"Κατσίκωμα" γονιών και πεθερικών

Πραγματικά δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω....αλλά ξέρω από τώρα τι έχει να γίνει μόλις γυρίσω από το μαιευτήριο....μπαμπάς - μαμά - 2 θείες - 1 θείος - πεθερά - πεθερός πάνω από το κεφάλι μου, να έρχονται κάθε μέρα, να κάθονται με τις ώρες σε ένα σπίτι 50 τ.μ. , ο άντρας μου να λείπει στην δουλειά και να μην με αφήνουν να κάτσω καθόλου μόνη μου με το μωρό...δεν ξέρω το λέω τώρα που ανυπομονώ να δω το μωράκι μου που έρχεται σε 3 εβδομάδες και θέλω να έχουμε τον χρόνο ΜΑΣ να "γνωριστούμε"!Δεν θέλω ΚΑΝΕΝΑΝ στα πόδια μου, και όλοι μας έχουν ξεκαθαρίσει ότι έχουν σκοπό να έρχονται κάθε μέρα....με έχει πιάσει απελπισία, η μάνα μου δε κάθε φορά που πάει κάπου (στο εξοχικό π.χ.) λέει πάω τώρα γιατί μετά το μωρό δεν θα ξαναπάω.... Σκέφτομαι και όλες τις υποδείξεις που έχω να ακούσω....από την άλλη έχουν απίστευτη χαρά που θα γίνουν παππούδες και δεν θέλω να τους το στερήσω...αλλά ρε γμτο φοβάμαι ότι θα μου στερήσουν χρόνο με το μωράκι μου...όλοι θα θέλουν να το έχουν αγκαλιά...τους βλέπω να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα το πρωτοπάρει...δεν ξέρω έχω φρικάρει τελειώς και ακόμα δεν έχω δει και τίποτα

Μπορεί να τα λένε γιατί θέλουν να σε βοηθησουν.Περίμενε να δείς μέχρι τότε τι θα χρειαστεις από βοηθεια και βάλτους σε προγραμμα.Αν κάποια στιγμή θέλεις να μείνεις μόνη σου το λες και τελειώνει το θέμα.Αφου σου παρέχεται η βοηθεια καλό είναι να μην την αρνηθείς για να μπορέσεις τις πρώτες μέρες να βρείς τον ρυθμό σου.Μπορείς πχ να τους πεις να μην έρχονται όλοι μαζί γιατί θέλεις λίγη ηρεμία.

Πραγματικά δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω....αλλά ξέρω από τώρα τι έχει να γίνει μόλις γυρίσω από το μαιευτήριο....μπαμπάς - μαμά - 2 θείες - 1 θείος - πεθερά - πεθερός πάνω από το κεφάλι μου, να έρχονται κάθε μέρα, να κάθονται με τις ώρες σε ένα σπίτι 50 τ.μ. , ο άντρας μου να λείπει στην δουλειά και να μην με αφήνουν να κάτσω καθόλου μόνη μου με το μωρό...δεν ξέρω το λέω τώρα που ανυπομονώ να δω το μωράκι μου που έρχεται σε 3 εβδομάδες και θέλω να έχουμε τον χρόνο ΜΑΣ να "γνωριστούμε"!Δεν θέλω ΚΑΝΕΝΑΝ στα πόδια μου, και όλοι μας έχουν ξεκαθαρίσει ότι έχουν σκοπό να έρχονται κάθε μέρα....με έχει πιάσει απελπισία, η μάνα μου δε κάθε φορά που πάει κάπου (στο εξοχικό π.χ.) λέει πάω τώρα γιατί μετά το μωρό δεν θα ξαναπάω.... Σκέφτομαι και όλες τις υποδείξεις που έχω να ακούσω....από την άλλη έχουν απίστευτη χαρά που θα γίνουν παππούδες και δεν θέλω να τους το στερήσω...αλλά ρε γμτο φοβάμαι ότι θα μου στερήσουν χρόνο με το μωράκι μου...όλοι θα θέλουν να το έχουν αγκαλιά...τους βλέπω να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα το πρωτοπάρει...δεν ξέρω έχω φρικάρει τελειώς και ακόμα δεν έχω δει και τίποτα

..σας το εχουν ξεκαθαρισει?? αντι να ξεκαθαρισεις εσυ,το εκαναν αυτοι?

