ενας χρονος ...δυο εγκυμοσυνες..κανενα μωρο ..

Είναι η πρωτη φορά που γραφω , αν και δεν θα σας κρύβω υπήρξαν άπειρες φορες που διαβασα τις συζητήσεις , τις αγωνίες, τις χαρές και τις λύπες ...

Εχουν περάσει σχεδόν δυο μήνες από τότε που έχασα το μωρό μου και αισθάνομαι ότι αυτη τη στιγμή περιγράφω την ιστορία κάποιου άλλου και όχι τη δική μου .. είμαι ένα σώμα που περιφέρεται, έχοντας το πρόσφατο σημάδι της καισαρικής στο σώμα μου να μου θυμίζει με κάθε λεπτομέρεια την αγωνία μου, τις σκέψεις μου , τα χτυπήματα του μωρού μου στο σώμα μου...

Πέρασα πάρα πολύ δύσκολες στιγμές καθώς μέσα ένα χρόνο έχω ζήσει 2 φορές το ίδιο σχεδόν έργο ... Πριν από ένα χρόνο έχασα το πρωτο μου μωρό μετά απο τη διαδικασία της αμνιοπαραρακέντησης καθώς έπαθα ρήξη υμένων και τελικώς απέβαλα μετά από 15 ημέρες στην 19η εβδομάδα ... Μετά από έξι μήνες μένω έγκυος κι ενώ όλα πήγαιναν καλά , καθώς δεν ανήκω στο ποσοστό των γυναικών που βιώνουν τη διάρκεια της εγκυμοσύνης με διάφορα έκτροπα , κάθε άλλο θα έλεγα , κάνω τη μηνιαία επίσκεψη στο γιατρό μου ο οποίος διαπιστώνει ανεπάρκεια τραχήλου με διαστολή 4 !!! Εδβομάδα κύησης 18η ! Αποφασίζεται έκτακτη περίδεση (με αμφίβολα αποτελέσματα , αλλά λόγω του ιστορικού μου θεωρήθηκε από το γιατρό μου ως η ύστατη προσπάθεια). Γίνεται η περίδεση και αποφασίζεται αυστηρή κατάκλιση ... Εμεινα στο κρεβάτι για 7 εβδομάδες ώσπου έσπασαν τα νερά και πάλι ... Το βράδυ της ίδιας μέρας μπήκα για καισαρική ενώ διένυα την 25η εβδομάδα κύησης .. το μωρό θα είχε πολύ μικρές πιθανότητες επιβίωσης εαν γινόταν με φυσιολογικό τρόπο λόγω του πολύ μικρού του βάρους , αλλά και εάν γεννιόταν θα είχε πολύ λίγες πιθανότητες να ειναι υγιές λόγω της εξαιρετικής του προωρότητας (το αναπνευστικό που είναι το τελευταίο σύστημα που ωριμάζει θα ήταν εξαιρετικά ανώριμο αφού δεν είχα προλάβει να κάνω τις ενέσεις κορτιζόνης). Ολοι μας όμως , σε τέτοιες στιγμές ελπίζουμε ... ακουμε ιστορίες κάποιων που τα κατάφεραν και παίρνουμε θάρρος ... και περνάνε οι στιγμές , οι ώρες, ... οι μέρες .. ... και μετά όλα χάνονται !

Το μωρό μου γεννήθηκε και μπήκε αμέσως σε θερμοκοιτίδα και διασωληνώθηκε ...δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερε , παρά μόνο για 10 ημέρες ... δεν το πήρα ούτε μια φορά αγκαλιά ... το μόνο φιλί που του έδωσα είναι εκείνο που το νεκροφίλησα ... δεν το αντέχω ούτε σαν σκέψη .... πονάω ... όλες οι διαδικασίες που απαιτούνται στη συνέχεια με το μαιευτήριο , με τα χαρτιά , με τις υπηρεσίες .. ένοιωθα ότι επινόηθηκαν απλά για να κάνουν το μαρτύριό μου ατελείωτο... τώρα πια , με την χρονική απόσταση των 2 μηνών αισθάνομαι κάποιες φορές σαν να έχουν περάσει χρόνια από τότε κι άλλες φορές πιάνοντας την κοιλιά μου νομίζω ότι θα ξανανοιώσω ότι ομορφότερο είχα νιώσει μέχρι τώρα στη ζωή μου ... τις κλωτσιές του μωρού μου ..

