Γιατι το κανω αυτο στον εαυτο μου?θελω ψυχολογικη στηριξη

Γεια σας κοριτσια νεα στην ομαδα σας ειμαι 20 χρονων και ειμαι αρραβωνιασμενη. Ειπαμε να κανουμε πολιτικο γαμο τωρα το καλοκαιρι αλλα δεν το κανονισαμε κιολας γιατι ειπαμε να κανουμε κατευθειαν γαμο-βαφτιση οταν με το καλο ερθει το μωρο. Προσπαθουμε αυτο το μηνα ειναι δηλαδη ο πρωτος μας μηνας!! Το κακό είναι οτι πηγαινω ακομα στη σχολη την οποια δε με νοιαζει να την τελειωσω αμεσως. Θα ηθελα να κανω ενα μωρο και να την συνεχισω μετα. Φοβαμαι ομως πως θα το πω στην μανα μου οταν με το καλο ειμαι εγκυος και στην γιαγια μου(στην μαμα της) γιατι ειναι τοσο μα τοσο "ψυχωτικες" με τη σχολη. Δε θελω και εσεις να με μαλωσετε και να με πειτε για την σχολη οτι δεν πρεπει να την αφησω και τα λοιπα γιατι τα ακουω συνεχεια και βαρεθηκα. Για αλλες γυναικες οπως εμενα σημαντικα ειναι αλλα πραγματα οπως ενα μωρο. Ξεκινησαμε προσπαθειες και δεν το ειπαμε εννοειται σε κανεναν και οταν με το καλο ερθει ειμαι σιγουρη επειδη ειμαι εντελως "φοβιτσιαρα" οτι θα πω οτι ηταν λαθος, ενω το μωρο μας θα ερθει απο την αγαπη και την επιθυμια μας και δεν θα ειναι ατυχημα, αλλα ετσι θα αφησω να καταλαβουν. Πως το κανω αυτο στον εαυτο μου ρε κοριτσια?Γιατι ενω ειμαι 20 χρονων πλεον ζω μονη με τον αντρα μου "φοβαμαι" ακομα την μανα μου και πως θα της το πω?

Απο δουλεια πως πατε; Θελω να πω οτι ισως φοβασαι να της το πεις γιατι οικονομικα εξαρτασαι ακομα απο τη μαμα σου. Αλλιως δεν εχεις λογο να φοβασαι αν εισαι αυτονομη. Παντως δεν σε πηραν και τα χρονια και καλα λεει η μαμα σου να τελειωσεις πρωτα τη σχολη (ασχετα αν εσυ εχεις βαρεθει οπως λες να το ακους). Ζησε τη ζωουλα σου τωρα οσο μπορεις χωρις σκοτουρες και εννοιες και αργοτερα θα ερθει και το μωρακι. Μητερα θα εισαι για μια ζωη-ξενοιαστη φοιτητρια ομως οχι. Φιλικα.

Αχ βρε κοριτσάκι μου, σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί αυτά τα συναισθήματα τα έχουν και άλλοι και ας είναι αρκετά χρόνια μεγαλύτεροί σου...

Είναι πολύ λογικό να "φοβάται" η μαμά σου να μην παρατήσεις την σχολή σου. Απο την άλλη όμως, δεν θα σε άφηνε και απο τόσο μικρή να αρραβωνιαστείς. Θέλω να πω με αυτό, οτι σίγουρα έχει στο μυαλό της, οτι κάποια στιγμή θα γίνεις εσύ μητερα και αυτή γιαγιά. Τώρα, αυτή τη στιγμή εσείς την επιλέγεται και οχι αυτή.

Για μένα, το πιο σωστό είναι να παντρευτείς. Και θα έλεγα θρησκευτικό γάμο, αλλά αυτό είναι δικό σας θέμα.

Όταν μια γυναίκα παντρεύεται, τότε αυτός που ορίζει τη ζωή της είναι ο άντρας της και όχι οι γονείς της.

Όσο είσαι αρραβωνιασμένη, νομίζουν οτι έχουν δικαιώματα ακόμη πάνω σου. Λάθος και αυτό, αλλά έτσι ειμαστε εμείς οι Έλληνες γονείς. Υπερπροστατευτικοί. Βάζω και εμένα μέσα γιατί απλά δεν έχω γίνει ακόμη μαμά και δε θέλω να πέσω σε ατόπημα!

Μήπως όμως να ερευνήσεις αν υπάρχει μέσα σου κάποια υποθάλπουσα ελπίδα να έρθει ένα παιδί και σιγά-σιγά..... να ξεχαστεί η σχολή;

Και τέλος, μια συμβουλή: να ξέρεις οτι μετά το παιδί, θα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Οχι, ακατόρθωτα, αλλά πολύ δύσκολα.

Eίναι όπως τα λένε τα κορίτσια πιο πάνω. Μην τρελλαίνεσαι τόσο, είναι λογικό η μαμά σου να θέλει να τελειώσεις τη σχολή σου και να ανεξαρτητοποιηθείς πριν κάνεις μωρό. Μπορείς να την κατηγορήσεις, ειδικά δεδομένης της κρίσης που περνάει η χώρα μας τελευταία?

