Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Recommended Posts

Προϋποθέσεις για ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.

 

Είναι γνωστό ότι η κακοποίηση συμβαίνει περισσότερο στη βρεφονηπιακή ηλικία, επομένως είναι σημαντικό να αναφέρω κάποια ερευνητικά δεδομένα για τη σημασία που έχουν οι πρώιμες εμπειρίες στην ανάπτυξη του παιδιού. Ουσιαστικό, λοιπόν, για την ψυχική υγεία είναι να έχει το βρέφος και το νήπιο την εμπειρία μιας ζεστής, στενής και συνεχούς σχέσης με τη μητέρα του (ή το μόνιμο μητρικό υποκατάστατο). Η έλλειψη αυτής της σχέσης δημιουργεί μητρική αποστέρηση. Έτσι, βρέφη και νήπια των οποίων οι μητέρες δεν είναι ευαίσθητες στις ανάγκες τους, διαφέρουν στη συμπεριφορά τους από παιδιά της ίδιας ηλικίας. Τα παιδιά αυτά είναι αμφιθυμικά στη σχέση με τη μητέρα τους, μερικά από αυτά δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη μητέρα τους σαν ασφαλή βάση για να εξερευνήσουν το περιβάλλον τους και άλλα ασχολούνται με δραστηριότητες μόνα τους, χωρίς να επιζητούν τη συναλλαγή με τη μητέρα.

Οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τη σχέση μητέρας-βρέφους είναι : α). Φροντίδα μητέρας με τη μητέρα της

β). Γενετική προδιάθεση της μητέρας

γ). Πολιτισμικοί παράγοντες

δ). Σχέσεις με οικογένεια και σύζυγο

ε). Εμπειρίες από προηγούμενες εγκυμοσύνες

στ). Προγραμματισμός και εμπειρίες εγκυμοσύνης.

 

Αναλόγως, λοιπόν, των παραπάνω παραγόντων, υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες για την ποιότητα της σχέσης που θα αναπτύξουν :

 

i)Αποτελεσματική σχέση και φροντίδα του παιδιού, δημιουργία δεσμού. (Bonding)

 

ii)Σοβαρή διαταραχή α)Διαταραχή στην ανάπτυξη (Failure to thrive)

β)Σύνδρομο κακοποιημένου παιδιού.

 

3. Ψυχοδυναμική- Ψυχοκοινωνικά χαρακτηριστικά.

 

Τα ψυχιατρικά και ψυχοπαθολογικά χαρακτηριστικά των γονέων που κακοποιούν τα παιδιά τους έχουν εκτενώς μελετηθεί. Οι περισσότεροι έχουν ένα ευρύ φάσμα ψυχοπαθολογίας, με συνηθέστερη κλινική εικόνα τη διαταραχή της προσωπικότητας. Μερικοί από τους γονείς έχουν χαμηλή νοημοσύνη και προέρχονται από τις χαμηλότερες κοινωνικο-οικονομικές τάξεις. Σ' αυτά τα ευρήματα πρέπει να προστεθούν ανωριμότητα, παρορμητικότητα, μεγάλη ανάγκη για εξάρτηση και έντονα διαταραγμένες διαπροσωπικές σχέσεις. Παρακάτω, θα αναφερθώ στην τυπολογία αυτών των γονέων μαζί με τα μοντέλα συμπεριφοράς τους , όπως έχει διαπιστωθεί από εκτεταμένες έρευνες :

 

Α] Έχει βρεθεί ότι οι ίδιοι οι γονείς είχαν κακοποιηθεί από τους δικούς τους γονείς, πράγμα που επαναλαμβάνουν στη σχέση με τα παιδιά τους, μέσα από τους μηχανισμούς της ταύτισης με τον επιτιθέμενο.

 

Β] Έχει σημειωθεί μια ανεπάρκεια στο γονεϊκό ρόλο, όταν οι γονείς δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι τα παιδιά τους είναι εξαιτίας ίσως της ηλικίας τους ανώριμα.

Συχνά σχόλια που ακούμε από αυτούς τους γονείς είναι ότι «τα παιδιά πρέπει να σέβονται τους γονείς τους» και ότι «δεν πρέπει να υποχωρούμε στις απαιτήσεις των παιδιών, γιατί τα κακομαθαίνουμε». Η αναφορά, βέβαια, μπορεί να έχει γίνει για ένα βρέφος 3 μηνών.

 

Γ] Σε μερικές περιπτώσεις παρατηρείται αντιστροφή του ρόλου γονέων-παιδιών. Δηλαδή, οι γονείς αυτοί περιμένουν απ' τα παιδιά τους να τους δείξουν αγάπη και κατανόηση, και στην ουσία υπάρχουν για να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες. Είναι συνήθως γονείς με έντονες ναρκισσιστικές ανάγκες και μεγάλη ανωριμότητα. Ένα χαρακτηριστικό αυτών των γονέων είναι η παθολογική λειτουργία του υπερεγώ τους : αν και επιφανειακά μπορεί να φαίνονται αδιάφοροι, έχουν έντονα ασυνείδητα αισθήματα ενοχής. Αυτό είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε, γιατί αν με τη στάση μας τους κάνουμε να αισθανθούν και συνειδητά ένοχοι, τότε η κατάθλιψή τους γίνεται έντονη και η διαταραχή του υπερεγώ τους μπορεί να εκδηλωθεί και με διαφορετικό τρόπο : αποδίδονται στο παιδί τα διωκτικά και σαδιστικά χαρακτηριστικά του υπερεγώ του. Έτσι, το παιδί αποκτά για το γονέα του την ιδιότητα του διώκτη και του ανεπιθύμητου, με αποτέλεσμα ο γονέας να κατακλύζεται, να υπερτερούν τα επιθετικά συναισθήματα σε σχέση με τα συναισθήματα αγάπης και τελικά να επιτίθεται στο παιδί.

 

Δ] Ένα άλλο χαρακτηριστικό των γονέων που κακοποιούν τα παιδιά τους είναι η χαμηλή τους αυτοεκτίμηση, που σχετίζεται με την ανεπάρκεια που αισθάνονται στην εκτέλεση του μητρικού και πατρικού τους ρόλου. Οπωσδήποτε, κάτι άλλο που συμβαίνει σ' αυτές τις οικογένειες, ιδίως στις περιόδους κακοποίησης, είναι μία κρίση στην οικογένεια, ή και κρίση στη σχέση γονέα - παιδιού.

 

Ε] Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι οι γονείς απαντούν στις προσβολές ή επιθέσεις ενάντια στον εαυτό τους, για τον οποίο τρέφουν χαμηλή εκτίμηση, μ' έναν αντισταθμιστικό τρόπο. Ως αποτέλεσμα, προσπαθούν απελπισμένα να κρατήσουν μια θετική εικόνα του εαυτού τους, έστω και επιφανειακά, απέναντι στα βαθύτερα αισθήματα ανεπάρκειας. Αυτό το πραγματοποιούν με τη χρήση των αμυντικών μηχανισμών της προβολής και της εξωτερίκευσης. Η προβολή των αρνητικών γονεϊκών χαρακτηριστικών γίνεται προς το παιδί και έτσι μετατρέπεται σε «αποδιοπομπαίο τράγο», προς τον οποίο στρέφεται η επιθετικότητα των γονέων. Η μητέρα, δηλαδή, παθητικά αναβιώνει με το κακοποιημένο παιδί την απόρριψη και την ταπείνωση που η ίδια βίωσε με την μητέρα της.

 

Ελληνικά ερευνητικά δεδομένα αναφέρονται σε μερικά από τα χαρακτηριστικά των γονέων και των οικογενειών τους, όπως το ότι οι οικογένειες ήταν πολύ προβληματικές, με πολλά ψυχοκοινωνικά προβλήματα, οι γονείς ήταν νεαρής ηλικίας και δεν είχαν σταθερή εργασία, ενώ είχαν κακές σχέσεις με τις δικές τους οικογένειες.

Αναφέρθηκε, ακόμη, ότι στις οικογένειες αυτές συνυπάρχουν κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, ενώ ένα χαρακτηριστικό αυτών των οικογενειών είναι η κοινωνική απομόνωση. Έτσι, η νεαρή καταθλιπτική μητέρα που είναι κοινωνικά απομονωμένη, χωρίς κανένα υποστηρικτικό σύστημα, είναι εύκολο να στρέψει την επιθετικότητά της προς το παιδί της.

Η στάση των γονέων και της κοινωνίας γενικότερα στο θέμα της σωματικής τιμωρίας των παιδιών μπορεί να ενθαρρύνει την άσκηση σοβαρής σωματικής βίας σ' ένα παιδί, αν και τα στοιχεία που υπάρχουν δεν αποδεικνύουν επακριβώς την παραπάνω θέση. Αντίθετα, αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά συμπεριφέρονται καλύτερα στο σχολείο όταν δε χρησιμοποιείται σωματική τιμωρία. Όμως, ένα γενικό κλίμα το οποίο ευνοεί τη σωματική τιμωρία των παιδιών είναι πολύ πιθανό να μειώσει το όριο πάνω από το οποίο οι γονείς τείνουν να χρησιμοποιήσουν φυσική βία, ακόμα και εναντίον πολύ μικρών βρεφών.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι είναι απαραίτητο να θεωρήσουμε ότι έχει φτάσει η στιγμή να απέχουμε από κάθε μορφή σωματικής βίας όχι μόνο στα σχολεία, αλλά και από τους γονείς μέσα στην οικογένεια.

 

Η ίδια θετική στάση ως προς τη χρησιμοποίηση της βίας υπάρχει ακόμη και από μερικούς ενήλικες που εργάζονται σε ιδρύματα ή υπηρεσίες παιδικής προστασίας. Μερικοί απ' αυτούς τους ενήλικες, για λόγους δικής τους ψυχοπαθολογίας και επωφελούμενοι από τη γενικότερη θετική στάση του κόσμου απέναντι στη σωματική τιμωρία, φέρονται επιθετικά στα παιδιά. Στην Ελλάδα υπάρχει μια προκαταρτική μελέτη που δείχνει μερικές πλευρές του προβλήματος της βίας που παρατηρείται στα ιδρύματα για παιδιά. Το τελευταίο αυτό θέμα είναι τεράστιο και φυσικά δε γίνεται καμία προσπάθεια να μειωθούν ή να θιγούν όσοι εργάζονται στα ιδρύματα που φροντίζουν παιδιά. Απλώς επισημαίνεται ένα μείζον πρόβλημα, το οποίο χρειάζεται να αξιολογηθεί και να εκτιμηθεί από τους αρμόδιους φορείς, ώστε να διερευνηθούν οι συνθήκες και οι καταστάσεις που μπορεί να το προκαλούν ή να το συντηρούν (πχ.λιγοστό προσωπικό σε σχέση με τον αριθμό των παιδιών κλπ.), με στόχο τη μείωση ή και την εξάλειψή του.

