καπνισμα

Μαλλον πανικοβληθηκα και δεν ηξερα πων να αντιδρασω!

Εννοειται οτι δεν θα καταφερω τιποτα με τις φωνες αλλα δεν το περιμενα και οπως ξαναειπα πανικοβληθηκα.

Δεν θεωρω αλητη κανενα απο αυτους αλλωστε αλητη δεν σε κανει το καπνισμα αλλα η συμπεριφορα και οσο αφορα την συμπεριφορα τους ειναι κοσμιοτατη!!Ευχαριστω για τις συμβουλες! Θα συγκαλεσω οικογενειακο συμβουλιο και θα σας ενημερωσω για τα αποτελεσματα !!!!!!

Το σίγουρο είναι ότι δεν θα φώναζα, τι μπορούμε να καταφέρουμε με τις φωνές ή με τις απαγορεύσεις; Τίποτα, απλά θα μας κρύβεται. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να του πούμε το κακό που προκαλεί στον οργανισμό του και όλα τα συναφή. Πάντως βοηθάει πολύ όντως τα παιδιά να ασχολούνται με κάποιο άθλημα, οποιοδήποτε και αν είναι αυτό. Εκεί μαθαίνουν στον υγεινό τρόπο ζωής και δύσκολα θα εξαρτηθούν από το τσιγάρο. Εγώ λέω με το καλό όταν γεννήσω το σποράκι μου, να προσπαθήσω να το κόψω.. Λέω τώρα..

Κακη συνηθειαα το καπνισμα!

Μην φωναξεις,μην γινεις υστερικη,μην τον τιμωρησεις,μη μη μη!

Το μονο που θα καταφερεις ειναι να κλειστει στον εαυτο του.

Εγω πιστευω οτι μαλλον το κανει επειδη το κανουν ολοι.Λες οτι ειναι καλος μαθητης,επιμελης!

Μηπως ειναι πολυ πιεσμενος?Και εκτονωνεται με το καπνισμα?

Μιλα του,δωσε του να καταλαβει οτι μαζι σου μπορει να πει τα "παντα".

Κακη συνηθειαα το καπνισμα!

Μην φωναξεις,μην γινεις υστερικη,μην τον τιμωρησεις,μη μη μη!

Το μονο που θα καταφερεις ειναι να κλειστει στον εαυτο του.

Εγω πιστευω οτι μαλλον το κανει επειδη το κανουν ολοι.Λες οτι ειναι καλος μαθητης,επιμελης!

Μηπως ειναι πολυ πιεσμενος?Και εκτονωνεται με το καπνισμα?

Μιλα του,δωσε του να καταλαβει οτι μαζι σου μπορει να πει τα "παντα".

Το καπνισμα δεν ειναι συνηθεια ειναι εθισμος. Η νικοτινη ειναι ναρκωτικη ουσια που αλλαζει τους υποδοχεις του εγκεφαλου. Μιληστε στα παιδια σας καθαρα για το τι ειναι πραγματικα το τσιγαρο και οχι τι νομιζετε πως ειναι. Το καλυτερο παραδειγμα το δινει ο ιδιος ο γονιος με το να μην καπνιζει ΑΝ ΚΑΙ υπαρχουν πολλα παραδειγματα που το παιδι ακολουθει δικο του δρομο λογω νιατων και παρεας. Θελει να 'ανηκει'. Αν οι αλλοι καπνιζουν θα το κανει για να ανηκει. Χαζο για τους ενηλικες η ζωη ομως ολοκληρη για ενα παιδι να ανηκει σε μια παρεα. Διαβαστε πρωτα εσεις οι γονεις ΤΙ ειναι το τσιγαρο και μετα μιληστε στο παιδι σας. Σοβαρα και καθαρα χωρις υπεκφυγες. Δειξτε τα βιντεο των ανθρωπων που πεθαινουν απο αυτο με αναπνευστηρες στο προσωπο. Σοκαρετε τα με την πραγματικοτητα. Να δουν το τσιγαρο για αυτο που ειναι, οχι για την μοδα και την μαγκια.