Επίσης οι παλιές έλεγαν το εξής: μην κάνεις μωρό κατευθείαν μετά το γάμο. Άσε κάνα χρόνο να περάσει... παλιές είναι, κάτι θα ήξεραν

Δεν περιμενα κοριτσια να με πειτε τα ιδια. Εγω ομως δε συμφωνω με την ηλικια μανα γινεσαι οταν το νιωθεις οχι οταν πρεπει. Δεν υπαρχουν "πρεπει" σε αυτο. Απο παντου ακουω οτι θα πρεπει να τελειωσεις τη σχολη σου, μετα το γαμο να μεινετε και λιγο μονοι, να περασεις οσο πιο πολυ σαν φοιτητρια μπορεις. Δεν το θεωρω σωστο, το μωρο το κανεις οταν το νιωθεις και οχι μετα απο ολα αυτα, ξενυχτια παρτι γκομενους και τα λοιπα. Ειναι ενα μεγαλο ατοπημα θεωρω απο οσους το ακουω. Πολλες το εκαναν και εφτασαν 30 φευγα και δεν καταφεραν να κανουν μωρο. Εγω ομως θελω τωρα ειναι αυτο που λενε οτι κατι ξυπνησε μεσα σου. Ε εμενα ξυπνησε πολυ καιρο πριν αλλα τωρα φουντωσε αυτο το συναισθημα. Ειμαι σε πολη που δεν εχει φοιτητες η σχολη μου ειναι μιση ωρα μακρια οποτε φοιτητικη ζωη δεν κανω ουτως η αλλως γιατι εμεινα στην πολη μου. Και φοιτητικη ζωη να εκανα παλι δεν θα εβγαινα θα εκανα οτι κανω τωρα,να ειμαι με τον αντρα μου πιο πολυ σπιτογατοι και να πηγαινουμε στα ξαδερφια του που και οι δυο εχουν μωρα. Ο αντρας μου ειναι 26 και μην σας πω οτι θελει πιο πολυ απλα δε θελει να σκεφτεται το τι θα ακουσει απο τη μανα μου.

Οσον αφορα τα λεφτα δεν εχουμε κανενα προβλημα, οικονομικα ειμαστε εντελως ανεξαρτητοι.

Για τη σχολη.....ακουω ολοι να λενε ας εχεις ενα χαρτι στα χερια σου...μα αν το εχω και δεν εχω σκοπο να το χρησιμοποιησω ποτε?δεν τρελαινομαι για τη σχολη να σας πω την αληθεια αλλα θα τη συνεχισω και μετα το μωρο αν θα ερθει....ενταξει αμα ερθει δε σημαινει οτι θα κλειδωθω μεσα και δε θα μπορω να σπουδασω. Μετα απο 1-2 χρονια μπορω ανετα να παω....Αλλα δε θα χασω τη ζωη μου τα φοιτητικα χρονια οπως λενε γιατι πολυ απλα δε τα ζω και να υπηρχαν αυτα τα χρονια δε θα τα περνουσα ως φοιτητρια γιατι δεν ανηκω σε αυτην την κατηγορια....

Κοίτα να δεις τώρα!!!Πόσα μου θύμισες!!!!!!

Η αδερφή μου η μικρή αρραβωνιάστηκε κι αυτή μικρή σαν κι εσένα ενώ ήταν ακόμα στη σχολή....την έπιασε στο μπουρ-μπουρ ο σύζυγος να κάνουν παιδί και ξαφνικά μαθαίνουμε οτι...Ω! παράτησε τη σχολή!!!Επειδή της είπε ο γαμπρός μου να μην "ανησυχεί" κι οτι εκείνος θα δουλεύει για όλους!!!

Ήρθε το παιδί κι ο γάμος κι εκείνη δούλευε πωλήτρια-ενω θα μπορούσε να έχει ένα ωραιότατο γραφειάκι και κανένα αφεντικό πάνω απο το κεφάλι της-κι εκείνος παράτησε τη δουλειά έτρωγε τα έτοιμα του γάμου κι αυτά που έβγαζε η αδερφή μου και αξιώθηκε μετά απο 3 χρόνια φέτος να δουλέψει σε περίπτερο αφού η δουλειά της αδερφής μου με την κρίση είναι πια επίφοβη...

Ειλικρινά σου εύχομαι να μην πάθεις τα ίδια...αλλά ακόμα κι αν βιάζεσαι να κάνεις το παιδί σου μπορείς να γράφεσαι στη σχολή σου,να ανανεώνεις τα εξάμηνά σου και σιγά-σιγά να πάρεις και το πτυχίο σου...θέλει κόπο βέβαια αν συνδυαστεί με οικογένεια αλλά μιας και αποφάσισες μικρή-μικρή να μπεις στα βάσανα του γάμου και της μητρότητας είμαι σίγουρη οτι θα τα καταφέρεις!!

Δεν περιμενα κοριτσια να με πειτε τα ιδια. Εγω ομως δε συμφωνω με την ηλικια μανα γινεσαι οταν το νιωθεις οχι οταν πρεπει. Δεν υπαρχουν "πρεπει" σε αυτο. Απο παντου ακουω οτι θα πρεπει να τελειωσεις τη σχολη σου, μετα το γαμο να μεινετε και λιγο μονοι, να περασεις οσο πιο πολυ σαν φοιτητρια μπορεις. Δεν το θεωρω σωστο, το μωρο το κανεις οταν το νιωθεις και οχι μετα απο ολα αυτα, ξενυχτια παρτι γκομενους και τα λοιπα. Ειναι ενα μεγαλο ατοπημα θεωρω απο οσους το ακουω. Πολλες το εκαναν και εφτασαν 30 φευγα και δεν καταφεραν να κανουν μωρο. Εγω ομως θελω τωρα ειναι αυτο που λενε οτι κατι ξυπνησε μεσα σου. Ε εμενα ξυπνησε πολυ καιρο πριν αλλα τωρα φουντωσε αυτο το συναισθημα. Ειμαι σε πολη που δεν εχει φοιτητες η σχολη μου ειναι μιση ωρα μακρια οποτε φοιτητικη ζωη δεν κανω ουτως η αλλως γιατι εμεινα στην πολη μου. Και φοιτητικη ζωη να εκανα παλι δεν θα εβγαινα θα εκανα οτι κανω τωρα,να ειμαι με τον αντρα μου πιο πολυ σπιτογατοι και να πηγαινουμε στα ξαδερφια του που και οι δυο εχουν μωρα. Ο αντρας μου ειναι 26 και μην σας πω οτι θελει πιο πολυ απλα δε θελει να σκεφτεται το τι θα ακουσει απο τη μανα μου.