δεν εχω λογια...... το μονο που μπορω να σου πω ειναι να κανεις κουραγιο και σου ευχομαι ολοψυχα να μην ξαναπερασεις ποτε κατι τετοιο.

δεν εχω λογια...... το μονο που μπορω να σου πω ειναι να κανεις κουραγιο και σου ευχομαι ολοψυχα να μην ξαναπερασεις ποτε κατι τετοιο.

Σε ευχαριστώ για την ευχή σου .... ελπίζω να το ξεπεράσω και να μην το ξαναπεράσω , γιατί τελικά αυτό που λένε "μακάρι να μην σου δίνει ο Θεός όσα μπορείς να αντέξεις" , μάλλον είναι μεγάλη αλήθεια ...

Πέρασες μια κόλαση αλλα έχεις και έναν φύλακα άγγελο...την γονιμότητά σου...είναι προφανές ότι είσαι γόνιμη και μένεις ευκολα έγκυος...αρα θα υπάρξει και άλλη εγκυμοσυνη...ας μην κανεις την επομενη φορα αμνιο...κάνε το τεστ με τα κυκλοφορουντα εμβρυικά κύτταρα...κανε και περίδεση εγκαίρως...και την επόμενη φορά θα τα καταφέρεις!! όταν με το καλό θα κρατήσεις το μωρό στην αγκαλιά σου θα τα ξεχάσεις όλα τα παλιά! Μην το βάζεις κάτω!!

sara73, καλημέρα

κάθε φορά που μπαίνω στο συγκεκριμένο τμήμα του φόρουμ, και βλέπω νέο θέμα, παγώνω. Κάθε φορά υπάρχει μία ιστορία και μία κοπέλα που περιγράφει αυτό που έζησε, το οποίο ούτε η χειρότερη φαντασία δε θα μπορούσε να προβλέψει.

Λυπάμαι πάρα πολύ για αυτά που έζησες! Δεν ξέρω τι να πω, δεν έχω λόγια!

Σου εύχομαι ειλικρινά ό,τι καλύτερο από 'δω και μπρος, και να κρατήσεις ένα μωράκι στην αγκαλιά σου σύντομα, για να απαλύνει τον πόνο σου!

Καλό κουράγιο, βγήκες δυνατότερη μέσα από όλη αυτή την ιστορία και αυτό λέει πολλά, εύχομαι μια τελειόμηνη, υγιέστατη εγκυμοσύνη μέσα στο 2015

Λυπάμαι τόσο πολύ για την απώλειά σου...την διπλή...πραγματικά δεν έχω λόγια...μόνο να σε νιώσω άπειρα μπορώ...

Ο λόγος όμως που γράφω εδώ δεν είναι για να θυμηθώ την δική μου απώλεια στην 19 βδομάδα...θα ήταν το τρίτο μωρό μου...

Ο λόγος που γράφω είναι για να σου πω ότι αν το θες πολύ θα γίνεις μάνα!!! Θα γίνεις!!!!

Δες....μετά από την δική μου απώλεια ήρθαν άλλα δυο μωρά γιατί το ήθελα πολυ! Και πάλεψα! Ναι πέρασα δύσκολα, άγγιξα τα όρια της κατάθλιψης, ναι έκλαψα, πόνεσα, χτυπήθηκα....αλλά το ουράνιο τόξο ήρθε! Ήρθε μετά τη βροχή!!!

Πάρε τον χρόνο σου και πένθησε...αλλά μην το βάζεις κάτω...

Κουραγιο κοπελα μου.....μονο αυτο μπορει να πει καποιος σε αυτες τις στιγμες..μην το βαζεις κατω καλη μου......προχωρα.....μαζεψε τα κομματια σου και σηκω!δυσκολη κουβεντα.........αλλα οταν παρεις το οκ παλι για εγκυμοσυνη.....ξεκινα....