 

 

 

wp_01_1024x768.jpg

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=17

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Εισαγγελική διάταξη εφαρμόζει το νέο νόμο για τη σωματική τιμωρία των παιδιών!

 

Ο Συνήγορος του Παιδιού θεωρεί σημαντικό το γεγονός της έκδοσης για πρώτη φορά εισαγγελικής διάταξης σχετικά με την άσκηση σωματικής τιμωρίας σε βάρος ανηλίκων.

 

Στις 16.2.2009 η Εισαγγελέας Πρωτοδικών Σύρου εξέδωσε Διάταξη σύμφωνα με την οποία ανατέθηκε προσωρινά η επιμέλεια ανηλίκου στον πατέρα του, μέχρι την έκδοση δικαστικής απόφασης επί της αγωγής για τη ρύθμιση της επιμέλειας, διατάσσοντας παράλληλα την προσωρινή παραμονή, επιτήρηση, προστασία και διαμονή με αυτόν, λόγω άσκησης σωματικής βίας ως μέτρου σωφρονισμού από την μητέρα του που είχε την επιμέλεια. Με αυτή τη διάταξη, τίθεται σε εφαρμογή η πρόβλεψη του άρθρου 4 του ν.3500/06, σχετικά με την άσκηση σωματικής βίας σε βάρος ανηλίκου, στο πλαίσιο της ανατροφής του.

 

http://www.0-18.gr/gia-megaloys/nea/eisaggeliki-diataksi-efarmozei-to-neo-nomo-gia-ti-somatiki-timoria-ton-paidion

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=17

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

U of T researchers find statistically significant relationship

 

By Joyann Callender, posted Thursday, June 25, 2009

Childhood physical abuse is associated with elevated rates of cancer in adulthood, according to a new study by University of Toronto researchers.

 

The study, to be published July 15 in the journal Cancer, shows those individuals physically abused in childhood are more likely to develop cancer than those who have not been abused. Childhood physical abuse is associated with 49 per cent higher odds of cancer in adulthood, says Esme Fuller-Thomson of U of T's Factor-Inwentash Faculty of Social Work and Department of Family and Community Medicine.

"Few talk about childhood physical abuse and cancer in the same breath," said Fuller-Thomson. "From a public health perspective, it's extremely important that clinicians be aware of the full range of risk factors for cancer. This research provides important new knowledge about a potential childhood abuse-cancer relationship."

The study's findings showed the association between childhood abuse and cancer remained significant even after controlling for three major potentially confounding factors: childhood stressors, adult health behaviors (i.e., smoking, physical inactivity, alcohol consumption) and adult socioeconomic status.

Co-author Sarah Brennenstuhl, a doctoral student at Uof T, notes that various psychophysiological factors could help to explain the link between childhood physical abuse and cancer. "One important avenue for future research is to investigate dysfunctions in cortisol production - the hormone that prepares us for 'fight or flight' -as a possible mediator in the abuse-cancer relationship."

 

 

 

 

 

 

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=18

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ

 

Ερευνητές του Πανεπιστημιου του Τοροντο βρίσκουν σημαντικα στατιστικα στοιχεια που δειχνουν τη σχεση αναμεσα στα δυο

 

Η σωματικη κακοποίηση στην παιδική ηλικία σχετίζεται με αύξηση στους δείκτες καρκίνου κατα την ενηλικη ζωη συμφωνα με μια νεα ερευνα ερευνητων του πανεπιστημιου του Τοροντο.

Η ερευνα η οποια στις 25 Ιουλιου θα εκδοθει στο επιστημονικο περιοδικο ΚΑΡΚΙΝΟΣ δειχνει οτι τα ατομα που κακοποιηθηκαν σωματικα κατα την παιδικη ηλικια ειναι πιο πιθανον να αναπτυξουν καρκινο σε σχεση με αυτα που δεν ειχαν κακοποιηθει. Η σωματικη κακοποιηση στην παιδικη ηλικια συνδεεται με 49% περισσοτερες πιθανοτητες καρκινου στην ενηλικη ζωη αναφερει η EFT του τομεα κοινωνικης εργασιας του τμηματος Οικογενειακής και Κοινωνικής Ιατρικης του πανεπιστημιου του Τοροντο.

"Καποιοι εχουν αναφερθει στη σχεση αναμεσα στην σωματικη κακοποιηση των παιδιων και τον καρκινο " αναφερει η EFT. "Εχοντας ως προοπτικη τη δημοσια υγεια ειναι εξαιρετικα σημεντικο οι κλινικοι επιστημονες να γνωριζουν ολο το ευρος των πιθανων παραγοντων που ειναι υπευθυνοι για τον καρκινο. Αυτη η ερευνα παρεχει αρκετα σημαντικη γνωση για τη πιθανη σχεση παιδικης κακοποιησης - καρκινου."

Τα ευρήματα της ερευνας που εδειχναν τη σχεση αναμεσα στην κακοποιηση και τον καρκινο παρεμενα αρκετα σημαντικα ακόμη και οταν ελέγχονταν τρεις αλλοι σημαντκοι παραγοντες που εχει βρεθει οτι σχετιζονται με την εμφανιση του καρκινου: ι)αγχογενεις καταστασεις στην παιδικη ηλικια, ιι) αρνητικες συνηθειες υγειας στην ενηλικη ζωη π.χ. καπνισμα,ελλειψη φυσικης δραστηριοτητας, καταναλωση αλκοολ κ.λ.π. και ιιι) κοινωνικοοικονομικο στατους στην ενηλικη ζωη.

Η συν - συγγραφεας SB, διδακτορικη φοιτητρια του Παν. του Τοροντο σημιωνει οτι διαφοροι ψυχοσωματικοι παραγοντες θα μπορουσαν να εξηγησουν τη συνδεση αναμεσα στη σωματικη παιδικη κακοποιηση και τον καρκινο. "Μια σημαντικη πορεια για τη μελλοντικη ερευνα θα ηταν να διερευνησουμε πως δυσλειτουργιες στην παραγωγη κορτιζονης -της ορμονης που μας προετοιμαζει για τη μαχη (fight) ή την πτηση(flight) (σημ. μεταφραστη - αυτο σημαινει αν θα παλεψεις για τη ζωη σου και τις δυσκολιες της ή θα παραιτηθεις και θα σε παρει απο κατω) λειτουργουν ως πιθανο αιτιο για τη σχεση αναμεσα στην παιδικη κακοποιηση και τον καρκινο.

http://parents.org.gr/forum/showthre...=21344&page=18

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

Τωρα που το παιδί σας έχει φτάσει σε μία ηλικία όπου μπορεί και εκφράζεται ακόμα καλύτερα, είτε λεκτικά είτε με την γλώσσα του σώματος, μπαίνετε στο εξής δείλημμα.

Να ενδώσω στις επιθυμίες του?

Να πώ όχι για να μήν το κακομάθω?

 

Πρίν προσπαθήσετε να απαντήσετε σε αυτές τις απαντήσεις διαβαστε τα εξής σημαντικά πράγματα που όλοι οι γονείς θα είναι καλό να έχουν υπόψη τους.

 

Έχουν σχέση με τις παιδαγωγικές θεωρίες με τις οποιες εμείς και οι προηγούμενες γενιές μεγάλωσαν, τις οποίες χρησιμοποιούσαν παιδαγωγοί και γονείς, ανάλογα με το τί πρόσταζε η κάθε εποχή.

 

Διαχωρίζονται χρονικά στις εξής μεθόδους (πολύ επιγραμματικά)

 

Η Αυταρχική ("θα κάνεις αυτό που σου λέω είτε το θέλεις είτε όχι") (συνδυάζεται καλά με την υπέρπροστατευτικότητα - το παιδί αισθάνεται πιεσμένο, εγκλωβισμένο, εξαναγκασμένο, ταπεινωμένο, οτι δεν εχει νοημα να προσπαθήσει αυτο που θα ήθελε μιας και δεν γίνεται, βασίζεται στις διαταγές άλλων)

 

Η laissez faire ("δεν με νοιάζει άν δε φορέσεις μπουφάν βγές έτσι έξω" - κοινώς επιτρέπονται τα πάντα) (συνδυάζεται καλά με την υποπροστατευτικότητα - το παιδί αίσθάνεται αβοηθητο και ανήμπορο, ότι πρέπει να τα καταφέρει όλα μόνο του- και επειδή αυτό γίνεται ώς ένα σημείο -αισθανεται απελπισία που δεν φτάνει αυτό το στόχο)

 

και η τωρινή που χρησιμοποιείται απο παιδαγωγούς εκπαιδευμένους με τα τελευταία στοιχεία της παιδαγωγικής, που απο ότι ξέρω στην ελλάδα ακόμα δεν εφαρμόζονται ή εφαρμόζονται σε παιδικούς σταθμούς που έχουν επαφή με το εξωτερικό και προσωπικό και διεύθυνση που έχουν στραφεί προς τα έξω σε αναζήτηση των καινούριών πιά δεδομένων.

 

Η τωρινή μέθοδος βασίζεται σε ελαστική συμπεριφορά που είναι πάντα ανάλογη της κατάστασης, εμπλέκει τα παιδιά σε αποφάσεις και τους δίνει την ευκαιρία να εκφραστούν απέναντι σε πραγματικές συζητήσεις, όπου η φωνή τους ακούγεται και είναι σεβαστή.

Αυτό δίνει στα παιδιά περισσότερα εφόδια για το μέλλον, να ειναι ο εαυτός τους, να επιδιώκουν αυτό που θέλουν και να έχουν την πεποίθηση ότι μπορούν να το κάνουν, αλλά και να έχουν τα εργαλεία να αντιμετωπίσουν και αποτυχίες. Να κάνουν καλύτερες σχέσεις μιάς και η μέθοδος βασίζεται στην ειλικρίνεια και στο αποδεκτό της γνώμης του κάθε παιδιού.

Το χαρακτηριστικό αυτής της μεθόδου έχει και να κάνει με το "πώς" μιλάς σε ένα παιδί, για να το πείσεις π.χ. να βάλει το μπουφάν του.