τη χαρα του να ειναι γιαγιαδες κ παππουδες θα την εχουν για παααααρα πολυ καιρο,τη γνωριμια σου εσυ με το μωρο σου -οπως γραφεις- δεν θα την ξαναεχεις..

δεν ξερω τι σχεση εχεις μ ολους αυτους που διεκδικουν μια θεση στο σπιτι σου-αν πχ εισαι οικονομικα εξαρτωμενη κτλ- σε βλεπω αρκετα παθητικη κ να με συγχωρεις αν δεν ειναι σωστη η συγκεκριμενη λεξη

φροντισε να μην απογοητευσεις το μωρακι σου,αν εχουν λογο τωρα θα εχουν λογο για ολα

γινεσε μαμα τωρα κ εχεις τη δικη σου οικογενεια

πατα ποδι (καμμια χαρα δεν θα τους κοψεις..)

κ μην ξεχνας οτι γεννας χειμωνα κ οτι οι πολλες επισκεψεις δεν ενδεικνονται

(θα θελα να σου γραψω μερικες αραδες ακομη αλλα καλυτερα να σταματησω)

κατ'αρχην με το καλο να ερθει το μωρακι σου!!! μετα απο 2 παιδακια, μια νεραιδα 3 ετων και ενα μπεμπαρο 5 μηνων εχω να σου πω τα εξης!!!

σιγουρα θα χρειαστεις βοηθεια (εγω δεν ειχα καμμια εξωγενη, αλλα ειχα και εχω ευτυχως τη μεγαλυτερη δυνατη βοηθεια απο τον μπαμπακα τους!)!

ομως σιγουρα θα χρειαστεις περισοτερο, χρονο μονη σου με το μωρακι σου, για να βρειτε τους ρυθμους σας. ειδικα στην αρχη, που τα ωραρια δεν θα υπαρχουν, και θα ταιζεις,πλενεις,κοιμιζεις,ζουζουνιζεις,οποτε προλαβαινεις,και στα διαλειματα θα προλαβαινεις να ευχαριστεις και το Θεο για το ποσο τυχερη εισαι γιάυτο το δωρο!!! η δικη μου εμπειρια με διδαξε οτι πρεπει να εισαι απο την αρχη ξεκαθαρη και συγκεκριμμενη με τους ανθρωπους σου, και να τους ευχαριστεις για τη βοηθεια τους , οταν ομως θα τη χρειαζεσαι και θα την ζητας!!!! εξ'αλλου δεν κανει καλο στο μωρο να υπαρχει συνεχεια πολυς κοσμος στο σπιτι για 2 λογους . 1ον υπαρχουν περισσοτερα μικροβια στο χωρο και 2ον το μωρο χρειαζεται απαραιτητως ηρεμια για να βρει κι αυτο τους δικους του ρυθμους. δεν ειναι μια καινουρια κουκλα η παιχνιδι αν θες, για να παιζουνε ολοι. παρε μια βαθια ανασα, καλεσε τους στο σπιτι σου και εξηγησε τους το. ειναι πολυ σημαντικο στο σπιτι σου ειδικα τις πρωτες μερες του μωρου να επικρατει ηρεμια, και καθαριοτητα. εξηγησε τους λοιπον πως οταν χρειαζεσαι βοηθεια θα τη ζητας. σε αγαπουν και θα σε καταλαβουν!!! διεκδικησε το χρονο και το χωρο σου και να δεις ολα θα πανε καλα! εγω τουλαχιστον σου το ευχομαι μεσα απο την καρδια μου!!!

την εποχη που γεννας ειναι η χαρα των ιωσεων. ο παιδιατρος θα σου τονισει απο την αρχη ποσο επικινδυνες ειναι για το νεογεννητο. αρα δεν χρειαζονται και πολλες επισκεψεις.

Συμφωνώ μρ το χρυσοψαράκι για τις ιώσεις και την απομάκρυνση από όλους. Αλλά θα σου πω κάτι βασικό, στην αρχή και εγώ τα ίδια έλεγα και δεν ήθελα κανέναν, όταν όμως γέννησα και μετά παρακαλούσα να έρθουν και δεν μπορούσαν...κατσε να δεις τι θα γίνει και μετά το κανονίζεις! Με το καλό.

