εμενα δεν ισχυε τιποτα απο ολα αυτα...

Link to comment
Share on other sites

"Ξέρω πώς είναι να έχεις παιδάκι στη ΜΕΝΝ γιατί κι εμένα νοσηλεύτηκε για 10 μέρες, όχι ως πρόωρο, αλλά επειδή (και καλά...) είχε μια υποτιθέμενη λοίμωξη που τελικά δεν είχε... Καταλαβαίνω απόλυτα (ή σχεδόν απόλυτα..) την αγωνία σας"

 

Think again, dear...

 

Τι ακριβώς να σκεφτώ καλή μου;;

eMWap2.png?5pVCTyDY
Link to comment
Share on other sites

να σκεφτεις καλη μου οτι αλλο ειναι να εχει μια και καλα λοιμωξη το παιδι σου κι αλλο να γεννιεται μερικα γραμμαρια και να μην ξερεις αν θα το αγγιξεις ποτε αν θα ζει την επομενη μερα κλπ... δεν το εχεις ζησει οποτε μην το συγκρινεις

 

boulou μηπως ειχες καμια κολπιτιδα πριν? υπαρχουν αρκετα μικροβια που δημιουργουν ρηξη των υμενων κι απλα οι γιατροι τα περνανε στο ντουκου με τις κολπιτιδες

Despoina 27/5/2010

Dimitris 12/6/2011

Marilou 9/8/2013

Link to comment
Share on other sites

Αλλος ενας λογος που ο τοκετος αρχιζει νωριτερα (και οδηγει σε συχνες αποβολες) ειναι το διαφραγμα στη μητρα ή η δικερος μητρα Το μωρο δεν εχει αλλο χωρο να αναπτυχθει και αρχιζει ο τοκετος

Αλλος λογος ειναι παθησεις του αιματος θρομβοφιλια που οδηγουν σε αποκολλησεις του πλακουντακαι αυτες σε προωρο τοκετο και αποβολες

Οταν ειχα γεννησει πολυ προωρα ειχε ερθει φοιτητης απο την οδοντιατρικη σχολη για να δει τα δοντια μου Εκανε ερευνα πως καποιες παθησεις των δοντιων οδηγουν σε προωροτητα και σε αλλες καταστασεις Μου πηρε δειγμα απο τα δοντια Δεν εμαθα τι εγινε...

p7z6p3.pngsQqep3.png
Link to comment
Share on other sites

Βρε κοριτσια μην μπαινετε σε αυτη την διαδικασια.

Ποιος μπορει να κρινει την αγωνια του αλλου?

Παιδια εχουμε ολοι μας και αγωνιουμε ακομη και για μια γρατζουνια.

Εμενα οι διδυμες γεννηθηκαν προωρες (1120 η μια 1570 η αλλη).

Την μια την εχασα 11 ημερων μεσα στην θερμοκοιτιδα απο λοιμωξη.

Μια λοιμωξη λοιπον μπορει να αποδειχθει μοιραια για ενα νεογεννητο.

Στηριζουμε εδω μεσα η μια την αλλη και δεν κανουμε διαγωνισμο πονου.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Βρε κοριτσια μην μπαινετε σε αυτη την διαδικασια.

Ποιος μπορει να κρινει την αγωνια του αλλου?

Παιδια εχουμε ολοι μας και αγωνιουμε ακομη και για μια γρατζουνια.

Εμενα οι διδυμες γεννηθηκαν προωρες (1120 η μια 1570 η αλλη).

Την μια την εχασα 11 ημερων μεσα στην θερμοκοιτιδα απο λοιμωξη.

Μια λοιμωξη λοιπον μπορει να αποδειχθει μοιραια για ενα νεογεννητο.

Στηριζουμε εδω μεσα η μια την αλλη και δεν κανουμε διαγωνισμο πονου.

Συμφωνώ........ο πόνος είναι πάντα πόνος.......