κουραγιο και υπομονη ειναι δυσκολο το ξερω κ οτι κ αν σου λεμε ολοι βλακειεσ ειναι γιατι οταν πονασ ολα αυτα τ ακουσ και τσατιζεσαι εσυ μονο τα μωρα σου θα θελεσ.ομωσ για ολουσ εχει ο θεοσ και το ποιο σημαντικο ειναι οτι ξερεισ οτι μπορεισ να μεινεισ εγκυοσ αυτο σκεφτομουν κ εγω οταν εχασα τ μωρακι μου.θα γινεισ μμα και αυτο θα ρθει γρηγορα .πενθυσε αλλα μην παραδινεσαι.ξεκινα σαν να ταν απ την αρχη και πεσ στον εαυτο σου ΕΓΩ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ.ευχομαι ολοψυχα την επομενη φορα που θα βρεθεισ σ εκεινο το θαλαμο να ναι οταν θα κρατασ στην αγκαλια σου το μωρακι σου.ο θεοσ μαζι σου.:D:D:D:D:D

συγκλονίστηκα με την ιστορία σου

είχα και εγώ παλίνδρομη αλλά πολύ νωρίς

δυστυχώς όταν συμβούν όλα αυτά μόνο να τα ζήσουμε πρέπει και μπορούμε

έχε στο πίσω μέρος του μυαλού σου πως ότι κακό συμβαίνει είναι για να προλάβει κάτι χειρότερο

τώρα σίγουρα δεν σου λέει κάτι αυτό αλλά μόνο ο καιρός θα σε βοηθήσει

σε σκέφτομαι χωρίς να σε ξέρω και εύχομαι να βρεις αντοχή να το περάσεις δύναμη να το ξεπεράσεις κουράγιο να ξαναπροσπαθήσεις και καλή τύχη για τη συνέχεια

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ για τα λόγια και τη σκέψη σας ...ευχαριστώ που μέσα από αυτή τη σελίδα μπορώ να νιώθω ότι μοιράζομαι τις σκέψεις μου με ανθρώπους που ξέρουν να διαβάζουν πίσω από τις λέξεις ... ξέρετε τι σκέφτομαι όμως κάποιες στιγμές που η απογοήτευση , η θλίψη και η έλλειψη διάθεσης έρχονται και στογγυλοκάθονται στην ψυχή μου ; ....έμαθα να αξιολογώ τα σημαντικά στη ζωή ... Κι από την άλλη σκέφτομαι "μα έπρεπε να περάσω αυτή τη δοκιμασία για να δω τα σημαντικά της ζωής;" ....ποιός ξέρει ; δεν έχω απάντηση. Όπως δεν έχω απάντηση και στο "εάν το θέλεις πάρα πολύ θα ξανασυμβεί ... θα μείνεις έγκυος ..θα κρατήσεις κι εσύ μωρό στα χέρια σου ... θα γίνεις μάνα" ...αναρωτιέμαι "δεν το ήθελα τόσο πολύ αυτές τις δύο φορές ; ...τι συνέβη ;;; γιατί ;;;; ... μα δεύτερη φορά ;;;; ...

.................

Ας ελπίσουμε ότι θα ρθει εκείνη η ημέρα που όλα αυτά που τώρα φαντάζουν τεράστια να μικρύνουν και τη θέση τους να πάρει το χαμόγελο , η ελπίδα κι ίσως εκεί μέσα σε όλη αυτή την εικόνα χωρέσει και το γέλιο / το κλάμα ενός μωρού ... του δικού μου μωρού κουρνιασμένο μες την αγκαλιά μου .. ... ας ελπίσουμε ...

