Επισκέψεις φίλων και συγγενών

Λοιπόοοοον...Βρήκα νέο άγχος να τριβελίζει το μυαλό μου τις τελευταίες μέρες...Και το θέμα είναι ότι ακόμα έχω καιρό μέχρι να γεννήσω. Με απασχολεί τελευταία το εξής θέμα. Πώς μπορείς να περιορίσεις τις πολλές επισκέψεις συγγενών και φίλων τον πρώτο καιρό όχι μόνο στο μαιευτήριο αλλά και στο σπίτι; Συγκεκριμένα στην κλινική το μωρό θα βρίσκεται συνεχώς δίπλα μου, εκτός από τη νύχτα, όπου και πάλι μπορώ να ζητήσω να με ξυπνήσουν για θηλασμό. Αυτό και επιθυμώ. Σίγουρα όμως και ο θηλασμός προυποθέτει ηρεμία και ξεκούραση στα μεσοδιαστήματα. Επίσης δεν έχω καμία όρεξη να αγχώνομαι στην ιδέα ότι θα "πλακώσουν" συγγενείς και φίλοι. Πάμε στο άλλο θέμα: στο σπίτι αργότερα τί γίνεται; Θεωρείτε πως είναι υπερβολικό αυτό που λένε να αποφεύγουμε εντελώς τις επισκέψεις, ειδικά μικρών παιδιών για τουλάχιστον 1 μήνα; Αυτό μου λέει και η μαία του ανώδυνου τοκετού. Η δε νύφη μου που έχει 2 παιδάκια και είναι γενικά λιγάκι της υπερβολής επιμένει να μην δέχομαι επισκέψεις για τουλάχιστον 2 μήνες!!! Το πρόβλημα είναι ότι η κουνιάδα μου είναι πολύ πιο λάσκα σε αυτά τα θέματα (το άλλο άκρο της νύφης μου!), μένει ακριβώς απένταντί μας, η κόρη της μου έχει ιδιαίτερη αδυναμία...Για να καταλάβετε ανυπομονεί απο τώρα να γνωρίσει τον μπέμπη, του μιλάει, με ρωτάει 3 φορές την ημέρα πωε είναι ο μπέμπης κ.τ.λ. Να σημειώσω ότι είναι 6 χρονών και συχνά κρυωμένη....Τί κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Ο άντρας μου κάνει τη σκέψη να έρχονται οι επσκέψεις και να φοράνε μάσκες (αυτές του φαρμακείου) αλλά η μαία αυτό το συνέστησε σε εμάς τους γονείς , εφόσον τύχει να κρυολογήσουμε. Στο θέμα των επισκέψεων, ξανατονίζω, ήταν κατηγορηματική:μόνο πολυ στενοί συγγενείς υπό πολύ συγκεκριμένες συνθήκες (πλύσιμο χεριών, πάνα αγκαλιάς, να μην είναι ή ήταν πρόσφατα άρρωστοι, καθόλου παιδιά) Αναφέρθηκε στο ότι αν -χτυπάμε ξύλο εδώ!- κολλήσει το μωράκι κάτι το πρώτο τρίμηνο, αν δεν κάνω λάθος, δεν μπορούν να χορηγηθούν φάρμακα και θα πρέπει να γίνει ενδοφλέβια θεραπεία στο νοσοκομείο. Φρικάρω και μόνο στην ιδέα. Από την άλλη δεν θέλω να γίνω υπερβολική , ούτε όμως ξέρω τί είναι υπερβολή και τί όχι. Επίσης δεν ξέρω πώς να βάλω κάποια όρια... Please, Δώστε μου τα φώτα σας εσείς οι έμπειροι λοιπόν!

Κατα τη γνωμη μου η λεξη ΥΠΕΡΒΟΛΗ για τον καθενα εχει διαφορετικη σημασια.

Το θεμα ειναι εσυ πως αισθανεσαι και τι θελεις να κανεις με το παιδακι σου. Μην ακους τι σου λενε οι αλλοι! Στην αρχη θα ηταν καλο να προσεχεις λιγο παραπανω. Μπορεις να συμβουλευτεις και τον παιδιατρο σου, σε αυτα τα θεματα.

Τωρα σαν εμπειρια μπορω να σου πω, οτι στην πρωτη μου κορη προσεξα λιγο παραπανω με τις επισκεψεις στο σπιτι (οχι αρρωστοι, οχι παιδια κλπ). Οταν σαραντησε ομως εφυγα για διακοπες σε τροχοσπιτο(Υπερβολικο για καποιους!!!). Και 2 μηνων πηγα για 5 μερες στην Παρο. Δεν επαθε τιποτα ισα-ισα που χαζευε τα φυλλα στα δεντρα, επαιρνε καθαρο αερα και εμεις καναμε και τα μπανακια μας. Τωρα στην δευτερη δεν μπορω να κανω και πολλα γιατι ήδη υπαρχει η πρωτη, η οποια ειναι συχνα αρρωστη. Επισης ερχονται και παιδακια στο σπιτι για να παιζει η μεγαλη, βεβαια να μην ειναι αρρωστα, αλλα...που το ξερεις και σιγουρα?

Παρε γνωμες απο ολες εμας, αλλα εσυ θα αποφασισεις για το παιδακι σου τι ειναι καλυτερο!!!!

Εμενα με θεωρουν ΠΟΛΥ προχωρημενη....σε αυτα τα θεματα!!!!

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥΣ!!!

