Είναι απλώς κακομαθημένη ή συμβαίνει κάτι?

Η κόρη μου είναι σχεδόν 1μιση έτους. Είναι μοναχοπαίδι. Περπατάει (τρέχει κιόλας) λέει μαμά μπαμπά άτα μαμ και νε-ό αλλά την κοιτάω και προβληματίζομαι γιατί

1) Γκρινιάζει και κλαίει με το παραμικρό για πολύ ώρα κάθε μέρα. Πχ κλαίει κάθε φορά που τη βάζω στην αλλαξιέρα για να την αλλάξω, κλαίει κάθε φορά που την πάω στο μπάνιο να την πλύνω, κάθε φορά που την ντύνω ή την ξεντύνω, κάθε φορά που ξυπνάει από το μεσημεριανό ύπνο, κάθε βράδυ που την πάω για μπάνιο (όσο κάνει μπάνιο χαίρεται γελάει και παίζει με τα παιχνίδια της) και κάθε φορά που τη βγάζω από τη μπανιέρα χτυπιέται σα τρελή. Κάθε φορά που περιμένει να της ετοιμάσω το φαγητό, κάθε φορά που της πλένω τα χεράκια κτλ. καταλαβαίνετε μιλάμε για πολλή γκρίνια!!! Γενικά κλαίει κάθε φορά που πρέπει να κάνουμε κάτι που δεν της αρέσει και αυτά που δεν της αρέσουν είναι πολλά και αναγκαίο να γίνονται καθημερινά. Με πονάει το κεφάλι μου πολλές φορές από τη γκρίνια. Και εγώ η καημένη υπομονή δεν είχα υπομονή βρήκα. Πραγματικά αν έτσι είναι το φυσιολογικό πως θα κάνω άλλα παιδιά? Δε νομίζω ότι αντέχω. Α, και φυσικά όταν είμαστε έξω βόλτα είναι ένας άγγελος και όλοι λένε μα τι ήσυχο παιδί! Δε βγάζει κίχ!

2) Έχει εμμονές (ή έτσι τουλάχιστον μου φαίνεται εμένα). Πχ πίνει το γάλα της με το μπουκάλι μόνο εάν έχει το αγαπημένο της αρκουδάκι αγκαλιά. Αν δεν το έχει κατεβαίνει από την αγκαλιά μου και το φέρνει και αν δεν την αφήσω γίνεται χαμός. Απαιτεί διάφορα αντικείμενα στο κρεβάτι της για να κοιμηθεί. Αν δεν της τα δώσω τσιρίδες και δάκρυα. Παιχνιδοπωλείο γίνεται ώρες ώρες το κρεβάτι.

Γενικά είναι πολύ αγαπησιάρικο παιδί, τρισχαριτωμένη και την αγκαλίτσες μας κάνει και φιλάκια μας δίνει αλλά αναρωτιέμαι.

Είναι απλώς το παιδί μου γκρινιάρικο και απαιτητικό?

Ή απλά καλομαθημένη επειδή συνέχεια ασχολείται κάποιςς μαζί της 24 ωρες το 24 ωρο?

Ή πχ συμβαίνει κάτι άλλο? Πάσχει πχ από υπερκινητικότητα (ή χτύπα ξύλο) κάποια άλλη ασθένεια?

Μου 'ρχεται να φέρω παιδοψυχολόγο να μας παρακολουθεί 24ωρες το 24ωρο να μου πεί αν η συμπεριφορά της είναι φυσιολογική ή/ και αν εγώ κάνω λάθη ως γονιός (αμάν 100 βιβλία έχω διαβάσει ήδη!)

καταρχας ηρεμια!

και μενα ο γιος μου ειναι ενα μιση χρονων και κανει πανω κατω τα ιδια.μεσα στο σπιτι γινεται ο χαμος!εξω ειμαστε αγγελουδια και ολοι λενε τι ησυχο μωρακι και γω νοιωθω οτι με δουλευουν.πιστευω οτι τα παιδακια μας ουτε εχουν κατι ουτε ειναι κακομαθημενα.απλα περνανε μια φαση που διεκδικουν τα παντα και αρχιζουν και διαμορφωνουν χαρακτηρα.και φυσικα ενοχλουνται.σκεψου εσενα την ωρα που εισαι ωραια και καλα αποροφημενη απο το βιβλιο σου να ερθει ενας γιγαντας να σε αρπαξει,να σε γδυσει με το ετσι θελω και να σε βουτηξει στη μπανιερα.ε οσο να ναι μια συγχιση θα τη παθεις!!!προσπαθησε καθε φορα που ειναι να κανετε κατι πριν το κανετε να της το λες.πχ,οταν τρωτε πες της,μολις τελειωσουμε τπο φαγακι θα παμε στο μπανιο να πλυνουμε τα χερακια και μετα θα αλλαξουμε πανα ενταξει?εγω αυτο κανω και σε πληροφορω πως πιανει κανονικα.