QgIJp2.png

vjwRp3.png

Link to comment
Share on other sites

Και για να απαντήσω στο θέμα:παίζει και ο τυχαίος παράγοντας......εγώ είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη,δεν χρειαζόταν να πάρω ούτε σίδηρο,ούτε τίποτα άλλο.Παρόλα αυτά μου έσπασαν ξαφνικά τα νερά στις αρχές του 8ου μήνα.Νοσηλεύτηκα 1 μήνα και δεν βρέθηκε ούτε μικρόβιο στις εξετάσεις,ούτε πίεση ή σάκχαρο ανεβασμένο,ούτε τίποτα.Απλά έτυχε!Μόλις μπήκα στον 9ο άρχισαν οι συσπάσεις οπότε και γέννησα.Ο μικρός γεννήθηκε 2,030 και μπήκε θερμοκοιτίδα 10 μέρες.Όχι την ΜΕΝΝ στην απλή μέχρι να μάθει να πίνει γάλα και να πάρει το βάρος που έχασε όταν γεννήθηκε.Μόλις πήγε 2 κιλά μας τον έδωσαν.Τότε κυκλοφορούσε και η περίφημη γρίπη των χοίρων αλλά οι κανονισμοί του νοσοκομείου σε θέματα απολύμανσης ήταν σωτήριοι;).

Αυτά απο εμένα!Να χαίρεστε τα ζουζουνάκια σας!!

QgIJp2.png

vjwRp3.png

Link to comment
Share on other sites

" Βρε κοριτσια μην μπαινετε σε αυτη την διαδικασια.

Ποιος μπορει να κρινει την αγωνια του αλλου?

Παιδια εχουμε ολοι μας και αγωνιουμε ακομη και για μια γρατζουνια.

Εμενα οι διδυμες γεννηθηκαν προωρες (1120 η μια 1570 η αλλη).

Την μια την εχασα 11 ημερων μεσα στην θερμοκοιτιδα απο λοιμωξη.

Μια λοιμωξη λοιπον μπορει να αποδειχθει μοιραια για ενα νεογεννητο.

Στηριζουμε εδω μεσα η μια την αλλη και δεν κανουμε διαγωνισμο πονου."

 

Απολύτως ακριβές. Είναι τόσο άτοπο και άχαρο να χρειάζεται να απαντάμε σε τέτοιες περιστάσεις.

 

 

"Μια λοιμωξη λοιπον μπορει να αποδειχθει μοιραια για ενα νεογεννητο".

 

Ασφαλώς. Δυστυχώς, εσείς το ξέρετε καλύτερα από τον καθένα. Βέβαια, είναι αποδεκτό από όλους: ένα τελειόμηνο νεογέννητο έχει απείρως καλύτερες πιθανότητες από ένα πρόωρο τόσο μικρούλι

 

Έστω, για κάθε παιδί, η μητρική αγωνία είναι δεδομένη, απολύτως σεβαστή σε οποιαδήποτε περίπτωση.

 

ΑΛΛΑ:

 

"Καταλαβαίνω απόλυτα (ή σχεδόν απόλυτα..) την αγωνία σας": η αγωνία -για κάθε άνθρωπο- είναι ανάλογη της κατάστασης που βιώνει. Γι' αυτό:

 

"να σκεφτεις καλη μου οτι αλλο ειναι να εχει μια και καλα λοιμωξη το παιδι σου κι αλλο να γεννιεται μερικα γραμμαρια και να μην ξερεις αν θα το αγγιξεις ποτε αν θα ζει την επομενη μερα κλπ... δεν το εχεις ζησει οποτε μην το συγκρινεις"

 

Το έγραψε η Ανδρομέδα. Λίγο επιθετικό, αλλά "σχεδόν απόλυτα" (για να θυμηθούμε το πρώτο ποστ) σωστό.

 

ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ να καταλάβουμε τον άλλο. Ποτέ δεν μπορούμε να τον καταλάβουμε "σχεδόν απόλυτα". Μακάρι καμμία μάνα να μην μπει στη διαδικασία προθανάτιου ή (ακόμη χειρότερα) επιθανάτιου πόνου. Εάν όμως μπει, τότε καταλαβαίνει ότι το θέμα είναι τόσο ευαίσθητο, που καίει.

 

Άρα: λίγη προσοχή... Τη δικαιούται κάθε άνθρωπος.