Θα συμφωνήσω οτι θα πρέπει να κάνεις αυτό που εσένα σε κάνει να αισθάνεσαι καλά. Από κει και πέρα εγώ μια συμβουλή έχω να δώσω, μην μάθεις το παιδί να κοιμάται στην απόλυτη ησυχία, δεν θα μπορείς να πας πουθενά μετά.

όση περισσότερη φασαρία τόσο καλύτερα! Θα με θυμηθείς!

Με το καλό!

Αριάδνη, πρώτα απ' όλα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. Μαζί δεν έχουμε ξαναμιλήσει αν και είμαι και εγώ από το Βόλο.

Λοιπόν, απ' ό,τι κατάλαβα θα γεννήσεις στην κλινική -τη μόνη που υπάρχει- και να ξέρεις ότι εκεί δε θα έχεις και πολύ ησυχία να ηρεμήσεις. Μπορείς βέβαια να ενημερώσεις τους γονείς σου και το σύζυγό σου για τις σκέψεις σου ώστε να σε βοηθήσουν και να ζητήσουν ευγενικά από τους συγγενείς και φίλους να μη σε "βομβαρδίσουν" με πολλές επισκέψεις στην κλινική. Από το προσωπικό όμως της κλινικής δε θα γλιτώσεις εύκολα Μην ανησυχείς ομως.... δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα όσο τα φαντάζεσαι. Οι περισσότεροι ξέρουν και καταλαβαίνουν και οι ίδιοι ότι δεν κάνει να επισκεφθούν νεογέννητο αν υπάρχει κάποια αρρώστια ή αν έχουν μικρά παιδιά δεν τα παίρνουν μαζί τους. Ειδικά τους φίλους σου μπορείς από τώρα σιγά σιγά να τους το πεις για να μην υπάρχει και παρεξήγηση.

Στο σπιτι σου νομίζω ότι καλά θα ήταν να δέχεσαι τον κόσμο στο καθιστικό και να μην επιτρέπεις να μπαίνει στο δωμάτιο που θα έχεις το μωρό οποιοσδήποτε. Και εννοείται ότι οι επισκέψεις καλά θα ήταν να είναι προγραμματισμένες. Ζήτησέ τους να σε παίρνουν πρώτα τηλέφωνο.

Τώρα αν είναι άτομα που δεν πολυκαταλαβαίνουν από ευγένιες.... ε, εκεί ας γίνεις και λίγο κακιά.... Εσένα σε νοιάζει πρώτα απ' όλα να προστατεύσεις το μωρό σου....

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και με το καλό το ζουζουνάκι σου!!!

Α.. και αυτό που λένε τα κορίτσια για την ησυχία... Ναι μη μάθεις το παιδί να κοιμάται σε απόλυτη ησυχία... Την ημέρα να ανοίγεις παράθυρα -για φως- να έχεις μουσική να κάνεις γενικώς μια "σπιτική" φασαρία για να καταλαβαίνει τη διαφορά μέρας νύχτας... Αντίθετα τη νύχτα θα επικρατεί σιγή.....

ΑΡΙΑΔΝΗ καλησπερα.Εμπειρια στο συγκεκριμενο θεμα δεν εχω αφου κι εγω περιμενω το πρωτο μου παιδακι (απο μερα σε μερα!!!) αλλα θα σου πω τι μου λεει η μητερα μου η οποια ευτυχως ειναι παιδιατρος και πραγματικα δοξαζω το Θεο που κανει αυτο το επαγγελμα-λειτουργημα. Κατ' αρχην η μαμα μου σε ολες τις νεες μαμαδες λεει να απαγορευουν τις επισκεψεις για το πρωτο 40ημερο,ιδιαιτερα αν η γεννα γινει χειμωνα οπως θα συμβει με μενα και με σενα.Αυτο το λεει επειδη τετοιες εποχες οι ιωσεις ειναι στο φουλ,και ειδικα οι συγγενεις και οι φιλοι που εχουν μικρα παιδια (που ειναι συχνα φορεις μικροβιων) καλυτερα να μεινουν μακρθα τον πρωτο καιρο. Οσο κι αν ακουγεται υπερβολικο,λεει επισης οτι οι πολυ στενοι συγγενεις καλο ειναι να φορανε μασκα τις πρωτες 40 μερες που θα ερχονται να το βλεπουν,αν και το καλυτερο ολων ειναι να μεινει το μωρακι μονο με τη μαμα του και τον μπαμπα του-το πολυ και με τις γιαγιαδες-γι' αυτο το κρισιμο διαστημα. Πολλες νεες μαμαδες βεβαια αντιδρουν και λενε "κι εγω τι θα πω στους φιλους και τους συγγενεις; Πώς θα αποφυγω τις παρεξηγησεις;" Εκει η μητερα μου τους λεει απλως να απαντανε "μου απαγορευει τις επισκεψεις η παιδιατρος μου",κι ας βριζουν εκεινη οι συγγενεις. Κι εγω οταν μου τα πρωτοειπε ολα αυτα αντεδρασα γιατι δεν ηθελα για παραδειγμα να αποκλεισω απο το σπιτι τον μοναδικο καλυτερο μου φιλο για 40 μερες,αλλα οταν μου εξηγησε αυτο που λες κι εσυ,οτι δηλαδη αν κρυολογησει το μωρο τις πρωτες μερες παει κατ' αυθειαν για νοσοκομειο,τοτε πειστηκα.

