Η μαμα και η ΜΕΝΝ

Εχουν περασει 6 χρονια σχεδον απο τοτε που γεννησα την Ιωαννα.

Ηταν στην 26η εβδομαδα διδυμη κυηση.Η Ιωαννα 800γρ και το αγορακι μου 950γρ.

Το αγορακι το εχασα σε 2 μερες απο πνευμονικη αιμοραγια.

Η Ιωαννα διασωληνωθηκε και νοσηλευτηκε 3 μηνες στη ΜΕΝ.

Εκανε πνευμοθωρακα,εγκεφαλικη αιμοραγια 2ου βαθμου,σπασμους,ειχε ανοιχτο βοταλειο, 9 μεταγγισεις, laser στα ματακια της..

Τί να πρωτοθυμηθω...

Αγωνια, πονος, απογνωση,για το παιδι που εχασα και για τη δυναμη που επρεπε να βρω για να βοηθησω το παιδι που ζουσε και παλευε..

Μετα απο 4 χρονια απεκτησα ενα αγορακι προωρα παλι στσην 30 εβδομαδα.

Βεβαια τα προβληματα ηταν λιγοτερα σοβαρα, υπηρξαν ομως.

Ξανα αγωνια, ξανα μνημες..

Δεν πιστευω οτι θα ξεχασω ποτε...

Ακομη και τωρα οταν επισκεπτομαι την ΜΕΝ για το καθιερωμενο follow up ταραζομαι οταν ακουω τον χαρακτηριστικο θορυβο της θερμοκοιτιδας, τα μικρα μωρακια..

Να σου ζήσουν...Εύχομαι τα καλύτερα...Ποτέ δεν θα ξεχαστούν όλα αυτά που έζησες.Κι εγώ πιστεύω οτι όσος καιρός κι αν περάσει δεν θα ξεχαστεί τίποτα.Πόση αγωνία...Πόσος πόνος...Πόσοι γονείς ταλαιπωρούνται....Εύχομαι όλο αυτό που ζούμε να μην το περάσει ούτε ο χειρότερος εχθρός μου....Κανένας.........Υπομονή σε όλες.

Ποτέ των ποτών δε θα ξεχαστεί. Ούτε όμως και η περηφάνεια σου για το πόσο αγωνίστρια είναι η μικρούλα σου. Να σου ζήσει να την καμαρώσεις κοπέλα γερή, δυνατή κι ευτυχισμένη. Η μέρα που γεννήθηκε είναι τυχερή γιατί ήταν η μέρα που έπρεπε για να τα καταφέρει. Να την έχεις για γούρι από αύριο μεθαύριο που θα πάτε στο σπίτι σας.

Αυτό μας λένε και οι γιατροί, οτι η μικρή είναι αγωνίστρια...Πάλεψε και παλεύει ακόμα...Οσο για την μέρα,στην αρχή νόμιζα οτι έτυχαν όλα αυτά γιατί ήταν Τρίτη και 13...Τώρα πιστεύω οτι όντως ήταν η τυχερή της μέρα γιατί αν καθυστερούσαμε μιά μέρα ακόμα η μικρή μου θα πέθαινε μέσα στην κοιλιά μου..Ανυπομονώ για την ημέρα που θα την πάρω αγκαλιά...

τονια......ολα καλα θα πανε,αφου ειναι στο 2,σημαινει οτι παει καλυτερα κ συντομα θα παει στο 1,στα κουνακια.....θα περασουν οι μερες θα δεις,οταν πανε καλα τα πραγματα,περνανε οι μερες....μετα δε θα την αφηνεις απο την αγκαλια σου,λιγη ακομα υπομονη.....

φενια.....λυπαμαι πολυ για την απωλεια σου.....δε θα ξεχασεις ποτε.....

να σου ζησει η κορακλα σου!!!!!αγωνιστρια.....