Η κόρη μου είναι σχεδόν 1μιση έτους. Είναι μοναχοπαίδι. Περπατάει (τρέχει κιόλας) λέει μαμά μπαμπά άτα μαμ και νε-ό αλλά την κοιτάω και προβληματίζομαι γιατί

1) Γκρινιάζει και κλαίει με το παραμικρό για πολύ ώρα κάθε μέρα. Πχ κλαίει κάθε φορά που τη βάζω στην αλλαξιέρα για να την αλλάξω, κλαίει κάθε φορά που την πάω στο μπάνιο να την πλύνω, κάθε φορά που την ντύνω ή την ξεντύνω, κάθε φορά που ξυπνάει από το μεσημεριανό ύπνο, κάθε βράδυ που την πάω για μπάνιο (όσο κάνει μπάνιο χαίρεται γελάει και παίζει με τα παιχνίδια της) και κάθε φορά που τη βγάζω από τη μπανιέρα χτυπιέται σα τρελή. Κάθε φορά που περιμένει να της ετοιμάσω το φαγητό, κάθε φορά που της πλένω τα χεράκια κτλ. καταλαβαίνετε μιλάμε για πολλή γκρίνια!!! Γενικά κλαίει κάθε φορά που πρέπει να κάνουμε κάτι που δεν της αρέσει και αυτά που δεν της αρέσουν είναι πολλά και αναγκαίο να γίνονται καθημερινά. Με πονάει το κεφάλι μου πολλές φορές από τη γκρίνια. Και εγώ η καημένη υπομονή δεν είχα υπομονή βρήκα. Πραγματικά αν έτσι είναι το φυσιολογικό πως θα κάνω άλλα παιδιά? Δε νομίζω ότι αντέχω. Α, και φυσικά όταν είμαστε έξω βόλτα είναι ένας άγγελος και όλοι λένε μα τι ήσυχο παιδί! Δε βγάζει κίχ!

2) Έχει εμμονές (ή έτσι τουλάχιστον μου φαίνεται εμένα). Πχ πίνει το γάλα της με το μπουκάλι μόνο εάν έχει το αγαπημένο της αρκουδάκι αγκαλιά. Αν δεν το έχει κατεβαίνει από την αγκαλιά μου και το φέρνει και αν δεν την αφήσω γίνεται χαμός. Απαιτεί διάφορα αντικείμενα στο κρεβάτι της για να κοιμηθεί. Αν δεν της τα δώσω τσιρίδες και δάκρυα. Παιχνιδοπωλείο γίνεται ώρες ώρες το κρεβάτι.

 

Γενικά είναι πολύ αγαπησιάρικο παιδί, τρισχαριτωμένη και την αγκαλίτσες μας κάνει και φιλάκια μας δίνει αλλά αναρωτιέμαι.

Είναι απλώς το παιδί μου γκρινιάρικο και απαιτητικό?

Ή απλά καλομαθημένη επειδή συνέχεια ασχολείται κάποιςς μαζί της 24 ωρες το 24 ωρο?

Ή πχ συμβαίνει κάτι άλλο? Πάσχει πχ από υπερκινητικότητα (ή χτύπα ξύλο) κάποια άλλη ασθένεια?

Μου 'ρχεται να φέρω παιδοψυχολόγο να μας παρακολουθεί 24ωρες το 24ωρο να μου πεί αν η συμπεριφορά της είναι φυσιολογική ή/ και αν εγώ κάνω λάθη ως γονιός (αμάν 100 βιβλία έχω διαβάσει ήδη!)

δεν ξέρω αλλά για ένα μωρό όλα αυτά μου φαίνονται φυσιολογικά....