 

Η αυταρχική θα το έβαζε με το ζόρι

Η laissez faire θα το άφηνε χωρίς μπουφάν -ούτε παρατήρηση, να καταλάβει μόνο του υποτίθεται ότι θα κρυώσει

 

Η τωρινή μέθοδος θα έλεγε μία παιδαγωγός "εάν δεν θέλεις να το βάλεις, μπορείς να μείνεις μέσα. Όταν είσαι έτοιμος πες μου να σε βοηθήσω να το βάλουμε." Μήπως ζεσταίνεσαι ?" αναλόγως την απάντηση του παιδιού,

υπάρχει και αντίδραση.

όντως ζεστάθηκε ? το κάνει απο πείσμα?

Τα όρια μπαίνουν εκεί που υπάρχει πραγματικά ανάγκη και είναι ελαστικά μεχρι ενος σημείου.

εάν δηλαδή φυσάει και έχει 5 βαθμούς, δεν θα αφεθεί να βγεί έτσι έξω ένα παιδάκι. εάν όμως δεν κάνει τόσο κρύο, μπορεί να βγεί και να το ρωτήσει η παιδαγωγός μετά απο λίγο εάν είναι εντάξει ή αν θέλει να βάλει το μπουφαν.

 

Αυτή η μέθοδος ειναι η πιό χρονοβόρα και ίσως κουραστική, αλλά αυτή ειναι που θα κάνει τα παιδιά να έχουν όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά.

 

Και για αυτά τα δύο χαρακτηριστικά δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε μεγάλες τάξεις, που έχουν αρκετοί παιδικοί σταθμοί.

Οι γονείς μας, μεγαλωσαν (ανάλογα με την ηλικία τους) κατά κόρον με την αυταρχική μέθοδο.

Στην Ελλάδα δεν πρόλαβε τόσο πολύ να έρθει η μόδα του laissez-faire που υπήρχε στο εξωτερικό, ή τελος πάντων ήρθε για λίγο, την εποχή των 70's...και κυρίως σε μεγαλύτερα αστικά κέντρα που είχαν επαφη με το εξωτερικό πχ Αθήνα.

 

Οπότε εάν οι παππούδες των παιδιών σας διαφωνούν με την ελαστικότητά σας, θα ξέρετε ότι οφείλεται σε αυτό.

 

 

Για όλους τους παραπάνω λόγους η γνώμη μου είναι ότι οι γονείς πρέπει οπωςδήποτε να ενημερώνονται για την φιλοσοφία του παιδικού σταθμού που πηγαίνουν το παιδί τους, και να κάνουν ερωτησεις για το πώς αυτη εφαρμόζεται...

Στην ηλικία αυτή, πλάθεται ο χαρακτήρας των παιδιών και η ικανότητά τους να είναι δημιουργικά (όχι μόνο στην τέχνη) στην επίλυση προβλημάτων και στην δημιουργία ιδεών και ονείρων.

Στο δημοτικό δεν υπάρχει καμία επικέντρωση σε αυτά τα πράγματα οπότε΄......τώρα είναι η στιγμή για τέτοιους στόχους.

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=19430&highlight=%E1%F1%F7%DD%F2+%E4%E9%E1%F0%E1%E9%E4%E1%E3%FE%E3%E7%F3%E7%F2

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Μερικές φορές τα παιδιά μας υιοθετούν συμπεριφορές που μας προβληματίζουν και δεν ξέρουμε πως να τα χεριστούμε. Τα λόγια μοιάζουν να μην είναι αρκετά και νομίζουμε πως έχουμε εξαντλήσει κάθε μέθοδο...οπότε καταλήγουμε στη βια λεκτική, σωματική ή ψυχολογική.

Ίσως όμως να υπάρχει και άλλος δρόμος. Μπορεί όλες οι παραβατικές συμπεριφορές του παιδιού μας να είναι μια κραυγή αγωνίας για να το προσέξουμε, για να του δώσουμε αυτό που του λείπει. Προσοχή, μια αγκαλιά, ένα χάδι, πέντε λεπτά δικά του μόνο δικά του κι όχι μοιρασμένα με κάποιον άλλο - πέντε λεπτά στα οποία θα είναι εκείνο το κέντρο του κόσμου μας, μια επιβράβευση ή μια λογική εξήγηση για τα πρέπει και δεν πρέπει που προσπαθούμε να του επιβάλλουμε.

Πριν να καταλήξουμε πως δε βρίσκουμε λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με τα παιδιά μας θα πρέπει να βεβαιωθούμε πως γνωρίζουμε πραγματικά ποιο είναι το πρόβλημα - αν δε βρεις τη ρίζα του προβλήματος δε μπορείς να το λύσεις οριστικά...

Η βια σε οποιαδήποτε μορφή της δεν μπορεί να θεωρηθεί λύση κανενός προβλήματος, αντίθετα θα μπορούσε να θεωρηθεί πρόβλημα η ίδια καθώς επίσης και αιτία άλλων προβλημάτων.

Ακόμη και αυτά που μας φαίνονται απλά και μικρά μπορεί να είναι σοβαρά και μεγάλα μάτια ένος παιδιού. Μια ξυλιά ίσως να μας φαίνεται ανώδυνη αλλά δεν έχουμε ιδέα πόσο επώδυνη μπορεί να είναι για ένα παιδί τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά...

Παραθέτω ένα απόσπασμα από το Plain talk about spanking που αφορά τις συνέπειες του δαρμού και των απειλών στα παιδιά. Στο φυλλάδιο υπάρχουν ακόμη περισσότερες εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες τις οποίες δεν παραθέτω εδώ για λόγους οικονομίας χώρου και χρόνου.

 

 

 

 

Κι ένα βιντεάκι για το πως νιώθουν τα παιδιά για το δαρμό - διαβάστε και τα comments κάτω από το video έχουν αρκετό ενδιαφέρον

 

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=19

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

Το ξύλο δεν βγήκε από τον παράδεισο

 

Κυριακή, 27 Σεπτεμβρίου 2009, 10:49

 

 

Μπορεί ακόμη και ένα απαλό χτύπημα στα μαλακά μόρια ενός παιδιού μεταβρεφικής, προσχολικής αλλά και σχολικής ηλικίας να επιφέρει πρόβλημα στη νοημοσύνη του;

 

Στο ερώτημα αυτό δίνει απάντηση έρευνα Αυστραλών επιστημόνων. Ένα χτύπημα με την παλάμη στα μαλακά μόρια του παιδιού (μπούτια, οπίσθια, μπράτσο κ.λπ.) ενδέχεται να προκαλέσει κάτι πολύ περισσότερο από δάκρυα. Μπορεί να μειώσει τον δείκτη ευφυΐας του, σύμφωνα με τον Αυστραλό κοινωνιολόγο Μάρι Στράους.

 

Έχοντας ως δείγμα 800 παιδιά, ηλικίας από 2 έως και 4 χρόνων, ο Αυστραλός επιστήμονας μελέτησε την επίδραση του ξύλου στα απείθαρχα παιδιά και συμπέρανε ότι εκείνα που δέχονταν χτυπήματα από τους γονείς τους είχαν δείκτη ευφυΐας χαμηλότερο κατά πέντε βαθμούς από τα άλλα, που δεν υποβάλλονταν σ' αυτήν την μέθοδο επιβολής πειθαρχίας.

 

Σε παιδιά ηλικίας από 5 έως και 9 χρόνων, που πήραν μέρος στην ίδια έρευνα, διαπιστώθηκε ότι το ξύλο μείωνε το IQ τους κατά 2,8 βαθμούς.

 

Ο Μάρι Στράους δήλωσε ότι το αποτέλεσμα της έρευνάς του έχει μεγάλη σημασία για τη φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών όλου του κόσμου.

 

Αλλά και η ψυχολόγος δρ. Τζούντιθ Κέννεντι, από το Σίδνεϊ, υποστήριξε ότι, ενώ ένα ελαφρό χτύπημα στα οπίσθια -σε αραιά διαστήματα- δεν αναμένεται να έχει τραυματική επίδραση στο παιδί, το συχνό ξύλο έχει σίγουρα βλαβερά αποτελέσματα, τόσο στην εξυπνάδα όσο και στον χαρακτήρα του.

-------------------------------

zougla.gr

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=21

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

Παρασκευή, 16 Οκτωβρίου 2009

 

Ξύλο στα παιδιά ή όχι;

 

 

[/url]

Ένα κρίσιμο ερώτημα έθεσε η αυστραλιανή εφημερίδα Herald Sun στους αναγνώστες της: Ξύλο στα παιδιά ή όχι; Προς έκπληξη πολλών, το 92% απάντησε με ένα ηχηρό «ναι»!

 

Το θέμα ανέκυψε όταν ένα 9χρονο κορίτσι εκμυστηρεύθηκε στη δασκάλα του ότι η μητέρα του χρησιμοποιεί την ξύλινη κουτάλα για να τη μαλώσει. Η αντίδραση της εκπαιδευτικού ήταν...

να ειδοποιήσει την αστυνομία.

 

Η συγκεκριμένη μητέρα, που απειλήθηκε με δίωξη για χρήση βίας σε βάρος ανηλίκου, είπε ότι δε θα το επαναλάβει, τόνισε όμως, ότι μια ξυλιά με το χέρι κάπου-κάπου στα μαλακά είναι μέσα στο πρόγραμμα νουθεσίας.

 

Στη δημοσκόπηση της εφημερίδας, που απάντησαν συνολικά 8.000 άνθρωποι, πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι υποστήριξαν ότι αν καταργηθεί το ξύλο, θα δημιουργηθεί μια γενιά που δε θα σέβεται κανέναν.

 

Εναλλακτικές λύσεις, υποστηρίζουν οι παιδοψυχολόγοι, είναι προτιμότερες από το ξύλο, έστω και το ελαφρό. Ποιες είναι αυτές; Τιμωρία στη γωνία για μερικά λεπτά, απαγόρευση ενός αγαπημένου γλυκού, προγράμματος στην τηλεόραση ή εξόδου.

 

 

(Πηγή madata)

 

 

http://troktiko.blogspot.com/2009/10/blog-post_9433.html

 

------------------------------------------------------------------

 

http://parents.org.gr/forum/showthre...=21344&page=21

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

My name is Chris ,

I am three,

My eyes are swollen..

I cannot see.

 

I must be stupid,

I must be bad,

What else could have made,

My daddy so mad?

 

I wish I were better,

I wish I weren't ugly,

Then maybe my mommy,

Would still want to hug me.

