Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Σωματική τιμωρία & οριοθέτηση - στα δικά σας παιδιά


Πως αισθάνεστε για την σωματική τιμωρία ως μέθοδο οριοθέτησης των παιδιών σας  

338

  1. 1. Πως αισθάνεστε για την σωματική τιμωρία ως μέθοδο οριοθέτησης των παιδιών σας

    • την χρησιμοποιώ αναγκαστικά συχνά, τα παιδιά δεν με ακούνε αλλιώς
      13
    • κάποιες φορές την χρησιμοποιώ όταν δεν βρίσκω άλλη λύση
      77
    • κάποιες φορές την έχω χρησιμοποιήσει, χωρίς να το θέλω
      199
    • κάποιες φορές έχω νιώσει/νιώθω την ανάγκη να την χρησιμοποιήσω αλλά δεν αφήνω τον εαυτό μου με τίποτα
      218
    • δεν έχω νιώσει/δεν νιώθω την ανάγκη να την χρησιμοποιήσω
      135


Recommended Posts

Συμφωνώ μαζί σας ότι δεν είναι σωστό να χτυπάμε τα παιδιά ή να φωνάζουμε. Κι ως εκπαιδευτικός βέβαια το πρώτο δεν το έχω κάνει ποτέ - θεωρώ ότι δεν έχω το δικαίωμα - αλλά το δεύτερο το θεωρώ αναπόφευκτο. Γιατί; Γιατί λες κάτι σε ένα παιδί μια , δυο , τρεις, δέκα φορές...δε σε ακούει...τι άλλο μένει;

 

έχω λοιπόν να ρωτήσω: Πώς χωρίς ξύλο και χωρίς φωνές μαθαίνετε στα παιδιά σας να σέβονται τους άλλους κι ότι δε θα γίνεται πάντα το δικό τους;

 

 

Γιατί δυστυχώς εγώ βλέπω μαθητές που έχουν μάθει να γίνεται το δικό τους. Και το παιδί μιας φίλης μου...που θεωρεί τραγικό όχι να τη χτυπήσει...και να υψώσει λίγο τη φωνή της...το αποτέλεσμα; η μικρή θέλει να μιλάει μονο εκείνη, να είναι το επίκεντρο και φυσικά αν δεν ασχοληθούμε μαζί της, τους παίρνει και φεύγουν. Μήπως λοιπόν χρειάζεται καμιά φωνή που και που;

 

κι έχω και παράδειγμα μαθήτριας που κάνει ό,τι θέλει. Με γράφει κανονικά και μάλιστα με κοιτάει και επιδεικτικά ευχαριστημένη όταν τη μαλώνω επειδή δε γράφει. ε, με συγχωρείτε αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις κάτι κάνουν λάθος οι γονείς!!

Οταν εξηγείς τι είναι αυτό που σε ενοχλεί σε φοβίζει σε ευχαριστεί κ.ο.κ. σε ένα παιδί καθώς και ποιες συνέπειες έχει πάνω σου.

Σαφώς και έχεις μαθητές που έχουν μάθει να γίνεται πάντα το δικό τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι γονείς τους δεν φωνάζουν. Επίσης το να μη χτυπάει ή να μη φωνάζει ένας γονιός δεν σημαίνει αυτομάτως οτι έχει διαπαιδαγωγήσει σωστά το παιδί του. Χρειάζονται κι άλλα πολλά.

Και κάτι σημαντικό: Φωνή από φωνή διαφέρει. Ως προς το ύφος τη συχνότητα αλλά κυρίως το περιεχόμενο.

Ευχομαι με το καλό να αποκτήσεις παιδάκι!:D

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 423
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Απλά βλέποντας κάποιες συμπεριφορές γύρω μου προβληματίζομαι...μήπως η υπερβολική ελαστικότητα και έλλειψη αυστηρότητας τελικά γυρίζει μπούμερανγκ

Ναι. Ολα τα βιβλία που έχουν σχέση με διαπαιδαγώγηση γράφουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με αυστηρότητα γίνοται πιο υγιή ψυχικά από εκείνα που μεγαλώνουν με υπερβπλική χαλαρότητα και χωρίς όρια. Υπάρχει και τρίτη οδός όμως

 

 

 

όσο για τη στέρηση προμομίων...η συγκεκριμένη μαθήτρια αν της πω ότι δε θα βγει διάλειμμα...καθόλου δεν ιδρώνει το αυτί της...αυτή απλά δε θα γράψει. ούτε αν της πω ότι δε θα ζωγραφίσει ούτε αν μπει τιμωρία από τη μαμά στο σπίτι (να μη δει ταινία ή τηλεόραση)

Πόσο ειναι το παιδάκι αυτό? Ξέρεις τι νομίζω?