ξέρω παιδάκια στο άμεσσο περιβάλλον μου μεγαλύτερα με παρόμοια συμπεριφορά....εκείνα τα λες ίσως καλομαθημένα, αλλά το μωρό σε καμία περίπτωση...

χαχαχα κι εμένα όλα αυτά μου φαίνονται απολύτως φυσιολογικά... και τα κάνει ο δεύτερος γιός μου, που είναι περίπου στην ίδια ηλικία (20 μηνών).

θα προτεινα να χαλαρωσεις και να το απολαυσεις..

ολα της φαινονται περιεργα, καινουργια, βαριεται και θελει καποιον να ασχολειται μαζι της.. και να υποθεσω οτι αυτο γινεται πιο εντονο το απογευμα?

οσον αφορα για τα υπολοιπα (βλ. 1 -Γκρινιάζει και κλαίει με το παραμικρό για πολύ ώρα κάθε μέρα) ειναι κι αυτο φυσιολογικο. Αρχιζει να καταλαβαινει και διεκδικει, εκφραζει την αποψη της. Ξερεις ποσο δυσκολο θα ηταν για εσενα να θελουν να σε λουσουν για παραδειγμα, οταν δεν θες και να μην μπορεις να το εκφρασεις με λογια?

εχεις δοκιμασει αντι να προσπαθεις να επιβαλεις αυτο που πρεπει να κανεις π.χ. αλλαγμα πανας, να την αποσυντονισεις? να της αλλαζεις την πανα και να της αποσπασεις την προσοχη δινοντας ενα παιχνιδι ή προκαλοντας το ενδιαφερον της με κατι αλλο? επειδη κι εμεις ειμαστε μια απο τα ιδια, εχω επιλεξει αντι να προσπαθω να την πεισω για κατι με το που αρχιζει την γκρινια της λεω με εντονο υφος και με αλλαγες στον τονο της φωνης ''πωπω κοιτα ενα παιχνιδι!!!'', ''πωπω, ακου το σκυλακι πως κανει'' και αλλα τετοια διαφορα και συνεχιζω να της αλλαζω την πανα!!

εαν εχεις την δυνατοτητα να την βγαζεις και μια βολτιτσα το απογευμα ειναι κατι που τα ηρεμει..

μην ανησυχεις παντως..

Γκούγκλαρε terrible twos και θα σου φύγουν οι έγνοιες. Για μένα το κλειδί είναι να αποφύγεις να κλιμακωθεί η ένταση. Δουλεύει πολύ ο αντιπερισπασμός που λέει η paros, ο προϊδεασμός και το σταθερό πρόγραμμα που βοηθάει στην προβλεψιμότητα, όπως ανέφερε η maria-giannis, αλλά το κυριότερο είναι να επιλέγεις τις μάχες σου. Πού και πού πρέπει να γίνεται το δικό τους αρκεί να μην κινδυνεύουν.

Επίσης μπορείς να βάζεις δική της συμμετοχή στα πράγματα (π.χ. τρίψε με το σαπούνι την κοιλίτσα σου, βούρτσισε τα δόντια σου μπράβο το μεγάλο κορίτσι κλπ) ή να αλλά ζεις με διασκεδαστικό τρόπο τη ρουτίνα της (πω πω τι βρωμίτσες έβγαλες με την οδοντόβουρτσα μπλιάχ) γιατί ως γνωστόν τρελαίνονται για βρωμιά και αηδία τα σκασμένα

Καλό κουράγιο....

Απλά είναι μωρό! Μην ανησυχείς, όλα τα μωράκια περνούν τις φάσεις τους, άλλα είναι πιο ήρεμα, άλλα πιο ανήσυχα, άλλα ζωηρά. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να ακούς γκρίνια όλη την ώρα αλλά... ΥΠΟΜΟΝΗ θέλει και θα περάσει με τον καιρό!

