όταν το υπέροχο ταξίδι του θηλασμού φτάνει στο τέλος του.

Ήθελα κι εγώ να σου γράψω από μέρες.

Το έψαξες ότι ήταν όντως μη συμβατά?

Δεν υπήρχε εναλλακτική?

Είναι πολύ κρίμα να μη σου έδωσαν επιλογή αφού ήθελες να συνεχίσεις....

Δυστυχώς είναι το Voltaren και μου είπε τόσο ο ορθοπεδικός, όσο και ο παιδίατρος αλλά και η φαρμακοποιός ότι δεν είναι συμβατά με τον θηλασμό.

Λέω ότι είναι για πάντα γιατί αυτό ήταν το δεύτερο παιδάκι μου και δεν νομίζω ότι έχω τις αντοχές συναισθηματικές αλλά και οικονομικές να κάνω και τρίτο παιδάκι. Ο μικρός ακόμα ψάχνει για το στήθος αλλά ανταποκρίνεται όσο μπορεί καλύτερα στα νέα δεδομένα...

Ήθελα να σταματούσαμε σταδιακά τον θηλασμό να μην μας κακοφαινόταν σε κανέναν απο τους δυο...φαίνεται ότι για εμένα είναι πιο δύσκολο.

Την Τετάρτη προσπαθούσα να τον κοιμίσω αγκαλιά και ενώ συνήθως τον έπαιρνε ο ύπνος στο στήθος με κοίταξε, μου χαμογέλασε και έκλεισε τα ματάκια του...ήταν το πιο γλυκό χαμόγελο που έχω δει ποτέ μου. Ήταν σαν να μου έλεγε να μην στεναχωριέμαι και ότι αυτός είναι ικανοποιημένος ακόμα και με την αγκαλιά μου.

Όπως καταλαβαίνετε πιστεύω ότι θα τον κοιμίζω έτσι μέχρι να πάει φαντάρος...

To Voltaren (δραστική ουσία Diclofenac) το e-lactancia το βγάζει επίπεδο κινδύνου 0 (Safe, compatible, not risky for BF or child)....

Τι να σου πω βρε κοπέλα μου τώρα...

Δεν ξέρω αν είναι αργά για να κάνεις επαναγαλακτισμό.

Δεν ξέρω αν το θεωρείς μέσα σου ασφαλές αφού οι γιατροί σου έχουν πει διαφορετικά.

Αλλά είναι εξοργιστικό να σου έχουν πει ότι δεν είναι συμβατό.....

Εκτός αν είναι άλλη η δραστική ουσία....

Νίνα καμιά βοήθεια???

Πράγματι ειναι συμβατό.

Χωρις σχόλια.....

Συμβατό; Είστε σίγουρες;

Μου κάνει εντύπωση γιατί τουλάχιστον ο παιδίατρος είναι υπέρμαχος του θηλασμού...φανταστείτε ότι μου έλεγε ότι καλό θα ήταν να τον θηλάσω μέχρι να πάει 2 χρονών αφού αυτό συστήνει και ο Π.Ο.Υ.

Κρίμα...

Συμβατό; Είστε σίγουρες;

Μου κάνει εντύπωση γιατί τουλάχιστον ο παιδίατρος είναι υπέρμαχος του θηλασμού...φανταστείτε ότι μου έλεγε ότι καλό θα ήταν να τον θηλάσω μέχρι να πάει 2 χρονών αφού αυτό συστήνει και ο Π.Ο.Υ.

Κρίμα...

Karita μπες και δες μόνη σου...

e-lactancia.org -> search by product -> γράφεις voltaren και πατάς Go.

Κρίμα.... πολύ κρίμα...

