Επαιτεία

Όλοι οι επαίτες έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά τα οποία γίνονται αντιληπτά σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, ειδικά αν περνάς κάθε μέρα από το ίδιο σημείο.

Έχουν "ωράρια", έχουν συγκεκριμένα πόστα (συγκεκριμένες τοποθεσίες, γωνίες, ακόμη και συγκεκριμένα σκαλιά) κυλιόμενα όμως (δηλαδή κάποια στιγμή θα δείτε τον αντικαταστάτη τους), μιλούν με τον ίδιο τρόπο, χρησιμοποιούν πολλές φορές τη λέξη "παρακαλώ", είναι πάντα ανιδιοτελείς και είτε τους δώσεις κάτι είτε όχι, θα σου ευχηθούν υγεία (οι άρρωστοι και οι "ανάπηροι"), καλή δουλειά (οι άνεργοι και οι άστεγοι), καλό ΣΚ, καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα, όλοι θα στοχεύσουν στο θρησκευτικό αίσθημα (Καλό Πάσχα, καλά Χριστούγεννα, καλή Σαρακοστή) και βέβαια εκτός από τα παραπάνω έχουν και κάποιες κοινές μεθόδους. Περπατάνε- κινούνται με συγκεκριμένο τρόπο, ξαπλώνουν με τον ίδιο τρόπο (έχοντας έξω από την κουβέρτα το ένα χέρι κτλ), κάποιοι άλλοι (κυρίως παιδιά), βάζουν ένα διάφανο ποτηράκι μακρυά τους, μέσα στη μέση του δρόμου, ώστε οι περαστικοί να σκοντάψουν πάνω και μετά να τους μαζεύουν τα νομίσματα που τους σκορπίσανε και ένα σωρό άλλα.

Παρόλαυτά και ενώ βγάζει μάτι το ότι στην ουσία το κάνουν ως επάγγελμα και έχουν βγάλει την ίδια σχολή, βρίσκουν απήχηση. Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει το φαινόμενο; Αν κάποιος από εδώ συνηθίζει να δίνει "ελεημοσύνη" σε κάτι τέτοιους, μπορεί να μου εξηγήσει γιατί το κάνει;

Μαζί με τα ξερά καιγονται και τα χλωρα...

Συμφωνα με αυτο που νιωθω εκεινη την στιγμη, αν δηλαδη εχει ή οχι πραγματική αναγκη, δινω κατι.

Εαν με κοροιδευει δεν με απασχολει. Εαν με το 50 λεπτο που θα δώσω, φαει ενα κομματι ψωμι ενα παιδακι που πειναει αυτο μου φτάνει.

Οχι δεν εδωσα σε κυρια εξω απο το σουπερ μαρκετ που μου ηρθε με το καροτσι για να μαζεψει τα ψωνια της εβδομαδας..

Λεφτά εχω δωσει ελάχιστες φορές, απλά γιατί κάτι μου έκανε κλικ εκείνη την ώρα, και ποτε σε παιδιά (γιατί θεωρώ πως αλλος τα εκμεταλλεύεται). Εχω αγοράσει όμως κάποιες φορές φαί (τυρόπιτες, κουλούρια) σε μητέρες που ζητιανεύουν, έχοντας μικρά παιδιά μαζί και το εκανα για να φάνε τα παιδιά (δεν εννοω μωρά). Δεν αντέχω να βλέπω μικρά παιδιά (1-4 χρονών) δίπλα στις μαμάδες μέσα στο κρύο να ζητιανεύουν...

Ζωή, ναι αλλά αν σε κοροϊδεύει, το 50λεπτο που θα δώσεις θα πάει στον "εργοδότη του", δηλ σε αυτόν που τον εκμεταλλεύεται. Οπότε αν έχει αυτός κέρδη, ενθαρρύνεται και η επαιτεία και παράλληλα και ο αριθμός τον ατόμων που εκμεταλλεύεται. Αυτό δεν σε απασχολεί;

Εγώ ξέρω ότι εκείνοι που έχουν πραγματική ανάγκη δεν βγαίνουν σε κεντρικά σημεία-πόστα, σε καθημερινή βάση, ακολουθώντας συγκεκριμένο πρωτόκολλο.