Μαγκια ειναι να αγκαλιαζεις την ζωη, οχι το τσιγαρο......

http://whyquit.com/

Αν και καπνίστρια... ή μάλλον επειδή είμαι καπνίστρια... συμφωνώ απόλυτα με Ellemphriem.

Δεν ξέρω αν επίσης βοηθάει (ως πρόληψη) να καταπιαστούν νωρίς τα παιδιά με τον αθλητισμό.

 

Δεν ξέρω αν επίσης βοηθάει (ως πρόληψη) να καταπιαστούν νωρίς τα παιδιά με τον αθλητισμό.

Ναι εχεις απολυτο δικιο!

Και οντως το καπνισμα δεν ειναι συνηθεια αλλα εθισμος!

Το θεμα ειναι οτι δεν βοηθαει τις περισσοτερες φορες ακομα και το σοκ του να αντιμετωπισουν την πραγματικοτητα!

Δυστυχώς εφόσον μπήκε στο τρυπάκι δύσκολα θα φύγει..... δεν νομίζω να το κόψει γιατι ειμαι σίγουρη ότι στην ηλικια αυτη του αρέσει πολύ ! Μπορει να σου πει οτι ναι ενταξει θα το κοψω αλλα μαλλον θα στο πει για να σε ηρεμησει. Εσυ θα τον συμβουλεψεις οπως οφειλεις απο εκει και περα οπως ολες μας δεν μπορομε να κανουμε τιποτα παραπανω ... ολες τα εχουμε περασει και θα τα περασουμε..

οτι και να του πει εγω πιστευω πως αν θελει να συνεχισει θα το κανει. απλα ισως τωρα τα πραγματα ειναι πιο μαζεμενα αφου πχ υποτιθεται ( δε ξερω κατα ποσο τηρειται) δε καπνιζεις σε εσωτερικους χωρους κλπ... μπορει ετσι να καπνισει λιγοτερο η να μη μπορει να καπνισει και να σταματησει. φανταζομαι καπου θα τους ειδες εσυ η καποιος αλλος γιατι αλλιως δε θα μπορουσες να ξερεις πως ολη του η παρεα καπνιζει. Παντως μη βαλεις τις φωνες θα πετυχεις αντιθετα αποτελεσματα....!θα αντιδρασει ..

Έχοντας κι εγώ δύο παιδιά στην εφηβεία, θα σου πω τι θα έκανα εγώ αν συνέβαινε κάτι τέτοιο: θα έλεγα ότι μια φίλη είδε το γιο της να καπνίζει και κατάλαβε ότι έχει αρχίσει το κάπνισμα και θα ρωτούσα το δικό μου παιδί "εσύ που είσαι στην ανάλογη ηλικία, τι θα έλεγες σε έναν 16χρονο για να τον κάνεις να καταλάβει πόσο άσχημο για την υγεία του είναι αυτό που κάνει; Πώς θα τον έπειθες; Πιστεύεις ότι έχει ελπίδες ένας γονιός να δώσει στο παιδί του να καταλάβει πόσο άδικο είναι να καταστρέφει κάθε μέρα την υγεία του μόνο και μόνο για να πουλήσει μαγκιά στους φίλους του; κ.λπ.". Δηλ ουσιαστικά μέσα από ερωτήσεις θα του υπενθύμιζα όλα τα αρνητικά σημεία της υπόθεσης "τσιγάρο". Φυσικά ανάλογα με το χαρακτήρα του παιδιού θα προσάρμοζα τις ερωτήσεις. Και μετά από μια μεγάλη κουβέντα, θα έδειχνα ότι είναι πολύ κρίμα μια μητέρα να μαθαίνει έτσι ότι το παιδί της καπνίζει, αντί να της το έχει πει το ίδιο... Δηλ θα ωθούσα έμμεσα το παιδί να μου το πει, για να μπορούμε σε δεύτερη φάση να μιλάμε ανοιχτά γι αυτό. Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να πετύχει τίποτα με σπασμωδικές κινήσεις και φωνές. Θέλει πολλή ψυχραιμία και ωριμότητα ένα τέτοιο θέμα, κατά τη γνώμη μου. ΕΠίσης, θέλω να επισημάνω ότι δεν έχει καμία σχέση το αν καπνίζει ένα παιδί με το ... πόσο καλός μαθητής είναι. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει όλα να συνδέονται σε ένα παιδί με τις επιδόσεις του στο σχολείο!!!