Η ιστορία σου είναι αυτή που με έκανε να μπω στην διαδικασία να γράψω για πρωτη φορά.... παρακολουθώ και εγώ συζητησείς και θέματα εδώ και μήνες... Λυπάμαι πραγματικά γι αυτό που σου έχει συμβεί.. Τα λόγια παρηγορίας είτε από φίλους και συγγενείς, είτε από εμάς εδω ξέρω ότι αυτή την στιγμή από την μία σε βοηθάνε και από την αλλή δεν σου καλύπτουν το κενό της αγκαλιάς σου...Σου εύχομαι ειλικρινά να καταφέρεις να γίνεις μανούλα.. Μην βασανίζεις τον εαυτό σου με ερωτήματα και γιατί....δεν σε βοηθάνε πουθενά.... βγάλε τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό σου και τους φόβους σου... προσπάθησε να ενημερωθείς ιατρικά όσο καλύτερα γίνεται και επικεντρώσου σε αυτό.... στο να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς και να προλάβεις κάθε εκδοχή ώστε να καταφέρεις να πετύχεις τον στόχο σου....να γίνεις μανούλα... Δεν σου το παιζώ έξυπνη...Καταλαβαίνω και ξέρω από πρώτο χέρι πώς είναι να γεννάς ένα μωρό και να μην καταφέρνεις να ακούσεις την καρδούλα του να χτυπάει πάνω στην αγκαλιά σου.... Πέρασα από την ίδια κατάσταση εδώ και 3 μήνες...Ήμούν στην 25 εβδόμαδα σχεδόν όταν πήγα να κάνω τον τυπικό μου έλεγχο και μου είπαν ότι δεν υπάρχει καρδιακή λειτουργία... έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου.. την γέννησα φυσιολογικά με τεχνητούς και υπέφερα για 14 ώρες από τους πόνους...(σωματικά...γιατί ψυχικά πονάω ακόμα!) Ενιωθα ότι όλοι οι πόνοι που περνάω ήταν για το τίποτα.....χωρίς αποτέλεσμα....δεν θα κρατούσα πότε το μωράκι μου αγκαλιά...ούτε το είδα...ούτε το άγγιξα ...δεν ξέρω καν πως ήταν...Εχει περάσει μικρό χρονικό διάστημα αν σκεφτείς ότι γέννησα τέλη Οκτώβρη αλλά από την στιγμή που δεν μου στέρησε την δυνατότητα να μείνω πάλι έγκυος και που κατάφερα να είμαι υγιής σωματικά, κρατάω αυτό (το μόνο θετικο) και την ελπίδα ότι πολύ σύντομα θα είμαι πάλι έγκυος...Ολα αυτά στα λέω απλά για να σου δώσω να καταλάβεις ότι ο θεός στον κάθε άνθρωπο δίνει δοκιμασίες και ότι μέσα από αυτές πρέπει να γινόμαστε πιο δυνατοί, να προχωράμε και να κρατάμε κάτι θετικό... Ελπίζω να μην σε κούρασα...και αν ποτέ χρειστείς κάτι...στην διάθεση σου!

Λυπάμαι πολυ. Εχω ερθει στη θεση σου εν μέρει. Λογω προβλήματος στη καρδια της πριν ενάμιση χρονο χρειάστηκε την 18 η εβδομαδα να διακόψω την κύηση. Πονος πολύς μεγάλος.

Τωρα εχω ενα γιο 5 μηνων και ειναι υγιής.

Θα σου πω κατι που τωρα δε το καταλαβαίνεις αλλα σε λιγο καιρο θα με θυμηθείς. Λίγη υπομονη κανε. Λίγη μονο και πολυ συντομα θα κρατάς το παιδακι σου αγκαλια. Μου το λέγανε και δεν τολμούσα να το πιστέψω.

Λίγη υπομονη μονο και θα γινεις η πιο ευτυχισμένη μανουλα.

Λυπάμαι πολυ. Εχω ερθει στη θεση σου εν μέρει. Λογω προβλήματος στη καρδια της πριν ενάμιση χρονο χρειάστηκε την 18 η εβδομαδα να διακόψω την κύηση. Πονος πολύς μεγάλος.

Τωρα εχω ενα γιο 5 μηνων και ειναι υγιής.

Θα σου πω κατι που τωρα δε το καταλαβαίνεις αλλα σε λιγο καιρο θα με θυμηθείς. Λίγη υπομονη κανε. Λίγη μονο και πολυ συντομα θα κρατάς το παιδακι σου αγκαλια. Μου το λέγανε και δεν τολμούσα να το πιστέψω.

Λίγη υπομονη μονο και θα γινεις η πιο ευτυχισμένη μανουλα.

