Επιστροφή στη δουλειά ΜΑΖΙ με το μωρό;

Έχει δοκιμάσει καμιά σας να δουλέψει μαζί με το μωρό; Πως λειτούργησε; Αντιμετωπίσαστε προβλήματα; Είχατε τη βοήθεια των προϊσταμένων σας; Οι συνάδελφοι σας πως αντέδρασαν; Το μωρό άντεξε στον εργασιακό χώρο; Πως το απασχολούσατε; Είχατε βοήθεια;

Θα ήθελα να πάρω την μικρή μου στη δουλειά αλλά φοβάμαι πολύ.

Που δουλεύεις και μπορίς να την πάρεις;Έχω γνωστή μου που το έκανε αυτό αλλά είναι δικιά της η εργασία.Μια χαρά το πήρε από πολύ νωρίς το μωρό μαζί της και έχει βρει τους ρυθμούς του!

Η μόνη δουλειά που μπορώ να σκεφτώ να πηγαίνω με το παιδί μου και μην έχει πρόβλημα το αφεντικό είναι βρεφονηπιακός σταθμός, μία φίλη που δουλευε απο το σπίτι τον πήγε από τον πρώτο χρόνο σταθμό γιατί θα έχανε όλους τους πελάτες με τον χρόνο που την άφηνε να δουλεύει ο μικρός.

Δυστυχώς δεν θα είναι εύκολο. Δουλεύω στο υποκατάστημα μιας πολυεθνικής. Και θα αναλάβω άμεσα τη θέση του διευθυντή στο συγκεκριμένο τμήμα. Ουσιαστικά δε θα έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου συνεχώς, αλλά θα έχω αρκετούς συνεργάτες, κυρίως γυναίκες. Επίσης σκέφτομαι να έχω για την αρχή τον άντρα μου μαζί, και αν δούμε ότι λειτουργεί το σύστημα, να πάρουμε κοπέλα για να με βοηθάει. Επίσης θα ενημερώσω τον προϊστάμενο μου. Αμφιβάλλω αν θα το δεχτεί, αλλά θα του ζητήσω μια δοκιμαστική περίοδο 1 μήνα και μετά να το ξαναδούμε.

Μπορεί βέβαια όλα αυτά να είναι απλώς ένα όμορφο όνειρο που ποτέ δε θα πραγματοποιηθεί, αλλά δε θέλω να παραδόσω τα όπλα χωρίς καμιά μάχη. Το παιδί μου αξίζει τέτοιες μάχες.

Μέχρι τώρα έχω δει καταστηματάρχες να έχουν το μωρό μαζί τους, αλλά σε καταστήματα συνοικιακά ή της επαρχίας που γενικά ήταν χαλαρή και φιλική η ατμόσφαιρα, ή σε καταστήματα βρεφικών ειδών που οι πελάτες ήταν έτσι κι αλλιώς φιλικοί με τα παιδιά. Επίσης η μαία μου ερχόταν με το μωρό της στο σπίτι μου μετά τον τοκετό, κι αν τύχαινε, θηλάζαμε παρέα.

Εισαι υπαλληλος σε πολυεθνικη και θελεις να παιρνεις καθε μερα μαζι και το παιδι και τον αντρα σου στο γραφειο ή καταλαβα κατι λαθος εγω?

Και γιατι δεν αφηνεις το παιδι στον αντρα σου στο πιτι αφου μπορει?

Εισαι υπαλληλος σε πολυεθνικη και θελεις να παιρνεις καθε μερα μαζι και το παιδι και τον αντρα σου στο γραφειο ή καταλαβα κατι λαθος εγω?

Και γιατι δεν αφηνεις το παιδι στον αντρα σου στο πιτι αφου μπορει?

Αυτό θα ρωτούσα τώρα κι εγώ....

Είμαι θηλάζουσα μαμά, και πάνω απ' όλα μαμά. Εσείς πως θα νιώθατε αν ξέρατε πως για τους επόμενους 9 μήνες δε θα βλεπατε το μωρό σας καθολου; Και μαλιστα στους πιο σημαντικους μηνες για την ψυχολογικη αναπτυξη του; Μέχρι σήμερα ήμασταν 24 ώρες την ημέρα μαζί και ξαφνικά θα το πάμε στο μηδέν. Γι' αυτό ψάχνω λύσεις.

