Η ασπρη γαρδενια.

"Καθε χρονο στα γενεθλια μου,απο τοτε που εκλεισα τα 12 μου αστελναν στο σπιτι μια ασπρη γαρδενια.ηταν παντα ανωνυμη χωρις καρτα η καποιο σημειωμα.και τα τηλεφωνηματα μου στο ανθοπωλειο ματαια αφου ο αποστολεας χρησιμοποιουσε και την ανωνυμια του.Μετα απο λιγα χρονια παραιτηθηκα απο το να προσπαθω να βρω ποιος την εστειλε.Ποτε δεν σταματησα να προσπαθω να "φανταστω"ποιος μπορει να ηταν ο αποστολεας.πολλες απο τις πιο ευτυχισμενες στιγμες της μερας μου ηταν εκεινες που ονειρευομουν καποιον ενδιαφεροντα τυπο ανθρωπου που ηταν πολυ ντροπαλος η εκκεντρικος ωστε να κανει γνωστη την ταυτοτητα του.Πολλες φορες με βοηθουσε και η μητερα μου στις εικασιες.Με ρωτουσε αν υπηρχε καποιος στον οποιο να ειχα κανει κατι ιδιαιτερα καλο και να εστελνε την γαρδενια σαν ενα ειδος "ευχαριστω".Μου θυμιζε τις φορες που κανοντας ποδηλατο μια γειτονισσα γυρνουσε με τα ψωνια παρεα με τα παιδια της και εγω την βοηθουσα ειτε την ιδια ειτε προσεχοντας τα παιδια μην πεταχτουν στο δρομο .Η μου ελεγε πως ο αποστολεας μπορει να ηταν ενας ηλικιωμενος απεναντι απο το σπιτι μας που οταν ηταν χειμωνας του πηγαινα συχνα την αλληλογραφια του ωστε να μην βγει εξω στο στο χιονι και διακινδυνευψει.Η Μ ητερα μου εκανε τα παντα για να καλλιεργηση την φαντασια μου γυρω απο την γαρδενια.Ηθελε να ειναι τα παιδια της δημιουργικα.Ηθελε επισης να νιωθουμε στοργη και αγαπη απο εκεινη αλλα και απο τους γυρω μας.

Οταν εγινα 17 ερωτευτικα ενα αγορι.Την νυχτα που μου τηλεφωνησε για τελευταια φορα εκλαψα μεχρι που με πηρε ο υπνος.το πρωι που ξυπνησα βρηκα γραμμενο προχειρα πανω στον καθρεφτη μου με κραγιον το εξης μυνημα"Να εισαι σιγουρη πως οταν οι ημιθεοι φευγουν τοτε ερχοντε οι θεοι".Σκεφτομουν αυτην την φραση που ειχε γραψει η μητερα μου για πολλη ωρα και τελικα την αφησα εκει οσο διαστημα εκανε η καρδια μου να επουλωθει.Οταν αρχισα να καθαριζω τον καθρεφτη ηξερε η μητερα μου πως ολα ηταν παλι καλα.

Υπηρχαν πληγες ομως που δεν μπορουσε εκεινη να τις επουλωσει.ενα μηνα πριν αποφοιτησω πεθανε ξαφνικα ο πατερας μου.αδιαφορησα εντελως για την επερχομενη αποφοιτηση μου,για το θεατρικο εργο,και τον χορο των αποφοιτων,γεγονοτα που ειχα δουλεψει πολυ και ανυπομονουσα να ζησω.Σκεφτηκα ακομα να μην φυγω για το κολλεγιο οπως ειχα σχεδιασει αλλα να παρακολουθω τα μαθηματα απο το σπιτι ωστε να νιωθω πιο ασφαλεις.Ημητερα μου μεσα στην δικη της θλιψη δεν ηθελε ουτε να ακουσει οτι μπορει να εχανα εστω και ενα απο τα προγαμματισμενα γεγονοτα.Μια μερα πριν πεθανει ο πατερας μου,μου ειχε αγορασει για το χορο ενα υπεροχο φορεμα.Οταν το φορεσα αισθανθηκα σαν την Σκαρλετ Ο Χαρα,Ηταν ομως λαθος μεγεθος και την επομενη μερα που πεθανε ο πατερας μου ειχα ξεχασει εντελως το φορεμα.Η μητερα μου ομως δεν το ξεχασε.Μι μερα πριν τον χορο το βρηκα στο σωστο μεγεθος να με περιμενει.Εγω μπορει να μην νιαζουμουνα πια για κανενα φορεμα ....νοιαζοτανε ομως η μητερα μου.Ηταν πολυ σημαντικο για κεινη αυτο που νιωθαμε εμεις για τον εαυτο μας.Μας ειχε εμφυσησει την ιδεα της μαγειας στον κοσμο και ειχε αναπτυξει την ικανοτητα μας να βλεπουμε ομορφα και μεσα στις συμφορες.