 

I can't do a wrong,

I can't speak at all,

Or else I'm locked up,

All day long.

 

When I'm awake,

I'm all alone,

The house is dark,

My folks aren't home.

 

When my mommy does come home,

I'll try and be nice,

So maybe I'll just get,

One whipping tonight.

 

I just heard a car,

My daddy is back,

From Charlie's bar

 

I hear him curse,

My name is called ,

I press myself,

Against the wall.

 

I try to hide,

>From his evil eyes,

I'm so afraid now,

I'm starting to cry.

 

He finds me weeping,

Calls me ugly words,

He says its my fault,

He suffers at work.

 

He slaps and hits me,

And yells at me more,

I finally get free,

And run to the door.

 

He's already locked it,

And I start to bawl,

He takes me and throws me,

Against the hard wall.

 

I fall to the floor,

With my bones nearly broken,

And my daddy continues,

With more bad words spoken.

 

'I'm sorry!', I scream,

But it's now much to late,

His face has been twisted,

Into a unimaginable sh ape.

 

The hurt and the pain,

Again and again,

O please God, have mercy!

O please let it end!

 

And he finally stops,

And heads for the door,

While I lay there motionless,

Sprawled on the floor.

 

My name is Chris ,

I am three,

Tonight my daddy,

Murdered me.

 

And you can help,

Sickens me to the soul,

If you read this,

And don't pass it on.

 

I pray for your forgiveness,

You would have to be,

One heartless person,

Not to be affected,

By this Poem.

 

And because you ARE affected,

Do something about it!

So all I ask you to do,

Is pass this on!

 

 

IF YOU ARE AGAINST CHILD ABUSE!

Post this as 'Daddy ... It hurts'

 

If you do not send this to everyone you know

Then you obviously don't care about child abuse.

 

At first I thought this was just a chain letter

And I wasn't going to send it either,

But now I realize that this is an important situation.

 

 

At least 5 children each day from around the world die from child abuse!!!!

 

This happens across the board, no matter how much money they have or their ethnicity.

Please help.

 

 

7623_1182662818114_1574538489_455955_6971076_a.jpg

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=21

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

Η ζημιά που κάνει ένας γονιός στο παιδί του όταν το χτυπάει δεν έγκειται στο γεγονός πως μαθαίνει να λύνει τα προβλήματά του με τη βία... συμβαίνει βέβαια και αυτό, αλλά δεν είναι το πιο σπουδαίο...

Η μεγαλύτερη ζημιά που κάνει ένας άνθρωπος κακοποιώντας έναν άλλον άνθρωπο με οποιονδήποτε τρόπο είναι ότι του καταρρακώνει την προσωπικότητα, την αυτοπεποίθηση, την αυτοεκτίμηση, την εμπιστοσύνη του για τον κόσμο και τη ζωή... Τον μετατρέπει σε ένα πλάσμα, έρμαιο του φόβου και της ανάγκης για στοργή και αποδοχή...

 

Ο κακοποιημένος συχνά αγαπάει τον θύτη της κακοποίησης με έναν αρρωστημένο τρόπο εξάρτησης... νιώθει ταυτόχρονα την απόρριψη και βιώνει απίστευτα ενοχικά συναισθήματα γιατί πιστεύει ότι είναι εκείνος ο φταίχτης της κακοποίησης και όχι ο δράστης... Αυτό σε έναν ατέλειωτο κύκλο συναισθημάτων τον οδηγεί πολλές φορές σε μια μάταιη αναζήτηση της αποδοχής... δίνοντας τον εαυτό του άσκεφτα σε ανθρώπους που πιθανόν να μην το αξίζουν αλλά που νομίζει πως τον αγαπούν και τον δέχονται... και φυσικά με αυτόν τον τρόπο αναλώνεται σε λάθος σχέσεις... ή κάνει πράγματα που δεν πιστεύει και δεν τον εκφράζουν για να γίνει αρεστός...

 

Όλη αυτή η κατάσταση αλλοιώνει όπως είναι προφανές εντελώς την προσωπικότητα του κακοποιημένου (ας πούμε παιδιού) και πρέπει να έχει μεγάλη ψυχική δύναμη και αντοχή ώστε να καταφέρει να σπάσει την αλυσίδα... Τις περισσότερες φορές δεν τα καταφέρνει και ο κύκλος της βίας συνεχίζεται... Αν όμως κάποιος κάπου συναντηθεί με το Υπερεγώ του, αν καταφέρει να μιλήσει λιγάκι με τη συνείδησή του, αν ψάξει βαθιά μέσα του για να δει τι έχει πραγματικά συμβεί και αν τέλος τέλος βρει το κουράγιο να συγχωρήσει αυτόν ή αυτούς που τον πόνεσαν τόσο... τότε ο κύκλος της βίας σπάει και τότε ο άνθρωπος αυτός μπορεί να γίνει ο χειρότερος εχθρός της...

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=21

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

To κάθε παιδι η καθε κατασταση ειναι διαφορετικη

πολλοι απο εμαας που συγγραφουμε σε αυτο το θρεντ τοσα χρονια

εχουμ εκατα καιρους παραθεσει τις αποψεις μας(με επιχειρήματα νομους και τεχνικές - εναλλακτικές)

 

αλλα εγω πχ

 

δεν ειμαι στο σπιτι του καθενα να ξερω τι ακριβως συμβαινει!

 

λογο επαγγελματος μπορει να εχω γνώσεις.

 

λόγο εμπειρίας

(σαν μητέρα και με σεβασμό προς το παιδι μου και την αυτόνομη προσωπικότητα του που αναπτύσσει μερα με την με μέρα)

 

μπορει να εχω μεταμορφωσει και εφαρμοσει εναλακτικες...

 

αλλα αυτο που εχει σημασια σε μια θεωριτική προσεγγηση που κάνουμε μεσα απο ενα φορουμ ειναι αυτη :

 

(η σημασια)

 

(α) να ΝΟΗΣΟΥΜΕ και ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ σαν γονεις τον ευατο μας ...

(εξηγω)

η βία είναι κατι που θεωρουμε απαραδεκτο ?

αν οχι δεν ειμαστε στην ίδια φαση με εναν γονεα που το θεωρει απαραδεκτο

(ασχετα αν ειναι νομικα κατωχηρωμενο σαν εγγκλημα και ποινηκα κολασημο) ....

 

(α1) αν νοουμε και κατανοούμε οτι ΝΑΙ ειναι λαθος ... τότε παμε σε αλλα σταδια : δλδ

ΠΟΙΟΣ Ο ΕΠΙΤΡΕΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ ΒΙΑΣ... αλλος θεωρει την λεκτική βια ΜΗ βια...αλλος θεωρει την σωματικη αλλος την ψυχολογικη κ.ο.κ

 

(α2) αν δεν νοουμε - κατανοούμε την βία σε οποιαδήποτε μορφη της ,βία, παμε σε αλλη βαση

που εκει οποια συμβουλη ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο οικογενειακο σύστημα

και ο γονέα θα προβάλει αντιστάσεις στις εφαρμογές ιδεών εναλλακτικής !

 

 

εκει παμε λοιπον μετα στο σταδιο (β)

 

(β1) ΓΙΑΤΙ σαν γονεις δεν θεωρουμε το ενα χτυπημα ΒΙΑ?

ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ θεματα κατωχηρωσης της βίας????

σαν μεσο διαπαιδαγωγησης στην δικής μας αναπτυξη που έγινε ΘΕΣΜΟΣ?

(β2) πως ΜΠΟΡΟΥΜΕ νσ Σπασουμε αυτην την διαδικασια - αλυσιδα ΜΕΣΑ ΜΑΣ

πρωτα και μετα να την εφαρσμόσουμε και εξω !(στα παιδιά μας)

 

ειμαι χρονια εδω

και εδω εχω γραψει πολλα αλλα παντα προσπαθουσα να δωσω εναλλκτικες

 

τωρα ποια εξαταζω με μεγαλυτερη συμπονια τον γονεα

που εχει την αναγκη να πραξει βιαια

παρα το παιδι

...γιατι ο γονεας ειναι αυτος που εχει την αναγκη !!!!|

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=22

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

μάλλον η παιδοψυχολογος δεν το εξήγησε σωστά,

ή δεν το είδε σωστά ή η μετάφραση δεν ήταν σωστή.

μήπως στην τηλεόραση ήταν για άλλη ηλικία?

 

..πάντως, μην εφαρμόζετε κάτι χωρίς να το επιβεβαιώσετε και απο άλλη πηγή επισης επιστημονική,.... ακόμα και παιδοψυχολόγοι στο παρελθόν στο φόρουμ όπως εχουν μαρτυρησει γονείς, έχουν πει χοντρές μπαρούφες, επειδή ή δεν είχαν ποτέ τους εμπειρία με παιδιά ή επειδή είχαν πτυχιο του καναπέ (πχ διορισμένοι σαν ψυχολογοι, εν ενεργεια σε θεση του δημοσίου, χωρίς ποτέ να εχουν εφαρμοσει αυτά που διάβασαν), ή επειδή προέβαλλαν τις δικές τους θεωρίες πάνω σε ήδη υπάρχουσες διαστρεβλώνοντάς τες.... ..

Αφού εδώ καποιοι κάνουν διαγνώσεις των διαγνώσεων στο πόδι... και βαφτίζονται ειδικοί,...... πολύ προσοχή και πάντα επιβεβαίωση!

 

 

για την οριοθέτηση μεσω σωματικής διόρθωσης,

εγω παντως το ξαναλέω δεν ειναι θεμα DNA όπως λεει στην φούρια της πάνω η Aria,

(το οποιο ευτυχώς αυτοαναιρεί μετά λέγοντας ότι τα συστήματα αλλάζουν - βρέ Άρια μη τους μπερδευεις τους ανθρώπους:cool::cool:)

καθώς κάτι τέτοιο ειναι πολύ απαισιόδοξο και όχι ακριβές.

Είναι μια μαθημένη συμπεριφορά στην οποία εχουμε μεγαλώσει (όσοι είχαν την ατυχία δηλ να το έζησαν και απο κοντά).

-Δεν ειναι απαράιτητο να ειναι και με ξύλο ακομα και ο απλώς εκφοβισμός το ίδιο αποτέλεσμα εχει.-

την οποία μπορούμε αν το θέλουμε να ξεμάθουμε

ΠΟΛΥ εύκολα. αρκεί μόνο να καταλάβουμε τι ειναι, και να δουμε ότι το θέλουμε.

