Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ - επιλόχεια κατάθλιψη


Recommended Posts

Σας εχει τυχει μεχρι στιγμης στην εγκυμοσυνη σας να εχετε τετοια νευρα που να ειστε μονιμως ετοιμες για καυγα; Εμενα μου συμβαινει μονιμως,απο την αρχη μεχρι τωρα ππου ειμαι στον 9ο.Μιλαμε οτι εχω μονιμως ακονισμενα τα νυχια για καυγα,εχω τσακωθει απειρες φορες στο δρομο,εχω ξεκοψει παντελως εδω και 6 μηνες με τις δυο κολλητες μου (ο λογος ειναι οτι δεν ηθελα να τους πω για την εγκυμοσυνη με αποτελεσμα να απομακρυνθω σιγα σιγα και φυσικα οταν το εμαθαν δε θελησαν να μου ξαναμιλησουν και με το δικιο τους),εχω σφαχτει με το σοι του αντρα μου,με τον ιδιο τον αντρα μου και φυσικα πριν παρω αδεια τσακωνομουν συνεχεια και στη δουλεια (εκει βεβαια ειχα κι ενα δικιο γιατι δε σεβαστηκαν την εγκυμοσυνη μου και ειδικα οι γυναικες μου φερονταν με απιστευτη ασεβεια και γαιδουρια,οπως εχω γραψει και σε σχετικο topic). :? Το πιο εξωφρενικο ειναι οτι τελευταια πιανω τον εαυτο μου να τα βαζει-ακουσον ακουσον-ακομη και με το μωρο (!!!) επειδη ερχεται αναποδα και θα αναγκαστω να κανω καισαρικη αλλα και γιατι σκεφτομαι οτι επειδη ειναι κοριτσι θα αγαπαει περισσοτερο τον πατερα του απο εμενα κι αντιστοιχως εκεινος θα με βαλει σε δευτερη μοιρα!!! :oops: Ειλικρινα ντρεπομαι ωρες ωρες γι' αυτα τα συναισθηματα αλλα κυριως φοβαμαι οτι μεχρι το τελος της εγκυμοσυνης ή θα με εχουνε κλεισει σε τρελλοκομειο ή δε θα μου εχει μεινει ουτε ανθρωπος στον κοινωνικο μου περιγυρο!!! Λετε να φταιει που εχω κοψει τοσους μηνες το τσιγαρο; Λετε να φταινε οι ορμονες; Ή μηπως ειναι συνηθισμενο να σου βγαινει στην εγκυμοσυνη ενιοτε ενας πιο "κακος" εαυτος; Και καλα ολα αυτα,αλλα να εχω συναισθηματα ανταγωνισμου απεναντι στο μωρο πριν καν ερθει στον κοσμο; :o Μηπως μπορουν να μου πουν καποιες μαμαδες που εχουν κοριτσακι ή μελλουσες μαμαδες που περιμενουν κοριτσακι αν ενιωσαν ποτε αντιστοιχα συναισθηματα; :shock:

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 129
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Αν τώρα νομίζεις οτί έχεις νεύρα, που να δεις τί γίνεται με το που γεννήσεις!!!!! Περνάω ακριβώς τα ίδια (και χειρότερα μη σου πω) για δεύτερη φορά, οπότε σε καταλαβαίνω... Εντάξει αυτό με το μωρό είναι λίγο (λίγο όμως) τραβηγμένο, αλλά όχι αφύσικο. Και ΝΑΙ φταίνε οι ορμόνες (κυρίως), φταίει και το κομμένο τσιγάρο, φτείει και το άγχος για την αλλαγή που έρχεται στη ζωή σου, φταίει και η συμπαράσταση που δεν υπάρχει, γενικά φταίνε τα πάντα!!!! 8)8) Μόνο αυτό με τις κολλητές σου είναι κρίμα, αλλά με λίγη προσπάθεια και μια συγνώμη απο μέρους σου, θέλω να πιστεύω οτί θα διορθωθεί...

Μαμά της Ναταλίας και της Λυδίας...

Link to comment
Share on other sites

η επιλόχεια κατάθλιψη η οποία μπορεί να οδηγήσει και σε επιθετικές σκέψεις (κανονικότατα) και προς το ίδιο το νεογνό, ξεκινά αρκετές φορές και πρίν απο την γέννα.

 

Prenatal Depression βασικά δεν διαφέρει πολύ απο όσα διάβασα με την επιλόχεια κατάθλιψη, και όπως λέει εδώ , ο θυμός, είναι κομμάτι μιας κατάθλιψης.

 

Profile of Mood States (POMS) Anger Scale (McNair et al., 1971). The POMS Anger Scale

consists of 12 items on anger. They are rated on 5-point scales ranging from (0) not at all to (4) extremely.

The scale has adequate concurrent validity and good internal consistency (r = 0.95; McNair & Lorr,

1964). This scale was included because depression and anger are often comorbid states.

 

χρησιμοποιούν δηλαδή για την διάγνωση της κατάθλιψης και ένα ερωτηματολόγιο σχετικό με τον θυμό.

 

εάν αισθάνεσαι ότι σε καταβάλλει ο θυμός, είναι σημαντικό να αναζητήσεις βοήθεια.

απο όσα διάβασα, οι ορμόνες κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά, μπορούν να οδηγήσουν σε ακραία συναισθήματα, και αυτό συμβαίνει σε πολύ μεγάλο ποσοστό γυναικών.

 

επίσης εξαρτάται και πολύ η αντίδραση του συζύγου στις αλλαγές αυτές , απο όσα διάβασα και οι άντρες μπορεί λόγω της επικείμενης αλλαγής, να αλλάξουν εντελώς την συμπεριφορά τους και να αποτελέσουν εκ νέου πηγή ανησυχίας για την ήδη επιβεβαρυμένη με τα δικά της συναισθήματα, γυναίκα...