Οσο για τις επισκεψεις στο μαιευτηριο,θελω κι εγω να τις αποφυγω κυριως επειδη απο τη μια ειμαι πολυ ακοινωνητη (το παραδεχομαι) απο την αλλη γιατι θα εχω κανει καισαρικη-την οποια προσπαθουσα μεχρι τελευταια στιγμη να αποφυγω αλλα ελα που το μωρο ερχεται αναποδα- και σιγουρα δε θα θελω και πολλα πολλα ετσι οπως θα 'μαι χειρουργημενη. Κι αλλος ενας λογος ειναι οτι πιστευω πολυ στο ματι και δε θεωρω οτι ο κοσμος που ερχεται να μας δει ειναι παντα τοσο καλοπροαιρετος. Εγω παντως σκοπευω να μην ενημερωσω κανεναν οταν ερθει με το καλο η ωρα,εκτος φυσικα απο τους στενους-στενους συγγενεις,για να εχω την ησυχια μου!!! Και οποιος παρεξηγηθει,παρεξηγηθηκε!!!

καταρχήν να σας ευχαριστήσω ΟΛΕΣ θερμά! Πολύ χρήσιμες οι συμβουλές σας, πολύ λογικές οι σκέψεις σας. Συμφωνώ απόλυτα στο θέμα ησυχίας και ότι το μωρό από μικρό καλό είναι να μάθει να ξεχωρίζει τη μέρα από τη νύχτα.

Fivi, όλως περιέργως δεν σε θεωρώ υπερβολική, αλλά σίγουρα η εποχή που φέρνεις το μωρό στον κόσμο παίζει ρόλο. Εμείς, Joe, όχι μόνο θα γεννήσουμε χειμώνα άλλα θα περάσουμε και τη φάση της άνοιξης, όπου οι ιώσεις και πάλι ειναι σε έξαρση. Με το καλό και εσύ το μωράκι σου!

Λία, χαίρομαι που σε "γνωρίζω", έστω εικονικά και σέυχαριστώ για τις συμβουλές σχετικά με την κλινική του Βόλου. Να χαίρεστε όλες τα παιδάκια σας.

να μην έχεις κανέναν ενδοιασμό, να επιβάλλεις, τα δικά σου θέλω, απέναντι σε όλα τα θέλω των υπολοίπων.

δες το σαν εξάσκηση, μιάς και αυτό θα είναι κάτι που θα αντιμετωπίσεις πάρα πολλές φορές στο μέλλον, μιάς και όταν μεγαλώνεις παιδάκι πολλοί θα είναι οι καλοθελητές.

Οπότε απο τώρα θα φροντίσεις να ακούς το ένστικτό σου, και να το εφαρμόζεις.

Ο σύζυγος είμαι σίγουρη ότι μπορεί να βοηθήσει και εκείνος σε αυτό (στην εφαρμογή).

Για τους γνωστούς αυτά που σου είπαν και οι κοπέλες μιά χαρά είναι. Βάζεις την ευθύνη στον παιδίατρο, και κακό δεν είναι να πείς ότι είσαι αγχωμένη, και ότι δεν θέλεις κάτι να πάει στραβά.

πρώτα απο όλα η υγεία. αν κάποιος έχει κάποια νοημοσύνη, θα το σεβαστεί.

ασχέτως με το αν όντως κινδυνεύει, το θέμα είναι ότι εάν έχεις εσύ το άγχος, αυτό θα ακούσεις και ανάλογα με αυτό θα πράξεις.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγχώνεσαι απλώς για τα θέλω των άλλων.

Σε αυτή τη φάση, πρώτα απο όλα ΟΛΑ έρχεται το τι θέλεις εσύ, και το μωρό σου.

πάντως δεν υπάρχει λόγος για πανικό, απλώς χρειάζεται καθυστέρησή των επισκέψεων για λίγο αργότερα βασικά, και ένα μέτρο στις επαφές αυτές αρχικά.

Καλημερα κοριτσάκι μου γλυκο και Χρόνια πολλά !!! Αρχισες βρε απο τωρα να αγχωνεσαι ΚΑΙ για αυτο ? Αχ.... σαν κι εμενα... ! χαχα

Νομιζω οτι αυτο ειναι πολυ προσωπικο θεμα !!! Εγω για παράδειγμα ενώ δεν μπορούσα να φανταστω τον εαυτο μου χωρίς παρέα και γενικά δεν αντέχω την μοναξιά, στο μαιευτήριο όταν γέννησα την Αγγελιάννα έπαθα νευρικό κλονισμό !!! Γιατι ήμουν σε 4κλινο και ειχαμε όλο το 24ωρο κόσμο. Από την άλλη βέβαια χαιρόμουν πολύ να έρχονται οι φίλοι και οι συγγενείς μου !!! Βέβαια δεν είχα το μωρό όλη την ώρα, αλλά και όταν το έφερναν το έβλεπαν αλλά δεν άφηνα να το παίρνουν αγκαλιά σαν ... μπαλάκι !!! χαχα !!! Στο σπίτι ήθελα κόσμο και αναζητούσα να έρχονται και να έχω παρέα, βέβαια αυτό που τους έλεγα είναι να μην έρθει κανεις αν είναι κρυωμένος. ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ έπλεναν τα χέρια και το πρόσωπό τους για να παρουν το μωρό και πάντα με σεντονάκι αγκαλιάς !!!

Στον μπέμπη μας τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά... Στο μαιευτήριο ήμουν σε πολύ πιο ήσυχο δωμάτιο, κόσμος δεν μου ήρθε τοοοοοοοοσος πολύς εκεί και στο σπίτι ήμουν κάπως πιο χύμα, αφού έχωντας την Αγγελιάννα... είχα το ρίσκο μεσα στο σπίτι !!!

