ειναι λαθος το μοναδικο πραγμα στο κοσμο που να με ενδιαφερει ναναι το παιδι.

H φαιναρετη έχει ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς.

Η θεματοθέτρια αναφέρει ότι "προβάλλει" τις ανάγκες της στο παιδί. πχ ενώ πρέπει να πλυθεί η ίδια, τελικά πλένει το παιδί. Αυτό είναι ένα "καμπανάκι". Δευτερον αναφέρει ότι στην προσπάθειά της να καθαρίσει το σπίτι τελικά κάνει καταστροφές. Αυτό μπορεί να σημαίνει α) ενώ είναι καθαρο ένα αντικείμενο αυτή συνεχιζει να το "βλέπει" βρώμικο β) δεν μπορεί να σταματησει να τριβει ή να τιναζει ή να πλένει ένα αντικείμενο ενώ αντιλαμβάνεται ότι είναι καθαρό γ) εχει μια υποβόσκουσα μικροβιοφοβία Όλα αυτά είναι πολλα "καμπανάκια".

Αναφερει ότι δεν θέλει να πηγαίνει σε μέρη που συχνάζουν ενηλικες, δεν έχει κρατησει καμια φιλική επαφή, δεν ενδιαφέρεται για το σεξ, για το φαγητο. Αυτά επίσης είναι "καμπανάκια".

Και τέλος περιγραφει μια αποξένωση με την πραγματικότητα. Δηλ αναφέρει ότι "ζει σε φουσκα" , "σαν σε όνειρο" κτλ κτλ για μενα αυτό είναι πλεον "καμπανα" και όχι "καμπανάκι".

Θέλω ειλικρινά να παρακαλέσω την θεματοθέτρια να καταλάβει ότι όση μοναξιά και να νιώθει υπάρχουν άνθρωποι που μπορουν να την βοηθησουν. Είναι σε μια ευαίσθητη φαση της ζωής της. Μπορεί να περάσε και μετα την γεννα επιλόχεια κατάθλιψη και να διέλαθε της προσοχής και αυτά να είναι τα "απόνερα". Πάντως σίγουρα αφου βρηκε το κουραγιο να επικοινωνησει ας συνεχίσει την επικοινωνια διοτι η απομονωση σε αυτές τις περιπτώσεις δεν βοηθαει.

εγω θα ηθελα να ρωτησω πως ησουν προτου γινεις μανουλα.ησουν τοσο υπερβολικη με την καθαριοτητα πχ ειχες φιλες?σε γεμιζε η δουλεια σου?με τον αντρα σου εχει αλλαξει κατι?αν και εγω πιστευω οτι χρειαζεσε ψυχολογικη υποστηριξη απο καποιον ειδικο χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν μπορουμε να σε συμβουλεψουμε σε 2-3 πραγματακια.να θυμασαι ομως οτι στην τελικη μονο εσυ πρεπει να αφυπνιστεις και να το παρεις αποφαση να κανεις κατι καλο για σενα και για το παιδακι σου γιατι καποια στιγμη ολο αυτο ξεσπαει καπου και θα εχει και αντικτυπο στην οικογενεια σου.δε θελω να σε τρομαξω ουτε ειδικος ειμαι μιλαω οπως θα μιλαγα σε μια φιλη.να ξερεις οτι κατα ενα μαγικο τροπο τα παιδια καταλαβαινουν οταν δεν ειμαστε καλα εστω και αν χαμογελαμε το χω βιωσει και δεν πιστευα στα αυτια μου οταν η 3χρονη κορη μου μου ειπε τι εχεις μαμα?και φαντασου δεν ηταν κατι σοβαρο απλα ειχα αγχος με ενα οικονομικο θεμα

Το ότι αναγνωρίζεις πως όλα αυτά που αναφέρεις είναι λάθος, για εμένα είναι πολύ σημαντικό. Ξεκίνα βήμα βήμα να αναστρέψεις αυτή την κατάσταση.

Ξεκίνα να τρως δική σου μερίδα, να περιποιείσαι τον εαυτό σου όπως θα έκανες στο παιδί, σταμάτα να καθαρίζεις σαν τρελή λες και το παιδί θα πάθει κάτι αν υπάρχει λίγη σκόνη στο σπίτι ή αν δεν αστράφτουν τα τζάμια και να περνάς χρόνο με τον άντρα σου σε πρώτη φάση.