Οτι τη νοιάζει αλλά έχει μάθει να το κρύβει. Στεναχωριέται και δεν το δείχνει. Φοβάται και δεν το δείχνει....

Με λίγα λόγια κρύβει τα συναισθήματα της.

Μια απορία: Εσύ από τη θέση του εκπαιδευτικού την προειδοποιείς οτι εάν δεν κάνει κάτι σχετικό με το σχολείο θα στερηθεί την τηλεόραση στο σπίτι?

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites

Πώς χωρίς ξύλο και χωρίς φωνές μαθαίνετε στα παιδιά σας να σέβονται τους άλλους κι ότι δε θα γίνεται πάντα το δικό τους; Ισως να παρεξηγησα τη συγκεκριμενη φραση!Θελω να σε ρωτησω κατι για το συγκεκριμενο κοριτσακι.Εχεις μαθει σε τι περιβαλλον ζει?Ποια σχεση εχει με τους γονεις του?Πριν βαλεις μια τιμωρια εχεις συννενοηθει με τους γονεις?Εχεις σκεφτει ποτε οτι ισως να μην ακολουθειτε κοινη γραμμη με τους γονεις και αυτοι πολυ απλα να σε ακυρωνουν στο σπιτι?

Link to comment
Share on other sites

Πώς χωρίς ξύλο και χωρίς φωνές μαθαίνετε στα παιδιά σας να σέβονται τους άλλους κι ότι δε θα γίνεται πάντα το δικό τους; Ισως να παρεξηγησα τη συγκεκριμενη φραση!Θελω να σε ρωτησω κατι για το συγκεκριμενο κοριτσακι.Εχεις μαθει σε τι περιβαλλον ζει?Ποια σχεση εχει με τους γονεις του?Πριν βαλεις μια τιμωρια εχεις συννενοηθει με τους γονεις?Εχεις σκεφτει ποτε οτι ισως να μην ακολουθειτε κοινη γραμμη με τους γονεις και αυτοι πολυ απλα να σε ακυρωνουν στο σπιτι?

 

Μάλλον αυτό έγινε...εννοείται ότι στους μαθητές μου δεν ασκώ βία, σκέφτομαι ότι θα προσπαθήσω να το κάνω και στο παιδί μου - αν με αξιώσει ο Θεός να αποκτήσω - αλλά προβληματίζομαι, επειδή βλέπω παιδάκια να έχουν ξεφύγει και σκέφτομαι πώς είναι δυνατό να βρεθεί η χρυσή τομή.

 

Όσον αφορά το συγκεκριμένο κοριτσάκι...οι γονείς της έχουν επίγνωση του χαρακτήρα της, έχει μαθησιακές δυσκολίες, πέρυσι το Πάσχα που αρχίσαμε μαθήματα -πηγαινε α΄δημοτικού δεν ξεχώριζε καν τα γραμματάκια. Η πρώτη έντονη αντίδραση ήταν όταν της ζήτησα να κάνουμε ανάγνωση. Οι γονείς μου δίνουν την εντύπωση ότι γενικώς της κάνουν τα χατίρια. Σχετικά με την τιμωρία, όταν είδα ότι οι δικές μου "απειλές" - του τύπου πρέπει να τελειώσεις τα μαθήματα σου κι αν χρειαστεί θα μείνεις παραπάνω, αν δε συνεργαστείς δε θα ζωγραφίσεις στο τέλος - δεν έπιαναν μίλησα με τη μαμά της και συμφωνήσαμε όταν μουλαρώνει να μην ασχολούμαι μαζί της - εφόσον δε μου δίνει και καμία σημασία - και να της στερούν κάποιο προνόμιο στο σπίτι. Επίσης η ίδια μου έχει πει ότι όποτε μου κανει επεισόδιο το συζητάνε μετά στο σπίτι. Συχνά διαπιστώνω ότι δυσκολεύεται να αιτιολογήσει το λόγο που σταματάει το γράψιμο. Τη ρωτάω γιατι δε γράφει και δε μου απαντά. Όταν της πω "Κουράστηκες και γι 'αυτό δε γράφεις;" θα απαντήσει ναι. Βέβαια το κουράστηκα και σταματώ μπορεί να σημαίνει...κι ότι αρνούμαι να γράψω τις 4 τελευταίες λέξεις!! Γι' αυτό συμπεραίνω ότι μάλλον έχει μάθει να περνάει το δικό της

