ΠΡΟΩΡΑ

καλησπέρα κορίτσια,

jean και pegi, και εγώ έχω διαβάσει τις ιστορίες σας και παρακολουθώ τα γραφόμενά σας κατά καιρούς, όμως τα λόγια έιναι περιττά όταν ο πόνος ξεχειλίζει.

Σας καταλαβαίνω απόλυτα και εύχομαι ο καιρός να απαλύνει τις πληγές σας.

pegi το δικό μου έπαθε 3 καρδιοαναπνευστικές ανακοπές ή μία εκ των οποίων συνέβη μπροστά στα μάτια μου. Ακολούθησαν άπνοιες, λοιμώξεις, μειωμένη θηλαστική κίνηση (φαντάσου ότι πήρα το μωρό με τον καθετήρα γιατί δεν σιτιζόταν).

Μπορεί ο χρονος να πέρασε όμως κάθε βράδυ αναβιώνω όλα αυτά τα συναισθήματα. Φαντάσου ότι έβαλα 20 ολόκληρα κιλά από την βουλιμία. Τέλος πάντων, ας μην παραπονιέμαι.

Εβελίνα η συγκεκριμένη γιατρός είναι ευχαρις και ολίγον χαχανούλα με την καλή έννοια. Αυτό αρέσει σε κάποιους γονειούς γιατί τους ανακουφίζει, τους δίνει μια αίσθηση ελαφράδας. Εμένα μου έλεγε συνέχεια ότι το παιδί έχει παθολογία, ότι θα μείνει ένα χρόνο στο νοσοκομείο, ότι δεν θα σιτισθεί ποτέ, ότι θα μείνει παραπληγικό, ότι δεν θα πρέπει να πάρω από εκεί το μωρό, ένα σωρό άλλες μπούρδες που κόντεψαν να με στείλουν στον άλλο κόσμο. Τελικά το μωρό μου το πήρα, με παρότρυνε η γιατρός μου σε αυτό και το αποτόλμησα. Αποτέλεσμα η κόρη μου με την άφιξή της στο σπίτι μας, παρουσίασε θεαματική βελτιωση σε όλα τα προβλήματα που εκδ΄'ηλωσε. Αν την είχα ακούσει την Μ. δεν θα ζούσα τώρα.

Μπορεί σε κάποιους ανθρωπους αυτή η γιατρός να ταιριάζει, να καλυπτει τις απαιτήσεις τους από έναν παιδίατρο. Εγώ δεν θέλω να την ξαναδώ. Οπως και ο σύζυγός μου. Εξάλλου κανείς από τους συναδέρφους της δεν συμφώνησε με τις εκτιμήσεις της, το είχα μεταφέρει αυτό σε κάποιους που θεωρούσα ότι μπορούσα να εμπιστευτώ αλλά δεν έλεγαν τίποτα, σιωπούσαν για να μην κατηγορήσουν συνάδερφο.

Τελικά διαψέυσητηκε και επιβεβαιώθηκα εγώ. Δόξα το Θεό.

καλή συνέχεια σε όλες μας.

Κοριτσια σας καταλαβαίνω απόλυτα το μικρό μου γεννήθηκε στην 31η εβδομαδα, νοσηλευτηκε διασωληνομένο στην ΜΕΝ. Συνολικά έμεινε 35 ημέρες, τίποτα και ποτέ δεν θα με κάνει να ξεχάσω εκείνες τις ημέρες.

Για να καταφέρουμε να φτάσουμε σε αυτη την εβδομάδα είχαμε άγιο. Τα νερά έσπασαν στην 24η εβδομάδα αλλά ο μικρός κρατήθηκε στη μήτρα μέχρι την 31η, ήθελε η Παναγια να ζήσει. Νοσηλεύτηκα όλο αυτό το διάστημα αλλά οι στιγμές στην ΜΕΝ ήταν ο χειρότερες και μεχρι να τον αγαλιάσω.

