Νεύρα,νεύρα,ΝΕΥΡΑΑΑΑΑΑΑ!!!

Ο 3 χρονος μικρός μου,στους 14 μήνες ζωής του,απέκτησε αδελφούλη.Επίσης στα 3 χρόνια της μικρής ζωούλας του,έχει αλλάξει περιβάλλον 3-4 φορές.

Το πρόβλημα όμως μπορώ να πώ οτι υπήρχε απο πολύ νωρίτερα....σε ηλικία 5 μηνών,μου τραβούσε τα μαλλιά,με χτυπούσε στο πρόσωπο και ούρλιαζε,επειδή δεν χόρταινε με το γάλα που έπινε....

Αυτό το μοτίβο το ακολουθούμε ακόμη και σήμερα.Δεν με χτυπάει φυσικά,γιατί αργότερα του ξέκοψα ρητά οτι απαγορευεται να χτυπάμε τη μαμά (αλλα και οποιονδήποτε άλλον) και το έκοψε.Τα ουρλιαχτά όμως όχι.Κάθε φορά που θα διαφωνεί σε κάτι,(ενώ σε γενικές γραμμές δεν είναι "ΤΟ" ζωηρό παιδί,είναι όμως τόσο ξεροκέφαλος και πεισματάρης,που αν του μπεί κάτι στο μυαλό,ότι ώρα και να'ναι,χαλάει τον κόσμο,προκειμένου να του περάσει,κι ας μην του περνάει!!!Δεν λυγίζω στις αντιδράσεις του,ίσα ίσα,είμαι κάθετη!Αλλα το να μου σέρνεται μέσα στη μέση του δρόμου επειδή δεν θέλει να φύγουμε απο την παιδική χαρά,να χτυπιέται χάμω και να ουρλιάζει(για παράδειγμα), είναι μιά τακτική που την χρισημοποιεί ακόμη κι αν ξέρει οτι δεν πρόκειται να του περάσει!!Έχω φτάσει σε σημείο να το σκέφτομαι να τους βγάλω έξω,επειδή ξέρω τις αντιδράσεις του την ώρα του γυρισμού!!Και σκεφτείτε οτι έχω κι άλλο παιδί να προσέχω στο δρόμο!Αν μου φύγει το άλλο την ώρα που αυτός κοπανιέται,τι θα κάνω???

Τέλος πάντων,το παιδί ακόμη και μέσα στο σπίτι,ακόμη και στον ύπνο του μπορεί να μαλώνει με τα σκεπάσματα και να φωνάζει μέσα στη νύχτα!!Πολλές φορές τον πιάνω με το καλό....κάνε με μάκια αγάπη μου,(θα του πώ),η μανούλα σ'αγαπάει,αλλα τώρα είναι ώρα να κάνουμε αυτό, η το άλλο,ηρέμησε,σε παρακαλώ,δεν αντέχω να σε ακούω να στριγκλίζεις μέσα στο αυτί μου,δεν είναι σωστό,βλέπεις κανέναν άλλον να το κάνει αυτό??και του κάνω έναν διάλογο προσπαθόντας να του εξηγήσω.....το αποτέλεσμα πολύ λίγες φορές είναι το επιθυμητο.....τις περισσότερες φορές έχει τόσο πολύ πείσμα,που απλά επαναλαμβάνει αυτά που του λέω,ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ.

Π.Χ,του λέω,χαμηλόφωνα....μη φωνάζεις αγάπη μου,είναι μεσημέρι,και όλοι κοιμούνται και τους ενοχλούμε....

κι αυτός ουρλιάζοντας μου λέει... ΕΙΝΑΙ ΜΕΜΗΜΕΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Με βγάζει απο τα ρούχα μου,με κάνει και τρέμω απο τα νευρα μου,ιδίως όταν είναι ώρες κοινής ησυχίας και βλέπω οτι είναι εκτός ελένχου και δεν σταματάει να ουρλιάζει με τίποτα!!

Συνήθως αν δώ οτι δεν πάει άλλο,αφού τον προειδοποιώ 2-3 φορές οτι θα τον βάλω τιμωρία,και η απάντηση που παίρνω είναι .....ΜΑ ΜΕ ΜΑΩ ΜΙΜΩΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ουρλιάζοντας φυσικά,τον πηγαίνω στην κούνια του αδελφού του και τον αφήνω εκεί,λέγοντάς του οτι αν δεν σταματήσει να φωνάζει δεν πρόκειται να βγεί απο κεί.

Αφού ουρλιάζει κανα 2-3 λεπτά χωρίς σταματημό,πηγαίνω και του λέω.θα είσαι καλό παιδί αν σε βγάλω?Κλαίγοντας μουρμουράει οτι τον μ΄΄αλωσε η μανούλα......του ζητάω να πεί συγνώμη,και μου λέει.... ΜΙΜΟΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ....... πές δεν θα το ξανα κάνω,δεν θα φωνάζω μανούλα,και λέει....ΜΕ ΜΑ ΜΟΜΑΜΩ ΜΑΜΟΥΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ..........Μετά του λέω,έλα να σου δώσω φιλάκι,αφού δεν θα το ξανακάνεις,εντάξει τότε.

Μόλις τον βγάλω όλα καλά.Μετά απο λίγο αν στραβώσει με κάτι,πάλι τα ίδια θα κάνει.Και αυτό επαναλαμβάνεται κάθε μέρα.Είτε η τιμωρία είναι η κούνια,είτε η στέρηση της παιδικής χαράς,η του αγαπημένου του animation,η Μίκυ μάους που τον λατρεύει.Δεν ξέρω τι να τον κάνω!Αυτά τα ουρλιαχτά του όμως δεν τα αντέχω άλλο,και ούτε μπορεί και το μικρότερο παιδάκι να τον βλέπει να κάνει αυτά τα νούμερα και τη φασαρία!

Πείτε μου καμιά καλή συμβουλή αν έχετε please......

Ίσως δίνεις υπερβολική σημασία στα ουρλιαχτά. Αφού δεν κάνει κάτι επικίνδυνο, άσ'τον.Θθα φωνάξει μια, θα φωνάξει δυο, θα βαρεθεί. Αν όμως του υποδεικνύεις να ΜΗΝ φωνάζει, τότε αφού είναι θυμωμένος θα θέλει να σου σπάσει τα νεύρα. Και μην αγχώνεσαι τόσο με τις ώρες κοινής ησυχίας. Αν δεν φωνάζεις εσύ περισσότερο από το παιδί, δεν νομίζω να σου κάνει κάποιος παρατήρηση...

Πάντως γενικότερα εστίασε στον υπόλοιπο χρόνο. Προσπάθησε όταν είναι ήσυχος και χαρούμενος να τον κανακεύεις και να τον επιβραβεύεις. Θα μου πεις, τότε είναι η ώρα να κάνω καμιά δουλεια...Δυστυχώς όμως νομίζω ότι τα παιδιά νιώθουν ότι όταν είναι καλά δεν ασχολείται κανείς μαζί τους, ενώ όταν τσιρίζουν/χτυπιούνται όλοι πέφτουν πάνω τους...