 

Οσον αφορα τα λεφτα δεν εχουμε κανενα προβλημα, οικονομικα ειμαστε εντελως ανεξαρτητοι.

 

Για τη σχολη.....ακουω ολοι να λενε ας εχεις ενα χαρτι στα χερια σου...μα αν το εχω και δεν εχω σκοπο να το χρησιμοποιησω ποτε?δεν τρελαινομαι για τη σχολη να σας πω την αληθεια αλλα θα τη συνεχισω και μετα το μωρο αν θα ερθει....ενταξει αμα ερθει δε σημαινει οτι θα κλειδωθω μεσα και δε θα μπορω να σπουδασω. Μετα απο 1-2 χρονια μπορω ανετα να παω....Αλλα δε θα χασω τη ζωη μου τα φοιτητικα χρονια οπως λενε γιατι πολυ απλα δε τα ζω και να υπηρχαν αυτα τα χρονια δε θα τα περνουσα ως φοιτητρια γιατι δεν ανηκω σε αυτην την κατηγορια....

Τα "πρέπει" συνήθως έχουν μια η λογική. Η λογική λέει ότι εάν κάνεις τώρα ένα παιδάκι, πιο πιθανό είναι ότι δεν πρόκειται να τελειώσεις την σχολή σου. Από τα λεγόμενα σου δεν σε απασχολεί και ιδιαίτερα το θέμα σχολής, μάλλον θέλεις να γίνει μητέρα και νοικοκυρά. Δεν διάβασα εάν εργάζεσαι. Οι γονείς σου σου λένε για την σχολή γιατί είναι ένα εφόδιο.

Δυστυχώς στην ζωή δεν μας έρχονται όλα όπως τα θέλουμε, μπορεί τώρα να είσαι είστε ερωτευμένη και ευτυχισμένη με τον σύντροφό σου, δεν ξέρεις όμως πως θα είστε σε 5, 8 χρόνια......Νομίζω καταλαβαίνεις αυτό που σου λέω.

Είσαι μικρούλα ακόμη, δεν σου μιλάω για γκόμενους και ξενύχτια. άλλωστε και εγώ είμαι με τον άντρα μου απο τα 18 μου, αλλά σπουδάσαμε, φτιάξαμε το σπίτι μας, στρώσαμε τις δουλειές μας παντρευτήκαμε και τώρα έχουμε έναν μπεμπουλη κούκλο. Δεν χρειάζεται να πας 30 για να τα κάνεις όλα αυτα. Έχουμε ζήσει ωραίες στιγμές, ταξίδια, διακοπές, βόλτες και όλα τα ωραία. τώρα με τον μωρό δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά γιατί είναι ακόμα μικρούλης αλλά δεν μας νοιάζει γιατί τα ζήσαμε αυτά, έχουμε χορτάσει, δεν έχουμε απωθημένα.

Σου εύχομαι να πάρεις την σωστή απόφαση, έτσι ώστε μια μέρα να μην κατηγορείς τους άλλους που δεν σε άφησαν να κάνεις αυτά που θέλεις. Εάν θέλεις να γίνεις μανούλα θα πρε΄πει να είσαι δυνατή και αποφασιστική !!! Σκέψου τα, συζητησέ τα και πάρε τις αποφασεις που σε εκφράζουν !!!

Η ζωή είναι δική σου !!!!

Εγώ θα ήθελα να σε ρωτήσω αν αυτό που σπουδάζεις είναι αυτό που ονειρευόσουν...Επίσης έχεις ακίνητο ή άλλη περιουσία στο όνομα σου, είσαι οικονομικά εξασφαλισμένη δηλαδή;

Αν κάτι με εκνευρίζει πολύ είναι όταν λέμε ότι μια κατάσταση θα εξελιχθεί άσχημα επειδή κάποιοι άντρες αποδείχθηκαν ανεπαρκείς...Δεν το δέχομαι αυτό, εσύ ξέρεις τι άντρα έχεις δίπλα σου και δέχομαι ότι του έχεις εμπιστοσύνη ότι θα σας φροντίσει (εσένα και το μωρό σας όταν έρθει)!

Δυστυχώς την έχεις πατήσει κι εσύ από τα αμέτρητα σίριαλ που δείχνουν ότι μόλις έρχεται το εγγονάκι πέφτουν όλοι στα πατώματα από χαρά και ξεχνιούνται όλες οι προστριβές...Ε, η ζωή δεν είναι έτσι και όσο πιο σύντομα το καταλάβεις τόσο πιο ήρεμη θα είσαι...

Γι'αυτό ξέχνα τι λέει η μάνα σου, η θεία σου, ο περιπτεράς σου και ζήσε αυτή την πανέμορφη στιγμή της ζωής σου...