Να σας ρωτήσω όμως κάτι γιατί ανησυχώ. Ο μικρός μου είναι τώρα 19 μηνών και έχει βάρος 9200 και ύψος 85cm Το τελευταίο πεντάμηνο δεν παίρνει καθόλου βάρος είναι στα ίδια και έχει πάρει συνολικά 3 πόντους πρέπει να ανησυχώ; Η παιδίατρος μου είπε να το ψάξουμε εσείς τις γνώμη έχετε. Α τρώει όχι πάρα πολύ αλλά ικανοποιητικά και φυσικά από τότε που περπάτησε δεν στεκεται καθόλου Εσεις τι γνώμη έχετε;

Αρχικά μέχρι 11 μηνών έπερνε και βάρος και ύψος πολύ και είχε φτάσει τις φυσιολογικές καμπύλες τώρα όμως έχει πέσει ή είναι οριακά

pegi σε θαυμαζω και συμφωνώ μαζί σου ότι οι μαμάδες που έχουν περάσει από τις ΜΕΝ βλέπουν όλα τα παιδιά σαν δικά τους

α και κάτι άλλο που μου συνέβει αισθάνομαι ότι οφείλουμε να φροντίζουμε όσο τίποτα κάθε έγκυο διότι με τίποτα δεν πρέπει ούτε αυτή ούτε το μωράκι να περάσουν τέτοιες στιγμές όπως αυτες στις ΜΕΝ Νεογνών, τις βλέπω και αυτές σαν μωράκια

τη μυλωνοπουλου δε την εχω γνωρισει αλλα εχω ακουσει πολλα καλα απο 3 ομοιοπαθουσες μαμαδες απο αλλο φορουμ. Περα απο αυτο χαιρομαι που διαψευτηκε γιατι η υγεια των μωρων μας μετραει και αστους να λενε.

Μια αλλη κοπελλα που εχει προωρακι, εμεινε 4 μηνες στο μητερα, 13 μηνων τωρα εχει φτασει 7200. Ξερω οτι θα τον ψαχναν τον μικρο και απο ορμονικη πλευρα να σιγουρεψουν οτι ολα πανε καλα. Απο υψος ειναι στο μεσο ορο, το βαρος ειναι το θεμα, κυνηγα λιγο και τη παιδιατρο να σε κατευθυνει καπως.

ελπιζω να μην ειμαι και εγω ετσι σε 12 μηνες, η μικρη μου εχει παρει τη κατιουσα απο το 50 πεσαμε στο 30%. Και αυτη ειναι δυσκολη στο φαγητο

Ο μικρός μου είναι τώρα 19 μηνών και έχει βάρος 9200 και ύψος 85cm Το τελευταίο πεντάμηνο δεν παίρνει καθόλου βάρος είναι στα ίδια και έχει πάρει συνολικά 3 πόντους πρέπει να ανησυχώ;

Λιγο αδυνατο το ακουω αλλα απο υψος καλο ειναι βρε...και εμενα τοσο ειναι η μπουμπουκα τελειομηνο μωρο 11 κιλα και κατι ειναι και γυρω στους 85 ποντους. Αλλα απο τα ξαδερφια μου που ειναι δυδιμα αγορακια τα οποια αναγκαστικα δεν γενιουντε τελειομηνα γιαυτο τα αναφερω...ειναι σχεδον τα ιδια κιλα με την δικια μου και αυτα ειναι 3 χρονων. Απλα ειναι αδυνατουλικα, δεν εχουν καποιο αλλο προβλημα. Ψαχτο αλλα νομιζω οτι ειναι κατι μαλλον φυσιολογικο...εμενα σε ενα τριμηνο 500γρ(οχι σωστα) πηρε και 3 ποντους.(12-15 μηνων)

Γεια σας κοριτσια!Μπαινω στο forym εδω και ενα μηνα και πραγματικα χαιρομαι που υπαρχετε!Εχω ενα αγορακι 14 1/2 μηνων, το οποιο το γεννησα προωρα στις 33 εβδομαδες με φ.τ. επειδη εσπασαν τα νερα.Ολα πηγαν καλα στον τοκετο,το μωρο γεννηθηκε υγιες με βαρος 2400 και δεν χρειαστηκε να μπει σε θερμοκοιτιδα.Τώρα ειναι ενα θεριο αν τον δειτε,δηλαδη πολυ ανεπτυγμενος και πολυ ψηλος!

Εσεις που εχετε εμπειρια προωρου παιδιου και ρωταω τις μανουλες οπου τα μωρα τους ειναι περιπου στην ιδια ηλικια με το δικο μου ή και μεγαλυτερα,παρατηρησατε καποιες χρονικες καθυστερησεις σε σχεση με τα τελειομηνα?οχι στην σωματικη αναπτυξη τους,αλλα π.χ στο να περπατησουν,ή να μιλησουν?Και μεχρι ποτε υπολογιζατε το μωρακι σας με την διορθωμενη ηλικια?