 

μην το αφήσεις αν αισθάνεσαι ότι έχεις πολύ έντονα συναισθήματα γιατί διάβασα ότι η κατάθλιψη κατά την εγκυμοσύνη επηρεάζει πάρα πολύ το νεογνό, συναισθηματικά. (κάποια έρευνα έδειξε ότι μωρά των οποίων η μητέρα είχε κατάθλιψη κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, σε μεγαλύτερο ποσοστό απο ότι άλλες μητέρες, έκλαιγαν διαρκώς και είχαν ανησυχία) (Effects of untreated depression

during pregnancy on newborns : Newborns of

depressed mothers

cry excessively

are more inconsolable

have higher

cortisol, a stress

hormone - σελίδα 8 )

http://www.familyministries.org/_Dr%20Miller%20ppd%20talk%202006.pdf

 

http://www.progenitiki.gr/epiloxeia_katathlipsi.htm

 

Εδώ είναι το ερωτηματολόγιο σύμφωνα με το οποίο κάνουν διάγνωση (μαζί με άλλα στοιχεία, συζήτηση, και άλλα ερωτηματολόγια όχι με μόνο αυτό) για την επιλόχεια κατάθλιψη

http://www.fresno.ucsf.edu/pediatrics/downloads/edinburghscale.pdf

 

Σίγουρα όταν ξέρεις ότι τα συναισθήματα που έχεις τα έχουν και άλλες γυναίκες και είναι "ψεύτικα" συναισθήματα δηλ. προκαλούνται απο τις ορμόνες και τις αλλαγές αυτές, να σε κάνει να μην αισθάνεσαι ένοχα για αυτα, να σε χαλαρώσει και να σε κάνει να δείς ότι αυτά τα συναισθήματα δεν είναι εσύ - μιλάει καποιος άλλος για σένα - οι ορμόνες.

Με αυτό το τρόπο ίσως να μπορείς να τους δώσεις λιγότερο βάρος και να μην ενδίδεις σε αυτά και τις σκέψεις που προκαλούν.!

 

αν δεν τα καταφέρνεις, σίγουρα συναντήσεις με άλλες μέλουσες μητέρες θα σου κάνουν καλό, για να μην αισθάνεσαι μόνη σου σε αυτό..

αν δεν βοηθάει αυτό... θα πρέπει να αναζητήσεις βοήθεια απο κάποια/ο ειδικό..

...έρευνα έδειξε ότι αν έχεις πριν την γέννα πολλές ορμόνες και αίσθηση κατάθλιψης το ποσοστό είναι ακόμα μεγαλύτερο να αναπτύξεις έντονη επιλόχεια κατάθλιψη (μετά την γέννα δηλαδή)..! ....(δεν θυμάμαι τώρα που ήταν αυτό ! :? )

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

Σαν γνωστα μου ακούγονται όλα αυτά :roll:

Εγώ στη δικη μου εγκυμοσύνη δεν είχα τόσα νεύρα ή τουλάχιστον δεν τα εδειχνα :wink: , όμως παρεξηγούσα τα πάντα κι εκλαιγα με το παραμικρό (ακόμα και στα χαζοσήριαλ-κωμωδίες, όταν καποιος μιλούσε λίγο άσχημα σε καποιον άλλο, εγώ το επαιρνα προσωπικά και δωσ'του κλάμα η κυρια)

Πιστεύω ότι πολλές γυναίκες αφήνουν πιο λάσκα τον εαυτό τους στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αφενός λόγω των ορμονών που αφηνιάζουν και μας βρίσκουν απροετοίμαστες, αφετέρου γιατί στην εγκυμοσύνη υπάρχει και μια ανοχή παραπάνω από τους γύρω μας, κι εμείς το βλέπουμε αυτό και παίρνουμε θάρρος 8)

Πάντως η μέλλουσα μαμά έχει και τα δικια της, τόσα νεα πραγματα και σκέψεις κατακλύζουν το ως τότε ανέμελο μυαλουδάκι, πώς θα τα καταφέρω, γιατί παχαίνω, γιατί του μωρού να μην του κόβει να κατεβει φυσιολογικά, όπως το μωρό της γειτόνισσας, ο αντρας μου θα με θέλει, το σοι του γιατι να μου λέει διαφορες κοτσάνες κλπ κλπ κλπ

Ολα μέσα στο πρόγραμμα είναι, αλλά θέλει να έχεις και το νου σου, μην το αφήσεις τελείως ανεξέλεγκτο, εγώ θα έλεγα κιολας να αρχίσεις να το διορθώνεις λίγο. Μπορείς, ας πούμε, να μιλήσεις με τις κολλητές σου και να τους ζητήσεις συγνώμη, λέγοντάς τους όλα αυτά που λες εδώ και ζητώντας τους να σε καταλάβουν, είναι πολύ σημαντικό να ξαλαφρώσεις και να πας στη γέννα αφόρτιστη.

Αυτό για το μωρό ακούγεται λίγο παιδιάστικο, αλλά και πάλι πιστεύω ότι αν το δεις το θέμα λίγο αλλιώς τώρα που μπαινεις στην τελική ευθεία, και να χαιδευεις την κοιλίτσα σου συχνά, δε χρειάζεται να του εξηγήσεις τίποτα, θα το πάρει το μήνυμα το μωράκι σου.

Όσο για τον άντρα σου, όταν με το καλό γεννηθεί η κόρη σας, μάλλον εσύ θα είσαι αυτή που θα τον παραμελήσεις λόγω φουλ ταιμ προγράμματος, παρά εκείνος.

Κι εγώ έκανα κορίτσι πριν από ενάμισο χρόνο και με το μπαμπά της είναι μεσα στα μέλια, να σκεφτείς όλο μπαμπά φωνάζει, στο δρόμο, στο σπίτι, στα μαγαζια, αλλά το βρίσκω χαριτωμένο, δε ζηλευω, είναι μοναδική η σχεση της με το μπαμπα της όπως μοναδική είναι η σχέση της και μαζί μου.

Ετσι κι εσύ, θα είσαι πάντα η μαμα της, δε θα σε αλλάζει με τιποτα.

Ασε και τον καημένο τον μπαμπά να χαρεί αυτό που του αναλογεί από τη μπεμπούλα, οι καημενοι οι μπαμπαδες δεν περνανε τιποτα από ολα αυτά που βιωνουμε εμείς, δε γεννάνε, όσο κοντα μας και να είναι, πάντα είναι λίγο πιο έξω, είναι τοσο γλυκό που τα παιδιά μας τους δίνουν τη δυνατότητα να μάθουν να είναι μπαμπάδες.

