Επαιτεία

Μα αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Ως τώρα, θεωρούσα όλες αυτές τις γυναίκες με τα μωρά που συναντώ, επαγγελματίες, τις προσπερνούσα κι είχα και ήσυχη τη συνείδησή μου, πως δεν ενισχύω το κύκλωμα. Τώρα μια προσωπική ιστορία έρχεται να κλονίσει αυτή μου την πεποίθηση και να με κάνει να αμφιβάλλω.

Για την ενίσχυση των φορέων: μια πολύ δραστήρια οργάνωση της πόλης μου, συγκεντρώνει διάφορα είδη για τους μετανάστες των κέντρων υποδοχής των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Καθώς πέρασα πολλές ώρες ξεκαθαρίζοντας ντουλάπες κι αποθήκη για να τα συγκεντρώσω, δε μπορούσα να μη σκέφτομαι πως αυτά είναι καλά πράγματα και σιγά να μην τα αφήσουν αυτοί που θα κάνουν τη διαλογή να πάνε στους μετανάστες...αλλά, από την άλλη, το να μην στείλω καθόλου, σίγουρα δεν είναι η λύση για κανέναν. Εγώ από τη μεριά μου, λοιπόν, θα κάνω το χρέος μου κι ο Θεός να τους φωτίσει να βοηθήσουν τους ανθρώπους.

Σχετικά με τα τρόφιμα που συγκεντρώνουν οργανωμένοι φορείς (ακόμα και τα ρούχα) γνωρίζω προσωπικά 2 περιπτώσεις ανθρώπων που είχαν σχέση με αυτούς τους φορείς και ο ένας περηφανευόταν ότι έχει να πάει σουπερμάρκετ επί μήνες (!), ο άλλος πριν αρχίσει η διανομή των ρούχων, φώναζε γνωστούς και φίλους να πάρουν ό,τι τους αρέσει. Πολλά ρούχα ήταν καινούρια από καταστήματα που τα είχαν προσφέρει. Καταλαβαίνετε τι γίνεται σε ευρεία κλίμακα...

Μα αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Ως τώρα, θεωρούσα όλες αυτές τις γυναίκες με τα μωρά που συναντώ, επαγγελματίες, τις προσπερνούσα κι είχα και ήσυχη τη συνείδησή μου, πως δεν ενισχύω το κύκλωμα. Τώρα μια προσωπική ιστορία έρχεται να κλονίσει αυτή μου την πεποίθηση και να με κάνει να αμφιβάλλω.

Αγγελίνα η συγκεκριμένη "προσωπική ιστορία" μου φαίνεται αν όχι ψεύτικη, σίγουρα διανθισμένη. Δεν πιστεύω για παράδειγμα ότι μπορεί ένας ξενώνας απλώς να διώξει κάποια με μωρό, χωρίς έστω να προτείνει κάποιο άλλο μέρος που θα μπορούσε να πάει... Γιατί δεν απευθύνθηκε αλλού; (πχ σε κάποια εκκλησία).

... Εγώ από τη μεριά μου, λοιπόν, θα κάνω το χρέος μου κι ο Θεός να τους φωτίσει να βοηθήσουν τους ανθρώπους.

Νομίζω ότι σε αυτές τις λέξεις αποτυπώνεται η ουσία (αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον ως ουσία).

"Κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό".

Έχει αρκετούς εισαγγελείς, ιαβέρηδες, "αστυνομικούς" και "λαγωνικά" ο κόσμος, που δεν έχω καμιά διάθεση να προστεθώ στις δυνάμεις τους...

Αγνοούμε πολλοί ότι εύκολα μπορούν να ανατραπούν τα πάντα... Εμείς τυχαίνει να γνωρίζουμε περίπτωση οικογένειας που "γλίτωσε" τον δρόμο χάρη στην καλοσύνη των ξένων... Οι γονείς πέθαναν σε αυτοκινητιστικό και τα παιδιά ήταν 15, 11 και 7 χρονών. Ο πατέρας ήταν εργολάβος: δούλευε με επιταγές και γραμμάτια (εύλογο). Τα γραμμάτια δεν αποπληρώθηκαν. Οι τράπεζες πήραν τα πάντα... Παππούδες υπήρχαν μόνο από το ένα σόι και ήταν σε δύσκολη κατάσταση από άποψη υγείας και οικονομικών. Η γιαγιά και τα παιδιά σχεδόν "ζητιάνευαν". Ρωτούσαν δηλαδή "μπορείτε να μου δανείσετε ... ποσό;", "μπορείτε να πληρώσετε το κρεοπωλείο;", "μπορείτε να μου πάρετε παπούτσια καινούρια γιατί τρύπησαν πάλι τα δικά μου;" ;;;

Ο Θεός να δώσει να μην βρεθούμε ποτέ (εμείς και όσοι αγαπάμε) στη θέση να επαφιόμαστε στη γενναιοδωρία των άλλων.

Σε σχέση με τις ζητιάνες με μωρά στην αγκαλιά, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις. Όποιος έχει πραγματικά διάθεση να βοηθήσει, μπορεί να ρωτήσει τη "μαμά" και θα καταλάβει πολλά...

Τον Φεβρουάριο, στο κέντρο της Αθήνας, έξω από ένα θέατρο και δίπλα σε ένα σούπερ μάρκετ, είδαμε ένα κορίτσι 20 ετών που κρατούσε στην αγκαλιά του ένα κοιμισμένο αγοράκι περίπου 1,5 έτους.