Καλησπέρα Λίνα,ίσως,ναι,επηρεάζομαι υπερβολικά απο τις στριγκλιές του,αλλα είναι σα να μου τρυπάει τα κόκκαλα η φωνή του όταν το κάνει αυτό.Όσες φορές τον έχω αφήσει να ουρλιάζει ωσπου να κουραστεί,ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΙ.Το κάνει ασταμάτητα.Όσο για τις υπόλοιπες ώρες,είμαι απο τις μαμάδες,που μπορώ ν'αφήσω το σπίτι μου ανάσκελο για να παίξω μαζί τους.Και απο πολύ μικρό,φροντίζω πάντα να του επιβεβαιώνω την αγάπη μου για να μη νιώθει ανασφάλεια,ειδικά στη φάση που θήλαζα το μωρό,μιάς που κι αυτός ακόμη μωρό ήταν τότε.Ακόμη και τώρα στην ουσία,είναι ένα μεγάλο μωρό.Με το ένα χέρι κρατούσα το μωρό που θήλαζε,και με το άλλο τον κρατούσα αγκαλίτσα και του έδινα το γάλα του εκείνου με το μπουκάλι του....Πάντα του λέω πόσο πολύ τον αγαπάω και πάντα προσπαθώ να του μαθαίνω όμορφα πράγματα.Έχει μάθει και μαζεύει τα παιχνιδάκια του.Τακτοποιεί τα παπούτσια του,στη σειρά κι όλας.Είναι τόσο συνεργάσιμος όταν θέλει,και περνάμε τόσο όμορφα όταν είναι ήρεμος,απλά νομίζω οτι παρ'όλη την αγάπη που του δείχνω,εξακολουθεί και ζηλεύει το αδερφάκι του (πράγμα που δείχνει και με διάφορους τρόπους),αλλα αισθάνομαι οτι αντιδρά μ'αυτό τον τρόπο υποσυνείδητα ίσως προσπαθώντας να ασχολούμαι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ μαζί του.....απλά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να τον ηρεμήσω....Ο μικρότερος αδελφός του,κοιμάται πάντα τα μεσημέρια.Εκείνος όχι.Εκείνη την ώρα,έχει την αποκλειστικότητά του μαζί μου,και παίζουμε καρτούλες,ζωγραφίζουμε,μαθαίνουμε γραμματάκια,βλέπουμε καρτούνς και πολλά άλλα που με τον μικρό δεν τα έχω κάνει ούτε τις μισές φορές σπ'ότι μαζί του.

Τους βάζω και ακούνε χαλαρωτική μουσική με θάλασσες,πουλιά,φάλαινες,δελφίνια,και όλα αυτά του αρέσουν τόσο πολύ όταν τα ακούει,αλλα παρ'όλ'αυτά,ακόμη και σε μιά τέτοια στιγμή αν του μπεί κάτι στο μυαλό,θα κάνει τον ίδιο σαματά που κάνει πάντα,και έχω την υποψία οτι πλέον το κάνει και λίγο σαν παιχνίδι...δεν ξέρω....

ΜΑλλον ειναι μια απο τις πολλεςςςςςςςςςς φασεις που περνανε,θα περασει και αυτο που θα παει....θα σου πω εγω τι κανω οταν τσιριζει στο δρομο και δεν θελει να φυγει απο το παρκο...τον πιανω και του λεω ελα να σου πω ενα μυστικο στο αυτι...του λεω κατι που γιαυτον ειναι πολυ ενδιαφερον πχ..ο δικος μου τρελενεται για μηχανακια..οποτε λεω εγω ...ηρεμησε αγαπη μου και θα παμε να δουμε που ειναι το μηχανακι του θειου γιαννη...πιανει το νοημα και τσουπ σταματαει η τσιριδα....το καθε παιδι ειναι διαφορετικο αλλα οταν βλεπεις πως φωναζει κλπ εκεινη τη στιγμη απασχολησε τον με κατι αλλο με κατι που να του αρεσει πολυ.....ενα αλλο που κανω εγω ειναι ...οταν τσιριζει του λεω σε παρακαλω μην τσιριζεις γιατι δεν καταλαβαινω τι θελεις και δεν μπορω να βοηθησω....τωρα για το δικο σου παιδακι θα βρεις εσυ τις λεξεις κλειδια που θα τον κανουν αυτοματα να σκεφτει κατι αλλο εκτος απο τσιριδες και φωνες...πιστευω πως καλο θα ηταν να τον εχεις εκτος σπιτιου αν γινεται καποιο αθλημα,κολυμβηση,ποδοσφαιρο η κατι που μπορει να κανει στην ηλικια του και θα τον κραταει εξω απο το σπιτι και απασχολημενο....νομιζω θα του κανει καλο θα νιωθει πιο δημιουργηκος και δεν θα σε τρελενει με τις τσιριδες....αυτη ειναι η γνωμη μου...θελει πολυ υπομονη για να βρεις τα κουμπια τους...

Μαρία μου,αυτά που λές τα εφαρμόζω.....αλλα όταν είναι σε έξαλλη κατάσταση,απλά ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝ!Οτι κι αν του πω,το επαναλαμβάνει ουρλιάζοντας,αντί να εστιάσει στο τι του λέω....Σήμερα έκανα κάτι που μου έγραψε μιά κοπέλλα.Τον πήρε ο μπαμπάς του και βγήκαν λίγο έξω,και μου γύρισε στο σπίτι με στριγκλιές γιατί δεν ήθελε να επιστρέψει.Αμέσως τον πλησίασα,χαμήλωσα στο πρόσωπό του,και του λέω...σ'αρέσει να φωνάζεις αγάπη μου?Θάλεις να φωνάξουμε παρέα?(με κοίταζε)...Όχι εδώ όμως,γιατί εδώ χάνεται η φωνή μας!Πάμε να φωνάξουμε παρέα στο παράθυρο του μπάνιου (βλέπει στον ουρανό) για ν'ακουστεί η φωνή μας μέχρι τ'αστέρια!!Γεμάτη ενθουσιασμό λοιπόν τον πήρα απο το χέρι και τρέχοντας πήγαμε στο μπάνιο και του λέω έλα να φωνάξουμε μαζί,αστέεεεεεεεριααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!Και φωνάζαμε τη λέξη αστέρια δυνατά!Πρπσπαθώντας έτσι να του περιορίσω αρχικά τον χώρο στον οποίο φωνάζουμε,κάνοντάς τον να το δεί σαν παιχνίδι.....ξεχάστηκε και χάρηκε πολύ που "τον άκουσαν τ'αστέρια" κι έτσι μετά απο 3 λεπτά,βγήκαμε απο το μπάνιο χαρούμενοι.....μετά απο λίγο φώναζε για κάτι άλλο....ξανά του θύμισα οτι δεν πρέπει να φωνάζουμε εδώ όταν θυμώνουμε,γιατί δεν μας ακούν τ'αστέρια,πάμε στο παράθυρο του μπάνιου,που βλέπουμε τον ουρανό,να φωνάξουμε εκεί.Ήρθε ξανά να παίξει το παιχνίδι μου πρόθυμος....την τρίτη φορά που θύμωσε ξανά με κάτι άλλο,όσο κι αν του έλεγα να πάμε στο μπάνιο μαζί,(όλα αυτά σε διάστημα μιάς ώρας) δεν άκουγε καν τι του έλεγα,απλά στριγκλούσε εκείνο για το οποίο μάλωνε ΑΥΤΗ τη φορά χωρίς να ακούει......ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΚΟΥΣΤΕ.....Φωνάζει ο μπαμπάς του!Ε,κάνε πιό γρήγορα δεν τον ακούς πως κάνει?βαλ'του αυτό που θέλει να δεί να τελειώνουμε!!!!Δεν τον ξέρεις?έτσι είναι ο χαρακτήρας του!Δε μπορείς να τον αλλάξεις!!!Ε,τότε μου σηκώθηκαν τα μαλλιά όρθια,και του λέω,γι'αυτό έχει γίνει γαϊδούρι,και ΟΧΙ,δεν θα του περάσει επειδή βάζει τις φωνές!Πρέπει να μάθει οτι οι φωνές του ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΝΕ!ΤΕΛΟΣ!Δεν θα με χειραγωγεί μέσ'απο'σένα επειδή δεν αντέχεις να τον ακούς!Θα σταματήσεις Γιώργο τις φωνές,η πάμε τιμωρία στην κούνια?Έχοντας λοιπόν πάρει θάρρος απο τον μπαμπά του,συνεχίζει ακάθεκτος τα ουρλιαχτά!Οπότε του λέω κι εγώ,ΟΧΙ Γιώργο.Όταν θα φέρεσαι έτσι,θα μπαίνεις τιμωρία.Τον βούτηξα και διακτινίστηκε στην κούνια,οπου έκλαψε πάλι για λίγο,μόνο όταν σταματήσεις τις φωνές θα βγείς απο εδώ του λέω,και πήγα και κάθησα να ηρεμήσω κι εγώ 3-5 λεπτά,και μετά γύρισα πάλι για τη γνωστή διαδικασία της συγνώμης και μάλιστα αυτή τη φορά μου λέει....νε να το μαμαμάμω μαμούαααααααα..........(δεν θα το ξανακάνω μανούλα),αφού του υπενθύμησα για ποιό λόγο μπήκε στην κούνια,τον ηρέμησα και τον έβγαλα,και όλα καλά,χαμογελαστός και καλός,καλύτερος απο πρίν!!