Αυτά και καλή τύχη

Link to comment
Share on other sites

κατα περιεργο τροπο εγω στην εγκυμοσυνη μου ημουν και ειμαι πολυ ηρεμη, :lol: εχω και εγω ακουσει οτι κατα την διαρκεια εχεις πολλα νευρα αλλα εγω μαλλον ειμαι η εξαιρεση,μονο κατα την εγκυμοσυνη δεν ειχα νευαρα :lol::lol: και εγω απορουσα γιατι γενικα ειμαι νευρικη. :D

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Μαρια μου σ' ευχαριστω,το απαντησα το ερωτηματολογιο και μαντεψε τι βγηκε!!! Φυσικα ειμαι υποψηφια για βαρβατη επιλοχειο καταθλιψη συμφωνα με το σκορ. :? Βρε λες υποσεινηδητα να εχει επηρεαστει και το μωρο και γι΄αυτο να ερχεται αναποδα; Παντως σχετικα με το φυλο,ποτε δεν αντεχα τα "κοριτσακια του μπαμπα",τα ναζια και τα φιογκακια,προτιμουσα χιλιες φορες την αδεξιοτητα και την επιθετικοτητα ενιοτε των αγοριων παρα τις υπερβολικες γλυκες. Να φανταστειτε οτι στα μαγαζια με τα μωρουδιακα (που οπως εχω ξαναγραψει με σερνει με το ζορι η μανα μου γιατι απο μονη μου δε νιωθω ενδιαφερον να ψωνισω τιποτα) αντι να κοιταω τα κοριτσιστικα που με αφορουν,κολλαω στα αγοριστικα ρουχαλακια. Και οταν βλεπω μωρα ή και νηπια κοριτσακια στο δρομο πιστεψτε με δε νιωθω καμμια αναγκη για γουτσου-γουτσου σε αντιθεση φυσικα με τα αγορακια που ακομη και το πιο ασχημο το βρισκω γλυκα.Ειλικρινα αναρωτιεμαι τι σοι μανα θα γινω και ποσο αχαριστη μπορει να ειμαι απεναντι στη φυση και στο Θεο τον ιδιο που μου στελνει ενα δωρο,αυτο της μητροτητας κι εγω κολλαω στο φυλο. Παντως δεν το βρισκω κακο να απευθυνθει κανεις σε ειδικο αν δει τα πολυ σκουρα,ουτε ταμπου θεωρειται πλεον η ψυχαναλυση ουτε σημαινει οτι εισαι για τα σιδερα.Ιδωμεν.Μπορει και να το κανω,γιατι αν συνεχισουν αυτα τα συναισθηματα δε θα επηρεαζομαι μονο εγω αλλα κι ενα πλασμα που δε φταιει σε τιποτα και δεν ευθυνεται ουτε για τον ερχομο του στον κοσμο,ουτε για τη μανα που του ελαχε ουτε φυσικα για το φυλο του.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάντως όσον αφορά το ροζ και τα φιογκάκια.... συμπάσχω μαζί σου...

Δεν τα μπόρεσα ποτέ...

Πάντως να ξέρεις ότι έχεις πολλές επιλογές με ουδέτερα χρώματα και δεν είναι ανάγκη να τα ψωνίσεις όλα ροζ (εξάλλου θα σου φέρουν κατά 90% ροζ δώρα όταν με το καλό γεννήσεις).

Εμείς επειδή δεν θέλαμε να μάθουμε το φύλο του παιδιού, τα είχαμε ψωνίσει (τα πρώτα απαραίτητα) σε ουδέτερα χρώματα, κίτρινο, βεραμάν, γαλάζιο, πορτοκαλί.....

Αλλά ακόμη και όταν γεννήθηκε η κόρη μου, δεν της ψώνιζα ροζ (επειδή κι εγώ το απεχθάνομαι) αλλά συνέχισα τα ουδέτερα χρώματα.

Όσο για το αν θα είναι "τζουτζού" και θα θέλει "γούτσου γούτσου"... αυτό το ρισκάρεις....

Εξάλλου υπάρχουν και πολλά κοριτσάκια που είναι αγοροκόριτσα... (βλέπε εμένα)..... Σε αντίθεση με μένα όμως η κόρη μου είναι "κοριτσάκι".... Το απολαμβάνω πάντως.... δεν μπορώ να πω...

Όσο ζω... μαθαίνω

--------------------------

Μαρία (γέννηση 5/6/2004)

Σωτήρης (γέννηση 30/7/2007)

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάντως όσον αφορά το ροζ και τα φιογκάκια.... συμπάσχω μαζί σου...

Δεν τα μπόρεσα ποτέ...

...

 

:lol::lol: εγω παλι το αντιθετο,ηθελα κοριτσι γιατι ειναι πιο χαριτωμενα και μου αρεσουν τα ροζ και κοκκινα ρουχαλακια και τα αξεσουαρ :oops::lol: αλλα μολις γεννηθηκε ο Δημητρακης ολα τα ξεχασα και τωρα θελω παλι αγορι :lol::lol:

Link to comment
Share on other sites

joe, μπράβο σου για την αυτοενδοσκόπηση που καταφέρνεις να κάνεις,!!

 

είσαι ήδη στο πρώτο βήμα που είναι το πιο δύσκολο - να αναγνωρίσεις πως αισθάνεσαι..

εκτός απο το θέμα των ορμονών κ της κατάθλιψης, σίγουρα

αυτό που λες για τα αγοράκια και τα κοριτσάκια

έχει στάνταρ σχέση με το παρελθόν σου και εμπειρίες που σε έχουν κάνει να αισθάνεσαι έτσι απέναντι στα αγόρια..

΄

ίσως δηλ. έχεις προδοθεί απο ανθρώπους του θηλυκού φύλου,...... συναισθήματα ανταγωνισμού προς άλλη γυναίκα στο παρελθόν στην οικογένεια...? διάφορα τέτοια έχω διαβάσει..

αν όχι,... πάλι τότε οφείλονται τα τόσο δυνατά συναισθήματα της κατάθλιψης... ίσως προσπαθείς να βρείς τον χαμένο έλεγχο με το να εύχεσαι ενδόμυχα κάτι άλλο... πολλοί λόγοι υπάρχουν, και οι ορμόνες τους παιρνουν αμέσως και τους εκμεταλλεύονται.

 

είναι τεράστιο προτέρημα που τα λές αυτά ανοιχτά γιατί μόνο έτσι θα απενοχοποιηθείς - να σταματήσεις να κατηγορείς τον εαυτό σου για τέτοιες σκέψεις, -

γιατί αυτές εμποδίζουν το να δείς το θέμα πιο αναλυτικά, να το βάλεις κάτω, και να το λύσεις.

(και γίνεται φαύλος κύκλος μετά αν κατηγορείς τον εαυτό σου, δεν βγαίνεις απο την κατάθλιψη αν δεν το σταματήσεις και έτσι ανοιχτείς, δέχοντας ένα χέρι βοήθειας στο να κατατάξεις όλα αυτά τα "αδέσποτα" συναισθήματα.... γιατί είναι όντως αδέσποτα - δεν είναι δικά σου, δεν τα έχεις επιλέξει, βγήκαν απο το πουθενά, κτλ κτλ..)

