Θηλάζει όλη μέρα!

Καλησπέρα.Η κόρη μου είναι 20 μηνών κ θέλει να θηλάζει όοολη μέρα!

Είμαι έγκυος όμως,μπήκα στον ένατο.Το στήθος μου πονάει απο τους ατελειωτους θηλασμούς,πιέζει την κοιλιά μου κ έχω συσπάσεις,τραβάει το στήθος την ώρα που πίνει για να γυρίζει γύρω γύρω,μετά το μισάωρο τσιτώνονται τα νεύρα μου λες κ με τραβάνε απτη μύτη νιώθω!Σαν να είμαι αιώνια κολλημένη πάνω στον καναπέ!

Ταυτόχρονα έχω αγχωθεί για το πώς θα τα καταφέρω πρακτικά με το θηλασμό της μικρής όταν έρθει κ το μωρό που θα έχει κ αυτό τις ανάγκες του κ δε θα με αφήνει η μικρή!Όποτε την σταματάω(ακόμα κ μετά απο 2 ωρες θηλασμού)για να παω τουαλέτα π.χ.κάνει σαν τρελή!Κυλιέται κάτω κ δε σταματάει να κλαίει με τίποτα!

Δεν έχω πρόβλημα να συνεχίσω το θηλασμό,ισα ισα που ο γυναικολόγος επέμενε να κόψω το θηλασμό όταν έμεινα έγκυος κ είπα θα συνεχίσω για όσο το θέλει..αλλά όχι κ έτσι!Είμαι φυλακισμένη σε ένα καναπέ,με το ζόρι ξεκλέβω χρόνο για βασικές ανάγκες του μεγάλου γιου,τις δικές μου ή του σπιτιού,όταν θα έρθει κ το μωρό τι θα κάνω?Αφού φανταστείτε οτι σκέφτομαι το τρίτο να μη το θηλάσω τόσο απο φόβο μη κάνει τα ίδια!

Ξέρει καμιά σας γιατί συμβαίνει αυτό?Είναι πλέον πολύ μεγάλη για να θέλει ακόμα να πίνει γάλα όλη μέρα,σωστά?

Κ το πιο σημαντικό που θέλω να ρωτήσω είναι αν υπάρχει ελπίδα(που πολύ αμφιβάλλω πια) να το κόψει απο μόνη της αυτό το όλη μερα τόσες ώρες!

Κι έπρεπε να φτάσεις 9 μηνών για να το σκεφτείς; Αυτό δεν έγινε από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά το βοήθησες κι εσύ. Όταν μπήκαν οι στερεές γιατί δεν έβαλες ένα πρόγραμμα στο θηλασμό; Ένα παιδί 20 μηνών δεν μπορεί να θηλάζει όλη μέρα, πιπίλα σ΄έχει κάνει. Και το γεγονός ότι αντιδρά έτσι όπως αντιδρά, δείχνει ότι αλλού είναι οι ρίζες του προβλήματος κι όχι ότι θέλει γάλα. Συζήτησέ το με κάποιον ειδικό καλύτερα. Μόνη της δεν υπάρχει περίπτωση να το κόψει πάντως, ειδικά όταν έρθει το μωρό. Τότε είναι που θα βλέπει και θα ζηλεύει.

Κι έπρεπε να φτάσεις 9 μηνών για να το σκεφτείς; Αυτό δεν έγινε από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά το βοήθησες κι εσύ. Όταν μπήκαν οι στερεές γιατί δεν έβαλες ένα πρόγραμμα στο θηλασμό; Ένα παιδί 20 μηνών δεν μπορεί να θηλάζει όλη μέρα, πιπίλα σ΄έχει κάνει. Και το γεγονός ότι αντιδρά έτσι όπως αντιδρά, δείχνει ότι αλλού είναι οι ρίζες του προβλήματος κι όχι ότι θέλει γάλα. Συζήτησέ το με κάποιον ειδικό καλύτερα. Μόνη της δεν υπάρχει περίπτωση να το κόψει πάντως, ειδικά όταν έρθει το μωρό. Τότε είναι που θα βλέπει και θα ζηλεύει.

συμφωνω καλη μου. Δεν ειναι το γαλα που θελει να πινει ολη μερα. Εσενα "ρουφαει" η μικρη. Νομιζω η λυση ειναι να της το κοψεις εστω και με κλαματα και κρισεις στην αρχη. Θα κανεις την καρδια σου πετρα και θα την εκπαιδευσεις. Τι θα κανεις οταν θα ερθει και το μωρο και θα πρεπει να το θηλαζεις και εκεινο ολη μερα?

Φυσικά κ δε το σκέφτηκα τώρα.Τόσο καιρό έχω προσπαθήσει με διάφορους τρόπους να μειώσω τη συχνότητα κ τη διάρκεια των θηλασμών χωρις ιδιαίτερο αποτέλεσμα όμως.Υπήρξαν κάποιες μέρες που τα καταφέρναμε να την ξεγελάμε για πολλές ωρες,2 φορες μάλιστα για μέρα ολόκληρη(!!)κ εκεί που έλεγα έγινε το θαύμα,την επόμενη μέρα πάλι ξανακυλούσαμε στο όλη μερα γάλα!

Κάποιο διάστημα ήταν τα δόντια,κάποιο διαστημα την άφησα για να αναπληρώσει το βραδυνό αποθηλασμό,κάποιες φορές είπα να μεγαλώσει λιγο ακόμα,μη της το κόψω αφου τηρώ το δε προσφέρω,δεν αρνούμαι.(Στην πραγματικότητα δεν προσφέρω ποτέ,ανούμαι όμως συνέχεια με διάφορα τεχνάσματα τα οποία δε πιάνουν πάντα)Είχα ακούσει οτι μερικά παιδια σταματάνε κατα τη διάρκεια της εγκυμοσύνης λόγω μείωσης της παραγωγής στον 5ο μήνα,σε εμας δε συνέβη,κάποια αλλα σταματάνε οταν έρθει το πρωτόγαλα,δε το νομίζω πάλι.Σκέφτηκα μέχρι κ να της το κόψω μαχαίρι(κάτι που στην πραγματικότητα δε το θέλω γιατι το θεωρώ βάναυσο για τη ψυχολογία της) αλλά μετά λέω θαρθει το μωρό,θα το βλέπει να θηλάζει(εννοείται οτι θα θυμάται γιατι είναι μεγάλη)κ θα νιώθει ζήλια..

Οπότε πλέον είμαι στην απόφαση να τα θηλάσω παράλληλα για ένα μικρό διάστημα κ να τα σταματήσω πλέον μαζι!..Πρώτον γιατι δεν αντέχω άλλο κ δεύτερον γιατι φοβάμαι μην περάσω τα ίδια με το μωρό.Με αυτήν την απόφαση έχω την ελπίδα οτι σε λίγους μήνες θα ειναι μεγαλύτερη που σημαίνει πιο συνεργάσιμη για διάλογο ή αλλες δραστηριότητες-ενδιαφέροντα.

