Παρουσία του μπαμπά στο δωμάτιο των ωδίνων - στο τοκετό

σύμφωνα με κάποιους γονείς κάποια νοσοκομεία, δεν επιτρέπουν την παρουσία του μπαμπά/συζύγου στο δωμάτιο των ωδίνων κατα τη διάρκεια του τοκετού.

γράψτε εδώ τις ιστορίες σας καθώς και σε ποιό νοσοκομείο είχατε ποιά αντιμετώπιση.

Δεν ξερω αν εξαρταται ΚΑΙ απο τον γιατρο αλλα στο Μητερα αφηνουν.

Η γυναικα μου ξενησε με καισαρικη και ΔΕΝ με αφησαν να μπω στο χειρουργειο ( λογικο ) αλλα απ' οτι καταλαβα στον φυσιολογικο τοκετο αφηνουν. Ημουν εκει μαζι της στο "περιμενε"...

Α μπαμπαδες...... ΔΕΝ ειναι "ευκολο" θεαμα στο φυσιολογικο τοκετο, γι' αυτο αν δεν αντεχετε τα αιματα-βελονες-σωληνακια κ.λ.π. σκευτητε το 2 φορες... η γυναικα σας εχει πιο σοβαρη δουλεια να ασχοληθει απο εσας..

( και ενα ακομα.... οτι και να ακουσετε να λεει μη δωσετε σημασια ΠΟΝΑΕΙ η ερμη.....

Μια συμβουλη προς ολες απο την γυναικα μου... μην ακουτε που λενε η καισαρικη δεν ποναει.....

Ποναει και πολυ μαλιστα ΜΕΤΑ....... και για μερες...... εχετε το υποψη σας....

Και στο Ιασώ αφήνουν.

Πάντως θεωρώ ότι είναι και θέμα γιατρού, τουλάχιστον για το αν ο πατέρας θα είναι παρών και μέσα στην αίθουσα τοκετού.

Ο γιατρός μου , όταν αρχικά τον ρωτήσαμε εαν μπορεί να έρθει και ο άντρας μου μέσα και στο δωμάτιο ωδινών αλλά και στην αίθουσα τοκετού, είπε ότι μπορεί, αρκεί να είναι σίγουρος ότι θα το αντέξει.

Είπε ότι έχουν συμβεί περιπτώσεις που ο πατέρας κάποιοα στιγμή λιποθύμησε και έτσι εκτός από την γυναίκα που γεννούσε εκείνη την τη στιγμή τρέχαν να σηκώσουν και τον πατέρα..!

Μια φίλη μου που είχε γεννήσει πριν από εμένα στο ίδιο νοσοκομείο και με τον ίδιο γιατρό, είχε τον άντρα της μέσα στο δωμάτιο ωδινων, αλλά όταν τρέξανε στην αίθουσα τοκετού, ο γιατρός τελικά δεν τον άφησε να μπει μέσα.

Εμείς πάντως αρχικά ήταν να μπούμε, και γι αυτό ντύσανε και τον άντρα μου αστροναύτη όσο είμασταν στο δωματιάκι των ωδινών, αλλά μετά δυστυχ'ως μπήκα χειρουργείο οπότε δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση.

Προσωπικά πιστεύω ήμουν "καλή περίπτωση" για να μπεί ο άντρας μου!!

Ούτε σωληνάκια είχα...ούτε βελόνες...ούτε κανα περίεργο θέαμα....ούτε έβριζα ή φώναζα...(γιατί τα περιγράφουν έτσι...;, ούτε πολύωρες γέννες είχα!!

Όλα κύλησαν πολύ ομαλά, φυσιολογικά...και υπέροχα!!

Αλλά......γέννησα στο Αλεξάνδρα και εκεί δεν αφήνουν τους άντρες να μπούν μέσα...ούτε στο πρίν τουλάχιστον!!

Προσωπικά δεν με απασχόλησε, εκείνη την ώρα ανάγκη είχα τη μαία και τη γιατρό μου...ο άντρας μου όπως και να το κάνουμε θεατής θα ήταν!

Απλά του ίδιου του έχει μείνει...γιατί θα ήθελε πολύ!!!

και εγώ στο Ιασώ.Συμφωνώ ότι είναι θέμα γιατρού. Ο δικός μου γιατρός τον άφησε να μπεί την τελευταία στιγμή, αλλά ήταν και χαλαρά...04.00 το πρωϊ...δεν είχε γενικά κόσμο κλπ,κλπ.

Προσωπικά δεν με απασχόλησε, εκείνη την ώρα ανάγκη είχα τη μαία και τη γιατρό μου...ο άντρας μου όπως και να το κάνουμε θεατής θα ήταν!

 

Απλά του ίδιου του έχει μείνει...γιατί θα ήθελε πολύ!!!