Σε ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σου λόγια ....

Η ιστορία σου είναι αυτή που με έκανε να μπω στην διαδικασία να γράψω για πρωτη φορά.... παρακολουθώ και εγώ συζητησείς και θέματα εδώ και μήνες... Λυπάμαι πραγματικά γι αυτό που σου έχει συμβεί.. Τα λόγια παρηγορίας είτε από φίλους και συγγενείς, είτε από εμάς εδω ξέρω ότι αυτή την στιγμή από την μία σε βοηθάνε και από την αλλή δεν σου καλύπτουν το κενό της αγκαλιάς σου...Σου εύχομαι ειλικρινά να καταφέρεις να γίνεις μανούλα.. Μην βασανίζεις τον εαυτό σου με ερωτήματα και γιατί....δεν σε βοηθάνε πουθενά.... βγάλε τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό σου και τους φόβους σου... προσπάθησε να ενημερωθείς ιατρικά όσο καλύτερα γίνεται και επικεντρώσου σε αυτό.... στο να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς και να προλάβεις κάθε εκδοχή ώστε να καταφέρεις να πετύχεις τον στόχο σου....να γίνεις μανούλα... Δεν σου το παιζώ έξυπνη...Καταλαβαίνω και ξέρω από πρώτο χέρι πώς είναι να γεννάς ένα μωρό και να μην καταφέρνεις να ακούσεις την καρδούλα του να χτυπάει πάνω στην αγκαλιά σου.... Πέρασα από την ίδια κατάσταση εδώ και 3 μήνες...Ήμούν στην 25 εβδόμαδα σχεδόν όταν πήγα να κάνω τον τυπικό μου έλεγχο και μου είπαν ότι δεν υπάρχει καρδιακή λειτουργία... έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου.. την γέννησα φυσιολογικά με τεχνητούς και υπέφερα για 14 ώρες από τους πόνους...(σωματικά...γιατί ψυχικά πονάω ακόμα!) Ενιωθα ότι όλοι οι πόνοι που περνάω ήταν για το τίποτα.....χωρίς αποτέλεσμα....δεν θα κρατούσα πότε το μωράκι μου αγκαλιά...ούτε το είδα...ούτε το άγγιξα ...δεν ξέρω καν πως ήταν...Εχει περάσει μικρό χρονικό διάστημα αν σκεφτείς ότι γέννησα τέλη Οκτώβρη αλλά από την στιγμή που δεν μου στέρησε την δυνατότητα να μείνω πάλι έγκυος και που κατάφερα να είμαι υγιής σωματικά, κρατάω αυτό (το μόνο θετικο) και την ελπίδα ότι πολύ σύντομα θα είμαι πάλι έγκυος...Ολα αυτά στα λέω απλά για να σου δώσω να καταλάβεις ότι ο θεός στον κάθε άνθρωπο δίνει δοκιμασίες και ότι μέσα από αυτές πρέπει να γινόμαστε πιο δυνατοί, να προχωράμε και να κρατάμε κάτι θετικό... Ελπίζω να μην σε κούρασα...και αν ποτέ χρειστείς κάτι...στην διάθεση σου!

Είναι όλα τόσο νωπά και τόσο μακρυνά ταυτόχρονα .... έχει σφίξει η καρδιά μου και δεν υπάρχει μέρα που να μην σκέφτομαι το μωρό μου .... δεν ξέρω πότε, από που και πως να ξεκινήσω .... θέλω τόσο πολύ να με φανταστώ με οικογένεια και ταυτόχρονα φοβάμαι πάρα πολύ ..... οι δοκιμασίες είναι για τους ανθρώπους, ελπίζω να βγουμε πιο δυνατές μέσα από αυτές και να μην φτάσουμε εξαντλημένες στο στόχο ... νιώθω τον πόνο σου και σου εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να αποκτήσεις αυτό που η καρδιά σου επιθυμεί και το μυαλό σου ονειρεύεται ... σε ευχαριστώ απέραντα για τα λόγια που μου έγραψες κι έκανες την καρδιά μου να γαληνέψει ...