Θα χαρω πολυ να διαβασω και να ανταλλαξουμε αποψεις!

χρόνια πολλά καλή χρονιά

παρατήρησα μία καθυστέρηση στο περπάτημα (περάτησε διορθωμένη ηλικία 14μηνών)

στην ομιλία καμία διαφορά αλλά από δόντια π.χ. είμαστε τώρα 25μηνών και έχουμε μόλις 6

α επίσης σωματικά είναι τώρα 10κιλά και 83 πόντους ξέρει κανείς εάν υπάρχει καθυστέρηση και στην σωματική ανάπτυξη;

ο μικρός μου γεννήθηκε 31 εβδομάδων, 42εκατοστά και περίπου 2 κιλά

πώς την βλέπετε οι άλλες πρωορομανούλες την ανάπτυξή του γιατι ένας παιδοενδοκρινιλόγος μας είπε ότι θα έπρεπε να είναι σε ανώτερη καμπύλη και όχι στη κατώτατη φυσιολογική στο ύψος και πιο κάτω από την κατώτατη στο βάρος; (και όλα αυτά όχι στην διορθωμένη ηλικία αλλά μετρώντας τον από την ημερομηνία γέννησης)

Mammy η δικια μου περπατησε σχεδον στα ιδια με εσενα, αναπτυξη λογου υπερ-ικανοποιητικη, βαρος 10.800 στη τελευταια μετρηση υψος 85, δοντια 8, γεννημενη περιπου στην 31η εβδομαδα 1300γρ. Για την αναπτυξη δεν μας εχει πει κατι η γιατρος. Ολα καλα τα βλεπει. Ειναι αδυνατουλα γιατι μας σκαει να φαει, αλλα κατα τα αλλα ολα καλα. Με λιγα λογια ειχαμε ενα θεματακι με τα δοντια που αργησε πολυ και με το βαρος που δεν ειναι πολυ φαγανη...αλλα απ' οτι ακουω στα προωρακια αυτα δεν ειναι σπανια.

mamy-g,jean,eleni achlati και σε ολες τις υπολοιπες ευχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!Υγεια και ο,τι επιθυμειτε και να χαιρομαστε τα παιδακια μας! Τα δοντια δεν πιστευω πως εχουν να κανουν τοσο με την πρωοροτητα,αλλά το περπατημα και άλλα θεματα που εχουν να κανουν με την αντιληψη ναι.Μamy-g διαβασα την περιπετεια σου οπου δεν τραβηξες και λιγα εδω που τα λεμε,αλλά τελος καλο ολα καλα και χαιρεσε το παιδακι σου.

Οσον αφορα την αναπτυξη του μωρουλινι σου(υψος και βαρος ),συμφωνω με τον γιατρο σου και συγγνωμη αν σε στενοχωρω,(αλλά εδω μεσα ολοι συμπασχουμε και ειδικα εμεις που εχουμε γεννησει προωρα πιστευω).Τελικα τι σε συμβουλεψε ο ενδοκρινολογος?Για παραδειγμα ο δικος μου ειναι 15 μηνων 85 ποντους και 13 κιλα περιπου,πολυ ανεπτυγμενος λενε ολοι,αλλα ρε παιδι μου τελικα εμεις οι γονεις δεν ικανοποιουμαστε με τιποτα μου φαινεται.Εγω για παραδειγμα στενοχωριεμαι που εχει αργησει να πει καθαρα το μαμα,μπαμπα και λεει μαμμμαμ(καπως ετσι τελος παντων).Ασε που πεφτω στην μπλοφα και τον συγκρινω με αλλα παιδακια και ειδικα με ενα τελειωμηνο ενος κολλητου μας ζευγαριου που εχει διαφορα 20 μερες!Λαθος το ξερω,αλλα αγωνιω τι να κανω!

doroula η παιδοενδοκρινολόγος απλά μου είπε ότι θα πρέπει να προσαθήσω να του δίνω όσο περισσότερο φαγητό γίνεται δεδομένου όι θεωρέί ότι εάν κάποιο παίδί είναι κάτω από τις φυσιολογικές καμπύλες στο βάρος αυτό του στερεί και ποντους

από εκεί και πέρα εάν δεν αντιδρασει και σε ύψος όταν πάρει βάρος θα πρέπει να προχωρήσουμε σε περαιτέρω εξετάσεις σχετικές με αυξητική ορμόνη