Φοβασαι την μαμα σου ή απλα δεν θελεις να ακους την γκρινια της αν της ανακοινωσεις οτι εισαι εγκυος; Και αφου το εχετε αποφασισει με τον ανδρα σου και ειστε και οικονομικα ανεξαρτητοι τοτε προχωρα...αν και θα σε συμβουλευα να περιμενεις λιγο (τελειωσε τη σχολη) και μετα. Ποιος στα αληθεια ο λογος να βιαστεις τοσο; Λες οτι δε σε νοιαζει η σχολη αλλα απο την αλλη θελεις και να την τελειωσεις καποια στιγμη στο μελλον. Και μωρακι θελεις να κανεις γιατι απο οτι καταλαβα ζεις μια ηρεμη ζωη και συναναστρεφεσαι με ατομα που ηδη εχουν μωρακια οποτε ισως μπαινεις στην διαδικασια συγκρισης. Ισως και να εχεις 'βαρεθει' τη ζωη που κανεις και θελεις να της δωσεις νοημα (χωρις παρεξηγηση-δεν ξερω αν γινομαι αντιληπτη). Αν πραγματικα το θελετε τοσο πολυ και νιωθετε ωριμοι για ενα τετοιο βημα τοτε καλως να ερθει το μωρακι.

Για τη σχολη.....ακουω ολοι να λενε ας εχεις ενα χαρτι στα χερια σου...μα αν το εχω και δεν εχω σκοπο να το χρησιμοποιησω ποτε?δεν τρελαινομαι για τη σχολη να σας πω την αληθεια αλλα θα τη συνεχισω και μετα το μωρο αν θα ερθει....ενταξει αμα ερθει δε σημαινει οτι θα κλειδωθω μεσα και δε θα μπορω να σπουδασω. Μετα απο 1-2 χρονια μπορω ανετα να παω....Αλλα δε θα χασω τη ζωη μου τα φοιτητικα χρονια οπως λενε γιατι πολυ απλα δε τα ζω και να υπηρχαν αυτα τα χρονια δε θα τα περνουσα ως φοιτητρια γιατι δεν ανηκω σε αυτην την κατηγορια....

Καλά το φαντάστηκα λοιπον.

Πάντως, στο ξαναλέω, μετά θα είναι πιο δύσκολα. Φαντάσου τώρα, χωρίς υποχρεώσεις, και δεν σου αρέσει. Μετά θα έχεις και σοβαρή δικαιολογία.

Καλή επιλογή, γιατί δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα απο το να είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας και τις επιλογές μας!

Εγώ θα ήθελα να σε ρωτήσω αν αυτό που σπουδάζεις είναι αυτό που ονειρευόσουν...Επίσης έχεις ακίνητο ή άλλη περιουσία στο όνομα σου, είσαι οικονομικά εξασφαλισμένη δηλαδή;

 

Αν κάτι με εκνευρίζει πολύ είναι όταν λέμε ότι μια κατάσταση θα εξελιχθεί άσχημα επειδή κάποιοι άντρες αποδείχθηκαν ανεπαρκείς...Δεν το δέχομαι αυτό, εσύ ξέρεις τι άντρα έχεις δίπλα σου και δέχομαι ότι του έχεις εμπιστοσύνη ότι θα σας φροντίσει (εσένα και το μωρό σας όταν έρθει)!

 

Δυστυχώς την έχεις πατήσει κι εσύ από τα αμέτρητα σίριαλ που δείχνουν ότι μόλις έρχεται το εγγονάκι πέφτουν όλοι στα πατώματα από χαρά και ξεχνιούνται όλες οι προστριβές...Ε, η ζωή δεν είναι έτσι και όσο πιο σύντομα το καταλάβεις τόσο πιο ήρεμη θα είσαι...

 

Γι'αυτό ξέχνα τι λέει η μάνα σου, η θεία σου, ο περιπτεράς σου και ζήσε αυτή την πανέμορφη στιγμή της ζωής σου...

Χριστινακι οχι δεν ειναι αυτο που ονειρευομουν. Ημουν μαθητρια του 19 και κατι αλλα στο λυκειο βαρεθηκα να διαβαζω εκανα την επανασταση μου και στις πανελληνιες δεν εγραψα καλα. Και η μανα μου δεν με αφησε να δηλωσω σχολες σε αλλη πολη μονο εδω κοντα οποτε δεν ειχα επιλογη διαλεξα μια στην τυχη.

Απο περιουσιακα στοιχεια ναι εχω ενα σπιτι πανω απο 100 τ.μ. γραμμενο πανω μου.

Χριστινακι οχι δεν ειναι αυτο που ονειρευομουν. Ημουν μαθητρια του 19 και κατι αλλα στο λυκειο βαρεθηκα να διαβαζω εκανα την επανασταση μου και στις πανελληνιες δεν εγραψα καλα. Και η μανα μου δεν με αφησε να δηλωσω σχολες σε αλλη πολη μονο εδω κοντα οποτε δεν ειχα επιλογη διαλεξα μια στην τυχη.

 

Απο περιουσιακα στοιχεια ναι εχω ενα σπιτι πανω απο 100 τ.μ. γραμμενο πανω μου.

Οταν τα κορίτσια λένε περιουσία εννοούν κάτι που να σου αποφέρει εισόδημα, έτσι ωστε να είσαι οικονομικά ανεξάρτητη.Ενα παιδί έχει έξοδα και υποχρεώσεις, και καλο ειναι να είσαι έτοιμη να ανταπεξέλθεις σε αυτά.