Επηρεασμένη από το άρθρο για τα ναρκωμένα παιδάκια των επαιτών, τη ρώτησα επιθετικά γιατί κοιμόταν το μωρό. Μου απάντησε ότι είναι πολύ κουρασμένο: από τις 8 το πρωί ως τις 9 το βράδυ στο πεζοδρόμιο... Τη ρώτησα τι ήθελε. Δεν μου ζήτησε χρήματα (είχε το ποτηράκι μπροστά της...) αλλά πάμπερς για το παιδί της. Της αγόρασα τα πάμπερς και μπισκότα.

Δεν τα δέχτηκε τα μπισκότα. Μου έδειξε ότι οι εργαζόμενοι του σούπερ μάρκετ της είχαν δώσει σοκολατάκια και προθυμοποιήθηκε να με κεράσει...

Έχω αυτήν την εικόνα στο μυαλό μου...

Τόοοοση γενναιοδωρία από απόκληρους της ζωής.

Και αυτό το κορίτσι ήταν από τα άτυχα και παραπεταμένα παιδιά: σε ίδρυμα (ξένης χώρας) μεγάλωσε, βρέθηκε με μωρό, ζητιάνευε για να συγκεντρώσει τα 10 €/μέρα του ξενώνα και τα είδη του παιδιού μέχρι ...

...

 

Αγγελίνα η συγκεκριμένη "προσωπική ιστορία" μου φαίνεται αν όχι ψεύτικη, σίγουρα διανθισμένη. Δεν πιστεύω για παράδειγμα ότι μπορεί ένας ξενώνας απλώς να διώξει κάποια με μωρό, χωρίς έστω να προτείνει κάποιο άλλο μέρος που θα μπορούσε να πάει... Γιατί δεν απευθύνθηκε αλλού; (πχ σε κάποια εκκλησία).

Δεν ξέρω αν είναι ψεύτικη η συγκεκριμένη ιστορία.

Πάντως τη δεκαετία του 1990 ήταν ακόμη λιγότερες οι λύσεις από ό,τι τώρα.

Ξέρω όμως ότι οι ξενώνες έχουν συγκεκριμένη δυνατότητα-χωρητικότητα.

Μπορούν να φιλοξενήσουν γυναίκες μέχρι ένα χρονικό σημείο (3 μηνών το μωρό...)

Μακάρι να υπήρχαν οι υποδομές για όλους.

Αλλά δεν υπάρχουν!

Δεν είναι προφανές αυτό από τον τεράστιο αριθμό των ανθρώπων που είναι άστεγοι ή καταλαμβάνουν κτίρια ή πατικώνονται σε ένα σπίτι εκατοντάδες;;;

Η ΛΥΣΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ!!!

Σε σχέση με την επαιτεία, θυμάστε κάποια videos-πειράματα που είχε δείξει η τηλεόραση;

Θυμάμαι δύο χαρακτηριστικά:

Στο πρώτο ήταν ένας άνθρωπος που έλεγε ότι πεινούσε.

Στο δεύτερο ήταν ένας έφηβος ήταν ντυμένος πολύ ελαφρά μία εμφανώς κρύα ημέρα.

Ε λοιπόν, και στις δύο περιπτώσεις, οι καλοντυμένοι και ευπρεπείς περαστικοί έδειξαν είτε αδιαφορία είτε ενόχληση.

Και στις δύο περιπτώσεις, ΑΣΤΕΓΟΙ βοήθησαν τους "αναγκεμένους" (ηθοποιοί που έκαναν το πείραμα). Στην πρώτη περίπτωση, ο άστεγος έσπευσε να μοιραστεί την πίτσα του. Στη δεύτερη, ένας άλλος άστεγος έβγαλε το παλτό του για να σκεπαστεί το αγόρι...

Πώς είναι δυνατόν αυτοί που έχουν τόσα λίγα, που ξέρουν τόσα πολλά ώστε να είναι δικαιολογημένοι καχύποπτοι και που είναι λογικό να φοβούνται για τον εαυτό τους γιατί δεν ξέρουν τι θα τους τύχει σε λίγες ώρες, πώς είναι λοιπόν δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να δείχνουν τέτοια γενναιοδωρία και ανιδιοτέλεια;;;

Τι πιστεύετε για αυτό;

Αυτή η κοπέλα Aimee είχε δίπλα της πράγματα; Τα υπάρχοντά της;

Πολλοί που υποστηρίζουν ότι είναι στο δρόμο δεν έχουν δίπλα τους απολύτως τίποτα..

Επίσης ένα κλασσικό κόλπο που κάνουν στην Ερμού είναι να ζητιανεύουν ή ενήλικες ή μικρά παιδάκια και να έχουν βάλει ένα διάφανο ποτηράκι στη μέση του πεζόδρομου ώστε να μην φαίνεται καλά. Οι περαστικοί 9 στις 10 φορές πέφτουν πάνω στο ποτηράκι, πέφτουν τα κέρματα κάτω, γίνεται ένα σούσουρο, λυπούνται τα καημένα τα παιδάκια ή τον καημένο τον ζητιάνο (και ο ίδιος που έριξε το ποτηράκι και οι περαστικοί) και πάνε και του δίνουν χρήματα (ενώ αλλιώς θα προσπέρναγαν). Μετά από λίγο ξαναμπαίνει το ποτηράκι στη θέση του και ξανα μανα τα ίδια...