Link to comment
Share on other sites

Rina μου εγω πιςτευω οτι το κοριτσακι ειναι κακομαθημενο και οι γονεις ειτε αδιαφοροι ειτε υπερβολικα της θεωριας... Ξερεις στην πραξη πολλοι βρισκουν τη χρυση τομη και οχι στη θεωρια ;) . Ο, τι και να σου πιυμε εκει θα την βρεις και εσυ.

Τωρα για την διαπαιδαγωγηση αν θα διαβασεις τα μηνυματα ειμαι μια απο τις ελαχιστες που παραδεχτηκα οτι εχω τραβηξει μαλλι και οτι θατο ξανακανω χωρις καμια ενοχη αν

Κρινω οτι χρειαστει.

Αν ρωτησεις τα παιδια μου θα σου πουν οτι δεν τα χτυπαω... Ξερουν οτι αυτο δεν ειμαι χτυπημα .... Ειναι αγορια , οριοθετημενα και ευτυχισμενα. Ποτε δεν χρειαστηκε να τα συνετισω σε οποιονδηπιτε χωρο εκτος σπιτιου γιατι οι τροποι και τα ορια μαθαινονται μες το σπιτι. Δεν μαθαινονται απο την δασκαλα.

Καποτε καναμε κακο στην ψυχολογια των παιδιων επειδη τα κακοποιουσαμε. Τωρα επειδη μας κακοποιουν αυτα.... :P .

Οι σημερινοι γονεις που με δικαιολογια τις νεες μεθοδους δεν τα ακουμπανε ακομη και αν δεν πιανει αλλος τροπος οριοθετησης θα το μετανιωσουν αργοτερα και τοτε θα ερθουν νεεοι μεθοδοι που επιτελους θα επιτασσουν οτι η κοινη υγιης λογικη ειναι αρκετη!

Στο σχολειο εγω δεν θα επεμβαινα! Θα του ελεγα να ακολουθει τους κανονες του σχολειου.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

αλλά προβληματίζομαι, επειδή βλέπω παιδάκια να έχουν ξεφύγει και σκέφτομαι πώς είναι δυνατό να βρεθεί η χρυσή τομή.

Παραθέτω αυτό που έγραψε η Αλκυον

Τα παιδιά. θέλουν να μας ευχαριστούν. Αυτό είναι κατά βάση το κίνητρό τους. Για να γίνει αυτό πρέπει να έχουν την προσοχή μας. Αυτή την κατακτούν είτε με θετικό τρόπο, είτε με αρνητικό. Αν λοιπόν εισπράττουν από εμάς την εικόνα του "κακού παιδιού" για τον εαυτό τους, θα την υποστηρίξουν στην προσπάθειά τους να μας... ευχαριστήσουν!

αυτή πιστεύω ότι είναι η χρυσή τομή.:D

 

Rina μπορείς να απευθυνθείς εδω για να λάβεις απαντήσεις από ειδικούς.

 

Νομίζω ότι είναι σύνθετο το θέμα που αντιμετωπίζεις και λόγω της θέσης σου (αν κατάλαβα καλά της κάνεις ιδιαίτερα μαθήματα) είναι δύσκολο να το χειριστείς.

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites

Rina μου εγω πιςτευω οτι το κοριτσακι ειναι κακομαθημενο και οι γονεις ειτε αδιαφοροι ειτε υπερβολικα της θεωριας... Ξερεις στην πραξη πολλοι βρισκουν τη χρυση τομη και οχι στη θεωρια ;) . Ο, τι και να σου πιυμε εκει θα την βρεις και εσυ.

Τωρα για την διαπαιδαγωγηση αν θα διαβασεις τα μηνυματα ειμαι μια απο τις ελαχιστες που παραδεχτηκα οτι εχω τραβηξει μαλλι και οτι θατο ξανακανω χωρις καμια ενοχη αν

Κρινω οτι χρειαστει.