Συγγνώμη αν σε στενοχωρήσω, αλλά αυτά που σου λέει η μαμά σου δεν είναι παράλογα...

Καλό είναι να ζήσεις λίγο την σχέση σου με τον αγαπημένο σου ως ζευγάρι πριν αποφασίσετε να κανετε οικογένεια. Δεν υπάρχει τίποτα που να σας κάνει να βιάζεστε.Μανούλα δεν μπορείς να γίνεις μόνο μέχρι τα 20 ή τα 30.

Το να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο δεν είναι απλή υπόθεση.Είναι (ή θα έπρεπε να είναι) πολύ μεγάλη ευθύνη, τα δεδομένα σου θα αλλάξουν πολύ και για πάντα.Πρέπει να είσαι έτοιμη για αυτό.Να είσαι δυνατή και όσο το δυνατόν περισσότερο σίγουρη οτι εξίσου δυνατός και υπεύθυνος είναι και ο σύντροφος σου.

Βρε κοπέλα μου, θεωρείς ακόμη(!) οτι έκανες "επανάσταση" που δεν διάβαζες στο Λύκειο;

Χριστινακι οχι δεν ειναι αυτο που ονειρευομουν. Ημουν μαθητρια του 19 και κατι αλλα στο λυκειο βαρεθηκα να διαβαζω εκανα την επανασταση μου και στις πανελληνιες δεν εγραψα καλα. Και η μανα μου δεν με αφησε να δηλωσω σχολες σε αλλη πολη μονο εδω κοντα οποτε δεν ειχα επιλογη διαλεξα μια στην τυχη.

 

Απο περιουσιακα στοιχεια ναι εχω ενα σπιτι πανω απο 100 τ.μ. γραμμενο πανω μου.

Είναι πολύ καλό που έχεις ένα σπίτι!

Εγώ αν και πτυχιούχος ΑΕΙ και στη σχολή που ονειρευόμουν, και πάλι δεν είμαι ικανοποιημένη από αυτό...Κι εγώ αντί για καριέρα προτιμώ την οικογένεια (εγώ βέβαια είμαι 27)...Αλλά, αν μπορούσα οικονομικά θα είχα κάνει οικογένεια από τα 23 (εγώ τότε το ένιωσα)....Καταλαβαίνω πως είναι να νιώθεις μάνα, χωρίς να έχεις κάνει παιδί ακόμα...

Ο άντρας σου τι σου λέει;Να μεγαλώσεις τα παιδιά σας και να δουλεύει αυτός;Είναι δηλαδή παραδοσιακός;(έτσι είναι ο δικός μου)

Aφού το πήρες απόφαση και δεν ακούς κανέναν ( και καλά κάνεις), τι κάθεσαι και χολοσκάς και το συζητάς περαιτέρω το θέμα; Είναι λογικό να ακούσεις διαφορετικά πράγματα από αυτά που θες να ακούσεις, γιατί είσαι ακόμη πολύ μικρή. Εγώ ξέρεις τι φοβάμαι; Μήπως συνεχίζεις ακόμη την "επανάσταση" που ξεκίνησες με λάθος τρόπο στο Λύκειο και με αυτό τον τρόπο θες να πικάρεις μαμά και γιαγιά! Αυτό να κοιτάξεις μόνο. Αν θες το μωρό για λάθος λόγους ( πχ ευκαιρία να σταματήσω μια σχολή που δεν μ' αρέσει και να την τελειώσω όποτε....., ευκαιρία να τσαντίσω την μάνα μου, ευκαιρία να μην με πρήζουν κτλ), τότε να μην το προχωρήσεις. Αν το θες πραγματικά, κάντο, αλλά μην αφήνεις την σχολή σου. Φίλη μου 37 χρονών (γριά για σένα) έγκυος και να δουλεύει, παρακολουθεί μαθήματα στη σχολή της και σε πληροφορώ , διαπρέπει. Ολα γίνονται, αρκέι να το θέλουμε.

αν πραγματικα ησουν ετοιμη να γινεις μανα δεν θα υπολογιζες τιποτα Σωστα σου λεει η μητερα σου οτι πρεπει να τελειωσεις τις σπουδες κι αν τελικα δεν θες δουλεψε για μερικα χρονια , μεινε με το συντροφο σου να δεις πως θα τα πατε γιατι ειστε νεοι και οι δυο, ζηστε τη ζωουλα σας και δεν λεω να περασει μια δεκαετια λιγα χρονακια και μετα βλεπετε. Οσες ειναι ετοιμες να γινουν μαμαδες πιστεψε με δεν ρωτανε κανενα και δεν φοβουνται αντιδρασεις του περιβαλλοντος τους, συνηθως αυτο συμβαινει σε μικρες ηλικιες, καλη ωρα οπως εσυ λογω ανωριμοτητας. Μην περιμενεις εδω ν ακουσεις αυτα που θες κι αν οντως το θες πολυ εμεις εδω περισσευουμε. Μην επαναστατεις ομως εις βαρος ενος παιδιου. Αν τωρα κανεις παιδια και δεν δουλεψεις, δεν βγεις δεν κανεις τιποτα στα 30 σου θα εχεις βαρεθει , κουραστει και τοτε τι επανασταση θα κανεις? τωρα αν παρολα αυτα εισαι ετοιμη μη φοβασαι τιποτα και με το καλο!