την εποχη που γεννας ειναι η χαρα των ιωσεων. ο παιδιατρος θα σου τονισει απο την αρχη ποσο επικινδυνες ειναι για το νεογεννητο. αρα δεν χρειαζονται και πολλες επισκεψεις.

kokko μονο το παραπανω να εχεις στο μυαλο σου τιποτα αλλο.εμενα αρρωστηκε καποια στιγμη και απο οτι φαινεται τωρα τον κολλησε καποιος και ηταν και καλοκαιρι.φαντασου ειναι πολυ εαισθητα.

Ξεκαθαρισε το απο την αρχη.και πες οτι ελεγα εγω οταν ελεγα δεν κανει.εχετε χρονο να το χαρειτε,τωρα με χρειαζεται.

Με το καλο το μωρακι σου και μην καθεσαι και σκεφτεσαι τι θα πουν.Να σε νοιαζει ναι καλα το παιδι σου.Και το καλυτερο ξεκινα απο το μαιευτηριο.Πες δηλαδη πως ειναι ευαισθητο να μην το πιανουν για καποιο διαστημα.Εμενα η ξαδερφη του αντρα μου ηρθε την επομενη μερα και λεει να το παρω αγκαλια και λεω οχι ετσι ξεκαθαρα.ουτε 24ωρο δεν ειχε κλεισει ο μπεμπουλης μου.ειχε 3 παιδια.ουτε καν με φιλησε.Καλυτερα να εχεις τυψεις παρα παλιοαρρωστιες.Με το καλο

Το θέμα των ιώσεων το ξέρω ότι είναι επικύνδινο και θα ακολουθήσω εννοείται τις συστάσεις του παιδιάτρου...δεν είναι ότι φοβάμαι να τους πω όλα αυτά...ειναι ότι ξέρω ότι είναι ξετρελαμένοι όλοι και περιμένουν πως και πως...σκεφτομαι ότι είναι μεγάλοι 'άνθρωποι και ότι είναι ωραίο να έχουν μια τέτοια χαρά σε αυτή την ηλικία και δεν θέλω να τους την στερήσω γιατί μετά θα έχω τύψεις και δεν θα είμαι εγώ καλά με τον εαυτό μου . Ξέρω πολλά ψυχολογικά πρέπει να βρεθεί η ισορροπία μεταξυ της διασφάλισης της υγείας του μωρού - της δικής τους χαρας και των δικών μου νεύρων....

Επειδή την ξέρω αυτή την προσφορά βοήθειας και επειδή είναι το 1ο σου παιδάκι να σημειώσω πως όλοι αυτοί όταν κάνουν λόγο για βοήθεια εννοούν να πασπατεύουν το νεογέννητο. Η λεχώνα όμως άλλου είδους βοήθεια χρειάζεται. Καθάρισμα, μαγείρεμα, ψώνια κ.λπ. Μόλις δουν ότι δεν είσαι διατεθειμένη να μοιράζεις το βρεφάκι σε αγκαλιές, θα κόψουν λάσπη. Τα χω ξαναπεί τα περί πρώτων ημερών, γίνομαι και γραφική. Κατά την άποψή μου η μαμά και ο μπαμπάς όταν δεν δουλεύει, είναι υπεραρκετοί... Και οι απολύτως χρήσιμοι... Από εκεί και πέρα, θα ΤΟΝΙΣΕΙΣ το θέμα των ιώσεων...Εύχομαι με το καλό να δεχτείς το μωρό σου.

Χώρισέ τους από τώρα σε βάρδιες και στρωσε τους στη δουλειά. Οι άντρες τα ψώνια και τους λογαριασμούς και οι γυναίκες το σπίτι. Α και στα διαλείμματα ας το κρατήσουν λίγο να κάνεις μπάνιο, φρύδια, να πας τουαλέτα....

Ούτως ή άλλως αν έχεις αποφασίσει να θηλάζεις θα έχεις το μωρό σκουλαρίκι όλη την ημέρα, οπότε δύσκολο να το ... αποβεντουζώσουν.