Πάντως αν θες να αποφύγεις τον πολύ κόσμο, ειδικά στο σπίτι είναι πολύ εύκολο... Λές απλά δεν θα δεχτω κόσμο μέχρι να σαραντήσω...

Θα έλεγα όμως να μην βιαστείς... Κάτσε να δείς πώς θα είσαι... Μπορεί να έχεις ανάγκη από παρέα, μπορεί και όχι... Βλέπωντας και κάνωντας !!!

Αχ βρε Αριαδνάκι με τα άγχη σου!! Αποφασιστικότητα θέλει γλυκειά μου, όχι άγχος! Λοιπόν γνώμη δικιά μου είναι η εξης:

Στο μαιευτήριο δυστυχώς δεν μπορείς να κλειδώσεις την πόρτα, οπότε βάζεις μέτρο. Πρακτικά αυτό σημαίνει, οτί έρχονται μόνο οι πολύ στενοί συγγενείς και φίλοι, πάντα χωρίς παιδιά, δεν κάθονται με τις ώρες (ας βοηθήσει και ο σύζυγος σε αυτό) και ΔΕΝ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΤΟ ΜΩΡΟ.

Στο σπίτι μπορείς να δέχεσαι με μέτρο (πχ ένα ζευγάρι την ημέρα), αλλά και πάλι μόνο στο σαλόνι, ποτέ στο χώρο του μωρού, και σαφώς δεν το παίρνει κανένας αγκαλιά εκτός απο σένα και το μπαμπά. Παιδάκια δεν μπαίνουν ούτε στο σπίτι για τουλάχιστον 3 μήνες (εντολές παιδιάτρου) και γενικά για όσο περισσότερο γίνεται να τα αποφεύγεις (το γιατί το λένε και τα κορίτσια παραπάνω). Κρυωμένος (ή πρόσφατα) εννοείται δεν έρχεται κανένας όσο κοντινός κι αν είναι.

Ακόμα και σε γιαγιάδες -παππούδες απαιτείς να έχουν πλύνει χέρια- πρόσωπο, να μην έχει επάφή με τα ρούχα τους, να μη φοράνε ρολόγια-βραχιόλια-δαχτυλίδια, να έχουν μαζεμένα μαλλιά, και τα νύχια κοντά. Αυτά σε περίπτωση που δεν το καταλαβαίνουν απο μόνοι τους (όπως οι δικοί μου καλή ώρα που κάνουν όλα τα παραπάνω). Μπορείς σαν έξτρα ασφάλεια να πάρεις σαπούνι dettol για τα μπάνια ώστε να πλένονται με αυτό όλοι (και εσείς).

Γενικά υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να κάνεις ώστε να υπερασπιστείς την υγεία του μωρού σου, όσο κακιά κι αν γίνεις, και δεν υπάρχει τίποτα το υπερβολικό σε αυτά. Ο λόγος είναι πολύ απλός: αν δεν τα κάνεις εσύ, δεν θα τα κάνει κανένας. Ούτε η φύση.

Φιλάκια.

Με το καλό να έρθει το μωράκι σου Αριάδνη!

Τις ανησυχίες σου, όσον αφορά στις επισκέψεις, τις καταλαβαίνω απόλυτα.

Μπορείς να πεις σε γνωστούς και φίλους ότι δνε θα δεχτείτε τον πρώτο καιρό επισκέψεις, και σε τελική πες οτι έτσι είπε ο γιατρός. Κι εγώ μετανιώνω που δεν το έκανα όταν χρειάστηκε, θα γλιτώναμε έτσι 5 μέρες στο νοσοκομείο όταν ο μικρός ήταν 2 μηνών!

Μην σε αγχώνω όμως! Σίγουρα δεν είναι καλό να το έχεις το μωρό σε τελείως αποστειρωμένο περιβάλλον αλλά δνε είναι κακό να προσέχεις! Και αν μάλιστα αυτό θα σε κάνει να νιώθεις εσύ καλά!

Επίσης το σίγουρο είναι ότι θα χρειαστείς ξεκούραση και ηρεμία για να φροντίσεις το μικράκι σου και αν νομίζεις ότι οι επισκέψεις δεν θα σε αφήσουν να ξεκουραστείς τότε μην διστάσεις να το πεις.

Και πάλι με το καλό σου εύχομαι!

Ευχαριστώ και εσάς τις υπόλοιπες κοπελιές για το ενδιαφέρον σας!

Μαρία , ευχαριστώ για την ενθάρρυνση που μου δίνεις στο να επιβάλω τα θέλω μου, αν χρειαστεί. Γενικά υπάρχουν φορές που αισθάνομαι άβολα να βάζω "κανόνες" στους γύρω μου, ειδικά σε γνωστούς (οι πολυ φίλοι συνήθως καταλαβαίνουν από μόνοι τους). Χρειάζεται όμως....

Κάτι που με αγχώνει επιπλέον είναι ότι απ'ότι φάνηκε ο άντρας μου διαφοροποιείται κάπως από εμένα σε αυτό το θέμα. Και προσωπικά θέλω να παίρνουμε μαζί κάποιες αποφάσεις. Οπότε συζητήσαμε και είπαμε να βρούμε μία "μέση" λύση. Αν , ας πούμε η ανηψιά μας είναι υγιής, θα έρθει κάποια στιγμή να δει τον μπέμπη πριν κλείσει τους 3 μήνες. Δεν θα είναι κάπως άσχημο να μην έχει καμία επαφή με το ξαδερφάκι της για 3 μήνες; Από εκεί και πέρα όμως θα μιλήσω με την κουνιάδα μου και πιστεύω να καταλάβει.

