Εκβαση εγκυμοσυνης μετα απο προηγουμενο προωρο τοκετο

. Ειδα πραγματικά ό,τι μπορεί να πάει στραβά σε μια εγκυμοσύνη και εχω πλέον την εντύπωση ότι είναι πιθανότερο κάτι να πάει στραβά παρά καλά.

.

Αυτο μετα απο 4 μηνες μεσα σε εμβυομητρικη και 2 βδομαδες στη ΜΕΝΝ με εκφραζει απολυτα μας ευχομαι οπως και σε ολες τις μανουλες με παρομοια εμπειρια οταν το παρουμε αποφαση μια καλη τελειομηνη εγκυμοσυνη με γερα μωρακια. Παντως ειναι δυσκολη η αποφαση αλλα και δυσκολο να το αφήσεις και χωρις αδερφακι.

Ευτυχώς υπάρχουν μαρτυρίες καλής έκβασης εγκυμοσύνης ύστερα από ένα πρόωρο τοκετό. Ο γιός μου γεννηθηκε στις 28 εβδομάδες κύησης και πέρασε 64 μέρες στην θερμοκοιτίδα. Ευτυχώς η έκβαση ήταν καλή και χαίρομαι τον γιό μου που είναι ιδιαίτρα ζωηρός και πολύ εκφραστικό μωράκι. Ο άντρας μου όμως έχει αρχίσει να κουβεντιάζει για 2ο παιδάκι αλλά εγώ μετά από αυτή την εμπειρία δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να διανύσω μια 2η εγκυμοσύνη. Οχι μόνο μετά από αυτά που έζησα εγώ αλλά και για όλα αυτά που είδα μετά από 2 μήνες στην εντατική. Ειδα πραγματικά ό,τι μπορεί να πάει στραβά σε μια εγκυμοσύνη και εχω πλέον την εντύπωση ότι είναι πιθανότερο κάτι να πάει στραβά παρά καλά.

Πάντως σας ευχαριστώ όλες που μοιράζεστε τις σκέψεις σας αλλά και τις εμπειρίες σας γιατι νιωθω ότι δεν είμαι μόνη και βυθισμενη στους φόβους μου

βρε κορίτσια, εμένα άλλο είναι το πρόβλημά μου. Κι εγώ προωρομάνα στις 29+3 από συσπάσεις, 63 μέρες εντατική η μικρή, αλλά όλα καλά. Σκέφτομαι τώρα να ξεκινήσω για 2ο μόνο και μόνο για να έχει παρέα. Άντε και ξεχνάμε όλα τα αρνητικά που γνωρίζουμε ήδη όλες και το παίρνω απόφαση. Αν χρειαστεί να τη βγάλω ξάπλα, το 18 μηνών κατσίκι μου τι θα το κάνω? Ξάπλα με φάρμακα σημαίνει ότι δεν το σηκώνεις, δεν το πλένεις, δεν το ταίζεις...Για υιοθεσία τα δώσατε τα παιδιά σας όσες κάνατε 2ο????? Και πώς να εξηγήσεις σε τόσο μικρό παιδάκι εκεί που τα κάνετε όλα μαζί ότι δεν το απορρίπτεις????

βρε κορίτσια, εμένα άλλο είναι το πρόβλημά μου. Κι εγώ προωρομάνα στις 29+3 από συσπάσεις, 63 μέρες εντατική η μικρή, αλλά όλα καλά. Σκέφτομαι τώρα να ξεκινήσω για 2ο μόνο και μόνο για να έχει παρέα. Άντε και ξεχνάμε όλα τα αρνητικά που γνωρίζουμε ήδη όλες και το παίρνω απόφαση. Αν χρειαστεί να τη βγάλω ξάπλα, το 18 μηνών κατσίκι μου τι θα το κάνω? Ξάπλα με φάρμακα σημαίνει ότι δεν το σηκώνεις, δεν το πλένεις, δεν το ταίζεις...Για υιοθεσία τα δώσατε τα παιδιά σας όσες κάνατε 2ο????? Και πώς να εξηγήσεις σε τόσο μικρό παιδάκι εκεί που τα κάνετε όλα μαζί ότι δεν το απορρίπτεις????