Αν πειστεί ο άλλος ότι αυτό ειναι σωστό, μπορεί να μαθει να το κανει.

Το θέμα ειναι να πειστεί οτι θα ειναι αποτελεσματικό, και να πειστεί ότι γίνεται.

Αν ήταν στο DNA μας ο θεός βοηθός δηλαδή....

BEBAIA -

 

τι να πώ λέτε να υπάρχει και έρευνα για αυτό ? ? Κατά πόσο το ζωώδες ένστικτο της αυτοπροστασιας παράγει θυμό ο οποίος μετά παράγη βίαιη πράξη και το πόσο υπάρχει αυτή τη στιγμή αυτό το πράγμα,

στους ανθρώπους, σε ποσοστά?

 

Τα βασικά συναισθήματα ως γνωστόν έχουν την ρίζα τους

στην αυτοσυντήρηση του ανθρώπου - και την διατήρηση των ειδών.

Πχ ο κυρίαρχος μιας αγέλης θα θυμωσει οταν ενα μελος της παραβεί έναν κανόνα, και τότε για να το διορθώσει θα προβεί σε πράξη,

όχι σε λόγια. (θα του μπήξει μια δαγκωνιά, καθώς τα ζώα δεν μιλούν, ή θα του γρυλλλίσει προειδοποιώντας εκφοβιστικά).

Έτσι ο φόβος, στα ζώα λειτουργει σαν παράγοντας μάθησης.

Φοβάται, άρα οπ καλυτερα να μη το ξανακανει.

 

Ο εγκέφαλός μας όμως είναι πιο εξελιγμένος απο των ζώων, καθώς η λεκτική επικοινωνία δίνει νέες δυνατότητες.

 

Δηλαδή τα ζώα σε μια περίπτωση που διαφωνούν, μπορεί να αλληλοσκοτωθούν απλώς επειδη δεν έχουν άλλη δυνατότητα επικοινωνίας των προθέσεών τους και δυνατότητα επίλυσης προβλημάτων.

 

Πχ ο κυριαρχος της αγέλης μαλώνει με το παιδί το οποιο μεγαλώνει και διεκδικει το χώρο του. Δεν μπορεί να πει στο παιδί πηγαινε πιο πέρα όπου θα χεις το δικό σου βοσκοτόπι - οπότε αναγκαστικά γρυλλιζει.

Δεν το καταλαβαινει το παιδί και αντιγρυλλίζει επίτηδες, μη καταλαβαίνοντας τι μπορεί να εννοεί ο κυρίαρχος της αγέλης μη βλέποντας ότι μπορεί να πάει και πιο πέρα.

Τελικά γρυλλιζουν και καποια στιγμή στο γρύλλλισμα κάποιος πρωτοαρπάζεται και χάνει το όριο αυτό της αυτοσυντήρησης που του έλεγε ότι αρκει απλώς το γρύλλισμα.

Δαγκώνει - και τότε θα δαγκώσει και το παιδί - αν είναι αρκετά μεγάλο,

ή αν ειναι μικρό απλώς θα υποχωρησει απευθείας.

Αν είναι μεγάλο μπορεί να σκοτωθούν απο τα δαγκώματα.

 

Και τελικά όλα γίνονται επειδη δεν υπάρχει η επικοινωνια και η ικανότητα επιλυσης του προβλήματος μεσω αυτής!

Δηλαδή φαντάσου τι θα γινοταν αν ελεγε ο κυριαρχος

μπλα μπλα κοίτα εκεί έχει χώρο και μπορείς να πατε εκεί να βρείτε κάτι - δε θα ενοχληθεί κανένας, τι λες? Εδώ δε γινεται μεν, αλλα μπορείς να το κανεις εκεί.

Γιατί να σκοτωθούν στα δαγκώματα?

 

Σαν Ελληνες πιστεύω ότι έχουμε διδαχτεί αρκετά ότι είναι οκ να αφήνουμε τα συναισθήματά μας ελεύθερα.

Είτε στο να διασκεδάζουμε είτε και στο να νευριάζουμε.

Επειδή εχω ζησει και εδω και στο εξωτερικό μπορώ να το πώ αυτό σαν παρατηρήτρια -

 

λοιπον όταν έχεις μαθει οτι είναι οκ να σε παρασύρουν τα συναισθήματά σου,

 

είναι λογικό μια διαφωνία να έχει μια τέτοια κατάληξη = μη παραγωγική, με απώλειες,

 

την στιγμή που αν το έβλεπες λιγο πιο ψυχραιμα, το ίδιο πράγμα

μπορεί να έχει μια κατάληξη παραγωγική = χωρίς απώλειες και στεναχώρια.

 

Οφείλω να το πω αυτό και ας με πείτε και κρυογερμανίδα,:D:D

αλλα ειναι τεράστιο εμπόδιο όταν θέλεις να διαπαιδαγωγήσεις παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Χρειάζεται αυτοσυγκράτηση και πρέπει να γινει κατανοητό, ότι αυτό έχει σχέση καθαρά, ξεκάθαρα,

με το να θέλει να το κανει αυτο ο γονέας, και να πατήσει πόδι σε αυτό, στον εαυτό του.

"Δεν θα παρασύρομαι και δεν θα ενδίδω! Δεν έχει καλό αποτέλεσμα! Για να έχω καλό αποτέλεσμα πρέπει να λειτουργήσω διαφορετικά. Δεν γίνεται με το παιδί μου να έχω την ίδια ψυχολογική άνεση όπως την έχω αλλού. Με βάζει σε διαδικασίες που τελικά με στεναχωρούν την ίδια. Οπότε καλύτερα να το σκεφτώ λίγο καλύτερα την επόμενη φορά!"

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=23

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

θα προτεινω με πολυ αγαπη σε ολους τους γονεις που τους απασχολει το θεμα της σωματικης τιμωριας στα παιδια να διαβασουν τα βιβλια της Alice Miller...

 

1.Miller, Alice. Το ξύπνημα της Εύας : Ανοίγοντας τα μάτια στο συναισθηματικό μας παρελθόν / Alice Miller

Μετά τη διεθνή επιτυχία του βιβλίου της "Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας", η Alice Miller προχωρά στη διερεύνηση των αιτιών και των συνεπειών των παιδικών τραυμάτων, υποστηρίζοντας ότι τα παιδιά που έχουν υποστεί βία από τους γονείς ή τους δασκάλους τους στη βρεφική ή παιδική τους ηλικία κάποια στιγμή θα στρέψουν τη βία αυτή εναντίον της κοινωνίας.

 

Οι νέες έρευνες στον ανθρώπινο εγκέφαλο επιβεβαιώνουν την άποψη της ότι το σώμα μας έχει αποθηκεύσει όλες τις μνήμες των πρώιμων εμπειριών μας, εκείνες που το συνειδητό μας αναγκάστηκε να απωθήσει πολύ νωρίς ώστε να κατορθώσει να επιβιώσει σε συνθήκες κακομεταχείρισης. Ωστόσο, αν οι μνήμες αυτές δε βρουν διέξοδο με ανάλογες συμπεριφορές απέναντι στα παιδιά μας ή την κοινωνία, τότε κάποια στιγμή θα κάνουν την εμφάνιση τους, συχνά με τη μορφή συμπτωμάτων ασθένειας. Στο "Ξύπνημα της Εύας", η Alice Miller, μέσα από αποκαλυπτικά παραδείγματα και την εύστοχη ανάλυση τους, μας παροτρύνει να τολμήσουμε να αντιμετωπίσουμε το τραυματικό μας παρελθόν -να γευτούμε όπως η Εύα τον καρπό από το δέντρο της γνώσης-, ώστε να αποδεσμεύσουμε «το παιδί μέσα μας» στο οποίο ποτέ δεν επέτρεψαν να είναι ο εαυτός του, για να μπορέσει τώρα απελευθερωμένο και υγιές να ζήσει συμφιλιωμένο με τα αυθεντικά του συναισθήματα και τις πραγματικές του ανάγκες.

 

 

 

2. Miller, Alice. Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας ή Το δράμα του προικισμένου παιδιού

 

Πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν, όταν ήταν παιδιά, να μάθουν να κρύβουν πολύ επιδέξια τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους προκειμένου να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των γονέων τους και να κερδίσουν την "αγάπη" τους.

Ως ενήλικες μπορεί να κυνηγούν την επιτυχία, έχουν όμως ταυτόχρονα μια υποβόσκουσα αίσθηση ότι δεν αξίζουν τίποτα. Χωρίς ποτέ να τους έχει επιτραπεί να εκφράσουν τα πραγματικά τους συναισθήματα, και έχοντας χάσει την επαφή με τον αληθινό τους εαυτό, εκδραματίζουν τα καταπιεσμένα σναισθήματά τους με επεισόδια κατάθλιψης ή καταναγκαστικής συμπεριφοράς, ή ακόμα και με ιδέες μεγαλείου. Στη συνέχεια, με τη σειρά τους, μεταφέρουν αυτή την κληρονομιά της καταπίεσης στα δικά τους παιδιά. Αυτό το σπαρακτικό και οξυδερκές βιβλίο είναι ένα πρώτο βήμα για την ανακάλυψη των αναγκών μας και της δικής μας αλήθειας στην προσπάθειά μας να ξεφύγουμε από αυτό το φαύλο κύκλο.

νομιζω οτι θα αλλαξει ο τροπος που σκεφτονται παρα πολυ οσον αφορα την επιδραση της σωματικης τιμωριας στα παιδια ...

 

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showauthor&personsid=47190

 

H Alice Miller σπούδασε στη Βασιλεία (Ελβετία) φιλοσοφία, ψυχολογία και κοινωνιολογία. Μετά τη διδακτορική διατριβή της εκπαιδεύτηκε στη Ζυρίχη ως ψυχαναλύτρια και, για 20 χρόνια, εξάσκησε αυτό το επάγγελμα ενώ παράλληλα δίδασκε. Το 1980 αποφάσισε να σταματήσει την ψυχαναλυτική και διδακτική πρακτική και να ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων. Από τότε έχει δημοσιεύσει 10 βιβλία, με τα οποία γνωστοποίησε στο ευρύ κοινό τα αποτελέσματα των ερευνών της όσον αφορά τις αιτίες και τις συνέπειες των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας. Γι' αυτές τις έρευνές της η συγγραφέας έχει κερδίσει τη διεθνή αναγνώριση.

