ενοχληση μαμας κατα το θηλασμο

Θηλαζω το μωρο μου 23 μηνες και εχω σκοπο να το θηλασω οσο αυτο επιθυμει.

Μεχρι και πριν μια εβδομαδα δεν ειχα αισθανθει ποτε δυσαρεστα κατα τη διαρκεια του θηλασμου.Πολλες φορες με επαιρνε και ο υπνος οσο θηλαζε το μωρο.

Τις τελευταιες μερες ομως, νιωθω περιεργα οσο θηλαζει το αγορακι μου.Με γαργαλαει, μου δημιουργει εκνερισμο και πιανω τον εαυτο μου να ανυπομονει να τελειωσει το μωρο.Δεν αισθανομαι να καταπινει οπως λιγο καιρο πριν, μου φαινεται οτι περισσοτερο πιπιλαει.Και αυτη η κινηση που κανει με γαργαλαει και μου δημιουργει εκνερισμο.

Υπαρχει περιπτωση να αλλαξε κατι στον τροπο που θηλαζει μετα απο τοσους μηνες?Τι μπορει να συμβαινει?Το ξερω οτι το γαλα δεν κοβεται ετσι απλα μετα απο τοσο καιρο ουτε και οι θηλασμοι εχουν μειωθει (ειναι 4-5 την ημερα).

Ευχαριστω εκ των προτερων!!!!

Μηπως εισαι εγκυος?

Ετσι αισθανομαι εγω καμποσους μηνες,ειδικα τους τωρα που ειμαι στον 8ο χειροτερεψε,ανυπομονω να γεννησω να περασει αυτη η ευαισθησια στις θηλες.

Μηπως εισαι εγκυος?

Ετσι αισθανομαι εγω καμποσους μηνες,ειδικα τους τωρα που ειμαι στον 8ο χειροτερεψε,ανυπομονω να γεννησω να περασει αυτη η ευαισθησια στις θηλες.

Ευχαριστω για την απαντηση!!

Εγκυος δεν ειμαι γιατι αδιαθετησα πριν λιγες μερες.Δεν αισθανομαι πονο ειναι μια περιεργη αισθηση, θηλαζει αργα και αυτη η αργη κινηση που κανει το μωρο με γαργαλαει και μου δημιουργει νευρα.Ανυπομονω να τελειωσει ο θηλασμος.Μια βραδια που δυσκολευοταν να κοιμηθει και ηθελε να το κανει αυτο για πολυ ωρα τον απομακρυνα ,με ολεθρια αποτελεσματα, αρχισε να κλαει και δεν ηρεμουσε με τιποτα.Αλλα ειχα φτασει στα ορια μου και δεν αντεχα αλλο αυτο το πιπιλισμα.

Ποτε μεχρι τωρα δεν εχω αισθανθει ετσι.Κατι αλλαξε στον τροπο που θηλαζει.Και δεν προκειται για δικη μου επιθυμια να αποθηλασω γιατι δεν εχω σκοπο να αποθηλασω εγω το μωρο, αυτο θα αποφασισει ποτε θελει να σταματησει.

κι εγώ το αισθάνομαι αυτό. θηλάζουμε 14 μήνες τώρα και τελευταία, τα βράδυα κυρίως, αισθάνομαι αυτό ακριβως που λές! σε σημείο που θέλω να αλλάξω πλευρό (γιατί θηλάζουμε μόνο ξάπλα) και ο μικρός δεν αφήνει όμως το στήθος και δεν ξέρω τί να κάνω...οπότε κάνω υπομονή!!!!!!!!

δεν ξέρω ούτε εγώ πού μπορεί να οφείλετε αυτό,,,αλλά έγκυος δεν είμαι...!!!!

prune μήπως είναι λόγω της περιόδου σου? Εγώ έτσι περίπου αισθάνομαι τις μέρες εκείνες,λίγο πριν την περίοδο και κατά τη διάρκειά της, γίνεται πιο ευαίσθητο το στήθος και με ενοχλεί όταν νιώθω ότι απλώς πιπιλάει, προσπαθώ να την απομακρύνω.

prune μήπως είναι λόγω της περιόδου σου? Εγώ έτσι περίπου αισθάνομαι τις μέρες εκείνες,λίγο πριν την περίοδο και κατά τη διάρκειά της, γίνεται πιο ευαίσθητο το στήθος και με ενοχλεί όταν νιώθω ότι απλώς πιπιλάει, προσπαθώ να την απομακρύνω.

Δεν το ειχα σκεφτει οτι μπορει να σχετιζεται με την περιοδο.Μακαρι να ειναι αυτο και να σταματησει αυτο το φαινομενο.Αν και χθες ηταν η τελευταια μερα της περιοδου.Δε θα επρεπε σημερα να ειναι καλυτερα τα πραγματα?

Σημερα τραβηξα το μωρο ενω θηλαζε για να δω αν πινει γιατι αυτο το αργο πιπιλισμα με μπερδευει.Δεν μπορεσα να καταλαβω.

Δεν περιμενα ποτε να μου δημιουργηθουν τετοια συναισθηματα,να θελω να σταματησω το μωρο να θηλαζει.Αφου περασει λιγη ωρα νιωθω τυψεις και λεω οτι ημουν υπερβολικη αλλα οταν ερθει η ωρα του επομενου θηλασμου παλι μου δημιουργειται εκνευρισμος και θελω να τελειωσει γρηγορα.Και την νυχτα ειδικα ειναι ακομα χειροτερα γιατι ,συν ολων των αλλων, νυσταζω και δεν εχω πολυ υπομονη.

Τι να ειναι αυτο το πραγμα?

δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ακριβώς μου σταματάει εμένα αυτό, αλλά πιστεύω ότι μπορεί και να μου κρατάει και λίγες μετά. Κάνε λίγο ακόμα υπομονή, πιστεύω ότι αυτό θα είναι. κι εμένα μου περνάνε άσχημες σκέψεις απτο μυαλό εκείνες τις μέρες, έχω προσπαθήσει να την αφήσω να κλαίει μέσα στη νύχτα κι έχει έρθει ο άντρας μου να με συνεφέρει! Κι εγώ να κλαίω και να του λέω "δεν μπορώ άλλο, πονάω!!". Υπομονή, σίγουρα θα περάσει.

ίσως είναι συνδυασμός της παροδικής μείωσης της παραγωγής που έχω διαβάσει ότι συμβαίνει κατά τη διάρκεια της περιόδου και της ευαισθησίας στις θηλές. Αυτά τα 2 μαζί έχουν αυτό το αποτέλεσμα μάλλον. το μωρό θέλει να πιπιλήσει περισσότερο για να αυξήσει την παραγωγή κι εμείς ενοχλούμαστε πιο εύκολα.

δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ακριβώς μου σταματάει εμένα αυτό, αλλά πιστεύω ότι μπορεί και να μου κρατάει και λίγες μετά. Κάνε λίγο ακόμα υπομονή, πιστεύω ότι αυτό θα είναι. κι εμένα μου περνάνε άσχημες σκέψεις απτο μυαλό εκείνες τις μέρες, έχω προσπαθήσει να την αφήσω να κλαίει μέσα στη νύχτα κι έχει έρθει ο άντρας μου να με συνεφέρει! Κι εγώ να κλαίω και να του λέω "δεν μπορώ άλλο, πονάω!!". Υπομονή, σίγουρα θα περάσει.

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση Νανα, το ιδιο εγινε και σε μας εκεινο το βραδυ του πολυωρου πιπιλισματος.Τον εδωσα στον αντρα μου και του ειπα κοιμισε τον εσυ δεν αντεχω αλλο και το μωρο εκλαιγε απαρηγορητο γιατι του διεκοψα το πιπιλισμα, αλλα δεν αντεχα αλλο.Καθησα λιγο στο σαλονι, ηρεμησα και μετα τον ξαναπηρα αγκαλια και λιγο το κλαμα που ειχε ριξει, λιγο ο θηλασμος κοιμηθηκε και ασθανομουν ανακουφισμενη που δε θα χρειαζοταν να θηλασω για λιγες ωρες μεχρι να ξαναξυπνησει.

Ευχομαι να ειναι αυτο που λες και να επιστρεψουμε στην παλια μας κατασταση που τιποτα δε μας ενοχλουσε.Ισα ισα ηταν η ωραιοτερη στιγμη της μερας.!!!!

Αν θέλεις δες εδώ http://www.llli.org/llleaderweb/lv/lvaugsep03p90.html

Το είχα ζήσει αυτό, όταν τα παιδιά ήταν toddlers. Το ένιωσα περισσότερο ως συναισθηματική απομάκρυνση από τα παιδιά, όχι τόσο ως γαργαλητό στο σώμα.

Πιστεύω ότι ξεκίνησε από τη φάση που ήταν τα παιδιά, που κάναν τις ζουζουνιές τους. Όπως παλιότερα, όταν ήταν βρέφη, μου έβγαινε ενστικτωδώς το αίσθημα να τα αγκαλιάσω εκείνη την ώρα, όταν μεγάλωσαν και με "ζάλιζαν" δεν ερχόταν και ό,τι πιο φυσικό η αγκαλιά και ο θηλασμός. Ήταν και αρκετά μεγάλα εκείνη την εποχή (ξέρω βέβαια ότι το αρκετά είναι πάρα πολύ σχετικό) και επειδή εκείνο το διάστημα με το agitation κράτησε αρκετά, τελικά αποθηλάσαμε, χωρίς να ζοριστεί κανένας ιδιαίτερα. Απλά ήταν η κατάλληλη στιγμή για εμάς.

Η μικρή μου όμως συνέχισε να μην πίνει άλλο γάλα για κανένα χρόνο μετά και αυτό με πείραξε λιγάκι... Γύρω στο χρόνο μετά τον αποθηλασμό ήταν μεγάλη κοπέλα πια και μπορούσαμε να την πείσουμε με λόγια ότι το γάλα κάνει καλό κλπ κλπ.

Θέλω να πω ότι αν ο αποθηλασμός είναι ένα σενάριο αυτή τη στιγμή, καλό θα είναι να έχετε ένα εναλλακτικό πλάνο για το τι γάλα θα πίνει το παιδί και το γενικότερο πλάνο της διατροφής του. Κάποιοι μάλιστα λένε ότι μετά το ανθρώπινο γάλα δεν χρειάζεται και κάτι υποκατάστατο.

Όχι ότι προτείνω αποθηλασμό. Την εμπειρία μας έγραψα. Μπορεί πράγματι αυτό που νιώθεις να έχει σχέση με τον κύκλο και να είναι παροδικό. Σε εμάς δεν ήταν.

 

Ποτε μεχρι τωρα δεν εχω αισθανθει ετσι.Κατι αλλαξε στον τροπο που θηλαζει.

Μήπως θηλάζει πιο χαλαρά; κρατάει τη θηλή λίγο πιο έξω;

Μήπως θηλάζει πιο χαλαρά; κρατάει τη θηλή λίγο πιο έξω;

Nαι, Αγλαια, αυτο ισχυει.Κραταει τη θηλη λιγο πιο εξω και ασυναισθητα πηγαινα εγω πιο κοντα του και το μωρο παλι απομακρυνοταν.

Αυτο γιατι συμβαινει?

Μήπως τελικά όντως το έχει πλέον δει το στήθος σου κυρίως σαν πιπίλα, ακόμα και μετά που έχει χορτάσει? Γνώμη μου είναι όταν θα αντιληφθείς ότι έχει φάει αυτό που θέλει και αρχίζει σιγά σιγά να πιπιλάει, σιγά σιγά και σταδιακά κάθε φορά να το απομακρύνεις από το στήθος σου για να μάθει να αποκοιμιέται και μόνο του -στην περίπτωση που δεν μπορεί να κοιμηθέι χωρίς το πιπίλισμα αυτό-

μου συνεβει στον 1,5 χρονο που θηλαζα την κορη μου.Φτασαμε μεχρι τα 2 Ηταν πιο πολυ δικη μου συναισθηματικη κουραση πιστευω.Αρχισα να εκνευριζομαι και να ανυπομονω να τελειωσει.Την ωρα του υπνου φυσικα αφου ειχε πιει γαλα αρχιζε το πιπιλισμα..Αυτο που λεει η αγλαια.Πιπιλαγε στην ακρη της θηλης...πολυυυυυυυυυυ σπαστικο..Και μολις μου το εκανε και ο μπεμπης..Ερεθιζοντε οι θηλες ετσι και ποναει..Οταν συμβαινει αλλαζω στηθος συνεχεια μεχρι να κοιμηθει.Δεν γινεται και κατι αλλο.

Κι εμείς εδώ, αν και δεν κάνει αυτό. Απλά μερικές φορές με ενοχλεί και μόνο το ότι θηλάζει. Ιδίως οι συχνές εναλλαγές και το κυριότερο παιχνίδι με την άλλη θηλή που τον πιάνει αμόκ. Ξέρω γιατί τα κάνει, αλλά ώρες ώρες δεν το αντέχω καθόλου.

Σίγουρα οι μέρες με δικά μου ορμονικά σκαμπανεβάσματα είναι πιο δύσκολες, αλλά τελευταία μου συμβαίνει συχνά. Βέβαια είμαι πολύ κουρασμένη και σωματικά και ψυχολογικά και δέχομαι και τρομερές πιέσεις να αποθηλάσω.

Αν θέλεις δες εδώ http://www.llli.org/llleaderweb/lv/lvaugsep03p90.html

Το διαβασα..οσες δεν το διαβασατε ριξτε μια ματια.Ειδα τον εαυτο μου σε καποιες μαρτυριες..

Κανω και ενα κοπι

Αυτό το έχω νιώσει κι εγώ κάποιες λιγες φορές κ όντως είναι φορές που πιάνει την θηλή χαμηλά κ με ενοχλούν τα δόντια μάλλον...ενώ την βάζω σωστά στο στήθος εκείνη δεν το δέχεται κ πετάει την θηλή προς τα έξω...

Οντώς εκείνη την ώρα σε πιάνει απίστευτος εκνευρισμός...μια δυο φορές κι εγώ σταμάτησα απότομα...δεν αντεχα άλλο αυτή την αίσθηση...

Αυτό όμως που λέει η miriki είναι ένα αλλο θέμα που με εκνευρίζει....να πιέζει με τα νύχια της την άλλη θηλή σιγα σιγα πετσούλα πετσούλα :|σαν μαρτύριο...κ δεν δέχεται με τίποτα να της πάρεις το χέρι από κει..αρχίζει κ ουρλιάζει κι ας της 'εχω εξηγήσει άπειρες φορές οτί η μανούλα πονάει κτλ...ευτυχως που δεν το κάνει πάντα

Nαι, Αγλαια, αυτο ισχυει.Κραταει τη θηλη λιγο πιο εξω και ασυναισθητα πηγαινα εγω πιο κοντα του και το μωρο παλι απομακρυνοταν.

 

Αυτο γιατι συμβαινει?

Δεν γνωρίζω το γιατί, ξέρω όμως ότι συμβαίνει και δεν είναι τόσο σπάνιο. Συμβαίνει συνήθως με τα μεγαλύτερα παιδιά, μετά το χρόνο. Δεν το κάνουν συνέχεια, συνήθως κάποιες στιγμές που θηλάζουν με μικρότερη ένταση, που παρηγοριούνται, που χαλαρώνουν.

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εκπαιδεύσεις το παιδί να μην το κάνει. Του εξηγείς σταθερά ότι σε ενοχλεί και του ζητάς να αλλάξει τον τρόπο που πιάνει το στήθος.

Δεν γνωρίζω το γιατί, ξέρω όμως ότι συμβαίνει και δεν είναι τόσο σπάνιο. Συμβαίνει συνήθως με τα μεγαλύτερα παιδιά, μετά το χρόνο. Δεν το κάνουν συνέχεια, συνήθως κάποιες στιγμές που θηλάζουν με μικρότερη ένταση, που παρηγοριούνται, που χαλαρώνουν.

 

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εκπαιδεύσεις το παιδί να μην το κάνει. Του εξηγείς σταθερά ότι σε ενοχλεί και του ζητάς να αλλάξει τον τρόπο που πιάνει το στήθος.

Ευχαριστω παρα πολυ για την απαντση Αγλαια!!Ευχαριστω και ολες τις μανουλες που απαντησαν, με βοηθησατε παρα πολυ!!

Δεν ξερω αν οφειλεται στο γεγονος οτι διαβασα ολα αυτα που μου γραψατε αλλα σημερα η ενοχληση ηταν πιο ηπια.Σαν να το εκλογικευσα μεσα μου λιγο ολο αυτο που συμβαινει και να με πειραξε λιγοτερο.Συν οτι επιανε τη θηλη λιγο καλυτερα το μωρο.

Τωρα το βραδυ παντως δεν ηθελε να θηλασει για να κοιμηθει, προτιμησε τον μπαμπα του (η πλακα ειναι οτι ζηταγε γαλα απο τον μπαμπα αλλα συμβιβαστηκε στο τελος με ενα παραμυθι).Πρωτογνωρες συμπεριφορες.

Κατι που εκανα και με βοηθησε ηταν οτι παρακολουθουσα τηλεοραση ενω θηλαζε το μεσημερι και ετσι καπως ειχε φυγει το μυαλο μου απο το θηλασμο.

Γεια σας και από μένα.

Ο γιος μου είναι 21 μηνών και βιώσα και εγώ κάποιες στιγμές αυτή την δυσάρεστη αίσθηση σε σημείο να αναρωτιέμαι αν θέλω να αποθηλάσω.

Τελικά όταν μ' ενοχλεί του λέω "πιο απαλά" και επαναλαμβάνει κι εκείνος "απαλά" και προσέχει περισσότερο.

Γεια σας και από εμένα.

Παρόμοια εμπειρία, η μικρή 20,5 μηνών και θηλάζει ακόμη. Θέλω απεγνωσμένα να το κόψω αλλά κάνω υπομονή... Υπάρχουν στιγμές που εκνευρίζομαι απίστευτα, συνήθως μέσα στη νύχτα Κοιμόμαστε και οι 3 μαζί στο κρεβάτι, ξυπνάει πάντα -μα πάντα- κλαίγοντας, (γιατί άραγε έτσι αυτό το παιδί, ούτε μαζί μας δεν αισθάνεται σιγουριά?), ζητάει με-με, (αλλά στην ουσία δεν θηλάζει) με ενοχλεί, με πονάει, θηλάζει από το ένα στήθος, θέλει να τσιμπάει με το χέρι της το άλλο, της μιλάω, της λέω να το αφήσει γιατί η μαμά πονάει, εκείνη τραβάει το χέρι της αλλά μόνο για 2-3 δευτερόλεπτα και το επαναφέρει... Και κάπου εκεί θυμώνω, τις γυρίζω πλάτη, φωνάζω στον πατέρα της να αναλάβει αυτός, η μικρή τσιρίζει, ξυπνάμε όλη την οικοδομή, και πάλι από την αρχή...

Επίσης, πρόβλημα είναι και ότι η μικρή δεν μιλάει ακόμη, και δεν καταλαβαίνει και πολλά που της λέω, είναι και αυτός ένας λόγος που με εκνευρίζει, γιατί μιλάω στον αέρα...

Και να φανταστείς ότι υπάρχουν άτομα που μου λένε ότι δε σταματάω το θηλασμό επειδή το απολαμβάνω!!!

Όχι απλά δεν το απολαμβάνω, αλλά μου δημιουργεί εκνευρισμό. Δεν μπορώ άλλο. Και συνεχίζω να κάνω υπομονή για να μην της προκαλέσω τραύματα με ξαφνικό αποθηλασμό. Ας βάλει ο Θεός το χεράκι του.

Γεια σας και από εμένα.

Παρόμοια εμπειρία, η μικρή 20,5 μηνών και θηλάζει ακόμη. Θέλω απεγνωσμένα να το κόψω αλλά κάνω υπομονή... Υπάρχουν στιγμές που εκνευρίζομαι απίστευτα, συνήθως μέσα στη νύχτα Κοιμόμαστε και οι 3 μαζί στο κρεβάτι, ξυπνάει πάντα -μα πάντα- κλαίγοντας, (γιατί άραγε έτσι αυτό το παιδί, ούτε μαζί μας δεν αισθάνεται σιγουριά?), ζητάει με-με, (αλλά στην ουσία δεν θηλάζει) με ενοχλεί, με πονάει, θηλάζει από το ένα στήθος, θέλει να τσιμπάει με το χέρι της το άλλο, της μιλάω, της λέω να το αφήσει γιατί η μαμά πονάει, εκείνη τραβάει το χέρι της αλλά μόνο για 2-3 δευτερόλεπτα και το επαναφέρει... Και κάπου εκεί θυμώνω, τις γυρίζω πλάτη, φωνάζω στον πατέρα της να αναλάβει αυτός, η μικρή τσιρίζει, ξυπνάμε όλη την οικοδομή, και πάλι από την αρχή...

Επίσης, πρόβλημα είναι και ότι η μικρή δεν μιλάει ακόμη, και δεν καταλαβαίνει και πολλά που της λέω, είναι και αυτός ένας λόγος που με εκνευρίζει, γιατί μιλάω στον αέρα...

Και να φανταστείς ότι υπάρχουν άτομα που μου λένε ότι δε σταματάω το θηλασμό επειδή το απολαμβάνω!!!

Όχι απλά δεν το απολαμβάνω, αλλά μου δημιουργεί εκνευρισμό. Δεν μπορώ άλλο. Και συνεχίζω να κάνω υπομονή για να μην της προκαλέσω τραύματα με ξαφνικό αποθηλασμό. Ας βάλει ο Θεός το χεράκι του.

Η κουραση και η νυστα δυσκολευουν πολυ τα πραγματα.Βεβαια ακουω και για παιδακια που ζητανε γαλα μεσα στη νυχτα και δε θηλαζουν και παλι η μαμα χανει τον υπνο της για να ετοιμασει το γαλα.

Αυτο με τις τσιριδες μεσα στη νυχτα το εχουμε ζησει πολλες φορες που αργω να ανταποκριθω στο καλεσμα για γαλα με την ελπιδα οτι θα ξανακοιμηθει και θα το ξεχασει.

Οσο και να ταλαιπωρουμαι παντως η ιδεα του αποθηλασμου με στεναχωρει.Ο θηλασμος ηταν η πραγματικοτητα μας τοσο καιρο και δεν ξερω αλλο τροπο να μεγαλωνω αυτο το μωρο παρα θηλαζοντας.

Βεβαια τωρα κανει ελαχιστους σε σχεση με το παρελθον και τωρα που ειναι κρυωμενος και τον ενοχλει η μυτη του κανει ακομα λιγοτερους.Οσο και να με ταλαιπωρει καποιες φορες, η ιδεα οτι μπορει να φτανουμε στο τελος δεν με ικανοποιει καθολου.

Καλα κουραγια σε ολες τις μανουλες.Μονο αυτες ξερουν τι περνανε.

υγ:μια δυσκολη νυχτα τις περισσοτερες φορες δεν μοιαζει σαν ονειρο την επομενη μερα?Σα να το εζησε καποιος αλλος.Αυτο προσπαθω να σκεφτομαι οταν εχουμε βραδυνα καμωματα.

Υπάρχουν στιγμές που εκνευρίζομαι απίστευτα, συνήθως μέσα στη νύχτα Κοιμόμαστε και οι 3 μαζί στο κρεβάτι, ξυπνάει πάντα -μα πάντα- κλαίγοντας, (γιατί άραγε έτσι αυτό το παιδί, ούτε μαζί μας δεν αισθάνεται σιγουριά?), ζητάει με-με, (αλλά στην ουσία δεν θηλάζει) με ενοχλεί, με πονάει, θηλάζει από το ένα στήθος, θέλει να τσιμπάει με το χέρι της το άλλο, της μιλάω, της λέω να το αφήσει γιατί η μαμά πονάει, εκείνη τραβάει το χέρι της αλλά μόνο για 2-3 δευτερόλεπτα και το επαναφέρει... Και κάπου εκεί θυμώνω, τις γυρίζω πλάτη, φωνάζω στον πατέρα της να αναλάβει αυτός, η μικρή τσιρίζει, ξυπνάμε όλη την οικοδομή, και πάλι από την αρχή...

.

Αυτη τη συμπεριφορα ειχε η κορη μου μεχρι και 3 μηνες πριν,ξεκινησε γυρω στο χρονο να ασχολητε με την αλλη θηλή και σταματησε στους 32 μηνες περιπου .

Κατα τ'αλλα ο χαρακτηρας και αυτα που γραφεις τα κανει ακομα η κορη μου καμια φορα ξυπναει κλαιγοντας,κι ας κοιμομαστε μαζι,ειναι πεισματαρα και ξεροκεφαλη.

Ισως να την εχουμε κακομαθει κι εμεις,τι να πω,ειμαστε αυστηροι μαζι της αλλα παλι του κεφαλιου της κανει .

Η πεθερα μου λεει οτι ο αντρας μου ηταν ετσι παιδι...

Κανω υπομονη οτι μεγαλωνοντας θα ηρεμησει λιγο,τωρα με τον ερχομο του μωρου δεν σου κρυβω οτι με εχει λουσει κρυος ιδρωτας για το πως θα αντιδρασει και τι συμπεριφορα θα εχει απεναντι στο μωρο,ο θεος να βαλει το χερι του.

Το παιδι μου ειναι πολυ απαιτητικο και δεν ξερουμε πως να αντιδρασουμε ωρες ωρες.

Στα γραφω για να μην νομιζεις οτι εισαι ''μονη σου'',εγω παντως ''ανακουφιστηκα''διαβαζοντας το μηνυμα σου γιατι απ''οτι βλεπω δεν εχω μονο εγω ''δυσκολο'' παιδι.

Η κουραση και η νυστα δυσκολευουν πολυ τα πραγματα.Βεβαια ακουω και για παιδακια που ζητανε γαλα μεσα στη νυχτα και δε θηλαζουν και παλι η μαμα χανει τον υπνο της για να ετοιμασει το γαλα.

 

Αυτο με τις τσιριδες μεσα στη νυχτα το εχουμε ζησει πολλες φορες που αργω να ανταποκριθω στο καλεσμα για γαλα με την ελπιδα οτι θα ξανακοιμηθει και θα το ξεχασει.

 

Οσο και να ταλαιπωρουμαι παντως η ιδεα του αποθηλασμου με στεναχωρει.Ο θηλασμος ηταν η πραγματικοτητα μας τοσο καιρο και δεν ξερω αλλο τροπο να μεγαλωνω αυτο το μωρο παρα θηλαζοντας.

 

Βεβαια τωρα κανει ελαχιστους σε σχεση με το παρελθον και τωρα που ειναι κρυωμενος και τον ενοχλει η μυτη του κανει ακομα λιγοτερους.Οσο και να με ταλαιπωρει καποιες φορες, η ιδεα οτι μπορει να φτανουμε στο τελος δεν με ικανοποιει καθολου.

 

Καλα κουραγια σε ολες τις μανουλες.Μονο αυτες ξερουν τι περνανε.

 

υγ:μια δυσκολη νυχτα τις περισσοτερες φορες δεν μοιαζει σαν ονειρο την επομενη μερα?Σα να το εζησε καποιος αλλος.Αυτο προσπαθω να σκεφτομαι οταν εχουμε βραδυνα καμωματα.

Κοιμάται μόνος του, στο δωμάτιό του? Διότι εμένα η μικρή είναι μαζί μας πλέον, εδώ και 4 μήνες διότι είχαμε γίνει κουδούνια, δεν κοιμόταν όλη νύχτα και αποφασίσαμε να τη φέρουμε στο κρεβάτι μας για να κομόμαστε λιγάκι.

Εν πάση περιπτώση, το πρόβλημά μου δεν είναι ότι μου κόβει τον ύπνο.

Το πρόβλημα είναι δικό μου, ψυχολογικό, σωματικό, δεν ξέρω... Κάποιος μου πρότεινε να πάω τη μικρή σε παιδοψυχολόγο να δούμε αν της φταίει κάτι και συμπεριφέρεται έτσι αλλά μάλλον εγώ χρειάζομαι τον ψυχολόγο...

Λέτε να περνάω επιλόχειο μετά τόσο καιρό?