 

Να σου πω και το εξής!? η μητέρα μου (το είχα γράψει αλλού) ευχόταν να είχε αγοράκια ! δηλαδή, μου έχει πεί τώρα τα τελευταία χρόνια, ότι τότε, ευχόταν να ήμουν αγόρι!!! εκείνη μπορεί να νόμιζε ότι αυτό δεν πέρναγε, αλλά φαντάσου ότι όλη την παιδική μου ηλικία, ένιωθα αγοροκόριτσο και δεν είχα καμία επαφή με την "κοριτσίστικη" πλευρά μου. Νόμιζα ότι ήταν "δική μου" επιλογή, για αρκετά χρόνια, :evil::lol: αλλά τώρα ξέρω, ότι σίγουρα είχε σχέση με το πως έβλεπε η μητέρα μου την εικόνα "του κοριτσιού" - πχ ποτέ δεν πήγαμε με χαρά σε μαγαζί να πάρουμε κάτι ΡΟΖ ! !!!!! έστω μια γόμα! (να νιώθω την χαρά της πχ ότι είμαστε το ίδιο φύλο και είμαι σαν εκείνη και ότι στα κορίτσια αρέσουν πολύ κάποια άλλα πράγματα! ). Ήταν πάντα κάτι αναγκαστικό...

θυμάμαι ότι ήθελα να είμαι σαν τα αγόρια, που είχαν δύναμη, και θάρρος και δεν είχαν φόβο.

Δεν είχα ποτέ πρόβλημα στις σχέσεις μου, πχ θέματα σεξουαλικότητας-

το θέμα είναι περισσότερο στην αναζήτηση του παιδιού για την δική του ταυτότητα, και ότι έτσι οδηγείται σε έναν δρόμο που είναι αξιέξοδος και μακριά απο τα υπόλοιπα παιδιά του ίδιου του φύλου, με τα οποία μπορεί να μοιραστεί τα απο την φύση όμοια χαρακτηριστικά, προτιμίσεις δυνατότητες. - καταλήγει απλώς μετά να αποζητά κάτι που δεν μπορεί να είναι - ένας δρόμος μοναξιάς βασικά.

Γεννήθηκε και η αδερφή μου, η οποία, και εκείνη δεν βγήκε αγόρι, και όταν στο τρίτο που ήταν αγόρι, η μητέρα μου είχε αποβολή, έπαθε κατάθλιψη! (όχι διαβεβαιωμένα, εγώ το λέω που θυμάμαι ότι απο τότε άλλαξαν σχεδόν όλα, για όλα τα επόμενα χρόνια! ...) Τότε δεν υπήρχαν οι γνώσεις στην ψυχολογία και οι έρευνες για να βοηθήσουν..

και όλα επειδή είχε αυτή την πάρα πολύ δυνατή επιθυμία - ...που προερχόταν φυσικά απο κάτι στο παρελθόν της... (δεν το έχω μάθει ακόμα ακριβώς τι ήταν...) ίσως μεγαλώνοντας στην μεταπολεμική γερμανία, όπου οι άντρες ήταν σε έλλειψη (είχαν πεθάνει οι περισσότεροι), και όταν υπήρχαν, συμβόλιζαν πηγή σιγουριάς ? δεν έχω ιδέα... ....!!!

 

είσαι τυχερή και εσύ και το μωράκι σου που είχες το θάρρος να τα γράψεις εδώ και να ζητήσεις ένα χέρι βοηθείας... είμαι σίγουρη ότι θα σε βγάλει αυτή η διεργασία σιγά σιγά απο αυτό το μονοπάτι που μπήκες αθελά σου και σε δυσκολεύει...

 

καλή συνέχεια και καλό κουράγιο!!! όλα θα φτιάξουν, απο την στιγμή που το θέλεις :)

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

Μαρια εισαι θεα,με εχεις συγκινησει πολυ και ειλικρινα βρισκω μεγαλη ανακουφιση που μου απαντας κι εσυ και τα υπολοιπα κοριτσια ετσι και οχι "αποδοκιμαστικα".Οφειλω να ομολογησω οτι περιμενα να με προγκηξουν ολοι γι΄αυτα που γραφω γιατι δεν ειναι συνηθισμενα τετοια συναισθηματα-ενταξει η καταθλιψη,αλλα να νιωθεις ετσι για το φυλο του παιδιου σου; :oops: Μ΄αρεσει που στο παρελθον μου ειχε κανει πολυ κακη εντυπωση μια πολυ επωνυμη κυρια,σελεμπριτι που λενε,που εξεφραζε (και συνεχιζει να εκφραζει) ανοιχτα σε συνεντευξεις και δηλωσεις την τρελλη αδυναμια προς το γιο της ενω για την κορουλα της δεν εχει μιλησει ποτε των ποτων.Να που αυτα που κοροιδευουμε τα λουζομαστε!!! Οπως κι εσυ,ετσι κι εγω στην παιδικη μου ηλικια υπηρξα αγοροκοριτσο παρ' ολο που η μαμα μου παντα μου ελεγε οτι προτιμουσε τα κοριτσια-ακομη και τωρα που περιμενει εγγονακι,ειχε μεγαλη αγωνια μεχρι να μαθουθμε το φυλο.Δεν ηθελε με τιποτα αγορι (σε αντιθεση βεβαια με μενα)!!!Ξερω παντως οτι στο παρελθον οταν εγω ημουν 3 χρονων κι η αδελφη μου ακομη αγεννητη,ειχε χασει ενα αγορακι οπως και η δικη σου.Λες υποσεινηδητα να θελησαν να αντικαταστησουν το χαμενο αγορακι μεγαλωνοντας εμας σαν αγοροκοριτσα; Προσωπικα η μητερα μου δε μου εδειξε ποτε κατι τετοιο αλλα που ξερεις τι μηνυματα πιανουν καμμια φορα τα παιδια-μηνυματα που μαλλον μεγαλωνοντας παυουμε να τα πιανουμε τοσο ευκολα. :roll: Δε σου κρυβω παντως οτι αν στο μελλον μεινω εγκυος σε αγορακι,εχω μεγαλο φοβο μη μου συμβει το ιδιο που συνεβη και στη μητερα μου,ισως επειδη παντα ανησυχουμε για κατι που θελουμε πολυ,ισως κι απο τις ενοχες που νιωθω ετσι για το κοριτσακι που περιμενω τωρα.Πωπω Θεε μου,λες Μαρια οτι ειναι τυχερο που η μανα του ψαχνει τα συναισθηματα της,εγω παλι ελπιζω να ειναι τυχερο και να το αγαπησουν πολυ ολοι οι υπολοιποι (γιαγιαδες,παπουδες,μπαμπας) γιατι η μανα του ειναι πολυ μπερδεμενη κι ενοχικη-αν και θα βαλει τα δυνατα της να κανει ο,τι καλυτερο μπορει.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