Λεφτά εχω δωσει ελάχιστες φορές, απλά γιατί κάτι μου έκανε κλικ εκείνη την ώρα, και ποτε σε παιδιά (γιατί θεωρώ πως αλλος τα εκμεταλλεύεται). Εχω αγοράσει όμως κάποιες φορές φαί (τυρόπιτες, κουλούρια) σε μητέρες που ζητιανεύουν, έχοντας μικρά παιδιά μαζί και το εκανα για να φάνε τα παιδιά (δεν εννοω μωρά). Δεν αντέχω να βλέπω μικρά παιδιά (1-4 χρονών) δίπλα στις μαμάδες μέσα στο κρύο να ζητιανεύουν...

Δυστυχώς αυτά τα παιδιά τα εκμεταλλεύονται οι ίδιοι οι γονείς τους, τους οποίους εκμεταλλεύονται κάποιοι άλλοι.

Τουλάχιστον το φαγητό δεν αποτελεί κέρδος για εκείνους που τους εκμεταλλεύονται...

Μια μέρα, στο σουπερ μαρκετ ηταν μια μαμα με ενα πιτσιρικι... μπορειτε λεει να μου παρετε κατι? (Αυτη δεν ειχε καροτσι ). Επειδη μια τριχα που λεει ο λογος μας χωριζει απο το να βρεθουμε ολοι μας σε αυτη την θεση, του να μην μπορουμε να δωσουμε στα παιδια μας τα πολυ απαραιτητα, πηρα 2-3 πραγματακια για να μπορει να ταισει το παιδι.. μαζι και ενα πακετο μπισκοτα.. Ρε κορτισια, πως εκανε εκεινο το παιδακι? Μονο που δεν εκλαιγε απο την χαρα του... η μαμα, χαμηλωσε τα ματια.. Αυτο το παιδακι με εχει στοιχειωσει... Τωρα σε αυτους που μπαινουν στον ηλεκτρικο και τους βλεπω σχεδον καθε μερα, σε κατι παππουδες που σου πεταγονται απο το πουθενα σε κατι ρομα κτλ.. οχι δεν δινω!!! ποτε ομως!!!

Μια μέρα, στο σουπερ μαρκετ ηταν μια μαμα με ενα πιτσιρικι... μπορειτε λεει να μου παρετε κατι? (Αυτη δεν ειχε καροτσι ). Επειδη μια τριχα που λεει ο λογος μας χωριζει απο το να βρεθουμε ολοι μας σε αυτη την θεση, του να μην μπορουμε να δωσουμε στα παιδια μας τα πολυ απαραιτητα, πηρα 2-3 πραγματακια για να μπορει να ταισει το παιδι.. μαζι και ενα πακετο μπισκοτα.. Ρε κορτισια, πως εκανε εκεινο το παιδακι? Μονο που δεν εκλαιγε απο την χαρα του... η μαμα, χαμηλωσε τα ματια.. Αυτο το παιδακι με εχει στοιχειωσει... Τωρα σε αυτους που μπαινουν στον ηλεκτρικο και τους βλεπω σχεδον καθε μερα, σε κατι παππουδες που σου πεταγονται απο το πουθενα σε κατι ρομα κτλ.. οχι δεν δινω!!! ποτε ομως!!!

Αυτή ήταν διαφορετική περίπτωση.

Εγώ λέω πιο πολύ για εκείνους που είναι στο μετρό, στην πλ.Συντάγματος, σε κεντρικά σημεία γενικώς και που βλέπεις ότι είναι "επαγγελματίες".

Βέβαια και για τους τυχαίους κρατώ κάποιες επιφυλάξεις. Ξέρω μια "τυχαία" που συχνάζει σε συγκεκριμένη περιοχή, κάνει ότι κάτι θέλει να σε ρωτήσει και τελικά σου ζητάει χρήματα. Βγαίνει σε καθημερινή βάση, απλώς περιφέρεται.