η παιδιάτρος μου, φαίνεται πιο καθυσυχαστική και θεωρεί ότι είναι πολύ μικρός ακόμα για κάτι τέτοιο και ότι δεν μορείς να έχεις την απαίτηση να πιάσουν τα προωράκια τις υψηλότερες καμπύλες στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του

το ίδιο μου ανέφερε και η αναπτυξιολόγος του και να μην κάνω τίποτα αυτή τη στιγμή

επειδή λοιπόν έχω μπερδευτεί για αυτό ρωταω εσάς τις πρωορομανούλες την εμπειρία σας που τα παιδάκια μας ταλαιπωρήθηκαν και πάλεαν απο το πρώτο λεπτό της ζωής του

από ομιλία πάντως όλοι μου λένε ότι είναι αναπτυγμένη δεν έχω μέτρο σύγκρισης διότι είναι το πρώτο μου παιδάκι και ίσως ως και χαζομαμά είμαι λίγο παραπάνω αγχωμένη να είναι καλά και δε θέλω με τίποτα να ξαναταλαιπωρηθεί ούτε ο μικρός αλλά και κανένα άλλο μωράκι

Συμφωνω με την παιδιατρο,περιμενε λιγο καιρο ακομα και μετα κανε ο,τι εχεις να κανεις.Προσπαθησε να τον ταιζεις ανα 3ωρο-4ωρο,οχι πιεση αλλά θελει επιμονη ομως!Και το ανηψακι του αντρα μου(τελειωμηνο)που ειναι 5 χρονων,κιλα δεν βαζει εδω και 2 χρονια νομιζω,αλλά παιρνει μονο υψος.Τρωει αλλα δεν παχαινει... Εντωμεταξυ σημερα πηρα μια χαρα,που δεν πιστευα στα αυτια μου!Ο μικρος το πρωι που ξυπνησε,σηκωθηκε στην κουνια του,ενω κρατιωταν απο αυτη φυσικα, και ακουμε δυνατα (ενω εμεις ημασταν ξαπλωμενοι)πρωτα: μπα-μπά,και μετα μπαμπά.Δηλαδη σαν να τον φωναξε,σαν να τον καλουσε κοντα του.Κοιταχτηκαμε με τον αντρα μου και του ειπα:ακουσες ο,τι ακουσα?Και φυσικα εκεινος ετρεξε κοντα του χαρουμενος.Θελω να πιστευω οτι το ειπε συνειδητα ρε παιδακια!

μπράβο σας και εγώ πιστεύω ότι το είπε συνειδητά

αντε και από εδώ και πέρα κάθε μερα και καινούργιες λεξούλες....

Ειμαι και εγώ μανούλα ενός 16 μηνών κοριτσιού και με διορθομένη ηλικία 12 μηνών.Γέννησα την 25η εβδομάδα ενό εκείνη ζύγιζε μόλις 540 gr.

Εχοντας όμως πίστη μεγάλω αίσθημα ευθύνης απέναντι σ'αυτό το παιδί και μια ελπίδα η οποία δεν πέθανε ποτέ,κατάφερα εγώ και οι ειδικευμένοι γιατροί του Νοσοκομείου ''Αλεξάνδρα'' να δώσουμε ζωή σ'αυτό το πλάσμα.

Εμεινε 4 μηνες και 3 ημέρες στην Ε.Μ. Ας μην σου περιγράψω τα συναισθήματα μου ολους αυτούς τους μηνες,αλλά έχοντας την οικογένεια μου στο πλευρό μου και την Παναγιά μαζί σήμερα έχω να λέω για το μεγάλο ΘΑΥΜΑ.

Ειμαι και εγώ μανούλα ενός 16 μηνών κοριτσιού και με διορθομένη ηλικία 12 μηνών.Γέννησα την 25η εβδομάδα ενό εκείνη ζύγιζε μόλις 540 gr. Εχοντας όμως πίστη μεγάλω αίσθημα ευθύνης απέναντι σ'αυτό το παιδί και μια ελπίδα η οποία δεν πέθανε ποτέ,κατάφερα εγώ και οι ειδικευμένοι γιατροί του Νοσοκομείου ''Αλεξάνδρα'' να δώσουμε ζωή σ'αυτό το πλάσμα.