Link to comment
Share on other sites

Βρε κοριτσια μην μπαινετε σε αυτη την διαδικασια.

Ποιος μπορει να κρινει την αγωνια του αλλου?

Παιδια εχουμε ολοι μας και αγωνιουμε ακομη και για μια γρατζουνια.

Εμενα οι διδυμες γεννηθηκαν προωρες (1120 η μια 1570 η αλλη).

Την μια την εχασα 11 ημερων μεσα στην θερμοκοιτιδα απο λοιμωξη.

Μια λοιμωξη λοιπον μπορει να αποδειχθει μοιραια για ενα νεογεννητο.

Στηριζουμε εδω μεσα η μια την αλλη και δεν κανουμε διαγωνισμο πονου.

 

ποσο πολυ συμφωνω...

Link to comment
Share on other sites

" Βρε κοριτσια μην μπαινετε σε αυτη την διαδικασια.

Ποιος μπορει να κρινει την αγωνια του αλλου?

Παιδια εχουμε ολοι μας και αγωνιουμε ακομη και για μια γρατζουνια.

Εμενα οι διδυμες γεννηθηκαν προωρες (1120 η μια 1570 η αλλη).

Την μια την εχασα 11 ημερων μεσα στην θερμοκοιτιδα απο λοιμωξη.

Μια λοιμωξη λοιπον μπορει να αποδειχθει μοιραια για ενα νεογεννητο.

Στηριζουμε εδω μεσα η μια την αλλη και δεν κανουμε διαγωνισμο πονου."

 

Απολύτως ακριβές. Είναι τόσο άτοπο και άχαρο να χρειάζεται να απαντάμε σε τέτοιες περιστάσεις.

 

 

"Μια λοιμωξη λοιπον μπορει να αποδειχθει μοιραια για ενα νεογεννητο".

 

Ασφαλώς. Δυστυχώς, εσείς το ξέρετε καλύτερα από τον καθένα. Βέβαια, είναι αποδεκτό από όλους: ένα τελειόμηνο νεογέννητο έχει απείρως καλύτερες πιθανότητες από ένα πρόωρο τόσο μικρούλι

 

Έστω, για κάθε παιδί, η μητρική αγωνία είναι δεδομένη, απολύτως σεβαστή σε οποιαδήποτε περίπτωση.

 

ΑΛΛΑ:

 

"Καταλαβαίνω απόλυτα (ή σχεδόν απόλυτα..) την αγωνία σας": η αγωνία -για κάθε άνθρωπο- είναι ανάλογη της κατάστασης που βιώνει. Γι' αυτό:

 

"να σκεφτεις καλη μου οτι αλλο ειναι να εχει μια και καλα λοιμωξη το παιδι σου κι αλλο να γεννιεται μερικα γραμμαρια και να μην ξερεις αν θα το αγγιξεις ποτε αν θα ζει την επομενη μερα κλπ... δεν το εχεις ζησει οποτε μην το συγκρινεις"

 

Το έγραψε η Ανδρομέδα. Λίγο επιθετικό, αλλά "σχεδόν απόλυτα" (για να θυμηθούμε το πρώτο ποστ) σωστό.

 

ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ να καταλάβουμε τον άλλο. Ποτέ δεν μπορούμε να τον καταλάβουμε "σχεδόν απόλυτα". Μακάρι καμμία μάνα να μην μπει στη διαδικασία προθανάτιου ή (ακόμη χειρότερα) επιθανάτιου πόνου. Εάν όμως μπει, τότε καταλαβαίνει ότι το θέμα είναι τόσο ευαίσθητο, που καίει.

 

Άρα: λίγη προσοχή... Τη δικαιούται κάθε άνθρωπος.

 

ελα βρε κοριτσι τωρα παλι παιζουμε με τις λεξουλες?

υπαρχει πονομετρο η αγωνιομετρο για να μετρησουμε την βαθμιδα πονου λυπης η αγωνιας καποιου?

σε πληροφορω οτι οταν μια ξενη γιαμενα η pegg τα χριστουγεννα ανεβαινε τον γολγοθα της ηταν τοσο εντονο για μενα που ενιωθα σαν να ηταν φιλη μου ..ΟΛΕς αγωνιουσαμε ολες ενδιαφερθηκαμε...