Δυστυχώς αυτά τα παιδιά τα εκμεταλλεύονται οι ίδιοι οι γονείς τους, τους οποίους εκμεταλλεύονται κάποιοι άλλοι.

Το ξέρω γι' αυτο και δεν δίνω. Μόνο φαί.

Αυτή η αμαρτία είναι πολύ παλιά.

Εγώ δεν δίνω ποτέ σε ανάπηρους με κατεστραμμένα άκρα και σε μανάδες με μωρά (συνήθως τσιγγάνες και τα μωρά δεν είναι καν δικά τους, τα νοικιάζουν γι' αυτή τη δουλειά). Γενικά όποιος έχει δει την ταινία "Ο καιρός των τσιγγάνων", καταλαβαίνει.

Μια φορά μόνο είδα ένα κοριτσάκι, γύρω στα 7, έξω από το σούπερ μάρκετ, καθώς έβγαινα φορτωμένη σακούλες. Της είπα "περίμενε εδώ" και γύρισα με άλλες 2 σακούλες τρόφιμα. Της είπα "είναι μόνο για σένα, μην τα δώσεις πουθενά". Μου έγνεψε καταφατικά. Έδειχνε πολύ τρομαγμένο..δεν το ξαναείδα ποτέ, ενώ πηγαίνω σχεδόν κάθε μέρα σε αυτό το σουπερ μάρκετ.

Επίσης, την τελευταία φορά που ήμουν Θεσσαλονίκη, είδα μια εξαθλιωμένη γιαγιά στην Τσιμισκή με μια χάρτινη ταμπέλα που έλεγε πως έχει καρκίνο. Έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε αυτό το θέμα και δεν έκατσα να σκεφτώ αν είναι επαγγελματίας ή όχι...πήγε μόνο του το χέρι. Λίγο αργότερα την είδα σε μια είσοδο να μετράει την είσπραξη της ημέρας. Τι να πω. Μακάρι να ήταν γερή και να με κορόιδεψε.

Α και ποτέ μα ποτέ δεν δίνω σε ναρκομανείς.

δίνω ό, τι έχω πάνω μου εκείνη τη στιγμή. στα παιδιά δίνω συνήθως φαγητό, ή πάμε μαζί και τους αγοράζω κάτι από καποιο κοντινό κατάστημα (σε παιχνιδάκι ή φαγητό ). δίνω πάντα μα πάντα στα φανάρια στους πακιστανούς ξέροντας ότι βρίσκονται σε πολύ δεινή θέση. στις τσιγγάνες με τα μωρά στην αγκαλιά δε δίνω για΄τι λυπάμαι τα μωράκια τους που τα ποτίζουν οπιούχα ώστε να αντέξουν τόσες ώρες χωρίς να κλάψουνε.

Εννοείται πως θα δώσω στους αναπηρους που δεν είναι σε θέση να δουλέψουν.. εδώ εμείς που είμαστε έλληνες και αρτιμελείς δεν είμαστε σίγουροι τι μας ξημερώνει, φαντάσου εκείνοι.

Παντως γενικά και οι τσιγγάνοι βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση... πάντα ήταν ο αποδιοπομπαίος τράγος, το εξιλαστήριο θύμα της κοινωνίας μας, και τώρα βρίσκονται σε τραγική κατάσταση... και πάλι στο περιθώριο... στην πόλη μου προσπαθούν να επιβιώσουν με χοντρεμπόριο πρέζας και πουλώντας ρούχα στη λαική.

 

Εγώ δεν δίνω ποτέ σε ανάπηρους με κατεστραμμένα άκρα και σε μανάδες με μωρά (συνήθως τσιγγάνες και τα μωρά δεν είναι καν δικά τους, τα νοικιάζουν γι' αυτή τη δουλειά). Γενικά όποιος έχει δει την ταινία "Ο καιρός των τσιγγάνων", καταλαβαίνει.

 

Ο καιρος των τσιγγανων μου ηρθε και εμενα στο μυαλο.

Ασε οι τσιγγανοι το εχουν παρακανει . Και στην πολη μου υπαρχουν αρκετοι και ξερω πολυ καλα την νοοτροπια τους. Αν δεν τους δωσεις σε βριζουν κιολας η αν τους δωσεις φαγητο η ψωμι μπορει και να το πεταξουν επιδεικτικα. Πολλες φορες μας εχει τυχει, και μετα αναγκαζομουν να πεταω και τα σκουπιδια που εκαναν εξω απο το σπιτι μου.

Ομως στους αναπηρους με κατεστραμενα τα ακρα δινω. Αυτους δεν αντεχω να τους βλεπω.

Οσα και να εχουν, οσα και να κερδισουν απο την επαιτεια μπροστα σε αυτο που τους συμβαινει ειναι ελαχιστο. Οσες φορες δεν τους δινω νιωθω πολλες τυψεις .

Παντως γενικά και οι τσιγγάνοι βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση... πάντα ήταν ο αποδιοπομπαίος τράγος, το εξιλαστήριο θύμα της κοινωνίας μας, και τώρα βρίσκονται σε τραγική κατάσταση... και πάλι στο περιθώριο... στην πόλη μου προσπαθούν να επιβιώσουν με χοντρεμπόριο πρέζας και πουλώντας ρούχα στη λαική.

Αστο αυτο δεν ισχυει. Εχουν πολλα χρηματα οι τσιγγανοι.

Οταν θελαμε να νοικιασουμε ενα διαμερισμα που στην συγκεκριμενη περιοχη εμεναν πολλοι τσιγγανοι , ηταν οι μονοι που ειχαν χρηματα και τα ειχαν ολα στην τσεπη.

Μην τους βλεπεις να ζητιανευουν.

μη γενικεύεις... το 80% είναι παμφτωχοι.

εμενα παντως σα χαζοι κανανε με τα παιχνιδακια που τους πηγα

Εγώ συμφωνώ με την Εκάβη και θα το πάω και ένα βήμα πιο μακριά...Όσο εμείς σαν πολίτες συντηρούμε την επαιτεία, το κράτος δεν πιέζεται κοινωνικά να προνοήσει για τους ανάπηρους, τους ρομά, τους αρρώστους, και η λίστα τελειωμό δεν έχει.

Ποτέ δεν δίνω σε ναρκομανείς, γιατί κάθε φορά σκέφτομαι ότι μπορεί με τα λεφτά που τους δίνω να πάρουν την τελευταία τους δόση και να πεθάνουν.

Ποτέ δεν δίνω σε παιδιά/μωρά γιατί αν δεν δίνει κανένας μας, θα πάψουν να τα βγάζουν στη ζητιανιά και θα αρχίσουν να ζουν την κανονική ζωή που τους αξίζει. Φαγητό όμως έχω δώσει και θα ξαναδώσω.

Κάποια εποχή έδινα συστηματικά σε έναν άστεγο ψωμί από το φούρνο, που ήταν απέξω και ζητιάνευε και πάντα με ευχαριστούσε. Αλκοολικός αυτός, γι'αυτό δεν του έδινα χρήματα.

Στην πόλη μου υπάρχει πασίγνωστος ζητιάνος,τον οποίοεμφανισιακά τον λυπάσαι,νομίζεις πως έχει και διανοητικό πρόβλημα,στο χωριό του όμως είναι ο πιο πλούσιος χτίζει βίλα και οδηγεί bmw...

Η επαιτεία είναι καθαρά το επάγγελμα του,γυρίζει ολη την Ελλάδα,ανάλογα τι γιορτές και πανηγύρια υπάρχουν..

Παρ'όλο που τον ξέρουν όλοι,υπάρχουν ακόμα άτομα που του δίνουν...

Σε παιδιά δεν δίνω πια,μια φορά στα goody's ήρθε ενα να ζητήσει λεφτά όταν του είπα πως δε μπορώ να του δώσω,αλλά μπορεί να κάτσει να φάει κάτι,κοίταξε έξω έντρομο και μου είπε φοβισμένο..''όχι,θα με δείρει αν κάτσω να φαω''..

Παντως γενικά και οι τσιγγάνοι βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση... πάντα ήταν ο αποδιοπομπαίος τράγος, το εξιλαστήριο θύμα της κοινωνίας μας, και τώρα βρίσκονται σε τραγική κατάσταση... και πάλι στο περιθώριο... στην πόλη μου προσπαθούν να επιβιώσουν με χοντρεμπόριο πρέζας και πουλώντας ρούχα στη λαική.

Eαν τυχει να είσαι σε ταχυδρομειο την ωρα που παιρνουν τα επιδοματα μαλλον θα αναθεωρησεις. 2700 πηρε ο αλλος μπροστα μου

Eαν τυχει να είσαι σε ταχυδρομειο την ωρα που παιρνουν τα επιδοματα μαλλον θα αναθεωρησεις. 2700 πηρε ο αλλος μπροστα μου

Χαχαχαχα!!!!

Ε ρε σκηνικά που μου θύμισες τώρα.....!!!!!

Kαι τα τσιγγανοπουλα εξω απο το ταχυδρομειο με το χερι απλωμενο...

και τι παει να πει το ότι παίρνουν επιδόματα? το ότι δεν τους παίρνει κανένας στη δουλειά ας πούμε??

τεσπα... αν κόβει λίγο το μάτι σου καταλαβαίνεις ακόμη και στους γύφτους ποιος έχει φραγκα και ποιος όχι

και τι παει να πει το ότι παίρνουν επιδόματα? το ότι δεν τους παίρνει κανένας στη δουλειά ας πούμε??

τεσπα... αν κόβει λίγο το μάτι σου καταλαβαίνεις ακόμη και στους γύφτους ποιος έχει φραγκα και ποιος όχι

Eνω ολοι οι υπολοιποι δεν ξερουμε σε ποια δουλεια να πρωτο παμε ...

Πολλοί από τους ανθρώπους με τα κατεστραμμένα άκρα, που βλέπετε, γεννήθηκαν αρτιμελείς και κακοποιήθηκαν σωματικά για να φτάσουν σε αυτή την κατάσταση και να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους "βαρόνους" της επαιτείας. Πολύ περισσότερο, δεν δίνεται η δυνατότητα σε ένα παιδί που γεννιέται με κάποια δυσμορφία, να τη διορθώσει, και πάλι για τον ίδιο λόγο.

Τα "καλά" πόστα είναι μοιρασμένα από τους εν λόγω βαρόνους και οι "δικαιούχοι" πληρώνουν αέρα για να καταλάβουν και να εκμεταλλεύονται τις συγκεκριμένες θέσεις για το Χ χρονικό διάστημα.

Προσωπικά έχω δει πολλούς ανάπηρους να γυρίζουν από πόλη σε πόλη. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά έναν καμένο κι έναν με ανεστραμμένα τα πόδια, από το γόνατο και κάτω, που τον κυκλοφορεί η δήθεν μητέρα του σε ένα αναπηρικό καρότσι. Τους έχω πετύχει και στην πόλη μου και Θεσσαλονίκη και Λάρισα.

Με το να τους δίνουμε χρήματα συντηρούμε κι ανακυκλώνουμε ένα από τα πιο βρώμικα εμπόρια του κόσμου. Υπάρχουν τόσοι και τόσοι νόμιμοι οργανισμοί, όπου μπορούμε να δώσουμε το υστέρημά μας για αγαθοεργία. Και για αυτούς, το κάθε πενηντάλεπτο μετράει.

Κορίτσια (για όσες δίνετε έστω και κατά περίπτωση), αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι πρόκειται για κύκλωμα. Με το να δίνετε, απλώς συντηρείτε και ενισχύετε την επαιτεία και όλο το κύκλωμα που βρίσκεται από πίσω.

Τα "καλά" πόστα είναι μοιρασμένα από τους εν λόγω βαρόνους και οι "δικαιούχοι" πληρώνουν αέρα για να καταλάβουν και να εκμεταλλεύονται τις συγκεκριμένες θέσεις για το Χ χρονικό διάστημα.