οταν θα το γεννησεις θα το λατρεψεις αυτο να το θυμασαι που σου λεω οσο ημουν εγκυος ενιωθα χαλια κλοτσουσε το παιδι και εγω απλα πονουσα κανενα αισθημα ενιωθα τυψεις ενοχες ολα μαζι οταν ομως το ειδα το λατρεψα :P η αληθεια ειναι οτι παντα εχουμε αδυναμια σε ενα μας παιδι εγω λεω οτι την κορη μου την λατρευω αλλα με τον γιο μου ειμαι ερωτευμενη :D αν ηταν πρωτο το κοριτσι πιθανος να ηταν διαφορετικα πιος ξερεις :oops: μην σκεφτεσαι ετσι θα αλλαξουν ολα οταν θα ερθει η ζουζου σου .α την μικρη δε οταν εμεινα εγκυος δεν την ηθελα καθολου ηθελα να κανω εκτρωση γιατι δεν ηθελα αλλο παιδι φαντασου λοιπον οτι υπαρχουν και χειρωτερα :oops:

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ !

ΓΙΑΝΝΗΣ 28/08/2004

ΧΡΙΣΤΙΝΑ 16/09/2006

Link to comment
Share on other sites

Ζαχαρενια μου το βρισκω απολυτα λογικο να εχεις τρελλη αδυναμια στο γιο σου,ετσι κι αλλιως κι εκεινος φανταζομαι θα σε εχει νουμερο 1 στη ζωη του και τωρα και για παντα!!! :D Κακα τα ψεμματα,ετσι ειναι με τα αγορια.Παντα θεωρουσα οτι η γεννηση ενος αγοριου ειναι το μεγαλυτερο δωρο στη ζωη μιας μανας,οπως αντιστοιχα και η γεννηση μιας κορης ειναι το μεγαλυτερο δωρο στη ζωη του μπαμπα. Δεν ειναι και λιγο να ξερεις οτι γι΄αυτο το πλασματακι θα εισαι παντα η μια και μοναδικη-ή αντιστοιχα ο ενας και μοναδικος για τους πατεραδες. Βεβαια ξερω και περιπτωσεις (δυο αναμεσα στις τοσες) που η μανα εχει τρελλη αδυναμια στην κορη της και οχι στο γιο,οπως γνωριζω και αντρα που εχει τρελλο κολλημα με το γιο του και οχι τοσο με την κορη του. Αυτες ομως ειναι οι εξαιρεσεις στον κανονα!!! Γι΄αυτο που λες με τις τυψεις παντως,ελα ρωτα εμενα τι εχω περασει με αυτα. Να μου λεει ο γυναικολογος την πρωτη φορα που πηγαμε να δουμε το φυλο οτι ειναι κοριτσι κι εγω να προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου (και τους γυρω μου) οτι αυτο περιμενα κι αυτο ηθελα.Να εχω φτασει στην 20η εβδομαδα κυησης και να μην το εχω νιωσει ακομα,να τρελλαινομαι απο την ανησυχια και να λεω "να δεις που κατι εχει συμβει κι αυτο θα ειναι η τιμωρια μου που ηθελα αγορι".Να λεω στον αντρα μου "θα ηθελες να κανουμε κι ενα αγορακι πρωτα ο Θεος αργοτερα;" να μου απανταει εκεινος "μη νομιζεις οτι δεν ξερω πως ηθελες αγορι" και να μου πεφτουν τα μουτρα απο ντροπη και τυψεις.Να πηγαινω για τους καθιερωμενους υπερηχους και καθε φορα να εχω την κρυφη ελπιδα οτι ο γιατρος θα εντοπισει την "τσουτσου"!!! Οταν εντωμεταξυ αρχισαν ολοι να μου λενε οτι μαλλον περιμενω αγορι λογω σχηματος της κοιλιας (μυτερη και μεγαλη) εκει να δειτε χαρες,κι ας λεει ο υπερηχος το αντιθετο.Εχω γραψει επ΄αυτου και σε topic για το σχημα και το υψος της κοιλιας. Ημαρτον,απορω πως βρηκα το θαρρος να τα παραδεχτω ολα αυτα,τα οποια θεωρω και αμαρτια-παρ' ολο που τα συναισθηματα,οπως λεει και η Μαρια,βγαινουν μονα τους,δεν ευθυνομαστε εμεις γι΄αυτα ουτε μπορουμε να τα καθορισουμε.

Link to comment
Share on other sites

Κ εγώ στην ίδια κατάσταση ήμουν, τώρα πλέον το έχω ξεπεράσει αρκετά. Μάλωνα σε καθημερινή βάση με τη μαμά μου, τον άντρα μου, με τις αδερφές μου και γενικά ξέκοψα από τις παρέες μου. Από όλους αυτούς μόνο η μαμά μου με καταλάβαινε και οι αδερφές μου... Με άφηναν να ξεσπάω πάνω τους ενώ ο Θωμάς όταν ήμουν σε κατάσταση υστερίας γινόταν χειρότερος από μένα. Κ με τη μπέμπα τα βάζω μερικές φορές γιατί νομίζω ότι με περιορίζει σε διάφορα που θέλω να κάνω πολύ και μετα την γέννησή της (με το καλό) το ενδιαφέρον όλων θα στραφεί πάνω της. Το ξέρω πως είναι απολύτως φυσιολογικό να έρθουν έτσι τα πράματα...

Εχω μαλώσει και με την πεθερά μου γιατί υποψιάστηκα ότι χωνόταν στην ανατροφή του δικού μου παιδιού πριν ακόμη γεννηθεί.

Link to comment
Share on other sites

εγω κοριτσια χαιρομουν στην εγκυμοσυνη που ειχα κορη. αλλα στον 7ο μηνα οταν ο αντρας μου ηταν νυχτα και ημουν μονη εκλαιγα γιατι εβαζα ασχημες σκεψεις μηπως παθει ατυχημα και τον χασω και αλλα τετοια χαζα.

Link to comment
Share on other sites

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ κάπως έτσι είμαι αλλά ντρέπομαι να το λέω.Οι γονείς μου με βοηθάνε κι εγώ από τα νεύρα μου τους τη λέω κι από πάνω.Το ίδιο και με τον άντρα μου.Και όμως όλα αυτά γίνονται χωρίς να το θέλω,γιατί την επόμενη στιγμή το έχω μετανιώσει.

Πολλές φορές νιώθω ότι αυτή την κατάσταση της εγκυμοσύνης δεν μπορώ να την αντέξω.Με ενοχλεί το σώμα μου.Με ενοχλεί που δεν μπορώ να καπνίσω ένα τσιγάρο με ένα ποτήρι κρασί,να βγώ σ'ένα μπαρ μέρες που έρχονται,να κάνω έρωτα με τον άντρα μου,γενικά να ζήσω όσο ανέμελα ζούσα πριν.