Εγώ πάλι είχα ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι δε θέλω κανέναν. ΚΑΝΕΝΑΝ. Ούτε στο μαιευτήριο ούτε στο σπίτι. Κι όταν με ζορίσανε τους έβγαλα έξω (ούτε ξέρω πώς ήταν το ύφος μου). Μην το εκμεταλλευτείς για κακό σκοπό (αν και δε μου φαίνεσαι τύπος που θα το έκανε), αλλά κανείς δε θα στεναχωρήσει λεχώνα....

Καλημέρα!!! Εμείς μόλις που σαραντήσαμε κ το ίδιο άγχος είχα κ εγώ πριν γεννήσω.... Τα έβαλα κάτω όμως με τον άντρα μου και βάλαμε όρια και πρόγραμμα και οι δύο και μας βοήθησε πολύ.... Τα σόγια ΔΕΝ έχουν έρθει ακόμα και ούτε θα έρθουν γιατί κ εμείς 50τμ σπίτι έχουμε κ θέλω ησυχία, θα τον δούνε στο σπίτι της πεθεράς μου και της μαμάς μου όταν νιώσω έτοιμη.... Μαμά και πεθερά με βάρδιες και επειδή θηλάζω και όντως όπως είπε και η miriki ο μικρός είναι σκουλαρίκι πάνω μου, τους τον δίνω πχ για να ρευτεί και τον κρατάνε λίγο για να χαρούνε κ μόλις κοιμηθεί τον αφήνουνε, και μόλις επιστρέψει ο αντρούλης μου, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, για να έχει κ αυτός χρόνο με το γιο του με ηρεμία κ εμείς σαν ζευγάρι.... Το πρωί όμως είναι πολύτιμη η βοήθεια, να πάω και εγώ τουαλέτα σαν άνθρωπος απλά προσπαθώ να γίνεται με τρόπο που εγώ θα νιώθω καλά!!! Άσε που τις πρώτες μέρες από τις ορμόνες, έτσι κ μου έλεγε άνθρωπος κάτι αντίθετο από αυτό που ήθελα να ακούσω, μπορεί κ να τον δάγκωνα Με το καλό το μωράκι σου κ κοίτα να προστατέψεις τον εαυτό σου κ μην σκέφτεσαι τι θα πούνε οι άλλοι!!!!

Γειά σου kokko,με το καλό να γεννησεις!

Είχα το ίδιο άγχοςμε εσένα,αλλά πήρα την κατάσταση στα χέρια μου πρίν γεννήσω!Το έφερα απέξω απέξω στον άντρα μου οτι θέλω να γυρίσουμε σπίτι από το μαιευτήριο μόνο οι 2 μας κ το μωρό (ούτε καν οι δικοί μου να έρθουν)και οτι ο θηλασμός απαιτεί ήσυχο περιβάλλον και όχι ενοχλήσεις απο επισκέψεις ,τηλέφωνα και τέτοια.Το πήρε το μήνυμα.Το μωρό είναι 2 μηνών και έιχα επισκέψεις μόνο 4 φορές (2 απο τον αδερφό του και 2 απο τους γονείς του-το δικό μου σοι είναι σε νησί οπότε δύσκολο να έρθουν)στις οποίες το μωρό είτε έμεινε στο δωματιό του (η πεθερά μου μου κουβαλήθηκε κρυωμένη!!!!!!!αν είναι ποτέ δυνατόν!!!!!) είτε την έβγαλε 2 ώρες πάνω στο στήθος μου απομονωμένο φυσικά ,είτε στην τουαλέτα κάθε 3 και λίγο για ξεσκάτισμα.....

Και τις περισσότερες φορές είτε δεν απαντάω στο τηλέφώνο ή αργώ πολύυυυυυ να ανοίξω την πόρτα.Υποτείθεται οτι θηλάζω ή οτι κοιμάμαι δεν το καταλαβαίνει κανείς??????????Κάνε κ εσύ το ίδιο στην τελική αν τα βρείς σκούρα!!!!!