 

Με το να τους δίνουμε χρήματα συντηρούμε κι ανακυκλώνουμε ένα από τα πιο βρώμικα εμπόρια του κόσμου. Υπάρχουν τόσοι και τόσοι νόμιμοι οργανισμοί, όπου μπορούμε να δώσουμε το υστέρημά μας για αγαθοεργία. Και για αυτούς, το κάθε πενηντάλεπτο μετράει.

Έτσι ακριβώς.

Βλέπω ότι υπάρχουν συγκεκριμένα πόστα που καταλαμβάνονται είτε από συγκεκριμένα άτομα, είτε από συγκεκριμένους ρόλους.

Ένα διάστημα ήταν της μόδας οι αλλοδαποί άστεγοι. Όταν πήρε τα πάνω της η ακροδεξιά και η ΧΑ, έβλεπες όλους να διευκρινίζουν ότι είναι Έλληνες πολίτες και οι αλλοδαποί εξαφανίστηκαν, ή περιορίστηκαν στα φανάρια.

Όλοι τους ακολουθούν συγκεκριμένο πρωτόκολλο, έχουν μάθει μια ιστορία απέξω, τους έχουν δασκαλέψει γενικώς πως να φέρονται. Με το να δώσω έστω και 10 λεπτά, δεν βοηθάω τους ίδιους. Τους χώνω πιο βαθιά σε αυτό το κύκλωμα και παίρνω στο λαιμό μου και άλλους.

Μόνο που μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. γι αυτό και το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ελεείς σε είδος.

για τους πακιστανούς, επειδή έχω γενικά κάποιες επαφές, γνωρίζω ότι δεν υπάγονται σε κάποιο κύκλωμα.. απλά όταν δεν μπορούν αν τα βγάλουν αλλιώς πέρα στρέφονται στην επαιτεία και στις παράνομες δραστηριότητες.

για τους γύφτους το ίδιο πράγμα λέμε. εδώ δεν μπορούμε να βρούμε εμείς καλά καλα δουλειά, πόσο μαλλον εκείνοι που έτσι κι αλλιώς βρίσκονταν και βρίσκονται πάντα στο περιθώριο. μόνο που γι αυτούς αυτό είναι μια παγιωμένη κατάσταση, και τους λείπουν πολλά περισσότερα από εμάς. η ανεργία και η ένδειά τους είναι μόνιμη κατάσταση, και όσο φταίνε οι μετανάστες που βιώνουν τη φτώχια, άλλο τόσο φταίνε κι αυτοί.

δε θα κρίνω με τα ίδια κριτήρια που κρίνω τον εαυτό μου κάποιον που 'έχει ένα εντελώς διαφορετικό υπόβαθρο σε όλα τα επίπεδα, και έιχε λιγότερες ευκαιρίες στη ζωή.

Μόνο που μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. γι αυτό και το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ελεείς σε είδος.

για τους πακιστανούς, επειδή έχω γενικά κάποιες επαφές, γνωρίζω ότι δεν υπάγονται σε κάποιο κύκλωμα.. απλά όταν δεν μπορούν αν τα βγάλουν αλλιώς πέρα στρέφονται στην επαιτεία και στις παράνομες δραστηριότητες.

Συμφωνώ. Μόνο που εκείνοι που το κάνουν συστηματικά ως επάγγελμα (νομίζω είναι ευδιάκριτο ποιοι είναι αυτοί- βλ. πολύ κεντρικά πόστα, ωράρια, κτλ), προτιμούν να τους δίνεις σε χρήμα. Στους συγκεκριμένους δεν δίνω ούτε σε είδος, γιατί αυτό απλώς ενισχύει την εικόνα που προσπαθούν να περάσουν. Στο μετρό δε, μπαίνουν μόνο όσοι μαζεύουν χρήματα για να στείλουν ένα συγγενικό πρόσωπο στο εξωτερικό να εγχειριστεί.

Οι πακιστανοί στα φανάρια φυσικά και υπάγονται σε κύκλωμα. Και πάλι είναι πολύ συγκεκριμένα τα πόστα τους, τα ωράριά τους καθώς και το τι σου λένε-κάνουν.