να σου ζησουν κ τα δυο παιδακια σου...κ ναι,καθε φορα που θα πηγαινεις θα θυμασαι κ θα πονας,οπως ολες μας........

φενια.....λυπαμαι πολυ για την απωλεια σου.....δε θα ξεχασεις ποτε.....

να σου ζησει η κορακλα σου!!!!!αγωνιστρια.....

να σου ζησουν κ τα δυο παιδακια σου...κ ναι,καθε φορα που θα πηγαινεις θα θυμασαι κ θα πονας,οπως ολες μας........

Σ΄ευχαριστω για τα καλα σου λογια νανσυ..

Ετσι ειναι πραγματικα..

Ο πονος υπαρχει παντα, απλα οσο περναει ο χρονος γινεται λιγο πιο απαλος..

Καλησπερα σας ειμαι νεο μελος στο φορουμ και με το που γραφτηκα μπηκα στο θεμα αυτο ..!!!!γιατι αληθεια ειναι δεν μπορει να ξεχαστει με τπτ η ΜΕΝΝ. Γεννησα 19 Μαιου 2011 34 εβδομαδων με βαρος 2.100 αρχικο κατσαμε 20 μερες στην ΜΕΝΝ ιδιωτικου νοσοκομειου, η αληθεια ειναι οτι ειχα πολλα προβληματα στην εγκυμοσυνη αποκολληση , κυστη , τροχαιο , διαβητη κυησης με ινσουλινη υστερα απο μεγαλη προσπαθεια να στρωσει με διατροφη, και γενικοτερα και οικογενειακα προβληματα που επαιζαν μεγαλο ρολο στην ψυχολογια μου ,,Τα αντιμετωπισα μπορω να πω με οσο τον δυνατον καλθτερη ψυχολογια και πραγματικα τα καταφερα ωσπου 17-19 Μαιου ειχα συσπασεις και επικοινωνησα με τον γιατρο μου αμεσως μου εδωσε τις ιατρικες συμβουλες και μου ειπε να παω να με δει κιολας ,,, υπεριχογραφηκα το μωρο μια χαρα ομως ειχα κατι περιεργα υγρα και καναμε το τεστ με την ταινια οπου και διαπιστωσαμε οτι ειχε τρυπησει τον σακο (ευτυχως που το βρεικαμε ).Φυσικα και πηγα αμεσως στο νοσοκομειο και φυσικα με καισαρικη ομως δυστιχως με γενικη ναρκωση γιατι επερνα αντιπυκτικα και ηταν πολυ επιφοβο ως απογορευτικο να γεννησω εστω με επισκληριδιο,,, Εκανα αιμοραγια ο γιατρος μου ομως τα καταφερε και ειμαι μια χαρα !!! βεβαια ηξερα οτι το μωρο θα μπει θερμοκιτιδα δεν ηξερα τον πονο που θα μου δημιουργουσε ολο αυτο ,,,,,Δεν θα ξεχασω ποτε οτι δεν καταλαβα γεννα ,, οτι δεν ειδα το μωρο μου παρα μονο σε φωτο,, οτι δεν μπορουσα εστω μετα να την ακουμπησω γιατι ειχα φλεβα και υπηρχε φοβος να τισ μεταφερω μικροβιο,οτι τα γραμμαρια και μαλιστα τα 10 ειχαν αποκτησει για μενα τοοοσο μεγαλη σημασια , γιατι οπως ειπα γεννηθηκε 2.100 φτασαμε ομως 1880 στην αρχη δεν εχανε αγωνια μεχρι να χασει και μετα εχανε πολλα αγωνια να σταματησει και να αρχισει να περνει,,Δεν θα ξεχασω ποτε οτι ημουν απο τις 11 το πρωι ως τισ 9 το βραδυ στο Ιασω λογο οτι εμενα μακρυα δεν μπορουσα να φευγω και να ξαναπηγαινω,,, στο ενδιαμεσο τησ παραμονης μου στο Ιασω εβγαζα το γαλα εκει δεν ειχα πολυ το προσπαθησα ομως!!!!!!Το χειροτερο βεβαια την ωρα που πλησιαζε ο γιατρος τησ μοναδας παντα λιγομιλιτος και χωρις να σου δινει μακροπροθεσμες ελπιδες και λογικο το βρισκω ,,,!Και φυσικα ολα τα μωρακια και ολοι οι γονεις που στα ματια μας εβλεπες την ψυχολογικη και σωματικη κουραση και την πιεση στο να μην μπουμε μεσα και να ειμαστε στεναχωρημενοι τα μωρα μας το καταλαβαιναν και δεν επρεπε !!!!!Ξεχασα να σας πω στον θαλαμο που ημουν εγω αντι να περνω το μωρο αγκαλια επερνα το θηλαστρο και τα κοριτσια διπλα ειχαν τα μωρακια τους δεν με πειραξε,, ευτυχως ηταν καλη παρεα και με βοηθησαν πολυ!!! το μωρο το πειραμε στο σπιτι μετα απο 20 μερες σε βαρος 2100 περασαμε κολικους παλινδρομηση στο στομαχι και στα νεφρα και παντα ειχα τον φοβο να παρει βαρος και να ειναι καλα να μην γυρισουμε εκει πισω !!! Ειναι 11 μηνων τωρα ειναι καλα τα προβληματακια εχουν ξεπεραστει ολοι ειναι ξετρελεμενοι μαζι της και εμεις φυσικα ειναι πολυ Δυνατο κοριτσι μασ εδωσε και εμας δυναμη τοτε!!!! Μονο που η εμπηρεια μου αυτη με εκανε να φοβαμαι να κανω και δευτερο παιδι δεν θελω να ξαναζησω κατι τετοιο !!!!!!!!