Όλα αυτά κάντα έστω και με το ζόρι. Σαν ένα φάρμακο που σου έχει συνταγογραφήσει ο γιατρός.

Ως ένα σημείο αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Και εγώ έχω βάλει πρώτη προτεραιότητα τα παιδιά και τις ανάγκες τους. Πολλές φορές παραμερίζω τις δικές μου (πχ ξεχνάω να φάω). Έχω απομονωθεί σε υπερβολικό βαθμό και κάνω προσπάθειες να κοινωνικοποιηθώ κτλ.... Νομίζω πως λίγο πολύ όλοι περνάνε από μια τέτοια φάση, ίσως και λόγω της κούρασης που φέρνει ένα παιδί. Αν αναγνωρίζουμε όμως ότι δεν θα έπρεπε να είναι έτσι η κατάσταση, πιστεύω ότι είμαστε και σε θέση να περιορίσουμε το φαινόμενο...

Στη Φαιναρέτη δέχονται μανούλες που έχουν γεννήσει το πολύ 6 μήνες πρίν..

μίλα άμεσα με ψυχίατρο, όχι ψυχολόγο

Έχεις ψυχαναγκαστικά και καταθλιπτικά στοιχεία...

Μην το αφήσεις, μην αρκεστείς σε διάφορους οργανισμούς χρειάζεται υπευθυνη και στενή παρέμβαση...

Εγω ερχομαι να ρωτησω τα εξης. Πριν ειχες κυκλο/κολλητες/φιλους; Πριν ειχες καλη σχεση με τον αντρα σου; Πριν φροντιζες τον εαυτο σου;

Αν σε 4 χρονια που θα παει το παιδι σχολειο εχει φιλους, ασχολειες, αν μεγαλωσε και μπει στην εφηβεια και αποκτησει κολλητους που στα ματια του θα ειναι πολυ σημαντικοι, εσυ πως θα νιωσεις; Αν κανει δικη του οικογενεια και δεν εισαι το πιο σημαντικο προσωπο στη ζωη του πως θα νιωσεις;

Με αλλα λογια θελω να σου πω, ειστε δυο ξεχωριστοι ανθρωποι. Απο τη στιγμη ακομα που το παιδι αρχιζει να παιρνει μορφη ανθρωπου μεσα στην κοιλιτσα μας, ειναι ενας ξεχωριστος ανθρωπος, που αργοτερα θα αποκτησει τη δικη του προσωπικοτητα. Ειναι λοιπον λαθος να το βλεπουμε σαν προεκταση του εαυτου μας. Φυσικα και θα κανεις τα παντα για το παιδακι σου, αλλα πρεπει να εισαι πρωτα εσυ καλα για να μπορεσει να ειναι κι εκεινο. Αυτο που γραφεθς οτι αν ηταν μεγαλυτερο και καταλαβαινε θα πιστευε οτι εισαι απολυτως νορμαλ, ειναι λαθος. Η γνωμη μου ειναι να επισκεφτεις εναν ειδικο.

Αληθεια το παιδακι εχει φιλους; Οταν πατε στην παιδικη χαρα δεν ερχεσαι σε επαφη με αλλες μανουλες;

...

Ως ένα σημείο αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Και εγώ έχω βάλει πρώτη προτεραιότητα τα παιδιά και τις ανάγκες τους. Πολλές φορές παραμερίζω τις δικές μου (πχ ξεχνάω να φάω). Έχω απομονωθεί σε υπερβολικό βαθμό και κάνω προσπάθειες να κοινωνικοποιηθώ κτλ.... Νομίζω πως λίγο πολύ όλοι περνάνε από μια τέτοια φάση, ίσως και λόγω της κούρασης που φέρνει ένα παιδί. Αν αναγνωρίζουμε όμως ότι δεν θα έπρεπε να είναι έτσι η κατάσταση, πιστεύω ότι είμαστε και σε θέση να περιορίσουμε το φαινόμενο...

Άλλο το βάζω μια προτεραιότητα αλλά εξακολουθώ να επιθυμώ να κάνω πράγματα κι ας μην το καταφέρνω και είναι εντελώς διαφορετικό το ... "δεν επιθυμώ". Είναι τεράστια η διαφορά.

Καλό θα ήταν η διαδικτυακή μας φίλη, να μην εφησυχάσει... Ας το ψάξει λίγο καλύτερα.

Η Φαιναρέτη είναι μία εξαιρετική ιδέα, πήγαινα πριν γεννήσω και πάμε ακόμα και τώρα (ένα χρόνο μετά) σε κάποιες συναντήσεις. Δεν ξέρω άμα υπάρχει κάποιο οριο αλλά μία προσπάθεια αξίζει.

Στην αρχή, Γιώτα, νόμιζα πως κάπου βλέπω τον εαυτό μου μεσα στα μηνύματα σου! Πρώτη και κύρια προτεραιότητα το μωρό!

- Σίγουρα, έχει συμβάλλει πολύ το γεγονός ότι άλλαξε η ζωή σου ριζικά. Από την μία δούλευες και ξαφνικά βρέθηκες σπίτι με ένα μωρό. Ξέρεις πόσες φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να γυρνάω σε εκείνα τα χρόνια που δούλευα? Άρα Μήπως σου λείπει η δουλειά σου? Εγώ, προσωπικά, πέρα από τον οικονομικό παράγοντα δούλευα γιατί μου άρεσε, δουλευε ως ψυχοθεραπεία για μένα, και τώρα σαν να λείπει ένα κομμάτι από την αυτοεκτίμηση μου.

- Φίλες πριν είχες? Αν οι μέχρι πρότινος φίλες σου δεν έχουν παιδιά είναι λογικό να έχεις αποξενωθεί γιατί δεν ήσασταν στην ίδια φάση όμως και μπορείς να έχεις πάλι επαφές μαζί τους ή να κάνεις νέες παρέες Πήγαινε σε ένα πάρκο, παιδότοπο, ξέρεις πόσο εύκολα θα πιάσεις τον εαυτό σου να κάνει παρέα με άλλες μαμάδες?

- Και κάτι που θεωρώ πολύ σοβαρό, ο σύζυγός σου τι λέει για όλα αυτά? Προφανώς και πρέπει να βλέπει την αλλαγή πάνω σου οπότε και θα πρέπει να σε βοηθήσει. Το παιδί το κρατάει καθόλου ή 2 χρόνια τώρα δεν έχεις πάρει ανάσα? Μόνοι σας βρίσκεστε?

Γιώτα, είσαι πολύ νέα ακόμα, και έχεις μία όμορφη οικογένεια. Μην παραιτείσαι από την ζωή, Πρέπει μαζί με το παιδί να ζεις και εσύ. Μην ξεχνας ότι εκτός από μαμά είσαι γυναίκα, σύζυγος και άνθρωπος. Βρες χρόνο και κανε πράγματα που σε ευχαριστούν, ακόμα και αν τώρα σου φαίνονται άσκοπα θυμήσου τι σε ευχαριστούσε πριν. Κομμωτήριο, ποτό, εκδρομή ή δεν ξέρω εγώ τι? Κάντο!

Και αν δεν μπορείς να βρεις την δύναμη, μίλα με τον άντρα σου και ζήτα βοήθεια.

Ευχομαι να επανέλθεις δριμύτερη!

Άλλο το βάζω μια προτεραιότητα αλλά εξακολουθώ να επιθυμώ να κάνω πράγματα κι ας μην το καταφέρνω και είναι εντελώς διαφορετικό το ... "δεν επιθυμώ". Είναι τεράστια η διαφορά.

 

Καλό θα ήταν η διαδικτυακή μας φίλη, να μην εφησυχάσει... Ας το ψάξει λίγο καλύτερα.

Δεν θέλω ούτε να την εφησυχάσω, ούτε να την πανικοβάλλω. Αλλά πριν φθάσουμε σε διαγνώσεις και ψυχιάτρους, κάνουμε κάποιες προσπάθειες μόνοι μας. Το ότι αναγνωρίζει η ίδια πως κάτι δεν πάει καλά στον τρόπο που σκέφτεται είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα. Το ίδιο δεν θα της έλεγε και ένας ψυχολόγος;

Κρίνοντας από τον εαυτό μου και εγώ δεν επιθυμώ κάποιες φορές όχι να βλέπω άνθρωπο, αλλά ούτε να μιλάω στο τηλέφωνο. Μετά συνειδητοποιώ ότι αυτό είναι λάθος και κάνω προσπάθειες να ανατρέψω αυτό το αίσθημα που νιώθω.

Δεν θέλω ούτε να την εφησυχάσω, ούτε να την πανικοβάλλω. Αλλά πριν φθάσουμε σε διαγνώσεις και ψυχιάτρους, κάνουμε κάποιες προσπάθειες μόνοι μας. Το ότι αναγνωρίζει η ίδια πως κάτι δεν πάει καλά στον τρόπο που σκέφτεται είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα. Το ίδιο δεν θα της έλεγε και ένας ψυχολόγος;

 

Κρίνοντας από τον εαυτό μου και εγώ δεν επιθυμώ κάποιες φορές όχι να βλέπω άνθρωπο, αλλά ούτε να μιλάω στο τηλέφωνο. Μετά συνειδητοποιώ ότι αυτό είναι λάθος και κάνω προσπάθειες να ανατρέψω αυτό το αίσθημα που νιώθω.

Spot on!!!!

Δεν θα μπορούσες να το πεις καλύτερα!

Δεν θέλω ούτε να την εφησυχάσω, ούτε να την πανικοβάλλω. Αλλά πριν φθάσουμε σε διαγνώσεις και ψυχιάτρους, κάνουμε κάποιες προσπάθειες μόνοι μας. Το ότι αναγνωρίζει η ίδια πως κάτι δεν πάει καλά στον τρόπο που σκέφτεται είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα. Το ίδιο δεν θα της έλεγε και ένας ψυχολόγος;

Χωρίς να έχεις δει το άτομο face-to-face και να έχεις πάρει ιστορικό, δεν μπορείς να ξέρεις τι θα της πει ο ψυχολόγος. Μπορεί να της πει ότι έχει ήδη κάνει ένα σημαντικό βήμα. Μπορεί όμως να της πει ευτυχώς που ζήτησες βοήθεια όσο ακόμα αναγνωρίζεις η ίδια πως κάτι δεν πάει καλά. Γιατί η αναγνώριση ότι κάτι δεν πάει καλά δεν είναι κάτι που απαραίτητα θα παραμείνει.

Με τα συμπτώματα που περιγράφει η κοπέλα καλό είναι να πανικοβληθεί και να πάει να δει κάποιον ειδικό άμεσα.

Κορίτσια όμως γιατί η γιώτα δεν επικοινωνεί καθόλου ?? Έχει μιλήσει κάποια μαζί της από προσωπικό μήνυμα ??

Χωρις να ειμαι ειδικος...το να μην τρως ή να τρως ελαχιστα αποφαγια, το να μην πλενεσαι, το να μην εχεις προσωπικες αναγκες και επιθυμιες και να ξεσπας σε αντικειμενα με ψυχαναγκαστικο τροπο δειχνει μια αυτοκαταστροφικη ταση και σιγουρα δειχνει μια προβληματικη συμπεριφορα. Η συζητηση με εναν φιλο ισως βοηθουσε σε πιο ελαφριες καταστασεις, αλλα υπαρχει ηδη ενας ενηλικας που ειναι μαρτυρας αυτης της καταστασης, ο συζυγος, και λογικα μια κουβεντα θα την εχει πει αλλα χωρις αποτελεσμα. Επειδη κινδυνευει η υγεια σου και οχι μονο η καλη σου διαθεση και εγω προτεινω εναν ψυχολογο για αρχη, δεν ειναι ντροπη. Και αν χρειαστουν και φαρμακα παλι σκεψου οτι δεν θα ειναι για παντα, ειναι μονο μεχρι να παρεις τα πανω σου. Το χρειαζεσαι και επειδη θα σε χρειαζεται και το παιδακι σου γερη και δυνατη για πολλα χρονια μην το αναβαλεις αλλο.

giwta συμφωνώ με τοις περισσότερες κοπέλες ,, που σου έγραψαν.goody συμφωνώ μαζί σου στο ότι εάν δέν είναι καλά η μαμά πως θα μπορεί να μεγαλώσει το παιδί της....??

Το σημαντικότερο είναι η υγεία μας....Επειδή εγώ μεγαλώνω Μονή τα παιδιά μου κατα βάση μιας και ο σύζυγος μου δουλεύει μακριά προσπαθώ να είμαι υγιής για να μπορώ να προσφέρω στα παιδιά μου το καλύτερο.ΣΚεψου μόνο ότι εάν πάθεις κάτι οτιδήποτε δεν θα μπορέσεις να μεγαλώνεις το παιδί σου,το ρισκάρεις αυτό???? πρόσεξε τον εαυτό σου πρώτα να είστε υγιής και ευτυχισμένη για τι ότι είμαστε το μεταφέρουμε και στα παιδιά μας..

Το θέμα δεν ειναι αν θα την δει ψυχολόγος ή ψυχίατρος ή οδοντίατρος. Το θέμα ειναι αγαπημένη μου φίλη ν αρχίσεις να αποδέχεσαι τα ΄΄περίεργα΄΄ χαρακτηριστικά του ευατού σου που απέκτησες μετά το παιδί. Για να εχεις μπει εδω και να τα γραφεις με απόλυτη ειλικρίνια δείχνει ότι οτι μέσα σου έχεις αποδεχτεί ότι κατι δεν πάει καλά με την ψυχοσύνθεσή σου απλά δεν το αποδέχεσαι γιατι θεωρείς οτι τώρα εχεις πάρει έναν ρόλο που πριν δεν είχες. Τον ρόλο της μαμας. Η μαμά δεν ειναι δεν ειναι φωτεινός παντογνώστης, η μαμά δεν ειναι η τέλεια μαμά, η μαμά ειναι και γυναίκα επίσης ειναι και φίλη ειναι και κόρη ειναι και αδελφή , ειναι συγγενής , γειτόνισσα κτλπ. Το οτι γινόμαστε μαμάδες δεν ανεβαίνουμε σε ηθική κλίμακα απλά εξελλισόμαστε σαν άνθρωποι σαν γυναικίες οντότητες. Το εχεις καταλαβει και εσυ και ειμαι σιγουρη ότι όλα αυτά τα ψυχαναγκαστικά που κάνεις ειναι διοτι προφανώς θέλεις να καλύψεις κάποια κενά μέσα σου, κάποιους φόβους, κάποιες ενοχές, κάποιες συστολές και επειδή δεν έχεις την δύναμη να φωνάξεις και να μιλήσεις πνίγεσαι μεσα σε όλα και πνίγεις και άλλους μαζι.... βλέπεις το δέντρο και έχεις χάσει το δάσος... γύρισε το διακόπτη και θα ξαναβρεθείς παλι στο δάσος οπου εκεί κοίταξε να περνάς ωραία και να ευλογείς τον Θεό που βρίσκεσαι εκεί...!!!!

Μόλις είδα λιγο το προφιλ σου φίλη γιωτα ... ελπίζω οι συμβουλές μου να σε βοηθήσουν και εγω την επόμενη φορα που θα τρέχω να δίνω συμβουλές να κοιτάζω και λίγο το προφιλ (δημοσιεύεσεις του χρήστη )των αλλων :shock:

Μόλις είδα λιγο το προφιλ σου φίλη γιωτα ... ελπίζω οι συμβουλές μου να σε βοηθήσουν και εγω την επόμενη φορα που θα τρέχω να δίνω συμβουλές να κοιτάζω και λίγο το προφιλ (δημοσιεύεσεις του χρήστη )των αλλων :shock:

:roll: πω πω πω τουλαχιστον ελπιζω να βοηθήσω καποια κοπέλα με τέτοια συμπτώματα .... και δεν ξαναμιλαω...

Eπειδή μπήκα και εγω να διαβασω παλαιότερα μηνύματα της θεματοθέτριας διαπιστωσα ότι σε ένα τουλάχιστον ομολογεί η ίδια ότι βρισκόταν προ της εγκυμπσύνης σε ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ από ΕΙΔΙΚΟ ψυχικής υγείας λόγω σοβαρων και διαγνωσμένων προβλημάτων. Πιστευω ότι για όλους τους επαγγελματίες υγείας που διαβασαν το αρχικο post του συγκεκριμένου θλεματος αυτό ήταν ευδιακριτο...

Γι αυτό ας απευθυνθεί η κοπέλα εκεί που την παρακολουθουσαν διοτι η κατασταση είανι σοβαρή και όσοι προτρέψαμε να απευθυνθει σε ειδικό το κάναμε επειδή έχει στην επίβλεψη της και ένα ανήλικο....και όχι για να φερουμε τον πανικό....τα ψυχολογικά προβλήματα και οι ψυχικες νόσοι δεν είναι ταμπου και δεν είναι ντροπή...

Κάτι διάβασα κι εγώ... :#

χμ... το μονο λαθος που εκανα σε γενικες γραμμες ηταν που απο την αρχη-αρχη εβγαλα απλα οτι σκεφτομουν χωρις να υπολογισω οτι το ιντερνετ δεν ειναι και τοσο αθωο και υπαρχουν κλικες και υπουλοτητες. ελεγα ή μαλλον εγραφα οτι σκεφτομουν αυθορμυτα μπαμ μπαμ μπαμ και δεν υπολογισα οτι πρεπει εστω και λιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιγο να λες καποια πραγματα καπως αλλιως, ωστε να επιβιωνεις. κατι σας θυμιζει αυτο ε? συγνωμη που ημουν ετσι. και το λεω σοβαρα γιατι οσο σοβαρα απευθυνθυκα στο φορουμ απο τη πρωτη στιγμη να βοηθηθω, τοσο επρεπε να καταλαβω οτι η καθε σελιδα του ιντερνετ δεν ειναι η μαμα και ο μπαμπας να εισαι το κοριτσακι τους με ο,τι συνεπαγει αυτο.

Ειπα να το γραψω σαυτο το ποστ γιανα μην απαντηθει σαν χωριστο θεμα αλλα μια παρενθεση.

τωρα γιανα απαντησω μιας που ειχα αρκετο καιρο να εχω καιρο για ελευθερο χρονο... προς το παρον δε θα παω σε γιατρο γιατι οπως ειπα δε θελω να παρει το παιδι μου φαρμακα μιας που θηλαζω. επισης να προσθεσω σαν απαντηση ναι μια χαρα αφου πριν καποια χρονια ημουν τοσο καλα ωστε δεν ηξερα οτι το διαδικτυο καλυπτει σοβαρες συνομιλιες συναισθηματικου χαρακτηρα.

αυτα κοριτσια. και μην μαλωνετε αδικα,δεν αξιζει. φιλια.

υ.γ.

σημερα το νοιωθω οτι ο ηλιος λαμπει μεταφορικα και κυριολεκτικα. ελπιζω να συνεχισει ετσι ας πουμε για παντα.

χμ... το μονο λαθος που εκανα σε γενικες γραμμες ηταν που απο την αρχη-αρχη εβγαλα απλα οτι σκεφτομουν χωρις να υπολογισω οτι το ιντερνετ δεν ειναι και τοσο αθωο και υπαρχουν κλικες και υπουλοτητες. ελεγα ή μαλλον εγραφα οτι σκεφτομουν αυθορμυτα μπαμ μπαμ μπαμ και δεν υπολογισα οτι πρεπει εστω και λιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιγο να λες καποια πραγματα καπως αλλιως, ωστε να επιβιωνεις. κατι σας θυμιζει αυτο ε? συγνωμη που ημουν ετσι. και το λεω σοβαρα γιατι οσο σοβαρα απευθυνθυκα στο φορουμ απο τη πρωτη στιγμη να βοηθηθω, τοσο επρεπε να καταλαβω οτι η καθε σελιδα του ιντερνετ δεν ειναι η μαμα και ο μπαμπας να εισαι το κοριτσακι τους με ο,τι συνεπαγει αυτο.

Ειπα να το γραψω σαυτο το ποστ γιανα μην απαντηθει σαν χωριστο θεμα αλλα μια παρενθεση.

 

τωρα γιανα απαντησω μιας που ειχα αρκετο καιρο να εχω καιρο για ελευθερο χρονο... προς το παρον δε θα παω σε γιατρο γιατι οπως ειπα δε θελω να παρει το παιδι μου φαρμακα μιας που θηλαζω. επισης να προσθεσω σαν απαντηση ναι μια χαρα αφου πριν καποια χρονια ημουν τοσο καλα ωστε δεν ηξερα οτι το διαδικτυο καλυπτει σοβαρες συνομιλιες συναισθηματικου χαρακτηρα.

αυτα κοριτσια. και μην μαλωνετε αδικα,δεν αξιζει. φιλια.

Μην χαλιεσαι μπεμπα.. Μιληςε στην μαμα σου για το πως νοιωθεις, δεν πειράζει που ειναι μακρια, και λύση να μην σου προσφέρει τουλαχιςτον θα σε ακούσει.. Ειναι μεγαλο πράγμα, θα νοιωςεις καλύτερα και μονο που θα ακούσεις τον εαυτο σου να μιλαει!!

Αλλιώς για αυτο είμαστε εδω

Ο Θεός μαζι σου!