Εμεινε 4 μηνες και 3 ημέρες στην Ε.Μ. Ας μην σου περιγράψω τα συναισθήματα μου ολους αυτούς τους μηνες,αλλά έχοντας την οικογένεια μου στο πλευρό μου και την Παναγιά μαζί σήμερα έχω να λέω για το μεγάλο ΘΑΥΜΑ.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!!!

Να το χαίρεσαι το παιδάκι σου!!!!

ΠΟΛΛΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΩΡΑΚΙΑ...

ΚΑΙ ΓΩ ΓΕΝΝΗΣΑ ΣΤΙΣ 5/6/08 (ΛΗΤΩ) ΠΡΟΩΡΑΚΙ 30 ΕΒΔ+2 ΗΜ. ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΡΘΕΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ Η ΚΟΥΚΛΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΣΠΑΣΕ ΤΟ ΣΑΚΟ..

ΚΑΘΗΣΑΜΕ 46 ΜΕΡΕΣ ΣΤΗ ΘΕΡΜΟΚΟΙΤΙΔΑ..ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΑΥΤΕΣ ΟΙ 46...

...ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΕΣ...

ΕΧΟΥΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΕΙ ΠΟΛΥ ΤΑ ΠΡΟΩΡΑΚΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑ!!!!!!!!!

ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΑ..

ΜΑΜΑ ΒΕΒΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΜΑΖΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ 2008 ΣΤΗΝ ΜΕΝ ΤΟΥ ΛΗΤΩ..

Ειμαι και εγώ μανούλα ενός 16 μηνών κοριτσιού και με διορθομένη ηλικία 12 μηνών.Γέννησα την 25η εβδομάδα ενό εκείνη ζύγιζε μόλις 540 gr.

Εχοντας όμως πίστη μεγάλω αίσθημα ευθύνης απέναντι σ'αυτό το παιδί και μια ελπίδα η οποία δεν πέθανε ποτέ,κατάφερα εγώ και οι ειδικευμένοι γιατροί του Νοσοκομείου ''Αλεξάνδρα'' να δώσουμε ζωή σ'αυτό το πλάσμα.

Εμεινε 4 μηνες και 3 ημέρες στην Ε.Μ. Ας μην σου περιγράψω τα συναισθήματα μου ολους αυτούς τους μηνες,αλλά έχοντας την οικογένεια μου στο πλευρό μου και την Παναγιά μαζί σήμερα έχω να λέω για το μεγάλο ΘΑΥΜΑ.

να σου ζησει και απο δω και περα μονο χαρες θα εχεις!!!!δυνατη ψυχουλα η μικρη σου!!!!!!!!!!να ειστε ολοι παντα καλα!!!

Αχ κοριτσια,ξαναγραφω μετα απο 3 μηνες!Τελικα δεν ξερω αν ηταν συνειδητο το μπαμπα που φωναξε τοτε,αλλα τωρα που ειναι 18 (16 διορθωμενη ηλικια),ακομα να πει μπαμπα και μαμα.

Πειτε μου την εμπειρια σας μανουλιτσες,εχω αρχισει ν`ανησυχω!Απο το κουνια μπέλα...κλπ που του λεω,εχει κρατησει το κουνια μονο και αυτο το λεει οταν του το επενθυμιζω.Λεει και γαλα,μονο οταν το βλεπει,απο μονος του δεν μου το ζηταει.Τι αλλο?Α και νιαο για τη γατα.Δεν θυμαμαι κατι αλλο... Ας μου καποιος την αποψη του

mamarina τωρα ειδα το μυνημα πρεπει να ειμασταν μαζι στειλε μου pm να μιλησουμε εγω γεννησα 14/07/2007 και εμεινα 47 ημέρες

λυπαμαι που θα στο πω αλλά η Μυλωνοπούλου ήταν η χειρότερη της ΜΟνάδας! εγώ προσωπικά ήθελα να της κάνω αναφορά γιατί με παραπληροφόρησε και ΄κοντεψα να αυτοκτονήσω από όσα μου έλεγε. Φυσικά -και ευτυχώς - σε τίποτα από τις εκτιμήσεις της δεν έπεσε μέσα. Ας είναι καλά η Διευθύντρια της Μονάδας, σε αυτήν χρωστάω τη ζωή της κόρης μου.

 

Από όσο θυμάμαι η Μυλωνοπουλου έλεγε τα ίδια σε όλους και μοίραζε μπιλιετάκια. Τι να πω... αφού εσένα σου κάνει....