Τι άλλο μπορώ να κάνω?

Εννοείται οτι αυτό δεν έγινε απτη μια μέρα στην άλλη,απο νεογέννητο έπινε συνέχεια,φυσιολογικό.Μέχρι 6 μηνών κάθε μιάμιση ωρα,με το ζόρι κάθε 2 ώρες.Τουλάχιστον τότε πρόγραμμα στο θηλασμο υπήρχε,απο μόνη της το είχε καθιερώσει,αν κ συχνά τα γεύματα,αλλά καλύτερα γιατι είχε παλλινδρόμηση(συνιστάται στην παλλινδρόμηση συχνα μικρα γεύματα).Όταν όμως μπήκαν οι στερεες τροφές προγραμμα στο θηλασμό δεν υπήρχε.Τα φαγητά τα έτρωγε συγκεκριμένες ώρες αλλά να θηλάσει άρχισε να μου ζητάει ασχετες ώρες,κ όλο κ μεγαλύτερης διάρκειας κάθε φορά..Πρόγραμμα στο θηλασμό δε προσπάθησα να βάλω γιατι απο όσα γνωρίζω πρόγραμμα δε βάζουμε αλλά εφαρμόζουμε το δε προσφέρω,δεν αρνούμαι.Τώρα αν βοήθησα εγώ αυτή την κατάσταση,σίγουρα ήταν άθελα μου,εγω προσπάθησα να εφαρμόζω όσα έμαθα απο το forum.Γιαυτό κ ζητάω κάποια συμβουλή,αν υπάρχει.Απο οτι ξέρω συμβουλος θηλασμού στη Πάτρα δεν υπάρχει.

Αλλο γαλα πινει?Της εχεις δωσει?Οταν εισαστε εξω ζηταει?

To παιδί προσπαθεί να καλύψει τις συναισθηματικές του ανάγκες και αυτές δεν μπορεί να τις καλύψει ούτε η πιπίλα, ούτε οι στερεές. Μόνο η μητέρα του μπορεί.

Καλύτερα να μιλήσεις με κάποιον σύμβουλο θηλασμού πρωτού προβείς σε πράξεις που μπορεί να σημαδεψουν την ευαίσθητη ψυχολογία ενός παιδιού που σε λίγο θα χάσει τα πρωτεία και θα νιώσει παραγκωνισμένο και αδικημένο, όπως όλα τα μικρά που αποκτούν αδερφάκι. Ο παράλληλος θηλασμός (tandem nursing) κάνει πιο ομαλή την είσοδο του νέου μέλους για το μεγαλύτερο παιδί.

Μπορείς να ρωτήσεις σύμβουλο θηλασμού εδώ (την Αγλαία, αλλά δεν ξέρω πότε θα μπορέσει να σου απαντήσει) ή μπορείς να ρωτήσεις http://www.mitrikosthilasmos.com/2009/08/blog-post_25.html (προς τη μέση τηε σελίδας λέει : Στείλε τις ερωτήσεις για τη στήλη "Ρώτα τον Ειδικό" ΕΔΩ).

ΥΓ: Αν καταφέρεις να βρεις(ή να δανειστείς) κάπου το βιβλίο της Άννας Πατσούρου "Θηλασμός: μια υπέροχη σχέση" θα δεις πόσο βαθιά και πολυδιάστατη είναι η σχέση του θηλαμού και θα σου λύσει πολλές απορίες.

Απο 6 μηνών αρνιόταν να φάει οτιδήποτε είχε μέσα ξένο γάλα,όπως κρέμες κτλ.Ενός χρονου όμως δέχτηκε με ευχαρίστηση να πιει φρέσκο γάλα(απο ποτήρι,ποτέ απο μπουκάλι)Αργότερα άρχισε να τρώει κ οτιδήποτε είχε γάλα,αλλα ο θηλασμός δε σταμάτησε ποτε.Πολλές φορες που μου ζήταγε γάλα της έδινα φρέσκο,αλλες το έπινε άλλες όχι αλλά μετά ζήταγε κ να θηλάσει.Όπως κ όταν τρωει φαγητο,μετα θέλει κ να θηλάσει.Σκέφτηκα μηπως το κάνει για υγρό,της πρόσφερα νερό,έπινε ή οχι,πάλι ζητουσε να θηλάσει όμως.Κ γενικώς,τρώει πολύ φαγητό κ πίνει πολυ νερό.

Όταν είμαστε έξω συνήθως ξεχνιέται,κάποιες φορές(σπανια όμως)ζητάει.Ιδίως αν νυσταζει,κουραστει,χτυπήσει,φοβηθεί.

Δυστυχως δυνατότητες δεν είχα πολλές για έξω τους τελευταίους μήνες(οπου είδα κ αύξηση στους θηλασμούς).Ο άντρας μου δουλεύει όλη μέρα,χειμώνας,εγώ δεν οδηγώ,με πρόβλημα στην εγκυμοσύνη(χαμηλα πλακούντας λογω κούρασης-βάρους)που να πάω έγκυος με 2 παιδια στο χέρι?

Υποθετω εχει αυξησει τους θηλασμους λογω μειωσης του γαλακτος λογω εγκυμοσυνη.

Οταν γεννησα το δευτερο γιο μου ο πρωτος ηταν 20 μηνων...εκοψε το θηλασμο μια εβδομαδα πριν γεννησω χωρις να κλαψει ποτε κι οταν γεννησα και ειδε το μωο ν θηλαζει δεν ενοχληθηκε ουτε ζητησε να θηλασει.Βεβαια προσπαθουσα 6 μηνες να αποθηλασει.Εγω δεν υπηρχε περιπτωση να θηλασω 2 παιδια ταυτοχρονα...δεν αντεχα.

Προφανως το παιδι καλυπτει συναισθηματικες αναγκες...και παλι ομως να θηλαζει μια και 2 ωρες συνεχομενα ειναι υπερβολη για μενα.Πρεπει να μαθει οτι μπορει καποιες αναγκες του να του τις καλυψεις και με αλλο τροπο.Για παραδειγμα θεωρω λαθος ενα παιδι 20 μηνων να πρεπει να θηλασει για να παρηγορηθει επειη επεσε.αυτο γα μενα εινι απο τα πρωτα που πρεπει να κοπουν.να ζηταει να θηλασει για ν αποκοιμηθει ειναι αλλο...κι ο δικος μου επινε φρεσκο αλλα μετα ηθελε αι να θηλασει.αλλα για παρηγορια πρεπει να του δειξεις οτι μπορει να παρηγορηθει και στην αγκαλια σου...χωρις να θηλασει.

Προσπαθησε να πινει φρεσκο πρωι βραδυ.και βαλε στοχο να κοψεις τους θηλασμους εναντη φορα ξεκινοντας απο τονπιο ευκολο.για εμας ο πιο ευκολος ηταν ο πρωινος...επιν φρεσκο κι μετα αρχιζε το παιχνιδι και ξεχνιοταν.τους θηλασμους πριντον υπνο αστους τελευταιους.