Η ΛΥΣΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ!!!

Η λύση είναι οι υποδομές και ένα κοινωνικό κράτος. Τα υπόλοιπα είναι προσωρινές λύσεις.

ekavi_ έχω ακούσει κι εγώ τέτοιες συμπεριφορές ανθρώπων που εμπλέκονται με κοινωνικούς φορείς. Έχω ακούσει κι άλλες, χειρότερες.

Όσο για την ιστορία, ναι κι εμένα μου φαίνεται περίεργο να διώχνουν τη μάνα με το μωρό από τον ξενώνα, γιατί χρειάζονται άλλες γυναίκες περισσότερο το κρεββάτι. Πόσο περισσότερο ανάγκη από την ίδια μπορεί να το έχει κάποιος δηλαδή, δε μπορώ να φανταστώ.

Από την άλλη όμως, λέω, και τι ξέρω εγώ για αυτή την πλευρά της ζωής, που υπάρχει εκεί έξω; Μπορεί και στους ξενώνες να ζητάνε στη ζούλα φακελάκι, για να σου κρατήσουν το κρεββάτι. Μπορεί χίλια δυο άλλα, που δεν μπορώ καν να διανοηθώ, ούσα αυτή που είμαι. Το μόνο εύκολο, είναι να τα βγάλω όλα άκυρα (οι υπεύθυνοι των φορέων τα μοιράζονται μεταξύ τους -ΑΛΗΘΕΙΑ- οι περισσότεροι υποκρινόμενοι τους αναξιοπαθούντες, μας κοροϊδεύουν και βολεύονται στην εύκολη λύση της επαιτείας -ΑΛΗΘΕΙΑ- ), όμως, που με βγάζει γενικά αυτή η λογική; Σε έναν μισανθρωπιστικό και μηδενιστικό τρόπο σκέψης, όπου αμφισβητώ και καταργώ ό,τι δεν θέλω και δε με βολεύει να υπάρχει.

Δεν ξέρω αν στην Αθήνα οι εκκλησίες διαθέτουν χώρους στέγασης ή αν υπήρχαν τη δεκατία του '90, που αναφέρεται η γυναίκα. Στην επαρχία πάντως σίγουρα όχι, ούτε τότε ούτε τώρα.

Τι πιστεύετε για αυτό;

Δεν έχω άποψη δεν τα έχω δει.

όμως, που με βγάζει γενικά αυτή η λογική; Σε έναν μισανθρωπιστικό και μηδενιστικό τρόπο σκέψης, όπου αμφισβητώ και καταργώ ό,τι δεν θέλω και δε με βολεύει να υπάρχει.

Όχι έτσι ακριβώς. Δεν απορρίπτω τα πάντα, απλώς προσπαθώ να έχω κριτική σκέψη.

Για παράδειγμα δεν πρόκειται ποτέ να δώσω οτιδήποτε σε αυτούς στην Ερμού με το ποτηράκι. Που είναι πολλοί και διάφοροι αλλά ακολουθούν το ίδιο σύστημα.

Έχω δώσει απευθείας βοήθεια σε ανθρώπους που δεν έχουν βγει όμως στο Σύνταγμα να ζητιανέψουν αν καταλαβαίνεις τι εννοώ και που διατηρούν την αξιοπρέπειά τους...

 

Πώς είναι δυνατόν αυτοί που έχουν τόσα λίγα, που ξέρουν τόσα πολλά ώστε να είναι δικαιολογημένοι καχύποπτοι και που είναι λογικό να φοβούνται για τον εαυτό τους γιατί δεν ξέρουν τι θα τους τύχει σε λίγες ώρες, πώς είναι λοιπόν δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να δείχνουν τέτοια γενναιοδωρία και ανιδιοτέλεια;;;

 

Τι πιστεύετε για αυτό;

Όχι έτσι ακριβώς. Δεν απορρίπτω τα πάντα, απλώς προσπαθώ να έχω κριτική σκέψη.

Για παράδειγμα δεν πρόκειται ποτέ να δώσω οτιδήποτε σε αυτούς στην Ερμού με το ποτηράκι. Που είναι πολλοί και διάφοροι αλλά ακολουθούν το ίδιο σύστημα.

 

Έχω δώσει απευθείας βοήθεια σε ανθρώπους που δεν έχουν βγει όμως στο Σύνταγμα να ζητιανέψουν αν καταλαβαίνεις τι εννοώ και που διατηρούν την αξιοπρέπειά τους...

δεν πιστευω ότι ισχυει..... απλα ΄πουλησε '....αυτό το συμπερασμα προεβαλλε το πειραμα αν με καταλαβαίνεις

 

συμφωνω....οκ όχι με το 'ποτέ' αλλα γενικα συμφωνω

Το ποτέ πήγαινε συγκεκριμένα για τους ζητιάνους στην Ερμού που κάνουν το σύστημα με το ποτηράκι (διάβασε παραπάνω).

Η λύση είναι οι υποδομές και ένα κοινωνικό κράτος. Τα υπόλοιπα είναι προσωρινές λύσεις.

Και το κράτος το κάνουμε εμείς.