 

νευρολόγος έιδε το παιδί μου από 1 μήνα και κάθε 6 μήνες έκτοτε. Τώρα το βλέπει μίά φορά τον χρονο. Δοξάζω τον Θεό που γνωρισα αυτήν την γυναίκα. Πόσο θάρρος μου έχει δώσει δεν περιγράφεται. Και οι εκτιμήσεις της είναι μέσα με μαθηματική ακρίβεια. Σκουτέλη λέγεται, πηγαίνει και στοι Μητέρα.

 

Τo δικό μου είχε γαστροοισοφαγική παλλινδρομση. Πήραμε ειδικά σιρόπια και ειδικό γάλα. Πέρασε από μονη της.

 

Το synagis όπως είπα δεν μας κάλυψε. Η κόρη μου κόλλησε από μένα τον ιό από τον οποίο υποτίθεται ότι προστάτευε. Επαθε βρογχιολίτιδα 2 φορές. Την μία στην 4η δόση, την άλλη με το πέρας της θεραπείας.

 

Μείναμε στην Μονάδα 95 ημέρες. Μπορώ να σου πω πλέον ποιοι ήταν οι αξιόλογοι και ποιοι όχι. Βρισκόμουν εκεί νυχθημερόν. Υπήρχαν μέρες που δεν έφευγα καθόλου...

καλημέρα!

είμαι κι εγώ μανούλα ενός πολύ πρόωρου...μόλις 27 εβδομάδων και βάρος 560γρ....

Σήμερα είμαστε 27 μηνών και δόξα το Θεό είμαστε πολύυυ καλά! Στο βάρος είμαστε αρκετά πίσω (9 κιλα) αλλά για μενα σημασία έχει ότι είναι πανέξυπνος!

Μείναμε στην εντατική του Μητέρα 111 μέρες.... Voula πίστεψε με ότι αν δεν ήταν η Μυλωνοπουλου οι 111 μέρες θα είχαν γίνει 211!

΄Για μένα όπως και για πολλούς άλλους γονείς η Μυλωνοπουλου στην κυριολεξία έσωσε τα παιδιά μας!

Για το αν ένας γιατρός είναι καλός ή όχι το δείχνει η πορεία του. Επίσης για να σου αποδείξω ότι η γνώμη του καθενός για τον γιατρό του είναι υποκειμενική θα σου πω ότι η γιατρός που εσύ επέλλεξες εμάς μας είχε πει το εξής φοβερό... Στην αγωνία των πρώτων ημερών και έχοντας χάσει το ένα από τα διδυμάκια (900 γρ) ρωτώντας την πορεία του μικρού μας απαντάει η δικιά σου "ΟΣΟ ΑΝΑΠΝΕΕΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΡΙΖΑ!" εγώ τι έπρεπε να κάνω??? να της ζητήσω να σκίσει το πτυχείο της??? να της κάνω αναφορά???

Επίσης όταν έφτασε 2κιλά έπαθε ανακοπή και χαροπάλευε όλο το βράδυ, στην πρωινή ενημέρωση (έχοντας τον ακριβώς από πίσω της και με υποστείριξη στο 100%!!!) μας λέει με το γνωστό χαρούμενο και τραλά τραλά ύφος της..."μια χαρά είμαστε...όπως εχθές!!!"

Πολλοί ήταν οι γιατροί που δεν πίστευαν ότι το γιγαντακι μου θα τα καταφέρει.... πολλοί από αυτούς μας έγιναν γι'αυτό το λόγο αντιπαθητικοί αλλά δεν βγήκαμε στο διαδίκτυο να τους διασύρρουμε! όπως βλεπεις Βουλίτσα εγώ δεν αναφέρω το όνομα της παιδιάτρου σου! και αυτό για 2 λόγους! Εδώ μπαίνουν χιλιάδες γονείς με αγωνίες και προβλήματα. Είναι κρίμα έτσι αυθαίρετα να κακολογείς έναν γιατρό που αυτή την στιγμή έχει στα χέρια του την ζωή ενός παιδιού μιας άλλης μητέρας που αγωνιά για την ζωή του!

Επίσης καλό θα ήταν να μην αναφέρονται ονόματα γιατί μπορεί να υπάρξει εισαγγελικη παρέμβαση και να κλείσει ένα forum που πολλοί το έχουν ανάγκη!

Συγνώμη για το μεγάλο post. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τις 111 μέρες της εντατικής!