Η κόρη μου είναι σχεδόν 1μιση έτους. Είναι μοναχοπαίδι. Περπατάει (τρέχει κιόλας) λέει μαμά μπαμπά άτα μαμ και νε-ό αλλά την κοιτάω και προβληματίζομαι γιατί

1) Γκρινιάζει και κλαίει με το παραμικρό για πολύ ώρα κάθε μέρα. Πχ κλαίει κάθε φορά που τη βάζω στην αλλαξιέρα για να την αλλάξω, κλαίει κάθε φορά που την πάω στο μπάνιο να την πλύνω, κάθε φορά που την ντύνω ή την ξεντύνω, κάθε φορά που ξυπνάει από το μεσημεριανό ύπνο, κάθε βράδυ που την πάω για μπάνιο (όσο κάνει μπάνιο χαίρεται γελάει και παίζει με τα παιχνίδια της) και κάθε φορά που τη βγάζω από τη μπανιέρα χτυπιέται σα τρελή. Κάθε φορά που περιμένει να της ετοιμάσω το φαγητό, κάθε φορά που της πλένω τα χεράκια κτλ. καταλαβαίνετε μιλάμε για πολλή γκρίνια!!! Γενικά κλαίει κάθε φορά που πρέπει να κάνουμε κάτι που δεν της αρέσει και αυτά που δεν της αρέσουν είναι πολλά και αναγκαίο να γίνονται καθημερινά. Με πονάει το κεφάλι μου πολλές φορές από τη γκρίνια. Και εγώ η καημένη υπομονή δεν είχα υπομονή βρήκα. Πραγματικά αν έτσι είναι το φυσιολογικό πως θα κάνω άλλα παιδιά? Δε νομίζω ότι αντέχω. Α, και φυσικά όταν είμαστε έξω βόλτα είναι ένας άγγελος και όλοι λένε μα τι ήσυχο παιδί! Δε βγάζει κίχ!

2) Έχει εμμονές (ή έτσι τουλάχιστον μου φαίνεται εμένα). Πχ πίνει το γάλα της με το μπουκάλι μόνο εάν έχει το αγαπημένο της αρκουδάκι αγκαλιά. Αν δεν το έχει κατεβαίνει από την αγκαλιά μου και το φέρνει και αν δεν την αφήσω γίνεται χαμός. Απαιτεί διάφορα αντικείμενα στο κρεβάτι της για να κοιμηθεί. Αν δεν της τα δώσω τσιρίδες και δάκρυα. Παιχνιδοπωλείο γίνεται ώρες ώρες το κρεβάτι.

 

Γενικά είναι πολύ αγαπησιάρικο παιδί, τρισχαριτωμένη και την αγκαλίτσες μας κάνει και φιλάκια μας δίνει αλλά αναρωτιέμαι.

Είναι απλώς το παιδί μου γκρινιάρικο και απαιτητικό?

Ή απλά καλομαθημένη επειδή συνέχεια ασχολείται κάποιςς μαζί της 24 ωρες το 24 ωρο?

Ή πχ συμβαίνει κάτι άλλο? Πάσχει πχ από υπερκινητικότητα (ή χτύπα ξύλο) κάποια άλλη ασθένεια?

Μου 'ρχεται να φέρω παιδοψυχολόγο να μας παρακολουθεί 24ωρες το 24ωρο να μου πεί αν η συμπεριφορά της είναι φυσιολογική ή/ και αν εγώ κάνω λάθη ως γονιός (αμάν 100 βιβλία έχω διαβάσει ήδη!)

αυτό λέγεται παιχνίδι κυριαρχίας...προσπαθεί να δει τα όρια σου μέχρι να την αφήσεις να κάνει το δικο της....θέλει απλά να σου επιβληθεί.....ενα κλασσικο κολπο ειναι η αδιαφορία εγω το κάνω ακομη και τωρα....φυσικα τωρα έχει πολυ πιο άμεσα αποτελεσματα....διότι ξέρει πως αν ζητάει κάτι παράλογο φευγω και στο πρωτο βημα λεει...ε... μαμα έλα πισω και μετα ειναι πιο συζητισιμη.....αλλά πάντα υπάρχει διάλογος......για να καταλαβαινει το παιδι.....γιατι δεν πρεπει να κάνει κάτι....τωρα στην περίπτωση σου ξεκινα και τα κουλά μαμαδίστικα......ξέρεις έλα να κάνουμε μπάνιο να γινεις όμορφη......να σε δει ο μπαμπάς και να πει τι κουκλί......έχω....και άλλα τετοια....αστην να παιξει μεσα στο μπανάκι της.....θα βλέπει το μπανιο ως διασκεδαση.....επισης σε αυτη την ηλικία όλα μα όλα ξεκινάνε ένα εντελως κουλο θέμα....με τα μαλλιά αν της έβρεχα το κεφαλι και δεν ηταν έτοιμη.....?μας άκουγε ολη η περιοχή......