Δεν περιμενα κοριτσια να με πειτε τα ιδια. Εγω ομως δε συμφωνω με την ηλικια μανα γινεσαι οταν το νιωθεις οχι οταν πρεπει. Δεν υπαρχουν "πρεπει" σε αυτο. Απο παντου ακουω οτι θα πρεπει να τελειωσεις τη σχολη σου, μετα το γαμο να μεινετε και λιγο μονοι, να περασεις οσο πιο πολυ σαν φοιτητρια μπορεις. Δεν το θεωρω σωστο, το μωρο το κανεις οταν το νιωθεις και οχι μετα απο ολα αυτα, ξενυχτια παρτι γκομενους και τα λοιπα. Ειναι ενα μεγαλο ατοπημα θεωρω απο οσους το ακουω. Πολλες το εκαναν και εφτασαν 30 φευγα και δεν καταφεραν να κανουν μωρο. Εγω ομως θελω τωρα ειναι αυτο που λενε οτι κατι ξυπνησε μεσα σου. Ε εμενα ξυπνησε πολυ καιρο πριν αλλα τωρα φουντωσε αυτο το συναισθημα. Ειμαι σε πολη που δεν εχει φοιτητες η σχολη μου ειναι μιση ωρα μακρια οποτε φοιτητικη ζωη δεν κανω ουτως η αλλως γιατι εμεινα στην πολη μου. Και φοιτητικη ζωη να εκανα παλι δεν θα εβγαινα θα εκανα οτι κανω τωρα,να ειμαι με τον αντρα μου πιο πολυ σπιτογατοι και να πηγαινουμε στα ξαδερφια του που και οι δυο εχουν μωρα. Ο αντρας μου ειναι 26 και μην σας πω οτι θελει πιο πολυ απλα δε θελει να σκεφτεται το τι θα ακουσει απο τη μανα μου.

 

Οσον αφορα τα λεφτα δεν εχουμε κανενα προβλημα, οικονομικα ειμαστε εντελως ανεξαρτητοι.

 

Για τη σχολη.....ακουω ολοι να λενε ας εχεις ενα χαρτι στα χερια σου...μα αν το εχω και δεν εχω σκοπο να το χρησιμοποιησω ποτε?δεν τρελαινομαι για τη σχολη να σας πω την αληθεια αλλα θα τη συνεχισω και μετα το μωρο αν θα ερθει....ενταξει αμα ερθει δε σημαινει οτι θα κλειδωθω μεσα και δε θα μπορω να σπουδασω. Μετα απο 1-2 χρονια μπορω ανετα να παω....Αλλα δε θα χασω τη ζωη μου τα φοιτητικα χρονια οπως λενε γιατι πολυ απλα δε τα ζω και να υπηρχαν αυτα τα χρονια δε θα τα περνουσα ως φοιτητρια γιατι δεν ανηκω σε αυτην την κατηγορια....

Νομίζω οτι θα συμφωνήσω μαζί σου . Από την στιγμή που είναι αρραβωνιασμένη τί ξέγνοιαστη φοιτητική ζωή θα κάνει ρε παιδιά? Όλη η ξεγνοιασια της παρέας μας ήταν το "¨κυνήγι γκόμενου" ή οι μαλακίες που κάναμε όσο όμως ήμασταν ελεύθερες . ΄΄Απαξ και έχεις σοβαρή σχέση , δεν νομίζω οτι ζεις και τόσο ξέγνοιαστη φοιτητική ζωή . Βέβαια τα κορίτσια έχουν δίκιο οτι όταν μεγαλώνεις , είναι πολύ δύσκολο πλέον να τελειώσεις την σχολή που ξεκίνησες και πίστεψέ με απαιτεί πολύ περισσότερες θυσίες . Εγω ξεκίνησα το μεταπτυχιακό μου με ένα παιδί που μόλις είχε γεννηθεί . Να φανταστείς οτι είμαι φοιτήτρια εξ αποστάσεως (Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο) και πάλι ζορίζομαι . Θα τα καταφέρω , όμως , είμαι σίγουρη . Ακόμη κι αν αργήσω . Μετάνιωσα που δεν είχα το μυαλό και την ωριμότητα που έχω τώρα πριν καμιά 10 χρόνια . Αλλά επειδή τα έχω παρατήσει πολλές φορές σε άλλα θέματα τώρα δεν θα μου κάνω την χάρη . Αν είσαι πραγματικά , λοιπόν , διατεθειμένη να ξυπνάς πριν από τους άλλους και να κοιμάσαι μετά από τους άλλου ( άντρα+ παιδί) , να έχεις κάνει τις δουλείες σου και να πρέπει να κάτσεις να διαβάσεις και ακολουθήσεις χρονοδιαγράμματα , τότε θα τα καταφέρεις . Διαφορετικά , φοβάμαι οτι απλά θέλεις δικαιολογία για να απαγκιστρωθείς . Σε αυτήν την περίπτωση , είναι κρίμα . Όπως και να έχει την τελευταία κουβέντα θα την πεις εσύ . Καλή τύχη σου εύχομαι όποια κι αν είναι η απόφασή σου...

Οταν τα κορίτσια λένε περιουσία εννοούν κάτι που να σου αποφέρει εισόδημα, έτσι ωστε να είσαι οικονομικά ανεξάρτητη.Ενα παιδί έχει έξοδα και υποχρεώσεις, και καλο ειναι να είσαι έτοιμη να ανταπεξέλθεις σε αυτά.

Συγγνώμη αν σε στενοχωρήσω, αλλά αυτά που σου λέει η μαμά σου δεν είναι παράλογα...