πάντως χαρά ο δικός μου δεν ήταν θεατής...και το χεράκι μου κράταγε και στο σπρώξιμο εγώ κράταγα το δικό του...μου έδωσε πολύ κουράγιο η παρουσία του.Και σίγουρα ήταν η ωραιότερη εμπειρία στη ζωή του, καθώς λέει εκείνος.Να μπει μέσα στο τρίτο...για να του φύγει και το απωθημένο!!!

Να μπει μέσα στο τρίτο...για να του φύγει και το απωθημένο!!!

Το θέμα είναι ότι στο Αλεξάνδρα δεν αφήνουν συγγενείς μέσα την ώρα του τοκετού!!!

Είναι πάγιο αυτό και δεν χωράει συζήτηση με το γιατρό ούτε είναι δικό του θέμα...απαγορεύουν μέσα στις αίθουσες ωδινών άντρες!!

Το έχουν σαν πολιτική αυτό...!!

Και εγώ θα τον ήθελα μέσα...ιδιαίτερα στην πρώτη μου γέννα που ήμουν και πιο ανασφαλής και φοβισμένη!

Στην πρώτη μου κόρη ο άντρας μου ήταν μαζί μου από την αρχή ως το τέλος. Με βοήθησε μου συμπαραστάθηκε και η μόνη περίπτωση που τον είδα σα χαμένο ήταν στο τελευταίο στάδιο.... άλλά μετά που είχαμε το μωρό αγκαλιά και οι δυό μαζί και κοιτιόμασταν και δεν το πιστεύαμε δεν περιγράφεται.

Στη δεύτερη κόρη όχι απλά δεν μπήκε, αλλά όπως μεταφέρθηκα από τη δουλειά μου επειγόντος λόγω αποκόλλησης στην 32η εβδομάδα.... δεν πρόλαβε ούτε καν να φτάσει από τη δουλειά του στο Ιασώ όταν είχα ήδη γεννήσει με κατ' επείγουσα καισαρική.

Μπηκα στην κλινικη στις τοπρωικατα τις 7 τοπρωι βρεθηκαν ολοι μαζι το δωματιο ωδινων μαμα πεθερικα αδερφη και συζηγος...μπηκε ο γιατρος και τουηρθε να λιποθυμησει!!!!!Φυσικα τους κυνηγησε ολους και με τα χιλλια ζορια εμεινε ο ανδρας μου μονο,και καλιτερα.

Είναι καθαρά θέμα γυναικολόγου για να μπεις μέσα ή όχι.

9 μήνες μέχρι να γεννήσει η γυναίκα , ο γιατρός σε έχει ψυχολογήσει για το αν θα του είσαι πρόβλημα κατά την διάρκεια της γέννας

Τα δημόσια νοσοκομεία δεν έχουν την ανάγκη της πελατειακής σχέσης που έχουμε με τα ιδιωτικά , γι αυτό βλέπετε τα δημόσια να είναι πιο δύσκολα. Οι γιατροί που δουλεύουν σε αυτά καλύπτονται μια χαρά πίσω από την γραμμή πλεύσεις του νοσοκομείου κι έτσι σου λένε ...έτσι είναι το σύστημα.

Αν ο ίδιος γιατρός δουλέψει σε ιδιωτικό θα καταλήξει να είναι ο μοναδικός που δεν θα επιτρέπει συζύγους και σιγά - σιγά θα λιγοστεύουν οι γέννες που θα κάνει ( θα πεινάσει ο άνθρωπος).

Γνωρίζω περιπτώσεις που άντρες δεν έκαναν καν τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού......έτσι γούσταρε ο γιατρός να μην χρεωθεί το ζεύγος τα χρήματα των μαθημάτων. Με άλλα λόγια όλα γίνονται και εξαρτώνται από το τι είμαστε εμείς πρώτα και μετά από τους ανθρώπους που συναλλασσόμαστε.

Έχω κάνει χειρουργείο ( κυρσοκύλη ) 22 χρόνων και παρακαλούσα τον χειρούργο ( δντης της κλινικής σε δημόσιο νοσ. Τζάνειο) να με χειρουργήσει χωρίς ολική νάρκωση , μόνο με τοπική.

Ο χειρούργος ανένδοτος....όχι δεν γίνετε , τι πράματα είναι αυτά και κάτι τέτοια..........

Εγώ του έλεγα δεν φοβάμαι θέλω να είμαι ξύπνιος ...να γλιτώσω και το μετά της ολικής νάρκωσης

Μέχρι την στιγμή που με έστρωσαν στο χειρουργικό τραπέζι δεν μου έλεγαν τίποτα , στην πορεία κατάλαβα ότι με χειρουργούν με τοπική μόνο και χωρίς σεντόνι μπροστά μου.