Αν ρωτησεις τα παιδια μου θα σου πουν οτι δεν τα χτυπαω... Ξερουν οτι αυτο δεν ειμαι χτυπημα .... Ειναι αγορια , οριοθετημενα και ευτυχισμενα. Ποτε δεν χρειαστηκε να τα συνετισω σε οποιονδηπιτε χωρο εκτος σπιτιου γιατι οι τροποι και τα ορια μαθαινονται μες το σπιτι. Δεν μαθαινονται απο την δασκαλα.

Καποτε καναμε κακο στην ψυχολογια των παιδιων επειδη τα κακοποιουσαμε. Τωρα επειδη μας κακοποιουν αυτα.... :P .

Οι σημερινοι γονεις που με δικαιολογια τις νεες μεθοδους δεν τα ακουμπανε ακομη και αν δεν πιανει αλλος τροπος οριοθετησης θα το μετανιωσουν αργοτερα και τοτε θα ερθουν νεεοι μεθοδοι που επιτελους θα επιτασσουν οτι η κοινη υγιης λογικη ειναι αρκετη!

Στο σχολειο εγω δεν θα επεμβαινα! Θα του ελεγα να ακολουθει τους κανονες του σχολειου.

 

 

Αυτό λέω κι εγώ ρε παιδί μου -το ρε παιδί μου δεν πάει σε σένα...τρόπος του λέγειν!!!!!!!! ούτε να τα κακοποιούμε αλλά μη φτάνουμε και στο σημείου να μας καβαλάνε!!!!!!

Link to comment
Share on other sites

Παραθέτω αυτό που έγραψε η Αλκυον

 

αυτή πιστεύω ότι είναι η χρυσή τομή.:D

 

Rina μπορείς να απευθυνθείς εδω για να λάβεις απαντήσεις από ειδικούς.

 

Νομίζω ότι είναι σύνθετο το θέμα που αντιμετωπίζεις και λόγω της θέσης σου (αν κατάλαβα καλά της κάνεις ιδιαίτερα μαθήματα) είναι δύσκολο να το χειριστείς.

 

Δεν της κάνω ιδιαίτερα ακριβώς...έχω ένα χώρο όπου διαβάζουμε παιδάκια. Οπότε...διασπά και την ενότητα της τάξης με τα καμώματά της...Απλά με αφορμή αυτό το παιδάκι έχω προβληματιστεί για το ποια θα έπρεπε να είναι η σωστή διαπαιδαγώγηση. ευχαριστώ πολύ

Link to comment
Share on other sites

Τα όρια είναι απαραίτητα. Αδιαμφισβήτητο.

 

Ο τρόπος για να επιτευχθούν -όμως- είναι ... τέχνη!

Αυταρχικότητα; Φωνές; Ξυλιές;

Επικοινωνία; Συζήτηση; Διαλλακτικότητα;

... και πολλά άλλα...

 

Τα μέσα είναι πολλά και ποικίλα.

Η χρήση ηπιότερων μέσων δε μειώνει το αποτέλεσμα, αντίθετα το ενισχύει. Είναι διαφορετικό το να αισθάνεται ένα παιδί υποχρεωμένο να ακολουθήσει κάτι γιατί του το επιβάλει ένας πιο ισχυρός (εξωτερικό κίνητρο), και εντελώς διαφορετικό πράγμα το να αισθάνεται πως εκείνο επέλεξε με βάση το συμφέρον του και επέλεξε το ίδιο πράγμα (εσωτερικό κίνητρο).

 

Η αίσθηση της ελεύθερης επιλογής εσωτερικεύει το κίνητρο μιας πράξης. Αυτό δίνει μεγαλύτερες πιθανότητες να επαναληφθεί αυτή η (επιθυμητή) συμπεριφορά.

 

 

Θα αναρωτηθεί κάποιος "μα καλά, τι κουβέντα να πιάσω με το 2χρονο;! "

Κι όμως... η "τέχνη" δεν κατακτάται σε μια νύχτα. Για να μπορέσουμε να την επιτύχουμε πρέπει εμείς να εκπαιδευτούμε στη χρήση της. Τα πρώτα δείγματα, μας έρχονται από τις μικρές ηλικίες.

 

Θαύμαζα τους ανθρώπους που φαίνονταν να έχουν μια δύναμη στο λόγο (δε μιλάω για ρητορική δεινότητα). Αναφέρομαι σε εκείνους τους ανθρώπους που φαίνεται πως ο τόνος της φωνής τους, η χροιά της, η επιλογή των λέξεων, κάνουν το συνομιλητή τους να επικοινωνεί, να Ακούει και να Νιώθει, τα όσα λέει. Αυτό προσωπικά το θεωρώ Τέχνη! Τέχνη παιδαγωγική. Εύχομαι κάποτε να αξιωθώ να την κατακτήσω........

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites

Τεχνη, ικανοτητα, χαρισμα.

 

Δυστυχως κυριως εμφυτα .

Υπαρχουν μητερες , γονεις που εχουν το χαρισμα. Γεννιουνται γονεις.

Ολοι οι υπολοιποι προσπαθουμε για να μειωσουμε τα λαθη μας.

 

Πριν κανω το γιο μου φανταζομουν τον αντρα μου πως θα ειναι σαν πατερας.

Καθως μεγαλωνει , απλα επιβεβαιωνομαι.

Τι να πω? Οτι προσελκυει ολα τα ανηψια διπλα του σαν μαγνητης, οτι ερχοναι στο σπιτι για τον θειο??

Δεν εφαρμοζει καμια ιδιαιτερη τεχνη. Αλλα εχει το χαρισμα, τον ηρεμο και χαμηλο τονο στη φωνη του, την υπομονη αλλα και την ορεξη να ασχολειτε μαζι τους. Και ο ιδιος εχει πολλα ενδιαφεροντα .

Παντα τον ακουν οτι και να πει.

 

Για τους υπολοιπους εμας που δεν το εχουμε, πρεπει να προσπαθουμε να εφαρμοζουμε αυτο που γραφεις .

 

Εκπαιδευομαι γονιος .

Τα παιδακια βασιζονται επανω μας,μας εχουν απολυτη εμπιστοσυνη και γιαυτο πρεπει εμεις να εκπαιδευομαστε.

Η ανατροφη τους ειναι αποτελεσμα δικο μας. Αυτο πρεπει εμεις να το συνειδητοποιησουμε και να βρουμε τον καταλληλο τροπο.

 

Γενικα πιστευω η τιμωρια ειτε σωματικη ειτε αλλης μορφης ειναι λαθος και εχει σημασια πολυ ο τροπος της μητερας που εφαρμοζει την καθε τιμωρια.

Και εγω την εφαρμοζω για να μην παρεξηγηθω, μπορει να εχει αποτελεσμα εκεινη την στιγμη αλλα μακροπροθεσμα δεν ειναι αποτελεσματικη η τιμωρια.

 

Η οριοθετηση πετυχαινεται κυριως με το καθημερινο προγραμμα που εχουμε στο παιδι μας.

 

Παιζει, τρωει , κοιμαται συγκεριμενη ωρα .

Για την συμπεριφορα του απλα αντιγραφει τους δικους μας τροπους.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Εχεις δικιο Λεμονια.... Και πολυ ωραιο μηνυμα Αλκυων ;) . Απλα ολα αυτα πρεπει να εχουν βασεις σε πολυ μικρη ηλικια του παιδιου. Να μαθει ετσι ... Ο γονιος που το κανει αυτο δεν θα χρειαστει ουτε να τα τιμωρει ουτε να τους φωναζει. Τα παιδια θα εχουν τη σειρα τους και την καλη καθημερινοτητα τους. Το προβλημα ειναι οταν οι γονεις δεν το καταφερνουν αυτο απο την πολυ μικρη ηλικια τους. Οταν για καποιους λογους φτανουν να μη μπορουν να επιβληθουν στο παιδι.

Link to comment
Share on other sites

Τεχνη, ικανοτητα, χαρισμα.

 

Δυστυχως κυριως εμφυτα .

Υπαρχουν μητερες , γονεις που εχουν το χαρισμα. Γεννιουνται γονεις.

Ολοι οι υπολοιποι προσπαθουμε για να μειωσουμε τα λαθη μας.

.......

 

 

Κανένας δε γεννιέται γονιός / εκπαιδευτικός / παιδαγωγός. Όλοι -ανεξαιρέτως- το μαθαίνουμε στην πορεία. Σίγουρα υπάρχουν χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που είναι πιο συμβατά με το γονεϊκό ρόλο και κάποιοι τα έχουν ανεπτυγμένα είτε από τη φύση τους, είτε από το περιβάλλον που μεγάλωσαν (κυρίως).

 

Το θέμα όμως είναι πως όλοι μπορούμε να εκπαιδευτούμε. Όλοι -ανεξαιρέτως- θα κάνουμε λάθη (και όσοι "το 'χουν" κι όσοι "δεν το 'χουν"). Όμως ένας γονιός που προσπαθεί, αναζητά, μαθαίνει, εκπαιδεύεται... μπορεί να φτάσει σε ένα καλό επίπεδο. Ναι, θα χρειαστεί προσπάθεια, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο (ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που θέλει να ενισχύσει ή να σιγήσει).

 

Το αποτέλεσμα: βελτιώνουμε τον εαυτό μας και τα παιδιά μας που μεγαλώνουν δίπλα μας και μας μιμούνται, παίρνουν από εμάς ό,τι καλύτερο μπορούμε να δώσουμε.

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites

  • 5 εβδομάδες μετά...

 

Η παιδοψυχολόγος Στέλλα Αρναούτογλου μιλά για τη θέση του "ξύλου" στην ανατροφή των παιδιών .

Μπράβο που το βρήκες! Ελπίζω να το δουν πολλές μαμάδες γιατι πραγματικα ειναι πολυ καλο!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 7 months later...
  • 1 χρόνο μετά...

καλησπέρα.για άλλη μια φορα χρειαζομαι την γνωμη κ την εμπειρια σας.Η μικρη μου είναι 4 ετων κ 4 μηνων.Περναμε κ οι τρεις πολύ δυσκολη περιοδο λογω της συμπεριφορας της μικρης μου(εγω-ο μπαμπας κ προφανως η ιδια).Για εμενα η εναρξη της ασχημης συμπεριφορας της ηταν όταν ξεκινησε τον παιδικο σταθμο,περισυ.Ομως λογω των ασθενειων δεν την πολύ-πηγαινα αρα δεν ηταν τοσο εντονα οσο φετος.Στον παιδικο είναι αψογη,συνεργασιμη-επιμελης-υπακουη....με το που την παιρνω όμως από κει αρχιζει το μαρτυριο,εχει γινει ξαφνικα επιθετικη μαζι μου,ενω "κατακρινει"τα παιδακια που φερονται ασχημα στο σχολειο,μετα από λιγο κανει τα ιδια ή κ χειροτερα σε μενα.Με χτυπάει με σκοπο να με πονεσει,δεν δεχεται κανεναν μου "κανονα".δεν θελει να κοιμαται,πεταει τα παντα τριγυρω κ ειδικοτερα στο θεμα βιας που μουνα παντα καθετη μαζι της εκεινη την χρησιμοποιει με την πρωτη ευκαιρια.Εδω κ μια βδομαδα αν πχ δεν της παρω κατι αρχιζει να λεει ότι δεν με αγαπάει,οτι θελει να παει να μεινει στην θεια της,οτι δεν θελει να με ξαναδει.....και μιλαμε για ένα κοριτσακι που είναι κολλημενο πανω μου,που δεν μπορουσε να κοιμηθεί πχ στην γιαγια της χωρις εμενα,που αφιερωνω ολο μου τον χρονο μαζι της,που δεν ειδε βια στο σπιτι,δεν ακουσε φωνες,δεν ενιωσε τον φοβο-πονο από εμας.Ειμαι πολύ στεναχωρημενη,δεν ξερω πως να συμπεριφερθώ,οταν με χτυπάει προσπαθω να την απωθω αλλα συνεχιζει κ πλεον εχω χασει το κουραγιο μου κ νευριάζω.αγχωνομαι να παω να την παρω από το σχολειο για το τι θα επακολουθησει.Ο αντρας μου με κατηγορει ότι την εχω αφησει να με καβαλησει κ δεν μπορω να το καταλαβω,συζηταγα τα παντα μαζι της από μωρο κ ενιωθα υπεροχα να την βλεπω να εξελίσσεται σε ένα εξυπνο κοινωνικο δοτικο παιδι κ τωρα είμαι απλα σαστισμενη κ φοβάμαι.Εγω φταιω?δεν εχω βαλει ορια?μα γιατι?Εφοσον παντα προσπαθουσα να της δειξω το σωστο,αλλα δεν χρησιμοποιουσα την τιμωρια.Ο αντρας μου προσπαθησε αλλα γινονται όλα χειροτερα

Link to comment
Share on other sites

καλησπέρα.για άλλη μια φορα χρειαζομαι την γνωμη κ την εμπειρια σας.Η μικρη μου είναι 4 ετων κ 4 μηνων.Περναμε κ οι τρεις πολύ δυσκολη περιοδο λογω της συμπεριφορας της μικρης μου(εγω-ο μπαμπας κ προφανως η ιδια).Για εμενα η εναρξη της ασχημης συμπεριφορας της ηταν όταν ξεκινησε τον παιδικο σταθμο,περισυ.Ομως λογω των ασθενειων δεν την πολύ-πηγαινα αρα δεν ηταν τοσο εντονα οσο φετος.Στον παιδικο είναι αψογη,συνεργασιμη-επιμελης-υπακουη....με το που την παιρνω όμως από κει αρχιζει το μαρτυριο,εχει γινει ξαφνικα επιθετικη μαζι μου,ενω "κατακρινει"τα παιδακια που φερονται ασχημα στο σχολειο,μετα από λιγο κανει τα ιδια ή κ χειροτερα σε μενα.Με χτυπάει με σκοπο να με πονεσει,δεν δεχεται κανεναν μου "κανονα".δεν θελει να κοιμαται,πεταει τα παντα τριγυρω κ ειδικοτερα στο θεμα βιας που μουνα παντα καθετη μαζι της εκεινη την χρησιμοποιει με την πρωτη ευκαιρια.Εδω κ μια βδομαδα αν πχ δεν της παρω κατι αρχιζει να λεει ότι δεν με αγαπάει,οτι θελει να παει να μεινει στην θεια της,οτι δεν θελει να με ξαναδει.....και μιλαμε για ένα κοριτσακι που είναι κολλημενο πανω μου,που δεν μπορουσε να κοιμηθεί πχ στην γιαγια της χωρις εμενα,που αφιερωνω ολο μου τον χρονο μαζι της,που δεν ειδε βια στο σπιτι,δεν ακουσε φωνες,δεν ενιωσε τον φοβο-πονο από εμας.Ειμαι πολύ στεναχωρημενη,δεν ξερω πως να συμπεριφερθώ,οταν με χτυπάει προσπαθω να την απωθω αλλα συνεχιζει κ πλεον εχω χασει το κουραγιο μου κ νευριάζω.αγχωνομαι να παω να την παρω από το σχολειο για το τι θα επακολουθησει.Ο αντρας μου με κατηγορει ότι την εχω αφησει να με καβαλησει κ δεν μπορω να το καταλαβω,συζηταγα τα παντα μαζι της από μωρο κ ενιωθα υπεροχα να την βλεπω να εξελίσσεται σε ένα εξυπνο κοινωνικο δοτικο παιδι κ τωρα είμαι απλα σαστισμενη κ φοβάμαι.Εγω φταιω?δεν εχω βαλει ορια?μα γιατι?Εφοσον παντα προσπαθουσα να της δειξω το σωστο,αλλα δεν χρησιμοποιουσα την τιμωρια.Ο αντρας μου προσπαθησε αλλα γινονται όλα χειροτερα

 

Δεν καταλαβαίνω προς τι ο πανικός. Το παιδάκι σας δοκιμάζει τα όρια. Πιθανό να αντιγράφει και συμπεριφορές από το σχολείο. Είναι μία φυσιολογική φάση. Το θέμα είναι εσείς πώς αντιδράτε και να μην του μάθετε ότι δεν υπάρχουν όρια. Το να κλαψει και να στεναχωρεθεί και να θυμώσει ένα παιδί,δεν είναι κακό, είναι μέσα στη ζωή να μάθει ότι δε γινονται όλα όπως ακριβως τα θέλει. Από εκεί και πέρα, φάση είναι, αν εσείς δεν του μάθετε ότι έτσι κερδίζει, θα περάσει