Ξέρετε,ο μπαμπάς του,λείπει στη δουλειά,και δεν έχει υποστεί αυτά που "βαραίνουν" εμένα καθημερινά,τόσο πολύ,οπότε δεν έχουμε την ίδια υπομονή...ακούγοντάς τον όμως ο μικρός να με αμφισβητεί,αυτομάτως με ακυρώνει.Με αποτέλεσμα να νομίζει οτι μπορεί να κάνει ότι θέλει.ΑΛΛΑ δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι αυτό,κι ας νιώθω οτι δεν φτάνει που το παλεύω μόνη μου,έρχεται κι ο μπαμπάκας μας και γκρεμίζει αυτό που με τόσο κόπο χτίζω......θα επιμείνω στην τιμωρία τουλάχιστον,(έχοντάς την ως τελευταία λύση) μέχρι να καταλάβει,οτι άδικος κόπος που χτυπιέται,και να αρχίσουμε να μιλάμε όμορφα γιατί όταν φωνάζει δεν καταλαβαίνω τι θέλει......(του το λέω πολύ καιρό αυτό,κάποτε ελπίζω να πιάσει)........

Η δικιά μου ώρες ώρες έχει παρόμοια συμπερίφορα ειδικά στις τσιρίδες κ τα συρσυματα στο πάτωμα όταν δεν περνάει το δικό της...(έχω γράψει σε πολλά post την ανησυχία μου) Στην αρχή κι εγώ 'εβγαινα από τα ρούχα μου προσπαθούσα να την ηρεμήσω, να την σηκώσω από κάτω κ τα υπόλοιπα γνωστά με αποτέλεσμα μηδεν!!!

Αυτό που εφαρμόζω έδω κ καιρό με επιτυχία είναι η τακτική της αδιαφορίας (σχεδόν)..δηλαδή απλά την κοιτάω με αυστηρό ύφος κ της λέω σήκω πάνω ή σταμάτα να φωνάζεις δεν είναι ωραία συμπεριφορά με πολύ ήρεμο αλλά αυστηρό τόνο... αν δεν το κάνει λέω ενταξει εγω θα προχωρήσω δεν μπορώ να ανεχτώ αυτή την συμπεριφορά...συνήθως πιανει αμέσως κ έχει ελλατωσει κ πολύ αυτά τα

ξεσπάσματα..

Την βάζω τιμωρία σε πάρα πολύ σπάνιες περιπτώσεις αν έχει κάνει κάτι σοβαρό κ επικύνδινο αλλά δεν συμφωνώ με την κούνια..Συνήθως την βάζω σε ένα "βαρετό" μέρος που έλεγε η Νταντα (αν είχες δει ποτέ) κοντά μου κ αμέσως καταλαβαίνει το λάθος της κ ζητάει με τον τρόπο της συγγνώμη (γιατί δεν μιλαει ακόμα καλά).. τώρα να φανταστείς αν κάνει κάτι σοβαρό κ της πω αν το ξανακάνεις θα σε βάλω τιμωρία το σκέφτεται...

Θέλει υπομονή!!!

......γιά πές μου τη γνώμη σου γιατί δε συμφωνείς με την τιμωρία στην κούνια?Εγώ καμιά φορά του λέω οτι φεύγω μόνη μου πχ αν δεν έρθει μαζί μου,(απο την παιδική χαρά),κρύβομαι και καλά οτι έφυγα,και σε πληροφορώ πως δεν του τρέχει κάστανο που λένε,αρκεί που τον αφήνω στην ησυχία του να απολαύσει το παιχνίδι του!!Ούτε με αναζητάει,ούτε καν κοιτάζει να δεί,πού πήγα!Καμιά αντίδραση!Μετά,αφού πάρει χαμπάρι οτι δεν έφυγα,αλλα ελιμαι δίπλα του και τον βλέπω,γελάει και τρέχει να μην τον πιάσω για να φύγουμε.......τι να πώ.....θα δώ πάντως τη νταντά,να πάρω ιδέες,σίγουρα....

Ξέρεις καμιά φορά,και το μικράκι,έχει τρομάξει έτσι που τον βλέπει και έχει βάλει τα κλάματα....θα αρχίσει να τον φοβάται στο τέλος!

Ο 3 χρονος μικρός μου,στους 14 μήνες ζωής του,απέκτησε αδελφούλη.Επίσης στα 3 χρόνια της μικρής ζωούλας του,έχει αλλάξει περιβάλλον 3-4 φορές.

Το πρόβλημα όμως μπορώ να πώ οτι υπήρχε απο πολύ νωρίτερα....σε ηλικία 5 μηνών,μου τραβούσε τα μαλλιά,με χτυπούσε στο πρόσωπο και ούρλιαζε,επειδή δεν χόρταινε με το γάλα που έπινε....

Αυτό το μοτίβο το ακολουθούμε ακόμη και σήμερα.Δεν με χτυπάει φυσικά,γιατί αργότερα του ξέκοψα ρητά οτι απαγορευεται να χτυπάμε τη μαμά (αλλα και οποιονδήποτε άλλον) και το έκοψε.Τα ουρλιαχτά όμως όχι.Κάθε φορά που θα διαφωνεί σε κάτι,(ενώ σε γενικές γραμμές δεν είναι "ΤΟ" ζωηρό παιδί,είναι όμως τόσο ξεροκέφαλος και πεισματάρης,που αν του μπεί κάτι στο μυαλό,ότι ώρα και να'ναι,χαλάει τον κόσμο,προκειμένου να του περάσει,κι ας μην του περνάει!!!Δεν λυγίζω στις αντιδράσεις του,ίσα ίσα,είμαι κάθετη!Αλλα το να μου σέρνεται μέσα στη μέση του δρόμου επειδή δεν θέλει να φύγουμε απο την παιδική χαρά,να χτυπιέται χάμω και να ουρλιάζει(για παράδειγμα), είναι μιά τακτική που την χρισημοποιεί ακόμη κι αν ξέρει οτι δεν πρόκειται να του περάσει!!Έχω φτάσει σε σημείο να το σκέφτομαι να τους βγάλω έξω,επειδή ξέρω τις αντιδράσεις του την ώρα του γυρισμού!!Και σκεφτείτε οτι έχω κι άλλο παιδί να προσέχω στο δρόμο!Αν μου φύγει το άλλο την ώρα που αυτός κοπανιέται,τι θα κάνω???

Τέλος πάντων,το παιδί ακόμη και μέσα στο σπίτι,ακόμη και στον ύπνο του μπορεί να μαλώνει με τα σκεπάσματα και να φωνάζει μέσα στη νύχτα!!Πολλές φορές τον πιάνω με το καλό....κάνε με μάκια αγάπη μου,(θα του πώ),η μανούλα σ'αγαπάει,αλλα τώρα είναι ώρα να κάνουμε αυτό, η το άλλο,ηρέμησε,σε παρακαλώ,δεν αντέχω να σε ακούω να στριγκλίζεις μέσα στο αυτί μου,δεν είναι σωστό,βλέπεις κανέναν άλλον να το κάνει αυτό??και του κάνω έναν διάλογο προσπαθόντας να του εξηγήσω.....το αποτέλεσμα πολύ λίγες φορές είναι το επιθυμητο.....τις περισσότερες φορές έχει τόσο πολύ πείσμα,που απλά επαναλαμβάνει αυτά που του λέω,ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ.

Π.Χ,του λέω,χαμηλόφωνα....μη φωνάζεις αγάπη μου,είναι μεσημέρι,και όλοι κοιμούνται και τους ενοχλούμε....

κι αυτός ουρλιάζοντας μου λέει... ΕΙΝΑΙ ΜΕΜΗΜΕΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Με βγάζει απο τα ρούχα μου,με κάνει και τρέμω απο τα νευρα μου,ιδίως όταν είναι ώρες κοινής ησυχίας και βλέπω οτι είναι εκτός ελένχου και δεν σταματάει να ουρλιάζει με τίποτα!!