τωρα αυτο για το αρκουδάκι δεν το βλεπω τόσο κακό......ισα ισα νιώθει ασφάλεια και συντροφιά.......και η δικιά μου έχει ενα αρκουδάκι που τον λέμε ο κύριος Νανις.......τον οποιο πλεον πως ειναι το παιδάκι της.......

Γκούγκλαρε terrible twos και θα σου φύγουν οι έγνοιες. Για μένα το κλειδί είναι να αποφύγεις να κλιμακωθεί η ένταση. Δουλεύει πολύ ο αντιπερισπασμός που λέει η paros, ο προϊδεασμός και το σταθερό πρόγραμμα που βοηθάει στην προβλεψιμότητα, όπως ανέφερε η maria-giannis, αλλά το κυριότερο είναι να επιλέγεις τις μάχες σου. Πού και πού πρέπει να γίνεται το δικό τους αρκεί να μην κινδυνεύουν.

 

Επίσης μπορείς να βάζεις δική της συμμετοχή στα πράγματα (π.χ. τρίψε με το σαπούνι την κοιλίτσα σου, βούρτσισε τα δόντια σου μπράβο το μεγάλο κορίτσι κλπ) ή να αλλά ζεις με διασκεδαστικό τρόπο τη ρουτίνα της (πω πω τι βρωμίτσες έβγαλες με την οδοντόβουρτσα μπλιάχ) γιατί ως γνωστόν τρελαίνονται για βρωμιά και αηδία τα σκασμένα

 

Καλό κουράγιο....

χαχα ετσι ειναι.....μην επιβάλεσαι με την φωνή....ειναι θηλυκό.......δεν χαμπαριάζει....αν ειναι και ισχυρός χαρακτηρας.....?απλά διασκεδαστικά πράγματα....πάρε και ένα γιο γιο και όταν ειναι να της αλλάζεις πάνα δωσε της το ισχυρο κίνητρο να πετάξει την πάνα.......και να πάει στο γιογιο.....ενθάρρυνε την πολυ ν νιωθει λες και έκανε το μεγαλυτερο επιτευγμα......

Καλε μια χαρά είναι το παιδί...Τα ίδια ακριβώς κάνει και η δικιά μου. Με την μόνη διαφορά οτι απαραίτητο αξεσουαρ για τον ύπνο και το γάλα είναι το σεντόνι μας. Αλλα τι να κάνουμε με αυτό χαλαρώνει και ηρεμει το μανάρι μου. Σε γενικές γραμμές είναι εύκολο παιδί και μου αρέσει που διεκδικεί με το τρόπο της. Αυτό κανουν στην ηλικία αυτή...δοκιμάζουν τα όρια μας και ανακαλύπτουν τις δυνατότητές τους. Αυτό που σου λέει η κοπέλα πιο πάνω είναι σωστό. Πάντα να την ενημερώνεις για τις επόμενες κινήσεις σας, θα κάνουμε μπάνιο...μετά θα φάμε...θα πλυθούμε και νάνι. Εμένα η δικιά μου το συνήθισε τόσο πολύ το πρόγραμμα της που αμα της το χαλάσω με διορθώνει απο μόνη της.πχ. αν παραλείψω το βούρτσισμα μετά το μπάνιο μου το θυμίζει αυτή. :lol:

Κι εμενα ακριβως τα ιδια κανει!!

Στο μπανιο για να μην κλαιει τον αφηνω να το ευχαριστηθει γιατι του αρεσει πολυ το νερο, αν τον βγαλω γρηγορα κλαιει για κανα μισαωρο! Οποτε τον αφηνω κι εγω να χορτασει και μετα τον βγαζω.

Προσπαθω με τον αντιπερισπασμο ή με αστεια να τον κανω να ξεχνιεται και να σταματαει την γκρινια, αστειες φωνες και ηχους.

Πχ μετα το μπανιο δεν θελει με τιποτα το πιστολακι, οποτε το βαζω στη πριζα αυτος τρεχει να ''ξεφυγει'' και εγω τον κυνηγαω και του στεγνωνω τα μαλλια μεχρι εκει που φτανει το καλωδιο, μετα ξαναγυρναω στο δωματιο και ερχεται κι εκεινος κι ετσι κυνηγιομαστε μεχρι να του τα στεγνωσω!