Και στην αποτυχία ή στις ελλείψεις του κράτους, οφείλουμε να λειτουργούμε αντανακλαστικά. Αλλιώς χάνουμε την ανθρωπιά μας: γινόμαστε "τροϊκανοί" που θα δικάζουμε το ποιος έχει δίκιο, ποιος άδικο, πόσο άδικο, τι μέτρα πρέπει να πάρει για να του πετάξουμε ένα ξεροκόμματο κλπ.

Ναι, είναι προσωρινές λύσεις. Αλλά είναι λύσεις!

Και για έναν άνθρωπο που πεινάει, είναι σωτήριο να του εξασφαλίσεις το φαγητό μίας εβδομάδας και να μην υποχρεωθεί να βγει στο δρόμο. Γιατί μπορεί εκείνη η μέρα που θα βγει στο δρόμο να είναι η τελευταία του...

Αυτό, αν το ξέραμε, θα το άντεχε η συνείδησή μας;

Αυτή η κοπέλα Aimee είχε δίπλα της πράγματα; Τα υπάρχοντά της;

 

Πολλοί που υποστηρίζουν ότι είναι στο δρόμο δεν έχουν δίπλα τους απολύτως τίποτα..

 

Επίσης ένα κλασσικό κόλπο που κάνουν στην Ερμού είναι να ζητιανεύουν ή ενήλικες ή μικρά παιδάκια και να έχουν βάλει ένα διάφανο ποτηράκι στη μέση του πεζόδρομου ώστε να μην φαίνεται καλά. Οι περαστικοί 9 στις 10 φορές πέφτουν πάνω στο ποτηράκι, πέφτουν τα κέρματα κάτω, γίνεται ένα σούσουρο, λυπούνται τα καημένα τα παιδάκια ή τον καημένο τον ζητιάνο (και ο ίδιος που έριξε το ποτηράκι και οι περαστικοί) και πάνε και του δίνουν χρήματα (ενώ αλλιώς θα προσπέρναγαν). Μετά από λίγο ξαναμπαίνει το ποτηράκι στη θέση του και ξανα μανα τα ίδια...

Όπως έγραψα, έδινε 10 € την ημέρα για να μένει σε έναν υποτυπώδη ξενώνα. Είχε σακούλες με ρούχα και πράγματα από το σούπερ μάρκετ.

Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι δεν ήταν "στο δρόμο";

Πώς αλλιώς περιγράφεις την κατάσταση όταν είσαι επί ξύλου κρεμάμενος, όταν δεν ξέρεις αν θα έχεις χρήματα να πληρώσεις τον ξενώνα ή όχι σήμερα / αύριο / μεθαύριο;

Ποια η διαφορά στον αριθμό των σακούλων;

ekavi_ έχω ακούσει κι εγώ τέτοιες συμπεριφορές ανθρώπων που εμπλέκονται με κοινωνικούς φορείς. Έχω ακούσει κι άλλες, χειρότερες.

 

Όσο για την ιστορία, ναι κι εμένα μου φαίνεται περίεργο να διώχνουν τη μάνα με το μωρό από τον ξενώνα, γιατί χρειάζονται άλλες γυναίκες περισσότερο το κρεββάτι. Πόσο περισσότερο ανάγκη από την ίδια μπορεί να το έχει κάποιος δηλαδή, δε μπορώ να φανταστώ.

 

Από την άλλη όμως, λέω, και τι ξέρω εγώ για αυτή την πλευρά της ζωής, που υπάρχει εκεί έξω; Μπορεί και στους ξενώνες να ζητάνε στη ζούλα φακελάκι, για να σου κρατήσουν το κρεββάτι. Μπορεί χίλια δυο άλλα, που δεν μπορώ καν να διανοηθώ, ούσα αυτή που είμαι. Το μόνο εύκολο, είναι να τα βγάλω όλα άκυρα (οι υπεύθυνοι των φορέων τα μοιράζονται μεταξύ τους -ΑΛΗΘΕΙΑ- οι περισσότεροι υποκρινόμενοι τους αναξιοπαθούντες, μας κοροϊδεύουν και βολεύονται στην εύκολη λύση της επαιτείας -ΑΛΗΘΕΙΑ- ), όμως, που με βγάζει γενικά αυτή η λογική; Σε έναν μισανθρωπιστικό και μηδενιστικό τρόπο σκέψης, όπου αμφισβητώ και καταργώ ό,τι δεν θέλω και δε με βολεύει να υπάρχει.

 

Δεν ξέρω αν στην Αθήνα οι εκκλησίες διαθέτουν χώρους στέγασης ή αν υπήρχαν τη δεκατία του '90, που αναφέρεται η γυναίκα. Στην επαρχία πάντως σίγουρα όχι, ούτε τότε ούτε τώρα.

Μα παιδιά, για ποιες γυναίκες-μητέρες λέμε;

Δεν βλέπετε τι συμβαίνει με ανηλίκους και μάλιστα ασυνόδευτους; Αν υπήρχαν δυνατότητες στέγασης θα έστελναν ανηλίκους σε κέντρα κράτησης; Δεν έχετε δει τόσες δηλώσεις του ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ ότι δεν μπορεί πλέον να ανταποκρίνεται σε όλες τις εκκλήσεις για απομάκρυνση παιδιών από επικίνδυνο οικογενειακό περιβάλλον λόγω έλλειψης χώρου;

Δείτε εδώ πρόσφατη υπόθεση: http://www.eleftheria.gr/index.asp?cat=21&aid=104840#.VUnVVKHRodU

Αντιγράφω:

Τέσσερα αδέλφια, τρία κορίτσια και ένα αγόρι, ηλικιών 8 έως και 17 ετών, ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες με τους γονείς τους, βιώνοντας χρόνια μια κατάσταση που μόνο πλήγματα έχει αφήσει στην παιδική ψυχή τους.