Συνήθως αν δώ οτι δεν πάει άλλο,αφού τον προειδοποιώ 2-3 φορές οτι θα τον βάλω τιμωρία,και η απάντηση που παίρνω είναι .....ΜΑ ΜΕ ΜΑΩ ΜΙΜΩΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ουρλιάζοντας φυσικά,τον πηγαίνω στην κούνια του αδελφού του και τον αφήνω εκεί,λέγοντάς του οτι αν δεν σταματήσει να φωνάζει δεν πρόκειται να βγεί απο κεί.

Αφού ουρλιάζει κανα 2-3 λεπτά χωρίς σταματημό,πηγαίνω και του λέω.θα είσαι καλό παιδί αν σε βγάλω?Κλαίγοντας μουρμουράει οτι τον μ΄΄αλωσε η μανούλα......του ζητάω να πεί συγνώμη,και μου λέει.... ΜΙΜΟΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ....... πές δεν θα το ξανα κάνω,δεν θα φωνάζω μανούλα,και λέει....ΜΕ ΜΑ ΜΟΜΑΜΩ ΜΑΜΟΥΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ..........Μετά του λέω,έλα να σου δώσω φιλάκι,αφού δεν θα το ξανακάνεις,εντάξει τότε.

Μόλις τον βγάλω όλα καλά.Μετά απο λίγο αν στραβώσει με κάτι,πάλι τα ίδια θα κάνει.Και αυτό επαναλαμβάνεται κάθε μέρα.Είτε η τιμωρία είναι η κούνια,είτε η στέρηση της παιδικής χαράς,η του αγαπημένου του animation,η Μίκυ μάους που τον λατρεύει.Δεν ξέρω τι να τον κάνω!Αυτά τα ουρλιαχτά του όμως δεν τα αντέχω άλλο,και ούτε μπορεί και το μικρότερο παιδάκι να τον βλέπει να κάνει αυτά τα νούμερα και τη φασαρία!

Πείτε μου καμιά καλή συμβουλή αν έχετε please......

ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ.

Εχει καταλάβει οτι του περνάει και οτι σου σπάει τα νευρα ετσι. Δοκίμασε και αλλες τιμωρίες. Δοκίμασε να φύγεις μονη χωρις εκεινον και ας κλαιει και φωναζει πισω σου. Καντον να καταλαβει οτι εφοσον ειπες 'φευγουμε" αυτο θα γινει με ή χωρις αυτον. Διατήρησε εσυ την οπτική επαφη αλλα χωρις να το καταλαβαίνει. Πιστευω να του σπάσεις τον τσαμπουκά ετσι αλλα μην εκδώσεις για κανένα λόγο. Εμενα ο μικρος δεν εμπαινε μεσα στο αμαξι με τιποτα. Ετσι για παιχνιδι. Ελεγε "δεν ερχομαι" και γελαγε και εφευγε μακρυά. Ωσπου εβαλα μια μερα την μηχαωή μπροστα και ξεκινησα στα αληθεια να φυγω. Φυσικά φοβηιηκε οτι θα το εκανα και απο τοτε ......τρέχοντας παει.

Αυτό λέω στο προηγούμενο μήνυμα!Δεν δίνει σημασία ακόμη κι αν νομίσει οτι έφυγα στ'αλήθεια!Φοβάμαι όμως να το κάνω στ'αλήθεια,είναι ακόμη πολύ μικρό!Αν φύγει στο δρόμο ,στα αυτοκίνητα και δεν τον προλάβω?Αν κάποιος το αρπάξει???NO WAY!Δεν το κάνω αυτό!!Θα πρέπει με άλλο τρόπο να τον ελένξω.....Δε μπορώ να βάλω το μωρό μου σε τέτοιο κίνδυνο,πές με χαζή,φοβιτσιάρα,αλλα δε μπορώ να το κάνω αυτό....Πρέπει να είμαι κοντά του,σε απόσταση τέτοια,ωστε να μπορώ να τον προλάβω αν κάνει κίνηση να φύγει,και να τον βλέπω.Να έχω τον έλενχο.Αν φύγω στ'αλήθεια,πώς ξέρω πως θα τον βρώ εκεί γυρίζοντας γι'αυτόν????

Αυτό λέω στο προηγούμενο μήνυμα!Δεν δίνει σημασία ακόμη κι αν νομίσει οτι έφυγα στ'αλήθεια!Φοβάμαι όμως να το κάνω στ'αλήθεια,είναι ακόμη πολύ μικρό!Αν φύγει στο δρόμο ,στα αυτοκίνητα και δεν τον προλάβω?Αν κάποιος το αρπάξει???NO WAY!Δεν το κάνω αυτό!!Θα πρέπει με άλλο τρόπο να τον ελένξω.....Δε μπορώ να βάλω το μωρό μου σε τέτοιο κίνδυνο,πές με χαζή,φοβιτσιάρα,αλλα δε μπορώ να το κάνω αυτό....Πρέπει να είμαι κοντά του,σε απόσταση τέτοια,ωστε να μπορώ να τον προλάβω αν κάνει κίνηση να φύγει,και να τον βλέπω.Να έχω τον έλενχο.Αν φύγω στ'αλήθεια,πώς ξέρω πως θα τον βρώ εκεί γυρίζοντας γι'αυτόν????

Τα παιδιά ειναι πανέξυπνα και εχω δει οτι καταλαβαίνουν ακριβώς τους φοβους μας και τις αδυναμιες μας και πατανε πανω σε αυτές.

Ξερει οτι δεν θα τον αφησεις στα αληθεια και σε γραφει στα παλιά του τα παπούτσια. Το ξερει πολυ καλα. Αν το εχεις κανει στο σπιτι αυτο για παράδειγμα που αισθάνεται κυρίαρχος εννοείτε οτι δεν δινει κάστανο.

Αυτο που σου λεω θα το κανεις ανάλογα με την περίσταση, παίρνοντας ολα τα μετρα ασφάλειας, οχι για παράδειγμα στο δρόμο που θα εχει αυτοκινητα αλλα στο σουπερ μαρκετ ισως. Μην ανησυχείς για τιποτα φτανει να πράξεις με εξυπνάδα, καπατσοσύνη, υπομονη και να υπάρχει το στοιχειο του αιφνιδιασμού. Να εισαι σίγουρη οτι δεν θα πας πολυ μακρυά.

Μακάρι να το δώ αυτό!!!Εχθές πάντως,διάβασα κάποια πράγματα της Μ.Στυλιανάκη ως προς την αντιμετώπηση των παιδιών ηλικίας 2-4,που είμαι μέσα και στις δύο,και έμαθα πολλά πράγματα που σκοπεύω να εφαρμόσω τα οποία δεν γνώριζα πρίν και πιστεύω πως θα μας βοηθήσουν.....Ελπίζω οτι σήμερα θα έχουμε μιά καλύτερη μέρα!!

......γιά πές μου τη γνώμη σου γιατί δε συμφωνείς με την τιμωρία στην κούνια?Εγώ καμιά φορά του λέω οτι φεύγω μόνη μου πχ αν δεν έρθει μαζί μου,(απο την παιδική χαρά),κρύβομαι και καλά οτι έφυγα,και σε πληροφορώ πως δεν του τρέχει κάστανο που λένε,αρκεί που τον αφήνω στην ησυχία του να απολαύσει το παιχνίδι του!!Ούτε με αναζητάει,ούτε καν κοιτάζει να δεί,πού πήγα!Καμιά αντίδραση!Μετά,αφού πάρει χαμπάρι οτι δεν έφυγα,αλλα ελιμαι δίπλα του και τον βλέπω,γελάει και τρέχει να μην τον πιάσω για να φύγουμε.......τι να πώ.....θα δώ πάντως τη νταντά,να πάρω ιδέες,σίγουρα....

Ξέρεις καμιά φορά,και το μικράκι,έχει τρομάξει έτσι που τον βλέπει και έχει βάλει τα κλάματα....θα αρχίσει να τον φοβάται στο τέλος!