Μη σκέφτεσαι οτι θα φανείς κακιά,αλλά πάνω απο όλα την υγεία του παιδιού σε περίπτωση που θα κολλήσει καμιά ίωση,και τη δική σου ψυχική υγεία.Θα χρειαστείς πολλλλλήηηηηηηηη ηρεμία,ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ!!!

Εινια αυθαιρετο δικαιωμα καθε μητερας να εχει τον χρονο που χρειαζεται και επιθυμει η ιδια ωστε να γνωριστει και να βρει τους ρυθμους της με το παιδι....

Ασε που θα περασουν τοσο γρηγορα αυτες οι πρωτες σας στγμες και μερες που θα σκεφτεσαι αργοτερα πως δεν τις ευχαριστηθηκες οσο ηθελες....

Μην κανεις το λαθος να αφησεις παραπανω χορο και χρονο απο οτι χρειαζεσαι εσυ...

Με το καλο ευχομαι!

αλλά κανείς δε θα στεναχωρήσει λεχώνα....

Δεν εχεις γνωρισει την μανα μου γι αυτο το λες...:lol:

Δεν εχεις γνωρισει την μανα μου γι αυτο το λες...:lol:

χαχαχαααχχααααααα!!!!!Πέθανα στο γέλιο!!!!!!!

Μονο που διάβασα το μήνυμα σου αγχώθηκα εγώ. Λες και θα τα ζήσω.

Συμφωνώ με την Fire. Εγινα πρόσφατα μαμά και αυτό που έχω να σου πω είναι να βάλεις όρια και ώρες!!!Δηλαδή αν θα θες να θηλάσεις το κουκλί σου (στο ευχομαι ειναι μεγάααααλο δωρο, για να μην σου πω το μεγαλύτερο, εκεί να δεις πως γνωρίζεστε) θα σκεφτεσαι να πας να κλειστεις μεσα στο υπνοδωμάτιο σου με το άγχος αντε να φάει να βγεις έξω!!!Για μένα είναι το κυριότερο. Εγώ είχα φίλο μας φιλοξενούμενο για 2 μήνες με το που έγινε το νινάκι μου 1μηνών και θηλάζαμε. Ημουνα μεσα στο σπίτι μου και επειδή τον πρώτο καιρό το μωράκι δεν ξέρεις ποτε πεινάει και ποτε θέλει να ηρεμήσει ήμουνα κλεισμένη 12ωρες το 24ωρο μέσα στο υπνοδωμάτιο για τους πολύωρους θηλασμούς. Βάλε όρια και ωράρια. είναι ΄πολύ γαλήνιες εκείνες οι στιγμές για να αγχώνεσαι για το πότε και ποιοι είναι έξω στο σαλόνι και σε περιμένουν.

Αυτά απο μένα και εύχομαι να πάνε όλα καλά.

Βάλε όρια τώρα! Στην κόρη μου δεν ήξερα και πίστευα ότι χρειαζόμουν βοήθεια και τελικά κατέληξα με χάλια νεύρα και τσακωμένη με τον άντρα μου. Η μητέρα μου φρόντιζε τα πάντα στο σπίτι και το μωρό και είχα αρχίσει να έχω συμπτώματα κατάθλιψης. Η πεθερά μου ήθελε να παίρνει το μωρό συνέχεια αγκαλιά, όταν σταματούσα να θηλάζω και ούτε το φαγητό δεν είχε έτοιμο στην ώρα του. Όταν έκλαιγε το μωρό "έπεφτε να πεθάνει" και με κοιτούσε με ένα ύφος "άντε γιατί το αφήνεις να κλαίει". Αυτή τη φορά δεν θα ζητήσω από κανέναν να έρθει, παρά μόνο για να κρατήσουν τη μικρή όσο θα είμαι στο μαιευτήριο. Προτιμώ να κουραστώ λίγο παραπάνω αλλά να βρούμε τους ρυθμούς μας σαν οικογένεια.

Φίλη μου τόχω ζήσει.

Όταν γέννησα την κόρη μου ήταν το πρώτο εγγόνι κ ταυτόχρονα το πρώτο ανήψι κ για τις 2 οικογένειες.

Ένιωθα τα βλέμματα ολονών πάνω μου σα να περίμεναν πότε θα "το αφήσω κάτω το ευλογημένο" για να το πάρουν αγκαλιά, να το παίξουν κλπ κλπ...