Η γειτονιά που εδώ και χρόνια γνωρίζει τη ζωή των τεσσάρων αδελφιών, έσπασε τη σιωπή της, ευαισθητοποιήθηκε και στράφηκε στο «Χαμόγελο του Παιδιού», κάνοντας έκκληση να βοηθήσει τα παιδιά το συντομότερο.

Η παρέμβαση των στελεχών του Οργανισμού, που διατηρεί γραφείο στη Λάρισα, ήταν άμεση και η κοινωνική λειτουργός διαπίστωσε ότι τα παιδιά πρέπει άμεσα να απομακρυνθούν από το σπίτι των γονιών τους, κινώντας από τη μεριά του Οργανισμού, όλες τις απαραίτητες διαδικασίες γι’ αυτό τον σκοπό.

Αναλυτικότερα, ζητήθηκε η παρέμβαση της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Δήμου Λαρισαίων, για να ερευνήσει την υπόθεση, η οποία και κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα: είναι ανάγκη η άμεση απομάκρυνση των παιδιών.

Δυστυχώς ενώ τόσοι ειδικοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να βρουν αυτά τα παιδιά μια ασφαλή στέγη, που θα τους προσφέρει ανθρώπινες συνθήκες ζωής, στην πράξη αυτό δεν εφαρμόζεται γιατί αυτή η στέγη δεν υπάρχει!

Η κρισιμότητα της κατάστασης των παιδιών, ανάγκασε να κινητοποιηθούν σχεδόν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς της πόλης και να εκδοθεί εισαγγελική εντολή για την απομάκρυνσή τους, αλλά ακόμη και αυτή δεν μπορεί να εφαρμοστεί, όταν υπάρχει έλλειψη χώρου να φιλοξενήσει και να προστατέψει αυτά τα παιδιά.

Αποτέλεσμα: Τα τέσσερα αδέλφια συνεχίζουν να ζουν τον δικό τους Γολγοθά στο ίδιο τους το σπίτι, νιώθοντας ότι κανείς δεν μπορεί να τους βοηθήσει και βέβαια ποιος μπορεί να τους αποδείξει το αντίθετο;

Σύμφωνα με τον κ. Γιαννόπουλο, πρόεδρο του Οργανισμού, που όχι μόνο έχει λάβει γνώση για το εν λόγω θέμα, αλλά έχει ζητήσει ήδη βοήθεια από τοπικούς φορείς (δήμαρχο Λαρισαίων και περιφερειάρχη Θεσσαλίας) με σκοπό να βοηθήσουν τα παιδιά, κρίνεται επιτακτική ανάγκη να βρεθεί ένας κατάλληλος χώρος για να φιλοξενεί τέτοιου είδους περιστατικά, αναφέροντας συγκεκριμένα στην «Ε» τα εξής: «...

Νιώθω πολύ άσχημα, που αδυνατούμε ως Οργανισμός να τα στεγάσουμε εμείς σε ένα από τα δεκατέσσερα σπίτια που λειτουργούμε σε όλη τη χώρα, κι αυτό γιατί έχουμε σε αυτά ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια της δυναμικότητάς τους, φιλοξενώντας σήμερα 380 παιδιά.

Διατηρούμε τη λειτουργία τους με νύχια και με δόντια, μέσα στη φρικτή οικονομική κατάσταση του Οργανισμού και δίνουμε μάχη με τους ελεγκτικούς φορείς του κράτους που παρατηρούν πως είναι μεγαλύτερος ο αριθμός των παιδιών από αυτόν που μπορούν να φιλοξενήσουν τα σπίτια μας.

Εμείς όμως έχουμε μια απαράβατη αρχή, κατά την οποία σε περιπτώσεις αδελφών ποτέ δεν τα χωρίζουμε, γιατί πρέπει να μεγαλώσουν μαζί και μέχρι σήμερα, στα δεκαπέντε χρόνια λειτουργία των σπιτιών, έχουμε μεγαλώσει περί τα 800 παιδιά!».

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!

Μην αμφιβάλλετε για το ότι δεν υπάρχει βοήθεια ούτε για ανήλικα που κινδυνεύουν ούτε για μαμάδες. Οι άνθρωποι είναι στο έλεός μας. Κυριολεκτικά!

Ζούμε σε μια φτωχή χώρα. Δεν μας λείπει μόνο η οργάνωση αλλά και το χρήμα.

Τι θα κάνουμε; Θα αφήνουμε αβοήθητους τους ανθρώπους γύρω μας, αν μπορούμε να προσφέρουμε, μέχρι να φτιαχτεί κοινωνικό κράτος;

Εχω εργαστει σε "οργανωμενους φορεις" οπως λετε παραπανω, γενικως μιλωντας, εννοωντας κυριως ΜΚΟ.

Αλλες κανουν απιστευτη δουλεια, εθελοντες ολο το 24ωρο να δινουν και την ψυχη τους, αλλοι εχουν θεμα, χρηματα πανε στον "σκοπο" του ιδρυματος οπως λενε...αλλοι φορεις πολυδιαφημιζομενοι, εχουν απο πισω τους συμφεροντα....αστα.