Ax, elenak , Marilena, με έχετε καταλάβει πια....Δυστυχώς έχω την τάση να αγχώνομαι για πράγματα του μέλλοντος ...Προσπαθώ να μην πανικοβάλλομαι (αυτό που συνιστά και η Μαρία), αλλά το μυαλό ..."τρέχει"...

Εγω μπαινω για προγραμματισμενη καισαρικη την αλλη εβδομαδα και το αγχος μου απο τωρα ειναι το εξης: εχω εναν και μοναδικο φιλο με τον οποιο ειμαστε και συναδελφοι.Θελω να τον ενημερωσω μολις γεννησω αλλα επειδη ειναι πολυ παρορμητικος χαρακτηρας και δε θα μπορεσει να κρυψει τη χαρα του,ξερω οτι θα ενημερωσει και τους αλλους συναδελφους μου,με αποτελεσμα σιγουρα να μου κουβαληθουν στο μαιευτηριο και αλλοι. Του εχω ηδη κανει κουβεντα γι' αυτο και μου εχει πει πως αν δεν ενημερωσω τους συναδελφους θα εχω προβλημα μετα και οτι δικαιως θα παρεξηγηθουνε,δεδομενου οτι ειμαι και 6 χρονια σε αυτη τη δουλεια.Του εχω βεβαια εξηγησει οτι στη δουλεια ειμαι για να δουλευω και οχι για να κανω φιλιες,οτι η δικη μου γεννα δεν τους αφορα καθολου κι οτι αν με εκεινον συγκεκριμενα ειμαι κολλητη και τον αγαπαω σαν αδελφο,αυτο δεν εχει να κανει με τους αλλους-τους οποιους και αντιπαθω στην συντριπτικη πλειοψηφεια!!! Οπως καταλαβαινετε ειμαι αρκετα μονοχνωτη εως και ξινη μπορω να πω αλλα η αληθεια ειναι πως δε θελω κοσμο γυρω μου και προτιμαω να ειμαι μονο με πολυ κοντινους μου ανθρωπους-οχι μονο τωρα με την εγκυμοσυνη αλλα γενικα. Γι΄αυτο και στη ζωη μου επελεξα να εχω μονο εναν φιλο,ειδικα απο τοτε που εμαθα οτι ειμαι εγκυος εδιωξα απο κοντα μου ολους τους κακοπροαιρετους,ζηλιαρηδες και αρνητικους ανθρωπους (κυριως γυναικες) και δεν το μετανιωσα στιγμη.Στο μαιευτηριο θελω τους γονεις και την αδελφη μου αντε και αυτον τον κολλητο. Για τους γονεις του αντρα μου εννοειται πως δεν μπορω να πω κουβεντα,αυτο ελειπε,στην πραγματικοτητα ομως δεν πεταω και τη σκουφια μου.

Το προβλημα μου βεβαια ειναι με τους συναδελφους-οι οποιοι ισως και να εχουν καταλαβει οτι τους αποφευγω αφου εχουν λυσσαξει να παιρνουν τηλεφωνα απο τοτε που πηρα αδεια κι εγω δεν το σηκωνω ποτε.Μονο καποιες φορες που ηταν ο κολλητος μου στο γραφειο και μιλαγαμε,βουτηξαν το τηλεφωνο κανα-δυο απο αυτους και αναγκαστικα "τα ειπαμε" για λιγο. Λετε να μην ειδοποιησω ουτε τον κολλητο μου και να του το πω κατ' ευθειαν οταν θα ειμαι σπιτι,οπου ετσι κι αλλιως αποκλειεται να πατησει συναδελφος; Δεν ειναι ομως αδικο για εκεινον; Τι να τον κανω ομως που ξερω οτι δε θα κρατησει το στομα του κλειστο; Να διευκρινισω βεβαια οτι ξερω πολυ καλα οτι θα παρεξηγηθει πολυς κοσμος που δε θα τους ενημερωσω (δεδομενου οτι αλλες συναδελφοι με το που γεννανε στελνουν αμεσως μηνυμα στην προισταμενη για να το ανακοινωσουν-ελεος!!!) αλλα δε μ' ενδιαφερει καθολου,τους εχω γραμμενους κυριολεκτικα και το μονο που με νοιαζει ειναι να μην τους ξαναδω μπροστα μου μεχρι να ληξει η αδεια εγκυμοσυνης και λοχειας.

joe, σε καταλαβαίνω πολύ καλά. Κι εγώ συνήθως δεν θέλω να καταπιέζομαι με άτομα που δεν συμπαθώ ούτε να μοιράζομαι μαζί τους τόσο προσωπικές στιγμές. Πρόσφατα, όταν παντρευτήκαμε με θρησκευτικό γάμο καλέσαμε 50 άτομα. Όσο τολμηρό και αν ήταν δεν καλέσαμε κανένα συγγενή, εκτός από γονείς και αδέρφια-ανήψια. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν φίλοι μας. Φυσικά και είχαμε να αντιμετωπίσουμε αντιδράσεις, ιδιαίτερα των γονιών μας. Και εννοείται πως κάποιοι συγγενείς θα παρεξηγήθηκαν. Ήταν όμως δική μας απόφαση και τελικά έγινε σεβαστή. (και τα περάσαμε υπέροχα γιατι δεν καταπιεστήκαμε).

Τώρα για το θέμα που αναφέρεις... Δεν θα έπρεπε ο κολλητός σου να σεβαστεί την επιθυμία σου από τη στιγμή που αναλαμβάνεις την "ευθύνη των πράξεών σου"; Από την άλλη σκέφτομαι αυτό που προτείνει η Μαριλένα. Να δουμε δηλαδή πώς θα αισθανόμαστε τότε. ΙΣΩΣ το αντιμετωπίσουμε χαλαρότερα απότι ώρα φανταζόμαστε. ΙΣΩΣ τότε σκεφτείς :" Αντε, ας έρθουν και οι συνάδελφοι για μια τυπική επίσκεψη να τους φύγει και ο καημός". Πάντως σίγουρα δεν είσαι υποχρεωμένη να ενημερώσεις για το πότε είναι να κάνεις την καισαρική. Το πολύ πολύ να τηλεφωνήσεις στη δουλειά την 2.-3. μέρα και να αφήσεις ένα υποννοούμενο του στυλ "χαιρετίσματα σε όλους, πήγαν όλα καλά, απλώς νιώθω εξαντλημένη και χρειάζομαι ξεκούραση". (με την ελπίδα ότι , έστω κάποιοι θα το σεβαστούν και θα αποφύγουν να έρθουν να σε δουν).

ΑΡΙΑΔΝΗ μου πολυ καλα εκανες και δεν καταπιεστηκες στο γαμο σου καλωντας ατομα που δε θες. Ειναι δικη σου η στιγμη,οπως και η γεννα,και δεν εισαι υποχρεωμενη να κανεις "σκοντο" για κανεναν και σε κανεναν!!! Ο κολλητος μου σιγουρα εχει ολη την καλη διαθεση να σεβαστει οτι θελω μονο αυτον κοντα μου,αλλα τον ξερω τον ατιμο,ειναι τοσο ενθουσιωδης και παρορμητικος που σιγουρα θα το πει. Εχεις δικιο οτι μπορει τα συναισθηματα να ειναι αλλιως μετα τη γεννα,αλλα εγω εχω φαει κι ενα επιπλεον "στραβωμα" λογω αναγκαστικης καισαρικης που ηθελα σαν τρελλη να την αποφυγω. Ειμαι που ειμαι δηλαδη,τωρα που θα ειμαι και χειρουργημενη μου φαινεται θα γινω ακομη πιο ξινιλω!!! Σκεψου τωρα να εχεις τους πονους και τα ραμματα,να μην εχεις ζησει τον τοκετο οπως φανταζοσουν,να εισαι στο κρεβατι και να σου ρθουν και οι ανεπιθυμητοι επισκεπτες απο πανω!!! Μαλλον αυτο που θα κανω θα ειναι να μην πω τιποτα εκεινη τη μερα στον κολλητο μου,και την επομενη (που θα το εχει καταλαβει γιατι θα με ψαχνει) να του εξηγησω οτι δε θελω να το πει πουθενα μα πουθενα,κι αν του πει κανεις τιποτα του στυλ "γιατι δε μας το πες" να μου ριξει εμενα την ευθυνη,ας πει ρε παιδι μου την αληθεια,"ειναι περιεργη και δε σας γουσταρει"!!! Ετσι κι αλλιως να με απολυσουν γι' αυτο το λογο αποκλειεται!!!

joe χαλαρωσε δεν θα εισαι τοσο φρικτα στην καισαρική... μια χαρα θα σαι... και γω φυσιολογικο τοκετο ηθελα αλλα προεκυψε αναγκαστικα καισαρική....δεν υπεφερα προς θεου. Εξαλλου δεν νομιζω ανθρωποι που δεν συμπαθεις να τρεξουν ολο χαρα στο νοσοκομειο να σε δουν γιατι πολυ απλα τα συναισθηματα ειναι συνηθως αμοιβαια.. ισως σε παρουν καποιο τηλεφωνο.. εξαλλου τα μαιευτηρια εχουν συγκεκριμενες ωρες επισκεπτηριου.. μην δηλητηριαζεις τις ομορφες στιγμες που ερχονται με αρνητικες σκεψεις... οι ορμονες σου αυτη τη στιγμη ειναι βιοχημικο εργοστασιο αρνητισμου απο οτι φαινεται!! κυρηξε τους απεργία μήπως και σε αφησουν λιγο να χαλαρώσεις!!

Κι εγώ δεν ξέρω πώς θα αισθανόμουν αν ο γιατρός μου έλεγε πω πάω για καισαρική. Νομίζω όμως ότι πρέπει να το "πάρεις αλλιώς". Μας το έχουν περάσει, ειδικά οι παλαιότεροι, ως κάτι το ανεπιθύμητο, ενώ ο φυσιολογικός τοκετός, κατά προτίμηση χωρίς αναλγητικά, θεωρείται πάντα το ιδανικό. Και ο πεθερός μου το έχει πετάξει 2 φορές το χαριτωμένο "αν ο γιατρός πετάξει υποννοούμενο για καισαρική θα τον πιέσετε!". Πολύ απλά από το ένα αφτί μπήκε, από το άλλο βγήκε! Δεν χρειάζεται να αισθανόμαστε μειονεκτικα, ότι αποτύχαμε σε κάτι. Ας σκεφτούμε και όλες εκείνες τις γυναίκες που για κάποιον λόγο δεν μπορούν να κάνουν παιδιά.