Δεν μου φαίνεται σωστό να συνδιάζει το παιδί μου την τιμωρία με τον χ'ωρο του κ ιδιαίτερα το κρεβατάκι του..θέλω το παιδί μου να νιώθει ωραία στο δωμάτιο του κ να περνάει καλά...(αυτή είναι προσωπική μου άποψη αλλά ποτέ σε αυτές τις εκπομπές δεν έχω δει τιμωρία στο δωμάτιο )

Ξέρεις γιατί γελάει κ δεν του κάιγεται καρφάκι?? Γιατί ξέρει πως δεν πρόκειται να τον αφήσεις!! Σε γνωρίζει καλύτερα απ'οτι νομίζεις Πρέπει να του επιβληθεις να καταλάβει οτί ότι λες το λες στα σοβαρά κ δεν είναι λόγια του αέρα χωρίς όμως να φαίνεσαι κακιά..απλά αυστηρή κ συνεπής. Πρέπει να του δείχνεις οτί αυτά που κάνει δεν είναι αιτία για να τραβάει την προσοχή σου γιατί έτσι αυτη η κατάσταση εντινεται..Απλά αυτό που κάνει δεν είναι ωραίο κ τέλος μην δίνεις πολυ βάση...

Είναι πολύ δύσκολο να επιβληθεις στο παιδί σου κι εγώ το παλέυω πάρα πολύ απλά με τις οδηγίες της Στυλιανάκη, με την Νταντα κ κάποια άρθρα ψυχολογίας που έχω διαβάσει έχω δει μεγάλη πρόοδο...

Κ κάτι τελευταίο..δεν πρέπει να του πηγαίνεις πολυ κόντρα, προσπάθησε να βρεις κ εναλλακτικές λύσεις να του τραβάς την προσοχή, να πηγαίνεις φαινομενικά με τα νερά του κ όχι να τον βάζεις με το παραμικρό τιμωρία...

Προσπάθησε να διαβάσεις όσο περισότερο μπορείς αρθρα κτλ για να παίρνεις κουράγιο

Σε γενικές γραμμές δεν μου κάνει κάτι φοβερό για να τον τιμωρώ συνέχεια,δεν κάνει αταξίες πολλές και τέτοια..μόνο που στριγκλίζει ασταμάτητα.Μόνο γι'αυτό τον βάζω τιμωρία,και όχι στο δικό του κρεβάτι,αλλα στου αδελφού του.Και ποτέ δεν ξεπερνάμε τα 5 λεπτά,σε σημείο να νιώθει εγκλοβισμένος....ακόμη ακόμη,πολλές φορές,ίσα ίσα,ΘΕΛΕΙ απο μόνος του να μπεί στην κούνια.Απλώς ξέρει οτι την χρησιμοποιώ για να τον περιορίσω όταν δεν αντέχω άλλο τις φωνές του!!!

Αυτό που λές οτι δεν τον νιάζει επειδή ξέρει οτι δεν πρόκειται να τον αφήσω στ'αλήθεια,το έχω σκεφτεί κι εγώ.Αλλα πραγματικά,το θεωρώ άκρως επικίνδυνο να τον αφήσω οπουδήποτε στ'αλήθεια.Νομίζω όμως οτι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν τον νιάζει,προκειμένου να κάνει το δικό του!Κάποια φορά,πήγαμε στο jumbo,δεν είχαμε ξαναπάει εκεί,δεν ήξερε τον χώρο,ήταν 2 τότε.Και τι έκανε.Τον είχα στο καρότσι μαζί με τον αδελφό του,(ο οποίος ήταν μηνών ακόμη τότε) και ξεγλίστρησε και μου έφυγε απο το καρότσι και αναγκάστηκα να παρατήσω το μωρό και τα πράγματά μου,όπως ήταν μέσα στο καρότσι και τον κυνηγούσα στους διαδρόμους!!Όταν τελικά τον έπιασα,εκείνος ούρλιαζε και χτυπιόταν στα πατώματα για να μη τον βάαλωπίσω!!Ξέρετε πόσο ανασφαλής ένιωσα?Φοβήθηκα κατ'αρχήν και για το άλλο το μωρό!ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ ΜΕΣΑ Σ'ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ??????Απο τότε φρόντισα να αποκτίσουμε 2πλό καρότσι,ωστε να μπορούμε να βγαίνουμε έξω,και μέχρι να γίνει αυτ'ο δεν ξαναπήγαμε πουθενά μόνοι μας!!!!(όσο το θυμάμαι αυτό......τερατάκι!!!)

Πρίν απο λίγο τους έφιαξα πινακάκια επιβραβευσης με αυτοκόλλητα με τους αγαπημένους του ήρωες!Κέρδισε το 1ο τιμής έννεκεν,επειδή κάθησε φρόνιμα να του αλλάξω πάνα.(μαζί του και ο αδελφός του).Μάλιστα μου ζητάει απο το πρωϊ φορτηγό,που το είδε εχθές στο σπίτι ενός φίλου του.Προσπάθησα λοιπόν να του εξηγήσω,οτι αν είσαι ήσυχος,και ακούς τη μανούλα,όπως τώρα,θα κερδίζεις έναν Μίκυ.Μόλις μαζέψουμε 5 αυτοκόλλητα με τον μίκυ,ο μπαμπάς,θα μας πάει στο jumbo και θα σου αγοράσουμε κι εσένα ένα φορτηγό.Του Σταύρου ο μπαμπάς του,του πήρε το φορτηγό,επειδή ήταν ήσυχο παιδί και άκουγε τη μαμά του.Το κέρδισε ο Σταύρος το φορτηγό του!!Προσπάθησε τώρα κι εσύ να είσαι ήσυχος,και τότε θα κερδίσεις κι εσύ το δικό σου!!Του ζωγράφισα κι ένα φορτηγό κάτω κάτω για να το βλέπει να το θυμάται!!Φυσικά για λίγη ώρα φαγώθηκε να πάρει την καρτέλα με τ'όνομά του και το αυτοκόλλητο,αλλα τώρα ηρέμησε.Φροντίζω,για κάθε τι που θέλω να κάνει,να του υπενθυμίσω την ιστορία για το πώς κέρδισε ο φίλος του το φορτηγό του,και με κοιτάζει με ενδιαφέρον,που σημαίνει οτι το καταλαβαίνει!Ιδιέταιρα όταν φτάνω στο σημείο που όταν μαζέψει 5 αυτοκόλλητα θα μας πάει ο μπαμπάς στο jumbo για να του πάρει το φορτηγό που κέρδισσε,ανοίγει διάπλατα τις ματάρες του και χαμογελάει με ικανοποίηση....Αχ,παναγίτσα μου,μακάρι να πιάσει αυτό!Ξέρω ,στην αρχή θα'ναι δύσκολα,αλλα σε βάθος χρόνου,θα έχουμε αποτελέσματα.....αρκεί να έχω κι εγώ,απο κάπου να πιαστώ.Να ξέρω οτι "δουλεύω κάτι".Και οι τιμωρίες θα κοπούν.Θα του αλλάξω και σημείο.Θα τον βάζω κάπου βαρετά,και δεν θα χρισημοποιώ πλέον τη λέξη τιμωρία,αλλα time out!!....Μείνε εδώ ωσπου να ηρεμήσεις και να μπορούμε να μιλήσουμε γι'αυτό που σε έκανε να φωνάζεις και άλλα τέτοια....ελπίζω να πιάσει.......το πιστεύω δηλαδή.....Αυτό που θα πρέπει να δουλέψω περισσότερο,είναι η υπομονή μου!Χάνω τον έλενχο και του φωνάζω...κάποιες φορές τις έχει αρπάξει και λίγο στο κωλάκι του....αλλα ξέρω πόσο άσχημο είναι αυτό και για τους δυό μας,και γι'αυτό θα κάνω οτι περνάει απο το χέρι μου για να μη χρειαστεί να του φωνάξω ξανά,η οτιδήποτε άλλο......