Οπου και να πιασεις το θεμα, λοιπον, υπαρχουν ειλικρινεις και μη ειλικρινεις ανθρωποι, πραγματικοι και μη πραγματικοι επαιτες, ατομα σε πραγματικη εξαθλιωση και ατομα που απλα βγαζουν ευκολο χρημα.

Εμεις δεν ειμαστε σε θεση να κρινουμε τον καθενα, ουτε φυσικα να το γενικευσουμε. Καχυποπτη εξαλλου ειμαι ολη μερα, στη δουλεια, στην επιχειρηση που θα συνεργαστω, στον κρεοπωλη....οχι στο ζητιανο θα δωσω με ολη μου τη ψυχη, και ελπιζω να πιασει καπου τοπο. Οπως δινω και σε ΜΚΟ. Συστηματικα.

Καταλαβαινω βεβαια οτι στο παραδειγμα που εδωσε η Ekavi (που το εχω πετυχει κι εγω και απλα γελασα) με το ποτηρακι, δεν ειναι αμαρτια το να μη δωσεις...αλλα στον αστεγο που κοιμαται σε χαρτονι με μια βρωμοκουβερτα στη Σταδιου με ενα κυπελακι διπλα του ο,τι ωρα και να περασω, δινω παντα. Χωρις να το αναλυσω πολυ, κανε το καλο....

δεν πιστευω ότι ισχυει..... απλα ΄πουλησε '....αυτό το συμπερασμα προεβαλλε το πειραμα αν με καταλαβαίνεις

 

συμφωνω....οκ όχι με το 'ποτέ' αλλα γενικα συμφωνω

Είναι αυτές οι δύο περιπτώσεις:

http://news247.gr/eidiseis/psixagogia/humor/vinteo-zwhs-edwsan-se-astego-pitsa-kai-ayto-poy-ekane-tha-sas-afhsei-afwnoys.3169840.html

http://www.enikos.gr/international/300388,Sygklonizei-to-koinwniko-peirama-me-ena-astego-paidi-BINTEO.html

Μπορεί και τα δύο πειράματα να "έπεσαν" σε άστεγους με χρυσή καρδιά.

Παραμένει όμως το ζήτημα ότι τόοοοσος κόσμος δεν ανταποκρίθηκε στην έκκληση για φαγητό. Που στην τελική, φαγητό ζητούσαν οι συμμετέχοντες στο πείραμα, όχι φαγητό;

Γιατί ήταν τόσο δύσκολο για τόσους πολλούς ανθρώπους να δώσουν ένα από το burgers τους ή να αγοράσουν κάτι άλλο με 1 δολάριο, για να το χαρίσουν σε έναν άνθρωπο που πεινάει;

Και το κράτος το κάνουμε εμείς.

Και στην αποτυχία ή στις ελλείψεις του κράτους, οφείλουμε να λειτουργούμε αντανακλαστικά. Αλλιώς χάνουμε την ανθρωπιά μας: γινόμαστε "τροϊκανοί" που θα δικάζουμε το ποιος έχει δίκιο, ποιος άδικο, πόσο άδικο, τι μέτρα πρέπει να πάρει για να του πετάξουμε ένα ξεροκόμματο κλπ.

 

Ναι, είναι προσωρινές λύσεις. Αλλά είναι λύσεις!

Και για έναν άνθρωπο που πεινάει, είναι σωτήριο να του εξασφαλίσεις το φαγητό μίας εβδομάδας και να μην υποχρεωθεί να βγει στο δρόμο. Γιατί μπορεί εκείνη η μέρα που θα βγει στο δρόμο να είναι η τελευταία του...

Αυτό, αν το ξέραμε, θα το άντεχε η συνείδησή μας;

Aimee ο καθένας μας νομίζω δεν έχει απεριόριστη δυνατότητα να προσφέρει. Όσα λοιπόν έχει ο καθένας να προσφέρει, καλό είναι να τα προσφέρει κατόπιν κριτικής σκέψης και επιλογής. Αναγκαστικά θα επιλέξεις που θα προσφέρεις αυτά που μπορείς. Έτσι δεν είναι; Δεν σημαίνει ότι κάνουμε τους δικαστές ή τα λαγωνικά...

Όπως έγραψα, έδινε 10 € την ημέρα για να μένει σε έναν υποτυπώδη ξενώνα. Είχε σακούλες με ρούχα και πράγματα από το σούπερ μάρκετ.

Δεν το πρόσεξα αυτό που είχες γράψει...

 

Καταλαβαινω βεβαια οτι στο παραδειγμα που εδωσε η Ekavi (που το εχω πετυχει κι εγω και απλα γελασα) με το ποτηρακι, δεν ειναι αμαρτια το να μη δωσεις...αλλα στον αστεγο που κοιμαται σε χαρτονι με μια βρωμοκουβερτα στη Σταδιου με ενα κυπελακι διπλα του ο,τι ωρα και να περασω, δινω παντα. Χωρις να το αναλυσω πολυ, κανε το καλο....

Εγώ στο ποτηράκι την πρώτη φορά, γέλασα. Τη δεύτερη επίσης, την τρίτη κτλ. Από ένα σημείο και πέρα όμως, άρχισε να με ενοχλεί...

