Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Τι κάνω λάθος?(φοβάται τις φωνές)


Recommended Posts

Καλησπέρα σας.

Είμαι μπαμπάς τριών παιδιών ,έχω τα δίδυμα ένα αγόρι και ένα κορίτσι 5 χρονών και ένα μικρότερο αγόρι 2 χρονών.

Το πρόβλημα μου είναι το εξής : ο μεγάλος μου ο γιος φοβάται τις φωνές και συγκεκριμένα την δικια μου .

Θα σας εξηγήσω τι εννοώ ενώ η μαμά τους μπορεί να φωνάζει συνέχεια για διάφορα πράγματα πχ μαζεύεται τα πράγματα σας, μην πετάτε το φαί κάτω μην μαλώνετε και διάφορα τέτοια άμα υψώσω εγώ λίγο την φωνή μου το μεγάλο μου το αγόρι αρχίζει να κλαίει , τρέμει πηγαίνει στο δωμάτιο του και κουκουλώνεται.

Αφορμή να σας γράψω στάθηκε ένα συμβάν πριν καμία ώρα περίπου,

Τα έβαλε η μαμά τους για ύπνο και μετά τα απαραίτητα φιλιά και καληνύχτα στο καθένα ξεχωριστά τα ζουζούνια βρίσκοντας διάφορες προφάσεις ερχοντουσαν στο καθιστικό, μπαμπά ξεχάσαμε να πούμε αυτό στον άγιο Βασίλη ,μαμά αύριο θα κάνουμε αυτό, μπαμπά θα πάμε εκεί και ένα σωρό αστείες δικαιολογίες για να μην ξαπλώσουν, η μαμά τους τους έλεγε κάθε φορά πηγαίνετε μέσα ,αλλά δεν άκουγαν μετά από κάμποσες φορές είπα με αυστηρή και δυνατή φωνή το εξής :ο καθένας στο δωμάτιο του για ύπνο και δεν ξανασηκώνεστε το κορίτσι και το μικρό μου το αγόρι έτρεξαν να ξαπλώσουν το μεγάλο μου το αγόρι το πιασαν κάτι κλάματα … τρελάθηκα.

Άφησα να περάσει λίγη ώρα και πήγα στο κρεβάτι δίπλα του να του μιλήσω και να τον ηρεμήσω .

-Τι έπαθες βρε μωρό μου γιατί κλαις ?

-φοβάμαι όταν φωνάζεις.

-βρε παιδί μου δεν ακούγατε την μαμά και φώναξα για να την ακούσετε και να έρθετε να ξαπλώσετε.

-σε φοβάμαι όταν φωνάζεις

Φοβάμαι τις δυνατές φωνές ,φοβάμαι τα άγρια ζώα ,φοβάμαι , φοβάμαι ένα σωρό πράγματα .

-και ο μπαμπάς φοβάται τα φίδια(αυτό σκέφτηκα εκείνη την ώρα), δεν είναι κακό να φοβάσαι, μετά από αρκετά χάδια και φιλιά ηρέμησε και κοιμήθηκε.

Ξέρω ότι είναι πολύ πιο ευαίσθητος από τα αλλά δυο ,δηλαδή σε σχέση με την αδερφούλα του που είναι πιο «τσαούσα» .εκείνη άμα της φώναζα θα απαντούσε κάτι σε ¨εντάξει ρε μπαμπά μην φωνάζεις είναι βράδυ και θα μας κάνουν καμία παρατήρηση¨ η κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

Μια φορά πριν τρία χρόνια του είχα ρίξει μια στον ποπό και ακόμη το θυμάμαι και μετανιώνω, δεν θέλω να πιστεύω ότι για αυτό στενοχωριέται και κλαίει.

Έχω την αίσθηση ότι έχω εμπειρία με παιδιά (λίγο μεγαλύτερα βεβαία) ειμαι καθηγητής σε φροντιστήριο 17 χρόνια και προσφάτως και σε σχολείο και αρκετά αγαπητός στα παιδιά, το βλέπω και το καταλαβαίνω από τις αντιδράσεις τους, αλλά φαίνεται ότι στα δικά μου παιδιά τα ΕΚΑΝΑ ΣΑΛΑΤΑ.

Οποιαδήποτε συμβουλή δεκτή.

Σας ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


δεν νομιζω οτι εχεις κανει κατι λαθος απλα μαλλον το παιδι ειναι ευαισθητουλη. παντως και η κορη μου το εκανε αυτο με ενα θειο μου. μονο με αυτον φοβοταν και εβαζε τα κλαματα ακομη και οταν μιλουσε. δεν ηταν οτι ειχε δυνατη φωνη , μαλλον η χροια ηταν τετοια που την ενοχλουσε. τωρα βεβαια (περασαν δυο χρονια ) δεν συμβαινει πια αυτο με τον συγκεκριμενο και ειναι ολα μια χαρα. επισης οταν ηταν μωρο εβαζε τα κλαματα με τους συνατους ηχους αφου να φανταστεις ολα αυτα τα παιχνιδια με τη μουσικη αυτη τα φοβοταν!!!!δεν νομιζω οτι φταιει η ξυλια στον ποπο αποκλειεται να το θυμαται καν! ισως να εχει φοβια το παιδι και να θελει λιγη παραπανω δουλεια σε αυτους τους τομεις. παντως ολα καλα θα πανε απλα μαλλον πρεπει να το συζητατε συχνοτερα ωστε να το καταλαβει και να το αποβαλλει.

έχω δύο δωράκια

UDcLp3.png euQwp3.png

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα, αντιμετωπίζω σχεδόν το ίδιο πρόβλημα με τον άντρα μου και τη μεγάλη μου κόρη. Η μεγάλη τον φοβάται και η μικρή τον έχει γραμμένο...όπως κι εμένα άλλωστε. Απλά εσείς οι άντρες είστε πιο "τρομακτικοί" αν μπορούσα να το θέσω έτσι, εμείς οι γυναίκες είμαστε πιο μαλακές. Αυτό που συμβουλεύω τον άντρα μου να κάνει είναι να αποφεύγει όσο γίνεται τις φωνές (ξέρω πως κάποιες φορές είναι αδύνατο), ν' ασχολείται όσο μπορεί με τη μεγάλη, να παίζουν, να βγαίνουν έξω μόνοι τους και να μιλάνε και γενικά να κερδίσει την εμπιστοσύνη της και να της εξηγήσει πως κάποιες φορές θυμώνει πολύ (όπως θυμώνει και αυτή με φίλους της), αλλά αυτό δεν πρέπει να την κάνει να φοβάται. Μη στενοχωριέσαι, δεν πιστεύω πως τα έκανες σαλάτα, απόδειξη η στενοχώρια σου και το ενδιαφέρον σου. Μάλλον πρέπει να δουλέψετε λίγο και την αυτοπεποίθηση του μικρού, ώστε να μη φοβάται γενικά.

74Qtp3.png2SeRp3.png
Link to comment
Share on other sites

Μη στενοχωριέσαι, δεν πιστεύω πως τα έκανες σαλάτα, απόδειξη η στενοχώρια σου και το ενδιαφέρον σου. Μάλλον πρέπει να δουλέψετε λίγο και την αυτοπεποίθηση του μικρού, ώστε να μη φοβάται γενικά.

 

συμφωνώ με αυτό και εγώ δεν πιστεύω ότι τα έχεις κάνει σαλάτα...αν τα έκανες σαλάτα σίγουρα δεν θα καθόσουν δίπλα του να το συζητήσεις...

όσο αναφορά την ξυλιά στον ποπό ας μην είμαστε απόλυτοι ότι μπορεί και να το ξέχασε. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΝΕ.

Ίσως επειδή το παιδί είναι πιο ευαίσθητο να το πείραξε πάρα πολύ.

Επίσης μπορεί συνειδητά και όχι από καπρίτσιο να μην του αρέσει να του φωνάζουν και να ψάξεις να βρεις άλλον τρόπο έτσι ώστε να φέρεις την επιθυμητή κατάσταση.

Και ο δικός μου γιος ( 4 ετών ) δεν του αρέσουν καθόλου οι φωνές αλλά δεν φοβάται. Αν του φωνάξουμε σίγουρα θα κάνουμε τα πράγματα χειρότερα και λέει ένα σωρό ασυναρτησίες...π.χ αν του φωνάξει ο μπαμπάς του απεθύνεται σε'μενα και μου λέει μαμά βάλε τον μπαμπά τιμωρία αμέσως.

Αυτό που θα σου πρότεινα εγώ είναι να βρεις το κουμπί του χωρίς φωνές.

Όλοι έχουμε το κουμπί μας:)

rQGhp3.png
Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα zita38.

Νομίζω ότι σε γενικές γραμμές αυτά που θα σου πω ίσως τα ξέρεις ως γονιός και εκπαιδευτικός, απλώς είναι διαφορετικό να τα ακούμε και από άλλους, καθώς τα λένε με το δικό τους τρόπο ή βάζουν τις σκέψεις μας σε τάξη.

Ας ξεκινήσουμε με το εξής βασικό: ότι οι μελέτες για τους φόβους των παιδιών δείχνουν ότι πρόκειται για μια κατάσταση συχνή και κοινή στην παιδική ηλικία, άρα συνηθισμένη και «φυσιολογική» και ότι τα παιδιά αυτής της ηλικίας φοβούνται κυρίως με καταστάσεις που συνδέονται με το αίσθημα της ανασφάλειας απέναντι σε κάτι ασαφές και απροσδιόριστο, άγνωστο και αναπάντεχο ή με δυσάρεστες καταστάσεις που έχουν βιώσει (όπως το σκοτάδι, οι ασυνήθιστοι θόρυβοι, φανταστικά όντα, ορισμένα ζώα).

Ευτυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις τα παιδιά λόγω του φόβου ταράζονται, αντιδρούν, ξεσπούν, αλλά κατόπιν ηρεμούν με κατάλληλο χειρισμό , πράγμα που σημαίνει ότι δεν διαταράσσεται περαιτέρω ο ψυχισμός τους ή η ομαλή τους ανάπτυξη, ώστε να θεωρείται αναγκαία η παρέμβαση ειδικού παιδοψυχολόγου. Άρα, οι γονείς συνήθως μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να ξεπεράσουν τους φόβους τους (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν να αναζητούν τη γνώμη και τη βοήθεια των ειδικών ανά πάσα στιγμή και για οποιοδήποτε λόγο).

Ειδικότερα, τα παιδιά συνήθως φοβούνται από μια προσωπική εμπειρία (τα σκυλιά, τη φωτιά, τις φωνές κ.α. επειδή είχαν μια εμπειρία πόνου από τα ανωτέρω, δηλαδή τα δάγκωσε ο σκύλος, κάηκαν βάζοντας το χέρι τους στο τζάκι, τα χτύπησε ο μπαμπάς ή η μάμα ), λόγω συνειρμικής σύνδεσης ενός ουδέτερου συναισθήματος με κάποιο άλλο φοβικό (π.χ. τις φωνές ή τους κεραυνούς όχι επειδή ήταν επώδυνα για το παιδί, αλλά για κάποιον άλλον ή κάτι δυσάρεστο συμπτωματικά ακολούθησε. Επειδή, ας πούμε, κάποιος φώναζε δυνατά, η μαμά έκλαιγε ή έριχνε κεραυνούς και ύστερα έπεσε και χτύπησε το κεφάλι της η αδελφή μου), μιμούμενα τους μεγαλύτερους (π.χ. τα φίδια, επειδή και ο μπαμπάς τα φοβάται) ή μετατοπίζουν το φόβο που προκαλείται από μια πηγή σε ένα άλλο ουδέτερο συναίσθημα (φοβάται τις φωνές, αλλά στην πραγματικότητα ο φόβος αυτός είναι η μεταφορά του φόβου που νιώθει για το ξύλο ή μήπως το εγκαταλείψουν οι γονείς, επειδή δεν ήταν καλό παιδί).

Εν προκειμένω λοιπόν, πρέπει να εντοπίσεις τι φοβίζει το παιδί και τι κρύβεται πίσω από τους φόβους του, ποια είναι η πραγματική αιτία των φόβων του (μόνον οι φωνές ή και κάτι άλλο; Το παιδί ανέφερε «Φοβάμαι τις δυνατές φωνές, φοβάμαι τα άγρια ζώα, φοβάμαι , φοβάμαι ένα σωρό πράγματα». Ποια είναι αυτά και γιατί τα φοβάται; ) Αυτό που χρειάζεται είναι υπομονή, χρόνο, κατανόηση και γνώση ότι το κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα με τις ιδιαιτερότητές της, τα οποία σίγουρα τα έχεις (… μόνο και μόνο από τα 17 χρόνια στη εκπαίδευση αν κρίνω…).

Αφού εξασφαλίσεις στο παιδί το αίσθημα ασφάλειας σε ένα ευχάριστο περιβάλλον (π.χ. παρέα στο δωμάτιό του με τα αγαπημένα του παιχνίδια ή δίπλα δίπλα στον καναπέ με το ένα χέρι να το αγκαλιάζει και τρώγοντας το αγαπημένο του γλυκό), συζήτησε μαζί του τι το φοβίζει και σταδιακά φέρε το σε επαφή με ό,τι το φοβίζει. Εξήγησέ του λεπτομεριακά και δείξε του πρακτικά ότι αυτό που το φοβίζει δεν το απειλεί. Περίγραψέ του ότι δε θα συμβεί τίποτα μετά από μια κατάσταση που του προκαλεί φόβο και με ποιο τρόπο μπορεί μόνο του να το αντιμετωπίσει (βασικό στοιχείο καλλιέργειας της αυτοεκτίμησης είναι και η επιβράβευση, όχι μόνον για τα μεγάλα αλλά και για τα μικρά και καθημερινά), αλλά και ότι ο μπαμπάς και η μαμά θα είναι πάντα δίπλα του για ό,τι χρειαστεί και δεν θα αφήσουν ποτέ κανείς να το πειράξει. Επίσης, πες του ότι τα περισσότερα παιδάκια φοβούνται, πράγμα το οποίο σιγά σιγά ξεπερνούν. Αυτό σαφώς θα πρέπει να γίνει σταδιακά και με τρόπο, χωρίς βιασύνες ή με το ζόρι ή φέρνοντας το παιδί ξαφνικά αντιμέτωπο με τους φόβους του. Π.χ. καθιέρωσε ένα χρονικό διάστημα μέσα στην ημέρα, από τις 20:00 έως τις 20:30 κάθε βράδυ ας πούμε ή τρεις φορές την εβδομάδα, όπου αυτή θα είναι η ώρα όπου ο μπαμπάς με τον μεγάλο του γιο θα νικήσουν τους φόβους τους. Ειδικότερα, στο θέμα της δυνατής φωνής, εξήγησέ του όλες τις περιπτώσεις στις οποίες φωνάζουμε και δοκιμάστε και μαζί αυτές τις περιπτώσεις. Μάθε του τις δυνατότητες της φωνής μας, εξήγησέ του για τις φωνητικές χορδές, τα μικρόφωνα και τα μεγάφωνα, τους φιλάθλους που φωνάζουν στο γήπεδο, τους καλλιτέχνες της όπερας, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο το ίδιο θα μπορεί να αντιδρά φωνάζοντας, χρησιμοποιώντας τη φωνή του για διαφόρους σκοπούς, π.χ. για να εκφράσει τα αρνητικά του συναισθήματα ή για να αμυνθεί, όταν θυμώνει ή όταν  κάποιο άλλο παιδάκι το ενοχλεί στο σχολείο. Βάλε τη φαντασία σου να δουλέψει (στη δουλειάς μας εξάλλου πολλές φορές τη χρησιμοποιούμε με τα πιτσιρίκια) και θα βρεις πολλές ιδέες, τόσο για την αντιμετώπιση των φόβων και την καλλιέργεια της αυτοπεποίθησης, όσο και για να σε υπακούει όταν είναι άτακτο. (Και σκέψου ότι όλοι μας ως γονείς κάποια στιγμή έχουμε φωνάξει στα παιδιά μας και μετά μας έχουν "φάει" οι τύψεις και αρκετοί έχουμε βρει άλλους τρόπους, πλην του να φωνάξουμε, για να "κάτσουν ήσυχα"). Σίγουρα θα τα καταφέρεις! :)

hxvGp3.pngY8wEp3.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας .Να σας πω τι έκανα την επομένη μέρα.

Πήρα τον μεγάλο να κάνουμε ¨αντρικές¨ δουλείες και η μαμά με το κορίτσι και τον μικρό πήγαν βόλτα.

Έτσι βρήκα ευκαιρία να μιλήσουμε (είναι κάπως δύσκολο να βρεθώ μόνο με το ένα να συζητήσω), μου δήλωσε ότι δεν του άρεσε που φώναξα γιατί φοβήθηκε, και ότι δεν του αρέσουν οι δυνατές φωνές γενικότερα .

-ναι αλλά καμιά φορά δεν ακούτε και μόλις το είπα δυνατά ακούσατε ,του απάντησα.

Του μίλησα και εγώ για φοβίες που είχα μικρός (κεραυνοί φίδια) και ότι τώρα που μεγάλωσα κάποιες από αυτές μου έχουν φύγει.

Τέλος για να μην μακρηγορώ συμφωνήσαμε ότι δεν θα μιλώ με έντονη φωνή και ότι θέλω θα το λέω με πιο ήρεμη φωνή.

Το βράδυ ο μικρός έκανε κάποια ζουζουνιά ( κτύπαγε με ένα σπαθί την τηλεόραση ) του είπα 2-3 φορές να σταματήσει δεν με άκουγε και ρώτα τον μεγάλο Να τώρα δεν πρέπει να πούμε του Κώστα, να μην κτυπάει την τηλεόραση , με πιο δυνατή φωνή γιατί δεν μας ακούει? (το είπα για να δείξω ότι δεν είναι κάτι τρομερό η φωνή) και μου είπε ναι.

Βέβαια και που φώναξα στον Κωστή δεν κατάφερα και τίποτα (ο μπαινάκης και ο βγαινάκης) αλλά αυτό είναι άλλο θέμα .

Θα το ξανασυζητήσουμε και θα σας γράψω νεωτέρα σας ευχαριστώ και πάλι.

Link to comment
Share on other sites

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας .Να σας πω τι έκανα την επομένη μέρα.

Πήρα τον μεγάλο να κάνουμε ¨αντρικές¨ δουλείες και η μαμά με το κορίτσι και τον μικρό πήγαν βόλτα.

Έτσι βρήκα ευκαιρία να μιλήσουμε (είναι κάπως δύσκολο να βρεθώ μόνο με το ένα να συζητήσω), μου δήλωσε ότι δεν του άρεσε που φώναξα γιατί φοβήθηκε, και ότι δεν του αρέσουν οι δυνατές φωνές γενικότερα .

-ναι αλλά καμιά φορά δεν ακούτε και μόλις το είπα δυνατά ακούσατε ,του απάντησα.

Του μίλησα και εγώ για φοβίες που είχα μικρός (κεραυνοί φίδια) και ότι τώρα που μεγάλωσα κάποιες από αυτές μου έχουν φύγει.

Τέλος για να μην μακρηγορώ συμφωνήσαμε ότι δεν θα μιλώ με έντονη φωνή και ότι θέλω θα το λέω με πιο ήρεμη φωνή.

Το βράδυ ο μικρός έκανε κάποια ζουζουνιά ( κτύπαγε με ένα σπαθί την τηλεόραση ) του είπα 2-3 φορές να σταματήσει δεν με άκουγε και ρώτα τον μεγάλο Να τώρα δεν πρέπει να πούμε του Κώστα, να μην κτυπάει την τηλεόραση , με πιο δυνατή φωνή γιατί δεν μας ακούει? (το είπα για να δείξω ότι δεν είναι κάτι τρομερό η φωνή) και μου είπε ναι.

Βέβαια και που φώναξα στον Κωστή δεν κατάφερα και τίποτα (ο μπαινάκης και ο βγαινάκης) αλλά αυτό είναι άλλο θέμα .

Θα το ξανασυζητήσουμε και θα σας γράψω νεωτέρα σας ευχαριστώ και πάλι.

 

ωραια το αντιμετωπισες. το παιδι ετσι ειδε οτι δεν ειναι θυμος η δυνατη φωνη αλλα απλα μια τακτικη

Link to comment
Share on other sites

  • 3 χρόνια μετά...

Καλησπέρα,

 

εχω παρομοιο προβλημα με την κορη μου.Τωρα ειναι 2 μιση χρονων και απο μωρο φοβοταν τους εντονους και αποτομους ηχους.Τωρα που ξεκινησε παιδικο, φοβατε και τις φωνες των αλλων παιδιων ακομα και οταν τραγουδανε δυνατα!!!!Στο σπιτι δεν φωναζουμε ουτε μαλωνουμε,μπορει να της φωναξω εγω οταν κανει καποια αταξια αλλα δεν την νοιαζει και ιδιαιτερα:confused:.Δεν ξερω τη να κανω!!!Καποια συμβουλη παρακαλώ?????

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα,

 

εχω παρομοιο προβλημα με την κορη μου.Τωρα ειναι 2 μιση χρονων και απο μωρο φοβοταν τους εντονους και αποτομους ηχους.Τωρα που ξεκινησε παιδικο, φοβατε και τις φωνες των αλλων παιδιων ακομα και οταν τραγουδανε δυνατα!!!!Στο σπιτι δεν φωναζουμε ουτε μαλωνουμε,μπορει να της φωναξω εγω οταν κανει καποια αταξια αλλα δεν την νοιαζει και ιδιαιτερα:confused:.Δεν ξερω τη να κανω!!!Καποια συμβουλη παρακαλώ?????

 

 

 

Αγαπημένη, μην ανησυχείς. Πολλά νέα ζευγάρια κάνουν το λάθος και μιλάνε στο σπίιτι πολύ πολύ σιγά, αφυσικα χαμηλόφωνα για να μην αναστατώνονται τα μικρά τους, με αποτέλεσμα αυτά να γίνονται υπερευαίσθητα σε ο,τιδήποτε πιο δυνατό απο αυτό που έχουν ήδη μάθει. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι κι εσύ κι ο συζυγος σου να ξεκινήσετε να μιλάτε κανονικά. Να της βάζεις κι εσύ τραγούδια, να τραγουδάς σχετικά δυνατά κι εσύ και ο άντρας σου, έτσι θα καταλάβει πως αφού το κάνουν οι γονείς της στους οποίιους έχει εμπιστοσύνη δεν είναι κάτι κακό. Μην ανησυχείς, θα της περάσει.

Link to comment
Share on other sites

Σ'ευχαριστω πολυ για την απαντηση.Το "αστειο" ειναι οτι ο ανδρας μου δουλευει στη λαικη,ολοι μερα φωναζει, οποτε και στο σπιτι η φωνη του δεν ειναι "σιγανη"!!!!!Μερικες φορες νομιζεις οτι μαλωνει οταν σου μιλαει και παντα του λεω πιο ηρεμα.....!!!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...