Έφτασε και για μας το τέλος αυτού του υπέροχου ταξιδιού που διήρκησε 2 χρόνια...και μου φαίνεται σα χτες τη μέρα που μου βάλανε τη δεύτερη κορούλα μου στο στήθος λίγη ώρα αφού γεννήθηκε.δύο χρόνια θηλάσαμε στην κυριολεξία παντού, σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, μουσεία, πάρκινγκ, εμπορικά, παραλίες, πάρκα, σε ταξίδια σε επισκέψεις ανακτόρων, ταβέρνες, εστιατόρια, εκδηλώσεις, χωρίς καμία ντροπή.Την Κυριακή ήταν η τελευταία μας φορά.ξέσπασα σε ένα απίστευτο κλάμα .ευτυχώς η μικρή το δέχτηκε καλά.τί να πω???μαζί με τη γέννα η πιο συγκλονιστική εμπειρία που είχα..Και πόσες φορές άκουσα...καλά ακόμα τη θηλάζεις...οι γιατροί λένε ότι μετά τους έξι μήνες δεν προσφέρεις πια στο παιδί....τόσο πείσμωνα εγώ και συνεχίσαμε!!!!!Γλίτωσα αποστειρώσεις, πλύσιμο μπουκαλιών, πειράματα με διάφορα γάλατα, αλλά το κυριότερο κέρδισα μια συγκλονιστική επαφή και την αίσθηση ευφορίας που χάριζα στη μικρούλα μου!!!!!!Προσπαθήστε το!!!!Το πρώτο διάστημα είναι ζόρικο.....είναι η αλήθεια...αλλά μετά γίνεται παιχνιδάκι και μια απίστευτη εμπειρία ζωής.....

Τώρα που έχω κι εγώ διαθέσιμο υπολογιστή και μπορώ να γράψω θα ήθελα να σας πω τα συναισθήματά που έχω σχετικά με τον αποθηλασμό μας, που ήρθε μετά από 33 μήνες, εξαιρετικά σταδιακά. Ήταν μια διαδικασία που ουσιαστικά κράτησε τουλάχιστον 6-8 μήνες. Περάσαμε από όλα τα στάδια, από τις πληγωμένες θηλές, τα άλματα ανάπτυξης, που θήλαζα ακόμα και στην τουαλέτα, τους "δημόσιους" θηλασμούς, σε πλατείες, καφετέριες, εστιατόρια, παραλίες, αεροπλάνα κλπ, από ατέλειωτα νυχτέρια λόγω δοντιών, αρρώστιας, ή ανασφάλειας, μέχρι και touched out syndrome στο τέλος. Και μια ωραία πρωϊα ο λεγάμενος αποφασίζει και δεν ζητάει να θηλάσει (του είχε μείνει μόνο ο πρωινός θηλασμός), ήμασταν και διακοπές, σε ξένο χώρο, παρ'όλα αυτά ενθουσιασμένος με όλα τα πράγματα γύρω του, αποφασίζει ότι δεν έχει προτεραιότητα να θηλάσει. Περνούν έτσι 3-4 μέρες, όταν έρχεται και τρίβεται στο στήθος, να του πει τα παράπονά του, να του πει καλημέρα, να το φιλήσει, να κάνει ότι κοιμάται πάνω του, να το αγκαλιάσει κλπ, (λιώνω η μάνα) και κάποια στιγμή μετά από πολλές πλέον μέρες που δεν έχει θηλάσει, προσπαθεί να πιπιλίσει και γυρίζει και μου λέει τελείωσε το βυζολάτε, δεν έχει άλλο, οπότε για πρώτη φορά του εξηγώ ότι το έχει πιεί όλο, και γι'αυτό έχει γίνει ένα δυνατό και όμορφο αγόρι. Χαμογελάει, το λέει ξανά και ξανά για να το εμπεδώσει και το λέει στο μπαμπά, τη γιαγιά ότι το έχει πιει όλο. Τώρα κάθε τόσο έρχεται και τρίβεται στο στήθος με αγάπη και τρυφερότητα χαμογελόντας και συνεχίζει να του μιλάει, να το χαιδεύει κλπ (ας μου πει κάποιος αν είναι φυσιολογικό αυτό