Πάντως είναι φυσιολογικό να μην νιώθεις απόλυτα "power" μετα από μια επέμβαση. Αρα (συμπέρασμα και για τις 2 μας): Θα κάνουμε αυτό που θα αισθανθούμε εκείνη τη στιγμή, ας ειμαστε και ξινες για κάποιους!ΧΕΧΕΧΕ

Συμφωνώ με την Σοφία!

Δεν είναι τραγικό να κάνεις καισαρική! Προς Θεού !

Όσον αφορά τους συγγενείς και τους φίλους αυτό είναι προσωπική επιλογή του καθενός και όπως προείπε και η Σοφία υπάρχουν και ώρες επισκεπτηρίων στα μαιευτήρια!

Κράτησε σε παρακαλώ αυτό που είπε η Σοφία "μη δηλητηριάζεις τις όμορφες στιγμές που έρχονται με αρνητικές σκέψεις"! Εγκυμοσύνες δεν μας τυχαίνουν στη ζωή μας κάθε μέρα! Απόλαυσε τη λοιπόν, ξελάφρωσε που δεν είχες εγκυμοσύνη με προβλήματα ( πχ 9 μήνες εμμετούς, ξάπλα στο κρεβάτι) και με το καλό να έρθει το μωράκι σου! Να εύχεσαι να είναι γερό!

Εχετε δικιο βρε κοριτσια,με εχουνε τρελλανει στα νευρα οι ορμονες!!! Ειδικα αυτο το "βιοχημικο εργοστασιο αρνητισμου" μου ταιριαζει απολυτα!!! Μεσ' τη γκρινια ειμαι ολον αυτον τον καιρο,θα το διαπιστωσετε αμα διαβασετε τα post μου απο την αρχη που γραφτηκα στο forum. Τη μια γιατι δεν ειναι αγορακι το μωρο,την αλλη γιατι μου την εσπαγαν ολοι γυρω μου,την αλλη γιατι ειναι ισχιακο και θα παω καισαρικη,την παραλλη γιατι ο αντρας μου και καλα δε δειχνει κατανοηση,μιλαμε εχω μετατραπει στην απολυτη bitch και δε θα πρεπε,γιατι οντως ηταν μια καλη εγκυμοσυνη,μια εγκυμοσυνη που την ηθελα πολυ και δεν με ταλαιπωρησε καθολου. Αν και σε ορισμενες "εκρηξεις" και γκρινιες μου εχω δικιο (η συναδελφος που μου φυσαγε τον καπνο σχεδον στη μουρη εξακολουθω να πιστευω πως ηθελε ξεμαλλιασμα ) στο συνολο με θεωρω γαιδουρα!!! Ομως οπως και να χει παραμενω εκ φυσεως ακοινωνητη (εκτος απο ξινιλω) και θα προσπαθησω να αποφυγω τις επισκεψεις στο μαιευτηριο (για το σπιτι ετσι κι αλλιως δεν υπαρχει περιπτωση) οσο μπορω!!!

Εγω θα το ξαναπω... Αφηστε να δειτε πως θα ειστε εκεινες τις ωρες... Εγω την πρωτη φορα γκρινιαζα που ηρθαν απειρα ατομα, ομως καμαρωνα συνεχεια, ενω στην δευτερη γεννα μου κακοφανηκε που ηρθαν λιγοι.... Γιαυτο σας λεω... Μην αγχωνεστε και οπως ειπε και η Σοφια. μην δηλητηριαζετε μια απο τις ομορφοτερες στιγμες της ζωης σας!

Υ.γ. Για τον γαμο ΜΠΡΑΒΟ σας Αριαδνη, γιατι εμεις τραβηξαμε μεγαλο πακετο - θα σας το γραψω αλλου !!!

Η Μαριλένα έχει όντως δίκιο. Και γω πριν γεννήσω σκεφτόμουν θα ήθελα πάρα πολύ ησυχία και ειδικά στην κλινική αλλά ..... τελικά επειδή ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη και περήφανη για την κούκλα μου ήθελα να έχω κάποιες επισκέψεις.

Εννοείται βέβαια ότι απέφευγα μικρά παιδιά και δεν επέτρεπα να αγγίζουν το μωρό μου αλλά την παρέα την ήθελα....

Και το σπιτι ήθελα να με ενημερώνουν για το πότε θα με επισκεφθούν.... αλλά ηθελα κόσμο (όχι κοσμοσυρροή αλλά απλά παρέα...). Και δυστυχώς δεν είχα γιατί ήταν χειμώνας, η καλή μου φίλη ήταν επίσης έγκυος στους τελευταίους μήνες και έμενε και μακριά.... και οι υπόλοιποι δούλευαν...

Πάντως, δεν νομίζω ότι θα παρεξηγούσε κάποιος μια νέα μαμά επειδή θέλει κάποιες στιγμές λίγη ησυχία παραπάνω και μπορείς ανά πάσα στιγμή αν νιώθεις κουρασμένη -σωματικά ή και ψυχολογικά- από τον κόσμο να αποσυρθείς στο δωμάτιό σου.

Ανασύρω το θέμα μετά από καιρό για να πω κι εγώ τη γνώμη μου..

