Ενοιωθα απόγνωση

στις 4 Αυγούστου 2005 πήγα για μια απλή εξέταση του μήνα στο Αγία Σοφία Θεσ/νίκη ήμουν 36 εβδομάδων έγκυος. Μου καναν εισαγωγή και στις 9 το βράδυ μου κάναν καισαρική και μου πήραν το μωρό, ζύγιζε 3200 οποτε θεωρησαν οτι δεν ήταν νωρίς. Χωρίς καμια ενημέρωση τη δεύτερη μέρα ενω πηγα να το πάρω για ταισμα δεν ήταν στη Παιδιατρική αλλα στην Εντατική Νεογνων σε θερμοκοιτίδα γιατί έκανε ταχύπνοιες. Ζούσα στην αβεβαιότητα για 10 μέρες, δεν υπήρχε διαγνωση για το παιδί μου, είχε ορό στο κεφαλάκι του είχε καθετήρα στο στομάχι, του κάναν αξονική, του πήραν υγρό απο τη σκονδυλική στήλη και άλλα πολλά ήμουν ένα ράκος. Ξαφνικά μου λενε ότι έχει λαρυγγομαλακία ότι πρέπει να το χειρουργήσει ΩΡΛ, μου ρθε κόλπος. Μετά απο λίγο ότι όχι τελικά δεν είναι αυτό αλλα δεν ξέραν τι είναι και η αποκορύφωση μπαίνω 5-6 μέρα στην Εντατική και βλέπω στη θερμοκοιτίδα αλλο μωρό, πέρασαν ένα σωρό σκέψεις απο το μυαλό μου όταν ξαφνικά γυρίζει η νοσηλεύτρια και μου λέει '' το κατάλαβες οτι δεν είναι το μωρό σου αυτό! έχετε παρει προαγωγή είστε στα κουνάκια'' μετα απο δύο ημέρες πήραμε εξιτήριο χωρίς να υπάρχει διάγνωση και το μωρό σταμάτησε τις ταχύπνοιες μόνο του, ταλαιπωρήθηκε πολύ εχω έζησα 10 μέρες τραγικές. Σήμερα είναι 4 και είναι υγιεστατος και πολύ γκάκστερ ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ!!! Εχω πολύ άσχημες εμπειρίες απο το Αγία Σοφία και δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπάω σε επομενη εγκυμοσύνη. Να είστε όλες καλά και τα μωράκια μας υγιέστατα.

Χαίρομαι που το ξεπεράσατε....Να σου ζήσει λοιπόν ο γκάνγκστερ και απο δώ και πέρα να μην έχετε άλλες δοκιμασίες!

Καρολίνα τα μπουμπούκια μας έχουν ίδια μέρα γενέθλια (4-8-2005) και μάλιστα γέννησα και γω σχεδόν την ίδια ώρα! Η πιο μεγάλη σύμπτωση σ΄αυτά είναι ότι και η δικιά μου γεννήθηκε με ταχύπνοια γιατί είχε καταπιεί υγρά κατά τον τοκετό και έμεινε 4 ημέρες εντατική. Θυμάμαι πηγαίναμε με τον άντρα μου στην εντατική και την βλέπαμε διασωληνωμένη και να κλαίμε συνέχεια! Ξέρεις πώς μου φαινόταν να φέρνουν στις άλλες κοπέλες στο θάλαμο τα μωρά τους και εγώ να νιώθω ότι νοσηλεύομαι επειδή είμαι άρρωστη και όχι ότι έχω γεννήσει? Περασμένα ξεχασμένα όμως αυτά,η Στελλίτσα μου είναι και μένα ένα σκέτο θηριάκι, μου έχει αρρωστήσει ελάχιστες φορές (αν και μου είχαν πει ότι μπορεί να έχει αποκτήσει ευαισθησία) και τώρα είμαι έγκυος στο δεύτερο μωράκι μου και παρακαλάω κάθε ώρα και στιγμή να πάνε όλα καλά μέχρι τέλους.

Γεννησα την κοριτσαρα μου στις 19/02/2003.Πηγα το πρωι για προκληση γιατι υποτιθετε δεν ειχε εμπεδωθει ενω ειχα λιγες μερες για να κλεισω τις 40 βδομαδες.Ολα πηγαιναν αργα,οταν ξαφνικα η μικρη εμφανιστηκε[μες τη χαρα εγω που θα τη παρω επιτελους αγκαλια]και τοτε ολα στραβωσαν.Η μικρη μου σφηνωσε και δεν εβγενε με τιποτα[κανανε ανελπιστες προσπαθειες με τη βεντουζα]αλλα... [ολες οι μαιες τι ειχαν κανει και ειχα μονο γιατρους που αφησαν τις δικες τους εγκυες και ηρθαν σε μενα].Οταν πλεον ηταν σιγουροι οτι για το μωρο δεν μπορουσαν να κανουν τιποτα βγαλαν τους εμβρυουλκους για να σωσουν εμενα.Ευτυχως τους χρησιμοποιησε ο γιατρος της βαρδιας ο Φωτης Γκουτζιουλης και γλιτωσε το μωρο μου.8 ημερες καναμε στην ΜΕΝΝ χωρις να ξερουμε τι θα γινει, θα παρουμε μωρο στο σπιτι και τι μωρο?Οταν την πηρα πρωτη φορα αγκαλια μια βδομαδα μετα τη γεννα........τι να πω.....παραδεισος.......ενα ονειρο.....μαγεια.........!