Κουράγιο και υπομονή.. Ο χρόνος είναι μεγάλος γιατρός Sara μου. Κάνε υπομονή και σιγά σιγά θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά!

Σου εύχομαι πολύ σύντομα να κρατάς αγκαλιά το μωράκι σου!

Είναι η πρωτη φορά που γραφω , αν και δεν θα σας κρύβω υπήρξαν άπειρες φορες που διαβασα τις συζητήσεις , τις αγωνίες, τις χαρές και τις λύπες ...

Εχουν περάσει σχεδόν δυο μήνες από τότε που έχασα το μωρό μου και αισθάνομαι ότι αυτη τη στιγμή περιγράφω την ιστορία κάποιου άλλου και όχι τη δική μου .. είμαι ένα σώμα που περιφέρεται, έχοντας το πρόσφατο σημάδι της καισαρικής στο σώμα μου να μου θυμίζει με κάθε λεπτομέρεια την αγωνία μου, τις σκέψεις μου , τα χτυπήματα του μωρού μου στο σώμα μου...

Πέρασα πάρα πολύ δύσκολες στιγμές καθώς μέσα ένα χρόνο έχω ζήσει 2 φορές το ίδιο σχεδόν έργο ... Πριν από ένα χρόνο έχασα το πρωτο μου μωρό μετά απο τη διαδικασία της αμνιοπαραρακέντησης καθώς έπαθα ρήξη υμένων και τελικώς απέβαλα μετά από 15 ημέρες στην 19η εβδομάδα ... Μετά από έξι μήνες μένω έγκυος κι ενώ όλα πήγαιναν καλά , καθώς δεν ανήκω στο ποσοστό των γυναικών που βιώνουν τη διάρκεια της εγκυμοσύνης με διάφορα έκτροπα , κάθε άλλο θα έλεγα , κάνω τη μηνιαία επίσκεψη στο γιατρό μου ο οποίος διαπιστώνει ανεπάρκεια τραχήλου με διαστολή 4 !!! Εδβομάδα κύησης 18η ! Αποφασίζεται έκτακτη περίδεση (με αμφίβολα αποτελέσματα , αλλά λόγω του ιστορικού μου θεωρήθηκε από το γιατρό μου ως η ύστατη προσπάθεια). Γίνεται η περίδεση και αποφασίζεται αυστηρή κατάκλιση ... Εμεινα στο κρεβάτι για 7 εβδομάδες ώσπου έσπασαν τα νερά και πάλι ... Το βράδυ της ίδιας μέρας μπήκα για καισαρική ενώ διένυα την 25η εβδομάδα κύησης .. το μωρό θα είχε πολύ μικρές πιθανότητες επιβίωσης εαν γινόταν με φυσιολογικό τρόπο λόγω του πολύ μικρού του βάρους , αλλά και εάν γεννιόταν θα είχε πολύ λίγες πιθανότητες να ειναι υγιές λόγω της εξαιρετικής του προωρότητας (το αναπνευστικό που είναι το τελευταίο σύστημα που ωριμάζει θα ήταν εξαιρετικά ανώριμο αφού δεν είχα προλάβει να κάνω τις ενέσεις κορτιζόνης). Ολοι μας όμως , σε τέτοιες στιγμές ελπίζουμε ... ακουμε ιστορίες κάποιων που τα κατάφεραν και παίρνουμε θάρρος ... και περνάνε οι στιγμές , οι ώρες, ... οι μέρες .. ... και μετά όλα χάνονται !

Το μωρό μου γεννήθηκε και μπήκε αμέσως σε θερμοκοιτίδα και διασωληνώθηκε ...δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερε , παρά μόνο για 10 ημέρες ... δεν το πήρα ούτε μια φορά αγκαλιά ... το μόνο φιλί που του έδωσα είναι εκείνο που το νεκροφίλησα ... δεν το αντέχω ούτε σαν σκέψη .... πονάω ... όλες οι διαδικασίες που απαιτούνται στη συνέχεια με το μαιευτήριο , με τα χαρτιά , με τις υπηρεσίες .. ένοιωθα ότι επινόηθηκαν απλά για να κάνουν το μαρτύριό μου ατελείωτο... τώρα πια , με την χρονική απόσταση των 2 μηνών αισθάνομαι κάποιες φορές σαν να έχουν περάσει χρόνια από τότε κι άλλες φορές πιάνοντας την κοιλιά μου νομίζω ότι θα ξανανοιώσω ότι ομορφότερο είχα νιώσει μέχρι τώρα στη ζωή μου ... τις κλωτσιές του μωρού μου ..