μανες ειμαστε πρεπει να μπω στη διαδικασια να κινδυνευει το παιδι μου για να καταλαβω μια αλλη μανα?

Το οτι τιποτα παραπανω δεν μπορω να κανω απο το να προσευχομαι το καταλαβαινω.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Εγω γεννησα προωρα (34η εβδομαδα) μαλλον επειδη ο γιατρος μου βιαζοταν να παει διακοπες!Ειχα συσπασεις οχι διαστολη,δεν εσπασαν τα νερα,ο μπεμπης ηταν ψηλα και δεν ειχε παρει καν θεση.Τωρα ολοι οι γιατροι μου λενε και γιατι σε εβαλε να γεννησεις?

Το αποτελεσμα?Μετα απο 11 μερες νοσηλειας στη ΜΕΝΝ να χασω το παιδακι μου μετα απο πολλα λαθη που εκαναν και μια λοιμωξη που δεν μπορεσαν ποτε να βρουν ποια ηταν.

Και ομως οταν ημουν στον καρδιοτακογραφο και μου ειπε ο γιατρος γενναμε και του ειπα :"δεν θελω ειναι νωρις" αυτος μου απαντησε: "το παιδι ειναι βιωσιμο στην εβδομαδα που εισαι".Χωρις να εχω κανει ενεση κορτιζονης!!!!!!

Δεν υπαρχει λογος να ξεκιναει μια συζητηση για το αν π.χ. μπορει να συγκρινει καποιος τον δικο μου πονο με καποιας αλλης μητερας,ή αν μπορει καποιος να με καταλαβει.Ολες οι μαμαδες που δεν μπορεσαν να κρατησουν το παιδακι τους απο την αρχη αγκαλια αλλα και αυτες που το κρατησαν και με την πρωτη ιωση ετρεμε η καρδουλα τους εχουν τις αγωνιες τους.Προσωπικα δεν θα ηθελα κανεις να καταλαβει τον πονο μου γιατι αυτο θα σημαινε οτι πονεσε οσο εγω.Και δεν θελω κανεις να πονεσει τοσο.

Link to comment
Share on other sites

" Βρε κοριτσια μην μπαινετε σε αυτη την διαδικασια.

Ποιος μπορει να κρινει την αγωνια του αλλου?

Παιδια εχουμε ολοι μας και αγωνιουμε ακομη και για μια γρατζουνια.

Εμενα οι διδυμες γεννηθηκαν προωρες (1120 η μια 1570 η αλλη).

Την μια την εχασα 11 ημερων μεσα στην θερμοκοιτιδα απο λοιμωξη.

Μια λοιμωξη λοιπον μπορει να αποδειχθει μοιραια για ενα νεογεννητο.

Στηριζουμε εδω μεσα η μια την αλλη και δεν κανουμε διαγωνισμο πονου."

 

Απολύτως ακριβές. Είναι τόσο άτοπο και άχαρο να χρειάζεται να απαντάμε σε τέτοιες περιστάσεις.

 

 

"Μια λοιμωξη λοιπον μπορει να αποδειχθει μοιραια για ενα νεογεννητο".

 

Ασφαλώς. Δυστυχώς, εσείς το ξέρετε καλύτερα από τον καθένα. Βέβαια, είναι αποδεκτό από όλους: ένα τελειόμηνο νεογέννητο έχει απείρως καλύτερες πιθανότητες από ένα πρόωρο τόσο μικρούλι

 

Έστω, για κάθε παιδί, η μητρική αγωνία είναι δεδομένη, απολύτως σεβαστή σε οποιαδήποτε περίπτωση.

 

ΑΛΛΑ:

 

"Καταλαβαίνω απόλυτα (ή σχεδόν απόλυτα..) την αγωνία σας": η αγωνία -για κάθε άνθρωπο- είναι ανάλογη της κατάστασης που βιώνει. Γι' αυτό:

 

"να σκεφτεις καλη μου οτι αλλο ειναι να εχει μια και καλα λοιμωξη το παιδι σου κι αλλο να γεννιεται μερικα γραμμαρια και να μην ξερεις αν θα το αγγιξεις ποτε αν θα ζει την επομενη μερα κλπ... δεν το εχεις ζησει οποτε μην το συγκρινεις"

 

Το έγραψε η Ανδρομέδα. Λίγο επιθετικό, αλλά "σχεδόν απόλυτα" (για να θυμηθούμε το πρώτο ποστ) σωστό.