Κι όμως,ήθελα πολύ να κάνω μωρό,δεν έγινε απερίσκεπτα.Αλλά αυτές οι σκέψεις μήπως δείχνουν ότι το έχω μετανιώσει;Μήπως είμαι παρτάκιας και ανέτοιμη να κάνω θυσίες;Μήπως όταν θα γεννηθούν τα μωρά θα είμαι αδιάφορη μητέρα;

Κάτι τέτοια σκέφτομαι και τρελλαίνομαι και αμφιβάλλω για την ψυχική μου ισορροπία.

Βέβαια αυτές οι "κακές" σκέψεις εναλλάσσονται τις καλές,όπου είμαι ενθουσιασμένη,ανυπομονώ να αρχίσω τα ψώνια,απολαμβάνω τις περιποιήσεις των άλλων και γενικά νιώθω καλά.Μέχρι την επόμενη στιγμή που θα με πιάσουν οι ανάποδες...

Και φυσικά δεν λείπουν οι τύψεις...

 

joe,όταν με το καλό γεννήσεις,μην παραλείψεις να μας πεις τα πρώτα σου συναισθήματα...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ακριβώς το ίδιο ένιωθα με την Elli. Απορώ μερικές φορές πως με ανεχόντουσαν στην οικογένεια.. Γινόμουν εριστική, νευρική.. Χάλια.. Και μετά το μετάνιωνα. Άλλος άνθρωπος.. Μετά που γέννησα συνεχίστηκε αυτό για αρκετό καιρό, δηλαδή τα νεύρα συν μια ελαφρά θλίψη. Ένιωθα σαν να μην μπορούσα να χαρώ το μωρό μου!! Πολύ περίεργο... Δεν μπορούσα να χαρώ τίποτα... Μετά σιγά σιγά και με την πολύτιμη πρώτα πρώτα βοήθεια του άντρα μου και της υπόλοιπης οικογένειας το ξεπέρασα. Θεωρώ ότι είναι καθαρά θέμα ορμονών. Σας λέω δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου. Όταν πρωτοέμεινα έγκυος τα φανταζόμουν τόσο διαφορετικά τα πράγματα μετά τη γέννα... Δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο θα με επηρέαζαν οι παλιοορμόνες :cry: Θέλει δύναμη μεγάλη και θέληση για να βγεις από αυτό.

Link to comment
Share on other sites

Nομίζω βρε κορίτσια, ότι όλα αυτά τα "περίεργα" συναισθήματα και σκέψεις υπάρχουν λόγω των τρελαμένων ορμονών μας!

 

Δεν πιστεύω ότι είναι κανόνας ότι το αγόρι έχει αδυναμία στη μαμά και το κορίτσι στο μπαμπά. Φυσικά όλα τα παιδάκια έλκονται περισσότερο απ'το αντίθετο φύλο, αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχει ούτε ένα παιδάκι που δεν έχει αδυναμία στη μαμά του. Kαι ιδίως όσο είναι ακόμα μικρούλια, η μαμά είναι το Kύριο πρόσωπο στη ζωή τους!!

 

Eγώ είχα μία πολύ καλή εγκυμοσύνη στον γιό μου και χαιρόμουν την κάθε στιγμή! Όσο κι αν πονούσα, όσο κι αν είχα στερηθεί όλα όσα έκανα πριν, λάτρευα την κάθε μέρα εγκυμοσύνης! Έλαμπα ολόκληρη και αυτό φαινόταν και προς τα έξω. Σε όλη την εγκυμοσύνη είχα πολύ καλή διάθεση και δεν πρέπει να γκρίνιαξα ή να τσακώθηκα με τον άντρα μου (ούτε με κανέναν άλλο) ούτε μία φορά, κι ας μην είχα την προσοχή και το "χαϊδεμα" που ήθελα.

Mετά την γέννα όμως, έπεσα σε μία απίστευτη κατάθλιψη απ'την οποία δεν μπορούσα να βγω. Eνώ αναγνώριζα το πρόβλημα και έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου να ηρεμήσει γιατί απλά είναι οι ορμόνες μου τρελαμένες, δεν μπορούσα να συνέλθω για σχεδόν 2 μήνες. Oι απότομες ευθύνες, η έλλειψη γνώσης, ο φόβος μην κάνω λάθη, η έλλειψη ξεκούρασης και κυρίως η έλλειψη ύπνου και η απόλυτη έλλειψη έστω και ελάχιστου προσωπικού χρόνου, με είχαν μπλοκάρει και τα έβλεπα όλα μαύρα. Σε τέτοιο βαθμό που κατά καιρούς περνούσε απ'το μυαλό μου να φύγω και να τους παρατήσω όλους!

Tο αποτέλεσμα ήταν τελικά να χάσω τους πρώτους μήνες ζωής του παιδιού μου, να χάσω τις πρώτες πολύτιμες στιγμές μαζί του. Tο μυαλό και η αντίληψή μου βρίσκονταν κάτω από ένα πέπλο και τα έβλεπα όλα θολά. Tώρα συνειδητοποιώ ότι δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα απ'ολο αυτό το διάστημα.... Δεν είναι κρίμα????

Με τα παιδιά μου, ξαναγεννιέμαι...

bUwEp2.png

Link to comment
Share on other sites

Nομίζω βρε κορίτσια, ότι όλα αυτά τα "περίεργα" συναισθήματα και σκέψεις υπάρχουν λόγω των τρελαμένων ορμονών μας!

 

Μακάρι να'ναι έτσι!Όμως όταν ακούμε ότι εσείς οι υπόλοιπες απολαμβάνετε τις εγκυμοσύνες σας και εμείς όχι, νιώθουμε κάπως ...Κι εκεί αρχίζουν οι ενοχές...

 

Tώρα συνειδητοποιώ ότι δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα απ'ολο αυτό το διάστημα.... Δεν είναι κρίμα????

 

Αυτή τη φορά όμως θα ξέρεις τι να κάνεις..!