Θα εινι δυσκολο τωρα με το μωρο γιατι θα αυξηθει αλι το γαλα σου.ηταν ευκαιρια τωρα να το κοψετε αλλα μεσα σε ενα μηνα δεν παιζει τετοιο ενδεχομενο.

Επισης δοκιμασε σιγα σιγα να της μειωσεις τη διαρκεια.μη την αφηνεις να πινει 2 ωρες.στο δεκαλεπτο σταματα την.θα γκρινιαξει αλλα θα καταλαβει σιγα σιγα.παρτην αγκαλια...γαργαλησε την....κανε κατι που της αρεσει να την αποσπασεις.εξηγησε της οτι η μαμα δε μπορει αλλο...φτανει τοσο...θα ξαναπιεις πιο μετα θα γκρινιαξει αλλα θα συμβιβαστει σιγα σιγα.ειναι σε ηλικια που καταλαβαινει.

Ενα βημα τη φορα.το να της το κοψεις με τη μια ετσι ξαφνικα μη το σκεφτεσαι...κριμα ειναι το παιδακι.και ειδικα τωρα που ερχεται το μωρο θα το παρει ως απορριψη.

Μπεμπούλα10 όταν λες οτι προσπαθεί να καλύψει συναισθηματικές ανάγκες εννοείς τις βασικές ανάγκες που έχει κάθε παιδι για αγκαλια,στοργη,φιλιά,γενικως εκδηλώσεις αγάπης? Ή σκέφτεσαι μήπως του λείπει κάτι?Γιατι δεν μπορώ να φανταστώ κάτι,είμαι πολύ εκδηλωτικη κ με τα 2 παιδιά μου,κ ο άντρας μου κ ο γιος μου απέναντί της.Εγώ μάλιστα δε δουλεύω,όλη μέρα σπίτι μαζι κ το βράδυ κοιμόμαστε αγκαλια.

Κ η ίδια είναι ένα πολύ χαρούμενο παιδί,ξύπνάει γελώντας(κατι που μου κάνει εντύπωση μιας κ ο γιος μου σε τέτοια ηλικία είχε πολύ γκρίνια)όλη την ώρα χορεύει(ακόμα κ χωρίς μουσική!) κάνει αγκαλιές κ δινει φιλια απο μόνη της κ είναι πολύ κοινωνικη με κόσμο.Παίζει με το γιο μου απο τώρα,αλλά παιζει κ εντελώς μόνη της για αρκετή ώρα(κάτι που ο γιος μου δεν έκανε ποτε!)Επίσης μου κάνει εντύπωση που ακούει με τη μια στο οχι κ το μη,κάτι που άλλα παιδάκια,ακόμα κ ο γιος μου που είναι 4 δεντο κάνει.

Με όλα αυτά θέλω να πω οτι είναι ένα παιδι που δε μου έχει δώσει να καταλάβω οτι έχει κάποιο πρόβλημα συναισθηματικό.Όσοι την βλέπουν μου λένε οτι είναι πολύ χαρούμενο κ συνεργάσιμο παιδί.Μόνο ο θηλασμός είναι το αρνητικό της κ μόνο σε αυτό αν θελει κ δεν της δώσω δε κάνει πίσω.

Καμιά φορά την κοιτάμε με τον άντρα μου κ λέμε πόσο χαρούμενη κ καλή είναι κ δε το πιστεύουμε!..καθώς περάσαμε πολλά δύσκολα χρόνια,με το γιο μου παλλινδρόμηση 9 μήνες,αγρίμι μέχρι 2 χρονών,η μικρή μετά παλλινδρόμηση αλλους 8 μήνες κλάματα,κούραση,ξενύχτια..Τον τελευταίο χρόνο είναι τόσο καλή που λέμε αν δεν είχε το κόλλημα με το θηλασμό θα ήταν το τέλειο!..κ καμια φορα λέω πάλι μήπως ο θηλασμός ομως την εχει κάνει τόσο χαρούμενη?..

Ξέρω οτι ο παράλληλος θηλασμός θα την βοηθήσει με το μωρό γιαυτο κ δεν της το κοβω όπως ειπα κ για ψυχολογικούς λόγους.Θα ήθελα να το κόψει μόνη της όμως,αυτό το συνεχόμενο τουλάχιστον.Αν έπινε 1-2 φορες

τη ημέρα απο 5-10 λεπτά δε θα με πείραζε.Μετα το μισάωρο με πιάνουν τα νεύρα μου..

Niki81 εγω σκέφτηκα λόγω πιθανής μείωσης της παραγωγής κατά τον 4ο μήνα μήπως το κόψει.Έγινε όμως το αντίθετο,εκείνο ακριβώς το διάστημα άρχισε τους μαραθώνιους θηλασμούς σα νεογέννητο!κ εγω το απέδωσα στο να θελει να αυξησει την παραγωγη.Έπειτα αποθηλάσαμε,σχετικά εύκολα τη νύχτα αλλά το κακό παράγινε τη μέρα!κ τότε το απέδωδα στο οτι αναπλήρωνε τους βραδυνούς θηλασμούς..Αλλά μέχρι πότε?πάνε 4 μήνες από τότε.Εκτός σκέφτομαι κ αν στράβωσε απο τότε,δηλαδή εκείνους τους 2 μήνες υπηρχε δικαιολογημένα η αιτία,αλλα πλέον της έγινε συνηθεια?

Την έμαθα να κοιμαται στο κρεβατι μαζι μου αλλά χωρις θηλασμό.δε θηλάζει για να κοιμηθει.Ούτε κάθε φορά που πέφτει θηλάζει.Απέφυγα να κάνω τα ίδια λάθη στο δεύτερο παιδι,δηλαδή κάθε φορα που έπεφτε δεν έτρεχα,της έλεγα ατάραχη δεν είναι τίποτα,σηκω! Οπότε μια,δυο,έμαθε απο μικρή κ όταν πέφτει ή χτυπάει δε γκρινιάζει εκτός κ αν χτυπήσει πλέον πολύ άσχημα,όπως όταν έπιασε το δαχτυλάκι της στην πορτα,τότε μόνο θέλει θηλασμό.

Μπεμπούλα10 όταν λες οτι προσπαθεί να καλύψει συναισθηματικές ανάγκες εννοείς τις βασικές ανάγκες που έχει κάθε παιδι για αγκαλια,στοργη,φιλιά,γενικως εκδηλώσεις αγάπης?

Δεν λέω ότι της λείπει αγάπη, αλλά ότι τα παιδιά έχουν λόγους που κάνουν ότι κάνουν, αν και εμείς δεν τους καταλαβαίνουμε πάντα. Πχ, μια αλλαγή στη ζωή ενός παιδιού ή της οικογένειας, μια δυσάρεστη εμπειρία, ένα καινούργιο αδερφάκι, η απουσία της (εργαζόμενης) μητέρας, και πάει λέγοντας. Η ψυχολογία των παιδιών είναι τόσο μοναδική και απρόβλεπτη που δεν μπορεί να ξέρει κανείς τι ακριβώς νιώθει το παιδί.