Καλό είναι να ζήσεις λίγο την σχέση σου με τον αγαπημένο σου ως ζευγάρι πριν αποφασίσετε να κανετε οικογένεια. Δεν υπάρχει τίποτα που να σας κάνει να βιάζεστε.Μανούλα δεν μπορείς να γίνεις μόνο μέχρι τα 20 ή τα 30.

Το να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο δεν είναι απλή υπόθεση.Είναι (ή θα έπρεπε να είναι) πολύ μεγάλη ευθύνη, τα δεδομένα σου θα αλλάξουν πολύ και για πάντα.Πρέπει να είσαι έτοιμη για αυτό.Να είσαι δυνατή και όσο το δυνατόν περισσότερο σίγουρη οτι εξίσου δυνατός και υπεύθυνος είναι και ο σύντροφος σου.

διαφωνώ όμως και με αυτήν την λογική. Τί πάει να πεί δηλαδή οτι δεν χρειάζεται βιασύνη?Δυσυτχώς ή ευτυχώς ποτέ κανείς δεν ξέρει τί μπορεί να του συμβεί μερικά χρόνια μετά . Έκανα το 1ο μου παιδί και μετά παρουσίασα για κάποιο διάστημα ( και ίσως πάλι τώρα-περιμένω τα αποτελέσματα των εξετάσεων) υπερθυρεοειδισμό . Ο γιατρός μου είπε να περιμένω να ρυθμιστεί ο θυροειδής για να ξαναπροσπαθήσω για παιδί , παρόλο που η ποσότητα φαρμάκου που έπαιρνα ήταν πολύ μικρή . Θέλω να πω με αυτήν τη προσωπική εμπειρία , οτι αν και ο άντρας μου καταλάβαινε οταν του έλεγα οτι θέλω 2ο παιδί σε ηλικία που να αντέχω να κάνω πράγματα μαζί του και προτού κάτι περίεργο εμφανιστεί , ίσως να περιμέναμε κι άλλο παιδάκι . Κι όχι να αγχώνομαι τώρα αν θα μπορέσω να κάνω και πότε . Δεν είναι ρε κορίτσια το μωρό πακέτο ντελίβερι να το έχεις όποτε θές, δυστυχώς.....

Κοίτα να δεις τώρα!!!Πόσα μου θύμισες!!!!!!

Η αδερφή μου η μικρή αρραβωνιάστηκε κι αυτή μικρή σαν κι εσένα ενώ ήταν ακόμα στη σχολή....την έπιασε στο μπουρ-μπουρ ο σύζυγος να κάνουν παιδί και ξαφνικά μαθαίνουμε οτι...Ω! παράτησε τη σχολή!!!Επειδή της είπε ο γαμπρός μου να μην "ανησυχεί" κι οτι εκείνος θα δουλεύει για όλους!!!

Ήρθε το παιδί κι ο γάμος κι εκείνη δούλευε πωλήτρια-ενω θα μπορούσε να έχει ένα ωραιότατο γραφειάκι και κανένα αφεντικό πάνω απο το κεφάλι της-κι εκείνος παράτησε τη δουλειά έτρωγε τα έτοιμα του γάμου κι αυτά που έβγαζε η αδερφή μου και αξιώθηκε μετά απο 3 χρόνια φέτος να δουλέψει σε περίπτερο αφού η δουλειά της αδερφής μου με την κρίση είναι πια επίφοβη...

Ειλικρινά σου εύχομαι να μην πάθεις τα ίδια...αλλά ακόμα κι αν βιάζεσαι να κάνεις το παιδί σου μπορείς να γράφεσαι στη σχολή σου,να ανανεώνεις τα εξάμηνά σου και σιγά-σιγά να πάρεις και το πτυχίο σου...θέλει κόπο βέβαια αν συνδυαστεί με οικογένεια αλλά μιας και αποφάσισες μικρή-μικρή να μπεις στα βάσανα του γάμου και της μητρότητας είμαι σίγουρη οτι θα τα καταφέρεις!!

Και με εσένα συμφωνώ , ελπίζω να πάνε όλα καλά για την αδερφή σου .

Οταν τα κορίτσια λένε περιουσία εννοούν κάτι που να σου αποφέρει εισόδημα, έτσι ωστε να είσαι οικονομικά ανεξάρτητη.Ενα παιδί έχει έξοδα και υποχρεώσεις, και καλο ειναι να είσαι έτοιμη να ανταπεξέλθεις σε αυτά.

Συγγνώμη αν σε στενοχωρήσω, αλλά αυτά που σου λέει η μαμά σου δεν είναι παράλογα...

Καλό είναι να ζήσεις λίγο την σχέση σου με τον αγαπημένο σου ως ζευγάρι πριν αποφασίσετε να κανετε οικογένεια. Δεν υπάρχει τίποτα που να σας κάνει να βιάζεστε.Μανούλα δεν μπορείς να γίνεις μόνο μέχρι τα 20 ή τα 30.

Το να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο δεν είναι απλή υπόθεση.Είναι (ή θα έπρεπε να είναι) πολύ μεγάλη ευθύνη, τα δεδομένα σου θα αλλάξουν πολύ και για πάντα.Πρέπει να είσαι έτοιμη για αυτό.Να είσαι δυνατή και όσο το δυνατόν περισσότερο σίγουρη οτι εξίσου δυνατός και υπεύθυνος είναι και ο σύντροφος σου.

Καλε θα με τρελανεις?Με ρωτησαν αν εχω κατι γραμμενο πανω μου...οποτε τους απαντησα για το σπιτι....μαλλον δεν διαβασες καλα την ερωτηση....