Link to comment
Share on other sites

Elli μου εγω να δεις ποσο αμφιβαλλω για την ψυχικη μου ισορροπια.Κι εγω την ηθελα πολυ την εγκυμοσυνη κι αυτος ειναι ενας παραπανω λογος που θεωρω τον εαυτο μου αχαριστο με αυτες τις σκεψεις.Φοβαμαι πως μπορει να απορριπτω το παιδι επειδη ειναι κοριτσακι,πως μπορει να το κανω προβληματικο,πως μπορει να πληρωσει αυτο ο,τι σπασμενο εχω εγω απο την παιδικη μου ηλικια-και δεν πρεπει. Εντωμεταξυ με τον αντρα μου δε μιλιομαστε 2 μερες,με το σοι του το ιδιο (γιατι τα εβαλα με την αδελφη του,επειδη οταν ηρθε πρωτη φορα στο σπιτι μου ανοιξε ολα τα ντουλαπια χωρις να με ρωτησει-ναι,ακομη και της κρεβατοκαμαρας-για να δει λεει πώς τα εχω φτιαξει) και γενικα ειμαι μια κινουμενη βομβα νευρων!!! :x Αυτο που με προβληματιζει ομως πιο πολυ ειναι οτι ξερω πως τα πραγματα θα ηταν διαφορετικα αν περιμενα αγορακι.Αφου καποια στιγμη σε εναν τρικουβερτο καυγα μου λεει ο αντρας μου "θα σου παρω το παιδι και θα φυγω" και τι του απαντησα νομιζετε;"Κανε ο,τι θες,δε με νοιαζει".Και ειλικρινα εκεινη τη στιγμη ετσι ενιωθα,οτι δε μ' ενδιαφερει καθολου,ετσι κι αλλιως καλυτερα θα ειναι με εκεινον παρα με μενα.Σιγα μην ελεγα το ιδιο βεβαια αν ηταν αγορι. :oops:

Εδω μου ειπε ο γιατρος οτι φαινεται στον υπερηχο πως εχει ποου ομορφο στομα το μωρο με σαρκωδη χειλια τυπου Παπαριζου κι εγω ζηλεψα που τα δικα μου δεν ειναι ετσι!!!

Link to comment
Share on other sites

Όμως όταν ακούμε ότι εσείς οι υπόλοιπες απολαμβάνετε τις εγκυμοσύνες σας και εμείς όχι, νιώθουμε κάπως ...Κι εκεί αρχίζουν οι ενοχές...

 

Elli, δεν περνάει απ'το μυαλό σου ότι και η υπερβολική χαρά είναι θέμα ορμονών;

Σε άλλες κοπέλες βγαίνει έτσι, σε άλλες αλλιώς. Kακώς αισθάνεσαι ενοχές γιατί είναι κάτι που δεν μπορείς να αλλάξεις. Δεν είναι στο χέρι σου.

Όπως διάβασες, κι εγώ έχασα πολύτιμες στιγμές απ'το παιδί μου, παρόλο που ήξερα τί έχω και προσπαθούσα να το αλλάξω.

Aισθανόμουν απίστευτα μειονεκτικά όταν έβλεπα άλλες νέες μαμάδες που τα κατάφερναν περίφημα κι εγώ φοβόμουν ακόμα και ν'αγγίξω το μωρό μου. Aλλά δεν έλεγχα το μυαλό μου και οι σκέψεις μου με έριχναν ακόμα πιο βαθιά σε θλίψη.

 

Elli και joe, θα δείτε μετά από λίγο καιρό, μετά τη γέννα, ότι θα τα σκέφτεστε όλα αυτά και δεν θα πιστεύετε ότι σκεφτόσασταν έτσι. H αγάπη προς το μωρό έρχεται τόσο δυνατή και τόσο απότομα με τη γέννα, που πλημμυρίζει η καρδιά και δεν έχεις πλέον μάτια και αυτιά για κανέναν άλλο! Όλος ο κόσμος σου είναι το μωρό!

Kαι μετά απορείς γιατί δεν το είχες κάνει νωρίτερα....

Με τα παιδιά μου, ξαναγεννιέμαι...

bUwEp2.png

Link to comment
Share on other sites

όχι βρε παιδιά όντως είναι θέμα ορμονών, αλλά και θέμα γενετικής ιδιοσυγκρασίας του καθενός...

 

γράφει κάπου στην έρευνα ότι όσες γυναίκες λέει έχουν πολύ έντονα συμπτώματα πριν την περιοδό τους (PMS ) ( συναισθήματα περίεργα κτλ) αυτές έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν κατάθλιψη.

 

νομίζω το πιο άσχημο σε όλη την κατάσταση είναι η ενοχοποίηση της μαμάς για τον ίδιο της τον εαυτό, και τα συναισθήματά της. αυτό κάνει τα πάντα χειρότερα!

 

ΟΛΕΣ οι γυναίκες πρέπει να γνωρίζουν για την επιλόχεια κατάθλιψη, γιατι μόνο όταν το γνωρίζεις είναι σαν να παλεύεις, ίσοις όροις τουλάχιστον !!!!!

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

Επίσης, μεγάλο ρόλο παίζει και η αντιμετώπιση από το σύντροφο. Αν δεν υπάρχει κατανόηση και δεν βοηθάει η κατάσταση χειροτερεύει. Είναι σημαντικό, κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης και της λοχείας, ο σύζυγος και μπαμπάς να φροντίσει να ενημερωθεί για τις επιπτώσεις των ορμονών στην ψυχολογία της γυναίκας ώστε να μπορέσει τουλάχιστον να της συμπαρασταθεί και να μην τη βλέπει απλά σαν μια ιδιότροπη έγκυο που τα θέλει όλα δικά της και αργότερα σαν μια μαμά δεν νοιάζεται για τίποτα και είναι συνέχεια μες τη γκρίνια....

Εγώ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου "πετούσα" από τη χαρά μου και ψυχολογικά ήμουν στα καλύτερά μου. Μετά τη γέννα όμως μάλλον με "αγγιξε" λίγο η κατάθλιψη αλλά νόμιζα ότι έφταιγε μόνο το γεγονός ότι πλέον είχα πολύ περισσότερες ευθύνες και κουραζόμουν.... Χώρια η αϋπνία!!!

sL7ap2.png

Link to comment
Share on other sites

  • 4 εβδομάδες μετά...

Εγώ αισθάνομαι πολύ καλά και δεν έχω χάσει καμία έξοδο και δραστηριότητα πέρα από το σκι και 2 βραδινές εξόδους σε μπαρ που δεν είχα όρεξη. Απέναντι στον άνδρα μου αισθάνομαι πολλή αγάπη γιατί τον βλέπω που χαίρεται πολύ και τον φαντάζομαι τί χαζομπαμπάς θα γίνει.

 

Τώρα πεθερά και μάνα που μου λένε να προσέχω στα κιλά, παρόλο που δεν έχω πάρει περισσότερα από το κανονικό, νευριάζω αλλά μετά το ξεχνάω. Πρέπει βέβαια λίγο να περιορίσω την τάση παρεμβατισμού της πεθερούλας στο πώς θα φτιάξουμε το δωμάτιο, αλλά "τό 'χω".