Θα σου πω από προσωπική μου εμπειρία το εξής. Ο γιος μου είναι 13 μηνών και θηλάζουμε πάντα μέρα νύχτα όσο και όποτε θέλει. Μια μέρα που γύρισα από τη δουλειά, μπήκα σπίτι, με είδε, του χαμογέλασα και ενώ αυτός περίμενε να τον πάρω αγκαλιά και να θηλάσει, είδε τη μαμά του να στρίβει και να πηγαίνει τουαλέτα να πλύνει τα χέρια της. Ξέσπασε σε απαρηγόρητο ατελείωτο κλάμα. Έκλαιγε με απελπισία. Ένιωσε τόσο προδομένος που επί 1 ώρα έκλαιγε, ηρεμούσε λίγο, ερχόταν στο στήθος, το έβλεπε, χαιρόταν αλλά όταν πήγαινε να το πιάσει, θυμόταν τι είχε γίνει και τον έπιαναν πάλι λυγμοί!!!Τρομάξαμε! Μετά από 1 ώρα καταφέραμε να συμφιλιωθούμε και να θηλάσουμε.

Θέλω να πω ότι ο θηλασμός δεν είναι θέμα τροφής μόνο. Είναι θέμα ψυχολογίας και σχέσης με τη μητέρα. Και αυτά είναι θέματα πολύ ευαίσθητα και σχετίζονται με την προσωπικότητα και τις ανάγκες του κάθε παιδιού. Και δυστυχώς οι ψυχικές διεργασίες δεν ειναι πάντα τόσο ξεκάθαρες όπως στο περιστατικό με το δικό μου παιδί, αλλά είναι υπαρκτές και καθοριστικές. Απλά εμείς δεν καταλαβαίνουμε πάντα το γιατί. Η κόρη σου ανήκει στα παιδιά που έχουν μεγάλη ανάγκη να θηλάσει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Σε 2 μήνες μπορεί να της περάσει. Αλλά τώρα αυτό έχει ανάγκη.

Δεν λέω ότι της λείπει αγάπη, αλλά ότι τα παιδιά έχουν λόγους που κάνουν ότι κάνουν, αν και εμείς δεν τους καταλαβαίνουμε πάντα. Πχ, μια αλλαγή στη ζωή ενός παιδιού ή της οικογένειας, μια δυσάρεστη εμπειρία, ένα καινούργιο αδερφάκι, η απουσία της (εργαζόμενης) μητέρας, και πάει λέγοντας. Η ψυχολογία των παιδιών είναι τόσο μοναδική και απρόβλεπτη που δεν μπορεί να ξέρει κανείς τι ακριβώς νιώθει το παιδί.

 

Θα σου πω από προσωπική μου εμπειρία το εξής. Ο γιος μου είναι 13 μηνών και θηλάζουμε πάντα μέρα νύχτα όσο και όποτε θέλει. Μια μέρα που γύρισα από τη δουλειά, μπήκα σπίτι, με είδε, του χαμογέλασα και ενώ αυτός περίμενε να τον πάρω αγκαλιά και να θηλάσει, είδε τη μαμά του να στρίβει και να πηγαίνει τουαλέτα να πλύνει τα χέρια της. Ξέσπασε σε απαρηγόρητο ατελείωτο κλάμα. Έκλαιγε με απελπισία. Ένιωσε τόσο προδομένος που επί 1 ώρα έκλαιγε, ηρεμούσε λίγο, ερχόταν στο στήθος, το έβλεπε, χαιρόταν αλλά όταν πήγαινε να το πιάσει, θυμόταν τι είχε γίνει και τον έπιαναν πάλι λυγμοί!!!Τρομάξαμε! Μετά από 1 ώρα καταφέραμε να συμφιλιωθούμε και να θηλάσουμε.

 

Θέλω να πω ότι ο θηλασμός δεν είναι θέμα τροφής μόνο. Είναι θέμα ψυχολογίας και σχέσης με τη μητέρα. Και αυτά είναι θέματα πολύ ευαίσθητα και σχετίζονται με την προσωπικότητα και τις ανάγκες του κάθε παιδιού. Και δυστυχώς οι ψυχικές διεργασίες δεν ειναι πάντα τόσο ξεκάθαρες όπως στο περιστατικό με το δικό μου παιδί, αλλά είναι υπαρκτές και καθοριστικές. Απλά εμείς δεν καταλαβαίνουμε πάντα το γιατί. Η κόρη σου ανήκει στα παιδιά που έχουν μεγάλη ανάγκη να θηλάσει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Σε 2 μήνες μπορεί να της περάσει. Αλλά τώρα αυτό έχει ανάγκη.

Respect!!!!!

Δεν λέω ότι της λείπει αγάπη, αλλά ότι τα παιδιά έχουν λόγους που κάνουν ότι κάνουν, αν και εμείς δεν τους καταλαβαίνουμε πάντα. Πχ, μια αλλαγή στη ζωή ενός παιδιού ή της οικογένειας, μια δυσάρεστη εμπειρία, ένα καινούργιο αδερφάκι, η απουσία της (εργαζόμενης) μητέρας, και πάει λέγοντας. Η ψυχολογία των παιδιών είναι τόσο μοναδική και απρόβλεπτη που δεν μπορεί να ξέρει κανείς τι ακριβώς νιώθει το παιδί.

 

Θα σου πω από προσωπική μου εμπειρία το εξής. Ο γιος μου είναι 13 μηνών και θηλάζουμε πάντα μέρα νύχτα όσο και όποτε θέλει. Μια μέρα που γύρισα από τη δουλειά, μπήκα σπίτι, με είδε, του χαμογέλασα και ενώ αυτός περίμενε να τον πάρω αγκαλιά και να θηλάσει, είδε τη μαμά του να στρίβει και να πηγαίνει τουαλέτα να πλύνει τα χέρια της. Ξέσπασε σε απαρηγόρητο ατελείωτο κλάμα. Έκλαιγε με απελπισία. Ένιωσε τόσο προδομένος που επί 1 ώρα έκλαιγε, ηρεμούσε λίγο, ερχόταν στο στήθος, το έβλεπε, χαιρόταν αλλά όταν πήγαινε να το πιάσει, θυμόταν τι είχε γίνει και τον έπιαναν πάλι λυγμοί!!!Τρομάξαμε! Μετά από 1 ώρα καταφέραμε να συμφιλιωθούμε και να θηλάσουμε.

 

Θέλω να πω ότι ο θηλασμός δεν είναι θέμα τροφής μόνο. Είναι θέμα ψυχολογίας και σχέσης με τη μητέρα. Και αυτά είναι θέματα πολύ ευαίσθητα και σχετίζονται με την προσωπικότητα και τις ανάγκες του κάθε παιδιού. Και δυστυχώς οι ψυχικές διεργασίες δεν ειναι πάντα τόσο ξεκάθαρες όπως στο περιστατικό με το δικό μου παιδί, αλλά είναι υπαρκτές και καθοριστικές. Απλά εμείς δεν καταλαβαίνουμε πάντα το γιατί. Η κόρη σου ανήκει στα παιδιά που έχουν μεγάλη ανάγκη να θηλάσει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Σε 2 μήνες μπορεί να της περάσει. Αλλά τώρα αυτό έχει ανάγκη.

Συμφωνω με οσα λες...αλλα και παλι δεν πιστευω οτι η οποιαδηποτε ανασφαλεια...ψυχικη αναγκη του παιδιου γιανα καλυφθει πρεπει το παιδι να θηλαζει 2 ωρες καθε φορα...ειναι υπερβολη.Δεν ειπαμε εξαλλου να κοψει το θηλασμο...μπορει να συνεχισει να προσφερει οποτε θελει το παιδι αλλα να μειωσει τη διαρκεια.Δλδ η οποια ψυχολογικη αναγκη της μικρης με μιση ωρα θηλασμο δεν καλυπτεται και πρεπει να θηλασει 2 ωρες?Που μεταξυ μας και μιση ωρα να θηλαζει παιδι 20 μηνων και παλι το βρισκω υπερβολη.Προσωπικα ειμαι της αποψης πως τα παιδακια θελουν βοηθεια για να σταματησουν το θηλασμο...Επισης η κοπελα εχει ηδη αλλο ενα παιδακι και σε λιγο θα εχει και ενα νεογεννητο σταχερια της.Δεν ειναι πολυ ευκολο για μια μαμα να φροντιζει ενα νεογεννητο και να φροντιζει αλλα 2 παιδια οταν ειναι καθηλωμενη σε εναν καναπε να θηλαζει για 2 ωρες το ενα παιδακι και τα νευρα της να ειναι τσιτα.Θα παιδευτει πολυ.

Μπορει οπως λες σε 2 μηνες μονη της να το σταματησει...μπορει ομως και οχι.

Δεν ειναι πολυ ευκολο για μια μαμα να φροντιζει ενα νεογεννητο και να φροντιζει αλλα 2 παιδια οταν ειναι καθηλωμενη σε εναν καναπε να θηλαζει για 2 ωρες το ενα παιδακι και τα νευρα της να ειναι τσιτα.Θα παιδευτει πολυ.

Το αντίθετο ισχύει! Ο θηλασμός είναι ο πιο γρήγορος και ουσιαστικά αποτελεσματικός τρόπος να ηρεμήσει ένα παιδί! Αν σε ένα παιδί που έχει ανάγκη να θηλάσει, περιορίσεις τους θηλασμούς, θα γίνει γκρινιάρικο, θα είναι πολύ πιο δύσκολο να ηρεμήσει. Θα αντιδράει και θα διεκδικεί αυτό που νιώθει ότι του ανήκει από τη φύση.

Υπάρχει άφθονο υλικό από συμβούλους θηλασμού στο ιντερνετ (και εδώ στο φόρουμ) σχετικά με το θέμα. Κάποιοι επιστήμονες έχουν αφιερώσει τη ζωή τους μελετώντας τις πολλές διαστάσεις του θηλασμού. Αξίζει να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να διαβάσουμε τις απόψεις τους, οι οποίες δεν είναι προσωπικές.

Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες και δημοσιευμένες σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά ή σε βιβλία που έχουν εκτενέστατη βιβλιογραφία. Εκεί παρουσιάζεται ένας κόσμος πολύ διαφορετικός απʼ αυτόν που προωθούν στην Ελλάδα.

Οι "προσωπικές" μας απόψεις για το ποια "πρέπει" να είναι η συμπεριφορά ενός μωρού 20 μηνών σχετικά με το θηλασμό, δεν είναι καθόλου "προσωπικές". Είναι κοινωνικές και τις έχουν επιβάλει η Nestle και οι άλλες εταιρίες και το κύκλωμα επαγγελματιών υγείας, που βγάζουν τεράστια κέρδη σαμποτάροντας τον θηλασμό. Αυτοί μας έχουν κάνει να πιστεύουμε ότι ξέρουν τις ανάγκες του παιδιού μας καλύτερα από το ίδιο το παιδί.

Οπότε προκύπτει η ατομική επιλογή: κάνω αυτό που μου έχουν επιβάλλει να πιστέψω ότι είναι σωστό για το παιδί μου ή ακούω την ανάγκη του παιδιού μου; Σύμφωνα με τους συμβούλους θηλασμού, ο θηλασμός είναι ένας πολύ γρήγορος και αποτελεσματικός τρόπος να ηρεμήσει ένα παιδί, οπότε η μαμά θα κουράζεται περισσότερο χωρίς ή με λιγότερο θηλασμό.

Η επιλογή φυσικά ανήκει σε κάθε μαμά προσωπικά. Εγώ απλά τα αναφέρω αυτά για να μην γίνεται μια τόσο σημαντική επιλογή με βάση λανθασμένες εντυπώσεις.

Οι "προσωπικές" μας απόψεις για το ποια "πρέπει" να είναι η συμπεριφορά ενός μωρού 20 μηνών σχετικά με το θηλασμό, δεν είναι καθόλου "προσωπικές". Είναι κοινωνικές και τις έχουν επιβάλει η Nestle και οι άλλες εταιρίες και το κύκλωμα επαγγελματιών υγείας, που βγάζουν τεράστια κέρδη σαμποτάροντας τον θηλασμό. Αυτοί μας έχουν κάνει να πιστεύουμε ότι ξέρουν τις ανάγκες του παιδιού μας καλύτερα από το ίδιο το παιδί.

 

Οπότε προκύπτει η ατομική επιλογή: κάνω αυτό που μου έχουν επιβάλλει να πιστέψω ότι είναι σωστό για το παιδί μου ή ακούω την ανάγκη του παιδιού μου; Σύμφωνα με τους συμβούλους θηλασμού, ο θηλασμός είναι ένας πολύ γρήγορος και αποτελεσματικός τρόπος να ηρεμήσει ένα παιδί, οπότε η μαμά θα κουράζεται περισσότερο χωρίς ή με λιγότερο θηλασμό.

 

Η επιλογή φυσικά ανήκει σε κάθε μαμά προσωπικά. Εγώ απλά τα αναφέρω αυτά για να μην γίνεται μια τόσο σημαντική επιλογή με βάση λανθασμένες εντυπώσεις.

Η προσωπικη μου αποψη αγαπητη μου προκυπτει απο το γεγονος οτι θηλαζω απο το Δεκεμβριο του 2010 συνεχομενα και συνεχιζω....ξερω πολυ καλα πως ειναι να θηλαζεις ενα παιδι 20 μηνων και δεν εχει καμια σχεση με το να θηλαζεις ενα μωρο...ξερω ποσο δυσαρεστο συναισθημα δημιουργει ο θηλασμος στην εγκυμοσυνη...και ξερω επισης πως ειναι να εχεις ενα νεογεννητο και ενα μικρο 20 μηνων.

Δεν ξερω τι επιβαλλει η Nestle μιας και ποτε δεν εδωσα στα παιδια μου προιοντα της συγκεκριμενης εταιριας ή και οποιαδηποτε αλλης εταιρειας παιδικων τροφων.

Οταν το νεογεννητο θα κλαιει και θα θελει αγκαλια αλλα η μικρη δε θα ξεκολαει απο το στηθος της μαμας τοτε θελοντας και μη η μαμα θα αναγκαστει να την σταμτησει με το ζορι και αυτο θα ΄εντεινει τη ζηλεια.Αν ομως η μικρη ειχε μαθει να δεχεται καποια στιγμη απο τη μαμα το 'φτανει...δε μπορει η μαμα αλλο' τοτε θα της ηταν ολα πιο ευκολα.

Η συγκεκριμενη μαμα μονη της αναφερει πως εχει κουραστει...πως νιωθει καθηλωμενη σε εναν καναπε...πως μετα βιας βρισκει λιγο χρονο για να καλυψει τις βασικες αναγκες τις δικες της και τουαλλου παιδιου.Μεχρι που σκεφτεται να μη θηλασει το παιδακι που ερχεται.Συμφωνω με τη δικη σου λοιπον λογικη θα πρεπει να της πουμε να συνεχισει να υπομενει αυτη την κατασταση ακομα και αν ταλαιπωρειται γιατι ετσι λενε οι ερευνες.

Καλες οι ερευνες γλυκια μου αλλα η πραγματικοτητα πολλες φορες διαφερει.Μπορει να συνεχισει να θηλαζει για οσο θελει και να το χαιρεται...οχι να αισθανεται φυλακισμενη λογω του θηλασμου.

Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον κ τις απαντήσεις σας.

Συμφωνώ με τη Μπεμπούλα10 στο οτι ο θηλασμός είναι ο πιο γρήγορος κ αποτελεσματικός τρόπος να ηρεμεί το παιδι.Ιδίως όταν συγκρίνω με το γιο μου που δε θήλαζε είναι η μέρα με τη νύχτα!Σε δόντια,αρρώστιες ακόμα κ στην απλή καθημερινότητα έπρεπε να κάνω τούμπες για να ηρεμώ τον γιο μου κ πάλι δε τα κατάφερνα κ ήταν μόνιμα γκρινιάρης,ενώ της μικρής της αρκούσε ο θηλασμός κ τις υπόλοιπες ώρες που δε θηλάζει είναι ένα ήρεμο κ χαρούμενο παιδί.Εκτός απο τις φορές που προσπαθώ να αποφύγω να θηλάσω!Εκεί δεν ηρεμεί με τίποτα κ βλέπω οτι είναι πολυ πιο εύκολο τελικά να ενδώσω(ιδιως λογω της εγκυμοσύνης μου)απο το να ''τσακώνομαι'' μαζι της κ να προσπαθώ μάταια να βρω άλλους τρόπους.

Απο την άλλη συμφωνώ κ με τη Νιki81 στο οτι πρακτικά δε μπορω να θηλάζω όλη μέρα.Μπορώ να βάλω τις δικές μου ανάγκες πισω,του άντρα μου ή του σπιτιού,μπορώ να στριμώξω κάπως κ του 4χρονου γιου μου,αλλά με το μωρό τι θα κάνω?Να το θηλάζω ταυτόχρονα ναι,αλλά να το κοιμίζω?Να το κρατάω αυτά τα ατελείωτα μισάωρα μετά το γεύμα ορθιο περα-δώθε?(λογω πιθανής παλλινδρόμησης,κολικών κτλ)

Tο καλύτερο λοιπόν για όλους θα ήταν μια κατάσταση όπου η μικρή θα θήλαζε όποτε είχε ανάγκη για 5'-10' κ θα ηρεμούσε.Αυτό όμως δεν ισχύει.Αρχικά προσπάθησα να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό επειδή εκτός του οτι με κούραζε,ανησυχούσα για τη μικρή.Ύστερα από σκέψη κ μέσα απο τη μεταξύ μας συζήτηση κατέληξα στο οτι ίσως ευθύνεται ένα σύνολο παραγόντων,απο τους οποίους άλλοι περισσότερο,άλλοι λιγότερο συνετέλεσαν στη διαιώνιση αυτής τη κατάστασης.Η ιδιοσυγκρασία της,η παλλινδόμηση,το σοκ της βάπτισης,η εγκυμοσύνη,η μείωση του γάλατος κ η προσπάθειά της για αύξηση της παραγωγής,5 δοντακια μαζεμένα,μια αρρώστια,μια μετακόμηση,ο νυχτερινός αποθηλασμός κ αναπλήρωση γευμάτων την ημέρα,ο μπαμπάς που λείπει όλη μέρα,ο χειμώνας κ η κλεισούρα σπιτι,η βαρεμάρα και γενικότερα οι ψυχολογικοί μηχανισμοί που όπως σωστά επισημαίνει η Μπεμπύλα10 είναι δύσκολο να είμαστε πάντα σε θέση να κατανοούμε..ιδίως όταν πρόκειται για ένα βρέφος που δεν έχει τρόπο να επικοινωνήσει.

Το επόμενο λοιπόν ζήτημα που με απασχόλησε είναι το πώς να αντιμετωπίσω το πρόβλημά μας.Να της το κόψω μαχαίρι δε θα το κάνω,για την ψυχολογία της όπως ειχα πει κ για να μην το συνδέσει αρνητικά με το νέο μωρό.Μάλλον θα συνεχίσω να προσπαθώ όσο με παίρνει να την ξεγελάω με άλλους τρόπους,να ελαττώσει τη διάρκεια τουλάχιστον των θηλασμών.

Νομίζω πως,αφού μαγικό ραβδάκι δεν υπάρχει να λύσουμε όλα τα προβλήματα ταυτόχρονα,τουλάχιστον προσπαθούμε να βρισκουμε μικρές λύσεις κάθε φορά που απαιτούν αμοιβαιους συμβιβασμούς από όλα τα μέλη μιας οικογένειας.

Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον κ τις απαντήσεις σας.

 

Συμφωνώ με τη Μπεμπούλα10 στο οτι ο θηλασμός είναι ο πιο γρήγορος κ αποτελεσματικός τρόπος να ηρεμεί το παιδι.Ιδίως όταν συγκρίνω με το γιο μου που δε θήλαζε είναι η μέρα με τη νύχτα!Σε δόντια,αρρώστιες ακόμα κ στην απλή καθημερινότητα έπρεπε να κάνω τούμπες για να ηρεμώ τον γιο μου κ πάλι δε τα κατάφερνα κ ήταν μόνιμα γκρινιάρης,ενώ της μικρής της αρκούσε ο θηλασμός κ τις υπόλοιπες ώρες που δε θηλάζει είναι ένα ήρεμο κ χαρούμενο παιδί.

E ας μην τα αποδίδουμε όλα στο θηλασμό. Δεν είναι πανάκεια. Έγκειται και στην ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού.

Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον κ τις απαντήσεις σας.

 

Συμφωνώ με τη Μπεμπούλα10 στο οτι ο θηλασμός είναι ο πιο γρήγορος κ αποτελεσματικός τρόπος να ηρεμεί το παιδι.Ιδίως όταν συγκρίνω με το γιο μου που δε θήλαζε είναι η μέρα με τη νύχτα!Σε δόντια,αρρώστιες ακόμα κ στην απλή καθημερινότητα έπρεπε να κάνω τούμπες για να ηρεμώ τον γιο μου κ πάλι δε τα κατάφερνα κ ήταν μόνιμα γκρινιάρης,ενώ της μικρής της αρκούσε ο θηλασμός κ τις υπόλοιπες ώρες που δε θηλάζει είναι ένα ήρεμο κ χαρούμενο παιδί.Εκτός απο τις φορές που προσπαθώ να αποφύγω να θηλάσω!Εκεί δεν ηρεμεί με τίποτα κ βλέπω οτι είναι πολυ πιο εύκολο τελικά να ενδώσω(ιδιως λογω της εγκυμοσύνης μου)απο το να ''τσακώνομαι'' μαζι της κ να προσπαθώ μάταια να βρω άλλους τρόπους.

 

Απο την άλλη συμφωνώ κ με τη Νιki81 στο οτι πρακτικά δε μπορω να θηλάζω όλη μέρα.Μπορώ να βάλω τις δικές μου ανάγκες πισω,του άντρα μου ή του σπιτιού,μπορώ να στριμώξω κάπως κ του 4χρονου γιου μου,αλλά με το μωρό τι θα κάνω?Να το θηλάζω ταυτόχρονα ναι,αλλά να το κοιμίζω?Να το κρατάω αυτά τα ατελείωτα μισάωρα μετά το γεύμα ορθιο περα-δώθε?(λογω πιθανής παλλινδρόμησης,κολικών κτλ)

 

Tο καλύτερο λοιπόν για όλους θα ήταν μια κατάσταση όπου η μικρή θα θήλαζε όποτε είχε ανάγκη για 5'-10' κ θα ηρεμούσε.Αυτό όμως δεν ισχύει.Αρχικά προσπάθησα να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό επειδή εκτός του οτι με κούραζε,ανησυχούσα για τη μικρή.Ύστερα από σκέψη κ μέσα απο τη μεταξύ μας συζήτηση κατέληξα στο οτι ίσως ευθύνεται ένα σύνολο παραγόντων,απο τους οποίους άλλοι περισσότερο,άλλοι λιγότερο συνετέλεσαν στη διαιώνιση αυτής τη κατάστασης.Η ιδιοσυγκρασία της,η παλλινδόμηση,το σοκ της βάπτισης,η εγκυμοσύνη,η μείωση του γάλατος κ η προσπάθειά της για αύξηση της παραγωγής,5 δοντακια μαζεμένα,μια αρρώστια,μια μετακόμηση,ο νυχτερινός αποθηλασμός κ αναπλήρωση γευμάτων την ημέρα,ο μπαμπάς που λείπει όλη μέρα,ο χειμώνας κ η κλεισούρα σπιτι,η βαρεμάρα και γενικότερα οι ψυχολογικοί μηχανισμοί που όπως σωστά επισημαίνει η Μπεμπύλα10 είναι δύσκολο να είμαστε πάντα σε θέση να κατανοούμε..ιδίως όταν πρόκειται για ένα βρέφος που δεν έχει τρόπο να επικοινωνήσει.

 

Το επόμενο λοιπόν ζήτημα που με απασχόλησε είναι το πώς να αντιμετωπίσω το πρόβλημά μας.Να της το κόψω μαχαίρι δε θα το κάνω,για την ψυχολογία της όπως ειχα πει κ για να μην το συνδέσει αρνητικά με το νέο μωρό.Μάλλον θα συνεχίσω να προσπαθώ όσο με παίρνει να την ξεγελάω με άλλους τρόπους,να ελαττώσει τη διάρκεια τουλάχιστον των θηλασμών.

Νομίζω πως,αφού μαγικό ραβδάκι δεν υπάρχει να λύσουμε όλα τα προβλήματα ταυτόχρονα,τουλάχιστον προσπαθούμε να βρισκουμε μικρές λύσεις κάθε φορά που απαιτούν αμοιβαιους συμβιβασμούς από όλα τα μέλη μιας οικογένειας.

Νομίζω έχεις απαντήσει μόνη σου σε όλα!

Με το καλο το νέο μέλος κι υπομονή!

Προσπάθησε να κανεις και τα τεχνάσματα "μετράω μέχρι το 20 και τοτε στοπ το γάλα".

Έχεις κάποιο άτομο να την παει βόλτα; Να έρχεται να την απασχολεί;

Τι να μην αποδώσω στο θηλασμο? Το οτι η μικρη όταν πονάει ηρεμεί με το θηλασμό? Κ που να το αποδώσω στο οτι ηρεμεί μετα το θηλασμό? με την ίδια την πρόταση αυτοαναιρείσαι νομιζω!

Έχεις δει κανένα παιδάκι να έχει μόλις φάει,να χτυπήσει άσχημα,να ουρλιάζει,το καρούμπαλο να φουσκώνει,να του δώσεις μπουκάλι κ οχι μόνο να δεχτει να φάει(το πιο πιθανό να στο εκσφενδονίσει με τον πόνο του!) αλλά να του περάσει ο πόνος κ να σου χαμογελάει με ένα τεράστιο καρούμπαλο? Δεν το νομίζω!

Με τον θηλασμό αυτό συμβαίνει,κ δεν υπερβάλλω,όσες μανούλες θηλάζουν το γνωρίζουν,κ εμένα μου φαινόταν περίεργο όταν τα άκουγα,ελεγα τι εχει,φάρμακο μέσα?αλλά να που τα έζησα..Κ έζησα παλλινδρόμηση κ στα 2 παιδιά μου,με τη διαφορά οτι το ένα δε ξέραμε πως να το ηρεμήσουμε 9 μήνες(φυσικό,φαντάσου να κάνεις εσύ εμετό όλη την ώρα κ να πονάς,ποσο μάλιστα ένα μωρό που δε καταλαβαίνει,πώς να το διαχειριστεί?) Ενώ η μικρή πονούσε κ την έβγαζε στο στήθος χωρίς κλάματα.

Ένα μωρό που πονάει τόσους μήνες,που δε κοιμάται απτον πόνο, λογικό δεν είναι να έχει μεταμορφωθεί σε ένα γκρινιάρικο κ δύσκολο μωρό? Ενώ στο άλλο που όταν πονούσε ο θηλασμός την ηρεμούσε,φαντασου όταν δεν πονούσε κ θήλαζε τι χαρά μπορεί να της προσέφερε! Που να αποδώσω λοιπόν αυτή τη χαρά?

Νομίζω έχεις απαντήσει μόνη σου σε όλα!

 

Με το καλο το νέο μέλος κι υπομονή!

 

Προσπάθησε να κανεις και τα τεχνάσματα "μετράω μέχρι το 20 και τοτε στοπ το γάλα".

Έχεις κάποιο άτομο να την παει βόλτα; Να έρχεται να την απασχολεί;

Έχω τον άντρα μου όποτε δε δουλεύει,κ τη μάνα μου,η οποία κανονικά μένει Αθήνα αλλά έρχεται κ μένει για μεγάλα διαστήματα στην Πάτρα σε μια γκαρσονιέρα που έχει για να μας βοηθάει όποτε μπορει.Έχει προβλήματα υγείας κ δε μπορώ να την πολυφορτώνω.Άλλωστε κ που να πρωτοβοηθήσει!

Πάντως 2-3 φορές που την πήγε παιδική χαρά ξεχάστηκα 2 ωρίτσες απο θηλασμό! Όταν ήρθε πάντως περιττο να σου πω οτι έπεσε με τα μούτρα!

Τι να μην αποδώσω στο θηλασμο? Το οτι η μικρη όταν πονάει ηρεμεί με το θηλασμό? Κ που να το αποδώσω στο οτι ηρεμεί μετα το θηλασμό? με την ίδια την πρόταση αυτοαναιρείσαι νομιζω!

 

Έχεις δει κανένα παιδάκι να έχει μόλις φάει,να χτυπήσει άσχημα,να ουρλιάζει,το καρούμπαλο να φουσκώνει,να του δώσεις μπουκάλι κ οχι μόνο να δεχτει να φάει(το πιο πιθανό να στο εκσφενδονίσει με τον πόνο του!) αλλά να του περάσει ο πόνος κ να σου χαμογελάει με ένα τεράστιο καρούμπαλο? Δεν το νομίζω! Που να αποδώσω λοιπόν αυτή τη χαρά?

Συμφωνώ απόλυτα!!!

Μπράβο σου που υποστηρίζεις τον θηλασμό μετά από την ''ταλαιπωρία'' (συγνώμη για την λέξη) που περνάς! Εύχομαι να ξεπεράσετε γρήγορα και ανώδυνα αυτή τη φάση και να υποδεχθείτε με χαρά το νέο μέλος της οικογένειας σας!

Φιλικά.

Πρεπει εσυ πρωτα απόλα να αποφασισεις τι θελεις ν κανεις και να το προσπαθησεις χωρις πισωγυρισματα και με πολυ πολυ τρυφεροτητα.ειναι αδικο για τα παιδακια να τα ταλαιπωρουμε για να αποθηλασουν...εμεις τους μαθαμε το θηλασμο...δε φταινε αυτα σε κατι.Δεδομενης της εγκυμοσυνης σου ισως θα επρεπε να περιμενεις λιγο να δεις πως θα αντιδρασει με το νε μωρακι και αναλογως να πραξεις...αν και για μενα ετσι κι αλλιως η διαρκεια πρεπει να μειωθει.Πρεπει να το βοηθησεις ομως...να εισαι σταθερη στις αποφασεις σου ...ηρεμη και γλυκεια.Και να της μιλας συνεχως...να της εξηγεις καθε φορα ξανα και ξανα με κατανοητα για εκεινη επιχειρηματα τα παντα...πιστεψε με ειναι σε μια ηλικια που καταλαβαινει τα παντα...μπορεις να συνενοηθεις ανετα.Αληθεια τις μερες που θα εισαι στο μαιευτηριο τι θα κανεις με το θηλασμο της?

Τι να μην αποδώσω στο θηλασμο? Το οτι η μικρη όταν πονάει ηρεμεί με το θηλασμό? Κ που να το αποδώσω στο οτι ηρεμεί μετα το θηλασμό? με την ίδια την πρόταση αυτοαναιρείσαι νομιζω!

 

Έχεις δει κανένα παιδάκι να έχει μόλις φάει,να χτυπήσει άσχημα,να ουρλιάζει,το καρούμπαλο να φουσκώνει,να του δώσεις μπουκάλι κ οχι μόνο να δεχτει να φάει(το πιο πιθανό να στο εκσφενδονίσει με τον πόνο του!) αλλά να του περάσει ο πόνος κ να σου χαμογελάει με ένα τεράστιο καρούμπαλο? Δεν το νομίζω!

Με τον θηλασμό αυτό συμβαίνει,κ δεν υπερβάλλω,όσες μανούλες θηλάζουν το γνωρίζουν,κ εμένα μου φαινόταν περίεργο όταν τα άκουγα,ελεγα τι εχει,φάρμακο μέσα?αλλά να που τα έζησα..Κ έζησα παλλινδρόμηση κ στα 2 παιδιά μου,με τη διαφορά οτι το ένα δε ξέραμε πως να το ηρεμήσουμε 9 μήνες(φυσικό,φαντάσου να κάνεις εσύ εμετό όλη την ώρα κ να πονάς,ποσο μάλιστα ένα μωρό που δε καταλαβαίνει,πώς να το διαχειριστεί?) Ενώ η μικρή πονούσε κ την έβγαζε στο στήθος χωρίς κλάματα.

Ένα μωρό που πονάει τόσους μήνες,που δε κοιμάται απτον πόνο, λογικό δεν είναι να έχει μεταμορφωθεί σε ένα γκρινιάρικο κ δύσκολο μωρό? Ενώ στο άλλο που όταν πονούσε ο θηλασμός την ηρεμούσε,φαντασου όταν δεν πονούσε κ θήλαζε τι χαρά μπορεί να της προσέφερε! Που να αποδώσω λοιπόν αυτή τη χαρά?

Παιζει ρολο και η ιδιοσυγρασια του παιδιου.Εμενα ο πρωτος μου ηταν αυτο που περιγραφεις...πρεζακι με το θηλασμο...οτι και να ειχε περναγαν ολα με το θηλασμο...μεγιστη παρηγορια και εξαρτηση.Δεν υπηρξε ποτε φορα να του δωσω να θηλασει και να αρνηθει.εννοειται ειχα καταβολευτει.

Ο δευτερος ομως καμια σχεση...θηλαζει μονο οταν πειναει.Οποια αλλη στιγμη τον βαλεις να θηλασει αρνειται πεισματικα...με εχει ταλαιπωρησει αρκετα με το θηλασμο.Θελει αγκαλιτσα και βολτα...ετσι ηρεμει...αυτο του αρεσει...ετσι κοιμαται ...ετσι παρηγοριεται.