Στην πραγματικοτητα η μητερα μου ηθελε τα παιδια της να βλεπουν τον εαυτο τους σαν μια -γαρδενια- αγαπητο,δυνατο,τελειο,με μια αυρα μαγειας και λιγο μυστηριου.Η μητερα μου πεθανε οταν ειμουν 22 χρονων,δεκα μερες μετα απο τον γαμο μου.εκεινη την χρονια που σταματησαν και οι γαρδενιες να ερχονται."

Υ.Γ Ηταν κατι που με εκανε να δακρυσω...και πραγματικα με αγγιξε.πιστευω να σας αρεσει,και απο πλευρας μου να το αφιερωσω σε ολες τις μανουλες εδω μεσα.

Δεν εχω λογια... Ηταν παρα παρα παρα πολυ ομορφο και συγκινητικο!

Πολύ όμορφο και πολύ τρυφερο! Η μανούλα σου πρέπει να ήταν Υπέροχη!

Απλά ΥΠΕΡΟΧΟ!!!

Στην πραγματικοτητα η μητερα μου ηθελε τα παιδια της να βλεπουν τον εαυτο τους σαν μια -γαρδενια- αγαπητο,δυνατο,τελειο,με μια αυρα μαγειας και λιγο μυστηριου.Η μητερα μου πεθανε οταν ειμουν 22 χρονων,δεκα μερες μετα απο τον γαμο μου.εκεινη την χρονια που σταματησαν και οι γαρδενιες να ερχονται."

 

 

 

Υ.Γ Ηταν κατι που με εκανε να δακρυσω...και πραγματικα με αγγιξε.πιστευω να σας αρεσει,και απο πλευρας μου να το αφιερωσω σε ολες τις μανουλες εδω μεσα.

να σαι καλα nansoula και να μην ξεχναμε οτι αγγελοι και νεραιδες υπαρχουν ακομα σε αυτο τον κοσμο...αρκει να μπορεις να τους διακρινεις...κι εσυ μαλλον μπορεις...

Πολύ όμορφο!

Μακάρι να ημαστε και εμείς στη θέση να το προσφέρουμε αυτό στα παιδάκια μας!

Ειλικρινά, δεν έχω λόγια...μόνο δάκρυα...

Να θυμάσαι την μαμά σου για πάντα....σαν μια λευκή κ πανέμορφη γαρδένια...αγαπητή, δυνατή, με αύρα μαγείας κ μυστηρίου...σαν εκείνη την λευκή γαρδένια που σου έστελνε κάθε χρόνο στα γενέθλιά σου...Ήτανε "η γαρδένια" της ζωής σου...

φανταστικό...συγκλονιστικό...ανατρίχιασα βρε νανσουλα!

πρεπει να ηταν υπεροχος ανθρωπος,σου ευχομαι να γινεις κ εσυ τοσο καλη μανουλα οσο κ η δικη σου μανουλα

Τι να πω.........τι ?

Ειλικρινά, δεν έχω λόγια...μόνο δάκρυα...

Να θυμάσαι την μαμά σου για πάντα....σαν μια λευκή κ πανέμορφη γαρδένια...αγαπητή, δυνατή, με αύρα μαγείας κ μυστηρίου...σαν εκείνη την λευκή γαρδένια που σου έστελνε κάθε χρόνο στα γενέθλιά σου...Ήτανε "η γαρδένια" της ζωής σου...

~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Koριτσια ..εχω την εντυπωση...οτι απλα μας μετεφερε κατι που διαβασε..καπου.

Παιδιά εμένα δε με ενδιαφέρει αν είναι αληθινή ιστορία που έζησε η nansoyla ή τη διάβασε κάπου και τη μετέφερε. Ας γίνει έμπνευση για μας τους γονείς να κάνουμε κάτι ανάλογο στα παιδιά μας.

Φοβερή ιστορία, πραγματική έμπνευση!

Πολύ όμορφο,ζεστό,συγκινητικό.....