Μα καλά κανείς δεν παρατηρεί ότι το κάνουν επίτηδες; ότι το ποτηράκι είναι πάντα διάφανο; ότι είναι τοποθετημένο στη μέση του δρόμου, 1 μέτρο μακρυά από τον ζητιάνο; ότι μόλις απομακρυνθείς κυρίως τα πιτσιρίκια ψιλογελάνε; Μα τόσο αφελής είναι πια ο κόσμος; (σας λέω τις σκέψεις που έκανα) Τώρα πλέον μου έρχεται να πιάσω κανέναν και να του πω, μα καλά δεν καταλαβαίνεις ότι σε δουλεύει;;; Έλεος δηλαδή!!

Δεν ξέρω για την Σταδίου, γύρω από το μετρό (και μέσα) πάντως είναι όλοι επαγγελματίες (που φοράνε τη στολή εργασίας), αλλά ας μην το αναλύσω καλύτερα.

Είναι αυτές οι δύο περιπτώσεις:

 

http://news247.gr/eidiseis/psixagogia/humor/vinteo-zwhs-edwsan-se-astego-pitsa-kai-ayto-poy-ekane-tha-sas-afhsei-afwnoys.3169840.html

 

http://www.enikos.gr/international/300388,Sygklonizei-to-koinwniko-peirama-me-ena-astego-paidi-BINTEO.html

 

 

Μπορεί και τα δύο πειράματα να "έπεσαν" σε άστεγους με χρυσή καρδιά.

Παραμένει όμως το ζήτημα ότι τόοοοσος κόσμος δεν ανταποκρίθηκε στην έκκληση για φαγητό. Που στην τελική, φαγητό ζητούσαν οι συμμετέχοντες στο πείραμα, όχι φαγητό;

Γιατί ήταν τόσο δύσκολο για τόσους πολλούς ανθρώπους να δώσουν ένα από το burgers τους ή να αγοράσουν κάτι άλλο με 1 δολάριο, για να το χαρίσουν σε έναν άνθρωπο που πεινάει;

Λοιπον δεν ξερω αν τα εχω ξαναγραψει, αλλα μου εχουν τυχει τα εξης περιστατικα: (μου εχουν τυχει κι αλλα γιατι εργαζομαι κεντρο 12 χρονια, αλλα μερικα που θυμαμαι)

α αστεγος ζηταει χρηματα εξω απο φουρνο. Τον παω μεσα, παιρνει μια τυροπιτα, φευγει. Απορω. Παει απεναντι, την κοβει στα δυο, δινει τη μιση στον αλλο αστεγο απεναντι. Πηγα και πηρα και δευτερη...

β. ζητιανος ειναι με ενα παιδακι. Παντα ειμαι καχυποπτη οταν εχουν παιδια. Αλλα ηταν χαμογελαστο και τον αγκαλιαζε. Παιρνω απο το imaginarium ενα κουκλακι μικρο, και ενα κουλουρι, τα δινω στο παιδι. Ο ζητιανος εβαλε τα κλαμματα.

γ. Τρωω τσιπς, περπαταω. Δινω εντελως αυθορμητα, το ανοικτο πακετο σε ζητιανο. Γυριζω να του ζητησω συγγνωμη που του εδωσα ανοικτο αλλα...ειχε ηδη βαλει μια χουφτα τσιπς στο στομα του και ετρωγε...

δ. ζητιανος ζηταει χρηματα. παω και του παιρνω τυροπιτα. Μου λεει "μπορω να εχω και το μπουκαλακι νερο? Θα μπορω και να το γεμιζω για πολυ καιρο, μετα χαλαει".

 

Μπορεί και τα δύο πειράματα να "έπεσαν" σε άστεγους με χρυσή καρδιά.

Παραμένει όμως το ζήτημα ότι τόοοοσος κόσμος δεν ανταποκρίθηκε στην έκκληση για φαγητό. Που στην τελική, φαγητό ζητούσαν οι συμμετέχοντες στο πείραμα, όχι φαγητό;

Γιατί ήταν τόσο δύσκολο για τόσους πολλούς ανθρώπους να δώσουν ένα από το burgers τους ή να αγοράσουν κάτι άλλο με 1 δολάριο, για να το χαρίσουν σε έναν άνθρωπο που πεινάει;

θεωρω ότι δεν εχει χαθει η ανθρωπια....οκ καποιος μπορει να αιφνιδιαστεί στον δρομο και να μην ανταποκριθεί αμεσα...μετα όμως, σπιτι του, με την ησυχια του θα κανει αυτό που ο ιδιος θεωρει σωστο...

για αυτό δεν πιστευω ότι και αυτά τα πειραματα είναι αντιπροσωπευτικα της ανθρωπιας μας....Ισως δειχνουν αν δινει ο κοσμος με τον συγκεκριμενο τροπο...αλλa όχι αν δινει γενικα

εγω δινω και σε ανθρωπου που ξερω ότι είναι λαμογια.....εχουν παιδια όμως...οποτε δινω πραγματα για τα παιδια τους...

δεν με ενδιαφερει αν καποιος σκεφτει ότι με κοροιδεψε....δεν με ενδιαφερει γενικα τι σκέφτονται οι αλλοι ...αυτό που θεωρω εγω σωστο και λογικο, αυτό θα κανω.

