ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΖΥΓΙΟ, ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ;

Γειά σας και συγχαρητήρια για την ενημέρωση που μας προσφέρετε. Είμαι μητέρα ενός κοριτσιού 7 μηνών σχεδόν, την οποία και θηλάζω αποκλειστικά από την πρώτη ημέρα της γέννησής της. Τον τελευταίο μήνα βάλαμε στη διατροφή μας μόνο τα φρούτα, ούτε βανίλιες, ούτε ρυζάλευρο, τίποτα. Και όλα αυτά σε συνεννόηση με τον σύζυγο, σε μια κοινή προσπάθεια να προσφέρουμε το καλύτερο και ότι πιο φυσικό στο μωρό μας.

Οι μεταξύ μας σχέσεις όμως κλονίστηκαν σημαντικά τον τελευταίο μήνα, με αποτέλεσμα να αναγκαστούμε να ακολουθήσουμε τον δρόμο του διαζυγίου, δυστυχώς με αντιδικία. Η μόνη διαφορά μας ήταν στο θέμα της επικοινωνίας, ο πρώην σύζυγος ζήτησε να παίρνει το βρέφος για διανυκτέρευση, απαξιώνοντάς με και ο ίδιος και ο δικηγόρος του όσον αφορά το θέμα του θηλασμού. Μέχρι στιγμής έχει γίνει το δικαστήριο για τα ασφαλιστικά μέτρα, όπου εγώ ζητάω να έρχεται και να βλέπει το παιδί παρουσία μου, έτσι ώστε να μην διαταράξουμε τους θηλασμούς του, αλλά και τη γενικότερη ρουτίνα του, η οποία είναι τόσο αναγκαία για τα βρέφη. Περιμένω την απόφαση του δικαστηρίου και σύμφωνα με τον δικηγόρο μου θα ακολουθήσει αγωγή.

Ζητάω τη βοήθειά σας για το που μπορώ να απευθυνθώ, τι μπορώ να κάνω, τι θα μπορούσα να προσκομίσω στο επόμενο δικαστήριο, έτσι ώστε να προφυλάξω το μωρό μου από ένα δυσμενές αποτέλεσμα.

Ο σκοπός μου ήταν να θηλάσω το μωρό μου για όσο αυτό το επιθυμεί, και 2 και 3 χρόνια αν χρειαστεί, πράγμα το οποίο ο πρώην σύζυγος το ήξερε, οπότε δεν χρησιμοποιώ το θηλασμό έτσι ώστε να εμποδίσω την επικοινωνία μαζί του.

Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει κάποιος νόμος, ο οποίος να προστατεύει το θηλασμό, εκλιπαρώ για βοήθεια.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Μια θηλάζουσα μητέρα.

Καλή σου μέρα! Δεν μπορώ να σε βοηθήσω στο καθαρά νομικό κομμάτι. Απλά, σκέφτομαι ότι, όπως τα περιγράφεις, ο σύζυγός σου θέλει κι εκείνος το καλό του παιδιού σας, όμως τώρα βρίσκεται στη φάση που θέλει να κερδίσει τη "μάχη", να περάσει το δικό του. Νομίζω πως ακόμα και αν το δικαστήριο λάβει την απαράδεκτη απόφαση να χωρίσει το θηλάζον βρέφος από τη μητέρα του, ο ίδιος ο πρώην σύζυγός σου πιθανότατα θα σου "επιστρέψει" το μωρό(ναι, το ξέρω πως δεν είναι αντικείμενο, απλώς θέλω να γίνω πιο παραστατική), αν το δει να κλαίει μακριά σου. Η γνώμη μου είναι πως, όταν ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα, θα ήταν καλό να συζητήσετε ήρεμα και να βρείτε από κοινού εναλλακτικές λύσεις, για παράδειγμα καθημερινή επαφή, αλλά χωρίς διανυκτέρευση.

Ελπίζω να πάνε όλα καλά. Υπάρχουν κοπέλες στο φόρουμ με νομικές σπουδές, οπότε περιμένουμε με αγωνία τις συμβουλές τους!

Γειά σας και συγχαρητήρια για την ενημέρωση που μας προσφέρετε. Είμαι μητέρα ενός κοριτσιού 7 μηνών σχεδόν, την οποία και θηλάζω αποκλειστικά από την πρώτη ημέρα της γέννησής της. Τον τελευταίο μήνα βάλαμε στη διατροφή μας μόνο τα φρούτα, ούτε βανίλιες, ούτε ρυζάλευρο, τίποτα. Και όλα αυτά σε συνεννόηση με τον σύζυγο, σε μια κοινή προσπάθεια να προσφέρουμε το καλύτερο και ότι πιο φυσικό στο μωρό μας.

Οι μεταξύ μας σχέσεις όμως κλονίστηκαν σημαντικά τον τελευταίο μήνα, με αποτέλεσμα να αναγκαστούμε να ακολουθήσουμε τον δρόμο του διαζυγίου, δυστυχώς με αντιδικία. Η μόνη διαφορά μας ήταν στο θέμα της επικοινωνίας, ο πρώην σύζυγος ζήτησε να παίρνει το βρέφος για διανυκτέρευση, απαξιώνοντάς με και ο ίδιος και ο δικηγόρος του όσον αφορά το θέμα του θηλασμού. Μέχρι στιγμής έχει γίνει το δικαστήριο για τα ασφαλιστικά μέτρα, όπου εγώ ζητάω να έρχεται και να βλέπει το παιδί παρουσία μου, έτσι ώστε να μην διαταράξουμε τους θηλασμούς του, αλλά και τη γενικότερη ρουτίνα του, η οποία είναι τόσο αναγκαία για τα βρέφη. Περιμένω την απόφαση του δικαστηρίου και σύμφωνα με τον δικηγόρο μου θα ακολουθήσει αγωγή.

Ζητάω τη βοήθειά σας για το που μπορώ να απευθυνθώ, τι μπορώ να κάνω, τι θα μπορούσα να προσκομίσω στο επόμενο δικαστήριο, έτσι ώστε να προφυλάξω το μωρό μου από ένα δυσμενές αποτέλεσμα.

Ο σκοπός μου ήταν να θηλάσω το μωρό μου για όσο αυτό το επιθυμεί, και 2 και 3 χρόνια αν χρειαστεί, πράγμα το οποίο ο πρώην σύζυγος το ήξερε, οπότε δεν χρησιμοποιώ το θηλασμό έτσι ώστε να εμποδίσω την επικοινωνία μαζί του.

Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει κάποιος νόμος, ο οποίος να προστατεύει το θηλασμό, εκλιπαρώ για βοήθεια.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Μια θηλάζουσα μητέρα.

Ειρήνη καλημέρα και κουράγιο!

Είμαι Δικηγόρος και η προσωπική, αλλά και νομική μου άποψη είναι ότι δύσκολα θα δοθεί το παιδί για διανυκτέρευση σε αυτή την ηλικία και με δεδομένο ότι ακόμα θηλάζει. Άλλο η επικοινωνία που είναι δικαίωμα του μη έχοντος την επιμέλεια γονέα και άλλο η διατροφή που εμπίπτει στο περιεχόμενο της επιμέλειας, την οποία ασκείς εσύ. Επειδή όμως ποτέ δεν ξέρεις πρέπει να είσαι προετοιμασμένη για όλα τα ενδεχόμενα.

Πρόσθετα όπλα που θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις :

• Πολλές ένορκες βεβαιώσεις από συγγενείς και φίλους σχετικά με τις ώρες και τη συχνότητα θηλασμών, ώστε να καταστεί σαφές ότι δε νοείται το παιδί να είναι μακριά σου τη νύστα.
  