Τους αισθανόμουν τελείως εχθρικούς λόγω των ορμονών.

Έχεις δει γατούλα ή σκυλίτσα μόλις έχει γεννήσει να κάθεται πάνω στα μικρά της και να πας να πλησιάσεις, με τι μίσος σε κοιτάει?

Αυτό ακριβώς ένιωθα.

Θήλασα αποκλειστικά και μάλλον σε αυτό με βοήθησε η ενδόμυχη ανάγκη να προστατέψω τη σχέση τη δική μου με το μωρό από όλους αυτούς. Μου βγήκε αυθόρμητα, οπότε εξίσου αυθόρμητα οι λοιποί συγγενείς έκαναν πίσω...

Οκ, στενοχωρέθηκαν κάποιες φορές. Και τι έγινε δηλ??? Δικό μου ήταν το παιδί, όχι δικό τους.

Μη φοβάσαι.

Η φροντίδα ενός μωρού δεν είναι ιδιαίτερα κουραστική όταν πάρεις το "κολλάει".

Κανένας τους δεν σου χρειάζεται πραγματικά.

Αν σε ρωτήσουν αν χρειάζεσαι βοήθεια δίνε σαφείς οδηγίες του στυλ: να μου βάλετε πλυντήριο, να μου μαγειρέψετε, να μου σιδερώσετε κλπ.

Μην δίνεις το μωρό.

Αυτό θα ξέρεις μόνο εσύ τι του χρειάζεται.

Έτσι κι αλλιώς οι οδηγίες που ήξεραν οι δικοί μας για τα μωρά πλέον θεωρούνται έως επικίνδυνες!

Έτσι κι αλλιώς οι οδηγίες που ήξεραν οι δικοί μας για τα μωρά πλέον θεωρούνται έως επικίνδυνες!

Πολυ σωστοοοοοοοοοο:D8-)

Αχ πονεμένο θέμα...Κι εμάς το αστέρι μας ήταν το πρώτο εγγόνι ,το πρώτο ανηψάκι...Ολοι στο σπίτι για να δουν το μωρό.Εγώ να προσπαθώ να θηλάσω να έρχεται ο πατέρας μου να δει το μωρό ,το μωρό να θηλάζει εκείνος να γκρινιάζει πως όποτε έρχεται το μωρό ή κοιμάται ή θηλάζει και δεν μπορεί να το δει...:lol:Δεν χαλιόμουν με τις επισκέψεις ,χαλιόμουν με τις επεμβάσεις που γίνονταν όταν άρχισε να μεγαλώνει το μωρό.Θέσε όρια.Με όμορφο τρόπο γιατί μεγαλώνοντας το μωρό οι επεμβάσεις θα είναι περισσότερες...

χαχαχαααχχααααααα!!!!!Πέθανα στο γέλιο!!!!!!!

Τους άλλους δεν θα τους χρειαστείς αν σου προκύψει μωρό που μπαίνει εύκολα σε ένα σχετικό πρόγραμμα, που κοιμάται κανα δύωρο παραπάνω τη μέρα από ό,τι εσύ και ο άντρας σου και σχετικά προγραμματισμένα έτσι ώστε να έχετε χρόνο οι δυο σας. Επίσης, να μη σε νοιάζει να μην πας πουθενά που πάνε ενήλικοι άνθρωποι μόνοι με τον άντρα σου για κανα-δυο χρόνια, γιατί αν δεν μάθει κάποιος άλλος τα χούγια του μωρού δεν θα θες εσύ να το αφήσεις. Επίσης, να έχεις εγγυημένα γονείς με κατανόηση, που όταν τους χρειαστείς κάποια στιγμή για θελήματα να μη θυμηθούν και εκείνοι ότι στη χαρά δεν τους θυμήθηκες.

Γενικά μπορεί να μην έχεις πού να αφήσεις το μωρό και να χάσεις τις παρέες σου και η παρέα σου να είναι το φόρουμ στην τελική!!!