Α όπως τα λες είναι!! Οσο φωνάζουμε τόσο φωνάζουν κι αυτά γι'αυτό πρέπει όσο γίνεται να κρατάμε χαμηλούς τόνους...

Αχ αυτά τα jumbo!! Ki εμένα η δικιά μου έτσι κάνει δεν αντέχει καθόλου σε τέτοιους χώρους κ τσιρίζει κ τρέχει και και..αστα..

Ποτέ δεν πάω μόνη μου!! Πάντα παίρνω κ την γιαγιά της μαζί τουλάχιστον να την απασχολεί μια ο ένας μια ο άλλος για να τελειώσουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα...

Πιστεύω πως αν επιμείνεις σε μία μέθοδο θα δεις αποτελέσματα, απλά θέλει κ σύμμαχο το σύζυγο για να μην μπερδεύεται το παιδί...

Αααα ξέχασα να γράψω πως όταν τσιρίζει κ φώνάζει της λέω με σταθερό τόνο πως με αυτό τον τρόπο δεν καταλαβαίνω τι θέλει να μου πει κ πως θα πρέπει να μου μιλήσει ήρεμα.. αυτό σε μας συνήθως πάντα πιάνει

Χμ......εμείς την έχουμε στο dna όμως την ξεροκεφαλιά!Πηγαίνει απο πάππου προς πάππου!!Χχαχαχα!!Ίδιος η πεθερά μου είναι!Αφού το παραδέχεται κι ο άντρας μου!!Την φαντάζομαι 3 ετών,έτσι ακριβώς πρέπει να ήταν!Χχαχαχαχ!!

και σε εμενα ο δικος μου καποια στιγμη γυρω στα 2-3 χρονων εβαζε τις στριγκλιες και μου εκανε τα νευρα κροσια χτυπαγε ο εγκεφαλος μου κοκκινο. Καταφερα να τον κανω να σταματησει με την τιμωρια, οχι στο δωματιο του αλλα σε καποιο ασχετο σημειο του σπιτιου, καπου που να μπορει να φυγει αν θελει αλλα να τον ξαναβαλω εγω στη θεση του για να καταλαβει οτι εγω εχω την εξουσια της τιμωριας, ενω αν τον βαλεις στην κουνια δεν μπορει να φυγει (ή μπορει???)!! Φαντασου οτι καποια στιγμη που μου ειχε κανει ενα ξεσπασμα εκτος σπιτιου του ειπα οταν φτασουμε σπιτι θα κατσεις τιμωρια για αυτην την συμπεριφορα σου! Οταν φτασαμε σπιτι τον ρωταω μηπως θελει τσισα του πριν κατσει την τιμωρια του και μου λεει οχι, οποτε τον βαζω να κατσει τιμωρια (στο σημειο που αποφασιζεις εσυ και ΠΟΤΕ εκεινο). Μετα απο λιγο μου λεει κατουριεται (για να σηκωθει) και του λεω δεν με νοιαζει κατουρησου πανω σου...... και κατουρηθηκε και εμεινε και 2 λεπτα εκει στα κατουρημενα του.....δεν ξερω αν ηταν υπερβολικο αυτο που εκανα αλλα νομιζα οτι θα παθαινα εγκεφαλικο απο τα νευρα μου εκεινη τη στιγμη και ηθελα να παρει το μυνημα οτι τα εννοω αυτα που του λεω!!!! Απο τοτε κοπηκαν οι τσιριδες και τωρα αρχισανε τα νευρα και η αποτομη συμπεριφορα ..... τι να πω??? Δεν μπορεις να τα πιασεις πουθενα!!! Υπομονη λεω θα περασει και αυτο και μαλλον θα βαλω σε εφαρμογη τον πινακα της επιβραβευσης και εγω!!!

Αααα ξέχασα να γράψω πως όταν τσιρίζει κ φώνάζει της λέω με σταθερό τόνο πως με αυτό τον τρόπο δεν καταλαβαίνω τι θέλει να μου πει κ πως θα πρέπει να μου μιλήσει ήρεμα.. αυτό σε μας συνήθως πάντα πιάνει

Aυτό κάνω κι εγώ και πιάνει σχεδόν πάντα!

Μετα απο λιγο μου λεει κατουριεται (για να σηκωθει) και του λεω δεν με νοιαζει κατουρησου πανω σου...... και κατουρηθηκε και εμεινε και 2 λεπτα εκει στα κατουρημενα του.....δεν ξερω αν ηταν υπερβολικο αυτο που εκανα αλλα νομιζα οτι θα παθαινα εγκεφαλικο απο τα νευρα μου εκεινη τη στιγμη και ηθελα να παρει το μυνημα οτι τα εννοω αυτα που του λεω!!!!

Φιλικη συμβουλη, καλο θα ηταν να μην ΄μαθαινεις' στα παιδια ξεφτυλιζοντας τα. Γιατι να το αφησεις να κατουρηθει ειναι ξεφτιλισμα........

Στο προκειμενο εγω τις τσιριδες τις αντιμετωπιζω με αδιαφορια. Πιανει.....

για τις τσιρίδες μπορείς να του πεις ότι οι τσιρίδες είναι πολύ ωραίες αλλά όχι μέσα στο σπίτι επειδή πονάνε τα αυτάκια της μανούλας κ δεν καταλαβαίνει τι λες...

πες του να τσιρίξετε μαζί κ άνοιξε ένα παράθυρο κ κάντε το μαζί...όσες φορές θέλει...

προφανώς το κάνει για να τραβήξει την προσοχή σας, και φυσικά το κάνει...φαντάζομαι του λες συνέχεια...μην τσιρίζεις...μην φωνάζεις κλπ κλπ..

δοκίμασε λοιπόν το αντίθετο..φώναξε μαζί του....και σιγά σιγά προσπάθησε να το μειώσεις...

ποτέ δε λέμε σε ένα παιδί φεύγω κ σ'αφήνω μόνο σου, επειδή φυσικά δεν θα το αφήσουμε κ χάνουμε την αξιοπιστία μας όταν γυρίσουμε να το πάρουμε...

αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να κανετε μια είδους συμφωνία οι 2 σας πριν πάτε στην παιδική χαρά ότι όταν πει η μανούλα οτι θα φύγουμε δεν θα κλαις...επειδή εάν κλαις την επόμενη μέρα δεν θα σε πάω...θα πάω μόνη μου κλπ κλπ...και 5 λεπτά πριν φύγετε ζήτα του να σου πει ποιό θα είναι το τελευταίο του παιχνίδι...πχ άλλες 2 τσουλήθρες και μετά φεύγουμε...δλδ προσπάθησε να τον βάλεις να κάνει αυτός το πρόγραμμα...

την τιμωρία μεσα στο κρεββάτι κ εγώ δεν θα την εφάρμοζα ποτέ, ούτε κ στο καρεκλάκι φαγητού (όπως ακούω από άλλες μαμάδες) για τους λογους που ήδη αναφέρθηκαν δλδ να μην συνδεθεί κπ ανάγκη του με αρνητικό συναίσθημα..

γενικά μιλώντας, εγώ προσπαθώ να μην βάζω απαγορεύσεις...και συνήθως πιάνει...τι εννοώ...

όταν κολλάει κ θέλει κάτι κ γκρινιάζει εκείνη την ώρα δεν διαπραγματεύομαι τι πρέπει να γίνει..ούτε αρχίζω τα μην κλαις κ μη γκρινιάζεις επειδή συνήθως έχουν αντίθετο αποτέλεσμα..αυτό που κάνω είναι να "τη βάζω στο παιχνίδι" και καλά να της δίνω την εντύπωση ότι αυτή αποφασίζει..

πχ αντί να πάρεις αυτά τα ποτήρια τα γυάλινα έλα να πάμε σεκείνο το ντουλάπι που έχει τα μεγάλα χρωματιστά πλαστικά κ να ρίχνουμε μαζί κάτω...(ελπίζω να με καταλαβαίνεις)

αμα ουρλιάζει μες στο δρόμο..τι να κάνεις...δεν έχεις κ πολλές επιλογές...σιγά σιγά στο σπίτι θα προσπαθήσεις να διορθώσεις τη συμπεριφορά του...