Στην αρχή της εγκυμοσύνης με έπιασε μια υστερία του τύπου:"κανείς δε θα αγγίξει το μωρό μου,δε θέλω πολύ κόσμο στην κλινική,δε θα κάθονται πολύ ώρα,δε θέλω κόσμο στο σπίτι μέχρι να σαραντήσω,θα πλένουν όλοι τα χέρια τους πριν πλησιάσουν το μωρό και κανείς δεν θα το ακουμπήσει στο πρόσωπο ή στα χεράκια (που βάζει αργότερα στο στόμα)

Τώρα πια στον 7ο μηνα έχω ηρεμήσει και σκέφτομαι λίγο διαφορετικά.

Κόσμο θέλω στο σπίτι,εννοείται με μέτρο και όχι για ώωωωρες γιατί αν μείνω καλοκαιριάτικα 40 μέρες κλεισμένη μέσα και χωρίς κόσμο θα χαζέψω!

Τα χέρια θα τα πλένουν και το μωρό θα το έχω με πανούλα αγκαλιάς πριν τους το δώσω.Δεν έχω σκοπό να το δώσω σε όλα τα χέρια βέβαια,δεν υπάρχει λόγος.Η γειτόνισσα ας πούμε ή η χ συνάδελφος δεν χρειάζεται να το πάρει αγκαλιά τις πρώτες μέρες.Αλλά εντάξει δε θα κάνω και σαν τρελή όπως πίστευα.

Ακόμα και στο μαιευτήριο ήθελα μονόκλινο για να μην πλησιάζει κανείς το μωρό μου αλλά τώρα το σκέφτομαι για δίκλινο για να έχω και παρέα.

Αυτό που με τίποτα δεν μπορώ να συνηθίσω είναι όταν βλέπω γιαγιάδες στο δρόμο να βλέπουν ξένα μωράκια και να τα χαιδεύουν στο πρόσωπο,να τα τσιμπάνε κλπ..Τα χέρια μας έχουν ένα σωρό μικρόβια κι αν ντε και καλά θες να το χαιδέψεις κάντο στα ρουχαλάκια του!

Στην κλινική δεν είναι εύκολο να τους πεις να μην έρθουν- αλλά και να έρθουν είναι οκ γιατι έτσι όπως είναι ο΄χώρος δεν κάθονται πολύ ώρα.

Οσο αφορά τις επισκέψεις στο σπίτι δε δέχτηκα κανέναν για 40 μέρες, απο εκει και πέρα όμως άρχισαν να έρχονται. Ευχάριστο είναι να έχεις παρέα αλλά μερικοί βρε παιδί μου δεν καταλαβαίνουν οτι είσαι κουρασμένη, έχεις το θηλασμό και το παιδί να σε απασχολεί. Δεν καταλαβαίνουν και κάθονται με τις ώρες... αυτές οι πολύωρες επισκέψεις με κουράζουν πολύ το ομολογώ!!

Είναι πολύ προσωπικό το θέμα τελικά. Άλλοι λένε να προσέχουμε πολύ (όχι επαφές, απολυμάνσεις κτλ) και άλλοι λένε να είμαστε φυσιολογικοί ώστε να εξοικιώνονται τα μωρά με τα μικρόβια και να αποκτάνε ανοσία. Προσωπικά πιστεύω το δεύτερο μιας και παλαιότερα που οι άνθρωποι δεν ήταν υποχόνδριοι είχαν και πολύ καλύτερες αντιστάσεις στις λοιμώξεις κτλ. Μας παραέχουν κάνει μαλθακούς και φοβιτσιάρηδες οι γιατροί πλεόν....δηλαδή εμείς και οι γονείς μας πάθαμε ποτέ τίποτα....εντάξει και τα κρυώματα μέσα στο πρόγραμμα είναι. Όσες γνωστές έχουν μικρά παιδάκια είναι μονίμως άρρωστα....

Στο εξωτερικό δεν υπάρχει κάν το σαράντησμα και οι γυναίκες με το που γεννάνε συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους με τα μωρά εμείς τι είμαστε πιο έξυπνοι;;

Κι εγώ μαζί σου yogini!

Αν κι εγώ είμαι αντικοινωνική εκ φύσεως, και ΗΔΗ σκέφτομαι πως όταν κάποια στιγμή αποκτήσω μωράκι, θα βάλω απαγορευτικό εισόδου στο μαιευτήριο... Δε φτάνει που θα έχω το μαύρο μου το χάλι με ράμματα και πόνους, να έχω και την κάθε περίεργη θείτσα που θέλει να δει το παιδί;

Πω πω το σκέφτομαι και τα παίρνω

Καλησπέρα!Ως φρέσκεια μαμά λέω το εξής ΚΑΙ βόλτα βγήκαμε(σήμερα που είχε καλό καιρό κάναμε 2χλμ περίπου με το καρότσι μας!)ΚΑΙ κόσμος έρχεται στο σπίτι,όχι πάνω από 2 την φορά ΚΑΙ αγγαλίτσες έχουμε και χαρούμενες είμαστε Σπουδαγμένη στα εξωτερικά δεν είχα δει ΠΟΤΕ τις νέες μαμάδες να κάθονται 40 ημέρες μέσα στο σπίτι(Και εκεί που ήμουν ειχε κρύο )όλες έβγαζαν τα μωράκια από την πρώτη μέρα έξω,το κρύο δεν θα κρυώσει το μωρό αλλά τα μικρόβια και οι ιώσεις που βρήσκουν ωραίο περιβάλλον σε κλειστούς χώρους Καλό είναι να μην είμαστε ούτε υποχώνδριοι,αλλά ούτε και αδιάφοροι,όλα με μέτρο