Από την αρχική δημοσίευση του Δράματος του Προικισμένου Παιδιού (1979) ως την πρόσφατη αναθεώρησή του (1995) πέρασαν σχεδόν είκοσι χρόνια. Σε αυτό το διάστημα, οι προσωπικές εμπειρίες της συγγραφέως, οι νέες θεραπευτικές μέθοδοι, τα ιστορικά των αναγνωστών και αναγνωστριών που επικοινώνησαν γραπτώς μαζί της και που ο αριθμός τους υπολογίζεται σε αρκετές χιλιάδες, καθώς και η συνεχιζόμενη έρευνά της γύρω από την παιδική ηλικία, την οδήγησαν σε περαιτέρω διευκρινίσεις και αναθεωρήσεις των προηγούμενων απόψεών της, τις οποίες καταγράφει και αναλύεi.

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=24

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

10 ΜΙΚΡΑ & ΠΡΑΚΤΙΚΑ

 

Το έργο ενός γονέα, θαυμαστό απ' όλες τις απόψεις, ξεκινά πριν από την εκδήλωση της ζωής και συνεχίζει όσο η ζωή συνεχίζεται. Η γυναίκα μέσα από την αγάπη συνδέεται με τον άνδρα και οι δύο μαζί επιτρέπουν να ενωθούν τα σώματά τους και να δημιουργήσουν έναν νέο φορέα μέσα στον οποίο θα κατοικήσει η νέα ζωή για να κάνει κι εκείνη τη δική της διαδρομή στον κόσμο και να εξελιχτεί με την εμπειρία που θα συσσωρεύσει.

 

1. Οι γονείς απλά προσφέρονται σ' αυτή τη διαδικασία χωρίς προσωπικές προσδοκίες, χωρίς ιδιαίτερες προτιμήσεις για φύλο (αγόρι ή κορίτσι) ή ιδιότητες (όλες οι αρετές του κόσμου ας είναι η ευχή τους για το παιδί) και απλά επιτρέπουν την ανάδυση και εξέλιξη της ζωής και την υποστηρίζουν.

 

2. Κάνουν χώρο για να εμφανιστεί το παιδί στη ζωή τους, και βρίσκουν το χρόνο που απαιτείται. Φροντίζουν τα όσα μπορούν να αναλάβουν επαγγελματικά ή προς άλλους να είναι τέτοια και τόσα ώστε να επιτρέπουν την καλλιέργεια της γονεϊκής σχέσης. Το παιδί έχει κύρια την ανάγκη της ποιοτικής παρουσίας του γονέα κι όχι των άλλων όσο καλών κι αν είναι και που θα παίξουν τους αντίστοιχους ρόλους.

 

3. Ο γονέας νιώθει την αξία του παιδιού του, όπως νιώθει και την αξία του εαυτού του και ανταποκρίνεται με προσοχή και ενδιαφέρον στις ανάγκες του. Το κρατά αγκαλιά και του εκφράζει με κάθε τρόπο την αγάπη του, σ' όποια ηλικία κι αν είναι. Δεν ανησυχεί μήπως το κακομάθει, γιατί το παιδί που δέχεται αγάπη δεν καταφεύγει σε παιγνίδια για να κερδίσει την προσοχή του γονιού του. Στον χρόνο που είναι μαζί, παρατηρούν το παιδί τους, το ακούν με όλη τους την προσοχή σε όλα όσα λέει κι όσα δεν λέει, ανταποκρίνονται στα κάλεσμά του και συμμετέχουν στο παιγνίδι (αν τους έχει ζητηθεί) χωρίς να κατευθύνουν αυτοί το παιγνίδι του παιδιού τους.

 

4. Ο γονέας δέχεται όλα τα συναισθήματα του παιδιού του, κι ακούει με προσοχή και χωρίς να επικρίνει κάθε συναισθηματική έκφραση του παιδιού του. Γνωρίζει, επίσης, ότι δεν μπορεί να εμποδίσει τη λύπη, τον θυμό, τα αισθήματα ματαίωσης κλπ που το παιδί του ενδεχομένως να νιώσει στη ζωή του. Έτσι, δεν προσπαθεί να σταματήσει το παιδί του από το να έρθει σ' επαφή με τέτοια συναισθήματα. Του διδάσκει, όμως, πώς να παίρνει τα μηνύματα των όποιων συναισθημάτων κάθε φορά, και πώς να τα χρησιμοποιούν για να προχωράνε.

 

5. Ο γονιός σέβεται το ρυθμό ανάπτυξης που το κάθε παιδί έχει. Προσφέρει, λοιπόν, εκείνα τα ερεθίσματα που ενδείκνυνται για την ωρίμανση του παιδιού του (παιγνίδια, γνώσεις, δραστηριότητες) και εμπιστεύεται το παιδί του να μάθει με τον δικό του ρυθμό και με τον δικό του τρόπο. Δεν βιάζουν το παιδί τους να περνά σε νέα στάδια ανάπτυξης χωρίς να είναι έτοιμο. Ενθαρρύνει και ενδυναμώνει το παιδί του κάθε φορά αλλά δεν κρίνει αυτό που κάνει είτε με σύγκριση είτε με έπαινο.

 

6. Ο γονιός προστατεύει το παιδί του από κάθε κίνδυνο, αλλά δεν προσπαθεί να εμποδίσει τη δράση του παιδιού από φόβο μήπως κάνει λάθος. Κανένας δεν θέλει το λάθος, αλλά είναι κι αυτό μέσα στη διαδικασία της εμπειρίας. Όπως και η σύγκρουση, και η αντιπαράθεση, και το πρόβλημα και πολλά άλλα. Μπορεί όμως να διδάξει στο παιδί πώς να τα αναγνωρίζει και πώς να τα χρησιμοποιεί για την εξέλιξή του όταν αυτά εμφανίζονται. Ενθαρρύνει το παιδί του να επιλύει τα προβλήματα όταν αυτά αναφύονται κι έτσι σιγά σιγά να οδηγούνται στην αυτονομία και την εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους. Ο ίδιος ο γονιός είναι βοηθός όταν χρειάζεται κι όταν του ζητά το παιδί την βοήθειά του, όμως, δεν λύνει ο ίδιος τα προβλήματα του παιδιού του αποκλείοντας το παιδί του από την συγκεκριμένη ευκαιρία ανάπτυξης.

 

7. Ο γονέας καθοδηγεί με σοφία το παιδί στα της ζωής. Με ευγένεια του δείχνει ποιες συμπεριφορές είναι αποδεκτές και ποιες όχι, του δείχνει πώς να σέβεται τον εαυτό του αλλά και τους άλλους, του διδάσκουν την ένωση με τους άλλους συνανθρώπους, την συμπόνια και την εκτίμηση. Σε καμία περίπτωση δεν ελέγχουν το παιδί τους με ανταμοιβές, απειλές, εκφοβισμό, δωροδοκία ή τιμωρία.

 

8. Ο γονέας φροντίζει τον εαυτό του, ικανοποιεί τις ανάγκες του και υλοποιεί τα οράματά του. Δεν απομακρύνεται από τον δικό του δρόμο για να περπατήσει το δρόμο αλλονών. Το ίδιο κάνει και με το παιδί του. Τιμά την πορεία του στη ζωή και τα προσωπικά του οράματα και δεν του ζητά έμμεσα ή άμεσα να θυσιάζει την ζωή του για να καλύπτει τα κενά ή τις επιθυμίες ή προσδοκίες άλλων. Και το κάνει μέσα από την αγάπη και όχι μέσα από την αδιαφορία και τον εγωκεντρισμό.

 

9. Ο γονέας παίρνει την ευθύνη του δικού του πόνου σαν παιδί και μπαίνει στη διαδικασία να επιλύει τα όσα εκείνος ο πόνος συσσώρευσε στη δική του ψυχή. Έτσι, δεν μεταφέρει τις δικές του πληγές στο παιδί του και στις επόμενες γενιές.

 

10. Γονέας και παιδί απολαμβάνουν την κοινή διαδρομή, υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον στην πορεία του και ανταλλάσσουν εμπειρίες, επιτρέποντας ο ένας να εμπλουτίζεται από τον άλλο. Γνωρίζοντας ποιος είναι ο γονέας και ποιο είναι το παιδί πρόθυμα διδάσκουν και διδάσκονται, αναπτύσσουν καθώς αναπτύσσονται και εξελίσσονται και οι δύο.

 

Ας είναι μακρύ το ταξίδι τους, γεμάτο δώρα και δημιουργικότητα.

 

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=24

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

Αίτια

Η αιτιολογία της συναισθηματικής κακοποίησης μπορεί να αποδοθεί στην επίδραση των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας των γονέων-παιδιών, καθώς και του κοινωνικοπολιτιστικού πλαισίου στην εγγενή τάση για κακοποίηση. . Οι περισσότερες περιπτώσεις συναισθηματικής κακοποίησης συμβαίνουν για τους ίδιους ακριβώς λόγους για τους οποίους συμβαίνει και η σωματική κακοποίηση. Οι γονείς είναι ευάλωτοι στη δημιουργία σχέσεων κακοποίησης όταν οι πηγές άγχους στη ζωή τους πολλαπλασιάζονται και εκείνοι αποδεικνύονται ανίκανοι να τις χειριστούν. Επιπλέον, είναι πιθανό να έχουν περιορισμένες ικανότητες κατανόησης και χειρισμού παιδιών, λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με τις ανάγκες και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, ίσως πάσχουν από κάποιας μορφής ψυχασθένεια, είναι αλκοολικοί ή χρήστες ουσιών). Ακόμα, ο στόχος του γονέα που κακοποιεί μπορεί να σχετίζεται ή να είναι ο έλεγχος του παιδιού του. Η ύπαρξη ενός από τους αναφερθέντες παράγοντες δε συνεπάγεται κατ' ανάγκη την εκδήλωση κακοποίησης, αλλά ο συνδυασμός τους είναι αυτός που δημιουργεί την απαραίτητη κοινωνικο-συναισθηματική πίεση που οδηγεί οδηγεί στη συναισθηματική κακοποίηση. . Έχουν καταγραφεί συγκεκριμένα προβλήματα που αυξάνουν το ενδοοικογενειακό άγχος και καθιστούν περισσότερο πιθανή την άσκηση συναισθηματικής κακοποίησης. Kοινωνικά (ανεργία, φτώχια, κοινωνική απο μόνωνση, διαζύγιο, θάνατος). Yγείας (αρρώστια μέλους διανοητικά (νοητικά ανεπάρκεια, κατάθλιψη)της οικογένειας).