 

Πρέπει να παραδεχθώ όμως οτι ορισμένες φορές και για λίγα λεπτά με πιάνει και βάζω τα κλάματα αλλά μετά γελάω γιατί δεν είναι για κάτι σημαντικό. Επίσης, βλέπω πολύ άσχημα όνειρα, και απορώ γιατί.

 

Φαντάσου joe οτι το κοριτσάκι σου μπορεί να σε λατρεύει και να γίνει μια δυναμική γυναικάρα, αθλητική και να μη χαρίζεται σε κανένα... Δεν θα αισθάνεσαι υπερήφανη; ξέρεις τα αγοράκια είναι και λίγο πίσω στην ανάπτυξη από τα κορίτσια όταν είναι μικρά και λένε οτι δεν σε εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα ειδικά αν είναι και πολύ ήρεμα...

 

Σίγουρα αυτά που λέω είναι λίγο πιο επιφανειακά από αυτά που έχουν γράψει οι υπόλοιποι, αλλά δες το λίγο ανάλαφρα και μην κατηγορείς τον εαυτό σου. Η γιατρός μου είπε στον άνδρα μου να μου δίνει και να κάνει ό,τι θέλω !!!, λέγοντας οτι είναι εκτός ελέγχου οποιαδήποτε περίεργα συναισθήματα...

g4BDp3.pngyCdLp3.png
Link to comment
Share on other sites

Σας εχει τυχει μεχρι στιγμης στην εγκυμοσυνη σας να εχετε τετοια νευρα που να ειστε μονιμως ετοιμες για καυγα; Εμενα μου συμβαινει μονιμως,απο την αρχη μεχρι τωρα ππου ειμαι στον 9ο.Μιλαμε οτι εχω μονιμως ακονισμενα τα νυχια για καυγα,εχω τσακωθει απειρες φορες στο δρομο,εχω ξεκοψει παντελως εδω και 6 μηνες με τις δυο κολλητες μου (ο λογος ειναι οτι δεν ηθελα να τους πω για την εγκυμοσυνη με αποτελεσμα να απομακρυνθω σιγα σιγα και φυσικα οταν το εμαθαν δε θελησαν να μου ξαναμιλησουν και με το δικιο τους),εχω σφαχτει με το σοι του αντρα μου,με τον ιδιο τον αντρα μου και φυσικα πριν παρω αδεια τσακωνομουν συνεχεια και στη δουλεια (εκει βεβαια ειχα κι ενα δικιο γιατι δε σεβαστηκαν την εγκυμοσυνη μου και ειδικα οι γυναικες μου φερονταν με απιστευτη ασεβεια και γαιδουρια,οπως εχω γραψει και σε σχετικο topic). :? Το πιο εξωφρενικο ειναι οτι τελευταια πιανω τον εαυτο μου να τα βαζει-ακουσον ακουσον-ακομη και με το μωρο (!!!) επειδη ερχεται αναποδα και θα αναγκαστω να κανω καισαρικη αλλα και γιατι σκεφτομαι οτι επειδη ειναι κοριτσι θα αγαπαει περισσοτερο τον πατερα του απο εμενα κι αντιστοιχως εκεινος θα με βαλει σε δευτερη μοιρα!!! :oops: Ειλικρινα ντρεπομαι ωρες ωρες γι' αυτα τα συναισθηματα αλλα κυριως φοβαμαι οτι μεχρι το τελος της εγκυμοσυνης ή θα με εχουνε κλεισει σε τρελλοκομειο ή δε θα μου εχει μεινει ουτε ανθρωπος στον κοινωνικο μου περιγυρο!!! Λετε να φταιει που εχω κοψει τοσους μηνες το τσιγαρο; Λετε να φταινε οι ορμονες; Ή μηπως ειναι συνηθισμενο να σου βγαινει στην εγκυμοσυνη ενιοτε ενας πιο "κακος" εαυτος; Και καλα ολα αυτα,αλλα να εχω συναισθηματα ανταγωνισμου απεναντι στο μωρο πριν καν ερθει στον κοσμο; :o Μηπως μπορουν να μου πουν καποιες μαμαδες που εχουν κοριτσακι ή μελλουσες μαμαδες που περιμενουν κοριτσακι αν ενιωσαν ποτε αντιστοιχα συναισθηματα; :shock:

 

 

 

 

 

 

 

σε καταλαβαινω απολυτα joe!εγω δεν ειχα προβλημα με το φυλο του μωρου ουτε ενιωσα ασχημα συναισθηματα για εκεινο,εγω ειχα νευρα πολλα νευρα σε ολη την διαρκεια της εγκυμοσυνης μου και για ολα.ειχα τσακωθει με ολους με τον αντρα μου τα σογια!με εκνευριζαν ολοι κ ολα...μολις γεννησα επιβεβαιωθηκε αυτο που σου γραφει καπου η μαρια στυλιανακη επαθα μια βαρβατη επιλοχεια καταθλιψη την οποια απτην πρωτη στιγμη ενιωθα πως δεν θα ξεπερασω ποτε...ενιωθα να πνιγομαι,εχασα το γελιο μου και σκεφτομουν πολυ ασχημα πραγματα.2μηνες ο αντρας μου εγινε μανα φροντιζε το παιδι μας το ταιζε το εκανε μπανιο νυχτα μερα εκεινος και ειχε κ μενα να τον κοιταζω με αδεια ματια κ να τον ρωταω αν θα με παρατησει...με παρακαλεσε να παμε σε εναν ειδικο κ πηγαμε αρκετες φορες,δεν μπορω να πω οτι κι αυτο δεν με βοηθησε ομως ξυπνησα μια μερα κι ειπα ΑΡΚΕΤΑ θελω να χαρω το μωρο μου,με εχει αναγκη κι εγω κοιμαμαι κ κλαιω ολη μερα δεν τρωω ...το ΠΟΛΕΜΗΣΑ και βγηκα ακομα πιο δυνατη απο ολο αυτο.ειμαι ευτυχισμενη με το μωρο μου κ τον αντρα μου νιωθω ο πιο τυχερος ανθωπος στον κοσμο !!!!!!!με την ιστορια μου λοιπον θα ηθεα πολυ να σε βοηθησω ,μιλα σε καποιον ειδικο,κανε μια προετοιμασια αγαπησε τον εαυτο σου κ το μωρο σου και ολα θα πανε καλα σου ευχομαι καλη συνεχεια...κιι αν χρειαστεις οτιδηποτε στειλε μου πμ να μιλησουμε κ στο τηλεφωνο..

my baby was my reborn...

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...