Στο έχουν πει και οι άλλες κοπέλες, φυσιολογικά που φαίνονται όλα, και εμένα κάπως έτσι κάνει. (κάνει όμως και ζημιές μαζι). Μην της πας κόντρα, να της τα κάνεις σαν παιχνίδι, δες τι της αρέσει και συνδυασέ τα, πχ πάμε να κάνουμε μπάνιο με το μικί κτλ... Και να της μιλάς, μπορεί να σου φαίνεται χαζό και ο άντρας μου έτσι μου έλεγε σε αυτη την ηλικία αλλά το βοηθάς. "Έλα να χτενίσουμε τα μαλλάκια και μετά να ετοιμαστούμε να πάμε βολτα με τον μπαμπα κτλ". Να της εξηγείς τα πάντα. Θέλει πολύ πολύ υπομόνη (καλά στα λέω και εγώ αλλά πολύ συχνά είμαι εκτός εαυτού).

Ο δικός μου πχ γκρινιάζει για να μπει στο αυτοκίνητο (ποιος ξέρει τι θέλει), γκρινιάζει και για να βγει..

Καλέ το παιδί έχει άποψη.Δεν είναι τίποτα και ο δικός μου αντράκος 14μηνών είναι και τα ίδια κάνει.Υπομονή κάνε και προσπάθησε να την απασχολείς με κάτι...Ο δικός μας για παράδειγμα κάνει λες και τον σφάζουν όταν τον αλλάζω.Του δίνω κι εγώ ένα μικρό παιχνιδάκι η΄του τραγουδάω για να ξεχνιέται.

Η δικιά μου είναι 19 μηνών και κάνει τα ίδια περίπου. Μάλλον περνούν όλα απο αυτή τη φάση... Κατά τα άλλα είναι πολύ καλή... αρκεί να μην την πάω να κάνουμε κάτι (μπάνιο-άλλαγμα κ.λ.π.) Επίσης είναι πολύ της ρουτίνας. Αν αλλάξει κάτι, της χαλάει ο κόσμος! Αν της αλλάξεις ποτήρι δεν θα πιεί νερό! Αν δεν κάτσουμε στην ίδια μεριά στον καναπέ για το γάλα το βράδυ, δεν υπάρχει περίπτωση να πιεί γάλα... και άλλα τέτοια!

Και εγώ τα ίδια σε κάποιες γραμμές νόμιζα γραφατε για το παιδάκι μου ! Κάποιοες ώρες την πίάνει απιστευτη γκρίνια ειδικά στην αλλαγή πάνας που κάποιες φορές πιάνει να της δώσω κατι να πιάσει για να την αποσπάσω , άλλες παλι το πετάει κάτω με νεύρα !!!!Επίσης στο καθισμα αυτοκινητου γίνεται χαμός για να κάτσει .... Να την βάλω μέσα στο πάρκο για να πάω να κάνω μπάνιο ????ΧΑΜΟΣ γίνεται

Βρε κορίτσια, εμένα όχι απλώς γκρινιάζει κ κλαίει σε όσα προαναφέρονται, αλλά κοπανιέται κιόλας!!!!! Εν το μεταξύ αυτο που λέτε για τις βόλτες, ώρες ώρες φοβάμαι μέχρι κ βόλτα να την πάω!!! Γενικά αναποδιάζει με το παραμικρό κ αρχιζει να ουρλιάζει κ να κοπανιέται στο καρότσι κ όλοι γύρω με κοιτάζουν τρομαγμένοι... Πραγματικά δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω!!! Εχει πάρα πολυ ισχυρό χαρακτήρα....:cool::-|

αρχικα παραμενεις ψυχραιμη γιατι η ανησυχια σου μεταδιδεται... δειχνεις κατι αλλο, εχεις μαζι σου καποιο παιχνιδι που το ενθουσιαζει,κατι που κανει θορυβο, το παιρνεις αγκαλια και το πας να του δειξεις την γατουλα κλπ.. του αποσπας την προσοχη , ακομα και με τον τονο της φωνησ σου..δοκιμασε το μηπως πιασει..

Ευχαριστώ πάρα πολύ για όλες τις απαντήσεις.