Στις 25 Ιανουαρίου 2014 ο ψυχολόγος και γονιός πρόωρου μωρού Πάτροκλος Παπαδάκης θα κάνει δώρο μια ομαδική συνεδρία στους γονείς που βρίσκονται ή βρέθηκαν αντιμέτωποι με την προωρότητα.

Δεν ηξερα που να το κοινοποιησω,ελπιζω να σας βοηθησει οσους περνατε ή περασατε αυτες τις δυσκολες στιγμες!

http://www.talcmag.gr/sizitondas/proora-goneis/

Κλείσαμε 3,5 μήνες στη ΜΕΝΝ Ιπποκρατείου κ απ' ότι φαίνεται, έχουμε δρόμο ακόμα. Δεν μπορώ να περιγράψω συναισθήματα, γιατί πρέπει να αντέξω. Γιατί αντέχει εκείνος κ περιμένει από μένα.

Κλείσαμε 3,5 μήνες στη ΜΕΝΝ Ιπποκρατείου κ απ' ότι φαίνεται, έχουμε δρόμο ακόμα. Δεν μπορώ να περιγράψω συναισθήματα, γιατί πρέπει να αντέξω. Γιατί αντέχει εκείνος κ περιμένει από μένα.

Καλή δύναμη!

Μακάρι να βγείτε γρήγορα γεροί και δυνατοί και αυτοί οι μήνες να είναι μόνο μια κακιά ανάμνηση...

Καλή δύναμη να ευχηθώ. Δε διαβάζω γιατί δε μπορώ να θυμάμαι. Σας σκέφτομαι στις προσευχές μου.

Κλείσαμε 3,5 μήνες στη ΜΕΝΝ Ιπποκρατείου κ απ' ότι φαίνεται, έχουμε δρόμο ακόμα. Δεν μπορώ να περιγράψω συναισθήματα, γιατί πρέπει να αντέξω. Γιατί αντέχει εκείνος κ περιμένει από μένα.

Υπομονη, πιστη, ελπιδα να σας συντροφευουν ΠΑΝΤΑ...!!! Ευχομαστε ολα τα ασχημα να ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ!!!