Καταλαβαίνεται λοιπόν πως με "έπαιζαν" μέχρι την τελευταία στιγμή , και τελικά δεν κατάλαβα αν χειρουργήθηκα χωρίς ολική διότι με θεώρησαν γενναίο ή διότι έτσι τους βόλευε εκείνο το πρωί.

ΥΓ. Ήταν φοβερή εμπειρία και την συνιστώ ανεπιφύλακτα

O άντρας μου ήταν μαζί μου στον τοκετό και στην αίθουσα ωδινών και στο χειρουργείο. Ήταν απαραίτητη προϋπόθεση και είμασταν απόλυτοι με το γιατρό.

Ο ίδιος το συνιστά ανεπιφύλακτα σε όλους τους μέλλοντες μπαμπάδες. Δεν κόλλησε καμία στιγμή και ήταν μες στην τρελλή χαρά.

Εγώ τον θεωρώ απαραίτητο και σε επόμενο τοκετό γιατί με βοήθησε πάρα πολύ και πρακτικά (με στήριζε στους πόνους, μασάζ, μου κρατούσε τα χέρια στις εξωθήσεις) πέρα από το γεγονός του ψυχολογικού παράγοντα. Στο κάτω κάτω μαζί το κάναμε το παιδί, μαζί θα το γεννούσαμε!

σύμφωνα με κάποιους γονείς κάποια νοσοκομεία, δεν επιτρέπουν την παρουσία του μπαμπά/συζύγου στο δωμάτιο των ωδίνων κατα τη διάρκεια του τοκετού.

 

Εγω προκειται να γεννησω στο "Μητερα" τον Ιουλιο και θα ηθελα πολυ να ειναι μεσα ο ΠΑΤΕΡΑΣ του μπεμπε μου! Νομιζω οτι ειναι κατι τοσο σημαντικο που πρεπει να το ζησει και ο ιδιος. Στο κατω-κατω μαζι το κανουμε κι οχι μονες μας. Πρεπει να συνηθιζουν στην ιδεα της γεννας κι ας μην νιωθουν οπως οι μαμαδες γιατι το μωρακι που ερχεται τελικα ειναι και δικο τους μισο.

... εγώ αρχικά δεν ήθελα τον άντρα μου μέσα στην αίθουσα κατά την γέννα ενώ εκείνος επέμενε και επέμενε....ο λόγος που ένιωθα έτσι είναι ότι είχα διαβάσει πως ένα μεγάλο ποσοστό αντρών που παρευρέθησαν...δεν μπορούσαν να ξανακάνουν έρωτα με την γυναίκα τους. με τρόμαζε λοιπόν η ιδέα να "χάσω" τον άντρα μου!!!

όμως ο γιατρός μας ζήτησε από μόνος του να είμαστε μαζί κατά την γέννα και του έδωσε οδηγίες πού να στέκεται και πως να με βοηθάει στους πόνους!!

γεννήσαμε λοιπόν στο ΓΕΝΕΣΙΣ - Θεσσαλονίκη. περάσαμε όλες τις ωδίνες μέχρι την τελεία διαστολή....χωρίς ούτε ένα τόσο δα παυσίπονο....και μετά με πήγαν χειρουργείο για καισαρική (καθώς η μπέμπα, 4.200 γρ δεν χωρούσε από τα κόκαλά μου να περάσει έξω!!! βέβαια με την καισαρική ανακαλύψαμε πως ήταν δεμένη με τον ομφάλιο λώρο - πράγμα που δεν φαινόταν καθόλου στους σφυγμούς της!!)

ευτυχώς λοιπόν που ήταν μαζί μου ο άντρας μου - με βοήθησε πάρα πολύ και μας έκανε να νιώσουμε ακόμα πιο δεμένοι!!!

tozdel μου είσαι από τις τυχερές εγώ ζητάω από τον άντρα μου να είναι μαζί μου αλλά διστάζει φοβάται έχει πανικοβληθεί πως θα τον πείσω ότι αυτή η εμπειρία είναι ένα θαύμα κάτι το ανεκτίμητο???

χμ, γιατί δεν ζητάς από τον γιατρό σου να του πεί πόσο σημαντικό είναι....κι εγώ από τον γιατρό μου πέιστηκα....για να ζητάει σκέφτηκα εκείνος τον άντρα μου μέσα...κάτι θα ξέρει!!!

ίσως και ο άντρας σου σκεφτεί όπωε εγώ!!