Τα δικά μου συναισθήματα τώρα. Δεν το κρύβω ότι ο θηλασμός με κούρασε πολύ σε κάποιες στιγμές, ειδικά όταν το σώμα μου με πρόδιδε από την εξάντληση. Παρ'όλα αυτά για κάποιον λόγο ποτέ δεν σκέφτηκα να τον σταματήσω, όχι τουλάχιστον πριν τον 1 1/2 χρόνο. Η λογική μου ήταν να καταφέρω να φτάσω το πρώτο τρίμηνο, το πρώτο εξάμηνο, το έτος, το ενάμιση κλπ Όσο περνούσε ο καιρός, έβλεπα ότι το μωρό γινόταν θρεφτάρι, και όλα έβαιναν καλώς, χαλάρωνα κι εγώ σχετικά με τις υπερβολές για το θηλασμό (μη φας το ένα, μη κάνεις το άλλο κλπ) και τελικά καταφέραμε να είμαστε ένα ευτυχές θηλαστικό ζευγάρι για περισότερο από δυομιση χρόνια. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω το βλέμμα ανακούφισης όταν έπιανε τη θηλή ακόμα και τώρα, όταν ακουμπάει πάνω στο στήθος, και την τρυφερότητα που με γέμιζε μέχρι το κέντρο της ύπαρξής μου, τις στιγμές που αποκοιμιόταν πάνω στο στήθος, και του γλυστρούσε η θηλή από το στοματάκι. Τόσες στιγμές ευτυχίας, που αδυνατώ να περιγράψω.

Τέλος να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες τις κοπέλες που μέσω των γραφόμενών τους (είχα ξεκινήσει να τα διαβάζω πριν γεννήσω), με βοήθησαν να έχω πλήρη αντίληψη του μηχανισμού του θηλασμού στο σώμα μου και έτσι να μην κάνω πίσω, ακόμα κι όταν το μωρό έκλαιγε απαρηγόρητο και θήλαζε 18 ώρες το 24ωρο. Και επίσης θέλω να πώ ότι πραγματικά αξίζει να το προσπαθήσουν όλες οι νέες μητέρες να θηλάσουν, χωρίς άγχος, χωρίς αίσθηση επιβολής και περιορισμού, αλλά σαν κάτι φυσικό, αρχέγονο, και ενστιγκτώδες, έχοντας στο μυαλό τους να είναι ο εαυτός τους και ότι κανένας δεν είναι τέλειος, αλλά για το δικό τους μωρό, εκείνες είναι οι τέλειες μανάδες.

Φιλιά σε όλες/όλους

Πολύ τρυφερό το μήνυμά σου.

Τα δικά μου συναισθήματα τώρα. Δεν το κρύβω ότι ο θηλασμός με κούρασε πολύ σε κάποιες στιγμές, ειδικά όταν το σώμα μου με πρόδιδε από την εξάντληση. Παρ'όλα αυτά για κάποιον λόγο ποτέ δεν σκέφτηκα να τον σταματήσω, όχι τουλάχιστον πριν τον 1 1/2 χρόνο. Η λογική μου ήταν να καταφέρω να φτάσω το πρώτο τρίμηνο, το πρώτο εξάμηνο, το έτος, το ενάμιση κλπ Όσο περνούσε ο καιρός, έβλεπα ότι το μωρό γινόταν θρεφτάρι, και όλα έβαιναν καλώς, χαλάρωνα κι εγώ σχετικά με τις υπερβολές για το θηλασμό (μη φας το ένα, μη κάνεις το άλλο κλπ) και τελικά καταφέραμε να είμαστε ένα ευτυχές θηλαστικό ζευγάρι για περισότερο από δυομιση χρόνια. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω το βλέμμα ανακούφισης όταν έπιανε τη θηλή ακόμα και τώρα, όταν ακουμπάει πάνω στο στήθος, και την τρυφερότητα που με γέμιζε μέχρι το κέντρο της ύπαρξής μου, τις στιγμές που αποκοιμιόταν πάνω στο στήθος, και του γλυστρούσε η θηλή από το στοματάκι. Τόσες στιγμές ευτυχίας, που αδυνατώ να περιγράψω.

Έτσι ακριβώς είναι. Μπράβο σας!