Aimee ο καθένας μας νομίζω δεν έχει απεριόριστη δυνατότητα να προσφέρει. Όσα λοιπόν έχει ο καθένας να προσφέρει, καλό είναι να τα προσφέρει κατόπιν κριτικής σκέψης και επιλογής. Αναγκαστικά θα επιλέξεις που θα προσφέρεις αυτά που μπορείς. Έτσι δεν είναι; Δεν σημαίνει ότι κάνουμε τους δικαστές ή τα λαγωνικά...

...

ναι οντως....πολλοι περνανε δυσκολα

Εγώ στο ποτηράκι την πρώτη φορά, γέλασα. Τη δεύτερη επίσης, την τρίτη κτλ. Από ένα σημείο και πέρα όμως, άρχισε να με ενοχλεί...

Μα καλά κανείς δεν παρατηρεί ότι το κάνουν επίτηδες; ότι το ποτηράκι είναι πάντα διάφανο; ότι είναι τοποθετημένο στη μέση του δρόμου, 1 μέτρο μακρυά από τον ζητιάνο; ότι μόλις απομακρυνθείς κυρίως τα πιτσιρίκια ψιλογελάνε; Μα τόσο αφελής είναι πια ο κόσμος; (σας λέω τις σκέψεις που έκανα) Τώρα πλέον μου έρχεται να πιάσω κανέναν και να του πω, μα καλά δεν καταλαβαίνεις ότι σε δουλεύει;;; Έλεος δηλαδή!!

 

Δεν ξέρω για την Σταδίου, γύρω από το μετρό (και μέσα) πάντως είναι όλοι επαγγελματίες (που φοράνε τη στολή εργασίας), αλλά ας μην το αναλύσω καλύτερα.

Ναι, καταλαβαινω καποιες φορες ότι με δουλευει καποιος η αληθεια είναι....γελαω με την ευρηματικοτητα του και τη χαρα που εχει που τα καταφερε!!

 

 

χαχαχαχχαχαχα ΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΜΑΡΗ?? :lol:.....πολύ γελασα , να σαι καλα....

 

Ναι, καταλαβαινω καποιες φορες ότι με δουλευει καποιος η αληθεια είναι....γελαω με την ευρηματικοτητα του και τη χαρα που εχει που τα καταφερε!!

χαχαχα!

Δεν ξέρω! Πρέπει να το κοιτάξω...

Εκνευρίζομαι απίστευτα, γιατί βλέπεις ότι πολλοί νιώθουν τύψεις που κλώτσησαν το ποτηράκι, ζητάνε δεκα φορές συγγνώμη, δίνουν και το κατιτις τους, κτλ. Δεν είναι ότι καταλαβαίνουν το δούλεμα και απλώς το αγνοούν...

Θα σας πω κι εγώ μια ιστορία που μου έτυχε:

Ένα βράδυ μας πλησίασε μια γυναίκα και μας ζήτησε λίγα χρήματα για να περάσει ένα βράδυ σε έναν ξενώνα. Μας φάνηκε ειλικρινής και της δώσαμε, και πιάσαμε κουβέντα. Είχε βρεθεί άστεγη για διάφορους λόγους, και μια ΜΚΟ της είχε υποσχεθεί στέγη σε λίγες μέρες. Μέχρι τότε όμως έπρεπε να κοιμηθεί κάπου. Φορούσε ένα μπουφάν μερικά νούμερα μεγαλύτερο, που της το είχαν δώσει από τη ΜΚΟ. Μας έλεγε μεταξύ άλλων πόσο περισσότερα χρήματα χρειάζεσαι για απλά πράγματα αν ζεις στο δρόμο, παρά αν έχεις σπίτι. Έλεγε χαρακτηριστικά, ότι με τα χρήματα που χρειάζεται για να φάει ένα πρωινό έξω, θα μπορούσε να μαγειρέψει φαγητό για μια εβδομάδα αν είχε κουζινάκι.

Γι΄αυτό σκέφτομαι κι εγώ, χωρίς να μετανοιώνω ούτε στιγμή που της έδωσα, ότι με τα ίδια χρήματα που δίνουμε σε επαίτες θα μπορούσαμε να συντηρήσουμε πολλαπλάσιο αριθμό ανθρώπων μέσω μιας ΜΚΟ.

Καλησπέρα κι από μένα! Να σας πω λοιπόν ότι σημερα ξαναείδα τη γυναίκα που έχω περιγράψει παραπάνω και η οποία είχε εξαφανιστεί για ένα διάστημα, μάλλον συνέπεσε χρονικά με το τηλ που πήρα στο ΧτΠ. Ε σημερα επανήλθε όχι με δίδυμα αλλα με ένα βρέφος και ένα μεγαλύτερο αγοράκι . Τι να υποθέσει κανείς; Όσα χρόνια τη βλέπω ποτέ δεν ήταν έγκυος!

Καλησπέρα κι από μένα! Να σας πω λοιπόν ότι σημερα ξαναείδα τη γυναίκα που έχω περιγράψει παραπάνω και η οποία είχε εξαφανιστεί για ένα διάστημα, μάλλον συνέπεσε χρονικά με το τηλ που πήρα στο ΧτΠ. Ε σημερα επανήλθε όχι με δίδυμα αλλα με ένα βρέφος και ένα μεγαλύτερο αγοράκι . Τι να υποθέσει κανείς; Όσα χρόνια τη βλέπω ποτέ δεν ήταν έγκυος!

Τι να υποθέσει, αλήθεια...