Και εγω την ιδια απορια εχω manitaraki τι το κανουμε το αλλο γιατι πριν δεν ειχα να νοιαστω για κανενα. Ο θεος βοηθος ...... Γι αυτο και το τρεναρω να μεγαλωσει να ειναι πιο συνεργασιμος αλλα και ποσο να το τρεναρεις μεγαλωνουμε κι εμεις και το μωρο.

Καλημέρα σε όλες τις μανούλες! Κορίτσια και γω γέννησα τον γιο μου στις 32 βδομάδες καθώς έσπασαν τα νερά...Είχα μια πάρα πολύ άσχημη εμπειρία γέννας κατά την οποία παραλίγο να πεθάνω. Ο βλάκας τότε γιατρός μου με έβαλε για καισαρική χωρίς να με ρωτήσει κανείς προηγούμένως αν ήμουν φαγωμένη...Και γω λίγο πριν σπάσουν τα νερά είχα φάει του σκασμού. Ζήτησα από τον τρόμο μου εκείνη την ώρα ολική νάρκωση αντί για μερική..Ωστόσο κατέληξα να τα νιώθω και να τα ακούω όλα, ενώ ταυτόχρονα ένιωθα ότι κάποιος προσπαθούσε να με πνίξει μπήγοντας μου πράγματα στη μύτη και το στόμα. Βλέπετε με το που μπήκε η νάρκωση εγώ άρχισα τους εμετούς. Όμως το μωρό έπρεπε να βγει και έτσι ένιωθα που με ανοίγανε, άκουσα το παιδί μου που έκλαψε και όλα τα συναφή ενώ...πνιγόμουν...Ευτυχώς τη γλίτωσα και δεν γύρισαν τα υγρά στους πνεύμονες να πνιγώ..Και ευτυχώς δε χρειάστηκα αίμα, γιατί ο γιατρός σε όλη την εγκυμοσύνη δεν έλεγξε την ομάδα αίματος και αντί για Α+ που του είχα πει πως ήμουν, τελικά ήμουν 0-. Το παιδάκι μου το πήραν προ΄τού καν συνέλθω για να το πάνε εντατική όπου έμεινε 17 μέρες!!Βασανιστήριο...Το έχετε περάσει οι περισσότερες και ξέρετε...Πως είναι να βλέπεις το πλασματάκι σου με χίλια σωληνάκια από την κορφή ως τα νύχια...Πέρασαν 3 χρόνια μέχρι να αποφασίσουμε να ξανακάνουμε παιδί...Μόλις ανεξαρτητοποιήθηκε λίγο ο γιος μας, είπαμε να του κάνουμε ένα αδερφάκι. Ειλικρινά, αν σκεφτόμασταν μόνο τους εαυτούς μας δε θα κάναμε άλλο παιδί...Δε θα ήθελα με τίποτα να ξαναζήσω μια τέτοια εμπειρία..Και πάνω που ηρεμήσαμε με το πρώτο...Όμως και οι δυο μας είπαμε ότι αν μια μέρα εμείς "φύγουμε", δε θέλουμε το παιδί μας να μείνει μόνο του στον κόσμο...Να έχει ένα δικό του άνθρωπο, όπως έχουμε και μεις τα αδέρφια μας...Έμεινα έγκυος με τις πρώτες προσπάθειες, ενώ στο πρώτο είχα ζοριστεί αρκετά...Και αυτή τη στιγμή που σας μιλάω είμαι στην 17η βδομάδα, ξανά έγκυος σε αγοράκι...Φοβάμαι να κάνω τα πάντα σχεδόν, μην τυχόν και αυξηθεί ο κίνδυνος πρόωρου τοκετού..Στο πρώτο έμεινα αρκετό καιρό ξάπλα με αιμορραγίες. Και έτσι τώρα δε ρισκάρω...Το παιδάκι μου το παίρνω αγκαλιά όταν είμαστε ξαπλωμένοι και προσπαθώ να το προετοιμάσω με αργούς ρυθμούς για το νέο μωράκι που έρχεται...Αναρωτιέμαι αν άφησα να περάσει πολύς καιρός μέχρι να αποφασίσω να ξανακάνω παιδί..Όμως η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό το διάστημα και γω κι άντρας μου δώσαμε απέραντη αγάπη και φροντίδα στον μικρό μας χωρίς να του στερήσουμε τίποτα...Και ίσως τώρα πια είναι ο κατάλληλος καιρός για να μπορούμε να φροντίσουμε και ένα δεύτερο παιδάκι προσφέροντας του τα ίδια πράγματα και χωρίς να το παραμελούμε...ΕΛπίζω ο Θεός να μου δώσει δύναμη να είμαι καλή μανούλα και το παιδάκι μου να γεννηθεί υγιές...Και σε σας μανούλες, να το πάρετε απόφαση να κάνετε ακόμη ένα(ή και περισσότερα, γιατί όχι?) παιδάκια για να μην αφήσετε μόνα τους τα πρωτότοκα σας...Σίγουρα θα είναι δύσκολα...Με το ένα ήδη είναι δύσκολα...Αλλά όταν σκέφτομαι ότι η αγκαλιά μου αύριο μεθαύριο θα γεμίζει με δυο παιδάκια που θα με κοιτάνε στα μάτια και θα μου χαμογελούν, παίρνω δύναμη και λέω "πάμε!"

@nk81

Την καλύτερη δουλειά κάνατε και εσυ και ο άντρας σου. Με το καλό να έρθει η ώρα να γεννηθεί το ζουζούνι. Κάτι αντίστοιχο θα κάνουμε και εμείς. Περιμένουμε το πράσινο φως της γυναικολόγου και βουρ.

Όσον αφορά το θέμα του τόπικ, ρωτήσαμε τη γυναικολόγο μας αν υπάρχουν κίνδυνοι σε μια δεύτερη εγκυμοσύνη και μας είπε ότι δεν επηρεάζει η προωρότητα του πρώτου παιδιού. Όπως όλες οι εγκυμοσύνες έτσι θα είναι και αυτή, μας είπε.

Και εγω την ιδια απορια εχω manitaraki τι το κανουμε το αλλο γιατι πριν δεν ειχα να νοιαστω για κανενα. Ο θεος βοηθος ...... Γι αυτο και το τρεναρω να μεγαλωσει να ειναι πιο συνεργασιμος αλλα και ποσο να το τρεναρεις μεγαλωνουμε κι εμεις και το μωρο.

Μετά την πρόωρη κόρη μου (32 εβδ) χρειάστηκε να μείνω ξάπλα 3,5 μήνες στο γιο μου. Από 23 εβδ έως 37η που γέννησα τελικά. Η κόρη μου αυτό το διάστημα ήταν22-26 μηνών. Εγώ σηκώνομουν μόνο για τουαλέτα. Είχα στο σπίτι με βάρδιες μαμά κ πεθερά. Με την μικρή μου έκανα πράματα απ το κρεβάτι όπως πχ ζωγραφική παραμύθια επιτραπέζια κτλ. Ήταν πολύ δύσκολη κατάσταση για όλους μας αλλά το σημαντικό ήταν ότι καταφέρω να φέρω εις πέρας την εγκυμοσύνη κ να κάνω ένα τελειομήνν μωρό!

nk81, η σκέψη σου είναι πολύ ώριμη και εκλογικευμένη, και θαυμάζω απεριόριστα το κουράγιο σου και τις επιλογές σου! Σωστός χρόνος είναι αυτός που είσαι εσύ έτοιμη για να μπορείς να ανταπεξέλθεις. Το παιδάκι σου είναι μεγάλο πια, και μπορείς να είσαι πιο χαλαρή ως προς τη φροντίδα του, ώστε να μην κουράζεσαι. Ωστόσο ένας πρόωρος τοκετός δε σημαίνει απαραίτητα και δεύτερος!!!! Αυτό προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου και να βάλω μπρος σιγά-σιγά για τους ίδιους λόγους που ανέφερες κι εσύ. Αν δεν είχα τόσο έντονο το αίσθημα της ευθύνης, δε θα έκανα άλλο, μα τη γεύτηκα στο φούλ τη μητρότητα και από την καλή και από την ανάποδη!!!! Σου εύχομαι μια ΤΕΛΕΙΟΜΗΝΗ εγκυμοσύνη!

Μετά την πρόωρη κόρη μου (32 εβδ) χρειάστηκε να μείνω ξάπλα 3,5 μήνες στο γιο μου. Από 23 εβδ έως 37η που γέννησα τελικά. Η κόρη μου αυτό το διάστημα ήταν22-26 μηνών. Εγώ σηκώνομουν μόνο για τουαλέτα. Είχα στο σπίτι με βάρδιες μαμά κ πεθερά. Με την μικρή μου έκανα πράματα απ το κρεβάτι όπως πχ ζωγραφική παραμύθια επιτραπέζια κτλ. Ήταν πολύ δύσκολη κατάσταση για όλους μας αλλά το σημαντικό ήταν ότι καταφέρω να φέρω εις πέρας την εγκυμοσύνη κ να κάνω ένα τελειομήνν μωρό!

Αυτές τις βάρδιες τρέμω, γιατί είμαι πολύ ανεξάρτητη και καθόλου προσκολλημένη στη μητέρα μου....δεν έχω μάθει να είναι άλλοι στα πόδια μου-πόσο μάλλον να πέσω στην ανάγκη τους νυχθημερών!!! Η κόρη μου γεννήθηκε 29+3, και τώρα είναι 19 μηνών, ακόμα όχι πλήρως συνεργάσιμη με τους άλλους και πολύ κακόφαγη-φαντάσου ότι 7 μηνών έκοψε το γάλα και μεγάλωσε με κρέμες, και φέτος το καλοκαίρι έκοψε και το αλεσμένο φαγητό, αλλά αρνείται πεισματικά να φάει οτιδήποτε πρέπει να μασήσει και μεγαλώνει με κρέμες και γιαούρτια...πού να την αναλάβει και άλλος δηλαδή....

Αυτές τις βάρδιες τρέμω, γιατί είμαι πολύ ανεξάρτητη και καθόλου προσκολλημένη στη μητέρα μου....δεν έχω μάθει να είναι άλλοι στα πόδια μου-πόσο μάλλον να πέσω στην ανάγκη τους νυχθημερών!!! Η κόρη μου γεννήθηκε 29+3, και τώρα είναι 19 μηνών, ακόμα όχι πλήρως συνεργάσιμη με τους άλλους και πολύ κακόφαγη-φαντάσου ότι 7 μηνών έκοψε το γάλα και μεγάλωσε με κρέμες, και φέτος το καλοκαίρι έκοψε και το αλεσμένο φαγητό, αλλά αρνείται πεισματικά να φάει οτιδήποτε πρέπει να μασήσει και μεγαλώνει με κρέμες και γιαούρτια...πού να την αναλάβει και άλλος δηλαδή....

Γέννησα το γιο μου μετά από αποκόλληση πλακούντα στις 29w2d και ναι ήταν και ΝΑΙ είναι κακοφάγανος, οπως η κόρη σου. Το εχουν αυτό τα πρόωρα. So what? Μην αγχώνεσαι. Θα γίνει... κορμάρα. Όταν πεινασει θα φάει. Δεν το εφάρμοζα όταν ο γιός μου ήταν μωρό, αλλά σου λέω ότι τώρα το φωναζω και το υπογράφω: Όταν πεινάσει θα φάει.

Χαλάρωσε. Φώναξε τις γιαγιάδες και δώσε τους καθήκοντα για όσο θα είσαι εγγυος. Θα χάσεις την ανεξαρτησία για λίγους μήνες αλλά θα μια ασφαλής εγγυμοσύνη είναι το ζητούμενο.Η δεύτερη εγκυμοσύνη μου είχε τους 3 πρώτους μήνες απόλυτη ξάπλα (με γιαγιάδες και σύζυγο για τις δουλειές ) και τους 6 επόμενους πολλές βόλτες (διότι ήμουν μια χαρά)

Και το μωρό γεννήθηκε ....ΤΕΛΕΙΌΜΗΝΟ!!!!