Βεβαιώθηκα πως η συμπεριφορά του παιδιού μου είναι φυσιολογική ή τουλάχιστον άμα όντως έχει πρόβλημα τότε υπάρχουν πολλά παιδάκια μέσω του φόρουμ να του κάνουν παρέα :D:D

Πάντως αυτό δε σημαίνει πως αυτή η συμπεριφορά αντέχεται. Μια κοπέλα ανέφερε παραπάνω πως έχει και πρόβλημα όταν το βάζει στο καθισματάκι του αυτοκινήτου. Και εγώ ξέχασα να αναφέρω πως και 'μενα κλαίει και όταν τη βάζω στο κάθισμα του αυτοκινήτου καί όταν τη βγάζω και όταν τη βάζω ή τη βγάζω από το καρότσι (ναι μας κοιτάει ο κόσμος) και όχι μόνο κλαίει χτυπιέται κανονικά!!! Κάνει σα τρελή. Κοντεύει να μου φύγει μέσα από τα χέρια μου κα φοβάμαι συνέχεια μη χτυπήσει (ειδικά στην αλλαξιέρα). ΄Εχω δοκιμάσει ένα σωρό τακτικές (έχω ανοίξει και 100 βιβλία ). Μια της τραγουδάω (συνεχίζει να τσιρίζει και όχι η φωνή μου μια χαρά είναι), μια της κάνω τον καραγκιόζη (δεν πιάνει) μια της δίνω παιχνίδια (τα πετάει κάτω με μανία) κτλ. Ή είμαι άχρηστη μάνα ή το παιδί μου είναι δύσκολο.

Αναρωτιέμαι επίσης (επειδή έχω φίλες που έχουν παιδάκια ήσυχα που δεν αντιδρούν έτσι) μήπως έχει να κάνει με γονίδια? Μήπως εγώ που ως άνθρωπος είμαι πχ αρκετά αγχώδης της μεταδίδω το άγχος μου? Μήπως φταίει που ήμουν έγκυος και στρεσαρισμένη για διάφορα (την έκβαση της εγκυμοσύνης, τη δουλειά μου κτλ.) της μετέδιδα άγχος από τη μήτρα μου? Πλέον στήνω σενάρια επιστημονικής φαντασίας ίσως!

αρχικα παραμενεις ψυχραιμη γιατι η ανησυχια σου μεταδιδεται... δειχνεις κατι αλλο, εχεις μαζι σου καποιο παιχνιδι που το ενθουσιαζει,κατι που κανει θορυβο, το παιρνεις αγκαλια και το πας να του δειξεις την γατουλα κλπ.. του αποσπας την προσοχη , ακομα και με τον τονο της φωνησ σου..δοκιμασε το μηπως πιασει..

Τ πρόβλημα μας είναι πως αν καταλάβει οτι προσπαθώ να της αποσπάσω την προσοχή πχ με ένα αγαπημένο παιχνίδι ή ένα καινούργιο αντικείμενο το κοπανάει κ το πετάει κατω αμέσως κ τσαντίζεται περισσότερο!!! Η μπορεί να μου τραβίξει τα μαλλιά... Ναι όντως αν αγχωθώ κι εγώ αστα γίνεται τρεισχειρότερα!!

Τώρα τελευταία ακολουθώ μία τακτική...Της λέω με ήρεμο τρόπο "Αγάπη μου τι θέλεις? Δείξε μου τι θες γιατί αν κλαις δεν καταλαβαίνω τι θέλεις!"

Κ έχω δει οτι πιάνει πολύ!!! Σε δευτερόλεπτα σταματάει το κλαμα κ μου δείχνει τι θέλει... Βέβαια δεν πετυχένει σε όλες τις περιπτώσεις κ δυστυχως αν αυτό που θέλει δεν "κανει να της το πραγματοποιήσω" γίνεται ο κακός χαμος...

ΑΑΑ ξάχασα να πω πως αν την πάρω αγκαλιά μέσα από το καρότσι, δεν υπάρχει περιπτωση να ξαναμπεί:cool:

ΑΑΑ ξάχασα να πω πως αν την πάρω αγκαλιά μέσα από το καρότσι, δεν υπάρχει περιπτωση να ξαναμπεί:cool:

κοριτσι ο γιος μου οταν ηταν 1,5 απλα ΔΕΝ καθοταν στο καροτσι, το εκοψε απο 16 μηνων, εκτοτε παμε παντου περπατωντας.