Καλη δυναμη!!!

Καλησπερα σας ειμαι νεο μελος στο φορουμ και με το που γραφτηκα μπηκα στο θεμα αυτο ..!!!!γιατι αληθεια ειναι δεν μπορει να ξεχαστει με τπτ η ΜΕΝΝ. Γεννησα 19 Μαιου 2011 34 εβδομαδων με βαρος 2.100 αρχικο κατσαμε 20 μερες στην ΜΕΝΝ ιδιωτικου νοσοκομειου, η αληθεια ειναι οτι ειχα πολλα προβληματα στην εγκυμοσυνη αποκολληση , κυστη , τροχαιο , διαβητη κυησης με ινσουλινη υστερα απο μεγαλη προσπαθεια να στρωσει με διατροφη, και γενικοτερα και οικογενειακα προβληματα που επαιζαν μεγαλο ρολο στην ψυχολογια μου ,,Τα αντιμετωπισα μπορω να πω με οσο τον δυνατον καλθτερη ψυχολογια και πραγματικα τα καταφερα ωσπου 17-19 Μαιου ειχα συσπασεις και επικοινωνησα με τον γιατρο μου αμεσως μου εδωσε τις ιατρικες συμβουλες και μου ειπε να παω να με δει κιολας ,,, υπεριχογραφηκα το μωρο μια χαρα ομως ειχα κατι περιεργα υγρα και καναμε το τεστ με την ταινια οπου και διαπιστωσαμε οτι ειχε τρυπησει τον σακο (ευτυχως που το βρεικαμε ).Φυσικα και πηγα αμεσως στο νοσοκομειο και φυσικα με καισαρικη ομως δυστιχως με γενικη ναρκωση γιατι επερνα αντιπυκτικα και ηταν πολυ επιφοβο ως απογορευτικο να γεννησω εστω με επισκληριδιο,,, Εκανα αιμοραγια ο γιατρος μου ομως τα καταφερε και ειμαι μια χαρα !!! βεβαια ηξερα οτι το μωρο θα μπει θερμοκιτιδα δεν ηξερα τον πονο που θα μου δημιουργουσε ολο αυτο ,,,,,Δεν θα ξεχασω ποτε οτι δεν καταλαβα γεννα ,, οτι δεν ειδα το μωρο μου παρα μονο σε φωτο,, οτι δεν μπορουσα εστω μετα να την ακουμπησω γιατι ειχα φλεβα και υπηρχε φοβος να τισ μεταφερω μικροβιο,οτι τα γραμμαρια και μαλιστα τα 10 ειχαν αποκτησει για μενα τοοοσο μεγαλη σημασια , γιατι οπως ειπα γεννηθηκε 2.100 φτασαμε ομως 1880 στην αρχη δεν εχανε αγωνια μεχρι να χασει και μετα εχανε πολλα αγωνια να σταματησει και να αρχισει να περνει,,Δεν θα ξεχασω ποτε οτι ημουν απο τις 11 το πρωι ως τισ 9 το βραδυ στο Ιασω λογο οτι εμενα μακρυα δεν μπορουσα να φευγω και να ξαναπηγαινω,,, στο ενδιαμεσο τησ παραμονης μου στο Ιασω εβγαζα το γαλα εκει δεν ειχα πολυ το προσπαθησα ομως!!!!!!Το χειροτερο βεβαια την ωρα που πλησιαζε ο γιατρος τησ μοναδας παντα λιγομιλιτος και χωρις να σου δινει μακροπροθεσμες ελπιδες και λογικο το βρισκω ,,,!Και φυσικα ολα τα μωρακια και ολοι οι γονεις που στα ματια μας εβλεπες την ψυχολογικη και σωματικη κουραση και την πιεση στο να μην μπουμε μεσα και να ειμαστε στεναχωρημενοι τα μωρα μας το καταλαβαιναν και δεν επρεπε !!!!!Ξεχασα να σας πω στον θαλαμο που ημουν εγω αντι να περνω το μωρο αγκαλια επερνα το θηλαστρο και τα κοριτσια διπλα ειχαν τα μωρακια τους δεν με πειραξε,, ευτυχως ηταν καλη παρεα και με βοηθησαν πολυ!!! το μωρο το πειραμε στο σπιτι μετα απο 20 μερες σε βαρος 2100 περασαμε κολικους παλινδρομηση στο στομαχι και στα νεφρα και παντα ειχα τον φοβο να παρει βαρος και να ειναι καλα να μην γυρισουμε εκει πισω !!! Ειναι 11 μηνων τωρα ειναι καλα τα προβληματακια εχουν ξεπεραστει ολοι ειναι ξετρελεμενοι μαζι της και εμεις φυσικα ειναι πολυ Δυνατο κοριτσι μασ εδωσε και εμας δυναμη τοτε!!!! Μονο που η εμπηρεια μου αυτη με εκανε να φοβαμαι να κανω και δευτερο παιδι δεν θελω να ξαναζησω κατι τετοιο !!!!!!!!

