ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΘΗΛΑΣΜΟΥ-ΣΩΣΤΟ?

Καλημέρα σε όλους! Νέα μανούλα κι εγώ, πριν 4 μήνες περίπου απέκτησα το πρώτο μου παιδάκι. Έχω ''ξεκοκκαλίσει'' το forum από την εγκυμοσύνη ακόμα και με έχει βοηθήσει αφάνταστα.

Κάναμε λοιπόν το πρώτο μας εμβόλιο, έκλαψε και αμέσως την έβαλα στο στήθος για παρηγοριά. Πρόσφατα διάβασα και ένα άρθρο ενός παιδιάτρου-συμβούλου θηλασμού για την εμβολιοφοβία, όπου αναφέρει ότι : ''ο θηλασμός κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά από τον εμβολιασμό έχει αποδειχθεί ότι αμβλύνει τον πόνο του παιδιού.''

Στο δεύτερο εμβόλιο λοιπόν, ρώτησα την παιδίατρό μας αν μπορώ να την βάλω στο στήθος και να κάνουμε το εμβόλιο (σκεπτόμενη εγώ ότι θα την απαλύνω&δεν θα πονούσε/έκλαιγε καθόλου ή έστω λιγότερο από την προηγούμενη φορά). Η παιδίατρος είπε ότι μπορούμε να το κάνουμε αυτό, βέβαια μου ανέφερε ότι υπάρχουν κάποιοι που δεν το κάνουν για να μην συνδέσει το παιδί τον πόνο με το στήθος. Παρόλα αυτά, δεν έδωσα βάση σε αυτό, κάναμε το εμβόλιο με το παιδί στο στήθος και πάλι έκλαψε με την ίδια ένταση.

Το πρόβλημα είναι το εξής: Έχει περάσει 1 εβδομάδα από τη μέρα του εμβολίου είναι λίγο πιο νευρική στο στήθος. Κουνάει νευρικά τα πόδια της και τα χέρια, ρουφάει λίγο ''άγαρμπα'' με αποτέλεσμα να καταπίνει και πολύ αέρα, και κάποιες φορές ενώ πεινάει, τη βάζω στο στήθος ρουφάει 2-3 γουλιές και μετά κλαίει ή με το που τη βάζω στη θέση θηλασμού και πριν πιάσει το στήθος κλαίει. Υπάρχει πράγματι περίπτωση να έχει συνδέσει το σοκ του εμβολίου με το στήθος? Έχω διαβάσει ότι σε μια κατάσταση σοκ (όπως είναι το εμβόλιο για ένα μωρό) ο εγκέφαλος καταγράφει τα πάντα, μυρωδιές κ.λπ. Μπορεί όντως να μας έχει συμβεί αυτό? Γιατί, άλλο είναι να γίνει το εμβόλιο και μετά το μπει το μωρό στο στήθος, το οποίο θα το βρει παρηγορητικό, και άλλο είναι να βρίσκεται ήδη στο στήθος όταν θα υποστεί το σοκ και τον πόνο. Ίσως τότε ο εγκέφαλος θα καταγράψει ότι: πονάω ξαφνικά ενώ βρίσκομαι στο στήθος, μυρίζω τη μαμά μου κ.λπ.

Εσείς πιστεύετε ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο? Μήπως υπονομεύτηκε η ασφάλεια που ένοιωθε το μωράκι μου στο στήθος και γίνεται νευρικό γιατί νιώθει ότι απειλείται&ότι θα του συμβεί το ίδιο σοκ? Αν πράγματι συμβαίνει αυτο, με ποιους τρόπους μπορούμε να το ξεπεράσουμε? Γιατί πραγματικά θέλω να συνεχίσω να θηλάζω, είμαι υπέρμαχος του θηλασμού.

Να αναφέρω ότι σε επικοινωνία με την παιδίατρό μας, μου είπε ότι δεν πιστεύει ότι οφείλεται στο εμβόλιο, αλλά σε κάποιες αναγωγές που έχει το μωρό, παρόλο που εμείς δεν τις βλέπουμε, με αποτέλεσμα να ενοχλείται το μωρό γιατί είναι ξυνές/καυστικές.

Έχει κανένας/καμιά παρόμοια εμπειρία με εμβόλιο με το μωρό πάνω στο στήθος?