• Ένορκη βεβαίωση του παιδιάτρου (αν δέχεται), στην οποία θα εισηγείται τη συνέχιση του θηλασμού.
  
• Μελέτες για τα οφέλη του μακροχρόνιου θηλασμού.
  

ΟΜΩΣ δεν θέλω όμως να σε παραμυθιάσω για αυτό πρέπει να σου πω ότι μέχρι να φτάσει να εκδικασθεί η αγωγή που θα κρίνει οριστικά επί του ζητήματος θα έχουν περάσει 1-2 χρόνια και το παιδί δεν θα είναι πια τόσο μικρό, οπότε και οι πιθανότητες να χορηγηθεί και κάποια διανυκτέρευση στον πατέρα είναι πολύ ισχυρές, ακόμα κι αν θηλάζει ακόμα το παιδί. Επίτρεψέ μου επίσης να σου πω ότι ένα παιδάκι 2,5 ετών είναι λογικό να περνάει και κάποιες μέρες με τον μπαμπά του και όχι απλώς κάποιες ώρες και συνήθως τα Δικαστήρια τις δίνουν.

Η καλύτερη λύση κατά την γνώμη μου είναι να τα βρείτε κάπου στην μέση, δηλαδή να συμφωνήσετε ότι π.χ. μέχρι την τάδε ηλικία δεν θα υπάρχει διανυκτέρευση λόγω του θηλασμού, αλλά μετά θα αρχίσουν να προστίθενται διανυκτερεύσεις, όταν πια το παιδί θα είναι μεγαλύτερο και ακόμα κι αν θηλάζει θα τρώει όλα τα υπόλοιπα και δεν θα βλάπτει να μείνει π.χ. 1 μέρα χωρίς γάλα.

Εύχομαι ό,τι καλύτερο!

Καλημέρα Ειρήνη,

Καταρχάς εύχομαι να καταφέρετε να βρείτε μία συμβιβαστική λύση. Τα διαζύγια με αντιδικία καταλήγουν πολύ πιο επώδυνα για όλους.

Η συμβολή μας από το φόρουμ είναι αρκετά περιορισμένη: από τη στιγμή που έχεις δικηγόρο, είναι αντιδεοντολογικό να παρεμβαίνουμε. Τις ερωτήσεις αυτές τις έχεις απευθύνει στον δικηγόρο σου; Αν δεν σε καλύπτουν οι απαντήσεις του, μπορείς να απευθυνθείς και σε άλλους...

Υπάρχουν νόμοι που προστατεύουν τον θηλασμό: Είναι εκείνοι που προβλέπουν μειωμένο ωράριο εργασίας. Οπότε, για την ελληνική έννομη τάξη, ο θηλασμός θεωρείται αγαθό που αξίζει προστασίας.

Βέβαια, δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο για τα διαζύγια. Συμφωνώ απόλυτα όμως σε αυτό που λέει η Deena: H νομολογία είναι υπέρ της μη διανυκτέρευσης βρέφους μακριά από τη μητέρα του. Το θέμα είναι πώς ορίζεται το "βρέφος". Σύμφωνα με την ιατρική άποψη, που έχει γίνει δεκτή από τη νομολογία, το παιδί ορίζεται ως βρέφος κατά τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του. Οπότε, νομίζω ότι δεν θα έχεις πρόβλημα ως προς το θέμα αυτό μέχρι τα δύο χρόνια του παιδιού.

Για το τι θα γίνει μετά, μπορεί να μείνει ανοιχτό το ζήτημα στη βάση μιας απόφασης για "όσο διαρκεί ο θηλασμός". Γιατί μπορεί και το παιδί να αποθηλάσει και πριν τα 3 του...

Θα πρότεινα σαν συμβιβαστική λύση, αντί διανυκτέρευσης, να μένει το παιδί με τον μπαμπά του περισσότερα απογεύματα. Π.χ 5 τρίωρα την εβδομάδα. Άλλωστε πώς θα κοιμηθεί το μωρό με έναν άνθρωπο που τον βλέπει μια μέρα την εβδομάδα.

Η συχνή επαφή του πατέρα και του παιδιού βοηθάει και στο να αποφευχθούν στο μέλλον άσχημες καταστάσεις ενός αδιάφορου πατέρα ή "άγνωστου" πατέρα.

Καλή τύχη! Και μακάρι όλα να εξελιχθούν όσο πιο "αναίμακτα" γίνεται.

Καταρχήν ένα μεγάλο ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση, στήριξη και τις νομικές-"φιλικές" συμβουλές. Για την όλη υπόθεση έχω έναν πολύ καλό δικηγόρο, ο οποίος με καλύπτει, απλά ως νέα μανούλα και στην πιθανότητα του να αποχωριστώ το μωράκι προσπαθώ να πάρω ιδέες, γνώμες, προτάσεις. Για παράδειγμα πρόσφατα ενημερώθηκα για το IBFAN GREECE, το οποίο και μνημονεύουμε στη δικογραφία μας.

Συμπληρωματικά όμως με το θηλασμό, υπάρχουν έρευνες από ψυχολόγους και παιδοψυχολόγους, οι οποίες αναφέρουν ότι από ένα σημείο και μετά ο θηλασμός δεν έχει να κάνει τόσο με την ανάγκη τροφής αλλά με το δέσιμο μητέρας - βρέφους. Τα βρέφη που θηλάζουν κοιμούνται θηλάζοντας, για αυτά είναι συνήθεια το να μυρίσουν τη μαμά τους, να τα πάρει μια αγκαλιά. Αυτό το γνωρίζετε οι μανούλες εδώ μέσα.

Ποιός δικαστής λοιπόν θα αποφασίσει πότε είναι έτοιμο για απογαλακτισμό το παιδί μου ή και εγώ; Δεν γνωρίζει κανείς από αυτούς μάλλον ότι ένας βίαιος απογαλακτισμός μπορεί να οδηγήσει σε ψυχικά και σωματικά "προβλήματα" και για τις δυο μας. Επιπροσθέτως και σύμφωνα με έρευνες, όταν ένα βρέφος αντιληφθεί σε αυτή την τόσο κρίσιμη ηλικία, μέχρι τα 3, ότι λείπει η μητέρα του νιώθει ότι το έχει εγκαταλείψει. Αυτό που λέω δηλαδή είναι ότι και το θηλασμό να παρακάμψουμε, ένα παιδάκι 2-3 ετών δεν είναι πολύ μικρό για διανυκτέρευση εκτός του χώρου του; Ποιός και πως θα εξηγήσει σε αυτό το παιδί τι γίνεται; Θα καταλάβει ή θα μπερδευτεί ακόμα περισσότερο;

Καταρχήν ένα μεγάλο ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση, στήριξη και τις νομικές-"φιλικές" συμβουλές. Για την όλη υπόθεση έχω έναν πολύ καλό δικηγόρο, ο οποίος με καλύπτει, απλά ως νέα μανούλα και στην πιθανότητα του να αποχωριστώ το μωράκι προσπαθώ να πάρω ιδέες, γνώμες, προτάσεις. Για παράδειγμα πρόσφατα ενημερώθηκα για το IBFAN GREECE, το οποίο και μνημονεύουμε στη δικογραφία μας.

Συμπληρωματικά όμως με το θηλασμό, υπάρχουν έρευνες από ψυχολόγους και παιδοψυχολόγους, οι οποίες αναφέρουν ότι από ένα σημείο και μετά ο θηλασμός δεν έχει να κάνει τόσο με την ανάγκη τροφής αλλά με το δέσιμο μητέρας - βρέφους. Τα βρέφη που θηλάζουν κοιμούνται θηλάζοντας, για αυτά είναι συνήθεια το να μυρίσουν τη μαμά τους, να τα πάρει μια αγκαλιά. Αυτό το γνωρίζετε οι μανούλες εδώ μέσα.

Ποιός δικαστής λοιπόν θα αποφασίσει πότε είναι έτοιμο για απογαλακτισμό το παιδί μου ή και εγώ; Δεν γνωρίζει κανείς από αυτούς μάλλον ότι ένας βίαιος απογαλακτισμός μπορεί να οδηγήσει σε ψυχικά και σωματικά "προβλήματα" και για τις δυο μας. Επιπροσθέτως και σύμφωνα με έρευνες, όταν ένα βρέφος αντιληφθεί σε αυτή την τόσο κρίσιμη ηλικία, μέχρι τα 3, ότι λείπει η μητέρα του νιώθει ότι το έχει εγκαταλείψει. Αυτό που λέω δηλαδή είναι ότι και το θηλασμό να παρακάμψουμε, ένα παιδάκι 2-3 ετών δεν είναι πολύ μικρό για διανυκτέρευση εκτός του χώρου του; Ποιός και πως θα εξηγήσει σε αυτό το παιδί τι γίνεται; Θα καταλάβει ή θα μπερδευτεί ακόμα περισσότερο;

Συγνώμη για το διπλό post.

ειρηνη η γνωμη μου ειναι πως πρεπει να το "παλεψετε" πολυ οι δυο σας διοτι θα προκυψουν πολλα προβληματα στην πορεια αν συνεχισει ο ενας να βλεπει τοσο εχθρικα τον αλλο...επισης γνωμη μου ειναι πως οσο σημαντικη ειναι η μητερα στη ζωη του παιδιου αλλο τοσο ειναι και ο πατερας..οποτε εαν αυτος ο ανθρωπος θελει να ειναι παρων στη ζωη του παιδιου του, ειναι αμαρτια για μενα να τον εμποδιζεις.

Καταρχήν ένα μεγάλο ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση, στήριξη και τις νομικές-"φιλικές" συμβουλές. Για την όλη υπόθεση έχω έναν πολύ καλό δικηγόρο, ο οποίος με καλύπτει, απλά ως νέα μανούλα και στην πιθανότητα του να αποχωριστώ το μωράκι προσπαθώ να πάρω ιδέες, γνώμες, προτάσεις. Για παράδειγμα πρόσφατα ενημερώθηκα για το IBFAN GREECE, το οποίο και μνημονεύουμε στη δικογραφία μας.

 

Συμπληρωματικά όμως με το θηλασμό, υπάρχουν έρευνες από ψυχολόγους και παιδοψυχολόγους, οι οποίες αναφέρουν ότι από ένα σημείο και μετά ο θηλασμός δεν έχει να κάνει τόσο με την ανάγκη τροφής αλλά με το δέσιμο μητέρας - βρέφους. Τα βρέφη που θηλάζουν κοιμούνται θηλάζοντας, για αυτά είναι συνήθεια το να μυρίσουν τη μαμά τους, να τα πάρει μια αγκαλιά. Αυτό το γνωρίζετε οι μανούλες εδώ μέσα.

 

Ποιός δικαστής λοιπόν θα αποφασίσει πότε είναι έτοιμο για απογαλακτισμό το παιδί μου ή και εγώ; Δεν γνωρίζει κανείς από αυτούς μάλλον ότι ένας βίαιος απογαλακτισμός μπορεί να οδηγήσει σε ψυχικά και σωματικά "προβλήματα" και για τις δυο μας. Επιπροσθέτως και σύμφωνα με έρευνες, όταν ένα βρέφος αντιληφθεί σε αυτή την τόσο κρίσιμη ηλικία, μέχρι τα 3, ότι λείπει η μητέρα του νιώθει ότι το έχει εγκαταλείψει. Αυτό που λέω δηλαδή είναι ότι και το θηλασμό να παρακάμψουμε, ένα παιδάκι 2-3 ετών δεν είναι πολύ μικρό για διανυκτέρευση εκτός του χώρου του; Ποιός και πως θα εξηγήσει σε αυτό το παιδί τι γίνεται; Θα καταλάβει ή θα μπερδευτεί ακόμα περισσότερο;

H φιλική (χωρίς εισαγωγικά) συμβουλή μου θα είναι να μην πολυστηριχθείς στην ψυχολογία γιατί η θέση σου είναι ασθενής σε αυτό το σημείο. Εννοώ ότι ο πατέρας μπορεί να αντιπροβάλει αρκετά πιο ισχυρά επιχειρήματα σχετικά με την παρουσία του μπαμπά...

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δημιουργηθεί υπόνοια ότι ο θηλασμός χρησιμοποιείται ως πρόσχημα. Δεν λέω ότι το κάνεις: Σε καταλαβαίνω γιατί θηλάζω κι εγώ τη 19 μηνών κόρη μου και είμαι υπέρμαχος του δικαιώματος να αποθηλάζει κάθε παιδί όποτε εκείνο ή η μαμά του είναι έτοιμοι.

Όμως νομίζω ότι άδικα στέκεσαι τόσο πολύ στο τι θα γίνει μετά τα δύο χρόνια γιατί α) μπορεί το παιδί να έχει ήδη αποθηλάσει, β) υπάρχει μέση λύση, όπως το να θηλάζεις το παιδί το βράδυ και μετά να φεύγει (μετά από κάποια ηλικία πρέπει να βρίσκεις και άλλους τρόπους να κοιμάται το μωρό πέρα από το στήθος), γ) τα παιδιά μετά τα δύο τους χρόνια μπορούν να καταλάβουν ότι η μαμά δεν τα εγκαταλείπει κάθε φορά που φεύγει και δ) θα δεις το παιδί πόσο πολύ θα λαχταράει τον μπαμπά του ...

Το σημαντικό είναι να διασφαλισθεί ότι το παιδί θα μένει σπίτι σου μέχρι τα δύο χρόνια. Για το μετά, καλύτερα να μην σηκώσεις πολύ τους τόνους εξαρχής αλλά να συναινέσεις στη διανυκτέρευση, εφόσον έπεται του θηλασμού του παιδιού και με την προϋπόθεση ότι το παιδί συνεχίζει να θηλάζει.

Κάνω αυτή την πρόταση γιατί -εφόσον πάτε σε αντιδικία- υπάρχει κίνδυνος να προσπαθήσουν να σε εμφανίσουν ως "γραφική" ή "παράλογη". Και, επειδή δεν υπάρχει κουλτούρα θηλασμού στη χώρα μας, δεν ξέρεις πώς θα ακουστούν ενδεχόμενες τέτοιες απόψεις στην έδρα.

Χαίρομαι που εμπιστεύεσαι τον δικηγόρο σου! Είμαι σίγουρη ότι θα σταθμίσετε τις επιλογές σας με πραγματισμό.

*Έχει αποκλειστεί κάθε πιθανότητα να τα βρείτε σαν ζευγάρι;

Πιθανότητα να τα βρούμε σαν ζευγάρι δεν υπάρχει και για να δώσω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα...έφυγα από το σπίτι με μήνυση για ενδοοικογενειακή βία. Όλο το διάστημα της εγκυμοσύνης, της λοχείας, έως και τους 6 μήνες ζωής του παιδιού δέχθηκα ύβρεις, βία ψυχολογική, λεκτική, μέχρι που γεύτηκα και τη σωματική.

Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να αποκόψω τη μικρή από τον μπαμπά της (παρόλα τα όσα εγώ έζησα και παρόλο τους φόβους μου ότι αντίστοιχο εαυτό θα βγάλει και στο παιδί μου, διότι αφού χτύπησε εμένα τι τον εμποδίζει να το κάνει και στο παιδί; ). Υπήρξε ένας πατέρας αδιάφορος, να είδε σύνολο 30 ώρες το παιδί στους 6 μήνες της ζωής του, απών μονίμως. Ποτέ δεν την κοίμησε, δεν την έπαιξε, δεν συμμετείχε στο μπάνιο της, τίποτα... Ακόμα και όταν τον παρακαλούσα να την κρατήσει για 5 λεπτά για να φάω μου φώναζε και αναγκαζόμουν να τρώω με ένα βρέφος στην αγκαλιά όπως όπως...

Αποφάσισα να πάω με αντιδικία, δεν ξέρω αν κάνω καλά ή όχι, αναρωτιέμαι όμως, όταν θα παρουσιαστούν όλα αυτά η έδρα τι θα πει;

Η δική μου πρόταση για επικοινωνία (την οποία δεν δέχθηκε) ήταν να βλέπει τη μικρή στο χώρο της και σιγά σιγά το μωρό να τον μάθει, διότι γι' αυτήν είναι ένας ξένος, είναι στην αγκαλιά του κλαίει και ψάχνει εμένα. Του πρότεινα σταδιακά ακόμα και να κάνουμε πράγματα οι 3 μας και κάποια στιγμή να αρχίσει να την παίρνει. Δεν δέχθηκε.

Δεν ξέρω αν σας βοήθησα ή σας μπέρδεψα. Κάθε γνώμη-γνώση δεκτή. Ευχαριστώ και πάλι.

Όσα έγραψες Ειρήνη μου, αλλάζουν εντελώς την εικόνα...

Είσαι μία επιζήσασα ενδοοικογενειακής βίας. Μπράβο σου που έφυγες νωρίς!

Ελπίζω να δικαιωθείς με τη μήνυση που άσκησες. Εφόσον αυτή ευδοκιμήσει θα αποτελέσει και πρόκριμα για την απόφαση του διαζυγίου.

Άριστα πράξατε και πήγατε με αντιδικία: πρέπει να στιγματισθεί ο πρώην ως βίαιος και να λυθεί το ζήτημα της επικοινωνίας μια και καλή.

Με τις αποδείξεις που έχεις και την καλή έκβαση της μήνυσης, μπορείτε να πετύχετε πολύ περιορισμένα δικαιώματα επικοινωνίας (και μάλιστα υπό επιτήρηση). Δεν χρειάζεται να βασίζεσαι στον θηλασμό.

Από πού και ως πού είναι λογικό ένα παιδί στα 3-4 χρόνια, που δεν μπορεί να εκφράζεται καλά, να διανυκτερεύσει στο σπίτι ενός βίαιου τύπου; Τι θα γίνει αν το παιδί δει εφιάλτη ή δυσκολεύεται να κοιμηθεί; Θα ξεσπάσει πάνω του;

Όλα αυτά τα γράφω γιατί η "έδρα" έχει και λογική και γνώση. Δεν νομίζω να παραδώσουν ένα παιδί, έστω και 10 χρονών, έρμαιο ενός ανθρώπου που δεν μπορεί να ελέγξει τα νεύρα του.

Βέβαια, είναι πολύ σημαντικό να αποδειχθεί η βιαιότητα του χαρακτήρα του. Αν το πετύχετε αυτό, τα υπόλοιπα θα σας φανούν "παιχνιδάκι".

Και θέλει πολλή υπομονή και δύναμη γιατί οι θρασύδειλοι τύποι είναι συνήθως και οι πιο εκδικητικοί και ικανοί να μηχανευθούν πολλά για να επιτύχουν τον σκοπό τους. Προπαντός, ΜΗΝ ΤΟΝ ΛΥΠΗΘΕΙΣ!

*** Αναιρώ και όσα έγραψα για τη σημασία της φιγούρας του "πατέρα". Η βία, έστω και λεκτική, δεν αξίζει σε κανένα παιδί. Μακριά!