Και για να προλάβω τις ερωτήσεις σας, με άνεργο άντρα δεν με παίρνει να μην δουλέψω για να μεγαλώσουμε το παιδί μας. Όσο για την θέση δεν είχα δυνατότητα να αρνηθώ. Μου είπαν ή την παίρνεις ή φεύγεις.

Καμιά εμπειρία σχετική υπάρχει; Στο ίντερνετ εχω βρει διαφορα και για μεγαλες εταιριες του εξωτερικου. Το θέμα είναι τι γίνεται εδώ.

Χμ...

Δύσκολο μου φαίνεται στη δουλειά με το μωρό. Αυτό δεν το έχω δει πουθενά, εκτός από καταστήματα που οι ιδιοκτήτριες έχουν και το μωρό τους.

Γιατί δεν το αφήνεις στον άντρα σου, αφού είναι άνεργος, κι εσύ να δουλέψεις κανονικά?

Αν υποθέσουμε ότι έχεις το μωρό στη δουλειά και σου ζητηθεί ως διευθύντρια ένα ραντεβού, ένα meeting, ή να λύσεις εδώ και τώρα ένα πρόβλημα, ενώ ταυτόχρονα το μωρό κλαίει γιατί πεινάει ή θέλει αγκαλιά ή έκανε κακάκια και μυρίζει (και φοβάσαι να μην συγκαεί) ποιο πρόβλημα θα αντιμετωπίσεις πρώτο?

Έχει δοκιμάσει καμιά σας να δουλέψει μαζί με το μωρό; Πως λειτούργησε; Αντιμετωπίσαστε προβλήματα; Είχατε τη βοήθεια των προϊσταμένων σας; Οι συνάδελφοι σας πως αντέδρασαν; Το μωρό άντεξε στον εργασιακό χώρο; Πως το απασχολούσατε; Είχατε βοήθεια;

 

Θα ήθελα να πάρω την μικρή μου στη δουλειά αλλά φοβάμαι πολύ.

Ψυχοφθόρο, δύσκολο και κουραστικό.

Κάποτε στο Αστ. Τμημα της περιοχής μου, ενα απόγευμα είδα μεσα στο γραφειο μια κοπελα αξ/κο υπηρεσίας, και δίπλα ενα καρότσι με διδυμακια καπου 8-10 μηνων...

Δεν ειχε που να τα αφήσει και ο άνδρας της δούλευε απόγευμα κι αυτος σε περιπολικό άλλης περιοχής.

Καλό, ε?

Για εμένα το θεμα είναι πως θα το δεχτούν οι συναδελφοι, κυρίως οι γυναίκες. Λες ότι θα έχεις θεση διευθυντριας. αντιπαρερχομαι όλες τις ευθύνες που απορρέουν από τη θέση και ισως την έλλειψη χρόνου να ασχοληθείς ουσιαστικά με το μωρό. Εχεις σκεφτεί τι θα γίνει όταν θα έρθει καποια υφισταμένη σου και σου πει ότι δεν μπορεί να αφήσει το παιδί σπίτι γιατί δεν έχει σε ποιον να το αφήσει; Και τι θα γίνει στη δουλειά αν αυτό το κανουν 2-3 άτομα. Νομίζω ότι πρακτικώς είναι αδύνατο. Δεν ξερω αν η εταιρία που δουλευεις θα δεχτεί, αλλα νομίζω ότι θα δημιουργηθεί προηγούμενο. Και δυστυχώς δεν ζουμε σε καποια αλλη χώρα, οπου οι μεγαλες εταιρίες έχουν και σταθμούς φυλαξης των παιδιών για τους εργαζομενους.

Πολλες από εμάς αναγαστηκαμε να γυρίσουμε στη δουλειά και να αφήσουμε το παιδί στο σπίτι. καποιες θήλαζαν, καποιες όχι. καποιες γυρισαν σε 2 μήνες, καποιες στο χρόνο. αυτό δεν σημαίνει κάτι. Και πιστεψέ με, όλες μας θα θελαμε να περνάμε περισσότερο χρόνο με τα παιδια μας αν είχαμε τη δυνατότητα.

Αρχικα θελω μια χαρη...εαν δεχτουν τετοιο πραγμα πες μου σε ποια εταιρια εργαζεσαι να στειλω το βιογραφικο μου γιατι εγω η χαζη παραιτηθηκα.

Δευτερον το παιδακι τι θα κανει τοσες ωρες εκει?

Τριτον εσυ εκει τι θα κανεις θα εργαζεσαι ή θα ασχολεισαι με το μωρο?Γιατι αν ειναι να εργαζεσαι τι νοημα εχει...απλα να σε βλεπει και να ειναι κλεισμενο σε 4 τοιχους ολη μερα?

Αν παλι εχεις σκοπο να ασχολεισαι με το μωρο...δε το βρισκεις λιγο επαγγελματικα αντιδεοντολογικο?Δλδ εγω θα περιμενω να μου κανεις μια δουλεια και θα πρεπει πρωτα να κανω υπομονη μεχρι να θηλασεις\κοιμησεις το μωρο?

Και λες οτι αναλαμβανεις και διευθυντρια?Και οι υπολοιποι υφισταμενοι θα δεχτουν και να εισαι διευθυντρια και να τσεπωνεις το μισθο της διευθυντριας και αντι να εργαζεσαι να ασχολεισαι με το μωρο σου?Γιατι οσο και να θες αν το παιδακι γκρινιαζει...που θα γκρινιαζει κλεισμενο σε ενα γραφειο...δε θα εχεις μυαλο να δουλεψεις...θα κοιτας να ηρεμησεις το παιδι σου.

Ειναι λιγο...πως να το πω?Σα να μπω στο γραφειο της διευθυντριας και να τη δω να εχει φερει ενα φουρνακι μαζι της και αντι να δουλευει αν καθεται να μαγειρευει παστιτσιο γαι το σπιτι της...σορρυ αλλα αυτο μου ηρθε στο μυαλο.

Νομιζω θα ειναι καλυτερα για το παιδι πρωτα απόλα να μενει σπιτι με το μπαμπα αφου ο μπαμπας δεν εργαζεται...αυτο γιατι δε σου αρεσει?

Συμφωνώ με τις προλαλλήσασες.

Εδω εγώ που είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και πήγα στην εταιρεία που συνεργάζομαι να τους παραδώσω κάποια χρήματα και έγινε κάτι που μου κακοφάνηκε. Τα παραδίδω στην κόρη του ιδιοκτήτη όπου είναι διευθύντρια του τμήματος που είμαι εγώ.

Συνηθως πήγαινα κατά τις 15:00. Εκείνη τη μέρα πήγα στις 14:00 και λέω... "να σου δώσω τα χρήματα?" και μου λέει "περίμενε σε 15 λεπτά γιατί πεινάω και θέλω να φάω πρώτα"

Οπως φαντάζεσαι νευρίασα γιατί την περίμενα ένα τέταρτο, για να φάει μια μπαγκέτα απο το Γρηγόρη ενώ εγώ έκανα 3 λεπτά συνναλαγή μαζί της.

Κάτι ανάλογο σου περιγράφουν και οι κοπέλες παραπάνω και ίσως και χειρότερο.

Ας τα παρουμε από την αρχή. Δε θα ασχολούμαι με τις καθημερινές ανάγκες του παιδιού, αυτό θα το κάνει ο άντρας μου, που θα το έκανε ούτως ή άλλως, και αργότερα όταν πιάσει δουλειά ο άντρας μου, μια νταντά. Αλλά θα μπορώ να το θηλάζω στα μικρά διαλλείματα μου και να είμαστε μαζί μόνο τότε, και γενικώς να εποπτευω το μεγάλωμα του. Επαναλαμβάνω δε θα ψήνω το φαγητό (όπως είπε κάποια), αλλά θα δουλευω.

Οσον αφορα τους 4 τοίχους... και στο σπίτι μου ακριβώς τόσοι είναι. Τα ερεθισματα ερχονται από τους ανθρωπους και όχι από τους τοίχους.

Εκτός από εμένα, άλλη μια συνάδελφος εχει μωρακι στην ιδια ηλικια. Παρατηρω ότι όπως ειναι τρομερα δυσκολο για μενα να συγκεντρωθω στη δουλεια, και καθε τρις και λιγο τηλεφωνω στο σπιτι, το ιδιο κανει και αυτή. Αν και οι δυο μας είχαμε το παιδι μας κοντα μας, θα αποδιδαμε πολυ περισσότερο, χωρις να κοιταμε το ρολόι, άρα θα κερδιζε η εταιρια. Επομενως ναι, αν έρθει το δικό μου παιδί, θα ερθει και το δικό της.

Βαζω αυτό το λινκ για να διαβασετε http://www.parentingatwork.org/

Επαναλαμβάνω πως είναι μόνο ένα σενάριο. Αλλά θελω να δω μηπως μπορει να γίνει και πραγματικότητα.

θα σου πρότεινα να κάνεις τράπεζα γάλακτος και να αφήσεις το μωρό στον άντρα σου.

εγώ είχα το μωρό μαζί μου από την ημέρα που γυρίσαμε από το νοσοκομείο, αλλά δική μου επιχείρηση.δεν θήλαζα και ήταν πολύ ήσυχη.μέχρι να πάει 13 μηνών ήταν στο καρότσι 9.00-14.00 κάθε μέρα,κάποιες φορές και το απόγευμα...δεν είχα άνθρωπο να την κρατήσει,ούτε και χρήματα για παιδικό.

Αν και οι δυο μας είχαμε το παιδι μας κοντα μας, θα αποδιδαμε πολυ περισσότερο, χωρις να κοιταμε το ρολόι, άρα θα κερδιζε η εταιρια. Επομενως ναι, αν έρθει το δικό μου παιδί, θα ερθει και το δικό της.

Και μετά θα σου πει το αφεντικό σου οτι καλύτερα να γίνεις διευθύντρια του παιδικού σταθμού, και θα σου δώσει το χαρτί για τον ΟΑΕΔ.....

Μακάρι να γίνει πραγματικότητα αυτό που ονειρεύεσαι αλλά το θεωρώ πρακτικά αδύνατο.

Δηλαδή θα πηγαίνετε στη δουλειά σου οικογενειακώς, και θα το φροντίζει ο άντρας σου και μόνο στο θήλασμα θα το παίρνεις?

στην ελλάδα αυτά δεν γίνονται...με μεγάλη μου λύπη το λέω...

θα μπορούσε να υπάρχει και στο ισόγειο του κτιρίου παιδικός για τους εργαζόμενους και να πηγαίνεις να θηλάζεις...

και πάλι όταν τα μωρά έχουν γκρίνια ή βγάζουν δόντια που έχουν το στήθος για παρηγοριά τι θα κάνεις και θα πρέπει να είσαι με τις ώρες στο στήθος?

Εσείς πως θα νιώθατε αν ξέρατε πως για τους επόμενους 9 μήνες δε θα βλεπατε το μωρό σας καθολου; Και μαλιστα στους πιο σημαντικους μηνες για την ψυχολογικη αναπτυξη του; Μέχρι σήμερα ήμασταν 24 ώρες την ημέρα μαζί και ξαφνικά θα το πάμε στο μηδέν. Γι' αυτό ψάχνω λύσεις.

Σε καταλαβαίνω, αλλά το καθόλου είναι υπερβολή.

Στη θέση σου, αφού κι ο άντρας σου είναι διαθέσιμος, θα τους ζητούσα να περνούν δυο-τρεις φορές την ημέρα από το γραφείο σου, να τους βλέπεις και να θηλάζεις. Το πότε, το κανονίζεις τηλεφωνικώς, ανάλογα με τα διαλείμματά σου.

Είχα δει πριν πολλά χρόνια ένα ντοκιμαντέρ σε με μια σκανδιναβική χώρα (σουηδία μάλλον αλλά δεν είμαι σίγουρη 100%) μία ανάλογη περίπτωση όπου έδειχνε πώς γύρισε μια θηλάζουσα μαμά στη δουλειά μαζί με το μωρό της. Μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση ο πολιτισμός των συναδέλφων της και κυρίως του διευθυντή της. Την έδειχνε σε meeting με τον διευθυντή, έκλαιγε το μωρό από δίπλα και εγκατέλειπε το meeting για να πάει να το θηλάσει.

Το ντοκιμαντέρ, αν θυμαμαι καλά, το έδειχνε ως κάτι που συνηθίζεται στη χώρα αυτή και όχι ως κάτι το αξιοπερίεργο.

Για τα ελληνικά δεδομένα, δεν είναι τυχαίο το ότι όσες κοπέλες απάντησαν προεξοφλούν την αρνητική αντίδραση της εταιρείας και των συναδέλφων. Εμείς εδώ είμαστε έτη φωτός μακριά από τέτοιου είδους κοινωνικές ευαισθησίες....

έτσι είναι όπως τα λες...

εγώ είμαι από τον Δεκέμβρη Σουηδία...

κι έχουν να δουν πολλά τα μάτια μου ακόμα...

να δείτε τους μπαμπάδες που παίρνουν άδεια από τη δουλειά υποχρεωτικά 90 μέρες για το μεγάλωμα των παιδιών τους...

κυκλοφορούν έξω με τα παιδιά τους...στις αντρικές τουαλέτες έχει αλλαξιέρες για να αλλάζουν τα παιδάκια τους...

και πόσα άλλα...

Σε δίκη μου δουλειά με το μωρό ήταν παρά πολύ δύσκολα και με τέτοια θέση δυσκολα υρ ανταπεξέλθεισ και στα 2. Εγώαφησα το παιδί με τον μπαμπά ,άνεργος τωρα, και τσ πάνε πολύ καλά,κι εγώ ξεφεύγω λίγο στη δουλειά...

παλεψε το.

πιστευω αν υπαρχει ενας χωρος που να ειναι ξεχωριστος απο το γραφειο σου μπορεις να συννενοηθεις και να τα φερετε και οι δύο.

επισης νομιζω οτι το να εχεις το παιδι κοντα οντως αυξανει την αποδοτικοτητα του εργαζομενου.

εγω δουλευω σε δεκο. (μην με βρισετε) και πριν καποια χρονια ελεγαν να φτιαξουν βρεφονηπιακο στα κεντρικα αλλα οι συνδικαλ'η'στες θεωρησαν καλυτερο να δινουν επιδομα βρεφονηπιακου σταθμου 65 ευρω, πως σας φαινεται εεεεε?

να τα χ..ω τα ευρω τους.

Επίσης είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει το παιδί την αλλαγή συμβασης με τη μαμά...πχ αν ειναι προχω ο προισταμενος σου και το δεχτει, αναγκαστικά η συμπεριφορά σου απέναντι στο παιδί θα αλλάξει γιατι δεν θα ειστε στο χωρο σας, θα δουλεύεις. Πως θα καταλαβει αυτην την αλλαγη το μωρό? Νομίζω το ίδιο πρόβλημα έχουν και οι μαμάδες που δουλεύουν από το σπίτι.

Επίσης όπως και να είναι το εργασιακό σου περιβαλλον σίγουρα δεν είναι διαμορφωμένο για να καλύψει αυτη την ανάγκη. Από τη μεριά του παιδιού πάντα θεωρώ ότι θα ταλαιπωρείται χωρις λόγο αφου μπορει να πίνει το γαλατακι του αντλημένο.

Επίσης είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει το παιδί την αλλαγή συμβασης με τη μαμά...πχ αν ειναι προχω ο προισταμενος σου και το δεχτει, αναγκαστικά η συμπεριφορά σου απέναντι στο παιδί θα αλλάξει γιατι δεν θα ειστε στο χωρο σας, θα δουλεύεις. Πως θα καταλαβει αυτην την αλλαγη το μωρό? Νομίζω το ίδιο πρόβλημα έχουν και οι μαμάδες που δουλεύουν από το σπίτι.

Επίσης όπως και να είναι το εργασιακό σου περιβαλλον σίγουρα δεν είναι διαμορφωμένο για να καλύψει αυτη την ανάγκη. Από τη μεριά του παιδιού πάντα θεωρώ ότι θα ταλαιπωρείται χωρις λόγο αφου μπορει να πίνει το γαλατακι του αντλημένο.

γιατι θεωρεις οτι το παιδι θα ταλαιπωρειται?

αν υπαρχουν υποδομες μια κουνια και ενα μερος να παιζει τι ταλαιπωρια ειναι?

γιατι θεωρεις οτι το παιδι θα ταλαιπωρειται?

αν υπαρχουν υποδομες μια κουνια και ενα μερος να παιζει τι ταλαιπωρια ειναι?

Κι εμένα μου φαίνεται κάπως υπερβολικό όλο αυτό. Κούνια??? Στο γραφείο? Και τι μέρος να παίζει? Θα βάλουνε παρκοκρέβατο στο γραφείο?

Παιδιά για Ελλάδα μου φαίνονται πολύ προχώ καταστάσεις όλα αυτά.