 

ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ να καταλάβουμε τον άλλο. Ποτέ δεν μπορούμε να τον καταλάβουμε "σχεδόν απόλυτα". Μακάρι καμμία μάνα να μην μπει στη διαδικασία προθανάτιου ή (ακόμη χειρότερα) επιθανάτιου πόνου. Εάν όμως μπει, τότε καταλαβαίνει ότι το θέμα είναι τόσο ευαίσθητο, που καίει.

 

Άρα: λίγη προσοχή... Τη δικαιούται κάθε άνθρωπος.

 

Η πρόθεσή μου δεν ήταν να συγκρίνω καταστάσεις, αλλά να εκφράσω τη συμπάθεια και τη συμπαράστασή μου προς τις κοπέλες που περνάνε αυτήν την κατάσταση. Φυσικά και δεν συγκρίνονται οι 10 με τις 60 μέρες στη ΜΕΝΝ, μιλώντας όμως πάντα εκ των υστέρων, κρίνοντας εκ του (αισίου) αποτελέσματος. Κάθε νύχτα αυτές τις 10 μέρες που ήταν ο γιος μου στη ΜΕΝΝ πλάνταζα στο κλάμα γιατί δεν τον είχα στην αγκαλιά μου και τον σκεφτόμουνα μόνο μέσα στη θερμοκοιτίδα με όλα αυτά τα καλώδια και τα σωληνάκια... Δεν μας έλεγαν ούτε τι έχει ούτε πότε θα τον παίρναμε... Όταν ήρθε η μέρα να τον πάρουμε είχα τόση αγωνία μήπως προκύψει κάτι τελευταία στιγμή και δεν μας τον δώσουνε που ηρέμησα μόνο όταν περάσαμε το κατώφλι του μαιευτηρίου (όπως στην εφορεία που νομίζεις ότι τα έχεις όλα τέλεια και σου λένε, δυστυχώς δεν γίνεται, σας λείπει το τάδε χαρτί...). Δεν θέλω να το θυμάμαι γιατί και τώρα ακόμα κλαίω. Και δεν θα πάψω να το βιώνω ως τραύμα, γιατί το γεγονός, ότι τις πρώτες 10 μέρες της ζωής του το παιδί μου τις πέρασε εκεί, δεν θα εξαλειφθεί ποτέ. Από τώρα σκέφτομαι πως αν καταφέρω να πάρω το δεύτερο παιδάκι μου αμέσως στην αγκαλιά μου θα είναι ένα ΘΑΥΜΑ. Και να σου πω και κάτι; Για μια τελειόμηνη έγκυο που στην εγκυμοσύνη της ήταν όλα τέλεια είναι ίσως πολύ πιο βαρύ και αβάσταχτο να αποδεχθεί ότι θα της πάρουν το παιδί και θα το κλείσουν μέσα σε μια γυάλα, χωρίς να μπορεί να το πάρει αγκαλιά, απ' ό,τι για κάποια που γεννάει πρόωρα και αναγκάζεται δυστυχώς να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι το μωράκι της θα πρέπει να νοσηλευτεί για να μεγαλώσει. Αλλά είπαμε, καλύτερα να μη βάζουμε πονόμετρο....

Ελπίζω το θέμα να θεωρείται λήξαν.

eMWap2.png?5pVCTyDY
Link to comment
Share on other sites

Παλι πεφτεις σε σφαλμα αλλα οκ :wink: .

Βρε κοριτσια θελω να ρωτησω κατι.... Μετα την νοσηλεια στην ΜΕΝ, οταν πηρατε το μωρακι σας σπιτι, ειχατε το αισθημα οτι ανα πασα στιγμη θα ερθει καποιος να σας το παρει? Οτι το μωρακι δεν ειναι δικο σας?