Έχοντας κι εγώ δύο παιδιά στην εφηβεία, θα σου πω τι θα έκανα εγώ αν συνέβαινε κάτι τέτοιο: θα έλεγα ότι μια φίλη είδε το γιο της να καπνίζει και κατάλαβε ότι έχει αρχίσει το κάπνισμα και θα ρωτούσα το δικό μου παιδί "εσύ που είσαι στην ανάλογη ηλικία, τι θα έλεγες σε έναν 16χρονο για να τον κάνεις να καταλάβει πόσο άσχημο για την υγεία του είναι αυτό που κάνει; Πώς θα τον έπειθες; Πιστεύεις ότι έχει ελπίδες ένας γονιός να δώσει στο παιδί του να καταλάβει πόσο άδικο είναι να καταστρέφει κάθε μέρα την υγεία του μόνο και μόνο για να πουλήσει μαγκιά στους φίλους του; κ.λπ.". Δηλ ουσιαστικά μέσα από ερωτήσεις θα του υπενθύμιζα όλα τα αρνητικά σημεία της υπόθεσης "τσιγάρο". Φυσικά ανάλογα με το χαρακτήρα του παιδιού θα προσάρμοζα τις ερωτήσεις. Και μετά από μια μεγάλη κουβέντα, θα έδειχνα ότι είναι πολύ κρίμα μια μητέρα να μαθαίνει έτσι ότι το παιδί της καπνίζει, αντί να της το έχει πει το ίδιο... Δηλ θα ωθούσα έμμεσα το παιδί να μου το πει, για να μπορούμε σε δεύτερη φάση να μιλάμε ανοιχτά γι αυτό. Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να πετύχει τίποτα με σπασμωδικές κινήσεις και φωνές. Θέλει πολλή ψυχραιμία και ωριμότητα ένα τέτοιο θέμα, κατά τη γνώμη μου. ΕΠίσης, θέλω να επισημάνω ότι δεν έχει καμία σχέση το αν καπνίζει ένα παιδί με το ... πόσο καλός μαθητής είναι. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει όλα να συνδέονται σε ένα παιδί με τις επιδόσεις του στο σχολείο!!!

Νομιζω οτι και εγω αυτο θα εκανα

...................μια εχεις 2 παιδια στην εφηβεια ..σορυ κιολας επειδη η κορη μου ειναι στα 13 και περναμε πολυ δυσκολα οσο αφορα την συμπεριφορα της θελωτην γνωμη σου

. σε κατι ειναι συνεχως μεσα στα νευρα ..ετσι στα καλα καθουμενα

δεν μπορει να της μιλησεις οτι καινα πεις λεει οτι δεν την καταλαβαινουμε δεν μπορω να μην την μαλωνω οταν κανει βλακεις ή οταν μου μιλαει ασχημα πχ σαν να μιλαει στην φιλες της χωρις κανενα σεβασμο ........κλεινετε καποιες στιγμε ς στο δωματιο της και κλαιει και οταν την ρωταω γιατι κλαιει μου λεει δεν ξερει ..........σημειοτεο οτι δεν εχει αδιαθετηση ακομα λες να ειναι ολα αυτα απο την ορμονες ......................ωρες ωρες φοβαμε πολυ μηνκανει καμοια βλακεια..........οσο αφορα το σχολειο ειναι καλυ μαθητρια περιση δηλαδη γιατι φετος δεν ξερω .........και ασχολειτε με το αθλητισμο

σε καθημερινη βαση ..παιζει μπασκετ..........