Αγαπητή sara 73 σε καταλαβαινω και νιώθω αυτό που περνάς.επαθα σχεδόν το ίδιο.2 εγκυμοσύνες 2 αποβολές ή μια αυτόματα ή δεύτερη στον τέταρτο μήνα με πρόκληση τοκετού.και οι δύο στα γενέθλια του άντρα μου στις 29 του Γεναρη 2014 κ 2015.το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι μπορώ και μένω έγκυος έχω φίλες που δεν έχουν μείνει καθόλου.το θέλουμε τόσο πολύ.άλλο φοβομασταν και άλλο μας βρήκε.θα πω κουράγιο για να το ακούω κι εγώ.

Τα εχω περρασει και σε καταλαβαινω απολυυτα .Αν σου πω την ιστορια μου θα κλαψεις αλλα δεν εχει νοημα πρεπει τις ασχημιες εμπειριες να τις ξεχναμε ,ειναι δυσκολο αλλα να κοιτας το τωρα . Σφίξε τα δοντια σου και συνεχισε .Πρωτα απο ολα αλλαξε γιατρο εγω πηγα στον Αστερι Κοραντζη (Αθηνα)με ξετιναξε στις εξετασεις και ολα πηγαν καλα.Καταλαβα οτι η κακη περιπετεια μου οφειλοταν στο γεγονος οτι ειχα ανευθυνους γιατρους ειναι σκληρο να το δεχθεις.Οτι θες ρωτησεμε ,περιμενω να ανασυνταχθεις και να προχωρησεις σε περιμενουν ευτυχισμενες μερες .Εδω χερι χερι θα σε πιασουμε ολες και θα κανεις το ονειρο σου πραγματικοτητα

Κι εγώ σε καταλαβαίνω απόλυτα.Κ γω μέσα σε εναν χρονο ειχα 2αποβολες.αυτό το κενό νιώθω πως δ θα αναπληρωθεί ποτε.σκέψεις π με βασανίζουν το μυαλό μου κ δ μπορω να τις εκφράσω πουθενα.εύχομαι να εχεις μείνει έγκυος κ αυτήν την φορά να κρατήσεις το μωρακι σου αγκαλιά.κ να το κανείς μια σφιχτή αγκαλια κ απο μας

Κοπελα μου ευχομαι η Παναγια να σου δωσει δυναμη να ξεπεράσεις τον πονο σου και συντομα να τα καταφερεις και να κρατας ένα μωρακι στα χερια σου.Λυπαμαι πολύ που υπαρχουν γυναικες που περνανε αυτές τις δυσαρεστες και επώδυνες καταστασεις.Στο εξης ευχομαι μονο χαρες να εχεις στη ζωη σου.

Επαναφέρω το θέμα , καθώς νιώθω καθε μέρα ότι βουλιάζω κ χειρότερα

2 εγκυμοσύνες και εγω και κανένα μωρό .

Πρώτη εγκυμοσυνη παλλινδρομη στις 9 βδομάδες και η δεύτερη διακοπή κύησης στον 6ο σύνδρομο down.

Νιώθω κενή , κουρασμένη , νιώθω ότι και την επόμενη φορά θα Πάει κάτι στραβά , νιώθω ότι με έχουν μουτζωσει κ τελος δεν νιώθω τίποτε .

Με βοηθά ότι κάνω ψυχοθεραπεία αλλά.....το μωρό μου δεν το έχω πια .

Σκέφτηκα να ξαναρχίσω προσπάθειες αλλά φοβάμαι. Καμία φορά κοιτάω τον ουρανό κ τον ήλιο κ λέω δεν μπορεί καθε μερα είναι μια καινούργια μερα κάνε κάτι !!