Επειδή όμως δεν ξέρεις τι μωρό θα σου βγεί, συνήθως δείχνουν την ιδιοσυγκρασία τους μετά τις 20 μέρες, όχι τις πρώτες που είναι μαμ κακά και νάνι, θα έλεγα μη λες μεγάλες κουβέντες ότι δεν θα χρειαστείς κόσμο καθόλου.

Ο θηλασμός μια χαρά γίνεται μπροστά σε κόσμο, χωρίς να φαίνεται τίποτα. Ούτε ο σύζυγος χρειάζεται να βλέπει. Υπάρχουν τόπικς για δημόσιο θηλασμό.

Αυτό το η μητέρα απομονώνεται για να θηλάσει είναι εφεύρεση του 21ου αιώνα, ούτε καν του 20ου, γιατί ανακαλύπτουμε τον τροχό τώρα. Παραδοσιακά οι οικογένειες μαζεύονται γύρω από τη λεχώνα.

Επίσης, δεν είναι τι χρειάζεσαι εσύ και μόνο. Το παιδί χρειάζεται (ή όχι) την ευρύτερη οικογένεια και το δέσιμο δεν είναι το ίδιο σε όλες τις περιπτώσεις. Γενικά επειδή ακούγεται ότι ήδη μπαινοβγαίνουν σπίτι σας οι δικοί σας και μέχρι τώρα δεν σας ενοχλούσε αυτό, θα τους φανεί κάπως να τους ξαποστείλεις ειδικά τώρα, οπότε πρόσεξε πώς και πότε θα το πείτε, αν είναι να το πείτε.

Και επειδή κάθε ένας είναι διαφορετικός, και δεν ταιριάζει σε όλους ο ασκητισμός, γιατί πριν γίνουν γονείς δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο επικοινωνιακοί, μια πραγματική ιστορία, που συνέβη εδώ και καμιά δεκαετία, όταν πρωτοάρχισε αυτό με τον ασκητισμό της λεχώνας.

Ήταν μια έγκυος, από ιδοσυγκρασία πολύ επικοινωνιακή. Είχε έναν κύκλο ατόμων, με τους οποίους μοιραζόταν κάθε υπέρηχο, κάθε λιγούρα, κάθε σκέψη. Οπότε και οι γύρω θεωρούσαν ότι η φυσική κατάληξη όλων αυτών, το μωράκι, θα ήταν τέλος πάντων κάτι όχι κρυφό. Τέλος πάντων, κανα-δυο μέρες πριν την άφιξη, ανακοινώνεται ότι η μαμά δεν θα δεχτεί.

-Μα δεν το ξέρατε; Χρειάζεται ηρεμία κλπ κλπ κλπ. ¨

Θα σας δούμε κάποτε, ίσως στη βάφτιση.

Όχι, τότε δεν ήταν και τόσο εξαπλωμένο, δεν το ξέραμε. Τέλος πάντων.

Περνάει ο καιρός και ακούμε μετα από καιρό ότι η μαμά έχει ψιλολαλήσει, ότι δεν βλέπει την ώρα να γυρίσει στη δουλειά, γιατί ο σύζυγος δουλεύει πολλές ώρες και ότι δεν μπορεί η συγκεκριμένη μαμά να ακούει μόνο "αγκού" όλη μέρα. Το αγαπάει, το λατρεύει το παιδί, αλλά δεν μπορεί άλλο σκέτο αγκού.

AthinaP δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο ...

Δεν εχεις γνωρισει την μανα μου γι αυτο το λες...:lol:

Καλέ όχι γιατί τη λυπάται, αλλά γιατί τη φοβάται.... Κι εσύ δεν έχεις γνωρίσει τον πατέρα μου .... αλλά ούτε και μένα (ειδικά ως λεχώνα ούτε εγώ δε με γνώριζα lol).

Ο θηλασμός μια χαρά γίνεται μπροστά σε κόσμο, χωρίς να φαίνεται τίποτα. Ούτε ο σύζυγος χρειάζεται να βλέπει. Υπάρχουν τόπικς για δημόσιο θηλασμό.

Από την άλλη είναι ορισμένοι συγγενείς που είναι ιδιαίτερα παρεμβατικοί και σε κάνουν να νιώθεις άσχημα. Εκεί βρίσκει εφαρμογή το "μοναχός σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα...."