συγνωμη που αλαξα το θεμα αλλα εντοπησα μια μαμα με παιδια στην εφηβεια και με τρωει το θεμα......................

συγνωμη και παλι..........................

Πρώτα απ' όλα, πίστεψε απόλυτα αυτά που σου λέει το παιδί σου! Είναι η ουσιαστική βάση για να μπορέσεις μετά να κάνεις κουβέντα και να την προσεγγίσεις (άρα και να την βοηθήσεις). Εάν νιώθει ένας έφηβος ότι τον αμφισβητείς, γίνεται "στρείδι" και κλείνεται ακόμη περισσότερο. Αυτό που σου λέει, ότι δεν ξέρει γιατί τα κάνει αυτά, είναι κατά 99% αλήθεια!!!! Είναι απίστευτο το πόσες ψυχολογικές μεταπτώσεις έχουν τα παιδιά σε αυτή την ηλικία. Και τρελαίνονται και τα ίδια με τους εαυτούς τους. Να φανταστείς, η δικιά μου η κόρη με την οποία μιλάμε πολύυυυυυυυυυυυυυ και για όλα, υπάρχουν φάσεις που το μάτι της .... έχει τη γυαλάδα του σαλεμένου και κλείνεται στο δωμάτιό της κλαίγοντας (χωρίς λόγο και αιτία). Αυτό που κάνω εγώ είναι να περιμένω να εκτονωθεί η ένταση, να "αδειάσει" η ίδια όλο αυτό που την βαραίνει, και μετά να την πλησιάσω να μιλήσουμε (ΑΝ και ΟΣΟ θέλει εκείνη) και να εξηγήσουμε το ένα, το άλλο, το τρίτο... Νομίζω πως ειδικά τώρα έχουν τεράστια ανάγκη από δύο πράγματα όλοι οι έφηβοι: πολλή εμπιστοσύνη (ειδικά στο μέτρο που ένα παιδί δεν έχει δώσει αφορμή για το αντίθετο), πολλή κουβέντα, πολλή τρυφερότητα (υπάρχουν μέρες που μπορεί να περάσουμε και μάι ώρα ξαπλωμένες στο κρεβάτι να της τραγουδάω ήρεμα τραγουδάκια όπως όταν ήταν 2 χρονών!!!!!). Αυτά από τη δική μου εμπειρία (μίλησα για την κόρη μου επειδή μου είπες ότι έχεις κορίτσι, διαθέτω και ... γιο στην εφηβεία!!!! Άλλο φρούτο αυτό...).

σε ευχαριστώ παρα πολύ για την απάντηση σου με βοηθησε ς πολύ ........ .αρα οτι κανει θεωρηται φυσιολογικο ..............τωρα που διαβασα αυτα που λες γινεται ακριβως ετσι και η δικια μου ..ομως η εκρηξεις θυμου της ειναι πολλες ........σκεφτομε να της παρω το κλειδη απο την πορτα της να μην κλειδωνη αλλα φοβαμαι μην την απομακρινω πιο πολυ και νιωση οτι ετσι θα παραβιαζω τον προσωπικο της χωρο ..............αλλα παλι οταν της μιλαω και δεν της αρεση αυτο που λεω φευγει και παει και κληδωνεται ....μου παιζει τα νευρα αυτό πολύ....................ο γιος ειναι 10 ακόμα ....τον ελεγχο προς το παρόν ..........................αν και τωρα τελευταια μιμηται αρκετα την συμπεριφορα της αδερφης του σε καποια πραγματα

σε ευχαριστω και παλι !