O επιμένων νικα! Και φυσικα θα ξαναπροσπαθήσεις! Εχετε κανει καρυοτυο ζευγους?? Αν ειναι φυσιολογικος και για τους δυο σας τότε ξεκινα το φυλλοκο σου οξυ , κόψε το καπνισμα ( αν καπνιζεις) όπως και ο συντροφός σου και έλεγξε όλους τους παραγοντες που μπορεις να ελέγξεις ώστε όταν θα ερθει το μωρο με τον φυσιολογικο καρυοτυπο να ειναι όλα αψογα ρυθμισμενα.

Αν υπάρχει γενετικα ασταθεια σε σενα ή στο συντροφο σου τοτε υπαρχει η ύση ειτε των δανεικών ωαριων είτε του δανεικου σπέρματος.

Ξερω γυναικα που γεννησε στα 44 μετα απο πολλες αποβολες που οφειλονταν στο σπερμα του συζυγου. Οταν βελτιωθηκε το σπερμα ήρθε και η τελειομηνη εγκυμοσυνη. Υπομονη και επιμονη!!!;

Ευχαριστώ για την απάντηση ναι έχουμε κάνει καρυοτυπο ζεύγους κ πολλές άλλες εξετάσεις .δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα .

Το πρώτο έμβρυο επίσης είχε φυσιολογικό καρυοτυπο .

Φολυκο παίρνω 4 μηνες πριν την πρώτη κύηση κ δεν το σταμάτησα ποτέ

2 απανωτές ατυχίες λένε οι γιατροί

Επίσης δεν κάπνισμα , μετά απο όλα αυτά τώρα το ξανάρχισα απο θλίψη κ αντίδραση

Νομίζω τα έχω κάνει όλα επίσης προσπαθώ απο 28,5 έφτασα 30 άρα ούτε η ηλικία φταει.

Ουφ !!! Κουράστηκα

summer love οι περισσοτερες εδω ειμαστε αγωνιστριες.ειμαι σιγουρη οτι γρηγορα θα ξαναμεινεις εγκυος κ στατιστικα εχεις τις πιθανοτητες με το μερος σου να πανε ολα καλα.παρε ομως τις απαραιτητες πριφυλαξεις οπως σου ειπε η argni.

argini αληθεια πολυ αισιοδοξο αυτο που λες με τη φιλη σου ,απο αποψη ηλικιας.ηταν φυσιολογικη συλληψη? το θεμα με το σπερμα πως αντιμετωπιστηκε εντελει κ πως το ανακαλυψαν? ρωταω γιατι εχω κ εγω πολλες αποβολες κ βρεθηκε μια σοβαρη αιτια.με το σπερμα δεν εχουμε θεμα αλλα με το περας του χρονου δεν ξερω αν εχει αλλαξει κατι.φοβαμαι κ τη σκια μου.

Επαναφέρω το θέμα , καθώς νιώθω καθε μέρα ότι βουλιάζω κ χειρότερα

2 εγκυμοσύνες και εγω και κανένα μωρό .

Πρώτη εγκυμοσυνη παλλινδρομη στις 9 βδομάδες και η δεύτερη διακοπή κύησης στον 6ο σύνδρομο down.

 

Νιώθω κενή , κουρασμένη , νιώθω ότι και την επόμενη φορά θα Πάει κάτι στραβά , νιώθω ότι με έχουν μουτζωσει κ τελος δεν νιώθω τίποτε .

 

Με βοηθά ότι κάνω ψυχοθεραπεία αλλά.....το μωρό μου δεν το έχω πια .

 

 

Σκέφτηκα να ξαναρχίσω προσπάθειες αλλά φοβάμαι. Καμία φορά κοιτάω τον ουρανό κ τον ήλιο κ λέω δεν μπορεί καθε μερα είναι μια καινούργια μερα κάνε κάτι !!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!

ΕΓΩ 2 ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ 8 ΜΗΝΕΣ Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΕ ΣΤΗΝ 7Η ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΣΤΗΝ 11Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ. ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ Η ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΗ. ΚΙ ΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΗΡΘΑΝ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΕΦΥΓΑΝ.

Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΡΙΤΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΟΜΩΣ Η ΛΑΧΤΑΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΔΥΝΑΤΗ!