ΟΙΔΙΠΟΔΕΙΟ....Ή ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ????

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Διαβαζαμε με το Δημητρη οπως καθε βραδυ πριν κοιμηθουμε ενα παραμυθι.

(εδω και ενα μηνα εχουμε κολλησει στον Πρασινοπασχαλια της Χρυσας Δημουλιδου ).Στο happy end του παραμυθιου λοιπον ο πρασινοπασχαλιας παντρευεται την καλη του και ο φιλος του το σαλιγκαρι επισης την αγαπημενη του σαλιγκαρινα.Η ιστορια του βιβλιου εχει να κανει με τη φιλια και τη διαφορετικοτητα. Στην εικονογραφηση λοιπον της τελευταιας σελιδας δεχνει το σαλιγκαρι σε μια τρυφερη αγκαλια με τη σαλιγκαρινα και αναλογη εικονα με τον πρασινοπασχαλια.Ο Δημητρης με ρωταει πιο επιμονα απο αλλες φορες .

Μαμα πια ειναι αυτη.

Η γυναικα του του απανταω.

Οχι ειναι η μαμα του.

Οχι Δημητρη ειναι η γυναικα του.

Οχι δεν θελω να ειναι η γυναικα του

Γιατι.

Δεν μου αρεσει

Κατι ψελισε οτι τωρα ο πρασινοπασχαλιας και το σαλιγκαρι δεν θα ειναι φιλοι πια....

του εξηγησα οτι θα παραμεινουν φιλοι αλλα συνεχισε να μου λεει οτι αυτη ειναι η μαμα του.

Οχι του ξαναειπα ειναι οπως η μαμα και ο μπαμπας η γυναικα και ο ανδρας της.

Η κουβεντα εμεινε εκει γιατι ειχε περασει η ωρα και επρεπε να κοιμηθουμε.

Ωστοσο με προβληματιζει γιατι και οταν βλεπει τον αντρα μου να με αγκαλιαζει φωναζει οχι οχι και τον χτυπαει.Οχι παντα βεβαια καποιες φορες.Φανταζομαι πως ειναι απολυτα φυσιολογικο αλλα ωστοσο με καποιο τροπο πρεπει να ξεκαθαρισουμε τα πραγματα απλως δεν ξερω τον τροπο.

Η μικρή μας θα γίνει 3 χρονών σε κανέναν μήνα.

Μέχρι περίπου 1/2 χρόνο, όταν έβλεπε εμένα και τον μπαμπά της να αγκαλιαζόμαστε ή να είμαστε τρυφεροί ο ένας με τον άλλον, ερχόταν και με έσμπρωχνε για να φύγω και να μπορεί να έχει τον μπαμπά της σε αποκλειστικότητα.

Βέβαια εμείς όταν την πέρναμε χαμπάρι, ανοίγαμε την αγκαλιά μας για να έρθει και να αγκαλιαστούμε και οι τρεις μαζί.

Εδώ και μισό περίπου χρόνο, όχι μόνο δεν αντιδράει αρνητικά αλλά έρχεται τρέχοντας και χώνεται μόνη της στην αγκαλιά μας...

Βέβαια μετά από δική της ερώτηση επανηλειμένα ("ποιον αγαπάς περισσότερο;; τον μπαμπά (μαμά) ή εμένα;;" της εξηγήσαμε πολλάκις ότι αγαπιόμαστε και μεταξύ μας αλλά πιο πολύ αγαπάμε εκείνην... Δεν ξέρω αν βοήθησε αυτό ή απλά σταμάτησε τυχαία να αντιδράει όπως παλιά...

Πάντως εξακολουθεί να έχει τρομερή αδυναμία στον μπαμπά της (αλλά μάλλον έμαθε να μην ζηλεύει;;

Σοφία

Τελικά όλα τα κοριτσάκια έχουν τρελή αδυναμία στο μπαμπά τους και όλα τα αγοράκια στη μαμά τους ? Συμβαίνει κάτι ανάποδο ? πΧ. Το κοριτσάκι να έχει αδυναμία στη μαμά και το αγοράκι στο μπαμπά? Πείτε και οι υπόλοιπες τις εμπειρίες σας.