Πιστέψτε με και εσείς να θέλατε τώρα να βγείτε στην επαιτεία και να πάτε σε ένα κεντρικό σημείο να ζητιανέψετε, είτε θα εντασσόσασταν σε κάποιο κύκλωμα, είτε θα σας τρώγανε λάχανο...

καλό είναι να μην γενικεύουμε. επίσης μιλάς για αθήνα και μιλώ για επαρχιακή πόλη.

και τέλος αυτό το κύκλωμα που υπάγονται οι πακιστανοι, προσωπικά δεν το γνωρίζω. γνωρίζω ανθρώπους που είναι άστεγοι, μας έχουν δείξει τις φωλίτσες που έχουν φτιάξει για να προστατευτούν από το κρύο και αν τους πληρώσεις σε είδος επειδή σου καθάριθσαν το τζάμι χαίρονται και δεν έχουν προτιμήσεις.

τώρα αν στην πρωτευουσα έχουν φταχτει κυκλώματα είναι άλλο θέμα, και σίγουρα δε θα κολλήσει τη ρετσινιά σε όλους.

η ένδεια δεν έχει συγκεκριμένο πρόσωπο, αφορά τον κάθε φτωχό ξεχωριστά.

Πιστέψτε με και εσείς να θέλατε τώρα να βγείτε στην επαιτεία και να πάτε σε ένα κεντρικό σημείο να ζητιανέψετε, είτε θα εντασσόσασταν σε κάποιο κύκλωμα, είτε θα σας τρώγανε λάχανο...

Μπαζωμένη θα σε βρούνε...δεν το συζητώ!

Δύο φορές μου έτυχε να κάθομαι για καφέ και να με πλησιάσει νεαρή τσιγγάνα με μωρό στην αγκαλιά (διαφορετική κάθε φορά). Τη μια φορά τη ρώτησα αν ήθελε το ψωμί που μόλις είχα αγοράσει, όχι, ήθελε χρήματα. Δεν της έδωσα. Την άλλη, της έδωσα τα τυροπιτάκια και κουλουράκια που μας δώσανε με τον καφέ και την παρακολούθησα να τα πετάει στα σκουπίδια λίγα μέτρα μακρύτερα.

Και στη Θεσσαλονίκη μου έχει τύχει το απόλυτο: περιμένουμε σε φανάρι στην Τσιμισκή. Ένας ναρκομανής πλησιάζει ζητώντας χρήματα, γιατί πεινάει. Κάποιος κύριος βγάζει μια τυρόπιτα από τη σακούλα του φούρνου, που μόλις είχε αγοράσει και του τη δίνει. Ο ναρκομανής γυρίζει και τη δίνει...στον 4χρονο γιο μου! :shock: Εγώ παθαίνω σοκ και κοιτάζω τον μικρό, που κοιτάει την τυρόπιτα απορημένος. Ο μεγάλος μου γιος δίνει ένα δυνατό χτύπημα στο χέρι του μικρού και η τυρόπιτα του πέφτει κάτω. Αλλάζει το φανάρι, προχωράμε όλοι μαζί μπουλούκι, εγώ να προσπαθώ ακόμα να συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί. Φτάνοντας απέναντι, ο μεγάλος, με βλέμμα γεμάτο αμφιβολία κι ενοχή, μου λέει απολογητικά "αυτός ο ξένος έδωσε κάτι στο μωρό και φοβήθηκα μην το φάει...μας έχεις πει να μην παίρνουμε τίποτα από αγνώστους". Βουρκώνουν τα μάτια μου κι αγκαλιάζω σαν τρελή τα παιδιά μου στη μέση του δρόμου, ευχαριστώντας το Θεό που με ακούνε όταν τους μιλάω. Μπαίνω σε φαρμακείο και τους απολυμαίνω τα χέρια με υγρό, σαν υστερική.

Ακόμα το θυμάμαι και μου σηκώνεται η τρίχα...πάει ένας χρόνος από τότε.