Link to comment
Share on other sites

Παλι πεφτεις σε σφαλμα αλλα οκ :wink: .

Βρε κοριτσια θελω να ρωτησω κατι.... Μετα την νοσηλεια στην ΜΕΝ, οταν πηρατε το μωρακι σας σπιτι, ειχατε το αισθημα οτι ανα πασα στιγμη θα ερθει καποιος να σας το παρει? Οτι το μωρακι δεν ειναι δικο σας?

 

Πολύ έντονα εγώ προσωπικά το ένιωθα:(:(Μου πήρε αρκετό καιρό να συνειδητοποιήσω οτι αυτό το πλασματάκι είναι δικό μου και δεν θα το πάρει κανείς......Γύρω στον 3ο μήνα σταμάτησα αυτή την "παράνοια":rolleyes::rolleyes:

QgIJp2.png

vjwRp3.png

Link to comment
Share on other sites

Και για να επανέλθουμε στο θέμα...:rolleyes:

Παίζει σημαντικό ρόλο τους 2 τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης, η γυναίκα να χαλαρώνει λίγο από δουλειά, άγχος, τρέξιμο κλπ. Λένε πως για το μωράκι είναι πραγματικά βασανιστικό να διατηρείς τους τρελούς ρυθμούς που είχες ως τώρα (όσες βέβαια δουλεύουν με απαιτητηκό ωράριο σε ''δύσκολες'' δουλειές). Οι εντάσεις και η πίεση που δέχεσαι καθημερινά στον εργασιακό χώρο έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο στο μωράκι απ' ότι αντιλαμβανόμαστε τελικά :?

Και εννοείται πως οι γυναίκες που καπνίζουν (και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης) ή είναι παθητικές καπνίστριες, είναι περισσότερες από παλία... νομίζω. Κι αυτός είναι ένας παράγοντας που ευνοεί πρόωρους τοκετούς :-(

6Br6p3.png

''Life is what happens to you when you 're busy making other plans''

Link to comment
Share on other sites

Πολύ έντονα εγώ προσωπικά το ένιωθα:(:(Μου πήρε αρκετό καιρό να συνειδητοποιήσω οτι αυτό το πλασματάκι είναι δικό μου και δεν θα το πάρει κανείς......Γύρω στον 3ο μήνα σταμάτησα αυτή την "παράνοια":rolleyes::rolleyes:

Και νομιζα οτι ημουν η μονη.... Θυμαμαι οταν ειχε ερθει μια κοινωνικη λειτουργος στο σπιτι για να δει σε τι περιβαλλον ζει το μωρο κτλ, δεν μπορουσα καν να το ταισω....

Το σκεφτομαι και με κοβει κρυος ιδρωτας.

Φιλη Tatjani αυτο που λες δεν ειναι απολυτο.

Αν παρω παραδειγμα τον εαυτο μου, οκ στο πρωτο που εχασα με κεντρικη αποκολληση εργαζομουν. Στις διδυμες ομως οχι και ημουν τελειως μονη στο σπιτι, οποτε δεν ειχα και πολλα πραγματα να κανω. Μαλιστα πριν γεννησω προωρα ημουν διακοπες σε πληρη ηρεμια .

Στην τριτη μου εγκυμοσυνη παλι δεν εργαζομουν και ημουν πολλες ωρες ξαπλωμενη, ειδικα το τελευταιο διαστημα.

Καποιοι οργανισμοι απλα δεν αντεχουν (?). Δεν ξερω πως να το πω. Εγω ανεβαζα πιεση ακομη και οταν ημουν ηρεμη.

Link to comment
Share on other sites

Και νομιζα οτι ημουν η μονη.... Θυμαμαι οταν ειχε ερθει μια κοινωνικη λειτουργος στο σπιτι για να δει σε τι περιβαλλον ζει το μωρο κτλ, δεν μπορουσα καν να το ταισω....

Το σκεφτομαι και με κοβει κρυος ιδρωτας.

Φιλη Tatjani αυτο που λες δεν ειναι απολυτο.