Θα συμφωνήσω με την παιδίατρό σου. Ο εμβολιασμός με το μωρό στο στήθος είναι ένας προτεινόμενος τρόπος απόσπασης της προσοχής του. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι...να μην πιάσει το κόλπο!Στην περίπτωσή σου, δηλαδή, θεωρείς ότι το μωρό κάνει "απεργία θηλασμού"; Η αλήθεια είναι πως στα αίτια της απεργίας θηλασμού δεν έχω διαβάσει την εμπειρία από εμβολιασμό. Βέβαια, ποτέ δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι...

Θα πρότεινα να θηλάζεις περπατώντας, σιγοτραγουδώντας, λέγοντας γλυκόλογα κτλ. Και να μην του δείχνεις την αναστάτωσή σου, γιατί τη διαισθάνεται. Βέβαια, είμαι σίγουρη πως δε σου λέω και κάτι καινούριο!

Σπιτογατα να σου ζησει το κοριτσακι σου. Κι εγω συμφωνω με την παιδιατρο.. αν παιρνει πιπιλα το μωρο καλυτερα να της βαζεις πιπιλα παρα το στηθος, ειναι ρισκο οπως ειπες να το συνδεσει με την τραυματικη εμπειρια. Οπως σου ειπε και η μανουλα για παντα, οταν θηλαζετε κανε παραλληλα πραγματα που της αρεσουν ή να την χαϊδευετε μαζι με τον μπαμπα της. Παντως γενικα τα μωρα που θηλαζουν (οχι την ωρα του εμβολιασμου, αλλα γενικοτερα) μας εχει πει η παιδιατρος μας οτι πονουν περισσοτερο απο τα μωρα που δε θηλαζουν γιατι το νευρικο τους συστημα ειναι λιγο πιο ανεπτυγμενο-ευαισθητο και ετσι δεν ειναι τοσο ανθεκτικα στον πονο.

Κι εμένα για ΓΟΠ μου ακούγεται, όπως είπε η παιδίατρος. Κοίταξε στα σχετικά τόπικς για πιο βολικές στάσεις, ώστε να περιοριστούν οι αναγωγές.

Ξέχνα το εμβόλιο, χαλάρωσε και επικεντρώσου σε σένα και το μωράκι σου!

Η αλήθεια είναι ότι δεν κάνει "απεργία πείνας", τρώει, απλά τρώει πιο νευρικά. Τις προάλλες, εκεί που έτρωγε, βγήκε από το στήθος και με κοιτούσε (το κάνει συχνά συνήθως όταν θέλει να ρευτεί), εγώ τις έκανα διάφορα και γελούσε&μετά την έπιασε κάτι σαν παραπονιάρικο κλάμα, σαν να μου έλεγε "γιατι μου το έκανες αυτό μαμά?"

Πάντως σήμερα, σε κάποια φάση που της άλλαζα πάνα, εκεί που της κούμπωνα το babylino, άρχισε να μου κλαίει στα ξαφνικά. Τη σήκωσα, και μετά από 2 λεπτά μου έβγαλε μια μεγάλη μπουκιά. Αυτό με το κλάμα κατά την αλλαγή πάνας μου το ξαναέκανε άλλη μια φορά πριν κανά 2 μέρες, χωρίς όμως να βγάλει μπουκιά. Μετά αφού τη σήκωσα ήταν μια χαρά. Τι να πω βρε παιδιά, μακάρι να είναι ΓΟΠ. Γιατί αν είναι το εμβόλιο, δεν μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου που το έκανα αυτό.

Να σου ζησει το παιδακι σου!!Προσωπικα θα σου ελεγα να ηρεμησεις πρωτα εσυ...νομιζω ότι το εμβολιο ηταν πιο μεγαλο σοκ για σενα παρα για το παιδακι σου.Κατανοητο βεβαια...ολες τα εχουμε περασει και οσο να'ναι δεν είναι ευκολο να το βλέπεις να κλαιει ετσι...αλλα οκ δεν είναι και τπτ τοσο το βαρβαρο η διαδικασια του εμβολίου.Το κλαμα για μενα είναι στα παιδακια...εχω δει μωράκια στον παιδιτρο που δε βγαζουν κιχ...τα δικα μου σηκωναν παντα τον τοπο...ο μικρος ακομα κλαιει.Και εμβολιο να μην κανει και παλι σηκωνει τον τοπο με το κλαμα.