Εμένα, Νίκη, η μεγάλη μου, μέχρι τα 3 της χρόνια περίπου είχε σε μένα αδυναμία...Μετά σιγά-σιγά άρχιζαν να αλλάζουν τα πράγματα: από τη μια ο πατέρας της που της έχει τρελή αδυναμία και μπορεί άνετα να τον εκμεταλλέυεται , από την άλλη η εγκυμοσύνη και το μωρό που δε με αφηναν να ασχολούμαι μαζί της όσο ήθελα... Πάντως, ακόμα και τώρα, άλλα πράγματα έχει συνδυάσει με τον μπαμπά (παιχνίδι λόγου χάρη) και άλλα με τη μαμά. Όσο για το αν ζηλεύει, όταν αγκαλιαζόμαστε, αντιδρά περίπου όπως της Ειρήνης: δε νομίζω όμως ότι ζηλεύει τον μπαμπά της, αλλά μαλλον εμένα γιατί λέει "η μαμά είναι δικιά μου". Μια φορά μάλιστα της απαντά ο άνδρας μου:"Εσένα είναι μαμά σου, αλλά εμένα γυναίκα μου" και απαντά η μικρή "και συ είσαι ο γυναίκος της;"

IRINI

καλά έκανες και ξεκαθάρισες ότι έτσι είναι τα πράγματα.

Δηλαδή ακόμα και αν ζηλεύει ή χτυπάει όπως λετε, εσείς πρέπει να ξεκαθαρίζετε ότι το αγαπάτε πάρα πολύ αλλά και οτι αγαπάτε ο ένας τον άλλο - ότι το παιδί δεν μπορεί να πάρει την θέση του άλλου- της μαμάς ή του μπαμπά.

Το ότι θελουν αυτό, είναι μία διαδικασία που συμβαίνει παράλληλα με την ταύτιση του παιδιού, με το αντίστοιχο φύλο του γονιού - τα παιδιά συγκρίνουν τον εαυτό τους με τον γονέα του ίδιου φύλου, μπαίνοντας κάποιες φορές και σε ανταγωνιστικό ρόλο.

ΙRINI ο γιός σου ίσως συνδύασε το γεγονός ότι όταν μεγαλώσει θα πρέπει να σε αποχωριστεί και να βρεί άλλη γυναίκα και για αυτό να είπε όχι, αυτή δεν είναι η γυναίκα του (άλλο πρόσωπο) αλλά η μαμά του... οπότε μπορείς να τον ρωτήσεις αν ήταν αυτός ο σαλιγκαράκης θα ήθελε να έχει την μαμά του?

μπορείς να του πείς ότι ο σαλιγκαράκης όταν ήταν παιδάκι και εκείνος ήθελε την μαμά του,...

αλλά μετά απο πολλά πολλά πολλά χρόνια - που πήγε στο μεγάλο σχολείο, μετά πήγε στο πολύ μεγάλο σχολείο, και πήγε να δουλέψει, και μετά μεγάλωσε και δεν ήθελε πιά τη μαμά του,

- ήθελε να έχει μία γυναίκα - όπως είχε και ο μπαμπάς του τη μητέρα του.

επικέντρωσε περισσότερο στο γεγονός ότι ίσως φοβάται μή σε χασει επειδή θα μεγαλώσει.

δηλαδή μήν του λές ότι "όταν μεγαλώσεις θα πηγαίνεις μόνος σου σχολείο" κτλ.......

μία ερμηνεία είναι και αυτή, για να δούμε αν είναι αυτό.

Το Σάββατο είμαστε το μεσημέρι ξαπλωμένοι όλοι στο κρεββάτι.. Ο Δημήτρης στη μεση με πιάνει αγκαλια απο το λαιμό κανονικά και μου λέει 'γυναίκα μου' αλλά με χιούμορ και χρώμα στη φωνή του... ξέρει ότι εκείνη την ώρα μου κανει πλάκα... Τι γυναίκα σου ρε του λέει ο πατέρα του? Γυναίκα μου είναι.. Εσυ οταν μεγαλώσεις θα βρείς δικιά σου.... και ο Δημήτρης... Και τώρα η δικιά μου που είναι????????????????

Το άλλο το κουφό.........που και που τον πιάνει να με φιλήσει στο στόμα!! Επειδή δεν τον αφήνω με κολπάκια να το κάνει είτε τον γαργαλάω, είτε παίζοντας γυρνάω απο την άλλη κλπ τι κανει ρε παιδια??????????????????? μου κρατάει τα χιλια του με τα δακτυλα του δείκτη και αντιχειρα και με φιλάει..................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

E!!! Σοφία μήπως γνωρίζονται οι κανακάριδες μας??? Και ο Αναστάσης το ίδιο!

Δεν ξέρω αν γνωρίζονται αλλά απανταχού θηλυκά βορρά και νότου.... Τρέμετε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!