 

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=25

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Η Παιδική Κακοποίηση Προκαλεί Αλλαγές στη Φυσιολογία του Εγκεφάλου

-----------------------------------------------------------------------------------

 

Η τραγική περίπτωση του Άλεξ και των πέντε παιδιών που φέρονται ως υπεύθυνα για ότι του έχει συμβεί, η φρικτή και συστηματική κακοποίηση του τετράχρονου αγοριού από την ίδια τη μητέρα του και το φίλο της, η 19χρονη κοπέλα που τη βίαζε και τη τρομοκρατούσε για χρόνια ο πατέρας της, ο βιασμός και ο φόνος των δύο μικρών κοριτσιών στο Βέλγιο και, γενικά, τα αυξανόμενα παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα περιστατικά παιδικής κακοποίησης και παιδικής εγκληματικότητας, επιβάλλουν μια κατανόηση και αντιμετώπιση αυτού του σημαντικότατου και πανανθρώπινου προβλήματος από μία ευρύτερη οπτική γωνία.

 

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε εμείς στο χώρο της ψυχικής υγείας, είναι να παρέχουμε θεραπεία σε όσο το δυνατόν περισσότερα θύματα αλλά και θύτες. Ο αριθμός όμως των θυμάτων που οι συνθήκες τους επιτρέπουν πρόσβαση στην κατάλληλη θεραπεία είναι περιορισμένος. Και, φυσικά, οι περισσότεροι θύτες δεν ζητάνε σχεδόν ποτέ θεραπεία εθελοντικά, το κάνουν μόνο όταν υποχρεωθούν από κάποια απόφαση δικαστηρίου. Αλλά ακόμη κι αν υπήρχε η δυνατότητα να παρέχεται θεραπεία σε όλα τα θύματα, αυτή δεν θα ήταν λύση. Η μόνη λύση είναι η πρόληψη. Είναι δηλαδή καθαρά θέμα της πολιτείας και του νόμου. Γνωρίζουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θυτών έχουν υπάρξει κι αυτοί θύματα, δυστυχώς όμως χρειάζονται σκληρά μέτρα για να σπάσει επιτέλους αυτή η διαχρονική αλυσίδα κακοποίησης που συνεχίζεται από γενιά σε γενιά.

 

Χρειάζεται να δημιουργηθούν ειδικοί φορείς για την προστασία των παιδιών. Οι φορείς αυτοί πρέπει να έχουν διευρυμένες εξουσίες και να απασχολούν ειδικούς επιστήμονες, αλλά και ειδικά εκπαιδευμένα όργανα καταστολής. Χρειάζεται επίσης να θεσπισθούν ειδικοί νόμοι οι οποίοι θα προβλέπουν ιδιαίτερα αυστηρές ποινές, ακόμη και ισόβια στις σοβαρότερες περιπτώσεις και στις περιπτώσεις που η κακοποίηση γίνεται κατʼ επανάληψη για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ένα αποτελεσματικό μέτρο θα ήταν να επιβάλλεται υποχρεωτική θεραπεία στους θύτες στους οποίους δεν θα επιτρέπεται να επιστρέψουν ελεύθεροι στην κοινωνία αν επιτροπές από ειδικούς επιστήμονες δεν πιστοποιήσουν ότι έχουν θεραπευθεί. Ίσως τα μέτρα αυτά ακούγονται υπερβολικά ακόμη και φασιστικά, είναι όμως η μόνη λύση. Φυσικά, χρειάζονται και παράλληλα κοινωνικά μέτρα, όπως ειδικά επιμορφωτικά προγράμματα, βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και πολλά άλλα. Τα μαλακά κοινωνικά μέτρα όμως έχουν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα και σε πολλές περιπτώσεις καθόλου αποτελέσματα. Στο μεταξύ τι γίνεται όμως;

 

Εκτός από την παροχή θεραπείας σε θύματα και θύτες, κάτι άλλο που χρειάζεται να κάνουμε οι ειδικοί στο χώρο της ψυχικής υγείας είναι να παρουσιάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα τεκμηριωμένα επιστημονικά στοιχεία που δείχνουν τη σοβαρότητα αυτού του προβλήματος και επισημαίνουν τον αντίκτυπο και τις επιπτώσεις που έχει στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

 

Σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Cerebrum προς το τέλος του 2000, η κακοποίηση ή η εγκατάλειψη κατά την παιδική ηλικία προκαλεί μόνιμες αλλαγές στη φυσιολογία του αναπτυσσόμενου παιδικού εγκεφάλου. Οι αλλαγές αυτές στη δομή του εγκεφάλου είναι σημαντικές και προκαλούν διάφορα ψυχολογικά και συναισθηματικά προβλήματα, αλλά και διαταραχές της προσωπικότητας στο κακοποιημένο παιδί κατά την εφηβική του ηλικία και όταν ενηλικιωθεί.

 

Ο επικεφαλής αυτής της έρευνας Martin Teicher και οι συνεργάτες του εντόπισαν τέσσερις συγκεκριμένες ανωμαλίες στη δομή και στις λειτουργίες του εγκεφάλου ατόμων που είχαν κακοποιηθεί ή εγκαταλειφθεί στην παιδική τους ηλικία.

 

1. Μη φυσιολογική ανάπτυξη του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφαλικού φλοιού. Η εγκεφαλική αυτή ανωμαλία συνδέεται άμεσα με προβλήματα κατάθλιψης καθώς και προβλήματα μνήμης.

 

2. Αδυναμία ενιαίας και εναρμονισμένης λειτουργίας των δύο ημισφαιρίων – δεξιού και αριστερού – του φλοιού του εγκεφάλου. Όπως διαπιστώθηκε κατά την έρευνα, αυτό οφείλεται μάλλον σε σημαντική μείωση του μεγέθους του μεσολοβίου – δέσμη νευρικών ινών οι οποίες συνδέουν τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου και μέσω των οποίων ανταλλάσσονται δεδομένα και εναρμονίζονται οι λειτουργίες τους. Η έρευνα διαπίστωσε μια σημαντική διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ο κύριος παράγων μείωσης του μεγέθους του μεσολοβίου στους άντρες είναι η εγκατάλειψη κατά την παιδική ηλικία, ενώ η σεξουαλική κακοποίηση δεν έχει καμία επίδραση. Αντίθετα, στις γυναίκες η σεξουαλική κακοποίηση έχει άμεση σχέση με τη μείωση του μεγέθους του μεσολοβίου, ενώ η εγκατάλειψη δεν παίζει κανένα ρόλο.

 

3. Ανωμαλίες στην ανάπτυξη και στις λειτουργίες του στεφανοειδούς συστήματος – τμήμα του εγκεφάλου που βρίσκεται μέσα και γύρω από το μεσεγκέφαλο και παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση των συναισθημάτων, των συγκινήσεων και των κινήτρων. Εκτός από τα άλλα προβλήματα, διαπιστώθηκε ότι η ανώμαλη ανάπτυξη του στεφανοειδούς συστήματος προκαλεί κατά καιρούς κρίσεις παρόμοιες μʼ αυτές της επιληψίας σε ένα σημαντικό αριθμό ενηλίκων που υπέστησαν κακοποίηση σαν παιδιά. Οι κρίσεις αυτές συνοδεύονται από έντονα συναισθήματα θλίψης, τρόμου, ενοχής, ντροπής, οργής και ορισμένες φορές έντονο γέλιο δίχως το άτομο να αισθάνεται χαρούμενο.

 

4. Τέλος, εντοπίστηκε η παρουσία μιας συγκεκριμένης ανωμαλίας στα εγκεφαλογραφήματα ενός σημαντικού αριθμού ατόμων που υπέστησαν κακοποίηση στην παιδική τους ηλικία. Η συγκεκριμένη αυτή ανωμαλία σχετίζεται άμεσα με επιθετικότητα και τάσεις αυτοκαταστροφής. Έχει δηλαδή άμεση σχέση με τάσεις για βιαιότητα και εγκληματικότητα.

 

Γενικά, τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας έδειξαν ότι η παιδική κακοποίηση προκαλεί μια αλληλουχία επιδράσεων οι οποίες περιλαμβάνουν διαταραχές στις λειτουργίες των ορμονών και των νευροδιαβιβαστών που παίζουν κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη ευαίσθητων τμημάτων του εγκεφάλου. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας ήταν μάλλον αναμενόμενα και δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν, καθώς είχαν προηγηθεί πολλές άλλες έρευνες σε ζώα με τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα.

 

Ακόμη και σήμερα, πολλοί αντιμετωπίζουν τα ψυχικά τραύματα, τα ψυχολογικά προβλήματα ή τις διαταραχές της προσωπικότητας σαν κάτι που βρίσκεται σε ένα ακαθόριστο και ομιχλώδη χώρο που ονομάζουν νου. Δηλαδή, σαν προβλήματα που δεν υπάρχουν στη χειροπιαστή πραγματικότητα, αλλά είναι αποτέλεσμα της νοσηρής φαντασίας του πάσχοντα. Βρίσκονται «μόνο στο μυαλό» όπως πολλοί συνηθίζουν να λένε. Έτσι, συνήθως, δεν δίνεται σʼ αυτά τα προβλήματα η ίδια βαρύτητα που δίνεται στις ασθένειες του σώματος. Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ νου και σώματος, καθώς έχει πια αποδειχθεί ότι τα συναισθήματα προκαλούν μεταλλάξεις όχι μόνο στον εγκέφαλό μας, αλλά και στο ίδιο το DNA μας.

