Αποθηλάσαμε και στεναχοριέμαι

Καλησπέρα σε όλους! Αποθηλάσαμε στις 17.10 .2012 μετά από 24 μήνες και δεν περίμενα να στεναχοριέμαι τόσο, και ότι παρόλου που είμαστε όλη μερα μαζί, μου λείπει αυτο το βλέμμα της την ώρα που την θήλαζα. Πήρα αυτή την απόφαση, γιατί η μικρή ήταν τελείως κολλημένη επάνω μου. Σε σημείο να μην μπορώ να κάνω τίποτα στο σπίτι, με το ζόρι ένα πιάτο φαγητό. Δεν με αφηνε να κάτσω κάτω ούτε για παιχνίδι. Με το που θα καθόμουν κάτω, έπεφτε επάνω μου και οριόταν για να την θηλασω. Δεν με αφηνε να ασχοληθώ καθόλου και με τον 4,5 χρ αδελφό της, και ο καημενούλης ζήλευε αυτή την κατάσταση και με ζητάει και αυτός περισσότερο. Δεν θέλω να αδικίσω κανένα από τα δύο.

Όταν προσπαθούσα να κάνω δουλειές, έπεφτε κάτω, όπου να ' ναι και πλανταζε στο κλάμα. Πιστευα οτι την ταλαιπωρούσα πολύ όταν δεν της εκανα το χατίρι. Δεν γινόταν συνέχεια. Δεν είχα βοήθεια ουσιαστική από πουθενά. Πολλές φορές με ακούγαν πολύ εκνευρισμένη στο τηλέφωνο, για αυτό που γινόταν και μου λέγαν γιατί να ταλαιπωρούμαστε ετσι και οι δυο. Εν μερη είχαν δίκιο.

Αλλά νομιζα οτι θα ήμουν πιο χαρούμενη τώρα, πραγμα που δεν ισχύει.

Μου έχει περάσει από το μυαλό να ξαναρχίσω τον θηλασμό. Αλλά δεν θέλω να την μπερδέψω και να κανουμε πισω βήματα. Ήδη η μικρή είχε μαθει να κανει τα τσίσα της και τα κακά της στην λεκάνη και μόλις σταματήσαμε τον θηλασμό αρχισε να τα κάνει επάνω της.

Συγνωμη για την ορθογραφια ομως ειμαι πολύ κουρασμενη.

ΥΓ Εβγαλα 70 γρ. Γαλα γιατι με πόναγε λιγο το στήθος αυλλά δεν το ήθελε.

Τωρα κοιμαται και μόνη της και έχω δει πολύ μεγαλη αλλαγή στην συμπεριφορά της.

Καλησπέρα σε όλους! Αποθηλάσαμε στις 17.10 .2012 μετά από 24 μήνες και δεν περίμενα να στεναχοριέμαι τόσο, και ότι παρόλου που είμαστε όλη μερα μαζί, μου λείπει αυτο το βλέμμα της την ώρα που την θήλαζα. Πήρα αυτή την απόφαση, γιατί η μικρή ήταν τελείως κολλημένη επάνω μου. Σε σημείο να μην μπορώ να κάνω τίποτα στο σπίτι, με το ζόρι ένα πιάτο φαγητό. Δεν με αφηνε να κάτσω κάτω ούτε για παιχνίδι. Με το που θα καθόμουν κάτω, έπεφτε επάνω μου και οριόταν για να την θηλασω. Δεν με αφηνε να ασχοληθώ καθόλου και με τον 4,5 χρ αδελφό της, και ο καημενούλης ζήλευε αυτή την κατάσταση και με ζητάει και αυτός περισσότερο. Δεν θέλω να αδικίσω κανένα από τα δύο.

Όταν προσπαθούσα να κάνω δουλειές, έπεφτε κάτω, όπου να ' ναι και πλανταζε στο κλάμα. Πιστευα οτι την ταλαιπωρούσα πολύ όταν δεν της εκανα το χατίρι. Δεν γινόταν συνέχεια. Δεν είχα βοήθεια ουσιαστική από πουθενά. Πολλές φορές με ακούγαν πολύ εκνευρισμένη στο τηλέφωνο, για αυτό που γινόταν και μου λέγαν γιατί να ταλαιπωρούμαστε ετσι και οι δυο. Εν μερη είχαν δίκιο.

Αλλά νομιζα οτι θα ήμουν πιο χαρούμενη τώρα, πραγμα που δεν ισχύει.

 

Μου έχει περάσει από το μυαλό να ξαναρχίσω τον θηλασμό. Αλλά δεν θέλω να την μπερδέψω και να κανουμε πισω βήματα. Ήδη η μικρή είχε μαθει να κανει τα τσίσα της και τα κακά της στην λεκάνη και μόλις σταματήσαμε τον θηλασμό αρχισε να τα κάνει επάνω της.

 

Συγνωμη για την ορθογραφια ομως ειμαι πολύ κουρασμενη.

 

ΥΓ Εβγαλα 70 γρ. Γαλα γιατι με πόναγε λιγο το στήθος αυλλά δεν το ήθελε.

Τωρα κοιμαται και μόνη της και έχω δει πολύ μεγαλη αλλαγή στην συμπεριφορά της.

Ήρθε ο καιρός να μεγαλώσει το μπεμπεκάκι σου. Μην γυρίσεις πίσω. Δεν είσαι πραγματικά στενοχωρημένη, απλά θέλεις το χρόνο σου να συνηθίσεις στην ίδια κατάσταση. Είδες πόσο γρήγορα ανεξαρτητοποίηθηκε το μικράκι σου. Αυτό και μόνο είναι τεράστιο επίτευγμα. Καλή προσαρμογή στο μεγάλωμά σας!