υγ συμφωνώ με την ell...ποτέ φυσικά δεν ξεφτιλίζουμε ένα παιδάκι...με κανένα τρόπο...ούτε να το αφήνουμε κατουρημένο, ούτε να το λέμε είσαι κακό παιδί, ούτε αν σε βγάλω από την τιμωρία θα είσαι καλό παιδί (δλδ για να μπει ήταν κακό?)

και σε εμενα ο δικος μου καποια στιγμη γυρω στα 2-3 χρονων εβαζε τις στριγκλιες και μου εκανε τα νευρα κροσια χτυπαγε ο εγκεφαλος μου κοκκινο. Καταφερα να τον κανω να σταματησει με την τιμωρια, οχι στο δωματιο του αλλα σε καποιο ασχετο σημειο του σπιτιου, καπου που να μπορει να φυγει αν θελει αλλα να τον ξαναβαλω εγω στη θεση του για να καταλαβει οτι εγω εχω την εξουσια της τιμωριας, ενω αν τον βαλεις στην κουνια δεν μπορει να φυγει (ή μπορει???)!! Φαντασου οτι καποια στιγμη που μου ειχε κανει ενα ξεσπασμα εκτος σπιτιου του ειπα οταν φτασουμε σπιτι θα κατσεις τιμωρια για αυτην την συμπεριφορα σου! Οταν φτασαμε σπιτι τον ρωταω μηπως θελει τσισα του πριν κατσει την τιμωρια του και μου λεει οχι, οποτε τον βαζω να κατσει τιμωρια (στο σημειο που αποφασιζεις εσυ και ΠΟΤΕ εκεινο). Μετα απο λιγο μου λεει κατουριεται (για να σηκωθει) και του λεω δεν με νοιαζει κατουρησου πανω σου...... και κατουρηθηκε και εμεινε και 2 λεπτα εκει στα κατουρημενα του.....δεν ξερω αν ηταν υπερβολικο αυτο που εκανα αλλα νομιζα οτι θα παθαινα εγκεφαλικο απο τα νευρα μου εκεινη τη στιγμη και ηθελα να παρει το μυνημα οτι τα εννοω αυτα που του λεω!!!! Απο τοτε κοπηκαν οι τσιριδες και τωρα αρχισανε τα νευρα και η αποτομη συμπεριφορα ..... τι να πω??? Δεν μπορεις να τα πιασεις πουθενα!!! Υπομονη λεω θα περασει και αυτο και μαλλον θα βαλω σε εφαρμογη τον πινακα της επιβραβευσης και εγω!!!

Ακομη και αν ητανε δικαιολογια τα τσισα πρεπει να πας το παιδι για να ουρησει κ αν δε κανει το επιστρεφεις κ ξεκινας ξανα το χρονο.Μπορει επι της ουσιας να μην ηθελε(αλλο σεναριο) κ να τα εκανε για να δειξει οτι κ εκεινο το εννοει.Γενικα η τιμωρια...οταν καταπιεζει την υγεια του παιδιου-καταλαβαινεις τι εννοω.._δεν ενδεικνυται,οποτε η συγκεκριμενη φαση επιασε γιατι ητανε εκφοβιστηκη... αρα ακυρη...

Το πιο ωραιο μεσον επιτευξης στοχων βελτιωσης ειναι οι πινακες...Βαζει ποντους η αφαιρεις..

Επισης ποτε δε χαρακτηριζουμε ενα παιδι αλλα τη πραξη του.Δε λεμε εισαι κακο παιδι-ουτε το υπονοουμε-αλλα αν θελουμε να πουμε κατι λεμε..αυτη σου πραξη ητανε ενοχλητικη π.χ.

Θλουνε πολυ υπομονη......κκαι η θεωρια με τη πραξη απεχει!!!!!

Εγω εχω εβοηθησει πολλες οικογενειες αλλα δε ξερω πως να βοηθησω τον εαυτο μου σε τετοιες φασεις.Κουραγιο!!!!

Αν τον προετοίμαζες από πριν για αυτό που πρόκειται να συμβεί μετά μήπως θα έπιανε; Π.χ. λίγο πριν φύγετε από την παιδική χαρά τον ενημερώνεις ότι μόλις κανεις κούνια θα φύγουμε για να πάμε στο σπίτι να φας το αγαπημένο σου φαγητό ή να παίξεις το αγαπημένο σου παιχνίδι, κλπ κλπ ή να δούμε τον παππού/γιαγιά κάτι τελωσπάντων που ξέρεις ότι του αρέσει...κάπου το διάβασα αυτό σε μας πιάνει συχνά πυκνά.

Επίσης συμφωνα με το βιβλίο δεν πρεπει να του απαντάς/εξηγείς κλπ όταν παθαίνει νευρική κριση αλλά να αδιαφορείς και να το αφήνεις μόνο του χωρίς θεατές. Σε περίπτωση που παει να βλάψει τον εαυτό του το βάζεις σε ένα μέρος προφυλαγμένο.

Υπομονή πάνω από όλα σε σένα και σε όλες μας...είναι η πρώτη εφηβεία αυτη΄πού θα παέι θα περάσει...

Φωνάζει ο μπαμπάς του!Ε,κάνε πιό γρήγορα δεν τον ακούς πως κάνει?βαλ'του αυτό που θέλει να δεί να τελειώνουμε!!!!Δεν τον ξέρεις?έτσι είναι ο χαρακτήρας του!Δε μπορείς να τον αλλάξεις!!!

προσωπικά πιστεύω πως αυτό ευθύνεται για την κατάσταση...σ'εμάς εκεί έχω εντοπίσει το πρόβλημα γιατί σ'εμένα που είμαι σταθερή δεν το πολυκάνει...στον μπαμπά του όμως που για να τον κάνει να σταματήσει υποχωρεί γκρινιάζει με μανία..

Αααα ξέχασα να γράψω πως όταν τσιρίζει κ φώνάζει της λέω με σταθερό τόνο πως με αυτό τον τρόπο δεν καταλαβαίνω τι θέλει να μου πει κ πως θα πρέπει να μου μιλήσει ήρεμα.. αυτό σε μας συνήθως πάντα πιάνει

και σ'εμάς...του λέω πως δεν καταλαβαίνω ή κάνω πως δεν ακούω μέχρι να σταματήσει την γκρίνια και να ζητήσει αυτό που θέλει με ωραίο τρόπο

Φιλικη συμβουλη, καλο θα ηταν να μην ΄μαθαινεις' στα παιδια ξεφτυλιζοντας τα. Γιατι να το αφησεις να κατουρηθει ειναι ξεφτιλισμα........

 

Στο προκειμενο εγω τις τσιριδες τις αντιμετωπιζω με αδιαφορια. Πιανει.....

συμφωνώ απόλυτα και με τα δύο

Αν τον προετοίμαζες από πριν για αυτό που πρόκειται να συμβεί μετά μήπως θα έπιανε; Π.χ. λίγο πριν φύγετε από την παιδική χαρά τον ενημερώνεις ότι μόλις κανεις κούνια θα φύγουμε για να πάμε στο σπίτι να φας το αγαπημένο σου φαγητό ή να παίξεις το αγαπημένο σου παιχνίδι, κλπ κλπ ή να δούμε τον παππού/γιαγιά κάτι τελωσπάντων που ξέρεις ότι του αρέσει...κάπου το διάβασα αυτό σε μας πιάνει συχνά πυκνά.

κορίτσια αυτό το κάνω από τότε που ήταν μωράκι και ειλικρινά δεν μου έχει δημιουργήσει ποτέ θέμα...ξέρει πως όταν του λέω πως φεύγουμε σε πέντε λεπτά δεν χωράει διαπραγμάτευση και δεν έχουμε ούτε κλάμματα ούτε σκηνικά...με έχει σώσει αυτή η συμβουλή

Λοιπόν κορίτσια,σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές....Ο "μεγάλος" μικρός μου έχει αρχίσει κάπως και πτωείται όταν κάνω πως θα τον αφήσω και θα φύγω,φαντάζομαι οτι ανέπτυξε κάπως το συναίσθημα της ανασφάλειας του να μείνει μόνος του σε εξωτερικό χώρο,ΚΑΘΕ φορά του λέω χαμηλόφωνα οτι απλά δεν καταλαβαίνω τι λέει όταν φωνάζει,αλλα εξακολουθεί να κάνει σαν παλαβό όταν παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού....

Τις προάλλες είχαμε πάει στο Golden Hall και καθώς γυρνούσαμε έβλεπες σ'ένα 2πλό καρότσι 2 παιδάκια,το ένα καθόταν ήρεμο ήρεμο και ευχαριστημένο με την βόλτα που είχε κάνει,και το άλλο αλαφιασμένο,ούρλιαζε ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!

Βασικά,πάνω στο παιχνίδι,του έχω μάθει να φωνάζει βοήθεια,αν μη τι άλλο,ωστε να μπορεί να αντιδράσει αν βρεθεί σε κατάσταση ανάγκης!Και τσούπ,το χρισημοποίησε!!!

Την επόμενη φορά,το έκανε αυτό φευγοντας απο τον παιδότοπο.Χτυπιόταν κτλ....ο άλλος ο "φουκαριάρης" όπου κι αν τον πάς,ότι κι αν κάνεις,η φάτσα του έχει πάντα ζωγραφισμένη μιά γλυκειά γκριμάτσα,όλο χαμόγελο και νάζι!!

'Οταν λοιπόν φεύγαμε απο τον παιδότοπο,του είπα αυστηρα: "όταν θα πάμε στο σπίτι,θα σε βάλω τιμωρία επειδή φέρεσαι έτσι".Και το έκανα!Μου έδωσε και την αφορμή....Με το που μπήκαμε μέσα στο σπίτι,ξεκίνησε να ουρλιάζει για να του βγάλω το μπουφάν!!!Μόλις λοιπόν του το έβγαλα,τον έβαλα σε μιά γωνία και του είπα: "Είσαι τιμωρία για ένα λεπτό,επειδή φώναζες στον παιδότοπο και δεν ήθελες να φύγουμε,αλλα και επειδή φωνάζεις τώρα"Έκανε να φύγει.Τον ξανάβαλα με το ζόρι.Αυτή τη φορά τον έβαλα να ακουμπήσει τα χεράκια του στον τοίχο."Θα μείνεις εδώ ένα λεπτό,ωσπου να σκεφτείς πόσο άσχημο είναι αυτό που κάνεις και να σταματήσεισ<'Συνέχιζε να φωνάζει,αλλα δεν έφυγε.'Όσο φωνάζεις,το ένα λεπτό θα ξεκινάει απο την αρχή" Σε λίγο σταμάτησε να φωνάζει και μουρμούραγε..."Θέλω να σκεφτείς με ησυχία οτι είναι άσχημο αυτό που έκανες,και να ζητήσεις συγνώμη απο τη μαμά που την στενοχώρησες" Κάθησε ένα λεπτό ακίνητος και δεν κατέβασε τα χέρια απο τον τοίχο,μέχρι που του είπα,"εντάξει τώρα,τελείωσε η τιμωρία σου,μπορείς να έρθεις στη μαμά,να ζητήσεις συγνώμη και να μου δώσεις κι ένα φιλί.Δεν ξέρω αν είναι λάθος να τον βάζω προς τον τοίχο,αλλα σαν πρώτη φορά,δεν καθόταν αλλιώς ακίνητος,μόνο έτσι κατάφερα να τον συγκρατήσω εκεί.Πάντως γενικά δεν μου αρέσει η ιδέα του να κοιτάζει τον τοίχο...Αλλα φαντάζομαι οτι ούτε κι εκείνου του άρεσε,γιατί μετά ήθελε να βγάλουμε τον τοίχο απο κει πέρα!!! ...και όταν ξανα φώναζε και του υπενθύμησα το κράτημα του τοίχου,το ξανασκέφτηκε και σταμάτησε.Την επόμενη φορά που του τον απείλησα με το ίδιο πράγμα,ξέρετε τι έκανε?Πήγε γελαστός και τρέχοντας ΜΟΝΟΣ του στον τοίχο,χωρίς να του πώ εγώ πήγαινε,κάθησε ένα λεπτό,και μετά ξανά,χαμογελώντας,συνέχισε τη σκανταλιά για την οποία τον είχα προειδοποιήσει με τιμωρία......Σα να μου λέει,βάλε με αν θές,βλέπεις?Δεν έχω πρόβλημα!!!! ΕΛΕΟΟΟΟΟΣΣΣΣΣΣΣΣ!!!!!!!!!Δεν τον πιάνω πουθενά!!!!Πάλι θα πρέπει να βρώ κάτι άλλο............

....κάτι που του αρέσει πάααααααρα πολύ όμως,είναι να ασχολείται με την μουσική.Για να καταλάβετε,ανήκω σε μιά μπάντα και παίζουμε ρόκ.Αυτός λοιπόν,έχει απηρεαστεί πολύ απ'αυτό,και έχει και δείγματα κάποιου μικρού ταλέντου θα έλεγα.Ας πούμε,είναι σωστός με τις νότες όταν τραγουδάει,ενώ όταν χτυπάει με τα χεράκια του ρυθμικά,είναι μέσα στον χρόνο.Γενικά λοιπόν,είναι μουσικόφιλος.Οπότε την τελευταία φορά,του είπα οτι αν είσαι ήσυχος και ακούς τη μαμά,θα σε πάρω σήμερα στην πρόβα.Αμέσως,πετάχτηκαν τ'αυτιά του απ'τη χαρά.Βέβαια,είναι ταλαιπωρία και για'μένα,και γι'αυτόν,αλλα και για τη μπάντα (αν και όλοι τους έχουν παιδάκια και τον αγαπάνε πάρα πολύ και δεν λένε τίποτα,ίσα ίσα,όταν τον βλέπουν χαίρονται),αλλα δεν μας αφήνει να κάνουμε δουλειά.Πάει,σκαρφαλώνει επάνω στα τύμπανα,τραβάει τα μικρόφωνα,σχεδόν ανεβαίνει πάνω στον κιθαρίστα.....παίρνει τις μπαγκέτες και κοπανάει ότι βρεί για να παίξει ντράμς,κακός χαμός.

Άχ λλες φορές που τον είχα ξαναπάρει,έκλαιγε,γιατί ήθελε τη μαμά του.Δε μπορούσα να τον βάλω στην αίθουσα λόγω του δυνατού θορύβου,οπότε,ήταν στο σαλονάκι με το μπαμπά και έπιναν καφέ.

Αυτή τη φορά,του βάλαμε ειδικά ακουστικά που μειώνουν τον ήχο....άρχισε να τα τραβάει.....Αν τα βγάλεις του λέω,θα σε βγάλω να καθήσεις έξω να περιμένεις.Τσούπ,πήγε και κάθησε στην καρεκλίτσα και ούτε τα ξανα ακούμπησε.Μετά μου έλεγε...μαμά να μιλάμε μαζί.Ήθελε να τραγουδήσει απο το μικρόφωνο!Γενικά είχε πλάκα.Και κάθησε για πάνω απο μιάμιση ώρα.Μετά οκ,κουράστηκε και άρχισε να γκρινιάζει,ήταν κι η ώρα πιά 10.30Αλλα κάθε φορά που ξεκινούσε να κάνει σχέδια,του έλεγα.Αν δεν είσαι φρόνιμος και δεν με ακούς,θα φύγουμε και δεν θα σε ξαναπάρω μαζί μου να πούμε ένα τραγουδάκι!!!!Τον έβλεπες,ώωωωωωωπ!!Ίσιωνε κατ'ευθείαν.Όταν φύγαμε,ένιωθα περήφανη γι'αυτή την μιάμιση ώρα που κατάφερε να συνεργαστεί!!!!!!Του υποσχέθηκα οτι αν είναι γενικά φρόνιμος θα τον ξαναπάρω μαζί μου.Και θα το χρισημοποιήσω όταν θα χρειαστεί να του θυμίσω πως πρέπει να είναι φρόνιμος προκειμένου να κερδίσει μιά βόλτα στην πρόβα.Γιά να δούμε......................