Link to comment
Share on other sites

Δεν καταλαβαίνω προς τι ο πανικός. Το παιδάκι σας δοκιμάζει τα όρια. Πιθανό να αντιγράφει και συμπεριφορές από το σχολείο. Είναι μία φυσιολογική φάση. Το θέμα είναι εσείς πώς αντιδράτε και να μην του μάθετε ότι δεν υπάρχουν όρια. Το να κλαψει και να στεναχωρεθεί και να θυμώσει ένα παιδί,δεν είναι κακό, είναι μέσα στη ζωή να μάθει ότι δε γινονται όλα όπως ακριβως τα θέλει. Από εκεί και πέρα, φάση είναι, αν εσείς δεν του μάθετε ότι έτσι κερδίζει, θα περάσει

 

Ευχαριστω για την απαντηση,σιγουρα νιώθω ότι χανω το παιχνιδι γιατι χανω την ψυχραιμια μου.με χτυπάει κ προσπαθω να κρατηθω αλλα μετα δειχνω εντονη δυσαρεσκεια.Ζηταει συγγνωμη αλλα το επαναλαμβανει με το παραμικρο κ ετσι νιώθω ότι κατι δεν παει καλα ή κατι δεν κανω σωστα

Link to comment
Share on other sites

  • 1 χρόνο μετά...

Επειδή είμαι κι εγώ καθηγήτρια κι έχω να κάνω με παιδιά ηλικίας κυρίως 6-15, έχω προσέξει τις δύο εξής κατηγορίες των παιδιών που πραγματικά λες "δεν υπάρχουν" τους κάνεις δλδ παρατήρηση και σε γράφουν, όχι απλά σε γράφουν, διαοταγματςυονται, νομίζεις ώρες ωρες οτι δεν έχεις μαθητές αλλά πελάτες.... εμένα μια φορά μια μαθήτρια πριν πολλά χρόνια γύρω στα 13 της είπα να βγει έξω από την τάξη, πέταξε κάτω την τσάντα της και διαολοστειλε ψιθυριστά. Μάλλον εμένα διαολοστειλε.. Όταν τη ρώτησα τι είπες? "τίποτα"απαντησε.

Όταν λοιπόν αντιμετωπίζεις τέτοια παιδιά τα έχω εντάξει στις εξής κατηγορίες :αυτά που έχουν φάει πολύ ξύλο και ξεσπάνε εκεί που ξέρουν ότι δε θα φάνε(τη συγκεκριμένη την πήγα στο διευθυντή ο οποίος μου ζήτησε να της μιλήσουμε και να μην απευθυνθούμε στον μπαμπά της γιατί θα τη σαπίσει κι όντως έτσι κάναμε), και η άλλη κατηγορία τα πολύ κακομαθημένα, κακοχαιδεμενα που νομίζουν ότι είναι το επίκεντρο, που έτσι τα έχουν μάθει να νιώθουν, στα οποία δεν έβαλαν όρια οι γονείς από μικρή ηλικία και στα 9-10 που αρχίζουν τα ζορια τους ειναι αδύνατον να τα πειθαρχησεις... 

Κι έτσι την πληρώνουμε όλοι μας.. 

  Αλλά τι να κάνουμε.. Εγώ έτσι έχω επιλέξει να κάνω.. Τα αγαπώ κι ας με έχουν πληγώσει πολλές φορές. Τα λυπάμαι... Όσο κι αν θυμώνω, στο τέλος πονάω μαζι τους.. Γνωρίζω τα σπίτια τους και πραγματικά ορισμένα σπίτια... Τι να πω.. 

 

Είναι εξαιρέσεις αυτές ομως.. 

Σήμερα οι γονείς είναι ενημερωμένοι, ασχολούνται περισσότερο ποιοτικά με τα παιδιά τους.. Αν και κάπου εδώ ενίοτε του; ξεφεύγει.. Αλλά είναι καλύτερη αυτή η εποχή. Τα παιδιά βγαίνουν πιο ενημερωμένα, πιο έξυπνα θα έλεγα. Αλλά θέλει προσοχή γιατί το πολύ "πάρε ότι θες παιδί μου" τα κάνει εμμονικα και τελικά δυστυχισμένη.. 

Καλό είναι να μαθαίνουν να "δουλεύουν"για να έχουν.. 

Επεξεργάστηκαν by Nefeli2014
Link to comment
Share on other sites

  • 1 χρόνο μετά...

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...