Εγω στην ηλικια σας τα θηλαζα αμεσως μετα το εμβολιο και με τη μια ηρεμουσαν.Δεν ειχα σκεφτει ποτε να τα θηλαζω την ωρα του εμβολίου...δε θα μπορουσα κιολας γιατι ο παιδίατρος παντα με βαζει να κραταω ακινητο το παιδι προκειμενου να του κανει το εμβολιο.

Θελουν προσοχη τα εμβολια και είναι μεγαλη κουβεντα το τι μπορουν να προκαλεσουν η όχι...αλλα σα διαδικασια δε νομιζω ότι προκαλουν κανενα τοσο τρομερο σοκ στο παιδι που να το θυμαται μετα από 10 μερες και να επηρεαζει ειτε το θηλασμο ειτε οποιαδήποτε άλλη συμπεριφορα τυ.

Αχ μην ευχεσαι να ειναι ΓΟΠ!

Ειναι πολυ χειροτερη απο το να εχει συνδεσει το εμβολιο με το θηλασμο!Τους δυο τελευταιους μηνες της εγκυμοσυνης μου δεν κοιμηθηκα ουτε ενα βραδυ απ την παλλινδρομηση που ειχα!

Ισως εχει και πονακια στην κοιλιτσα και δεν ειναι τπτ απ τα δυο παραπανω!

Να σου ζησει το παιδακι σου!!Προσωπικα θα σου ελεγα να ηρεμησεις πρωτα εσυ...νομιζω ότι το εμβολιο ηταν πιο μεγαλο σοκ για σενα παρα για το παιδακι σου.Κατανοητο βεβαια...ολες τα εχουμε περασει και οσο να'ναι δεν είναι ευκολο να το βλέπεις να κλαιει ετσι...αλλα οκ δεν είναι και τπτ τοσο το βαρβαρο η διαδικασια του εμβολίου.Το κλαμα για μενα είναι στα παιδακια...εχω δει μωράκια στον παιδιτρο που δε βγαζουν κιχ...τα δικα μου σηκωναν παντα τον τοπο...ο μικρος ακομα κλαιει.Και εμβολιο να μην κανει και παλι σηκωνει τον τοπο με το κλαμα.

 

Εγω στην ηλικια σας τα θηλαζα αμεσως μετα το εμβολιο και με τη μια ηρεμουσαν.Δεν ειχα σκεφτει ποτε να τα θηλαζω την ωρα του εμβολίου...δε θα μπορουσα κιολας γιατι ο παιδίατρος παντα με βαζει να κραταω ακινητο το παιδι προκειμενου να του κανει το εμβολιο.

 

Θελουν προσοχη τα εμβολια και είναι μεγαλη κουβεντα το τι μπορουν να προκαλεσουν η όχι...αλλα σα διαδικασια δε νομιζω ότι προκαλουν κανενα τοσο τρομερο σοκ στο παιδι που να το θυμαται μετα από 10 μερες και να επηρεαζει ειτε το θηλασμο ειτε οποιαδήποτε άλλη συμπεριφορα τυ.

Αυτό το βρήκα ψάχνοντας στο google:

"Μερικές αιτίες που οδηγούν σε απεργία θηλασμού:

•Μια ξαφνική τραυματική εμπειρία. Η πιο συνηθισμένη είναι να φωνάζει δυνατά η μαμά αν το μωρό την δαγκώσει κατά την διάρκεια του θηλασμού, γεγονός που είναι πάρα πολύ πιθανό να συμβεί."

Απλά πρέπει να σκεφτούμε ότι τα μωράκια είναι σαν άγραφα χαρτιά, σαν άδειοι σκληροί δίσκοι. Ο εγκέφαλος καταγράφει τα πάντα. Ακόμη κι αν όταν μεγαλώσουν, δεν θα θυμούνται τι ζήσανε όταν ήταν μηνών, όμως θα έχουν καταγραφεί στο υποσυνείδητο. Το να λέμε ότι σαν διαδικασία το εμβόλιο δεν είναι και τόσο τραγικό, ok, για εμάς τους γονείς το δύσκολο είναι να βλέπεις το παιδί σου να σπαράζει, αλλά για ένα μωρό δεν γνωρίζουμε πως είναι...ίσως πράγματι να είναι τραγικό και να είναι τραυματική εμπειρία που καταγράφεται στο υποσυνείδητο. Θα το ξεχάσει - δεν θα το θυμάται σε 10 μέρες, αλλά ίσως το συναίσθημα αυτό να επανέρχεται στη συνείδησή του και να επηρεάζει τη συμπεριφορά του.