Αν παρω παραδειγμα τον εαυτο μου, οκ στο πρωτο που εχασα με κεντρικη αποκολληση εργαζομουν. Στις διδυμες ομως οχι και ημουν τελειως μονη στο σπιτι, οποτε δεν ειχα και πολλα πραγματα να κανω. Μαλιστα πριν γεννησω προωρα ημουν διακοπες σε πληρη ηρεμια .

Στην τριτη μου εγκυμοσυνη παλι δεν εργαζομουν και ημουν πολλες ωρες ξαπλωμενη, ειδικα το τελευταιο διαστημα.

Καποιοι οργανισμοι απλα δεν αντεχουν (?). Δεν ξερω πως να το πω. Εγω ανεβαζα πιεση ακομη και οταν ημουν ηρεμη.

 

Σίγουρα δεν είναι αυτό από μόνο του λόγος αν όλα είναι καλά και ιδανικά... Απλά φαντάζομαι ότι σε μερικές περιπτώσεις ίσως παίζει κάποιο ρόλο και αυτό.. :|

6Br6p3.png

''Life is what happens to you when you 're busy making other plans''

Link to comment
Share on other sites

Δεν καταλαβα...

Εγω πχ ανεβαζα πιεση ετσι, χωρις λογο. Ολα ηταν ιδανικα και χωρις ενταση στο σπιτι μου.

Αλλωστε οπως σου ειπα λογω της φυσης της δουλειας του αντρα μου ημουν μονη στο σπιτι μεσα στην πληρη ηρεμια.

Ειναι καποια προβληματα που τα δημιουργια ο οργανισμος κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης. Μετα την δευτερη εγκυμοσυνη μου ψαχτηκα με εξετασεις κτλ.

Link to comment
Share on other sites

αίτια πρόωρου τοκετού:

 

λοίμωξη του γεννητικού συστήματος της γυναίκας

σοβαρές ουρολοιώξεις (για αυτό δεν αμελούμε τις γενικές ούρων)

προεκλαμψία - εκλαμψία (για αυτό δεν αμελούμε τη μέτρηση πίεσης και τη γενική ούρων)

έντονη κόπωση κατά την κύηση (για αυτό ξεκουραζόμαστε σε κάθε ευκαιρία)

ανατομικές ανωμαλίες της μήτρας

πολλαπλές κυήσεις (για αυτό και εφυστούμε την προσοχή στον εξωσωματιστή το πού δύο εμβρυάκια)

προηγούμενες πρόωρες γέννες

μεγάλη (πάνω από 40) - μικρή (κάτω από 17) ηλικία εγκύου

 

συχνά δεν υπάρχει ανηχνεύσιμη αιτιολογία...:roll:

Link to comment
Share on other sites

"Δεν θέλω να το θυμάμαι γιατί και τώρα ακόμα κλαίω. Και δεν θα πάψω να το βιώνω ως τραύμα, γιατί το γεγονός, ότι τις πρώτες 10 μέρες της ζωής του το παιδί μου τις πέρασε εκεί, δεν θα εξαλειφθεί ποτέ. [...] Και να σου πω και κάτι; Για μια τελειόμηνη έγκυο που στην εγκυμοσύνη της ήταν όλα τέλεια είναι ίσως πολύ πιο βαρύ και αβάσταχτο να αποδεχθεί ότι θα της πάρουν το παιδί και θα το κλείσουν μέσα σε μια γυάλα, χωρίς να μπορεί να το πάρει αγκαλιά, απ' ό,τι για κάποια που γεννάει πρόωρα και αναγκάζεται δυστυχώς να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι το μωράκι της θα πρέπει να νοσηλευτεί για να μεγαλώσει. Αλλά είπαμε, καλύτερα να μη βάζουμε πονόμετρο....

Ελπίζω το θέμα να θεωρείται λήξαν. "

 

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 108 ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ 2 ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΑ, έχω αποκτήσει αρκετή πείρα ώστε να μην απαντώ πια στα άστοχα σχόλια των άλλων, και φυσικά να μην τα ιεωρώ επώδυνα.

 

Εννοείται πως το θέμα έχει λήξει. Τι να απαντήσω άλλωστε; (Αν είναι δυνατόν...)

 

Υγεία σε όλες τις οικογένειες

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...