 

Το πρόβλημα λοιπόν της παιδικής κακοποίησης πάει πολύ βαθύτερα από ότι ίσως φαντάζονται πολλοί. Δεν νομίζω ότι θα ήταν παρατραβηγμένο να πούμε ότι αυτές οι αλλαγές στον εγκέφαλο, αλλά πολύ πιθανόν και στο DNA αν λάβουμε υπʼ όψιν τις τελευταίες έρευνες, που προκαλούνται άμεσα από την παιδική κακοποίηση μπορεί να δημιουργούν κληρονομικότητα. Οπότε το πρόβλημα διευρύνεται επικίνδυνα καθώς ξεφεύγει από τα άμεσα θύματα κακοποίησης και επηρεάζει ολόκληρη την κοινωνία. Δηλαδή, η συνεχιζόμενη, διαχρονική αλυσίδα παιδικής κακοποίησης που αναφέρουμε παραπάνω, είναι ουσιαστική και όχι απλά ένα σχήμα λόγου. Πρέπει λοιπόν να ληφθούν άμεσα και δραστικά μέτρα, πριν καταλήξουμε να γίνουμε μια κοινωνία που θα αποτελείται από παιδιά που κακοποιούνται και ενήλικες που ή κακοποιούν και βιαιοπραγούν ή δυσλειτουργούν λόγω άλλων ψυχικών νοσημάτων

 

Συγγραφη & Επιμελεια κειμενου: Δρ. Δοβελος Ιωαννης

Καθηγητης Ψυχολογιας & Ψυχοθεραπειας

Psychotherapia.gr

http://www.psychotherapia.gr/main/index.php?option=com_content&view=article&id=19:2009-05-01-10-51-37&catid=3:2009-05-01-10-35-09&Itemid=8

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=25

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

Unfortunately, child abuse rates are statistically higher among single parent families than among their two-parent counterparts1. For the most part, this is attributed to increased stress, financial difficulties, and - for many single parents - the absence of a meaningful support system. Fortunately, though, you can minimize the impact of these risk factors by taking care of yourself and having a plan in place for how you're going to deal with emotions like anger and frustration. The next time you find yourself overwhelmed by intense emotions, try one of these strategies for calming down:

(google translate):

Δυστυχώς, τα ποσοστά παιδικής κακοποίησης είναι στατιστικώς υψηλότερη μεταξύ των μονογονεϊκών οικογενειών από ό, τι μεταξύ των δύο γονέων τους counterparts1. Για το μεγαλύτερο μέρος, αυτό οφείλεται στην αύξηση άγχος, οικονομικές δυσκολίες, και - για πολλούς μόνους γονείς - την απουσία ενός ουσιαστικού συστήματος στήριξης. Ευτυχώς, όμως, μπορείτε να ελαχιστοποιηθεί ο αντίκτυπος αυτών των παραγόντων κινδύνου με τη φροντίδα του εαυτού σας και με ένα σχέδιο σε ισχύ για το πώς πρόκειται να ασχοληθεί με τα συναισθήματα όπως το θυμό και απογοήτευση. Η επόμενη φορά που θα βρεθείτε να κατακλύζεται από έντονα συναισθήματα, δοκιμάστε μία από αυτές τις στρατηγικές για ηρεμήσει κάτω:

1. Take a walk.

(πήγαινε μια βόλτα )

 

 

Stop what you're doing and take a quick family walk. The combination of physical release, a change of scenery, and fresh air will help to clear your mind and give you time to put your frustrations back into perspective.

 

2. Take a deep breath.

(πάρε μια βαθυά ανασα)

 

Breathe in as deeply as you can, very slowly. Do this several times until you feel yourself beginning to calm down.

3. Leave the room.

(φύγε απ το δωμάτιο)

 

Separate yourself from your children for a few minutes. If your child is an infant, place him or her in the crib and walk away until you can feel yourself calming down. Your child may be crying, and that's okay. He or she will be safer in the crib than in your arms during those moments when you feel intensely frustrated or angry.

4. Talk with a friend.

(μίλα με ενα φίλο)

 

Develop some friendships with other parents whom you can lean on when you have a rough day. At first, you might be worried about letting someone else know that you're "not perfect," but the truth is that every parent has bad days. In fact, sharing your experiences will not only help you to feel better and cope more effectively, but your effort to be real with one another will also result in a deeper, closer friendship.

5. Write.

 

(γραψε)

 

Take a moment to sit down and write about what you're feeling in a journal. Or, if you can't think of anything, just write out the words to a favorite song. Focusing on this task will give you a chance to calm down and reorganize your thoughts.

6. Do something productive.

 

(κανε κατι παραγωγικό - δημιουργικό)

 

Many parents find that they become extra sensitive to tantrums when they're already stressed out about other things. One way to gain control over your emotions when this happens is to take a break from the interaction with your child and do something productive, such as cleaning up the kitchen or straightening up the living room. Spending just a few minutes doing something productive that makes you feel more in control can help you approach the situation with your child with a different attitude and intensity.

7. Create a plan.

 

(φτιαξε ενα πλάνο )

 

Many times heightened frustration results from feeling like there are no alternatives. When you find that you're angry over something that your child has done, sit down and think about what needs to change in order to prevent the same thing from happening again. This may include changing your house rules, employing different discipline strategies, or communicating with your child on a different level.

8. Be forgiving.

 

(να συνχωρείς (τον εαυτό σου και το παιδι σου )

Be just as willing to forgive yourself as you are willing to forgive your children. And when it is appropriate, take the time to apologize to your child. This creates a clean slate, but it is also humbling enough as a parent to make you think twice before reacting the same way next time.

 

υ.σ.

(αρια ) αυτα τα βήματα τα βρηκα απλά κατανοητα και χρησημα για ΟΛΟΥΣ τους γονεις ....!

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=21344&page=25

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

Στον χώρο της οικογένειας, το άρθρο 1518 του Αστικού Κώδικα, το οποίο προσδιορίζει ενδεικτικά το περιεχόμενο της επιμέλειας (μέρος της γονικής μέριμνας), δεν εξαιρεί ρητά τη σωματική τιμωρία από τα σωφρονιστικά μέτρα που επιτρέπεται να επιβάλλουν οι γονείς στα παιδιά τους για τη διαπαιδαγώγησή τους. Συγκεκριμένα η διάταξη προβλέπει ότι « η λήψη σωφρονιστικών μέτρων επιτρέπεται μόνο εφόσον αυτά είναι παιδαγωγικώς αναγκαία και δεν θίγουν την αξιοπρέπεια του τέκνου ». Η υπέρβαση των ορίων που επιβάλλει το άρθρο 1518 συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας και επισύρει τις συνέπειες του άρθρου 1532 του Αστικού Κώδικα, σύμφωνα με το οποίο το δικαστήριο μπορεί να διατάξει οποιοδήποτε πρόσφορο μέτρο (αφαίρεση γονικής μέριμνας ή επιμέλειας ).

Ωστόσο, ο νέος Νόμος 3500/06 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας που ψηφίστηκε πρόσφατα, απαγορεύει την άσκηση σωματικής βίας σε βάρος ανηλίκου ως μέσο σωφρονισμού στο πλαίσιο της ανατροφής του, με τη ρητή διευκρίνιση - στην αιτιολογική έκθεση- ότι η σωματική τιμωρία δεν περιλαμβάνεται στα επιτρεπτά μέτρα σωφρονισμού του άρθρου 1518 του Αστικού Κώδικα και ότι η χρήση της επισύρει για τους γονείς τις συνέπειες της κακής άσκησης της γονικής μέριμνας.

Συγκεκριμένα στο άρθρο 4 προβλέπεται ότι η σωματική βία σε βάρος ανηλίκων ως μέσον σωφρονισμού στο πλαίσιο της ανατροφής τους επιφέρει τις συνέπειες του άρθρου 1532 του Αστικού Κώδικα. Στην αιτιολογική έκθεση ως προς το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Με τη ρύθμιση του άρθρου 4 καθίσταται σαφές ότι η σωματική τιμωρία σε βάρος τέκνων δεν περιλαμβάνεται στα επιτρεπτά μέτρα σωφρονισμού του άρθρου 1518 του Αστικού Κώδικα σύμφωνα άλλωστε και με τις σύγχρονες παιδαγωγικές απόψεις. Συνιστά περίπτωση κακής άσκησης της επιμέλειας και για το λόγο αυτόν επιφέρει την εφαρμογή του άρθρου 1532 του Αστικού Κώδικα. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, σε μια τέτοια περίπτωση, το δικαστήριο μπορεί να διατάξει οποιοδήποτε πρόσφορο μέτρο. Ως σωματική βία πρέπει να αντιμετωπίζεται κάθε πράξη επιβολής πόνου ή σωματικής δυσφορίας σε ανήλικο, με σκοπό το σωφρονισμό ή τον έλεγχο της συμπεριφοράς του».

http://somatikitimoria.gr/nomothesia.htm

 

Εισαγγελική διάταξη εφαρμόζει το νέο νόμο για τη σωματική τιμωρία των παιδιών:

Στις 16.2.2009 η Εισαγγελέας Πρωτοδικών Σύρου εξέδωσε Διάταξη σύμφωνα με την οποία ανατέθηκε προσωρινά η επιμέλεια ανηλίκου στον πατέρα του, μέχρι την έκδοση δικαστικής απόφασης επί της αγωγής για τη ρύθμιση της επιμέλειας, διατάσσοντας παράλληλα την προσωρινή παραμονή, επιτήρηση, προστασία και διαμονή με αυτόν, λόγω άσκησης σωματικής βίας ως μέτρου σωφρονισμού από την μητέρα του που είχε την επιμέλεια. Με αυτή τη διάταξη, τίθεται σε εφαρμογή η πρόβλεψη του άρθρου 4 του ν.3500/06, σχετικά με την άσκηση σωματικής βίας σε βάρος ανηλίκου, στο πλαίσιο της ανατροφής του.

http://www.0-18.gr/gia-megaloys/nea/...ia-ton-paidion

 

Εδώ είναι η απόφαση ολόκληρη.

http://www.0-18.gr/downloads/diataksi-apofasi-eisprotsyroy-gia-somatiki-timoria

 

Άρα,και μια κλήση στην αστυνομία είναι αρκετή.

Η σωματική τιμωρία είναι παράνομη πράξη,όχι επιλογή.

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=42190&highlight=%F3%F9%EC%E1%F4%E9%EA%DE+%F4%E9%EC%F9%F1%DF%E1

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

το εχω ξαναγραψει και αλλου

 

 

ΤΗΛ 1056

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

 

ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ 24 ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΙΤΟΠΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΕ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟ

 

ΜΠΟΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΑΝΩΝΥΜΑ

ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ

 

ΑΠΟ ΚΑΡΤΟΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ 100

ΔΛΔ ΧΩΡΙΣ ΤΗΛΕΚΑΡΤΑ

ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΔΛΔ SOS ΤΗΛΕΦΩΝΟ

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=42190&highlight=%F3%F9%EC%E1%F4%E9%EA%DE+%F4%E9%EC%F9%F1%DF%E1&page=2

Απαγορεύεται η χρήση προσβλητικών εκφράσεων, η παράθεση χυδαίου , άσεμνου ή προστατευόμενου απο νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας υλικού και οι προσωπικές επιθέσεις.Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς των μελών, είναι αποκλειστικά θέμα της διαχείρισης και των συντονιστών του forum της ΕΕΕΓ

Link to comment
Share on other sites

Guest
Το θέμα αυτό είναι κλειστό για νέες απαντήσεις
×
×
  • Δημιουργία νέου...