Εμένα ο δικός μου έκατσε στη ΜΕΝΝ για μια μέρα λόγω ίκτερου..τελειόμηνος..όταν πήγαινα να αντλήσω γάλα ήμουν στο ίδιο δωμάτιο και με άλλες μανούλες όπου εκεί έβλεπα πρόσωπα τόσο κουρασμένα και απορροφημένα στο πρόβλημά τους..αλλά με υπομονή και κουράγιο για μέρες, μήνες..τώρα καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι

Κλείσαμε 3,5 μήνες στη ΜΕΝΝ Ιπποκρατείου κ απ' ότι φαίνεται, έχουμε δρόμο ακόμα. Δεν μπορώ να περιγράψω συναισθήματα, γιατί πρέπει να αντέξω. Γιατί αντέχει εκείνος κ περιμένει από μένα.

υπομονη κοριτσι μου!εμεις μειναμε 4 μηνες γεννηθηκαμε 25 εβδομαδα 800 γρ! και τωρα 11 μηνες μετα εχω ενα ζωηρο και ζαβολιαρη μπεμπη!

πριν απο 11 μηνες και ενω ολα ηταν τελεια με την εγκυμοσινη μου..15/8 με επιασαν πονοι,κ συσπασεις!ειμουν μολις στην 25 εβδομαδα!πηγαμε αμεσως στο ιποκκρατειο οπου κ εφημερευε!μολις με ειδαν μου ειπαν γεννας!εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου.μου εκαναν εισαγωγη αμεσως εκανα ενεζεις για τα πνευμονια του μωρου.και σε τρεις μερες αφου δεν μου εκανε κατι ο ορος με επιασαν αφοριτη πονοι κ εμοραγια! εκεινη την ωρα ειχα διπλα μου μια εικονιτσα τις γλυκοφιλουσας την εβαλα στην κοιλια μου κ την παρακαλεσα να μας βοηθηση!μεσα σε 40 λεπτα φυσιολογικα ακουσα ενα γλυκο κλαμμα ηταν το αγορακι μου!μου το εδωσαν τον φιλησα κ μου τον πηρανε! κ εγω κ ο συζηγος μου ειμασταν χαμενοι!καθε μερα κ για 4 μηνες πρωι βραδυ ειμασταν εκει διπλα του τον χαιδευαμε του λεγαμε τα νεα μας!κ καθε μερα το ιδιο!κ οι δυο βλεπαμε ψυχολογο! περασε ο καιρος τον πηραμε υγιεστατο σπιτι του.τωρα μονο φυσιοθεραπειες προλιπτικα κανουμε! ειμαστε11 μηνων κ 7 διορθωμενα 8.500κιλα !ποτε δεν θα ξεχασω εκεινες τις αβεβαιες μερες!για οσα περασαμε εμεις κ το παιδι μας υπεφθινος ειναι ο γυναικολογος μου γιατι ειχα χαλαρο τραχηλο δεν το ειδε!γιατι επαθα λοιμωξη κ δεν μου εδωσε την καταλιλη αντιβιωση!καθε μερα που περναει το μυαλο μου ξεναει τα οσα εζησα..η καρδια μου ομως δεν θα ξεχασει ποτε!

πριν απο 11 μηνες και ενω ολα ηταν τελεια με την εγκυμοσινη μου..15/8 με επιασαν πονοι,κ συσπασεις!ειμουν μολις στην 25 εβδομαδα!πηγαμε αμεσως στο ιποκκρατειο οπου κ εφημερευε!μολις με ειδαν μου ειπαν γεννας!εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου.μου εκαναν εισαγωγη αμεσως εκανα ενεζεις για τα πνευμονια του μωρου.και σε τρεις μερες αφου δεν μου εκανε κατι ο ορος με επιασαν αφοριτη πονοι κ εμοραγια! εκεινη την ωρα ειχα διπλα μου μια εικονιτσα τις γλυκοφιλουσας την εβαλα στην κοιλια μου κ την παρακαλεσα να μας βοηθηση!μεσα σε 40 λεπτα φυσιολογικα ακουσα ενα γλυκο κλαμμα ηταν το αγορακι μου!μου το εδωσαν τον φιλησα κ μου τον πηρανε! κ εγω κ ο συζηγος μου ειμασταν χαμενοι!καθε μερα κ για 4 μηνες πρωι βραδυ ειμασταν εκει διπλα του τον χαιδευαμε του λεγαμε τα νεα μας!κ καθε μερα το ιδιο!κ οι δυο βλεπαμε ψυχολογο! περασε ο καιρος τον πηραμε υγιεστατο σπιτι του.τωρα μονο φυσιοθεραπειες προλιπτικα κανουμε! ειμαστε11 μηνων κ 7 διορθωμενα 8.500κιλα !ποτε δεν θα ξεχασω εκεινες τις αβεβαιες μερες!για οσα περασαμε εμεις κ το παιδι μας υπεφθινος ειναι ο γυναικολογος μου γιατι ειχα χαλαρο τραχηλο δεν το ειδε!γιατι επαθα λοιμωξη κ δεν μου εδωσε την καταλιλη αντιβιωση!καθε μερα που περναει το μυαλο μου ξεναει τα οσα εζησα..η καρδια μου ομως δεν θα ξεχασει ποτε!

πριν απο 11 μηνες και ενω ολα ηταν τελεια με την εγκυμοσινη μου..15/8 με επιασαν πονοι,κ συσπασεις!ειμουν μολις στην 25 εβδομαδα!πηγαμε αμεσως στο ιποκκρατειο οπου κ εφημερευε!μολις με ειδαν μου ειπαν γεννας!εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου.μου εκαναν εισαγωγη αμεσως εκανα ενεζεις για τα πνευμονια του μωρου.και σε τρεις μερες αφου δεν μου εκανε κατι ο ορος με επιασαν αφοριτη πονοι κ εμοραγια! εκεινη την ωρα ειχα διπλα μου μια εικονιτσα τις γλυκοφιλουσας την εβαλα στην κοιλια μου κ την παρακαλεσα να μας βοηθηση!μεσα σε 40 λεπτα φυσιολογικα ακουσα ενα γλυκο κλαμμα ηταν το αγορακι μου!μου το εδωσαν τον φιλησα κ μου τον πηρανε! κ εγω κ ο συζηγος μου ειμασταν χαμενοι!καθε μερα κ για 4 μηνες πρωι βραδυ ειμασταν εκει διπλα του τον χαιδευαμε του λεγαμε τα νεα μας!κ καθε μερα το ιδιο!κ οι δυο βλεπαμε ψυχολογο! περασε ο καιρος τον πηραμε υγιεστατο σπιτι του.τωρα μονο φυσιοθεραπειες προλιπτικα κανουμε! ειμαστε11 μηνων κ 7 διορθωμενα 8.500κιλα !ποτε δεν θα ξεχασω εκεινες τις αβεβαιες μερες!για οσα περασαμε εμεις κ το παιδι μας υπεφθινος ειναι ο γυναικολογος μου γιατι ειχα χαλαρο τραχηλο δεν το ειδε!γιατι επαθα λοιμωξη κ δεν μου εδωσε την καταλιλη αντιβιωση!καθε μερα που περναει το μυαλο μου ξεναει τα οσα εζησα..η καρδια μου ομως δεν θα ξεχασει ποτε!

Τίγρης ο μικρός, τσίτα εσύ! Κατανοητά τα όλα όσα πέρασες αλλά όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν! Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος κ εσυ αναμοχλευεις το παρελθόν! Γιατί; Σημαςια εχει οτι ολα πήγαν καλα. Δε σου λέω να ξεχάσεις αυτά που περαςες αλλα να προχωρήσεις μπροστά κ να μην κοιτάς πίσω! Αλλωστε το αποτέλεσμα μετράει!!! Να το χαίρεσαι το βλασταράκι σου, να το δεις να μεγαλώνει κ να το καμαρώνεις! Ζήσε την κάθε του στιγμή απο την πιο μικρή έως την πιο μεγαλη γιατί ο χρόνος κυλάει σα νερό κ τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα. Ίσως ειςαι λιγο πιεσμένη, ίσως θες κάπου να τα πεις, να ξεσπασεις κ να τα βγάλεις απο μεςα σου το καταλαβαίνω, αλλα διαβάζοντας αυτά που γράφεις θεωρώ οτι ιςως βρίσκεσαι σε συναισθηματική φόρτιση κ δεν το εχεις ξεπεράσει στο 100%. Θα πρότεινα να ξεκινήσεις καποιο σπορ κ παράλληλα να επισκεφτείς κ κάποιον ψυχολόγο. Θα σου κάνει καλό η εκτόνωση κ να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό λέγοντας του ίσως πράγματα που δεν μπορείς να τα πεις αλλου. Κ πάλι να σου ζήσει, απόλαυσε τη μητρότητα κ μη σκέφτεσαι τιποτα άλλο. Ολα ήταν ένα κακό όνειρο κι τιποτα παραπάνω!

ευχαριστω sunris15!κειτα αδικο δεν εχεις 100% η αληθεια ειναι οτι δεν το ξεπερασα! ειμαι πολυ χαρουμενη ζω με παθος την καθε στιγμη με τον μπεμπουλη μου! αλλα της στιγμες που κανουμε φυσιοθεραπεια τον ακουω και ουρλιαζει απο το κλαμμα..ε τοτε νιωθω πολυ θυμο για τον ανθρωπο που εφτεξε!οσο για το σπορ δεν ειναι κακη ιδεα! αλλα σκεψου οτι δεν εχω καμια στηριξη! ειμαι ολη μερα σπιτι με το μωρο! ο συζηγος ερχεται απογευμα!εδω που μενω δεν ξερω κανεναν

ευχαριστω sunris15!κειτα αδικο δεν εχεις 100% η αληθεια ειναι οτι δεν το ξεπερασα! ειμαι πολυ χαρουμενη ζω με παθος την καθε στιγμη με τον μπεμπουλη μου! αλλα της στιγμες που κανουμε φυσιοθεραπεια τον ακουω και ουρλιαζει απο το κλαμμα..ε τοτε νιωθω πολυ θυμο για τον ανθρωπο που εφτεξε!οσο για το σπορ δεν ειναι κακη ιδεα! αλλα σκεψου οτι δεν εχω καμια στηριξη! ειμαι ολη μερα σπιτι με το μωρο! ο συζηγος ερχεται απογευμα!εδω που μενω δεν ξερω κανεναν