Βρε κοπέλα μου, θεωρείς ακόμη(!) οτι έκανες "επανάσταση" που δεν διάβαζες στο Λύκειο;

Κοριτσια αλλο σας ρωταω και εχετε ξεφυγει.....εσυ κολλησες σε αυτο τωρα που δεν ειναι το θεμα μας οκ!! Οταν λεω επανασταση κατι εσκασε μεσα μου και ειπα δεν θα διαβασω....αυτο εννοω!

Είναι πολύ καλό που έχεις ένα σπίτι!

 

Εγώ αν και πτυχιούχος ΑΕΙ και στη σχολή που ονειρευόμουν, και πάλι δεν είμαι ικανοποιημένη από αυτό...Κι εγώ αντί για καριέρα προτιμώ την οικογένεια (εγώ βέβαια είμαι 27)...Αλλά, αν μπορούσα οικονομικά θα είχα κάνει οικογένεια από τα 23 (εγώ τότε το ένιωσα)....Καταλαβαίνω πως είναι να νιώθεις μάνα, χωρίς να έχεις κάνει παιδί ακόμα...

 

Ο άντρας σου τι σου λέει;Να μεγαλώσεις τα παιδιά σας και να δουλεύει αυτός;Είναι δηλαδή παραδοσιακός;(έτσι είναι ο δικός μου)

χαχαχα μια απο τα ιδια!δεν το επιβαλλει αλλα αυτος αυτο που προτεινει ειναι να δουλευει αυτος....βεβαια με ειπε αν τα πραγματα ζοριστουν θα χρειαστει να δουλεψω και εγω. Αυτος κανει δυο δουλειες αλλα δουλευω και εγω παραλληλα.

Κορίτσι, εγώ είμαι 30 χρονών, μανούλα από τα 28 μου και κάνω αυτή την στιγμη διδακτορικό έχοντας μια απίστευτα απαιτητική πρωινή δουλειά!!Μπορεί να γίνομαι 1000 κομμάτια, να μπαίνει η οικογένεια σε δεύτερη μοιρα κάποιες περιόδους της ζωής μου, αλλά επειδή για μένα η γνώση είναι δύναμη, το παιδί μου απογείωσε τις προσπάθειες μου να μορφώνομαι όλο και περισσότερο!!!

Αυτό που με ανησυχεί είναι που θες να πεις ψέμματα στην μαμα/γιαγιά σου!Μην το κάνεις!Το έκανα και την πάτησα...Καλύτερα να καταλάβουν μια ώρα αρχητερα οτι πλέον κουμάντο θα κάνετε εσείς στις ζωές σας!!!Και εφόσον επέλεξες να κάνεις παιδί να το υποστηρίξεις!Γιατί αν μετά επιμένουν να το ρήξεις???Η μια ζωή σου λένε για το "λάθος"??Η μεγαλώσει το παιδάκι σου και ακούσει οτι ήταν λάθος???Δεν αξίζει να το ρισκάρεις..

Καλημερα σε ολες!!

Εγω θα ηθελα να παω το εξης...

ημουν παντα υπερ των παιδιων και ηθελα να κανω παιδια απο την ηλικια σου περιπου.

Ειμαι 30+ και τωρα ξεκιναω..

Για μενα το σημαντικοτερο ολων δεν ειναι ουτε οι σπουδες ουτε τιποτα...για μενα το σημαντικοτερο ειναι πως ενα κοριτσακι 20 ετων μπορει να εχει τα καταλληλα κριτηρια ωστε να αποφασισει πως "αυτος ειναι ο αντρας της ζωης μου,μπορει να γινει σωστος συζηγος,υπευθυνος πατερας και μπορω να στηριχτω πανω του"???

Δεν θελω να φανω κακια αλλα νομιζω πως σε αυτην την ηλικια πρεπει λιγο να περιμενεις...αλλα βλεπουμε σε αυτην την ηλικια και αλλα ερχονται χωρις βεβαια να ειναι και απολυτο.

Ασχετα απο τις σπουδες σου...ζησε λιγο με αυτον τον ανθρωπο ευχαριστηθειτε ο ενας τον αλλον χωρις υποχρεωσεις και μετα να κανετε οσα παιδακια θελετε.εμενα αυτη ειναι η αλλη οπτικη του θεματος!

Αυτό που με ανησυχεί είναι που θες να πεις ψέμματα στην μαμα/γιαγιά σου!Μην το κάνεις!Το έκανα και την πάτησα...Καλύτερα να καταλάβουν μια ώρα αρχητερα οτι πλέον κουμάντο θα κάνετε εσείς στις ζωές σας!!!Και εφόσον επέλεξες να κάνεις παιδί να το υποστηρίξεις!Γιατί αν μετά επιμένουν να το ρήξεις???Η μια ζωή σου λένε για το "λάθος"??Η μεγαλώσει το παιδάκι σου και ακούσει οτι ήταν λάθος???Δεν αξίζει να το ρισκάρεις..

Συμφωνώ απολύτως. Θα δώσεις πάτημα να σε πούνε ανώριμη μιας και ούτε να προστατευτείς δεν ξέρεις...μην το κάνεις για κανένα λόγο.

Χίλιες φορές να στηρίξεις την απόφασή σας να κάνετε παιδί με ωριμότητα και δύναμη παρά να τους δώσεις αφορμές για περαιτέρω σχόλια. Δηλώνεις έτοιμη να κάνεις παιδί...ανέλαβε και την ευθύνη της απόφασης εκτός όλων των άλλων.