Νίκη καλημερά!!! Γιατί δεν του λές να διαβάσει τις εμπειρίες μας εδώ στο topic με μπαμπάδες που μπήκαν μέσα στο τοκετό???Βέβαια ίσως είναι καλύτερα να πράξει όπως του βγει εκείνη τη στιγμή. Εννοώ να είναι μέσα στο δωμάτιο των ωδίνων (πριν το χειρουργείο) και να δει όταν έρθει η ώρα πως νοιώθει για να μπει ή να μη μπεί μέσα στο χειρουργείο. Ίσως νοιώσει πανικό και τότε είναι καλύτερα να μη μπει γιατί μπορεί και εσένα να σε επηρρεάσει αρνητικά. Ελπίζω όμως να είναι μαζί σου και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είναι η καλύτερη στιγμή στη ζωή του (μετά βέβαια από τη στιγμή που γνώρισε εσένα )!!!

Κορίτσια θα τον πείσω... Ήδη του διάβασα χτες τις εμπειρίες σας και άρχισε να το σκέφτεται... Πιστεύω ότι θα είναι απίστευτο το δέσιμο μετά... Θα νιώσει το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής...Της κόρης μας... Πω πω με συγκινίσατε βασικά...Έψαχνα καιρό να βρω ένα φόρουμ να εκθέσω τις απορίες και τους φόβους μου καθότι μόλις 19 εγώ και 22 εκείνος περιμένουμε το παιδάκι μας...Είμαι στον 7ο μήνα τώρα...Να είστε καλά όλες

Νικη, αν μου επιτρεπεις....

Δεν ειναι να τον πεισεις.... ειναι να θελει ο ιδιος.... για εναν αντρα ολο αυτη η κατασταση περα απο πρωτογνωρη ( που ειναικαι για τους δυο) ειναι επιπλεον κατι εκτος.... φυσικης κατασκευης του ( τελειως λαθος εκφραση αλλα δεν μου ερχεται κατι καλυτερο).. εσυ λογο πονων κ.λ.π θα εισαι ντοπαρισμενη με φουλ αδρεναλινη να τρεχει στο αιμα σου...

Α αν τελικα μπει ενημερωσε τον οτι αν τυχον τον αρχισεις στο λουσιμο κοσμιτικών επιθετων δεν τα εννοεις και μην το παρει προσωπικα

Α αν τελικα μπει ενημερωσε τον οτι αν τυχον τον αρχισεις στο λουσιμο κοσμιτικών επιθετων δεν τα εννοεις και μην το παρει προσωπικα

Αυτό το έχω ακούσει από πολλές αλλά πραγματικά δε μπορώ να το καταλάβει. Γιατί να τον λούσει τον άνθρωπο?????

ελα ντε rike

και εγώ απορώ όταν το ακούω αυτό! Είναι δυνατόν να βρίσεις τον άντρα σου? Τί να πεις!

Κυριες μου ειναι απλό αν το σκευτητε ( δειτε οτι γραψω με χιουμοριστικη διαθεση )

Αν θυμηθητε τον πονο σας κατα την διαρκεια των εγωθησεων αν δεν κανατε επισκληριδιο.... ε αυτη την ενταση και αυτο τον πονο καπου πρεπει να τον ........ ξεσπασετε συνεπικουρουμενο απο το γεγονος οτι εμεις απλα......Προεδρευουμε

Δυστυχως η ανατροφη μου δεν μου επιτρεπει να γραψω σε κυριες αυτα που ακουγονται ( καποια light ακουσα και εγω οταν περιμεναμε να μπουμε στο χειρουργειο )

Τωρα μη με κολλαζετε γιατι θα τα γραψω και αντε μετα να σβηνει ο admin

αν δεν αντέχεις κάνεις μια επισκληρίδιο και έρχεσαι στα ίσα σου !

Τί φταίει ο άλλος να ακούει τα απίστευτα???

Oxi, ενταξυ μην το παιρνετε και τοσο κατακαρδα...

Ακομα και αυτο εχει την πλάκα του.......

Χα χα! Το βρίσιμο, το έχω ακούσει και εγώ ότι γίνεται.

Πάντως καλό είναι να πάρει από μόνος του ο άντρας την απόφαση να βρεθεί μέσα στο δωμάτιο τοκετού (εφόσον επιτρέπεται)...

Αν και δεν την έχω ζήσει, ξέρω ότι είναι σκληρή διαδικασία, και κάποιοι δεν αντέχουν την πίεση.

Όταν είχαμε ζητήσει από το γιατρό να είναι μέσα ο άντρας μου, του απάντησε ότι μπορεί, αρκεί να είναι σίγουρος ότι θα το αντέξει για να μην έχουμε λιποθυμίες.

Πάντως, είχα βρει στο http://www.babycenter.com κάποια video που δείχνουν την διαδικασία και τα είχα παρακολουθήσει. Αν και δεν νομίζω ο άντρας να βλέπει από αυτή την οπτική γωνία (είναι αρκετά σκληρό), μπορώ να ψάξω να βρω σε ποιο σημείο είναι, να πάρετε μια ιδέα..