Καλημέρα, ναι καταλαβαίνω τι λες. Ίσως ειναι λιγο μικρούλης ακόμα. Οταν αρχίσει να ξεπετάγεται ειμαι σίγουρη πως ολα θα αλλάξουν προς το καλυτερο. Κάνε λίγη υπομονη ακόμα, τόσα πέρασες κ δε μασησες! Να υποθέσω οτι βρίσκεστε επαρχία; Τωρα το καλοκαίρι παίρνε τον μικρό με το καροτςι κ οργωστε το μέρος που μένετε. Κούνιες, παιδότοποι, εμπορικά κλπ όλο κ κατι θα υπάρχει. Επίσης, αν έχετε κοντά θάλασσα ειναι οτι πρέπει κ για εσένα κ για τον μικρό. Με τα μωρά κ τα σκυλιά έχουν γεννηθεί πολλές φιλίες για προσπάθησε το κ συ λιγακι κ μην κλείνεσαι στον εαυτό σου. Αν πάλι βρίσκεσαι σε μεγαλη πόλη υπάρχει πχ κ το baby swimming.

Μανουλες ευτυχως που υπαρχει και η ΜΕΝΝ..εγω ειχα κεχρωσμενο αμνιακο υγρο,εκανε εισροφηση και λοιμωξη στους πνευμονες και τρεις ωρες αφου γεννηθηκε επαιρνε 50% οξυγονο.εμεινε εκει τρεις εβδομαδες αλλα ευτυχως πηγαινε απο το καλο στο καλυτερο.το ασχημο για μενα ηταν οτι προφανως μου εσπασε τα νερα μια ειδικευομενη οταν με ελεγχε για διαστολη,επειδη ειχα ξεπερασει τις 40 εβδομαδες και ξαφνικα ενα βραδυ ειχα πονους ανα 3 λεπτα αλλα δεν ειχαν σπασει τα νερα.και το καταλαβαν στην αιθουσα τοκετου μετα απο δυο ωρες που προσπαθουσα γιατι πηγαν να τα σπασουν και δεν ειχα σακο.

Κ εγω περασα απο την ΜΕΝΝ πριν 8μηνες.εμεινε 18 μερες τελειομηνος κ 3320.καποια λοιμωξη κ ευτυχως δεν χρειαστηκε να χειρουργηθει στο εντερακι του αλλα κολησε μικροβιο σταφυλοκοκο κ επρεπε να τελειωσει την αντιβιωση.καθε μερα εκανα 3 ωρες ταξιδι για να παω κ 3 ωρες να γυρισω κ αυτο για να τον δω 30 λεπτα πισω απο τζαμι κ την θερμοκοιτιδα στο πλαι γτ δεν εφταναν τα καλωδια για τα μηχανηματα.οταν τον εβλεπα χαμογελουσα κ ελεγα στον αντρα μου οτι ειναι πολυ ομορφος κ πολυτιμος γ αυτο τον εχουμε στη βιτρινα.μεσα μου ομως πονουσα πολυ.ευτυχως ολα τελειωσαν κ τα αφησα κ εγω εκει πισω.παντα θα με ποναει κ θα με πικραινει αυτο που ζησαμε αλλα απο αυτο βγηκαμε ολοι δυνατοι.η ζωη συνεχιζεται κ ειναι κριμα να μην ζουμε το παρον.το μονο κουσουρι που μου αφησε ειναι οτι δεν μπορω να τον αφησω λεπτο νιωθω οτι εχασα πραγματα εκεινες τις 18 μερες οπως κ αυτος απο εμενα.βεβαια προσπαθω να το αποβαλω κ θα τα καταφερω πιστευω.