Έχεις ανθρώπους να σε στηρίζουν; Έχεις απευθυνθεί σε κοινωνικούς φορείς;

Δεν ξέρω αν μένεις Αθήνα. Αν ναι, μια καλή επιλογή είναι η Φαιναρέτη.

ΟΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΗΡΕΜΗ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΖΩΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ!!!

Πραγματικά το τελευταίο σου μήνυμα Ειρηνη αλλάζει τα δεδομένα. Θεωρώντας δεδομένα ότι όσα μας έγραψες εδώ έχουν αναδειχθει και θα αναδειχθούν και στο μέλλον στα δικαστήρια, πραγματικά δεν ειναι τόσο απαραίτητο το "επιχείρημα" του θηλασμου, ειναι απλώς ένα ακομα όπλο για σένα. Οπότε όντως πρόσεχε την έκταση που θα του δώσεις γιατι δεν αποκλείεται να δώσεις πάτημα στην αντιδικη πλευρά να σε βγάλει υπερβολική, γραφική κλπ.

Καλή δύναμη σου εύχομαι, όσο μπορείς να μπαίνεις να μας ενημερωνεις!!!

Τα φιλιά μου σε σένα και το παιδάκι σου!

Ελπίζω και εγώ να εκτιμηθούν σωστά τα όποια στοιχεία. Στην εκδίκαση των ασφαλιστικών η δικαστής δεν ασχολήθηκε με τη βια..., όχι τώρα είπε, αρκέστηκε μόνο στο να ρωτήσει κατά πόσο δημιουργούνται ΤΩΡΑ, που έρχεται και τη βλέπει, επεισόδια. Δεν μπόρεσα να το ερμηνεύσω...

Δυστυχώς ο κύριος δεν πήγε αυτόφωρο, οπότε δεν υπάρχει καταδίκη (για τώρα). Επιπλέον πολλά ακούω για το τι θεωρείται ενδοοικογενειακή βία. Πολλοί ισχυρίζονται ότι μια γυναίκα είναι καλυμμένη μόνο όταν φθάσει στα όρια της παράλυτης (!). Αλλιώς είναι χαμένο το παιχνίδι. Αυτά όλα με αγχώνουν πολύ. Διαβάζω ότι ακόμα και οι φυλακισμένοι έχουν δικαίωμα επικοινωνίας με τα παιδιά τους, ότι σε περίπτωση ψυχικών διαταραχών κλπ πρέπει οι αποδείξεις να είναι ισχυρές και ότι και πάλι όλα παίζονται... Και σκέφτομαι ξανά τη δική μου περίπτωση και απογοητεύομαι.

Θεωρήσαμε ότι από τη στιγμή που το μωρό είναι μικρό και θηλάζει είναι καλύτερο προς το παρόν να επικεντρωθούμε σε αυτό.

Στήριξη έχω από τους δικούς μου ανθρώπους. Το οικογενειακό μου περιβάλλον όμως είναι καθ' όλα φιλήσυχο, δεν έχει αναμιχθεί ποτέ σε τέτοιες ή παρόμοιες καταστάσεις και καταλαβαίνω τη δυσαρέσκειά τους ως προς τη έκβαση της όλης υπόθεσης. Νομίζω όμως πως δεν μπορώ να κάνω πίσω...

Δεν μένω Αθήνα, για ευνόητους λόγους δεν θα ήθελα να αναφέρω τοποθεσία. Σίγουρα με ενδιαφέρει όμως κάτι αντίστοιχο με τη "Φαιναρέτη". Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να μου κοινοποιηθούν τυχόν πληροφορίες; Διότι ως νέο μέλος εδώ μέσα δεν γνωρίζω.

Σας ευχαριστώ για τη βοήθεια σας!

Κάποια βοήθεια κορίτσια; Αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να μεταφερθεί το θέμα μου σε άλλη ενότητα... (προς τους διαχειριστές);

Ευχαριστώ.