Αν και δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό να συνεχίζουμε να γράφουμε σε ένα θέμα που έχει πιο εξειδικευμένο τίτλο (το κάπνισμα στην εφηβεία και όχι η εφηβεία γενικότερα), θα γράψω κάτι ακόμη: το να πάρεις το κλειδί είναι κατά τη γνώμη μου τεράστιο λάθος γιατί θα της δείξει ακριβώς ότι δεν της έχεις εμπιστοσύνη. Το ζήτημα είναι να έχει το κλειδί, αλλά να μην αισθάνεται ότι χρειάζεται να το χρησιμοποιήσει. Και πάλι εγώ στη θέση σου, αρχικά θα την ρωτούσα πολύ ήρεμα -σε κάποια άσχετη φάση- για ποιο λόγο κλειδώνει την πόρτα της. Εφόσον δεν πρόκειται ποτέ να μπω χωρίς να χτυπήσω την πόρτα, γιατί να κλειδώνει; Αναλόγως της απάντησης, μπορεί να επιχειρούσα σε δεύτερη φάση να της δείξω πώς νιώθω όταν το κάνει αυτό με το να κλειδώσω κι εγώ κάποια στιγμή την πόρτα μου ενώ ξέρω ότι εκείνη την ώρα θέλει να μιλήσουμε ή με χρειάζεται. Όχι πάνω σε θυμό, σε ήρεμη και πάλι φάση. Και μετά που θα μου την "έλεγε" ότι την απέκλεισα ενώ με χρειαζόταν, θα της έλεγα "Α δεν το φαντάστηκα, αφου΄κι εσύ κλειδώνεις θεώρησα ότι δεν σε πειράζει. Η αλήθεια είναι ότι εμένα με πληγώνει όταν κλειδώνεις την πόρτα σου, αλλά τώρα που ξέρουμε η μία τα αισθήματα της άλλης, θα μπορούσαμε να τα σεβαστούμε αμοιβαία".

σας ευχαριστω και παλι για της απαντησεις σας .... συγνωμη και παλι που γραφω σε λαθος θεμα .....ας με συγχωρεσει ο συντονηστής .....

τοθεμα ειναι δυσκολο απο πρακτικης αποψης να το εφαρμοσω διοτι το να ειμαι στο δωματιο μου και να κλειδωσω δεν γινεται διοτι παω μονο για υπνο στον χωρο αυτό .....και αυτο γινεται αργα το βραδυ .....και εχει μικροτερα αδερφια που ανοιγουν την πορτα της χωρις να κτυπησουν παντα .....αρα μαλον θα το υποστώ το κλειδωμα της πορτας.................ευχαριστω και παλι ....

λοιπον εγω ειμαι 24 ετων καπνιζω απο τα 15 μισο.ειχα γονεις καπνιστες και το ξεκινησα απο περιεργεια.εμενα η μαμα μου απο την αρχη μου ειπε τα αρνητικα και τα θετικα αλλα ξερωντας πως μου κανει κακο το συνεχισα.η μητερα μου το μονο που μου ειπε ειναι οκ αφου θελεις να κανεις δεν θελω να κανεις τρακα...απο την στιγμη που το ξεκινησε δεν θα το κοψει αν δεν το θελει μονο του.με τις φωνες και την γκρινια απλα το παιδι θα κρυβει και τιποτα αλλο.εγω εμεινα εγκυος στα 18 και εκοψα το τσιγαρο 9 μηνες συν ενα χρονο που το θηλαζα και μετα το ξαναρχισα..το ιδιο και στο γιο μου..γιατι???απο βλακεια μου αλλα.. ειναι πιο πολυ συνηθεια σε εμενα και οχι εθισμος..αυτο πιστευω και για να τελειωσω.πιστευω οτι ενα παιδι στα 16 του ειναι αρκετα μεγαλο ωστε να ακουει κατα γραμμα τον γονεα του.ο γονιος το μονο που μπορει να κανει σε αυτην την ηλικια ειναι να το συμβουλεψει..εγω ειμαι με τον αντρα μου απο τα 15.ολοι εναντιωθηκανε αλλα εμεις στο τελος παντρευτηκαμε.(ασχετο)αλλα θελω να πω με αυτο οτι δεν μπορει ο γονιος να επιβαλλει στο παιδι του την γνωμη του παρα μονο να την πει.