ολα αυτα που περιγραφεις τα περναμε κ εμεις, ο δικος μου ειναι 25 μηνων. τεσταρουν τα ορια μας, τις αντιδρασεις μας, τι "τα παιρνει" να κανουν κ μεχρι που! υπομονη κ καλο κουραγιο , ολα ιδια ειναι!

κοριτσι ο γιος μου οταν ηταν 1,5 απλα ΔΕΝ καθοταν στο καροτσι, το εκοψε απο 16 μηνων, εκτοτε παμε παντου περπατωντας.

 

ολα αυτα που περιγραφεις τα περναμε κ εμεις, ο δικος μου ειναι 25 μηνων. τεσταρουν τα ορια μας, τις αντιδρασεις μας, τι "τα παιρνει" να κανουν κ μεχρι που! υπομονη κ καλο κουραγιο , ολα ιδια ειναι!

η δικια μου τελευταια φορα που μπηκε στο καροτσι ηταν 10 μηνων, απο 7 μηνων, πριν καλα καλα μαθει να καθεται στον ποπο ειχε αρχισει να σκαρφαλωνει στην πλατη απ το καροτσι, για να τη δεσω δε με τιποτα, οποτε τελος καροτσι και αρχισαμε το περπατημα -απο τους 10 μηνες μεχρι το χρονο φοβοταν μονη της και την κρατουσα απ το χερακι. τωρα για τα υπολοιπα πανω κατω τα ιδια, οταν δε θελει κατι τσιριζει κ χτυπιεται, εχει τυχει πολες φορες να πεφτει κατω κ να κοπανιεται μονη της. και οτιδηποτε της εδινα για αντιπερισπασμο να το πεταει με μανια, πολυ νευρικο παιδι. και απο τοτε που καταλαβε για το μωρο που ερχεται αλλες φορες ερχεται μ αγκαλιαζει και μου χαιδευει την κοιλια κι αλλες φορες οταν εχει νευρα με χτυπαει στην κοιλια, ευτυχως οχι δυνατα. εχω φαει κ δυνατες δηλαδη αλλα χωρις να το κανει επιτηδες.

αυτο που με αγχωνει εκτος του οτι δν τρωει ειναι μηπως ειναι υπερκινητικο παιδι, αν εχει αυτο το συνδρομο ελλειματικης προσοχης, νομιζω ετσι το λενε μας ειπε η παιδιατρος οτι δειχνει σημαδια αλλα ειναι νωρις ακομα οταν παει σχολειο ή παιδικο θα φανει.

Vicky-Elena

ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ κακομαθε ασχημα η μικρη σου

Vicky-Elena

ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ κακομαθε ασχημα η μικρη σου

Επειδη οπως θα διαβασες υπαρχουν πολλες παρομοιες περιπτωσεις μηπως εχεις να μας προτεινεις καποιο τροπο να τα ξε-κακομαθουμε?

Προσωπικα εχω δοκιμασει και την αδιαφορια αλλα τζιφος, κλαιει πιο πολυ και μετα ξεχναει το λογο που εκλαιγε και απλα κλαιει και δεν ηρεμει με τιποτα!

Οσο για το αυτοκινητο που ειπατε κοριτσια, εμενα ειναι μια χαρα οταν τον βαζω και τον βγαζω, στη διαδρομη αφηνιαζει! Δεν μπορει να νιωθει εγκλωβισμενος, θελει να σηκωθει και ουρλιαζει! Φρικη...

ΟΟΟΟΛΑ αυτα που εγραψες ειναι τελειως φυσιολογικα!!

οσο για το αρκουδακι...ο γιος μου ειναι 3.5 και δε κοιμαται χωρις αυτο!

δεν ειναι εμμονη!απλα νιωθουν ασφαλεια και ηρεμια.γιαυτο το θελει μαζι της.

για τη γκρινια ενα εχω να πω...ΥΠΟΜΟΝΗ ειναι σταδιο που το παιρνανε ολα τα μωρα αυτο που περιγραφεις,αλλα λιγοτερο αλλα περισσοτερο .παντως το περνανε ΟΛΑ.(καμια μας δε γλυτωνει δηλαδη) δεν ειναι ουτε κακομαθημενο απλα ξερει τι θελει και το ζηταει!αυτο ειναι καλο

θα περασει αυτη η φαση αλλα θελει πολυ υπομονη γιατι...αργει