ΑΧ ΑΥΤΗ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ το προβλημα μου ειναι το εξης,η κορη μου ειναι 2 ετων και δεν ξερω πως να την κανω να μαθει να κοιμαται μονη της.εχει τη συνηθεια να πιανει το αυτι μας μεχρι να την παρει ο υπνος.αυτο δε μου ηταν προβλημα μεχρι που εμαθα οτι ειμαι εγκυος και ο χρονος περασε και σημερα μπου μιλαμε μου εχουν μεινει 3 μηνες μεχρι τη γεννα και δεν ξερω τι να κανω.

Καταρχας θα σου προτεινα οτι κ να κανεις να βιαστεις γιατι σε λιγο με το μωρο που δε θα μπορεις να εχεις κ τη μικρη στο κρεβατι μαζι. Κ τοτε θα της κακοφανει που ηρθε το μωρο να τη χωρισει απο τη μαμα της κ ισως βγαλει κ γενικοτερη αντιδραση.

Τωρα το πως θα το κανεις..αλλο ζητημα. Παντως δε θα ειναι ευκολο, να το ξερεις. Τα πρωτα βραδυα θα δυσκολευτειτε. Πρεπει να δειξεις αποφασιστικοτητα. Δε γινεται αλλιως...

Γιατι δε δοκιμαζεις να την παιρνει ο υπνος μαζι σου κ μετα να την πηγαινεις στο δικο της?

Η΄αν της εδινες μια κουκλιτσα αγκαλια για να εχει κατι να πιανει κ την αφηνες να κοιμηθει στο δωματιο της? Κ ας καθοσουν διπλα κ εσυ για οσο χρειαστει...

Τι να σου πω...το καθε παιδι εχει τα δικα του κουμπια κ δεν υπαρχει τακτικη που να εφαρμοζεται παντου. Η δικια μου ας πουμε μονη της πριν κανα δυο μηνες αρχισε να κοιμαται κανονικα ολο το βραδυ στο κρεβατι της. ουτε να τη νανουρισω αγκαλια, τιποτα...

Εντυπωση μου εκανε κ εμενα..

Καλη επιτυχια παντως!!

Ακριβως το ιδιο θέμα είχα και εγώ. Καλώς η κακώς είχα συνηθήσει τον γιό μου να τον κοιμίζω με ιστορίες στο κρεβάτι μου και να τον μεταφέρω κοιμισμένο. Αυτό βέβαια δεν μπορούσε να συνεχιστεί όταν θα ερχόταν η μικρή για πρακτικούς λόγους (φαί - κλάμα μικρής την ώρα του ύπνου του μεγάλου κλπ) κι όταν είσαι μόνη δεν γίνεται.

Αυτό που έκανα λοιπόν ήταν 3 μήνες πριν τον έβαλα στο κρεβάτι του και κάθησα δίπλα του αρχίζοντας να του λέω ιστορίες. Φυσικά τσίριζε, μου έδιχνε το δωμάτιό μου (δεν μπορούσε να μιλήσει), έκλαιγε αλλά εγώ εκεί. Τον έπαιρνα αγκαλιά, του έφερνα παιχνίδια στο κρεβάτι και λίγο λίγο το συνήθησε να κοιμάται στο κρεβάτι του με εμένα δίπλα του να του λέω ιστορίες. Πολλές φορές μάλιστα όταν έπρεπε να κάνω κάτι για την μικρή, τον άφηνα με τα παιχνίδια του εκεί και πχ ταίζα την μικρή και πολλές φορές κοιμόταν μόνος του. Επίσης προσπαθούσα το πρωί όταν ο μεγάλος ξυπνούσε, να είχα μεταφέρει το λίκνο της μικρής από το δωμάτιό μου στο σαλόνι (αφού και εκείνη είχε ξυπνήσει) για να μην δεί ο μεγάλος ότι η αδερφή του είναι μαζί μου.

Ουφ!!!! μια συνεχής προσπάθεια είναι!!!! Αλλά ΑΞΙΖΕΙ!

εμενα ο γιος μου -σχεδον 4μηνων- κοιμαται μονο αγκαλια μας και να ειμαστε και ορθιοι μολις κατσουμε κλαιει η στο ριλαξ αλλα να τον κουναμε! θα μου πειτε ειναι μικρος απλα σκεφτομαι το Σεπτεμβριο να γυρισω στη δουλεια και να τον παω σε παιδικο.Αν τον αφησω κατω ειτε στην κουνια ειτε στο παρκο που εχει και πολλα!!!!!!!!! παιχνιδια κλαιει και μιλαμε για κλαμα που μενει για δευτερολεπτα και δεν αναπνεει οποτε αγκαλιτσα και βολτες! Και οταν μιλαμε για υπνο εννοουμε μισαωρα!!

Όπως είπες .... είναι πολύ μικρούλης για να ξέρεις. Μπορεί να έχει πονάκια ακόμα και να ανακουφίζεται μόνο στην αγκαλιά σου. Μετά τους 5-6 μήνες πιστεύω αλλάζει πολύ

ΚΑΤΑΡΧΑΣ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΜΕΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟ .ΟΤΑΝ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΑΜΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ ΑΠΕΚΤΗΣΕ.ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΗΘΗΚΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΚΛΠ.ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΕΙΧΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΑΝ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΗΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΟΣ.ΑΚΟΥΓΕ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΙΣ ΤΣΙΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΑΠ ΤΟ ΠΡΩΙ ΩΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΟΜΟΥΝ.ΕΤΣΙ ΕΝΑ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡ ΟΛΑ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΑΠΛΩΣΩ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΜΟΥ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΑΥΤΙ ΚΑΙ ΕΚΑΤΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΡΕΚΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΑΒΑΖΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ.Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΙ ΓΙΑ 10 ΛΕΠΤΑ ΜΟΥ ΕΠΑΙΡΝΕ ΓΥΡΟ ΣΤΗ ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΛΛΑ ΚΙΑ ΠΑΛΙ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΡΟΟΔΟΣ.ΑΥΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕ 2 ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΟΣΠΟΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΕΙ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΗΡΘΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΤΟ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ (ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ)ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΞΑΝΑ ΑΠ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.ΞΑΝΑΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙΡΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΒΕΒΑΙΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΝΑ ΤΗΝ ΒΑΖΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΕΥΓΩ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ.ΟΧΙ ΤΙΠΟΤΑ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΟΥΚΛΕΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΑΥΤΙΑ ΑΛΛΑ ΤΣΑΜΠΑ ΛΕΦΤΑ.

Αναποφάσιστη, για δοκίμασε να αγοράσετε μαζί μια καινούρια κούκλα (ή αν έχει πολλές κούκλες, πάρε ένα ζωάκι για να διαφοροποιηθεί) την οποία θα την πάρετε με μόνο σκοπό να γίνει "η φίλη της για τον ύπνο". Αυτή την κούκλα, θα της πεις ότι θα της κάνει παρέα π.χ. όταν η μαμά δεν θα μπορεί να την έχει αγκαλιά. Κάθε βράδυ θα κάνετε τη διαδικασία όπου θα ετοιμάζεστε όλοι μαζί για ύπνο, γάλα, δοντάκια και ξάπλωμα δίπλα δίπλα. Φιλάς και τις 2 για ύπνο, όνειρα γλυκά και ο Θεός βοηθός! Εύχομαι να βοηθήσει (εγώ αυτό θα έκανα).

Για να μην ξεχάσω, αν δουλέψω αυτό, θα ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πεις σε όλους όσους κοιμίζουν το παιδί να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Ποτέ να μην παρεκκλίνεις μέχρι να εξοικιωθεί με την ιδέα πλήρως. Είναι μικρή ακόμα άλλωστε.

Γειά σας, ονομάζομαι Ιρίνα και μόλις έκανα εγγραφή. Δεν ξέρω αν χρησιμοποιώ σωστά το forum αλλά θα προσπαθήσω. Εχω και εγώ ένα κοριτσάκι 28 μηνών και ένα ακόμα 2 μηνών το οποίο και θηλάζω. Τους έχω δωμάτιο με κούνια και κρεβάτι για την πρώτη αλλά ούτε λόγος για να κοιμηθεί μόνη της. Όσες φορές προσπάθησα, μετα απο κλάμα κοιμήθηκε και μέσα σε 4 ώρες ήρθε πάλι σε μένα. Δυστηχώς προσπαθώ μόνο εγώ και δεν έχω βοήθεια σ'αυτό απο τον άντρα μου.

Και εμένα η μεγάλη μου κόρη μέχρι που μεγάλωσε λίγο η αδελφή της κοιμόταν μαζί μας...όταν η μικρή έγινε ενός χρόνου, τις έβαλα μαζί στο δωμάτιο, σε διπλανά κρεβάτια και ησύχασα...Τους διαβάζω κάθε βράδυ δυο παραμύθια και κοιμούνται... Ξέρω, δε σε παρηγορώ και πολύ, εγώ όμως δεν είχα την υπομονή και γι' αυτό δεν τα κατάφερα.

Και εγώ αυτό σκέφτομαι, να βάλω και το μωρό στην κούνια του, στο δωμάτιό τους. Αλλά περιμένω να πάει τουλάχιστον 4 μηνών και να μην ξυπνάει τα βράδια. Ως τότε όμως περνάω δύσκολα μέχρι να πείσω την Ελενα, την μεγάλη μου κόρη, να μην κάνει φασαρία για να κοιμηθεί το μωρό. Γενικά μας πέρνει γύρω στη 1και 1/2 ώρα για να ηρεμίσουμε.Μου λείπει όμως ο άντρας μου γιατί αυτή είναι η μόνη ώρα για να βρεθούμε λίγο μόνη μας.

Σε καταλαβαίνω... υπομονή μέχρι να μεγαλώσουν λίγο!